Gastenboek

Jeanny schreef op 1 maart 2018 om 09:09

ik betrap me vaak dat ik negatief ben en ik vraag me dan af waarom. toch.. Mezelf liefhebben omadat Hij me liefheeft is voorwaarde en dat is een levensles. Door deze retraite leer ik,opnieuw, hoe God mij bemint en hoe Hij altijd zorg voor me heeft. Hij leert me te leven!! Ik wil mijn dankbaarheid echt uitspreken tegenover God die zijn instrumenten gekozen heeft voor deze retraite samen te stellen. Iedere dag wandelen op Zijn weg is een feest!

Carla.. schreef op 1 maart 2018 om 08:07

Door 6 maanden ziek geweest te zijn heeft God mij mijn eigen verloren schaap weer leren vinden.
Ik was veel bezig met andere mensen die het moeilijk hadden of ziek waren.
Ik wilde er aldoor voor hen zijn en had geen tijd meer over voor mijn innerlijke kind.
Het begon te dwalen en ik werd onrustig.
In de afgelopen 6 maanden heb ik weer mogen leren dat ook dat schaapje gezocht werd en ik daar ook aandacht aan mag / moet schenken en liefhebben.
Ik hoef het niet te verdienen en voel me nu ik weer beter aan het worden ben weer rustig en heb de diepe vrede weer gevonden.
Dank U Heer dat U mij altijd weer op het goede pad terug zet en ik weer blij en uitgerust verder kan gaan.
Dank U dat U mij hebt laten zien wat werkelijk belangrijk is in mijn leven.
Dicht bij U te blijven en mee de stilte in te kunnen gaan met deze 40 dagen retraite

doke schreef op 1 maart 2018 om 00:34

Ja de Heer zorgt voor ons. Hij laat ons nooit in de steek, Hij leidt ons door het leven en laat altijd weer zien dat Hij er is.. Wat een goed gevoel geeft dat. Nu ik terugblik naar het achter mij gelegen leven zie ik waar mijn zwakheden zijn geweest die ik met Gods genade weer heb mogen goed maken. Hij is nu duidelijk, de realiteit waar ik niet zonder kan . Ik begrijp en voel Hem beter aan en weet dat ik daar verder mee kan.,,Zonder zijn steun en toezicht zou ik het nooit halen. met alle liefde staat Hij me steeds weer bij, dankbaar ben ik voor wat ik allemaal nog kan en mag doen, Heer geef me de genade met u verder te gaan , sterk mij en geef me inzicht . Ik vertrouw op U en bid dankbaar voor wat ik in mijn leven van U mocht ontvangen,, Blijf mij nabij O Heer.en laat me ook geven waar er gegeven moet worden,,Ijnzicht en liefde kunnen daar een hulp voor zijn…

Mariejan schreef op 28 februari 2018 om 23:19

Ik ben dat ene schaap dat verdwaald en verloren was, maar Hij vindt mij de moeite waard. Ook ik moet thuiskomen. Iets in mij (want daar woont Hij) zoekt mij en wil heel graag dat ik thuiskom. Hij zoekt mij net zolang tot Hij mij gevonden heeft.
Verder geloof ik dat ik hoogmoedige mensen aan hun lot overlaat, uit de weg ga.

lieve 2 schreef op 28 februari 2018 om 22:33

Dat de Heer vanuit de eeuwigheid alles schiep, ook de mens, ook mijzelf, leerde ik reeds als kleuter. Dat dat scheppingsproces nog altijd een werkelijkheid is en voortgaat in wat wij onze tijd noemen,besefte ik pas later en dat besef was toen schokkend voor mij. NU houdt Hij ons in zijn hand, NU bestaan we, besta ik dankzij Hem. Soms ben ik me daar sterk van bewust, dan beleef ik die afhankelijkheid , die nabijheid zoals de profeet Hosea het concreet maakt in deze verzen. Maar waar Hosea zijn volk verwijt dat ze het niet echt doorleven, kan hij dat ook aan mij verwijten: ik denk er veel te weinig aan, lijk een verwend kind ben ik dat gewoon geworden en zoek elders, anders, steeds onvoldaan.

