Gastenboek

Marialenn schreef op 24 december 2017 om 06:11

Dank aan al mijn medereizigers, ik wens ieder een schitterend lichtfeest, vrede en liefde. Een heel goed 2018 en laat het duisternis ons herinneren aan het Licht,

Mariejan schreef op 24 december 2017 om 00:47

Een kind van God worden is opnieuw geboren worden. Geboren worden door de geest. Als alles nieuw is geworden door een diepgaande ervaring. Weten God nodig te hebben – om echt mens te kunnen worden / zijn. Weten dat God aanwezig is in je leven. Hem met liefde willen ontvangen. Hij die leven geeft. De tweede geboorte – Hem leren kennen – geeft me kracht om de eerste geboorte – van het lichaam – door het leven heen te dragen.
Er is een einde gekomen aan de Adventsretraite. Dank allen voor deze mooie ervaring. Ik heb er veel aan gehad. Het heeft me gesterkt en dingen zijn me duidelijker geworden. Hoe God werkt, daar kwam ik een beetje dichter bij.

Sonja schreef op 24 december 2017 om 00:27

Maagdelijkheid blijft voor mij betekenen dat ik een maagdelijk, dus onbeschreven blad wordt, dat zich door God laat beschrijven en niet door eigen gedachten en gevoelens. Zo, en niet anders kunnen wij, ook als we al oud zijn nog vrucht dragen en kan er iets, iemand uit ons geboren worden …
Aan allen een zalige Kerst en een geïnspireerd 2018 toegewenst !

lode schreef op 23 december 2017 om 23:10

Moge de goede gevoelens van Kerstmis u bijblijven in het nieuwe jaar.
Aan allen een zalig kerstmis!

Veerle Loriaux schreef op 23 december 2017 om 22:08

Vader ,
Ik tracht me een beeld te vormen van Jou , maar hoe ik ook denk Jou te hebben begrepen… , toch verras Je me weer .
Vader , ik hou van Je , en probeer Jou te begrijpen in de schepping waarin ik een stipje mag zijn . Maar ik vrees Je evenzeer , als blijkt dat ik bang wordt in de strijd , of iets me belemmert om een beslissing te nemen … Ik vraag Je dan om bijstand , raad en inzicht . In het gebed word ik tot staan gebracht en leer ik zien en spreken zoals hoort en dat gaat mijn verstand vaak te boven .
Hoe heb Je toch het plan kunnen bedenken om Jouw onvoorwaardelijke liefde met de wereld kenbaar te maken , voor wie het ziet , door de aanblik van een weerloos kind , niet geboren wordende in de meest wenselijke omstandigheden , maar in een stal ? Ik voel me heel klein als ik voor Jou sta . Maar vraag Je om Jouw wegen mij kenbaar te maken in een taal die ik begrijp , en waarmee ik een schakel mag zijn van Jouw Verbond met ons .. Je schenkt ons genade op genade .

Bernadette schreef op 23 december 2017 om 22:04

Alleen God kan weten wanneer een leven voltooit is om geboren te worden voor het eeuwige leven.
Wij mensen kunnen daar zelf niet over beslissen.
Dit heeft mij enorm getroffen omdat men tegenwoordig spreekt, van zelf het leven te beëindigen, omdat men zelf vind dat het leven voltooid is.
Je weet nooit wat voor extra verassingen God op het laatst toch nog voor jou in petto had.
Vertrouwen op Hem, niet op het inzicht van mensen, omdat wij maar een menselijke beperkte visie hebben.

jail schreef op 23 december 2017 om 22:01

Vandaag was mijn hart vol met blijdschap. Gisteren naar de kerstviering moge gaan, een kinderviering van de school van onze kleinzoon. We hebben allemaal een hartje met het pasgeboren kindje mee gekregen. Het kindje in ieder zijn hartje. Mooi.
Vandaag hebben we al onze kleinkinderen gelukkig gezien met een goed rapport. We hebben ze ook iets kunnen geven.
Kunnen geven is een rijkdom. Mensen die elkaar iets geven daar bij te horen is fijn. Eer bewijzen aan elkaar hoe mooi. Natuurlijk ben ik blij in zo een gezelschap.
Gisteren niet kunnen bidden met de retraite maar de kindervriend was heel mooi. Heer blijf ons nabij.

