Gastenboek

Geert schreef op 17 december 2017 om 19:39

Ik ben niet wat ik doe of wat ik heb.
Ik ben niet wat mensen over me zeggen.
Ik ben God ’s geliefde kind.
Dat is wie ik ben.
Dat kan niemand me afnemen.
Ik hoef me geen zorgen te maken
of te haasten.
Ik mag vertrouwen op mijn vriend Jezus…
en zijn liefde delen met de wereld.

Henri Nouwen

Conny schreef op 17 december 2017 om 19:29

Vanmorgen klonk bij ons in de dienst “je laten schoon wassen” Toen ik de tekst las “sta op en schitter” dacht ik meteen aan die zin. Wanneer je letterlijk en figuurlijk schoon bent ga je stralen. Je voelt je happy en blij. Je kunt er dan helemaal voor die ander zijn. Ik merk steeds dat God zich door mensen heen openbaart.

lilian schreef op 17 december 2017 om 15:06

Heer tot U heb ik mijn hart geheven, mijn hoop zijt Gij. Gij zult mij niet begeven, mijn Heiland is nabij. Al ligt de wereld diep verduisterd, al drukt de grauwe tijd, mijn heeft met geloof geluisterd , mijn hart heeft zekerheid. Mijn hart weet, dat ons oud verlangen weldra vervulling vindt. Het eeuwig licht is reeds ontvangen , de maagd verwacht haar kind Vergeef Heer al mijn slechte daden, zet recht mijn dwarse voet en leer mij lopen langs uw paden mijn Heiland tegemoet. Vader ik dank U voor dit lied die mij zeer ontroert, wij hebben het van daag tijdens de H.MIS gezongen

Wietske schreef op 17 december 2017 om 14:36

Heer, nu voelt alles donker om mij heen, probeer uw licht te zien. Ben ik soms bang voor het licht dat alles zichtbaar maakt? God, ik weet niet hoe ik u moet vinden, maar misschien hebt u mij al gevonden. Ontferm u over mij, want ik voel me zo moe.

Agnes schreef op 17 december 2017 om 11:20

Voel mij opgeschrikt door de beelden van de thuislozen in het Noordstation. het doet pijn. Waarschijnlijk hebben zij geen stilte plek om hun en onze God te horen, Tenzij ook voor hen engelen verschijnen …. Tenzij er een wolk van liefde hun omringen. Kan ik hiervoor God aanroepen ? Of doe ik het zelf ,?

Elisabeth schreef op 17 december 2017 om 11:01

Telkens ervaar ik dat ik nog teveel afgeleid wordt. Daarom zou het goed zijn een ander tijdstip te kiezen voor het gebed.
Fijne advent voor alle hier aanwezig.
Op naar het grote Kerstfeest.

Monique schreef op 17 december 2017 om 10:03

Een geestelijk firmament:dat mag ik later verwachten,zegt Bernardus van Clairvaux.
Ik tracht het to mij te laten doordringen.
Het zal oneindig zijn.
Het zal rustig zijn.
Het zal bovennatuurlijk zijn.
Het zal Liefde zijn
Zal ik,op die manier weer bij al mijn geliefden horen?
Ik hoop het!

Marialenn schreef op 17 december 2017 om 09:11

Weet ik wat het beste is,
welke weg je moet gaan,
welke keuzes je moet maken,
is het echt liefde als ik bepaal voor jou

Is het omdat ik denk dat ik beter weet,
de wegen denk te kennen,
kies ik indirect voor mij,
of is het echt voor jou?

