Gastenboek

Cilia schreef op 21 december 2017 om 10:25

Als ik Gods Licht in mij mag ervaren, wordt ik dankbaar en nederig. Ik kan het schrikken van de herders begrijpen; maar de engel neemt hun angst weg door zijn boodschap van Licht en Liefde.
Hier zie ik reeds Jezus’ woorden: aan armen wordt de blijde boodschap verkondigd.
Dank!

Moni que schreef op 21 december 2017 om 10:04

Vandaag is het de kortste dag!
Vanaf morgen komt er meer licht,komt Het Licht,zoals het ook licht werd voor de herders.
Het Licht:moge het voor alle mensen op aarde schijnen.!
Vrede aan alle mensen!

Hilde schreef op 21 december 2017 om 09:02

De woorden tot ons gesproken in deze adventsperiode zijn allemaal heel hoopvolle woorden, bemoedigend,stimulerend. Het zijn woorden die we niet alleen horen met onze oren maar die daadwerkelijk aan ons gebeuren, woorden die ons optillen uit ons duistere bestaan, woorden die redden en ons tot vrijheid brengen.woorden die een innerlijke beweging doen ontstaan. Op deze golven van goddelijke woorden wil ik me laten meevoeren naar De Eeuwige.

Marialenn schreef op 21 december 2017 om 08:27

Het eerste wat in me opkomt is: waarom zou ik schrikken van Zijn Licht als hij altijd al bij me is.
Hij laat me groot zijn in mijn kleinheid. Gezegend ben ik als kind van God.

Weinig heb ik nodig en wat ik nodig heb, heb ik. Ik leef daardoor altijd vanuit overvloed.

Veerle Loriaux schreef op 21 december 2017 om 07:24

Vader ,
Getuigenis afleggen van uw Woord …, dat is mij heel herkenbaar op momenten van samenkomst . Niet zomaar een samenkomst , maar waarbij we worden uitgenodigd in verbondenheid te treden , om te bidden en te vragen , te luisteren en te dienen ,… ” Waar twee of drie mensen verenigd zijn in mijn Naam , daar ben Ik in hun midden. ” – zeg Jij . Een getuigenis van een gezin dat op de vlucht ging voor oorlogsgeweld … Dat maakte me heel klein . Als toehoorder sta je sprakeloos . Zo’n verhalen wennen nooit . In onze vrijheid van denken bestaat dan zoiets als solidariteit , dat ons samenbrengt onder de koepel van menselijke nabijheid . Daar heb ik Jou ontmoet .
Hoe een kwetsbaar wezen wordt gezocht en wat daarna gebeurt eens het goed terecht is gekomen … Daar ben Jij aanwezig . In het dagelijks leven houdt Gij ons voor Jou te beminnen , en elkaar lief te hebben gelijk wij onszelf lief hebben en dat wij zouden herinnerd worden aan uw Verbond met ons : niet voor even , maar voor het leven . Mijn ziel prijst U , Vader , U komt alle lof toe !

Mariejan schreef op 20 december 2017 om 23:51

Wat een bijzonder gebeuren in dat veld. Ik stel me voor dat ik daar in de nacht in dat open veld zit te waken. Schapen rustig om me heen. En dan opeens dat heldere stralende licht. Dat licht is zo vredevol dat ik niet hoef te schrikken of bang te zijn. Integendeel – er overvalt mij een grote vreugde. Iets in mij is opengebroken en er breekt iets door van inzicht, nieuw perspectief voor mijn situatie. Ik kan rechtop gaan staan. Ik voel me gered.

Olivia schreef op 20 december 2017 om 23:09

Hemelse Vader, Gij zijt de eeuwige liefde, Uw almachtige wijsheid en trouwe vaderliefde is onmetelijk.Uw liefde en barmhartigheid zonder grenzen. Uw genaden en weldaden onuitputtelijk. Dagelijks schenkt Gij ons overrijke gaven. Dagelijks willen wij U danken. Van U alleen komt alle goed en niets is goed zonder U. Onze dank, verenigd met alle engelen en heiligen zal nooit eindigen, totdat wij U loven en prijzen mogen in Uw heerlijkheid. Wij willen God, de Almachtige Vader, dank zeggen voor Zijn Zoon Jezus, onze goddelijke Verlosser.