Mw. Rita Blaauw schreef op 23 december 2017 om 21:03

We naderen de Kerstnacht.
Misschien omdat ik de helft van deze Adventsretraite heb gemist door een toch nog onverwacht overlijden in mijn familie,raakte de meditatie bij Job mij bijzonder.
Het sterven maakt deemoedig en bijna “naakt”voor God.
Wie is sterk en wie is zwak in zo’n periode…
Inderdaad, wie zijn wij om anderen te beoordelen?
Als wij met de ogen van God naar ons leven kijken, hoeveel “goddelijk licht” zouden we dan zien in ons leven?
“Uw woord is een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad” staat in Psalm 119, vers 105.
En als we die weg opgaan- iedere Kerstmis maakt de weg vrij om weer te herstarten -komen we misschien uit bij
de tekst uit het Mattheüs-evangelie (5: 14-16): “Jullie zijn het licht in de wereld.Zo moet jullie licht schijnen voor de mensen, opdat ze jullie goede daden zien en eer bewijzen aan jullie Vader in de hemel”.
Ook al verlies je – inderdaad – “alles” onderweg.

Hanneke schreef op 23 december 2017 om 20:54

Een vriendin belde:”Hanneke , ik wil je zien ! ik heb longontsteking.” Ik schrok me wezenloos …. de oude dame is 94 !
God brengt wonderlijke mensen bij elkaar. Ze is 26 jaar ouder dan ik , gereformeerd. met 12 jaar moest ze gaan werken.
Ik heb haar nóóit horen klagen !
Voor mij was er een gespreid bedje . goede scholen,studeren, katholiek .
‘k Gooide de kont tegen de krib !
Maar toen we 17 jaar geleden buren werden , was dat een ‘Ontmoeting ‘ . Ze was zo wijs …..
En niet te geloven , ze begon over Job ! Ik vertelde dat het de tekst was van de die dag van de digitale retraite van de Jezuïeten. Hoestend en wel vroeg ze me mijn Bijbel mee te nemen. Want ze vond de tekst in de hare zo raar …
Aan haar hóófd mankeerde helemaal niks ! Maar maar mèns , waarom lees je nou Job , terwijl je doodziek bent !!!
We legden vier Bijbels naast elkaar , maar kwamen er niet uit wat er nou bedoeld werd met dat ouden/ouderlingen hun verstand ontnomen werd …
‘k Nam haar mee naar het restaurant van het verzorgingshuis waar ze een eigen appartementje heeft. Éten !
Ze bekeek de menukaart en vroeg :” Wat is Tjap-Tjoi ?”
Ik schoot in de lach , nooit Indisch /Chinees gegeten ? Nee dus. Maar wèl ging ze in haar eentje 10 jaar geleden naar Rusland om haar pleegkind die in de oorlog [ ’40 / ’45 dus] bij haar gewoond had te bezoeken.!!! Kon ze haar achterkleinkindje zien !
Ze at een paar hapjes en moest toen weer naar bed.
Bidt een beetje met me mee dat ze het geboortefeest van haar HEER nog mag mee-beleven ….
Hanneke

Kathelijne schreef op 23 december 2017 om 20:23

Deemoed is voor mij de eerste stap om dichter bij God te komen.

Vader, ik geef me over
Het heeft niet mogen zijn
Mijn dromen waren pover
vol van valse schijn

Het was niet wat ik dacht
Mijn droom had niet de pracht
om Uw Zoon te bekoren
satan heeft de strijd verloren

Nu zal ik me laten leiden
door Uw Wil en Wet
Ik zal de Hemel verblijden
mijn leven wordt een dankgebed

Karin schreef op 23 december 2017 om 20:13

Wat een treffend citaat van Edith Stein hier. Dank daarvoor. Een waar geschenk en appèl in deze dagen, uren voor Kerst.

