Gastenboek

doke schreef op 17 februari 2018 om 23:41

Kom tot inkeer en hecht geloof aan het goede nieuws…
Daarom is ook de uitnodiging voor mij. Als sommige gevallen zich voordoen waarbij ik het vaak moeilijk vind om de dingen positief te zien.
Daarom vraag ik om inzicht zodat ik helder en eerlijk kan dealen met zaken die niet duidelijk zijn.
Jezus trok zich 40 dagen terug om dichtbij Zijn Vader te zijn om dan zijn stem te kunnen horen en in gebed te gaan .
Daar vond Hij rust en kracht.
Dat zal ook voor mij de uitnodiging moeten zijn.
Ga en zie in waar je fout bent geweest , geef dat eerlijk toe en begin straks dan met een schoon blad…
Als de Heer dat van me vraagt wil ik deze resterende 40dagentijd mijn best doen op het pad te blijven dat me daartoe leidt,,Daar wil ik voor bidden

Luís Weel schreef op 17 februari 2018 om 22:47

Ik kijk graag naar natuurfilms….”Wat een wonderen! Laudato si.
Ik zie ook de wreedheid in de natuur. De dieren verscheuren elkaar en vreten elkaar op.
Van wie hebben wij het geleerd om elkaar op te vreten? Van de dieren? Van de natuur zelf waarin met geweld een einde wordt gemaakt aan wat er zo mooi uitzag? Ik weet het niet….
Het leven speelt zich af tussen 2 polen: goed en kwaad. Die twee polen beheersen ons leven.
Wat we nodig hebben is op de eerste plaats: weten te onderscheiden wat echt goed is en kwaad.
Gemakkelijk is dat niet.
Stil staan en je laten leiden door de openbaring van de Heer van hemel en aarde, de Eeuwige die ons wil bekoren tot het goede en ons met passie vult om Hem altijd te willen zoeken en vinden, kan ons sterk maken, zoals dat gebeurde met Jezus in de woestenij van het leven. Elke dag opnieuw proberen te kiezen voor Hem tot onze laatste snik.

Ria schreef op 17 februari 2018 om 22:31

Heer, Ik mag vragen, ik mag om onderscheiding vragen; ik mag erop vertrouwen dat Gij mijn vragen hoort. Toch ben ik onzeker en bang… ik moet vragen en geduldig zijn.

Marjolein Povel schreef op 17 februari 2018 om 22:17

Ik wil graag iets delen.
Geloofsimpuls 2 De weg van het leven. Met God onderweg..Uittocht, doortocht en intocht. Altijd op tocht.
Deze tekste raakte mij heel diep. Minder dan een week voor zijn sterven kreeg ik van mijn man het boek Loslaten en thuiskomen. Mijn man kon niet meer lopen en niet meer spreken, maar hij schreef met een zeer moeilijk leesbare hand……..Moge dit boek uitzicht, doorzicht en inzicht geven. Hij was nog op tocht.

lieve 2 schreef op 17 februari 2018 om 21:53

Ik WIL geloven in goede tijdingen, dat er nieuwe dingen op komst zijn. Maar ik voel dat niet aan. Ik heb niet voldoende oog en oor om er me aan te verwarmen en weer enthousiast te worden tussen al die rampberichten in een zot gedraaide samenleving met een diepe leegte. Ik probeer meer positief te zijn … uit gewoonte. Ik schrok wat bij die laatste zin uit de suggesties vandaag:”Heb ik het gevoel dat ook voor mij de tijd is gekomen:”Gods heerschappij is op komst”? Waarom ik schrok? Ik las het eerst alsof dat vraagteken bij dat laatste zinnetje hoorde en niet bij de hele zin. En ik had diepe twijfel. Ik hoop dat het de volgende weken beter gaat met mijn beleven van de veertigdagentijd.

Toevucht schreef op 17 februari 2018 om 21:00

Vandaag was een dag die de Heer mij bewust liet ervaren om.op.zijn liefde te vertrouwen en te leven . Dank U Heer Jezus Christus en Maria.

Stephanie schreef op 17 februari 2018 om 19:40

Onderscheiden in het dagdagelijkse leven komt er voor mij op aan te zien wat leven gevend is en wat niet.
Ik bid regelmatig om die wijsheid zodat wanneer er keuzes gemaakt moeten worden, ik in al mijn nederigheid kan zien wat Gods plan is met mij.