Arnolda schreef op 20 december 2017 om 20:33

Wanneer mocht je De Eeuwige ervaren? Ooit zei een monnik mij dat ik een verwend kind van God ben… En hoe kan het dan dat ik,me door zorgen om een kleinkind laat meeslepen? Zijn gedrag is absoluut onacceptabel….
Leer me toch met Jouw ogen zien, lieve Heer?

Kathelijne schreef op 20 december 2017 om 20:11

Wat een mooie retraite! Ik geniet ervan en ik wist niet dat ik me zo verbonden kon voelen met mensen die ik niet ken. Dank aan iedereen.

jail schreef op 20 december 2017 om 20:03

Op deze plaats is de HEER aanwezig. Nu denk ik aan onze catechismus. God is overal hier op aarde en in de hemel. Als kind was dat voor mij gewoon zo “Jezus was altijd bij mij”.
Het hemelse een menselijke ervaring. Wat is voor mij hemels? Een mooi lied, de lach van een kind. Een mooie wandeling, lekker eten. Geen pijn hebben en gezond zijn. Er is zo veel hemels . Liefde krijgen en liefde kunnen geven. Liefde geven is het mooiste wat er is. Dat is voor mij hemels. Toch oprecht lief hebben is moeilijk. Altijd zit er een ik achter, wat is mijn ego groot. Heer blijf me nabij, Heer blijf ons nabij.
Nee ik kan niet bij God zijn. Hij kan me wel bij zich nemen, ik zelf loop verloren. HIJ zal voor mij, voor ons zorgen zo als hij belooft aan Jakob. IK ben met u en IK zal u behoeden overal waar gij gaat, en IK zal u weder brengen naar dit land, want IK zal u niet verlaten, totdat IK gedaan heb wat IK u heb toegezegd. Genesis 28 : 15 .

lilian schreef op 20 december 2017 om 16:49

Heer, in mijn droom mocht ik uw aanwezigheid ervaren, U was mij nabij. Tijdens het ochtend gebed kwam U dichterbij. Geef mij uw licht. en blijft mij nabij Heer.

cilia schreef op 20 december 2017 om 12:13

Jacob slaapt op een eenzame plaats, met een steen onder zijn hoofd; overgegeven aan de wetten van de natuur..
In het niets, kunnen wonderen gebeuren dat kan ik aannemen..
Zo mocht ik het ervaren; op een eenzame plaats. Ik was niets dan een dan zondige mens. Plots kreeg ik een naam.
Tot nu toe is het alsof het NU gebeurt. Dit geeft mij troost.

Hilde schreef op 20 december 2017 om 09:34

Dat het Licht de duisternis van mijn hart, mijn kleinmenselijkheid mag verlichten en zo krachtig mag schijnen dat mensen op zoek gaan naar die ster die te vinden is in een kribbe in de stal van Bethlehem.
Genees me Heer van alle duistere hoeken en kantje in mijn ziel opdat Gij kunt schitteren in mij.

Marialenn schreef op 20 december 2017 om 07:24

En het gebeurde
daar waar ik het einde van mijn wereld zag,
waar ik mijn kracht verloren was,
waar ik het niet meer wist,
ik bad

en daar was u,
niet als een explosie van licht
maar een gevoel als een warm bad,
een koestering, een omhulling,
gelukzalig voelde ik me

ik vond u,
u wist waar ik was,
wij werden even een
en verder leerling en leraar
onlosmakelijk verbonden

mijn overgave was de sleutel
waarmee ik mijn hemel op aarde kon maken

ik doe,
ik bid geef mij bewustzijn op mijn handelen
en dank u vanuit het diepst,
diepst van mijn wezen