Luís Weel schreef op 28 februari 2018 om 22:31

Hoe vaak zien we het niet gebeuren in het dagelijks leven? Een zorgenkind, een zieke man of vrouw of moeder heeft meer aandacht nodig en krijgt die aandacht. Dit betekent overigens niet dat de anderen in huis aan hun lot worden overgelaten.
Voor de goede herder ben ik een schaap dat elke keer opnieuw tot de orde moet worden geroepen, of misschien ben ik te zwak om op eigen kracht tot de kudde terug te keren. Ik weet het niet. Probeer al mijn aandacht te geven aan zwakke ouderen en hen daadwerkelijk te helpen met allerlei kleine gestes. Maar misschien is mijn grootste fout de impotentie om van Hem afhankelijk te willen zijn en daarom ten alle tijde de goede relatie met Hem in stand te houden en van daaruit mijn krachten te ontplooien.

jail schreef op 28 februari 2018 om 22:03

Het zijn drukke dagen geweest. Zo druk dat ik even de mails niet heb kunnen lezen.
Een dame die met mij een cursus heeft gevolgd 2 jaar geleden is me komen bezoeken heel onverwachts. Ze had ook een cd’tje bij. Ik was vooral blij met haar bezoekje. Het heeft me een duwtje in de rug gegeven om verder te gaan. Ik was wat verdwaald. Haar vriendschap gaf me een gelukkig gevoel.
Graag wil ik het verloren schaap helpen. Toch voel ik mezelf zo machteloos. Het nieuws, de oorlogen wat kan ik er aan doen.
Zelfs in ons gezin zijn er problemen die ik niet kan oplossen. Soms weet ik niet hoe.
Doe ik genoeg mijn best Heer? Heer staat me bij. Help me, geef me iets van Uw liefde om door te geven. Amen.

Hanneke schreef op 28 februari 2018 om 19:42

Net als Lieve, ben ik een keer écht verdwaald. Op een berg in de Jura. Het begon te schemeren en ik kon het pad niet terugvinden. Wel zag ik diep beneden mij de camping …’k floot op mijn vingers en riep !!! Maar de padvindertjes maakten zich juist met veel lawaai op om naar bed te gaan , dus niemand hoorde mij. Ik wachtte en viel in slaap. Werd wakker van de stilte en floot en riep opnieuw ! Mijn man hoorde me , maar wat hij riep kon in daarboven niet verstaan ! … Samen met een zoon van de campingboer was hij een uur later boven ; compleet met twee lantaarns. Het pad bleek maar drie meter van mij verwijderd. In het pikke donker klommen we weer naar beneden. Wat ik er van leerde ?
Ook al lijkt het alsof God geen antwoord geeft op je roep om hulp , en is alles donker om je heen , als je geduldig en vertrouwend op hem wacht , komt Hij je te hulp . Met licht . Blijkt het pad heel dichtbij . Réken maar dat ik op die manier mijn angstige kinderen geruststelde toen ik weer veilig terug terug was. En ja, ik bedankte ook die boerenzoon. In m’n beste Duits …. Hanneke

Conny schreef op 28 februari 2018 om 19:41

Wat is het toch een wonderlijk verhaal. De herder die zijn schapen nooit in de steek zal laten en als je verdwaald bent gaat Hij op zoek naar je. Verschillende malen heb ik dat toch wel in mijn leven meegemaakt. Telkens werd ik weer vastgepakt en op de goede weg gezet. En of ik nu jong was of nu ik 80 ben Hij blijft bij me in de buurt. Wat een Zalig gevoel dat ik , ondanks dat ik wel eens afhaak, nooit verloren zal gaan. Dat geeft rust in mijn leven. Dank U wel.

