Gastenboek

doke schreef op 26 februari 2018 om 00:03

Wat heerlijk te weten dat ik geliefd ben door de Heer. het is altijd zo geweest en zal altijd zo bl;ijven.
Hij heeft mij geschapen en geplaatst in een familie die liefdevol van het leven iets goeds wil maken.
daar is de liefde van God ook weer te herkennen. Hij doet niets zonder doel en plaatst ook mij om het deel te vervullen dat Hij voor me heeft weggelegd. Waarom herken ik dat dan niet altijd..en ga ik aan zijn wil voorbij ????
Maar ik weet dat ik op Hem ken vertrouwen en vraag daarom om te dingen om me heen te herkennen waar ik de liefde kan doorgeven. Vriendelijkheid, hulpvaardigheid,vergevingsgezindheid kunnen kleine bijdragen zijn voor t grote dat Hij van mij vraagt..

Luís Weel schreef op 25 februari 2018 om 22:25

Ik ben blij met de genade dat ik opgevoed ben in het geloof. Vaak vraag ik deze genade voor heel veel mensen die niet kunnen geloven. Door het geloof in God voel ik me veilig, wat er ook moge gebeuren. Ook als alles als een kaartenhuis in elkaar stort, hoef ik niet in paniek te raken. Hij is er voor mij. Daar vertrouw ik op.
De momenten van een gevoel van gelukzaligheid omdat Hij zich openbaart aan mij, zijn maar schaars. Dan bedoel ik eigenlijk dat moment waarop Petrus zegt: “Heer, laat ons hier drie tenten bouwen: één voor u, één voor Mozes en één voor Elias.” Bij deze tekst komt altijd weer de gedachte op: En waar moeten Petrus en de andere twee dan blijven? In de open lucht en in de kou van de nacht?
Bij geluksgevoel lijkt dat moment een eeuwigheid en je vergeet alles om je heen.
Maar onmiddellijk daarna komt de koude douche. Je valt weer terug op jezelf. Ik hoor het zoveel mensen zeggen: Het leven is niet altijd zonneschijn.
Ik hoop dat de aanwezigheid van Mozes en Elias op de berg me altijd scherp zullen houden in de zin van: de wet van God proberen te onderhouden en me niet laten verleiden tot afgodendienst. Overigens vind ik dat in het dagelijks leven al moeilijk genoeg.
Bewaar me Heer, nu ik ga slapen, morgen komt er een nieuwe dag.

Conny schreef op 25 februari 2018 om 22:16

Het citaat van week 3 sprak me erg aan. Een geliefd kind van God zijn. Mijn naam staat geschreven in de Palm van Zijn hand. Ik heb je bij je naam geroepen. Wat komt het allemaal dichtbij en wat een dankbaarheid in mij dat het zo mag zijn. Ik hoef niet bang te zijn want ik word aan alle kanten beschermd door Hem. Een vrij mens zijn.

lieve 2 schreef op 25 februari 2018 om 22:07

Kan God alleen maar liefhebben wat Hij in het leven heeft geroepen? Ik denk dat dat waar is, Hij heeft toch ALLES geschapen en dat doet Hij nog voortdurend elk ogenblik dat wij ervaren als tijd. En in de parabel van de verloren zoon blijft hij wachten tot die tot bezinning komt en ontvangt hem met grote liefde. Het kwaad dat die zoon heeft gedaan heeft God niet geschapen, het is de vrucht van de zonde, van het negatieve. – Ik beleef het leven als door God in liefde ontstaan. Ik ben er dankbaar voor, maar spreek die dankbaarheid veel te weinig uit, tenzij om kleinigheden, Ik heb dat ook niet genoeg gedaan tegenover mijn ouders toen die nog leefden. Het lijkt allemaal zo vanzelfsprekend en dat is het zeker niet. Gods liefde is zo groots dat ik het me niet kan voorstellen, ik, dat stipje ergens in ruimte en eeuwigheid.

Mariejan schreef op 25 februari 2018 om 21:48

Soms zijn daar die momenten van geloofshelderheid. Dat ik weet wie Hij voor mij is. Momenten die heel lang meegaan. Hij is voor mij de uitermate boeiende. Hij maakt mij sterk en tilt mij op in tijden of soms kleine momenten van ongeloof. En Hij doet dat heel subtiel, maar krachtig.

Marjolein Povel schreef op 25 februari 2018 om 21:41

Ik ben vanavond mijn dag gaan bekijken vanuit de gedachte dat liefde en trouw de weg van de Heer zijn. Ik werd toen wel heel stil, want alle minpunten vielen weg.