Ron schreef op 20 december 2017 om 07:21

Zou ik werkelijk bij God kunnen zijn?
Kan ik de oneindigheid voelen?
Boven mijn bestaan worden uitgetild?
“Dat besefte ik niet.¨ zei Jakob
God kan niet dichterbij komen dan Hij nu is.
Het is mijn drukdoenerij, voortkomend uit angst,
die de ruimte vult, waardoor ik het niet besef.
In Christus kwam God onder ons. Immanuel.
“Ik laat je niet alleen. Nooit”, zei Jezus.
“Ik zal altijd bij je zijn. Dichtbij.
Het maakt niet uit waar je bent.
Waar je ook bid in Geest en Waarheid,
daar gaat de hemel open, daar is Gods huis.
Elke plek, waar dan ook, heet Bethel.
Je bent er thuis, omdat Ik er ben.”

Mariejan schreef op 20 december 2017 om 00:08

In mijn stille meditatie stelde ik mezelf de vraag waartoe ik wakker word, wat moet ik gaan beseffen. Iets ontzagwekkends. Gods aanwezigheid, de plaats waar hij aanwezig is en mijn besef daarvan. Mediterend voelde ik een liefde opkomen in en om me heen. Ik was me hiervan bewust. Het antwoord dat ik kreeg is eigenlijk heel eenvoudig: ik ontwaak tot het besef dat God hier en nu aanwezig is – altijd en overal. Het ontzagwekkende zit in het eenvoudige. (Jezus in een kribbe in een stal)

Olivia schreef op 20 december 2017 om 00:03

Heer onze God, zoals zovele mensen zijn ook wij op zoek naar liefde, naar hoop en naar levenszin. Op de meest genadevolle momenten van ons leven komt ook Gij ons naderbij. Help ons, zoals Maria, ‘ja’ te zeggen op uw boodschap over ons leven. Geef dat wij uw liefde en uw barmhartigheid mogen ervaren. Geef dat wij steeds meer met U verbonden leven. Geef dat wij van daaruit ook dienende mensen worden, heel concreet, in onze familie, in onze parochie, op ons werk. Dan worden hoop en liefde de motor van ons leven, groeit onze levenszin, en brandt onze lamp.Dan zullen wij met Jezus, uw Zoon, de weg naar U ontdekken als onze ware toekomst, Lof en dank aan U Heer.

jail schreef op 19 december 2017 om 23:46

Moeilijke vragen en het is laat.
Toch wil ik nog even bidden om te danken. Mijn hart heeft vandaag nog eens kunnen juichen. Even van de kleinkinderen kunnen genieten. Dank heer voor deze mooie momenten. Waar heb ik dit aan verdient. Ik de eeuwige twijfelaar de zoekende.
. Gods ingrijpen in de geschiedenis wordt geweldig gevonden. Kan ik de diepte peilen van wat hier gebeurt?
Nee niet echt. Toch Gods ingrijpen in mijn geschiedenis daar ben ik blij voor. Hij is mijn wegwijzer. Loop ik verloren zoekt Hij me.
Heer blijf ons nabij.

Veerle Loriaux schreef op 19 december 2017 om 23:45

Vader,
Als dromen een weerspiegeling zijn van onze diepste zielenroerselen , dan zijn ze een schatkist vol kostbaarheden. Dromen kunnen ons in staat stellen om te verwerken waar we overdag niet toe kwamen om onze vele indrukken te ordenen. Maar over Jou dromen? Een menselijk gelaat zien waarin we Jou menen te herkennen? Jou beleven , hoort dat niet tot een innerlijke beleving, waarvan we achteraf denken dat Jij het bent geweest?
Wat ” normaal” is, kan Jij niet zijn… Maar wat dan over ‘ emotie’ of ‘ een rilling’ , …? Of het God zou kunnen zijn ? Wanneer ik zeg : ” Vader, Jij bent in mij , dan daar waarin ik een poging doe om draagkracht en draaglast dichter bij elkaar te willen brengen, evenwicht te zoeken, waarvan ik getuigenis afleg bij Jou , Vader, Die aan de oorsprong ligt van ons bestaan. Dat kan me heel stil maken , roerloos stil…

Conny schreef op 19 december 2017 om 23:34

Sta op en schitter. Wat zou ik toch graag willen dat iedereen schitteren kon. Niet om de macht maar om met elkaar een nieuwe mooie wereld te maken. Echte vrede. Die vrede die ik in mijn hart kan voelen en kan uitstralen naar andere toe. Ondanks dat ik best eens sputter is er die vrede in mij.

