Gastenboek

Trees schreef op 31 maart 2025 om 07:11

Goede God .dankbaar voor deze nieuwe morgen kom ik tot u .Help mij deze dag geef mij uw licht in het gesprek wat ik deze middag moet doen .Ik voel me soms zo leeg en dan heb ik uw hulp zo hard nodig . Jezus ik geloof aan uw hulp kom mijn ongeloof te hulp dank u trees

Hilda schreef op 30 maart 2025 om 23:09

Altijd kan ik me het beste vereenzelvigen met de oudste zoon. Hij die in alles zijn vader trouw is, hard werkt, zichzelf wegcijfert.
Zo gek dat de jongste zoon onthaalt wordt en dat daarom een feestmaal wordt aangericht.
Misschien omdat ik als kind, ook de jongste, net zo was als de verloren zoon. Zo geworden omdat ik het ten opzichte van de oudste niet kon opnemen?
Maar nu voel ik des te meer wat een hard werken en opoffering van de oudste werd gevraagd.
Des te groter de straffen voor de jongste die zijn grenzen kwijt was en daarom de wijde wereld introk. Des te groter de vertrouwensband met zijn vader voor de oudste. Die band heb ik nu kunnen ontwikkelen.
Daardoor voelt alles wel te laat en denk ik vaak was alles in mijn jonge jaren maar stabiel gelopen. Dan had ik echt een veel stabielere en zekerdere basis gehad op weg naar volwassenheid. Zoals ik had willen worden zo ik kon ben ik helaas niet geworden, maar blij dat ik het geloof als een bron van nieuw leven heb gevonden.

Nelleke schreef op 30 maart 2025 om 22:52

Zondag feestdag?
Ja gelukkig wel..in de loop van mijn leven steeds meer ontdenkt dat God de sabbat voor de mens gemaakt heeft om te rusten om ( meer) samen met Hem te zijn ..en niet een dag waar niets mag..Dus ja de rol van de Vader past vandaag zeker.Omdat we dit week-end met een broer in Duitsland zijn, een R.K.,Duitse dienst meegemaakt..Rijk aan symbolen; mooi!Al kan mijn stemming soms zomaar omslaan door een verkeerd woord o.i.d.Fat wil ik niet want ik wil Gods goedheid on alles ervaren.Heer houd me dicht bij U, laat me nooit meer gaan..
Shalom deze nacht!

Olivia schreef op 30 maart 2025 om 21:57

Heer Jezus, zend ons op weg onder de zegen van Uw woord, om zelf ook een zegen te zijn voor anderen. Wij vragen U dat bijzonder. Dank U wel Jezus.

Antonia schreef op 30 maart 2025 om 21:46

Als ik het verhaal van de verloren zoon lees voel ik mee met de oudste zoon die een groot verantwoordelijkheidsgevoel had. Hij kon niet anders dan bij zijn vader blijven. Vooral omdat zijn broer gewoon weg ging en alles verbraste. En dan kom je terug na een dag werken en is er feest voor je broer die teruggekomen is!!! Wat ik nog steeds niet begrijp is: waarom heeft de vader niet eerst zijn oudste zoon geroepen om daarna pas feest te vieren? Als ik mij in de vader verplaats begrijp ik dat hij opgelucht en blij is dat zijn verloren gewaande zoon terug is maar toch…..Wel troostvol dat God,die vader/moeder is,van alle kinderen evenveel houdt.

Godelieve schreef op 30 maart 2025 om 20:42

Heer, er is een tijd geweest in mijn leven dat ik maar één zin had om naar u te roepen: “doe met mij wat u goedvindt.” Het is een zin uit een gebed van Charles de Foucault, maar ik schreeuwde die naar u. Ik kon niet anders. Nu roep ik misschien niet zo intens, maar vraag nadrukkelijk om uw zachtmoedigheid in mijn soms zo radicaal temperament. Ook vandaag opnieuw: kom Heer Jezus, kom in mijn hart.