Ik wil zo graag deel zijn van,
en leven in jouw leven
zoals jij leefde
negen maanden lang, diep in mij

Mijn grootste geschenk,
het baren in pijn is geen prijs,
waarvoor betaalt moet worden,
de prijs die mijn ego vraagt

en toch wil ik soms zo graag……………..
ja, tegen beter weten in……………………

sla mij met stomheid zodat ik niet kan klagen
en jou kan beperken in je groei
laat slechts de liefde in mijn hart en ogen
het licht zijn waar jij in bloeit

Veerle Loriaux schreef op 17 december 2017 om 07:18

Vader ,
U kent mijn verlangen , U kent mijn hele wezen en de mensen die me heel dierbaar zijn . Ik kan niet genoeg danken dat u hen op mijn weg hebt gezet ! Straks mogen we Jezus in ons hart ontvangen opnieuw , in de geboorte van een kind . Een kind laat me herinneren aan mijn eigen kwetsbaarheid . Laat me niet wegkijken van wat er de wereld gebeurt . Stuur af en toe een engel , die ons de weg wijst naar hen die het moeilijk hebben . Dat zij de moed niet verliezen , om op de rechte weg te blijven . Daarvoor , Vader , hebben wij U nodig . Geef ons de kracht om te mogen zorg dragen . Blijf ons nabij .

birgitta schreef op 17 december 2017 om 01:12

Kom Heer, Kom! Zend nu uw Geest in ons, bereid ons voor, kom in mijn hart, maak mij uw dierbaar kind, amen

birgitta schreef op 17 december 2017 om 00:58

Lieve Jezus, ik was vandaag wel ver van U. Alleen vanavon op mijn rondje met het hondje was ik U iets meer nabij. VoWetsporen in het zand, van de kale straat, beweging vooruit, t is al laat, opeens denk ik aan het rozenhoedje, eigenlijk een beetje laat, want nu krijg ik m niet rond, later misschien…Maria ontvangt de boodschap, wat een schrik zon confrontatie met het goddelijke, maar Maria kan er mee omgaan, zij geeft haar fiat, wat is zij wijs en God nabij. Maria gaat naar haar nicht Elisabeth, Oh Elisabeth! Wat een vreugde, de moeder van de Heer te ontvangen. Maria is ook Johannes nabij. Jezus wordt geboren in de stal van Betlehem. Het Goddelijk wonder vindt plaats in het verborgene. Maria en Jozef leven in het verborgene. Alles is goed geregeld door God. Het kwade heeft er geen vat op. Pas als de tijd gekomen is.
Ik las in de bijbel van Daniel, de oppermachtige koning wordt gek. Pas als hij God erkent wordt hij weer goed. Geen koning is koning zonder dat God het wil. Ik denk aan Trump. Wie had dat voorzien? En de erkenning van Jeruzalem? Moeite, pijn, nieuwe kansen, nieuw leven? De wereld is tegen, 151 landen van de VN. De senaat is voor 90 tegen 0. Australie en Hongarije volgen. De wereld in rep en roer, vooral Erdogan, die zijn plannen ziet mislukken, nu hij al een jaar lang de islamisten aan het bewapenen was in Oost Jeruzalem. Bijna kerst…Jubeljaar. Chanoeka, lichtfeest, inwijdingsfeest, 165 jaar voor Christus bleef de menora wonderbaarlijk 8 dagen branden. Elke dag steken ze een lichtje aan vanaf 12 december. Wij elke week, 4 weken lang. God komt, hij is onderweg, wij wachten op Hem, zend ons uw Geest, nu dan Heer, opdat wij gereed zijn! amen

claire schreef op 16 december 2017 om 23:25

dank,u HEER gij blijft me zoeken…
gelukkig geeft gij het niet op met mij…
GIJ zijt er altijd, op de bouwwerf van mijn leven…
NIEUW altijd nieuw is het als ik u heb mogen ontvangen…
zonder u kan ik niet, zonder u kan ik niets !