Godelieve schreef op 19 december 2017 om 21:48

Ik ben blij (en wat verwonderd) dat in deze retraite dergelijke diepe ervaringen ter sprake kunnen en mogen komen. Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat heel wat biddende gelovigen dat persoonlijk ondervonden zonder er met iemand te kunnen over praten. Ik ben me vaak sterk bewust geweest van de aanwezigheid van God. Zichtbaar of hoorbaar was dat nooit, dat was ook niet nodig. Het was een plots aanvoelen, een met zekerheid weten. Ik denk ook dat ik nooit alleen was bij dat aanvoelen, wel in een kleine of grotere groep mensen. Ik kreeg daar zelfs een bewijs van toen ik tijdens een reis op een bepaalde plaats die “heiligheid”voelde (rond een eeuwenoud doopbekken), zo sterk dat ik mijn tranen niet kon bedwingen. Toen ik terug duidelijk kon zien, merkte ik dat er een heel aantal mensen hun wenen probeerden te verbergen.Ik ben niet zo rap tot tranen bewogen. Het was ook een gewone, nuchtere groep. Maar zoals steeds: was er niemand die daar iets over zei achteraf. Men mag of durft daar blijkbaar niet over praten.

lilian schreef op 19 december 2017 om 17:03

Ik zie hier een God die om de mens geeft, die ons zijn liefde toont door zijn zoon. Hij die ons licht brengt, Hij toont ons zijn grootheid en zijn grenzeloze liefde voor ons zijn schepselen. Ik dank Hem voor dit grote geschenk. Met Maria wil ik bidden “” Hoog verheft nu mijn ziel de Heer, verrukt is mijn geest om God mijn Verlosser.

Bernadette schreef op 19 december 2017 om 16:22

Het was weer een genadevolle meditatie. Ik ben tot het besef en de overtuiging gekomen dat God werkelijk mijn Redder is. Als ik terug kijk op mijn leven, dan heb ik Zijn reddende hand echt wel mogen ervaren. Ik heb zojuist de Vader gedankt dat Hij zijn Zoon heeft willen zenden om mij te redden. Ik kijk nu ook al uit naar Kerstmis in de wetenschap dat Emmanuel als mijn redder geboren wordt. Mijn ziel verheugt zich en jubelt van vreugde. Dank u, Vader, voor zo’n geweldige gave! Hij heeft grote dingen aan mij gedaan. Ik zag het niet op het moment maar als ik terug kijk zie ik ze. Dank U, Vader. U bent geweldig!

Nadia schreef op 19 december 2017 om 15:54

Maria zei: ‘Mijn ziel prijst en looft de Heer, mijn hart juicht om God, mijn redder: hij heeft oog gehad voor mij, zijn minste dienares. Alle geslachten zullen mij voortaan gelukkig prijzen, ja, grote dingen heeft de Machtige voor mij gedaan, heilig is zijn naam.’

Ik leg het vertrouwen bij u

Monique schreef op 19 december 2017 om 10:28

Ik prijs de Heer!
Ik dank iedereen die deze retraite mogelijk maakte

Marialenn schreef op 19 december 2017 om 07:16

Ik dank God voor elke situatie, mijn leerproces. Al sputter ik soms, ik weet dat ik kan leren. Soms juicht mijn hart en soms kijk ik met spanning. Ik ervaar en verteer.