Maria Teofila Engelina Marieke schreef op 30 maart 2025 om 19:50

“Luister Heer en toon mij uw genade ”

Het is heel groot in mijn gevoel om Hem dat zo te vragen.
Is het een smeking of is het een smeekbede…
Wij dienen aan Hem te gehoorzamen naar Hem te luisteren althans zo is het ons door vader en moeder geleerd dat is een hoge vorm van Zijn genade.

Ria schreef op 30 maart 2025 om 19:45

Vader, ik heb mij vroeger als de verloren zoon gevoeld. Ik had liefde gezocht waar ik het niet kon vinden, maar Gij had mij de weg getoond. Alleen bij U zoek ik nu liefde Heer. Ik vind het een mooi evangelie. Gij Heer, hebt mij altijd geleid in mijn leven.Ik heb veel fouten gemaakt Heer. Ik dank U voor al Uw Woorden, zij zijn een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad. Alle dank en lof komt U toe.

Ton schreef op 30 maart 2025 om 18:23

Verbonden voel ik me met al die medemensen uit verleden en heden, die vertellen over hun verbondenheid met de bron van het leven, die ook mij in gang zet, ook als het moeilijk is, die me op doet staan, inzicht en uitzicht geeft. God, kom ons, kom mij, in ons zoeken tegemoet..

lutgart schreef op 30 maart 2025 om 17:43

Verloren en teruggevonden.

God schrijft mij nooit af.
Ik mag mijn ontwikkelingsweg gaan door dit bestaan.
Als ik mijzelf geworden ben mag ik terugkeren,
dan is er geen hoogmoed, jaloezie meer in mij.
Het oudste in mij is net zo berekent ,verloren, ontevreden
als het jongste in mij.
Vader wacht tot ik weer thuis kom en neemt mij vol vreugde op.
Eindelijk thuis in hervonden verbondenheid,
acceptatie en liefde met de Vader en mezelf.

Gertruida schreef op 30 maart 2025 om 16:28

Ik kan mij in alle eerlijkheid in beide zonen herkennen. Wat mij aanspreekt is de reactie van de Vader, grote blijdschap en vreugde door de inkeer van de verloren zoon.

Vera Van hove schreef op 30 maart 2025 om 11:27

Half vasten!Wat doet de vastentijd met me?Wat doet de retraite met me?Laat ik me vinden door onze God?On ze God,onze Schepper die verlangt naar zijn schepsels.Late we Hem niet wachten op ons,maar dicht bij onze God zijn met gebed en offer.

Herman schreef op 30 maart 2025 om 10:53

Dit verhaal van de Verloren Zoon kan ik maar al te goed na vertellen. Maar nu trof mij wat de vader de gebleven zoon antwoordde op diens uitgesproken onbegrip: “jij bent altijd bij me; alles wat van mij is, is ook van jou. Maar er moet feest en vrolijkheid zijn om wat verloren was en is teruggevonden” . Op deze wijze blijven we wat uit de buurt van het boekhoudkundig denken in termen van billijkheid wat eerder, jegens onszelf en onze omgeving, spanning door argwaan wekt dan bevrijding door overgave aan de boodschap die de vader aan zijn gebleven zoon geeft.

Anita schreef op 30 maart 2025 om 09:51

.Ik hoop dat ik de rol van de verloren zoon ben. Het moet maar al hoop ik ook, dat ik niet helemaal zoals hij deed. Wel goed dat hij diep berouw heeft. En dat is wat ik ook graag wil, daarom de rol van de verloren zoon gekozen.
.Dit is juist de mysterie van liefde, vaak denk ik dat liefde heel veel samenhangt met eerlijkheid, eerlijk verdelen, zoals het hoort. Hard werkenden krijgen meer, en minder hard werkenden , krijgen minder, bij voorbeeld. Maar zo is het niet in liefde van de Heer, denk ik aan de uur loon per dag.(die later komt, krijgt de zelfde als de eersten , die uren langer hebben gewerkt.) Als het mogelijk is wil ik graag de blijdschap en vreugde van de vader toelaten, met hulp van De Heer kan mijn hart ook vergeven.