Olivia schreef op 23 december 2017 om 20:10

Heer God, geef aan de mensen die wachten op Jezus geboorte de ” goede wil” om de boodschap van hoop liefde en vertrouwen te horen. Kom heilige geest.

Karin schreef op 23 december 2017 om 20:06

Wat een treffend citaat van Edith Stein hier. Dank daarvoor. Een waar geschenk en appèl in deze uren., dagen voor Kerst.

Nadia schreef op 23 december 2017 om 17:48

We hebben elk onze wensen voor kerst en laten het gewoon over aan hierboven, hoe het licht zal uitstralen om ons pad of nieuw pad verder op te gaan

lilian schreef op 23 december 2017 om 17:29

Ik begrijp dat God deemoedig is voor allen die zijn weg wil volgen. Door zijn Zoon heeft hij ons licht geschonken en ons uit het duister gehaald. Ik dank Hem voor al zijn goedheid voor ons. Danken wil ik ook voor deze retraite die mij zeer goed gedaan heeft en wens u allen een Zalig Kerstfeest en een Zegenrijk 2018.

Cilia schreef op 23 december 2017 om 15:31

Eerst, een lieve dank, aan de organisatoren, voor hun dagelijkse trefwoorden; gesproken aan Abraham, Moses, Maria, Jozef Elisabeth en Zacharias , Ontelbare mensen die in het bijbel-boek staan opgeschreven, mensen die ook op onze aarde rondliepen.
Hun aanwezigheid heeft onze wereld, onze gedachten en levenswijze mede bepaald Dank!!!.
Ik dank God dat Hij steeds naar mensen keert en geschiedenis met ons maakt.

Guido schreef op 23 december 2017 om 15:13

Beste mede-retraitanten, Beste begeleiders,

Dank voor deze mooie en diepzinnige adventsretraite. We naderen het vreugdevolle kerstfeest, de geboorte van Jezus, onze Heer en Meester. Moge Hij, zoals de ster, steeds onze weg tonen, zodat wij in dat licht het goede blijven doen, ook na de feestdagen !

Stilte in deze winternachten,
Die op rust en vrede wachten,
Maar die niet schijnen te komen,
En alleen bestaan in onze dromen

En dan is er plots die ene ster, Vredevol Kerstfeest,
Soms dichtbij, dan weer ver. En een Nieuwjaar 2018 vol van het goede.
De kerstster die de nacht verlicht
En geeft de wereld een nieuw gezicht Guido en Theresia

Laat die ster dan voortaan schijnen,
En alle duisternis laten verdwijnen
Laat ook jou ster schitteren, hel en klaar,
Gezond, gelukkig en blij in ’t nieuwe jaar.
Gibe

Elizabeth schreef op 23 december 2017 om 14:34

voor alle medewerkers van Ignatiaans bidden wensen wij Een Zalig Kerstfeest en een Voorspoedig Nieuwjaar toe!!ook voor alle bezoekers van dit gastenboek wensen wij een Zalig Kerstfeest en Voorspoed Geluk en Gezondheid in het Nieuwe jaar 2018
moge Jezus liefde met jullie allen zijn, en Zijn tederheid in Zijn zorgzame liefde voor alle mensen jullie altijd in alles blijven omringen, dat is onze oprechte wens en bede voor jullie allemaal die dit lezen. God Zegene een iedere bezoeker van deze site en allen die dit zo mooi allemaal voor ons verwoord hebben Dank veel dank hiervoor.Elizabeth.

Marialenn schreef op 23 december 2017 om 11:11

Wat wil ik de buitenwereld laten zien?
Waarop zijn mijn oordelen gebaseerd?