Elfi schreef op 16 december 2017 om 23:16

Heer het is net als met sneeuw schuiven, denk je dat je klaar bent, sneeuwr het weer. Wanneer is de weg vrij voot U

Godelieve schreef op 16 december 2017 om 22:06

Over engelen in de bijbelverhalen wordt vaak gezegd dat die boodschappers van God een gewone menselijke gedaante aannemen om hun taak te volbrengen: de drie bezoekers bij Abraham, een jonge man bij Gideon en ook bij Tobias…en dan is er geen reden om te schrikken. Al vermoeden de bezochten wel dat het geen gewone reizigers zijn en wordt de boodschap duidelijk begrepen als afkomstig van God midden in het alledaagse leven. Bij een plotse gewaarwording van iets dieper, iets wat u overvalt tijdens gebed of echte stilte, bevindt men zich in een andere realiteit en denkt men niet aan angst of vreugde of verwondering;Evenmin is er tijdsbesef. Eigenlijk geen denken meer en men heeft dat zelf niet in de hand. – Dank ook in deze retraite voor de foto bij de titel. Bij het eerste gezicht erg verrassend,wat gezocht zelfs. Nu valt ze me meer en meer op en intrigeert me. Bij het lezen op het scherm zelf kan ik moeilijk tot gebed komen. Wel erover nadenken, iets opzoeken, iets noteren. Maar ’s nachts lig ik dikwijls wakker. Nu ben ik begonnen het eigenlijke gebed van de retraite ’s nachts, in totale stilte en duisternis te doen. Dan roep ik in gedachten die inleidingsfoto op en die wordt het begin en de achtergrond van de overweging.

Olivia schreef op 16 december 2017 om 20:29

De Heer zegt : Kies het leven ! Hij wil ons geluk. Enkele wegen die naar het leven leiden: Liefde leggen in mijn dagelijkse handelingen, in de waarheid blijven, een blik van goedheid laten rusten op hen die ik tegenkom, het werk van anderen respecteren…..

Guido Struyve schreef op 16 december 2017 om 18:50

Dank voor dit mooie initiatief; Adventsretraite. heb daar heel veel aan, doet mij dieper nadenken over mijn zijn als mens ,
Heer u heb mij geschapen, aan u mag ik alles danken, alles leg ik in uw handen, ik geloof in uw zoon, Moeder Maria sta mij bij, wees mijn voorspraak, want niet alles was mooi en zuiver. Guido.

Nadia schreef op 16 december 2017 om 18:33

Weeral de nagel op de kop.
Angst voor het onzekere maar ergens de gerustheid van God dat het goed zal komen.

lilian schreef op 16 december 2017 om 15:27

de Heer vraagt aan mij een weg in de woestijn te banen. en de wildernis in mij te effenen. Ik wil in het land van mijn ziel grote schoonmaak houden zodat ik voor Hem mijn hart kan openen. Als ik de weg hebt vrijgemaakt dan zal Hij komen heeft Hij ons beloofd. Dankbaar ben ik voor uw goedheid en uw liefde voor ons. Heer, ik vertrouw op U.

ciliasommen schreef op 16 december 2017 om 12:18

Ik heb door deze teksten te lezen ingezien, “ik op tocht moet gaan en vruchten voort te brengen” Niet alleen in de wereld maar eerst in mezelf. Op tocht door een engel geleidt. Ik moet dan vanuit een innerlijke bewogenheid, luisterend naar de Geest en weten:De Heer is mijn Herder, ik kom niets te kort.
Ik voel een rust in mij in vergelijking van het begin van deze retraite. Dank!

Maria schreef op 16 december 2017 om 12:08

Dankbaarheid om de woorden die vanzelf in me opkomen: alles is er al, vertrouwen, ook met mijn oneffenheden ben ik goed zoals ik ben, ga maar verder met je leven, blijf open staan…

Monique schreef op 16 december 2017 om 11:11

Wat een prachtige tekst!
Deze vertaling maakt de tekst zo menselijk,zo bereikbaar voor mij.
Een weg banen,alle oneffenheden wegwerken..
Ik wil dit echt proberen te verwezenlijken,zodat God bij mij kan.
Liefde,nederigheid,geduld zullen mij helpen.
Ik vertrouw op Hem,Hij zal komen.Hij beloofde het ons

Kathelijne schreef op 16 december 2017 om 11:10

Deze woorden kwamen tot mij. Misschien heeft iemand anders er ook wat aan.