Olivia schreef op 25 februari 2018 om 21:14

Heer Jezus, dank om Uw grote liefde voor ieder van ons, wat zouden we zijn zonder U, neem ons op in Uw reddende aanwezigheid. Geef ons adem, of liever Uw adem, die Gij vanuit de Vader zendt Uw Geest de Geest die waait waar Hij wil. Help ons, U vrede U liefde en licht door te geven aan iedereen. Jezus ik bemin U .

Veerle schreef op 25 februari 2018 om 21:03

Vader ,
Toen ik nog een kind was , begreep ik dat Iemand met mij mee ging . Vandaag wil ik afstappen van alles wat ik als ballast jarenlang heb meegezeuld , behalve dan wat ik als kind met mij meedroeg en dat is Jouw herderlijke goedheid . En als niet alles loopt zoals het zou moeten lopen , dan hou Je me geduldig in het oog en gaan we samen voetje voor voetje verder . Al wat Jij hebt geschapen heb Je uit liefde aan ons toevertrouwd . In gebed sluit ik me aan bij alle mensen over de hele wereld die Jouw schepping met zorg willen beschermen .

Nadia schreef op 25 februari 2018 om 20:42

Liefde en trouw! Respectvolle woorden en horen met respect om te gaan.

Bernadette schreef op 25 februari 2018 om 14:40

Ik was zo enorm blij toen ik de nieuwe meditaitie van vandaag in mijn inbox had en vooral vanwege het thema deze week. De weg van de Heer is liefde en trouw en zo moet ook mijn weg zijn. Dit hielp me vanmorgen in mijn neiging tot het toegeven aan bepaalde gebreken waar ik mee worstel. Ik heb me ertegen verzet.
De Kruisweg heb ik vanmorgen gebeden met als thema liefde en trouw die de weg zijn van de Heer. Ik heb de Heer in die tijd zo nabij gevoeld en zou er altijd willen blijven maar dat gaat niet. Je moet weer naar het alledaagse leven.
Ik wil letten op de stilte. Daar vind ik God. Op die manier kan ik in Gods tegenwoordigheid leven.
Heer, help mij dat ook mijn weg geheel en al liefde en trouw zijn. Dat ik niet toegeef aan gebreken maar net zoals Abraham vast in U geloof. Jezus, ik vertrouw op U!

lilian s schreef op 25 februari 2018 om 14:05

Ik kan het niet precies verwoorden, Maar u was er dichtbij. Het ontroerde mij , om u zo dichtbij te voelen en ervaren. Ik dank u voor dit kostbaar moment. Het gaf mij vreugde, dat ondanks mijn fouten en tekorten u er altijd voor mij zal zijn. Geef mij de kracht die ik nodig heb om uw weg te blijven gaan.

Maria schreef op 25 februari 2018 om 12:24

Ik verlang naar nog meer rust, alleen zijn en overgave tegelijkertijd wil ik verbonden zijn en delen wat in mij leeft: ook met de mensen om me heen. De balans is even zoek. Mijn eigen tentje en toch samen zijn?

Carla schreef op 25 februari 2018 om 11:55

Ja, dankbaar dat deze innerlijke verbinding leeft. Maria, moeder van Jezus kind van God waar de mens vorm aan kan geven door te zijn. Een geschenk dat wereldweid gedeeld kan worden. Een mooie zondag gewenst met licht en vrede.

John schreef op 25 februari 2018 om 09:44

En Jezus zei: ‘Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven’.
Wat een vertrouwen om mij aan die Belofte over te geven.
Halleluja……….broeders en zusters…………..

Monique schreef op 25 februari 2018 om 09:33

In stilte openstaan voor de blijde boodschap en mogen voelen dat God bij mij is.
Dat geeft mij vrede.
Dat geeft mij de kracht om verder te doen,hoe moeilijk het ook kan zijn.
Het beeld van de drie tenten schenkt mij zekerheid
Ik benen dankbaar voor.