Trees schreef op 30 maart 2025 om 07:11

Heer jezus. Ook vandaag wilt u dat ik in mijn eigen hart kijk .Leer mij een goede vader te zijn die de verloren zoon verwelkomt. Als er iemand fouten gedaan heb help mij de ander te vergeven en oprecht te beminnen dank u Jezus .

Hilda schreef op 30 maart 2025 om 00:04

Teken van God is mijn gevoel vandaag alles lichtvoetig te doen ondanks mijn weinig energieke conditie. God ervaren door deze houding heeft me doen begrijpen dat ik zo veel meer impulsen krijg te ervaren wat goed is.
Jezus u geeft mij dat vertrouwen in liefde, dank u hiervoor.

Willem Ginckels schreef op 29 maart 2025 om 23:57

Ondanks mijn afschuwelijk lijden (Parkinson) brengt de ochtend weer nieuwe hoop, steeds weer. Het wonder des levens? In tegenspoed en ziekte blijft, waanzinnig wellicht, het geloof. Het laatste halmpje. We zullen doorgaan…

Olivia schreef op 29 maart 2025 om 23:14

Hemelse Vader zend door Uw veelgeliefde Zoon Jezus onze verlosser Uw heilige Vaderliefde boven alle duisternis naar beneden, opdat mensen zich zouden bekeren Vader zend Uw Vaderliefde naar beneden zend Uw Heilig liefdevuur over ieder van ons. Dank U Heer

Godelieve schreef op 29 maart 2025 om 21:08

Heer, als ik naar de twee zonen kijk die u in het verhaal toont, dan herken ik beide in mij. Zij waren niet klaar voor het feest. Ik voel me ook niet klaar, ik ben moe. Mijn lichaam en geest hebben rust nodig. Er komt zoveel op me af, niet enkel de zorgen hier in huis, maar ook zoveel ellende in de wereld. Kom mij te hulp! Geef mij uw kracht, schenk mij uw vreugde. Dank u.

Bart Krijnen schreef op 29 maart 2025 om 18:55

Vergeving schenken is razend moeilijk en kwaad op iemand worden is uiterst gemakkelijk. Ik vind dat jammer, maar in de praktijk is het waak zo. Spijt hebben is zeker praktisch gelukkig ook aanwezig van de fouten, welke ik gemaakt heb. En toch moet ik zeggen, dat ik vaak vergeving durf vragen en het dan ook doe om geruster verder te leven en bevrijding te bekomen. Het is voor mij altijd een bevrijding ook al gebeurt fouten maken of kwaad op iemand worden vaak regelmatig. Het is en blijft een menselijk gebeuren, maar je wordt er wel beter van en vriendschap en genegenheid kan daardoor groeien en sterker worden. Het mislukt vaak toch nog wel, maar wij moete, hoopvol op weg blijven gaan en de LIEFDE sterker in ons laten worden naar voller Leven.

Ton schreef op 29 maart 2025 om 18:23

Het beeld wat Etty Hillesum gebruikt, voel ik aan. Binnen in mij zit ook een heel diepe put en daarin zit God. Soms kan ik erbij, maar vaker liggen er stenen en gruis voor die put: dan is God begraven. Het gruis is o.a. m’n gezondheid waarmee het tegen zit; ik wacht op ’n operatie, maar de wachttijd is lang. Het valt me zwaar.. In de put zoek ik God; zo zoeken voelt ook als bidden..