De Vader, Schepper van al wat is
schiep de Zoon naar Zijn beeld en gelijkenis
Hij is overal, vult alle ruimte in
Zijn kennis kent geen grenzen
heeft eind noch begin
Zijn macht gaat alles te boven
Hij is Zijn Vader gelijk
met Hem in het Hemelrijk
Kind van God, laten we Hem loven
want weet, Zijn Zoon ben jij
Geloof dit en je bent vrij
Geloof en aarzel niet
Wees verlost van jouw verdriet
Geloof en weet
Vergeet al jouw leed
Je hoort er bij
Hij heeft jou nodig
Wees nu blij
Angst is overbodig
Verhef je tot Hem
Wees Zijn Stem
Breng jouw broeders mede
Verlos ze uit de hel
Geef ze jouw vrede
De rest is van geen tel
Doe nu je ogen toe
Deze wereld maakt je moe
Keer je naar binnen, weg van alle dingen
Wees stil, laat niets nog binnendringen
Laat het uiterlijke varen
dan zal God Zich openbaren

Veerle Loriaux schreef op 16 december 2017 om 09:28

Vader ,
Deze adventsretraite is heel waardevol en diepgaand . Hoe ouder ik wordt , des te meer ( voor mij persoonlijk ) de klemtoon valt op verstilling en nederigheid . Maar met een steeds grotere aanwezigheid tussen de mensen , vooral hen die aan onze zorg worden toevertrouwd . Het buigt me om . Ik meen dit op deze wijze te begrijpen .
Vader ,
Uit U ontving ik mijn leven . Dat jouw Kind , Jezus , ook een beetje mijn Kind mag worden , die ons met nieuwe ogen de toekomst leert aan te kijken , Jouw voornemen met mij te leren verstaan en te volharden in de verwachtingen zoals Jij van mij verwacht . Ga met mij op weg naar de ander .

Marialenn schreef op 16 december 2017 om 08:45

Krijg balans in je leven, laat je niet meeslepen. Om hier een weg in te vinden volgen het pad van vergeving. Je maakt je eigen landschap!

Carla schreef op 16 december 2017 om 07:28

Grote schoonmaak in het landschap – van mijn innerlijk leven. Kan ik opgehoopte nalatigheid ruimen? Mijn oneffenheden bijwerken?
Deze vraag past zo mooi bij wat er eergisteren is gebeurd, innerlijk had ik ergens last van. Het ging wringen in mij en ik heb de gene een brief geschreven om het weer goed te maken, vrede te krijgen in mijn hart.
De reactie op de brief was erg mooi en ik zie er Gods werk in dat er dan ook weer rust komt in mijn hoofd en vrede in mijn hart. Dank Heilige Geest dat U mij laat zien, voelen welke stappen ik kan zetten om steeds dichter bij onze Heer te komen.
Geef vrede, Heer, geef vrede,
Gij die de vrede zijt,
die voor ons heeft geleden,
gestreden onze strijd,
opdat wij zouden leven
bevrijd van angst en pijn,
de mensen blijdschap geven
en vredestichters zijn.

Mariejan schreef op 16 december 2017 om 01:05

God vraagt mij een weg door mijn woestijn te banen, een pad te effenen in mijn wildernis. Een levenswerk. God vraagt mij alles wat te weinig is meer te laten worden en alles wat teveel is minder te laten worden. Zelfkennis is hierbij onontbeerlijk. Het pad opgaan betekent openstaan voor de zelfkennis, die je onvermijdelijk krijgt als je de wildernis van je ziel intrekt. En als mijn ogen opengaan zal ik zien hoeveel glans er over alles heen ligt. Dat het goed is.

Abert schreef op 15 december 2017 om 21:34

Hoor, een stem roept: ‘Baan voor de HEER een weg door de woestijn, effen in de wildernis een pad voor onze God. Laat elke vallei verhoogd worden en elke berg en heuvel verlaagd, laat ruig land vlak worden en rotsige hellingen rustige dalen. De luister van de HEER zal zich openbaren voor het oog van al wat leeft. De HEER heeft gesproken!’

Zeer mooie vertaling.