Gevoed wordt ik door vleierij
Gekleed wordt ik met aan-zien

oh Ego met je gekleurde bril
ik laat mijn verwachtingen los
mijn weten hoe

al is het een poging tot
mijn intentie is sterk
en ik houd mijn spiegel schoon

De mazen van de sluier worden lichter
ik geef het tijd

Of hoe dat heet

Gelukkig dat
het licht bestaat

en dat het met
me doet en praat

en dat ik weet
dat ik er ver vandaan

kom, van het licht
of hoe dat heet.

Hans Andreus, Uit: Holte van licht, Uitgeverij Holland, 1975

Christiane Massotte schreef op 23 december 2017 om 10:15

Aan de initiatiefnemers van deze retraite fijne feestdagen en ’n vruchtbaar jaar 2018.
Het was voor mij ’n zinvolle retraite veel kunnen kijken naar Jezus en zo mezelf ontdekt. Dank!
Chris

Erna schreef op 23 december 2017 om 09:25

Lieve mensen aan allen een Zalig Kerstfeest en heel veel dank aan de initiatiefnemers van deze retraite.
Dank zij de teksten dit jaar veel intenser naar Kerstmis toegeleefd.

Mirjam schreef op 23 december 2017 om 08:13

Volgens mij is er in een lied deze zin “Zijn licht schijne over ons”. Ik bid alleen maar nu, in deze donkerte van de wereld en in mezelf, kom ook IN mij! Daar moet ik ruimte voor maken, het welkom heten.: geloven dat God in mij óók aan het licht wil komen.

Mariejan schreef op 23 december 2017 om 00:25

God onthult het diepste duisternis van iedereen die status heeft en brengt hun zwartste donker naar het licht. Hier staat naar het licht, niet aan het licht. Groot verschil!!! Weg moeten de zelfbeelden en uiterlijkheden. Naar het diepste zelf, dat in het donker ligt en zo lang veronachtzaamd werd. Het diepste zelf waar iedereen zichzelf is en waar niemand zich achter zijn status kan verschuilen. Het gaat om het verschuilen. Dat kan dan niet meer. Wat daaronder zit komt naar het licht. En dat is mooi. Het zwartste donker is hetgeen wat het diepst verborgen is. Dat zijn de angsten voor het niets. Het heeft te maken met geen verbinding hebben met je werkelijke zelf. Dan ben je bang. En hul je jezelf in lagen om in ieder geval voor jezelf maar iets van betekenis te hebben. Ik denk dat het goed is als we eens ergens van beroofd worden en een soort van met lege handen staan, want wat komt er dan naar het licht? Dat zal heel verrassend zijn. En bevrijdend m.i. Maar ook heel verwarrend in eerste instantie. Het is de weg die we allemaal moeten gaan. Een ervaring, die we allemaal in ons leven wel meemaken vroeg of laat. God maakt in dit stukje iedereen arm. Want wat … als ik niks meer heb?! Wat gebeurt er met me als er iets van me afgenomen wordt. Niets maakt eerlijker dan dat, lijkt me. Het is een kans. Een weg uit de zelfgenoegzaamheid. Pittig stukje tekst, zeg. Uiteindelijk kun je tot de conclusie komen dat we ten diepste allemaal mensen zijn. Dit besef is verbindend. Het ontroert me ook, want het is zo eenvoudig. God wil ons tot eenvoud brengen. Valt er dan geen grote last van ons af?

lode schreef op 22 december 2017 om 22:52

Heer, blijf me dragen door liefde. Amen

Veerle Loriaux schreef op 22 december 2017 om 22:44

Vader ,
Je had zoveel verwachtingen met deze wereld , maar Jij alleen wist het . Hoe groot Jouw liefde voor ons was , heb Je ons getoond in de aanblik van een weerloos kind , geboren in een kribbe en gewikkeld in doeken , daar er geen plaats was in de herberg . Het is misschien onder dergelijke omstandigheden dat Jezus later de weg zou gaan naar de gekwetste mens ?
Ons leven gaat met vallen en opstaan . Het maakt me niet sterker . Door te aanvaarden wat ik niet kan veranderen , ging er van alles gaan gebeuren . Er was een Hogere , bij wie ik mijn toevlucht zocht . In die ontvankelijkheid heb Je me bedacht . Ik hoef niet meer te schreeuwen om gehoor te vinden , want Je staat me dichtbij . In het kind , Jezus ,heb ik mijn eigen kwetsbaarheid voor ogen , maar daardoor misschien ook de kracht om andere mensen te beluisteren . Door Jou krijgt mijn leven nu een dienende betekenis .