Mariejan schreef op 17 februari 2018 om 17:43

Tijdens mijn gebed dacht ik dat ik geen opmerkzame geest had en dat ik afgeleid was van de wijsheid omdat mijn geest rommelig heen en weer sprong over de dingen die ik momenteel moeilijk vind. Nu denk ik dat ik wel opmerkzaam was. Ik ging de vragen niet uit de weg en probeerde ze te doorgronden. Wat een wijze oplossing is weet ik nog niet. Probeerde me wel steeds opnieuw te richten op Gods wijze geest en zijn influisteringen. Wijsheid is voor mij belangrijk, meer dan al het andere – maar ik weet ook dat ik niet kan verwachten, dat ik die meteen in pacht heb. Het is een weg te gaan.

lilian.S schreef op 17 februari 2018 om 16:13

Zoals Salomo tot u bad zo wil ik ook tot u bidden. Geef mij ook een opmerkzame geest. om het goede van het kwade te onderscheiden . Daarom bid ik u om wijsheid en inzicht , om kracht om uw weg te blijven gaan. Wees mij nabij als ik het moeilijk heb en tot u bid.

Mary-Eleonore schreef op 17 februari 2018 om 10:51

Ik wil deze retraite zo graag volharden. Alle anderen gaf ik te vroeg op door de drukte waarin ik leef, de razende sneltrein waarop ik zit. Ik weet dat God bij me is en me begeleid, en daar vertrouw ik 100% op. Maar ik verlang er zo naar om Hem weer echt te kunnen horen en voelen.
Ik kan nu makkelijk tijd voor Hem maken, maar ben bang voor de weken die komen, bang dat ik de stilte weer kwijt raak. Ik wil zo graag dat het ook voor mij weer Pasen wordt straks…

Veerle schreef op 17 februari 2018 om 10:31

Goede vader ,
U vraagt ons om opmerkzaam te zijn . Zo ook in onze daden en overwegingen . Het is een uitnodiging tot nederigheid , vooral daar waar ons pad dat van een ander kruist en het ons uitnodigt tot medemenselijkheid . Over heel veel hebben we onze eigen mening , maar is dat wel een juiste reflex ?
Daarom , Vader , vraag ik U meermaals om kracht , om zwijgzaamheid en erbarmen , om zo te leren komen tot de essentie en niet steeds me te richten naar wat ik wil , of er zo rotsvast van overtuigd te zijn dat wat ik zeg ook is waarin de ander zich erkend weet .

annie schreef op 17 februari 2018 om 10:03

Ik vraag je niets, ik bied je iets aan. Dat zijn de woorden van Henk Binnendijk die telkens door mij heen gaan.
En dan ben ik stil!

Maria schreef op 17 februari 2018 om 09:50

Goed en kwaad, het onderscheiden van recht en onrecht. Een thema dat me raakt. Het is niet zwart-wit, ook niet grijs. het onderscheid is niet scherp ook niet vaag. Wat moet ik daar in mijn leven mee? Met het onrecht dat ik anderen heb aangedaan, met het onrecht dat mij is aangedaan. Met het onrecht dat ik om me heen ervaar. Wat moet ik daarvan denken, wat moet ik daarmee doen? Ben ik een slachtoffer (geweest) van de schaduwzijden van anderen, van die van mezelf?
Eerlijkheid: ik weet en voel met mijn hart wat goed is om te doen en om te laten. Daar heb ik wel al veel over geleerd. Ik neem me voor goed naar die Stem in mij te luisteren.

Monique schreef op 17 februari 2018 om 09:40

Salomo vroeg om wijsheid.
Dat vraag ik ook,om met liefde te kunnen luisteren,naar degenen die op mijn pad komen.

Elisabeth schreef op 17 februari 2018 om 07:42

Al mediterend komt een oud psalmversje boven: ‘Opent uwe mond, eist van Mij – vrijmoedig! … Al wat u ontbreekt, schenk Ik zo gij ’t smeekt, mild en overvloedig.’ En de tekst uit de Filippenzenbrief die steeds weer en meer spreekt in mijn leven: Fil. 4: 6, 7. Alles wat we nodig hebben, is bij Hem te krijgen. Dank U, Heer.