Godelieve schreef op 15 december 2017 om 20:55

Die mij heel bekende tekst kreeg vandaag een sterke nadruk op mijn eigen persoon: Ga ZELF op weg, wacht niet tot alles zomaar in orde zal komen. Baan zelf die weg, al is het geen kleinigheid, geen tuinpad in een stadshofje. Woestijn, bergen,rotsen Wacht niet tot MEN het doet om dan mee te wandelen. Ik heb al dikwijls die oproep gehoord en wel iets geprobeerd. Maar het bevredigt me niet, het is geen antwoord op zo’n onstuimig bevel. Het is enkel wat prutswerk in mijn stadstuintje. Heer, help me beter ingaan op wat U me vraagt. – Die slotzin is stukken beter vertaald dan in mijn oude bijbel!

jail schreef op 15 december 2017 om 19:40

Als ze me zouden zeggen dat ik bijzonder was zou ik ook schrikken. En toch het wordt ons ook gezegd. Voor onze Vader is iedereen bijzonder. Al vergeten ik het meestal.
Word je uitverkoren wordt er wel iets van je verwacht. Het geeft verplichtingen. Durf ik me aan die liefde van God te geven? Geloof ik dat God bij ons is? Bij mij en bij de andere is?
Ja Vader ik moet toegeven dat ik het meestal vergeet. Heer blijf ons nabij. Amen.

Mia schreef op 15 december 2017 om 18:46

Voor mij is de rode draad in deze retraite: God is liefde. Dat had ik ook echt wel nodig. Ik zag God vooral als een God die mij straft. Ik was dan ook jarenlang behoorlijk bang voor God, vooral bij mijn diagnose emotie regulatie stoornis. Het is dan ook voor mij een hele opluchting. En als ik terugkijk op mijn leven dan zorgt God zo goed voor mij en toont Hij mij zijn liefde. Dank u God voor deze grote genade!

Conny schreef op 15 december 2017 om 18:42

Toen ik destijds intern in Tilburg studeerde had ik al die tijd gedacht dat ik daar terug zou komen. En toch… de Heer had een andere bedoeling met mij en ik ben bijna 6 jaar later getrouwd en heb een mannen huishouden gekregen waar ik van mag houden en voor zorgen. Een man en drie zonen. Vrouw en moeder zijn. Geroepen om deze weg te gaan. Wel heel anders als ik me voor gesteld had maar ook heel mooi. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk.

Nadia schreef op 15 december 2017 om 18:14

Hoor, een stem roept: ‘Baan voor de HEER een weg door de woestijn, effen in de wildernis een pad voor onze God. Laat elke vallei verhoogd worden en elke berg en heuvel verlaagd, laat ruig land vlak worden en rotsige hellingen rustige dalen. De luister van de HEER zal zich openbaren voor het oog van al wat leeft. De HEER heeft gesproken!’

Mijn innerlijke wildernis is inderdaad bezig met effen te worden, amaaiii… elke dag word ik geconfronteerd met mezelf en de woorden, teksten die elke dag in de retraite voor komen. Ik sta verstomd van mezelf

lilian schreef op 15 december 2017 om 17:53

In de stilte van mijn hart denk aan Maria. Haar schrik toen zij de engel hoorde zeggen “” gij zijt gezegend onder de vrouwen. Ik zou ook schrikken voor deze woorden. Maar ik zal mijn hart voor Hem openstellen, en dank Hem dat Hij mij ook gekozen heeft . en Hij is mij nabij.

Myriam schreef op 15 december 2017 om 17:52

Heer, maak mij meer ontvankelijk voor uw genade; Dat ik haar kan toelaten, in overgave, tot waar zij mij nog niet heeft kunnen bereiken.

Geert schreef op 15 december 2017 om 17:43

Heer ik ben Uw kind, omdat U het zegt, niet omdat ik het heb verdiend maar enkel en alleen door Uw genade.