Truus schreef op 22 december 2017 om 22:41

Ben dankbaar voor de kerstviering deze avond in de gevangenis waar ik vrijwilleger ben , gaf veel warmte en wederzijdse acceptatie. Ook de mooie zang van het koor was heel fijn . Voor mij was dit al kerst de geboorte van Jezus.Zijn niet de vragen van de retraite maar moest dit wel even kwijt.

Nadia schreef op 22 december 2017 om 20:33

Het hart is broos, de ziel is groot. De hoop naar de geschreven woorden van vandaag, brengt het verstand en het hart, dichter.

Godelieve schreef op 22 december 2017 om 20:32

Daar verschijnt Job op het toneel, op mijn computerscherm. Het maakt mij nieuwsgierig en wat hij zegt over Gods handelen klinkt nieuw na wat we de vorige dagen overwogen. Hoe kwam het op mij over? Maakte het mij bang, tevreden, verwonderd, dankbaar? Of deemoedig, zoals gesuggereerd werd? Ik voelde me alleszins niet gekrenkt. Ik werd immers niet vernoemd bij al die “machtigen”. Of toch:: “De ouderen zullen van hun oordeelskracht beroofd worden”. Dat vind ik wel erg, zit daar niet iets van dementeren in?Of gaat het om ‘veroordelen’? Dat probeer ik zo weinig mogelijk te doen.Het is niet mijn taak en ik weet zo weinig over de motieven van andere mensen, hun achtergrond, hun huidige situatie. En zeker niet in zwart/wit een oordeel vellen! In mijn oudere bijbeltekst lees ik: “Ouderlingen maakt Hij kortzichtig”. Ook daarover moet ik eens nadenken, Dat houdt meer in dan ‘veroordelen’

Conny schreef op 22 december 2017 om 19:54

Lieve mensen allemaal. Ik wil jullie een heel fijn Kerstfeest toe wensen. Ik heb de retraite nog niet helemaal af maar ik ben toch gestopt met het woord Stralen””. Als ik dat, ondanks mijn lichamelijke ongemakken, kan blijven doen voel ik me rijk. Dit ga ik dan ook echt meenemen voor de komende donkere wintertijd. Tto de volgende retraite.

Marianne schreef op 22 december 2017 om 19:00

Kom, o Heer, kom! Kom, o Heer, komt u even uit de hemel? Soms word ik zo op de proef gesteld. Ik word dan zo opstandig vanbinnen. Maar in de stilte kan ik tot U bidden, Heer, en U doet mij inzien dat ik niet alleen ben. Jij schenkt mij Uw grote Liefde. En dan heb ik weer de moed om verder te gaan, Uw Liefde te ontvangen en ook uit te stralen naar de anderen toe. Als een vredevol wapen tegen de opstandigheid. Dank U, Heer, voor de kracht die Jij ons schenkt.

lilian schreef op 22 december 2017 om 17:41

Heer, Maria die ons het licht heeft gebracht als draagster van Christus uw Zoon die ons uit het duister heeft gehaald. Heer hoe groot is Uw liefde voor de mens, U bekommert zich voor de mens en laat hem nooit in de steek. Aan U kon ik mijn zorgen kwijt want U was er altijd als ik het moeilijk had. U gaf mij vreugde, ik dank U voor uw goedheid.

Lisa schreef op 22 december 2017 om 12:34

Dag allemaal,

Hartelijk aan de uitvoerders.