Cathleen Mac Andrew schreef op 17 februari 2018 om 00:43

Jammer is het dat er mensen zijn die niks van deze retraite en dus ook niks van God willen weten. Ze denken dat ze het allemaal zelf kunnen en God niet nodig hebben. Ik ben daar ontmoedigd door geraakt. Moet ik blijven bidden voor zulke mensen? U bent goed voor mij Vader, U wijst me de weg die ik moet gaan en bent altijd daar. Help me om niet van die weg af te gaan en te verdwalen.

doke schreef op 16 februari 2018 om 23:57

Salomon herinnert eraan dat ik best mag vragen om wijsheid. Dat wil God ook dat ik doe. Ja zonder inzicht en wijsheid ben ik nergens. Daarom wil ik tot Hem roepen en vragen :Heer geef mij inzicht en wijsheid omdat ik dagelijks mijn weg kan vinden in dit leven.,zonder te veel afhankelijk te hoeven zijn van anderen maar te mogen gaan onder Uw leiding,,,. En hoe vaak merk ik dat het antwoord er is. In heel kleine dingen zoals bv veilig door het verkeer heen te komen zonder ongelukken…. dan ben ik dankbaar voor want ik voel me heel dichtbij Hem.. help mij Heer op Uw pad te blijven, verzekerd van Uw goedheid en genade,

Vahid schreef op 16 februari 2018 om 23:30

Beste fellows,

Het is eerste jaar dat ik bewust bent over pasenvasten en ik vast ook voor viertig dagen. ik hoop dat mijn relatie met God ontwikkeld wordt.
God zegende jullie
Met vriendelijke groet,
Vahid

claire schreef op 16 februari 2018 om 22:51

ik mag op weg…
laat ik GOD toe op de weg die ik wil gaan ?
ik wil zwijgen HEER tot ik u hoor…
ik wil me laten verrassen , telkens weer
ik weet dat GIJ om mij geeft
ik weet dat GIJ betrouwbaar zijt
ik wil u vertrouwen HEER, telkens weer…
JEZUS gij zijt mijn weg en mijn leven…

lieve 2 schreef op 16 februari 2018 om 22:19

Als kind leerde ik vooral de Heer te danken en vergiffenis te vragen. Als jongere werd ik vooral aangespoord om te aanbidden. Aan God iets vragen leek minder waardevol,te egoïstisch zelfs. Het werd dan ook geen gewoonte, kwam zelden voor in mijn gebed.Eigenlijk een tekort aan nederigheid, vind ik nu. De laatste tijd bid ik met aandrang wél om een ontmoeting met iemand die me zeer dierbaar was. We verloren elkaar gewoon uit het oog, zonder een conflict . Is ze nog in leven? Waar?Ik vraag God om een toevallige ontmoeting. Tevergeefs. Ik blijf het vragen? Zou dat verkeerd zijn? – En mag ik ‘de Stem die in mij spreekt’ bij een beslissing of in een ongewone situatie, niet gewoon mijn geweten noemen?

Marjolein Povel schreef op 16 februari 2018 om 21:35

Luisteren in gebed dat gaat, geleid worden door de Geest gebeurt, maar luisteren tijdens het turmoil van het leven vind ik zo moeilijk. God, breng mij alstublieft op dat pad. Iedere cm is er één.

Julien Declercq schreef op 16 februari 2018 om 20:10

Bij tegenslag heb ik het gevoel dat God afwezig is! Biddend zoek ik en in de stilte voel ik: het zal wel gaan, ik kan op
Hem rekenen, als ik maar rustig wordt en geduld kan hebben. Als zondaar wet ik dat ik zonder Gods genade ergens vastloop. Dan bid ik: Heer bevrijdt mij.

Geert schreef op 16 februari 2018 om 19:56

What A Friend I’ve Found

What a friend I’ve found
Closer than a brother
I have felt your touch
More intimate than lovers

Jesus, Jesus
Jesus, friend forever

What a hope I’ve found
More faithful than a mother
It would break my heart
To ever lose each other

Jesus, Jesus
Jesus, friend forever

Ik wens iedereen God ’s rijke zegen en liefde toe!

Melchior schreef op 16 februari 2018 om 19:49

Horizon rondom.
eindeloos de velden,
gerooid, geel,
in een razende ruimte,
mijn weg, er is er maar een…
Langs een oever van dorre distels
– alles steekt, zelfs het licht –
stroom ik, wind tegen , verder,
Ik nader, nader mij.