Geert schreef op 15 december 2017 om 17:38

Dank u dat U ons allen hebt uitgekozen Heer, want U houdt van ALLE mensen, dank U dat ik Uw kind ben! Ik prijs u Heer met heel mijn hart, Amen.

ciliasommen schreef op 15 december 2017 om 14:48

Maria hoort bij de woorden van de engel.
Spontaan dacht ik aan mijn roeping met de woorden:” Niet Gij hebt mij uitgekozen, maar ik U….
Maria schrikt.
Ik heb maanden me verweerd omdat ik niet kon geloven dat ik geroepen was, Ik; een pretmaker, dansen, met vrienden samen zijn.Ik kenden niet dan werken en plezier maken.
Na een tijd wist ik: Tot nu toe was ik een dienstmeisje van mijnheer, Nu ben ik dienstmeisje van MIJN Heer . Dank!

Erna schreef op 15 december 2017 om 14:18

“Je bent begenadigd, de Heer is met je.” God komt mensen nabij. De hemel raakt de aarde. God kiest mensen uit, nog altijd. En zoals Maria is het schrikken. Het is een enorme genade, maar zeker niet vrijblijvend. Er zijn redenen genoeg om ervoor terug te deinzen.

Lieve schreef op 15 december 2017 om 12:13

“De Heer is met je…”. We moeten niet bang zijn, niet aarzelen om in te gaan op ogenschijnlijk onmogelijke vragen. Als we door het beantwoorden van deze vragen, onszelf niet centraal stellen, maar de mensen in nood, dan mogen we rekenen op Gods hulp. Als we dienstbaar zijn voor anderen, verder kijken dan ons eigen ik, leven voor en door anderen,… dan is God ons nabij. We moeten niet bang zijn om het goede te doen, om in Jezus’ voetsporen te treden… We zijn niet alleen. God is met ons.

Hilde schreef op 15 december 2017 om 11:55

God komt tot,mij… Ik wil me geheel aanbieden aan U o mijn God opdat Gij Heer uw menswording opnieuw kunt beleven. Vanaf de groet aan Maria, de geboorte van het kind, Uw openbaar leven tot het lijden en de kruisdood.
Amen.

Bernadette schreef op 15 december 2017 om 11:07

Bij het lezen van: ‘wie zich bewust wordt van de nabijheid Gods, deinst als vanzelf terug’,
dacht ik aan een gebed dat ik gisteren hoorde tijdens de aanbidding.

“Wie zoekt wie?”, vraag ik mij af.
Gij, Heer Jezus, wilt mij helemaal, met minder zijt Gij niet tevreden.
Uw liefde is in die zin veeleisend.
Gij wilt rusten in mijn hart, zo diep dat
Gij een antwoord ontlokt aan mij, dat uit het diepste van mezelf opstijgt tot
U als wierook.
Eenwording is mijn antwoord. Overgave is niet geven, het is U toelaten waar
ik U nog niet liet komen. Amen.

Priester Erik Galle – Gebedskalender Kerk en Leven.

Leen schreef op 15 december 2017 om 10:07

Deze week kan ik de vragen die bij de bijbelteksten horen maar moeilijk beantwoorden. Ik slaag er niet ze toe te passen op mezelf. Soms begrijp ik ze ook niet goed.

Monique schreef op 15 december 2017 om 10:03

Nederigheid!
Maria ontroert mij door haar nederigheid,als ze hoort wat God van haar verlangt.
Uw wil geschiedde,luidt haar eenvoudig antwoord.
Woorden,die nog steeds actueel zijn,zo groots zijn ze!

Marialenn schreef op 15 december 2017 om 08:31

Voor mij betekent ‘begenadigd’, God is mij nabij. Soms kan het me overvallen dat ik me zo gelukkig voel dat het is alsof ik vleugels heb, opstijg. Meestal geef ik dit vorm, in schrijven, schilderen. Ik zie, ik hoor en ik luister…… Zonder pijn baar ik.