Mariejan schreef op 19 december 2017 om 00:45

Hij heeft oog gehad voor mij. Dat je dat kunt beseffen, dat je dat echt hebt kunnen voelen. Dat je belangrijk bent in zijn ogen. Dat er een onmetelijk schouwspel van grenzeloze vreugde is en dat ik dat voorbij mijn ervaring van eindigheid mag zien. Dat dat werkelijk bestaat. Ik voel het in mijn ziel, ik zie het met de ogen van mijn hart. Het is een universele ervaring. Dat is iets groots en iets heiligs. Het heilige dat om ons heen hangt, waar wij gewoon in vertoeven. Een mens kan er niet van uitgepraat raken. Ja, ik weet mij ook gevonden. En of ik echt de diepte kan peilen van wat hier gebeurd? Daar ben ik wel mijn hele leven zoet mee. De diepte ervan kan ik voelen, maar ik vermoed dat het nog veel dieper gaat. Steeds in meer besef in het leven. En onze grote diepteleraar is de vrucht van haar schoot. Wat een ruimte heeft zij!

Veerle Loriaux schreef op 18 december 2017 om 23:53

Vader ,
Naarmate de Adventsretraite verder gaat , merk ik dat ik wordt gepolst naar mijn ware geloofsovertuiging en daadkracht. Ben ik het waard om Jouw volgeling genoemd te worden ? Je schuwt me niet , opdat ik naar de binnenkant zou gaan . Je zet mensen op mijn weg die nood hebben aan nabijheid. Hier sta Je in ons midden, maar zie ik Jou ? Je vraagt me geen offers te brengen die mijn krachten te boven gaan , maar wel dat ik mijn talenten ten volle zou inzetten . Want elke inzet telt ! Het is een engagement , elk moment van de dag . Deze Adventsretraite is een bijzondere tijd , waarin ( in kleine tekenen) Jouw grote daden gestalte krijgen en vraagt om op Jouw uitnodiging in te willen gaan. Dat gaat vaak gepaard met een verhoogde waakzaamheid , want onverwachts sta Je voor me . Durf ik Je aankijken , dan? Het leven deelt geen pasklare antwoorden uit , maar gaandeweg wel een parcours met oneffenheden . Toch wil ik trachten om haar te begaan , om te doen wat moet gedaan worden. Dank Je , Vader , met Jou ga ik mijn weg .

Anke schreef op 18 december 2017 om 22:25

Een prachtige tekst die op het geboortekaartje van mijn kleindochter staat. Zij is 6 december geboren. Wat een feest!
Laten wij wandelen n het licht des Heren. Hij is het Licht der wereld. Vernieuw mij herstel mij verkwik mij door Uw Geest . Ik bid dat het Eeuwige licht veel harten zal raken . Dat wij lichtbrengers mogen zijn in de wereld waar we leven. Sta op!!! En schitter

jail schreef op 18 december 2017 om 22:15

De Bijbeltekst is mooi. Wij licht voor de andere in de donkere wereld. Een droom. Ja er is duisternis en ik bid voor ordenende schepping. Bij mijn dagelijkse wandeling voelde ik door de rust het als een gebed aan. Wandelen voor de heer.
S ’morgens lees ik altijd een gebed van kerk en leven.
Vandaag heeft het me op weg gezet.
Het einde van het gebed was “ dan word ik meer zoals U mij hebt bedoeld: Uw beeld en gelijkenis “.

Godelieve schreef op 18 december 2017 om 21:10

Ik ben er blij om dat het woord ZALIG prijzen in de nieuwe vertaling vervangen werd door GELUKKIG prijzen. Nu zegt het mij dat Maria de HEER prijst omdat Hij haar gelukkig heeft gemaakt, dat ze echt blij is met wat haar overkomen is en waarmee ze ingestemd heeft. Bij de oude vertaling:”Zie, van nu af prijzen alle geslachten mij zalig”,moest ik ongewild denken aan een officiële zaligverklaring, voorafgaand aan een heiligverklaring door de paus in Rome. – Eer aan God brengen door buigen, knielen, ter aarde vallen…Ik heb dat allemaal ooit gedaan naargelang het moment en de aanleiding. Ook bewust rechtop staan, armen en handen gebruiken daarbij, dansen… De moeilijkste houding voor echt gebed is voor mij neerzitten, zeker in groep. Ik denk nog aan de schoolretraites vroeger! – Wanneer ik de Heer dank met gejuich of dans, Hem eerbied betuig met woorden of in stilte, denk ik helemaal niet aan mezelf. – Maria beseft dat er iets groots met haar gebeurd is en dat ze ermee instemt. Maar hoe zou dat meisje uit Nazaret beseffen dat het een ingrijpen in de geschiedenis is?