Janet schreef op 16 februari 2018 om 19:14

ik ben heel dankbaar dat ik dit dagelijks mag ontvange, ,dat ik op een deel van de wereld woon waar ik christen mag zijn en dit mag delen met anderen . Heer dank u wel dat ik dit mag ontvangen

Conny schreef op 16 februari 2018 om 19:08

Helaas kan ik er niet goed inkomen. Ik ben dan ook vanmiddag maar eens naar buiten gegaan en heb in het bos eens goed om me heen gekeken. De wonderen van de natuur. Sneeuwklokjes, crocussen en aan de bomen zitten nu al verschillende kleine knopjes. Hoe mooi is Uw natuur God. En dan die zalige stilte. Van daaruit wil ik nu proberen te vertrekken en hoop wat meer te mogen gaan Zien.

Nadia schreef op 16 februari 2018 om 19:00

goed en kwaad. We zijn allemaal met het goede geboren, om goed te doen voor zichzelf, een ander, omdat we geschapen naar Godsbeeld. We horen goed te doen , dat wordt van ieder mens verwacht. Het kwade komt op ons pad, bewust of niet bewust. Als we goed naar zichzelf binnenin kijken, weten we waarom iemand het kwade wilt aandoen bij iemand die goed wilt doen. Alleen met rust, kunnen we het kwade analyseren en zijn pijn herkennen en om vergeving vragen.

Jeanne schreef op 16 februari 2018 om 17:43

Gaan wandelen in de stille natuur midden van de bossen. Drie fietsers kwamen mij tegen, de derde zei:”I love you” I said:”I love you too”. Wat een ontmoeting! God deelde mij onderweg mee “ik hou van u”.ik was er door geraakt en het gaf aanleiding om in gesprek te gaan met ons Heer.
Een 2de ontmoeting was een Koppel. De echtgenote had wandelstokken we kwamen in gesprek en vroeg haar of dat helpt die wandelstokken. Ze zei dat ze dan minder last had.Ik zei:”Dan zal ik de mijnen ook maar gebruiken “. Alvorens we onze weg verder zette zei de echtgenoot:”je wandelstokken niet vergeten de volgende keer”. Mijn God wat zijt Gij goed. Eerst ik hou van u en dan een uitnodiging om te volharden of een waarschuwing om op het pad te kunnen blijven “vergeet je wandelstokken niet de volgende keer”.
Heer help mij te volharden met de middelen die mij (ons) worden aangeboden nl.deze retraite.
Aan allen bezielers en deelnemers(sters) een hartelijk “dank je wel”. Samen op pad!.

Olivia schreef op 16 februari 2018 om 17:29

Ja Heer, U geeft ons nieuwe kracht en leid ons langs veilige paden. Uw voorzienigheid Heer is wonderbaar en in de kleine en soms grote dingen kunnen we dat ontdekken. Dank U Heer God.

lilian s. schreef op 16 februari 2018 om 17:11

Uw wegen Heer is voor mij een zegen. Een zoektocht in mijn bestaan. Het is soms ze moeilijk te vinden , maar biddend tot U krijg ik uw hulp. U wijst mij de weg en is mij nabij. Ik dank U voor uw goedheid.

Luís Weel schreef op 16 februari 2018 om 16:50

Gods wegen zijn wonderbaar. Je begrijpt ze lang niet altijd. Maar wel kun je ervaren hoe Hij ons bijstaat op alle momenten en in leven houdt. Het leven is gelukkig niet de som van omstandigheden. Er is iemand die mij begeleidt en stuurt, ook wanneer ik zwak ben of koppig en mijn eigen weg wil gaan en vastloop in de valkuilen van het leven.
“Heer, u laat mij uw wegen kennen. Geef mij de kracht om niet eigenzinnig te zijn. Ik ben maar zwak. Door U echter mocht ik steeds blijven zoeken naar de weg, de waarheid en het leven voor iedereen en alles. Verlicht mijn verstand om vast te houden aan de route die u mij aangeboden heb en geef mij de genade van een oprecht berouw over mijn misstappen.

Maria schreef op 16 februari 2018 om 16:38

Vertrouwde wegen en toch weer verdwalen, zoeken of van de weg afraken. En ja, wat wil ik graag dat Iemand mij de weg wijst!
Blij met alle overvloed in mijn leven, die ik kan ervaren. Vertrouw maar, hoor ik nu, dat je op de goede weg bent.