Geïnspireerd

Niet weten waar dit gevoel vandaan komt
Op vleugels ga ik en heb het gevoel dat ik oplicht
Onverwacht, onvermoed,
Laat ik me gaan en creëer

tina schreef op 15 december 2017 om 08:09

Zojuist las ik de tekst van de boodschap door de engel aan Maria.In een uitleg hier over sprak een priester dat dit een onzichtbaar tafereel is, al is het honderde malen geschilderd en geschreven. Hierdoor vertoef ik in een twijfel periode over vele geschriften . Hoe of wat nog geloven ? Geloof ik nog ? En toch houd ik vast er aan om telkens vrede te vinden in mijn dagelijks, bijna onophoudend gebed. “Heer ik hoop dat ik geloof, kom mijn zwakke geloof te hulp”.

Carla schreef op 15 december 2017 om 07:53

Tijdens het overdenken van de vraag van deze morgen: “God heeft jou uitgekozen.’ Wordt het mij ook gezegd? Kwam gelijk het lied: God is in ons midden, van Sela in mijn gedachten en heb ik het eerst beluisterd en tot me doorlaten dringen. Daar word ik stil van. God is werkelijk in ons midden als we met zovele deze retraite volgen.
Zo mooi, zo stil, toch in beweging ondanks de pijn in mijn lichaam. Met velen op weg naar het kerstfeest.

Veerle Loriaux schreef op 15 december 2017 om 07:08

Vader ,
Alleen wanneer ik in de mogelijkheid ben om rust te vinden , en ik geheel alleen ben , kan het gebeuren dat een gedachte zich ontrolt : Bidt Veerle , en stel je hart open voor jouw Vader . Vraag Hem wat Hij met je voorheeft . Vraag Hem om bijstand en Hij zal je gebed verhoren . Maar geloof ten diepste en vertrouw op Hem .
Dit zijn momenten die een diepe indruk nalaten , in mijn eenvoudig leven . Misschien omwille van dit eenvoudig leven , stemt het ontvangen geloof me tot mildheid , vooral met mezelf …

Mariejan schreef op 15 december 2017 om 00:05

Stel een engel komt mijn huis binnen en groet mij. Hij zegt dat ik begenadigd ben en dat God met me is. Ik weet niet precies wat begenadigd zijn is. Ik zoek het op in het woordenboek. Het betekent gezegend zijn, vergeven zijn. Genade betekent barmhartigheid, compassie. Dat zijn mooie woorden. Maar op mij van toepassing? Misschien schrik ik wel niet zo van die woorden, ze hebben nog te weinig betekenis voor me. Ik schrik meer van de engel, die mij dit komt vertellen. Dat betekent dat er iets speciaals met die woorden is, dat ze een diepere betekenis hebben dan ik vermoedde. Ik raak ergens van bewust. Maar waarvan? De hemel openbaart zich. Bewustzijn kwam met een schok, een schrik. Ik ervaar ook dat begenadigd zijn eenzaamheid geeft. Maar God is met haar, met Maria.

christine schreef op 14 december 2017 om 22:51

ik was lector vorige maandag met deze Bijbeltekst: “Verlamden zullen springen als herten, de mond van stommen zal jubelen: waterstromen zullen de woestijn splijten, beken de dorre vlakte doorsnijden. Het verzengde land wordt een waterplas, dorstige grond wordt waterrijk gebied.”. Ik was vorig weekend op een 60 jarig jubileumviering van een priester die met pijn in het hart zei: “wat is er nog van blijven hangen?” Ik denk dan: Hoeveel verlamden springen nog op als een hert? hoeveel stommen zullen nu nog jubelen om het Woord van Ons Heer..enz. En toch ben ik er mij van bewust dat ik nog rond mag springen en dat ik mag jubelen, want ik ben blij dat ik Hem ken en dat ik Hem bij mij voel. Dat ik tot Hem, met Hem en over Hem mag spreken bij mijn medemensen. Zo leren ze Hem misschien een beetje kennen en misschien kunnen ze dan ook weer rondspringen en jubelen.

Bernadette schreef op 14 december 2017 om 22:14

Mijn visioen….. Het beeld aan het strand, waar in moeilijke momenten maar twee voetstappen zijn.
Omdat God me toen heeft gedragen.