Aan iedereen diepgaande feestdagen gewenst en voor het nieuwe jaar: moge we die blijven worden waarvoor we geboren zijn in God zijn plan en open zijn om te aanvaarden wat hij ons wil schenken daarvoor.

‘k heb me niet gemeld tijdens de retraite, ben ook nog niet klaar, doe verder maar het was duidelijk.

Hetzelfde kwam altijd terug: Ja, ik wil.

Alzo, tot de volgende

Hartelijke groeten,

Lisa

John schreef op 22 december 2017 om 11:03

Lieve Heer,

En zo opent de Hemel zich steeds meer, beetje bij beetje.
Ik durf. U laat zich zien en ik voel/ervaar dat het heel goed is.
Wat is er ten diepste meer dan Uw Liefde voor ons mensen;
alle mensen, én onze liefde voor U, voor onszelf en ieder ander!

Ik ben nederig en groots tegelijkertijd. U bent zo onbeschrijfelijk
ondoorgrondelijk Wijs, Trouw, Almachtig, Rechtvaardig en Liefdevol.

Stilte, eerbied, verwondering en liefde voelen; ook en juist vanuit
kwetsbaarheid. U draagt alles en iedereen onvoorwaardelijk. Hosanna

Lieve schreef op 22 december 2017 om 10:52

Mijn geschenk voor God is, er zijn voor anderen, verantwoordelijkheid opnemen in de parochie, geloof een plaats geven in mijn leven. De stilte kan zo’n deugd doen… tijd maken voor gebed, tot rust komen, van binnenuit voelen en leven.
Dank U Heer, dat Jij hier steeds doet aan denken.

Marialenn schreef op 22 december 2017 om 07:38

Ik weet dat ik kan geven maar nog belangrijker is het ontvangen. Een stukje verleden kan ik niet echt loslaten. Altijd duikt de gedachte op, is dit echt voor mij of ben ik het straks weer kwijt? Wat ik ook kreeg als kind, in materiële zin, het werd me altijd weer afgenomen of door anderen gebruikt. Het enige wat ik altijd kon behouden was het respect en waardering voor wat ik deed. Voor mij is dit het belangrijkst en onvervangbaar geweest. Dit is altijd aangekomen in mijn hart.

Nicole hoedemakers schreef op 22 december 2017 om 07:34

Ik wens iedereen een zalige kerstfeest en een gelukkig nieuwjaar

Kathelijne schreef op 22 december 2017 om 04:41

“Opeens stond er een engel van de Heer bij hen …” Jaren geleden heb ik iets dergelijks meegemaakt. Ik heb niet een engel, maar Christus Zelf gezien. Het gebeurde niet in een visioen of in een droom, maar terwijl ik aan het werken was. Ik weet dat Hij is teruggekomen, zoals Hij heeft beloofd en dat er een dag zal komen waarop iedereen Hem zal kunnen zien. Ik kan dit niet langer voor mezelf houden en heb daarover het volgende geschreven:

Toen Je bij me bent gekomen
en Jouw ogen me hebben opgenomen
heb ik Je meteen herkend
maar verlegen m’n gezicht afgewend
Je sprak tot m’n hart
Je hebt er vreugde in gelegd
ik vond Je heel apart
maar heb Je dat toen niet gezegd
De stilte nam alles in beslag
is nu nog te horen elke dag
Alle ruimte werd gevuld
angst en twijfel niet meer geduld
Jouw uitstraling was verblindend
Jouw zuiverheid alles bindend
deed in mij het gevoel ontluiken
dat Je me zeggen wou
zonder woorden te gebruiken
“weet dat Ik van je hou”

Mariejan schreef op 22 december 2017 om 00:07

Stralen, vreugde, blijdschap, schatten, rijkdom, overvloed zal me overspoelen en in de schoot vallen – als ik het zie. En dit alles is en komt van God. Dit lezende overvalt me ook ontroering en tranen springen in mijn ogen. Het raakt me diep van binnen. Want het spreekt een groot verlangen aan. Maar ook een herkenning van dit gevoel van rijkdom en de dankbaarheid, dat dit alles gewoon ‘om-niet’ gegeven is. Een hemels geschenk. God zelf wil zijn vreugde met ons delen. En zo ook ik, ik wil mijn vreugde ook delen met de mensen en met al het andere leven. Vreugde wil alleen maar uitgedeeld worden. Vreugde wil niet alleen maar binnen blijven. Vreugde straalt uit, dat is haar aard. Vreugde kent het woord hebzucht niet.