griet schreef op 18 december 2017 om 21:04

“Vrees niet….. wees niet bang! “…op de weg naar het Licht….” Ik ben er !”
Stilte en de duisternis ontmoeten elkaar
in een mysterieuze omhelzing…………op de weg naar het LICHT.

Marjolein schreef op 18 december 2017 om 20:34

Gisteren geraakt door de tekst Sta op en schitter deed mij vandaag als eerste naar het gastenboek grijpen. Hoe verrijkend kan het internet zijn. Dank alle makers van deze retraite.Maria goede moed voor de operatie toegewenst.

cilia sommen schreef op 18 december 2017 om 17:18

De tekst van Jesaja, deed mij opspringen van vreugde: ‘ Sta op, schitter, het licht is gekomen.’
Het is voor mij als een aankondiging om te vertrouwen op dat licht en verder de Advents weg te bewandelen, Soms moet ik die zelf maken of zoeken, maar ‘ De Heer is mijn herder, Hij leidt mij langs donkere krochten, maar ook naar groene weiden.

Veerle Loriaux schreef op 18 december 2017 om 16:56

Vader ,
Ik zoek Uw kracht, in mensen die me tot voorbeeld streken. Naar die mensen kijk ik geboeid op, in de bedoeling om iets uit de Blijde Boodschap te leren, met als uitgangspunt te komen tot dankbaarheid eerlijkheid, weg uit het duister. Een van die momenten en waarbij ik door het Licht werd aangeraakt was, toen ik de kans kreeg om me als vrij williger te mogen aanbieden voor kwetsbare mensen. Het vrijwilligerswerk is vrijwillig, niet vrijblijvend. Wanneer ik de taak kreeg om me bij de pastorale eenheid aan te sluiten, voelde dat aan als ‘ thuis komen’. De stap heb ik niet alleen gezet. Je was met mij . De rest van mijn verhaal rust in Uw handen. Maak dat ik leer vol te houden wat Jij in mij begonnen bent.

lilian schreef op 18 december 2017 om 16:33

Heer, ik laat mij leiden door uw licht en uw liefde. Ook bij mij was het duister, totdat ik uw licht vond. U deed het duister wijken en bracht mij licht, zodat ik uw liefde mag zien bij anderen

Maria schreef op 18 december 2017 om 11:47

Vandaag vanuit de wanhopige chaos van emoties een liefdevolle ontmoeting met een gestalte kunnen ervaren. Een lichte en zorgzame gestalte. Nu kan ik rusten. Ik was weg van mijn ziel, ben weer terug. Het is volmaakt stil. in mij, de geluiden van buiten storen niet. Mijn ziel is bij mij, ik ben mijn ziel, ik ben in de wereld.

Monique schreef op 18 december 2017 om 11:02

Sta op en schitter!
Ik ben nog niet zover.
Ik wil wel schitteren,in alle eenvoud en discretie.
Vergeet de kleine dingen niet,is eerder mijn motto.
Zou ik op die manier ook kunnen schitteren?
Ik hoop het en vraag de Heer om mij te steunen.

Veel moed aan Carla met haar operatie

Marialenn schreef op 18 december 2017 om 10:44

Vandaag voel ik de duisternis eerder dan het Licht
ik sta op en kom in beweging
met iedere stap krijgt het duister een gat
dat wordt opgevuld door Licht

Mijn ver-antwoord- elijkheid

Kathelijne schreef op 18 december 2017 om 09:43

Elke dag even de nabijheid van God mogen voelen, geeft me innerlijke vrede en de kracht om verder te gaan, niettegenstaande de vele moeilijkheden in mijn bestaan. Dank u voor deze mooie advent.