Mariejan schreef op 25 februari 2018 om 00:17

Ik vroeg me af wat de weg gereed maken eigenlijk betekent. Gereed maken betekent volbrengen. De stem in de woestijn vraagt mij met klem Zijn weg te volbrengen. Zijn weg te gaan dus. Er staat niet maak de weg voor de Heer gereed, maar de weg van de Heer. En dat dan alles in orde komt. De weg volbrengen zal mij innerlijk vrij maken. Ik geloof dat redding betekent innerlijk vrij worden van alle ongerechtigheden. Maak recht de weg van de Heer.

doke schreef op 24 februari 2018 om 23:28

Deze lezing heb ik altijd moeilijk gevonden.. Maar door deze zin nader te beschouwen zeg ik dat het een veilig gevoel geeft om bij de Heer te zijn, altijd te weten dat Hij er voor mij is.. Dat heb ik ervaren na zoveel slagen en veranderingen in mijn leven .Dat Hij er nog steeds voor en bij mij is. Daarom wil ik bidden om deze bijzonderheid.
De mogelijkheid dat ik bij Hem mag zijn. Heer hou me vast ,laat mij gesterkt door het geloof ervaren dat U dichtbij mij bent zodat ik niet afwijk van het pad dat tot u leidt…

Mathee van Neer schreef op 24 februari 2018 om 23:23

God, als Liefde toe te laten op de wegen die ik ga, geeft mij rust en vrede. Daar ben ik Hem heel dankbaar voor.

Luís Weel schreef op 24 februari 2018 om 22:48

Jaren lang verbleef ik in een bergachtige landstreek met brede paden met primitieve middelen aangelegd. Met de volkswijsheid van toen waren die wegen uitgestippeld door trekkers die met hun troep ezels door het landschap trokken. Ezels weten precies uit te stippelen hoe en waar een begaanbaar bergpad gemaakt kan
worden, als de drijver van de troep maar de richting aangeeft. Zodoende waren de paden altijd kronkelig en met de nodige gevaarlijke obstakels. Het was een sport om daartussendoor te laveren.
Het leven is een weg vol hobbels, moeilijkheden, beproevingen, obstakcels en je laat je verleiden door het kwaad van de woestenij van het leven.
Johannes doet een oproep om te werken aan wegen die ons op het rechte pad houden. Hoe? Door je te keren tot Hem, die recht is en recht doet aan ons, door altijd de dialoog met Hem te zoeken en van daaruit werken aan jezelf ten gunste van een wereld die rechtvaardiger wordt, eerlijker, elke mens tot zijn recht laat komen.
Wat is er nog veel te doen om zover te komen.
“Heer, geef mij de kracht om door te gaan, niet bij de pakken neer te gaan zitten en de moed erin te houden zonder passief toe te kijken hoe alles verwordt tot een chaos in mijn eigen leven en in de wereld om mij heen”

lieve 2 schreef op 24 februari 2018 om 21:39

De Heer ontmoet? Ja, maar vroeger vaker en sterker dan nu In een dorre woestijn waar men zelfs niet meer echt bidden kan, ontmoet men niemand, ook de Heer niet. Ik weet dat Hij ook daar aanwezig is. Misschien staat Hij er achter mij. Ik besef zijn ER -ZIJN , maar Hij zegt niet meer “Doe dit!” of “Doe dat!” zoals vroeger. Ik weet zijn aanwezigheid vanuit een zesde zintuig,vaak ook uit plotse, onverwachte, kleine en soms grappige attenties die mijn leegte draaglijk maken. Ik ben Hem dankbaar voor alles.

Geert schreef op 24 februari 2018 om 19:05

Ik ben niet wat ik doe of wat ik heb.
Ik ben niet wat mensen over me zeggen.
Ik ben God ’s geliefde kind.
Dat is wie ik ben.
Dat kan niemand me afnemen.
Ik hoef me geen zorgen te maken
of te haasten.
Ik mag vertrouwen op mijn vriend
Jezus…
en zijn liefde delen met de wereld.

Henri Nouwen

Olivia schreef op 24 februari 2018 om 18:45

Heer God, bevrijd ons, genees ons, til ons op, doe ons wandelen in Uw licht. Moge Uw gelaat zichtbaar zijn doorheen ons leven, opdat ieder van ons U mag ontmoeten. Gij schepper van het leven. Lof en dank aan U Heer.

Kristina pszeniczko schreef op 24 februari 2018 om 18:34

Ik vertrouw erop dat God op mijn levensweg komt!
Gods wegen zijn ondoorgrondelijk.
Ik wacht.