Nelleke schreef op 29 maart 2025 om 17:55

Ik zie Hem i.d.d. vooral nu in de schepping; wat er ook allemaal in onze levens en in de wereld gebeurt: de natuur gaat opnieuw z.n. gang zoals de Heer het heeft bedacht: de aarde kleurt weer voorjaar, en ook al heeft de mens gezaaid, Hij geeft de wasdom, de regen en zonneschijn op z.n.tijd…Wondebaarlijk toch?( Hosea) En onverdiend!
Goede God wilt U a.u.b. regen geven daar waar het zo droog is en droogte daar waar overstromingen zijn?Voor mens en dier?Shalom deze avond en kortere nacht…

Gertruida schreef op 29 maart 2025 om 15:27

De schijnende zon en bomen die in bloei staan, zijn voor mij tekenen van Uw aanwezigheid.Ik zit op een bankje en kijk naar mijn spelende kleinkids die bij ons verblijven. Moeheid overvalt mij,in alle hectiek probeer ik mij even terug te trekken en richt mij tot U. Ik lees een stukje uit Hosea en blader en schrijf in het gastenboek.

Maria Teofila Engelina Marieke schreef op 29 maart 2025 om 12:09

Vergeven als een les in de diepste vorm van nederigheid

Anita schreef op 29 maart 2025 om 11:13

.Waar vergeving, liefde en blijdschap, verantwoordelijkheid begrip, empathie , hulpvaardigheid aanwezig is, daar is HIJ er.
.Maar ook de mooie bloemen, bomen, kleurrijke natuur om ons heen, en zelfs de verschillende gezichten, vingerafdrukken, zo veel om van te noemen is ZIJN aanwezigheid heel dichtbij ons of (ook in ons zelf)

Hennie schreef op 29 maart 2025 om 09:10

Zijn aanwezigheid werd voelbaar, in de stem van de man die een gedicht van Abel Hertzberg ter gehore bracht;
‘Want alles is fragment’, uit Drie rode rozen.
Een andere ervaring is een heel natuurlijk aangelegde krachtige tuin rondom het Klooster Sion, in Diepenveen.

Veerle schreef op 29 maart 2025 om 09:03

Vader,
Hoe ging de afgelopen week ?
Ach, gewoon. Gewoon? Niets is gewoon. En dat zeg ik, omdat ik beken zo vaak en zo veel meegezogen te worden door aardse beslommeringen, die er weinig toe doen om God daar ergens in te plaatsen. En toch…, telkens ik in de gelegenheid ben om te bidden, of met mensen te spreken en stil te vallen bij onze eigen beperkingen en betrachtingen, voel ik U erbij.
Het kan niet zijn dat U ergens aan de zijlijn staat, terwijl mensen een strijd doorworstelen en verdriet met zich meedragen. Zoveel mensen, zoveel verhalen, en daarin tracht ik U te zien, in de ogen van de ander, in de nabijheid en soms in afwachting van beter nieuws als iemand zwaar lijdt onder zijn/haar ziekte.
Ik voel me zo klein, terwijl U zelf zegt hoe groot wij , mensenkinderen , in Uw ogen zijn.
Dát te mogen ervaren is een Godsgeschenk en een genade.
Vader, blijf ons nabij en laat ons de kracht van de onderscheiding niet wegglippen in onze dagelijkse beslommeringen, maar in een tijd van stille bezinning, om tot rust te komen en naar U te kunnen verlangen, elke dag opnieuw en opnieuw.
Intussen zijn we de Veertigdagentijd al halfweg.
Graag aan al de mensen die deze retraite volgen een gezegende tijd op weg naar het Licht van Pasen.

Marieke schreef op 29 maart 2025 om 08:51

Heel vaak ervaar ik Gods aanwezigheid in vrede in mijn hart, in de liefdevolle aanwezigheid van mensen,in troost vinden, rust vinden ondanks wat er gebroken en kapot is. Zijn vrede die alle verstand te boven gaat. Het water opnemen in mijn dorre grond. Gedrenkt worden. Ontvangen van wat zomaar uit de hemel neerdaalt. En Hij komt als de dageraad – na elke nacht wordt het weer licht. Hij komt licht brengen, een nieuwe dag. Dankbaar, mogen ZIJN bij Hem ipv altijd maar doen.