Cilia schreef op 16 februari 2018 om 15:30

Ik lees in het citaat van Ps 25 vele werkwoorden. Ik bleef er bij stilstaan.
Ervaar dat deze werkwoorden alleen met Gods Geest te vervoegen zijn. Ik vraag Gods Geest om te weten waar het op aan komt.

Godelieve schreef op 16 februari 2018 om 14:58

Gods wegen, elke dag opnieuw. Soms zie ik het heel duidelijk, en dan weer is het een hele zoektocht.
Heer, zend uw Geest telkens opnieuw, leer mij meer en meer uw paden kennen in het concrete van elke dag, in de ontmoetingen met mensen vooral in onze gebrokenheid. Naar U gaat mijn verlangen!

Martine schreef op 16 februari 2018 om 14:34

Ik koos een ongestoord moment over de middag op kantoor. Het viel me toch moeilijk, alsof ik vanuit de bosjes naar de weg klauterde. Dat gewoon aanwezig zijn vraagt nog oefening!

Lilian J schreef op 16 februari 2018 om 13:37

Ja HEER op die weg wil ik altijd blijven en gaan onder alle omstandigheden. Wetende dat U altijd bij me bent. Wat een troost, kracht, houvast geeft dat in mijn leven. Dankbaarheid.

Mariejan schreef op 16 februari 2018 om 12:14

Hoe kan ik uw waarheid echt kennen? Hoe weet ik – dit is niet van mij, maar van U?
Tijdens de meditatie twee situaties waar ik een beslissing in moet nemen. De gevoelens hieromtrent die ik serieus heb te nemen. Er ligt geen vreugde meer in, het zijn gewoontes geworden. Dit realiserende ontstond er eerst blijheid, verruiming. Toen droefheid ivm afscheid nemen, wat natuurlijk moeilijk is. Maar de vreugde die ik voelde als ik de situaties los zou laten en een nieuwe weg zou kiezen, daarvan neem ik aan dat die van God is. Dat die een vingerwijzing van God is.

lilien hilaire schreef op 16 februari 2018 om 11:35

Steedsweer, als de problemen van het leven uitzichtloos en onoplosbaar lijken,is plots zijn aanwijzing hoe verder te gaan ,daar .welis waar niet uit mij zelf maar wanneer ik Hem aanroep en om zijn leiding vraag.

an schreef op 16 februari 2018 om 10:04

Ben heel blij met de vastenretraite ,vooral ook om de verbondenheid met de deelnemers. Zoveel zoekende biddende mensen op weg naar God…..De tekst: “Mijn wegen zijn niet uw wegen…..;”deed mij nadenken: Wat wil God van mij?
Tot deze morgen op weg naar de misviering ik onderweg bleef staan en heel intens kon bidden met de tekst:” Maak mij vertrouwd met uw Woord, met uw plannen over mij…….” Ongelooflijk na zo’n lange tijd van niet kunnen bidden.

Monique schreef op 16 februari 2018 om 09:52

Heer,leer mij luisteren,met heel mijn wezen!

tina schreef op 16 februari 2018 om 07:08

Voor mij komen de lezingen zo wondermooi overeen. Jesaja en ook Matheus, geven zo goed weer dat gene wat me vandaag gevraagd wordt om de goede weg te volgen.
Deze teksten komen goed overeen met de zaligheden. Heer Jezus Christus, Zoon van de levende God, ontferm U over mij !

Agnes erkelbout schreef op 15 februari 2018 om 23:22

Zoveel wegen op de aarde. Zoveel mensen op die wegen die naar een nieuw land, een nieuwe thuis zoeken. Waar vinden zij de veiligheid zonder Jouw Hand op hun nieuwe wegen. Wees hen nabij. Amen.