Corrie Roelans schreef op 24 februari 2018 om 18:27

Met uw wegen vertrouwd….van huis uit en ook wel een tijdlang minder vertrouwd. Maar toch altijd Gods liefde als belangrijk gevoeld. God heeft mij bij mijn naam geroepen en ik ben er voor Hem, probeer in onze parochie te doen wat ik kan. Maar ook mijn kinderen zijn gedoopt en dus bij hun naam geroepen, maar helaas hebben zij noch hun partners, het geloof waarmee ze opgevoed zijn behouden. Mijn gebed is dus ook dat zij de weg naar de Heer terugvinden.

jail schreef op 24 februari 2018 om 16:42

Als ik lees ” luid klinkt een stem in de woestijn” de woestijn dat vergelijk ik met droogte met de slechte dagen in het leven.
Bijvoorbeeld bij ziekte of verlies van een dierbare. Maar wat is het dan moeilijk om die God te vinden.
Toch lezen we hier dat Hij vraagt maak de weg voor de Heer gereed, maak recht zijn paden! Iedere kloof zal worden gedicht enz.
Ben ik berijd mijn paden recht te maken? Met Uw hulp Heer, Vader.
Ja ik geloof dat het redding kan brengen. Hij in ons. Hij met ons. Amen.

Carla schreef op 24 februari 2018 om 16:34

Hobbels zijn er om genomen te worden. Mijn hart volgen samen met het inzicht de weg volgen.

wiske schreef op 24 februari 2018 om 15:07

Rechte wegen gaan, geen omwegen maken,
hobbels uit mijn leven verwijderen, er me niet laten door afleiden,
dàt zal mijn redding zijn,
dàt zal me leiden naar voluit leven.
Ik ben bereid, maar heb Jouw hulp nodig.
Deze 40-dagenbezinningen maken me blij,
verruimen mijn hart,
geven me moed,
zeggen me dat ik niet vergeefs hoop.

Truus schreef op 24 februari 2018 om 13:25

Heer ik ben heel bereid Uw pad te volgen ,en Uw wegbereider te zijn.

Maria schreef op 24 februari 2018 om 12:09

Rechte wegen lijken saai, wegen met bochten ben ik dol op, labyrinten helemaal. Maar ik geloof dat ik het snap: er is een altijd rechte weg naar verbinding met het hogere. Dan is er geen lijden meer. Even scheen de zon op mijn gezicht!

jail schreef op 24 februari 2018 om 10:58

Dat woord verbonden zijn met God is zo moeilijk voor mij. God wie is dat? Liefde? De andere? De Geest? De schepper? Soms komt het woord God me zo raar over. Onze Vader onze schepper. Zit ik door dat woord even vast. Heel gek.
Gebedje van gisten uit kerk en leven. Heel toepasselijk op mijn gevoel. “Red mij!
’de onuitsprekelijke wiens Naam ik niet meer zocht, heb ik nederig en diep gevonden toen ik ‘Red mij!’ riep.
Graag ben ik met U verbonden God mijn Heer en schepper. Heer blijf me, blijf ons nabij. Amen.

Christianne schreef op 24 februari 2018 om 08:40

Een rechte weg gaan, dat is moeilijk. Elke dag vind ik kuilen, zijweggetjes, hobbels.
Heer, laat me kiezen, iedere keer opnieuw, voor de weg die u zo duidelijk met richtingaanwijzers aangeeft. Zonder die borden kan ik verdwalen. Maar geef mij de wijsheid te kiezen voor uw krachtvolle weg ten leven.

Nadia schreef op 24 februari 2018 om 07:48

De weg wil ik op rechte baan houden en mij afbakenen van de kromme banen door alert te zijn. De kromme paden van het bedrog zal ik alert en attent zijn. ‘God,… ik zal mijn best doen en mij te laten leiden naar jouw woord!’

doke schreef op 23 februari 2018 om 23:56

Kromme wegen recht maken.. Daar zal ik aan moeten beginnen. De eenzame weduwe die ik in geen tijd heb gezien of gesproken …die moet ik opzoeken, Haar laten zien dat ik om haar geef en dat ze niet alleen staat en zo weer goed proberen te maken waar ik echt weet dat ik haar in de steek heb gelaten..
Soms zijn het kleine dingen in mijn ogen die voor anderen van grote betekenis kunnen zijn.
Laat me daarmee beginnen en dan verder graven om te zien waar ik nog meer goed kan doen..
Heer verlicht mijn verstand hierbij zodat ik oprecht kan handelen . Met het weekend voor ogen heb ik dan de gelegenheid stil te worden en te doen wat er van mij als christen wordt gevraagd. Heer wees mij genadig !!

lieve 2 schreef op 23 februari 2018 om 22:47

Sommige beeldspraak uit de bijbel spreekt me helemaal niet aan, al is de les die erachter steekt me dierbaar geworden en sta ik er voluit achter. Dit is ook vandaag het geval bij Lucas 3, 4-6. Stel u een prachtig berglandschap voor waar alle heuvels en bergen verdwijnen, alleen nog rechte autobanen …En dat probeerde men soms in de geschiedenis:Romeinse keizers , Chinese heersers…. Ik blijf liever bij “Al wat leeft zal zien hoe God redding brengt” en zelf al biddend daar voorbeelden bij proberen te vinden.