Ik wil mijn doel bereiken
en geen tijd meer verliezen
Ik zal niet voor het kwade bezwijken
of voor het verkeerde kiezen

Liefde zal me leiden
en mijn weg verlichten
Ik zal mijn leven aan het goede wijden
en Christus zien in alle gezichten

Ik zal oogsten wat ik heb gezaaid
en ontvangen zoals ik heb gegeven
Deze wet door de mens verdraaid
wordt de leidraad voor mijn leven

Carla schreef op 18 december 2017 om 07:18

Zo mooi, zo mijn tekst en dan juist uitgerekend vandaag krijgen wij die mee.
4 jaar geleden zat ik in een diep donker dal en kreeg ik deze tekst ook “Sta op en schitter, je licht is gekomen, over jou schijnt de luister van de HEER” en ik ben genezen uit een diepe depressie mijn verdrietig hart veranderde naar een blij dankbaar hart door de aanraking die ik mocht ervaren door de Heer.
Kan ik zelf zo’n plaats zijn en het stralende licht voelen van die zon? Ja, ik voel de warmte van Gods aanwezigheid in mijn bestaan en dat geeft mij kracht om door te gaan.
Morgen moet ik geopereerd worden en weer komt deze tekst in de retraite juist nu, dank daarvoor!
God gaat met mij mee, dank Heer dat U bij mij blijft ook al is de weg soms zwaar en onzeker.

Op U, mijn Heiland, blijf ik hopen.
Verlos mij van mijn bange pijn!
Zie, heel mijn hart staat voor u open
en wil, o Heer, uw tempel zijn.
O Gij, wien aard’ en hemel zingen,
verkwik mij met uw heil’ge gloed.
Kom met uw zachte glans doordringen,
o zon van liefde, mijn gemoed!

Ron schreef op 18 december 2017 om 07:05

‘Kan ik zelf zo’n plaats zijn en het stralende licht voelen van die zon?’
Ik moet denken aan de maan die het licht van de zon weerkaatst en zo haar licht in de duisternis werpt.
Niet alleen voel ik dan de warmte, ik ben ook een licht voor anderen.
Ze zien meer van zichzelf en hoe God naar hen kijkt met ogen vol liefde.
Ze zien waar ze wandelen, zodat ze behoed worden voor struikelen.
Ze zien waar ze naar toe moeten gaan om leven te ontvangen.
Ze zien waar ze moeten zijn, bij U God, de bron van alle leven.

Heer, dat ik zo Uw licht mag schijnen, Uw aanwezigheid mag representeren,
dat anderen worden verlicht en de warmte van Uw liefde mogen voelen,
en Uw waarheid mogen zien en erkennen.

“Hoe kostbaar is uw liefde, God!
In de schaduw van uw vleugels schuilen de mensen,
zij laven zich aan de overvloed van uw huis,
u lest hun dorst met een stroom van vreugden,
want bij u is de bron van het leven,
door úw licht zien wij licht.” – Psalm 36:8-10

Monique schreef op 18 december 2017 om 02:41

Aan de schepping gaat duisternis vooraf, chaos. Ik bid dat de ordenende schepping ook in mij het stralend licht zal wekken.

christine schreef op 18 december 2017 om 00:31

Zacharias werd aanhoord. De verschijning door de engel wordt direct beantwoord: vrees niet. Hoe is mijn ontvankelijkheid als God zich aandient? Welk verlangen koester ik? Mijn Heer, ik koester vandaag vooral het verlangen om mij te aanhoren met mijn bede om mijn echtgenoot te helpen die ik deze namiddag naar de spoedafdeling moest brengen. Ik vertrouw op U Mijn Heer, ik weet dat ik sterkte van U ontvang. Geef ook sterkte aan mijn echtgenoot en bevrijd hem van zijn hevige pijn.
Psalm 72: Hij zal bevrijden wie arm is en om hulp roept,
wie zwak is en geen helper heeft.
Hij ontfermt zich over weerlozen en armen,
wie arm is, redt Hij het leve
Dank U Jezus !