Veerle Loriaux schreef op 21 december 2017 om 23:34

Vader ,
Uw schepping is mijn werkveld . De natuur is mijn tweede adem . Nog te klein was ik om te beseffen hoe het leven in elkaar zit , doch in het groene leven bracht ik heel veel tijd door omdat ik ontdekte hoeveel wijsheid ze bevat . Al mijn vragen, dromen en verlangens, teleurstellingen , alles . De natuur was ( is) mijn domein . Als dat geen reden was om blij om te zijn om over te beschikken … Dit was vooraleer ik Jou leerde kennen . Ik voelde wel dat er Iemand was , maar ik kon het geen verklaring geven , laat staan een naam ?
Tot ik voelde dat mijn en Jouw wetten niet dezelfde zijn ? Wat ik ook deed , Je liet me maar begaan . Het was alsof het Je allemaal weinig kon schelen . Rebels heb ik me toen van Je afgekeerd . Voortaan zou ik wel eens wat laten zien , ook zonder Jou ! Ik had die mysterieuze God ( en die door heel veel mensen zo bemind wordt ) niet vandoen .
Een schepping … zonder Schepper , dus . Niet Jij , maar ” ik ” was aan zet . Ik was mijn eigen regisseur geworden . Ik kan het vandaag wel allemaal mooi zeggen . Weet Je hoe dat toen voelde ? Buitengewoon !
Hoeveel lef ik had , na de stoere strijd kende ik een eerste verlies , een tweede , gevolgd door een rist heldendaden die de mist in gingen . God, Je hebt me wel tot staan gebracht en ik heb offers gebracht . Dat bos van toen heeft me nog steeds veel te leren . Ze leert me onder andere mezelf eerlijk aan te kijken en te bevragen . Ik denk dat het leven moet geleefd worden , en dat we ons dienen te schikken naar de noodzaak .
De deur van het huis waar Jij woont , Vader , staat nog steeds op een kier . Je hebt Je van mij niet afgekeerd , zoals ik ooit Jou heb aangedaan . Hoe het kan lopen in een mensenleven …
Mijn geschenk ? Elke dag wakker worden , met aandacht voor het kwetsbare leven , en wat mijn inbreng kan zijn om Jou van dienst te mogen zijn . ” Mogen ” zijn – zeg ik nu . Deze retraite is een Godsgeschenk . Het helpt me met kleine stapjes vooruit .

Godelieve schreef op 21 december 2017 om 21:44

Zowel gisteren als nu is het voor mij moeilijk om “bij te blijven”. Mijn programma was wat overvol. Die tekst over de engel bij de herders zegde me niet veel. En al dat gejuich, die geschenken en feestgewoel bij Jesaja spreken wèl aan …-ik zou zeker mee gejuicht hebben en geschenken kunnen geven maakt me blij- maar voor mij is het nog niet het moment van Kerstmis, de advent is nog niet voorbij. Het ligt wel wat moeilijk dit jaar met die vierde adventsweek die maar één dag zal duren. Ik voel me helemaal nog niet klaar, ik ben nog niet aan Kerstmis toe.

birgitta schreef op 21 december 2017 om 20:52

Lieve Jezus en Maria,
…
Verlangen naar stilte en God,
Niet teveel stilte en God,
aantrekken
afstoten
verlangen
weerstand
hemel en aarde
…
maar eens zal heel de aarde jubelen en juichen voor de Heer!
Halleluya!