doke schreef op 15 februari 2018 om 23:11

Wanneer er zoveel leed te zien is word ik ontmoedigd…Ik heb gisteren kunnen luisteren en zien hoe het leven van zovele jongeren door een persoon totaal kan veranderen. , Kinderen die in de groei en bloei van hun leven worden afgeslacht door een rede die helemaal niet te verklaren is. Ik zoek naar woorden en gedachten die me weer op weg kunnen helpen, wanneer je er zo dichtbij staat word je er wel moedeloos van.
Ik ben helemaal van slag, Boos op alles wat er is gebeurd , Bang voor de toekomst van de vele jongeren die dagelijks t slachtoffer kunnen worden. Ken ik de wegen van God dan niet? Hoe kom ik weer op het pad dat me naar rustige wateren kan leiden ? Ik weet t echt niet meer. Ik zoek en roep om een antwoord zodat ik me weer kan concentreren op de goede toekomst. Zal ik dit alles vergelijken met het lijden van de Heer en denken aan de Opstanding die na alle pijn en vernederingen zal volgen??. Heer Leer mij uw wegen kennen zodat ik kan blijven op t pad waar ik op ben gezet.
Help mij vol vertrouwen gaan en begrijpen dat Gij mij leidt.zodat ik de hoop niet zal opgeven. In Uw handen zijn we geborgen. Sterk mijn geloof en groei in deze 40dagen tijd om zo naar Pasen toe te mogen groeien..Amen

Bernadette schreef op 15 februari 2018 om 23:07

Door rustig te blijven, geduldig te wachten brengt zijn Geest me vaak in de juiste richting.

Luís Weel schreef op 15 februari 2018 om 22:56

Vanavond een bijeenkomst bijgewoond over de heilige Fransiscus. Een verhaal over één van de broeders, die uitgehongerd in zijn bed lag en besloot om uit te treden, want hij kon de honger niet langer verdragen. Fransiscus beval aan alle broeders om op te staan en samen te gaan eten. Daarbij merkte hij op: het kan niet zo zijn dat iemand die uitgehongerd is, om die reden weggaat uit het klooster en de zoektocht naar God opgeeft. God is liefde en laat niet toe, dat één van zijn kinderen hem verlaat vanwege de honger.
“Onze wegen zijn niet zijn wegen.” We verdwalen, laten ons verleiden, we zijn vaak slaven van onze zelfzucht en raken teleurgesteld, want er lijkt wel geen kruid gewassen tegen onze ondeugden en verslavingen. Moeten we daarom ons afkeren van Hem, of gaan we verder als Job die in alle beproevingen blijft zeggen: Geloofd en geprezen zij zijn Naam, ook al begrijpen we Hem niet?
Ik wil deze dagen proberen meer tijd te maken voor gebed opdat ik meer verleid wordt door Hem dan door mijn zelfzucht.

Marjolein Povel schreef op 15 februari 2018 om 22:43

Mag ik nu al de makers van deze retraite bedanken voor al hun werk. Het is een heerlijk gevoel om met zo velen op weg te gaan naar Pasen. Ik wens de organisatoren ook een hele mooie tocht toe.

Erna schreef op 15 februari 2018 om 22:14

Dankbaar dat ik langzaam, beetje bij beetje, soms aarzelend, soms met weerstand toch mijn stappen mag richten op de weg die Hij me wijst.

Marcel schreef op 15 februari 2018 om 21:48

De ganse dag speelde het door mijn hoofd en neuriede en zong ik het:
Uw woord is een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad …
Uw woord is een lamp, uw woord is een licht,
Uw woord is een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad.

Waarom zou ik twijfelen? Hoe zou ik kunnen verdwalen?
Lieve Heer, wees mijn gids, nu en elke dag!

Anamaria Torfs schreef op 15 februari 2018 om 21:28

Vandaag ben ik stil de hele dag
Heel dankbaar voor zo veel.Tevens denk ik aan zo veel mensen die niets hebben,ook geen liefde.
Geef hun het licht van uw liefde Jezus

lieve 2 schreef op 15 februari 2018 om 21:07

Bij “nieuwe wegen volgen” kan ik in mijn leven enkel bedenken hoe ik sinds de jaren ’60 de “nieuwe bewegingen” leerde kennen, de ene na de andere,zoekend naar nieuw entoesiasme in de geloofsbeleving. Ik was er blij om en deed eraan mee. Het ene lag me beter dan het andere. Ik had toen nog een opslorpend beroepsleven naast zwaarder wordende familiale omstandigheden, zodat ik wel in die nieuwe aanpak meewerkte, maar nooit er voluit in opging. Later kon ik me wel verheugen in nieuwe initiatieven en centra (zoals Taizé, Jongerendagen, Ark-gemeenschappen …),Ik volgde dat alles, ook in gebed. Zelf bleef ik vaak ‘vegeteren’ in afbrokkelende groepjes. Gelukkig lééft mijn parochie, ondanks moeilijke situaties van buitenaf.