Mariejan schreef op 17 december 2017 om 23:56

Jesaja zegt dat mijn licht is gekomen. Dat Gods glans over me heen schijnt. Ik ben erin ondergedompeld. Ik word uitgenodigd op te staan en dat licht te laten schijnen voor de wereld. Heb vertrouwen. Er is een plaats in mij waar God verschijnt. Door de dingen heen, in de kern van mijn wezen, in mijn merg. Door deze prachtige tekst voelde ik tijdens mijn meditatie van 20 min. nu al die vreugde van Kerst. De Advent is misschien ook een verwachtingsvolle vreugde. Buiten regent het, maar het is een zachte regen. Er is geen storm.

m schreef op 17 december 2017 om 23:55

Jesaja zegt dat mijn licht is gekomen. Dat Gods glans over me heen schijnt. Ik ben erin ondergedompeld. Ik word uitgenodigd op te staan en dat licht te laten schijnen voor de wereld. Heb vertrouwen. Er is een plaats in mij waar God verschijnt. Door de dingen heen, in de kern van mijn wezen, in mijn merg. Door deze prachtige tekst voelde ik tijdens mijn meditatie van 20 min. nu al die vreugde van Kerst. De Advent is misschien ook een verwachtingsvolle vreugde. Buiten regent het, maar het is een zachte regen. Er is geen storm.

Godelieve schreef op 17 december 2017 om 23:20

Ik lees vandaag een eerder verwarrende boodschap van Jesaja, ik weet niet over wie het gaat. Iemand die het licht ontvangt en het zelf gaat uitstralen, naar allen dan nog. Bij de gebedssuggesties werd het duidelijk: het gaat over Jeruzalem en wat die stad betekent. Dan is het me duidelijk en ik stem ermee in. Maar in de verdere suggesties krijg ik het weer moeilijk: dat aantrekkelijk voor iedereen? Ik ben blij dat het licht van de Heer me verwarmt. Dat dat licht op me zou schijnen en dat anderen dat zouden merken lijkt me eerder ongewenst. Dat ik de gekregen warmte zou kunnen doorgeven , zou me blij maken. De wereld is al kil genoeg.

Marjolein schreef op 17 december 2017 om 23:06

Sta op en schitter. U was de beschermer en de trooster voor mij., terwijl ik zat in een hoekje.
Wat gebeurt er nu? Ik krijg een opdracht om te gaan en om er te zijn voor hem. Ik moet uitdelen uit dat hele grote liefdesvat. Ik voel mij als die leerlingen die gezonden werden. Tegelijk komt de vraag, waarom ik. Blijf mij toch nabij.

jail schreef op 17 december 2017 om 20:20

Henri Nouwen wat een mooi gebed weer. Hij heeft me al veel kunnen troosten met zijn boeken. Nu weer met wat Geert laat lezen. Dank aan allen. Heer blijf me nabij. En ik herlees nog enkele keren deze mooie woorden.

Ik ben niet wat ik doe of wat ik heb.
Ik ben niet wat mensen over me zeggen.
Ik ben God ’s geliefde kind.
Dat is wie ik ben.
Dat kan niemand me afnemen.
Ik hoef me geen zorgen te maken
of te haasten.
Ik mag vertrouwen op mijn vriend Jezus…
en zijn liefde delen met de wereld.

Henri Nouwen

Nadia schreef op 17 december 2017 om 20:04

Sta op en schitter, je licht is gekomen, over jou schijnt de luister van de HEER. Duisternis bedekt de aarde en donkerte de naties, maar over jou schijnt de HEER, zijn luister is boven jou zichtbaar. Volken laten zich leiden door jouw licht, koningen door de glans van je schijnsel.

Daar heb ik nog een duwtje voor nodig maar het begint stillekesaan op zijn plooi te komen