Het Onze Vader is een van de weinige, misschien wel de enige, inkijk in Jezus’ persoonlijke gebed en zijn intieme relatie met God, die Hij zijn “Abba (=papa)” noemde. Het gebed maakt deel uit van de Bergrede (Mt 5, 6, 7). Ik stel me voor dat ik samen met Jezus bid.
Jezus noemt zijn Vader “Onze Vader”. Wie noem ik “mijn” vader? Durf ik God “mijn Vader” te noemen? En “Onze Vader”? Wat doet dat met mij?
Gods naam betekent “Ik ben die is” (Ex 3, 14). God is betrokken op mensen, begaan met mensen, barmhartig, liefdevol, rijk aan ontferming en trouw (Ps 86, 15). Die naam suggereert dus dat er zoiets als ‘barmhartigheid’, ‘liefde’ en ‘vergeving’ bestáán. Ik ga na of ik dat ooit heb ondervonden. Kan ik me daarover verwonderen? Is het voor mij inderdaad het allerheiligste in mijn leven?