birgitta schreef op 21 december 2017 om 20:46

Lieve Jezus,
ik was zwanger van mijn derde kind
we waren de rozenkrans aan het bidden
opeens ervaar ik uw Nabijheid
het maakte
een verpletterende indruk
ik zal het nooit vergeten
wat voelde ik me klein
ik huilde tranen met tuiten
zal t nooit kunnen uitleggen
in woorden
maar de herinnering
is voor altijd in mijn ziel gegrift
dank U Heer
amen

birgitta schreef op 21 december 2017 om 20:39

Lieve Jezus en Maria,
…
Als Maria al zegt:
“Hij heeft oog gehad voor mij,
zijn minste dienares…”
Waar blijf ik dan?
ik ben zoveel minder dan U
Mijn hoogheilige moeder
Moeder van God
Bidt voor ons
Amen

birgitta schreef op 21 december 2017 om 20:34

Lieve Jezus en Maria,
Jeruzalem!
De plek waar hemel en aarde
elkaar raken.
Bethlehem,
huis van brood
het brood dat uit de hemel
is neergedaald
de heilige Eucharistie
God met ons
amen

birgitta schreef op 21 december 2017 om 20:29

lieve Jezus,
pas nu lees ik de tekst van zondag
en het is al bijna vrijdag
uit God geboren
is Jezus
zijn wij
verwondering
kerstmuziek
tranen in mijn ogen
in mijn hart ontroerd
o heilige nacht
de hemel nabij
onmetelijk schouwspel
Zacharias wordt vader van Johannes
een wonder kind
zelf moeder en oma
Dank U Vader
voor dit alles
de ware rijkdom
nieuw leven om van te houden
help ons zoeken naar
wat de ander gelukkig kan maken
help ons diepte te voelen
betrekkelijkheid te zien
van geloof naar hoop naar liefde
naar… vreugde
Amen

Henny schreef op 21 december 2017 om 20:20

Van morgen aan de deur geweest bij een kennis die helaas veel psychische problemen heeft al vele jaren.
Soms lukt het dat ik bij haar of zij bij mij komt eten een van de Kerstdagen.
Nu ging de deur niet open,ik heb een briefje in de brievenbus gedaan,afwachten of zij kan reageren.
Helaas hebben veel mensen wel ogen maar kunnen niet in de ogen van een jong speels reetje kijken,ze zien het niet meer.
Lieve God wees hen nabij.

Maria schreef op 21 december 2017 om 15:52

Vandaag in een deken van mist tussen de kale lindebomen gelopen langs lanen met prachtige zichtlijnen, genoten van zachte spiegelingen in het water en gekeken in de ogen van een jong speels reetje. Is dit goddelijk? Ik denk het wel. vertrouwen in de lichte kant van mijn leven groeit. Dankbaar nu.

Anke schreef op 21 december 2017 om 15:24

Wat een zegen om broers en zussen over de hele wereld te hebben. Ik bid ook voor alle vervolgde broers en zussen die lijden om de naam van Jezus. Schijn daar met Uw Licht Heer en troost. Ik moet denken aan de tekst de velden zijn wit om te oogsten. Wilt U ons allen gebruiken in onze woorden en daden. Dat er geen angst is maar liefde voor Hem die was en is en komen zal!

lilian schreef op 21 december 2017 om 14:10

Kerstmis betekent voor mij, vreugde om de geboorte van Gods kind die ons licht brengt. God die mij de weg wijst door zijn Zoon en ons helpt. Hij komt naar ons toe en in mijn kleinheid voel ik zijn goedheid en liefde. Ik dank U voor uw goedheid.

lilian schreef op 21 december 2017 om 12:59

Ik draag zijn LICHT altijd in en bij me en ik straal het ook uit. Wat een fijn , heerlijk en veilig gevoel. Niets en dan ook niets in welke situatie dan ook kan mij daarvan scheiden. Ik deel het ook rijkelijk uit op allerlei manieren en vormen. Dankbaarheid. AMEN