Vera Van hove schreef op 29 maart 2025 om 08:39

Wat prachtige beelden gebruikt Hosea.Ja,de Heer is de grootste,de Almachtige.
Onze God is de Enige,de Eeuwige,die alles voor ons,zijn schepsels,betekent

Marja schreef op 29 maart 2025 om 07:59

Al zo lang weet ik dat U van mij houdt en mij accepteert zoals ik ben omdat door Jezus’ offer, mijn zonden vergeven zijn. Maar ik? Accepteer ik mijzelf zoals ik ben, mét al mijn fouten en tekortkomingen? Weet ik het beter dan U als ik mijzelf blijf veroordelen?
Deze weken komt langzaam het besef dat U erbij was toen ik kapotgemaakt werd. U wist in wat voor een familie ik geboren werd. En U wist dat het nodig was dat ik mijn leven moest doorstaan. En dit geldt voor ieder mens. Geen mens is ongeschonden uit zijn/haar geschiedenis gekomen. Geen familie, geen stel ouders is volmaakt. We leven in een gebroken wereld met gebroken, beschadigde mensen. En toch roept U ons op te kiezen voor het goede. Niet opdat we ons dan extra schuldig voelen over ons falen maar opdat we ons richten op de enige die ons uit deze wanhoop kan trekken: Jezus Christus. Ik zie mijn fouten en weet dat die vergeven zijn. Ondanks mijn tekortkomingen mag ik leren om het goede te kiezen. Net als al die andere onvolmaakte mensen. Het maakt mij milder, begripvoller – naar de ander. Nu nog naar mijzelf. U bent onder ons. Iedere dag geeft U ons ons dagelijks brood – de mogelijkheid om Uw wil te doen. Iedere dag opnieuw mag ik leren dát brood te verzamelen. Loslaten wat achter mij ligt en doen wat U mij in het hier en nu te doen geeft. Inclusief vergeving vragen voor mijn falen aan mijn kinderen. Ik ben gedeeltelijk verantwoordelijk voor hun leed maar omdat U mij vergeeft kan ik er nu voor hen zijn. Pijnlijk maar ook mooi.
U herkennen in de ander, maar ook U herkennen in mij.
U laat niet los. Nooit.
Dank daarvoor!

Luc schreef op 29 maart 2025 om 07:30

aanwezigheid van God in mijn leven….ik ontvang zoveel mogelijk verbinding… een geschenk uit de hemel, verbinding met Zijn liefde want God is Liefde en niets anders zoals Johannes ons schreef in één van zijn brieven…liefde is een gigantische kringloop die vertrekt vanuit het liefdesleven van de Drievuldigheid (zoals Andrej Roeblev ons in zijn icoon toont) Wij mogen verbinding beleven met die kringloop… Hosea gebruikt het beeld van de milde regen die de aarde doordrenkt en het telkens opnieuw opkomen van de dageraad… wij ontvangen van bij ons eerste levensmoment Lucht, licht, warmte, voedsel, drank, liefde van onze mama en papa, genegenheid van onze omgeving….we voelen die verbinding naar onze oorsprong en naar onze eindbestemming… zoals op het graf van mijn schoonbroer-moslim ergens tussen Mendez en Ain el Aouda in Marokko staat: nous sommes à Dieu en à Lui nous retournons…. ook de moslim ziet het zo… dit vers komt trouwens uit de Koran…heel ons leven voltrekt zich in een intense participatie, een deelhebben, een verbinding met de Liefde die God is: alles gebeurt in de verstilling, de stilte is de taal van God maar ook de verblijfplaats, waar Hij zich het liefst ophoudt… in de stilte en in het verborgene mogen wij alles zoals wij zijn, met al onze gedachten en gevoelens, onze prestaties maar ook onze onhebbelijkheden, ons ongeduld, ons gebrek aan liefde, onze geirriteerdheid in Zijn handen leggen, in de kringloop van Liefde brengen…. we ontvangen alles wat wij geven terug maar dan doordrenkt met de kiemen van de Liefde… de verbinding zuivert ons permanent van al onze onhebbelijkheden….bidden en mediteren is niets anders dan toetreden tot de kringloop van de Liefde… en nieuw leven elke minuut, elke seconde ontvangen, en ik geloof dat dit proces niet eindigt met mijn dood maar zich na de dood verder zet op een nog méér intense manier….de geboorte van de Paasmens…. deze werkelijkheid verandert heel ons leven….courage, lieve mensen, ik wens aan iedereen verbinding met de Liefde, het genieten van de lenteregen die uit de hemel komt en het zich doordrenkt voelen van levengevend water, zoals de Samaritaanse beleefde…