Luís Weel schreef op 23 februari 2018 om 21:45

Op dit moment sta ik stil en denk na over mijn leven. Wat heeft mij gedreven om de wonderlijke weg te gaan die ik in feite ben gegaan? Was het uit rusteloosheid zoeken naar geluk? Was het misschien onvrede met mezelf? Was het een vlucht omdat ik me niet thuis voelde op de plaatsen waar ik gewoond heb? Of gewoon rusteloosheid?
Ik weet dat alles in mijn leven gebeurd is, doordat God er was. Als Hij niet zou bestaan, of als ik niet om welke reden dan ook in Hem kon geloven, zou het in mijn leven anders gegaan zijn! Hoe? Dat weet ik niet….
Wel zou ik willen dat het besef van Zijn verbond met mij me meer kracht zou geven om boven de middelmatigheid van de wereld uit te stijgen en me totaal op Hem te richten. Helaas, ik bewonder de weg van Jezus, maar heb niet de durf om die weg radicaal te volgen.
Heer, wees mij zondaar genadig.

Adriana schreef op 23 februari 2018 om 20:14

Uw woord is ern lamp voor mijn voet, zingt de psalmist.
Daar ben ik altijd zó blij mee: Zijn woord is geen verstraler, geen groot licht op een donkere autoweg.
Nee, gewoon alleen die ene stap voor mijn voet, verder hoef ik niet te zoeken.
Misschien is dat psalmwoord wel mijn wegbereider?

Olivia schreef op 23 februari 2018 om 20:12

God heeft toch gezegd. Ik heb je geroepen bij jou naam. je bent kostbaar in mijn ogen. je bent waardevol. Ik heb je lief. De Heer zegt deze woorden ook tot ons. Dank u wel Heer, dat U ons ten diepste bemind ! Dank u voor zoveel liefde en barmhartigheid.

Mariejan schreef op 23 februari 2018 om 18:18

Ik was acht jaar toen ik ontvankelijk werd voor Jezus en God. Ik zag toen geen verschil tussen Jezus en God. En ik kende ook de betekenis van religie, verbond, ontzag helemaal nog niet. Toch ben ik van toen af aan de weg met God/Jezus gegaan. De ontvankelijkheidsgebeurtenis, toen Hij er zomaar opeens was, is nu 60 jaar geleden. Het is een heel eigen weg geweest, misschien ook wel een eenzame weg, die zich diep in mijn hart en ziel ontvouwde. Een kostbare weg, geschonken door een ontzagwekkende God.

Bernadette schreef op 23 februari 2018 om 17:29

Mijn dagelijks gebedenboekje : ‘ Dicht bij Jezus ‘ van Sarah young helpt me hierop te antwoorden. Ik las :
Als het voelt alsof de moeiten van je leven je verstikken, ruk je dan los door tijd met Mij door te brengen.
Bedenk goed wie Ik ben in al mijn kracht en luister. Breng nederig je gebeden en vragen bij Mij.
Je problemen zullen verbleken als je ze in het licht van mijn nabijheid bekijkt.
Je kunt leren om te juichen voor Mij, voor je God die je redt, zelfs als je in moeilijke omstandigheden zit.
Vertrouw op Mij,Ik ben je kracht.
Ik wil dankbaar zijn en God loven in mijn gebed voor Zijn trouw aanwezig zijn .

lilian,s schreef op 23 februari 2018 om 17:19

God sluit een verbond met ons en blijft de mens liefhebben. Hij is ons nabij, Hierin herkennen wij zijn goedheid.

Jeanne schreef op 23 februari 2018 om 16:40

Hoe oud moet je zijn om te beseffen:dat God een verbond met ons wil aangaan?
God schud je wakker wanneer de tijd rijp is en je klaar bent om met Hem een verbond aan te gaan.
Ik leef graag in verbondenheid met God. Soms val ik dor de masen van het net, en telkens is Hij er om me eruit te helpen, anders zou ik er in kunnen verstrikt geraken
Vader, vergeef mij als ik geen luisterend oor ben.
Versterk mijn liefde voor de mensen, door Uw oneindigen goedertierendheid,amen

Truus schreef op 23 februari 2018 om 15:04

Soms doe je een leven lang erover om te beseffen dat God je nabij is..Ik wil graag met U verbonden zijn en blijven.Dit brengt ook veel rust en vreugde.Te weten dat U er altijd bent en van ons houd.

Cilia schreef op 23 februari 2018 om 14:17

God kijkt niet naar de leeftijd rang of stand om Zijn verbond gestand te doen. Als ik hier van bewust ben kan ik wegbereiders worden, voor Zijn mensen.

Maria schreef op 23 februari 2018 om 13:20

Na een tweede kwartier stil bij de tekst zijn kwam in me op. God is mij nabij in de mensen, in wat ik aangereikt krijg precies dat wat ik op bepaalde momenten nodig heb.
Nu denk ik direct daar achteraan…en wat geef ik dan?

Jan schreef op 23 februari 2018 om 12:52

Bijbeltekst 22 februari (Jesaja 43:1-2):
Wauw!
Wat een timing!

Anne schreef op 23 februari 2018 om 12:10

Laatst las ik bij de woestijnvaders over Abt Elias….. dat een grijsaard in de tempel bladeren aan het vegen was, toen de duivel kwam en tegen hem riep: ‘Ga weg van hier, jij!’…. maar toen de grijsaard niet reageerde begon de duivel hem te tarten door steeds de bladeren uiteen te gooien.
Tenslotte greep de duivel de grijsaard bij de arm en wierp hem de tempel uit.
Maar de grijsaard greep zich aan de deurpost vast en riep, wenend: ‘Heer! Help mij!!’
Terstond sloeg de duivel op de vlucht. De Heer, die náást de grijsaard stond vroeg: ‘Waarom weent u?’
De grijsaard antwoordde: ‘Hoe kon het toch gebeuren, dat ik door de duivel zo werd vastgegrepen en zo slecht behandeld?’
Maar de Heer sprak tot hem: ‘Heb je dan niet gezien toen jij me zocht, hóé snel ik Mij liet vinden?’

Nu de tekst van vandaag ons vertelt hoe NABIJ God ons is en hoe Hij ons vraagt om Hém NABIJ te zijn, leer ik met ontroering uit bovenstaande vertelling dat Hij ons NABIJ is, in het HART van onze woestijntocht, en precies in het MIDDEN van verdriet, precies in het HART van onze strijd, op het MIDDEN van de kale, soms zo eenzame weg van ons leven ….juist DAAR kunnen wij Hem ontmoeten….
Zo troostend te bedenken, dat wij ons hart alleen maar gericht hoeven te houden op Jezus, onze Verlosser, want zoals Paulus zegt: WIJ leven niet…maar HIJ leeft in ons….

Agnes erk. schreef op 23 februari 2018 om 10:40

In de stilte hoor ik alleen stappende voeten en zie ik alleen mensen die op weg zijn naar een nieuwe thuis, een thuis waar ze niet welkom zijn. Kan ik uw. Stem horen zolang deze broeders verjaagd worden ? Kan ik mij in stilte neerzetten, comfortabel in mijn warme huis ? Waar ben Jij dan mijn God ? Of ben Je overal ? Waar is Jouw stem …neen, ik kan niet gerust Jouw stem zoeken in mijn comfortabel huis. Zo is dat. Amen

Carla schreef op 23 februari 2018 om 09:53

Een mooi gegeven is dat God voor mij betekenis kreeg omdat mijn ouders dat doorgaven. De band komt wat losser te staan als je zelf op weg gaat en het opnieuw in contact komen vormt zich op een persoonlijke wijze.Deze vorm van wederkerigheid is krachtig en zachtmoedig. Ik kan dankbaar zijn voor het woord en gebed.

Monique schreef op 23 februari 2018 om 09:38

God sluit een verbond met mij,ik geloof dat.
Alleen ben ik Hem niet altijd trouw,en dat. bevreest mij.
God is echter zo goedertieren,datHij weet hoe zwak ik ben.
Aan mij dus:zorgen dat ik Zijn liefde waard ben

Monique schreef op 23 februari 2018 om 09:29

God sluit een verbond met mij:ik geloof dit en tegelijk ben ik er bevreesd voor.
Ik vrees dat ik het verbond onwaardig ben.
En toch..
In Zijn oneindige goedheid blijft Hij mij liefhebben.