Trees schreef op 29 maart 2025 om 07:28

Lieve God .Deze morgen wil ik tot u komen en vragen help mij een goed mens te worden
Laat mij inzien dat ik alles van u gekregen heb en uit me zelf niets ben geef mij Uw H Geest om oprecht te zijn zo dikwijls val ik en denk ik dat ik beter ben dan de ander en wil gelijk hebben dank u mijn Heer en God Trees

Myriam schreef op 28 maart 2025 om 23:36

Jezus voorziet ons dagelijks van een nieuwe manier van leven. Geeft ons hoop, die ons de mogelijkheid geeft om vergeving na te streven en lijden onder ogen te zien. Hij inspireert ons om voor de fysieke behoeften van anderen te zorgen en om opnieuw contact te maken met degenen die ons pijn hebben gedaan.
Jezus is aanwezig in ons omdat Hij de Adem van Leven is. En zo verandert Hij ons van binnenuit. Hij verandert ons door en door. Hij moedigt ons aan om Zijn heilige gezicht in anderen te zien. Dank U Heer dat U bij ons bent deze Vastentijd.

Hilda schreef op 28 maart 2025 om 23:05

Door volgelingen van Jezus die zijn woord al kennen, hem gezien hebben en geloven, de boodschap hebben overgebracht, ben ik niet alleen gaan geloven om wat zei gezegd hebben.

Ik ben op zoek gegeven en kreeg antwoord van Jezus. Dat had tot gevolg dat ik zelf zei: “Jezus, ik wil u volgen en wijst u mij de weg”. Dat beantwoorde hij en nam me mee om te vertellen en te laten zien wat eeuwig leven is.

Olivia schreef op 28 maart 2025 om 22:10

Mijn God, U die mij bemint en verlangt dat Uw Wil wordt voltrokken, U vraag ik dat Hij mij op elk moment van de dag zou helpen, bijstaan en tot zich zou roepen, zodat niets anders in mij tot leven kan komen.

Nelleke schreef op 28 maart 2025 om 21:45

Ik ervaar iets van Jezus wanneer ik over Hem lees in de bijbel of door anderen heen..in een preek waarin Hij centraal staat als het goed is..in de zorg voor anderen..In een mooi lied..
En ik hoop door dit alles heen ook iets van Hem uit te stralen.
Shalom!

Godelieve schreef op 28 maart 2025 om 21:24

God, laat mij u eerst danken om uw aanwezigheid in mijn leven. Ik voel die in de liefde en de waardering ten opzichte van mij in mijn familie en vanwege enkele vrienden. Ik zie en voel die ook in de grote gemeenschap waar ik deel van mag uitmaken. U bent er in mijn dagdagelijks leven hier, in ons telkens opnieuw beginnen met mekaar, in de vrede en de kleine goedheid, in ons samen bidden, in de eucharistie, in een sacrament van verzoening… Heer,u omgeeft heel mijn leven. Hoe kan ik u danken?