Carla.. schreef op 28 februari 2018 om 19:14

Echt verdwaald was ik, doodop, depressief, toen ik een kerk in Noorwegen binnen stapte en zie daar hing een heel groot wandkleed met mooie lichte kleuren met Jezus in het midden met uitgestrekte armen. Ik werd gevonden en kreeg de tekst ‘Komt tot Mij, allen die vermoeid en belast zijn en Ik zal u rust geven”.
Het gevoel wat het me gaf was “diepe vrede en rust in mijn hoofd” dat zal ik nooit vergeten!
God ziet naar ons om en laat ons niet aan ons lot over maar zal er altijd voor ons zijn.

Zelf probeer ik er voor andere te zijn en ik krijg vaak een naam in mijn hoofd van iemand die wel wat aandacht nodig heeft. Door voorbede voor die persoon of door er voor die persoon echt te zijn.
Maar of ik het altijd op kan brengen? Neen soms schiet ik te kort of worden er te hoge eisen aan mij gesteld en dan haak ik af. Biddend blijf ik wel bewogen maar fysiek kan ik het dan niet opbrengen.
God wilt U mij helpen om bewogen te blijven met andere mensen, die mijn hulp nodig hebben.
Wilt U mij leren om de minste te willen / kunnen zijn en een voorbeeld te nemen aan Uw Zoon Jezus Christus.
Amen.

MIA schreef op 28 februari 2018 om 14:55

nooit zal hij iemand in de steek laten ook het verloren schaap nam hij terug ook een paar schouderklopjes die ik kreeg
e.van haar zo onverwacht zonder iets te zeggen.[helaas}…rust nu maar het was mooi .

Nadia schreef op 28 februari 2018 om 10:55

Het verloren schaap. Ik laat nooit iemand in de steek. Ik ben wel altijd in de steek gelaten geweest maar legde altijd het vertrouwen in ‘ons Vaederke’. Eigenaardig dat ik er altijd bovenop klom. Jaloezie van de mensen dat ik er telkens opnieuw beter van geworden ben…

Monique schreef op 28 februari 2018 om 09:39

Heer help mij om altijd opmerkzaam te zijn voor mensen rondom mij.Aanvoelen of ze wat nodig hebben,vooral of ze gelukkig zijn.
Een schouderklopje,een goed gesprek:we moeten er tijd en ruimte voor maken.
Slechts dan kunnen we tevreden gaan slapen

doke schreef op 28 februari 2018 om 00:29

De bezorgde herder,, Hij zal geen schaap in de steek laten, Zo zoekt Hij ook naar ons, Wanneer wij afdwalen van het pad zal Hij ons terug halen.. Wat een heerlijk veilig gevoel is dat. Zo vraagt Hij van ons om ook te waken over de anderen die hulp nodig hebben . In welke situiatie dan ook.
Misschien een rustig gesprek hebben met iemand die een luisterend oor nodig heeft,,
Dat is toch ook een schaap die ik op mijn schouder kan dragen??
Al ben ik niet altijd even sterk.. , weet ik dat Hij me in de gaten houdt en mij niet in de steek laat,
Laat mij zien waar ik anderen kan dragen zodat zij ook weer op de been kunnen komen Samen zijn we dan sterk en helpen wij elkaar.
.Misschien een goed voornemen voor deze 40d tijd.. Heer sta mij daartoe bij..

Olivia schreef op 28 februari 2018 om 00:03

Heer, dat wij U met heel veel liefde mogen beminnen en koesteren in de eucharistie, dat wij ons bewust mogen zijn van de inhoud van dat groot geschenk dat God aan de Kerk en de hele mensheid heeft gegeven. Dank U Heer.

Luís Weel schreef op 27 februari 2018 om 23:53

Ik ben ervan overtuigd dat God mijn geluk wil. Maar…..Het lijkt vaak op die jongen of dat meisje dat smoorverliefd is op haar, of zij op hem. Dan komt de kronkel: Hij is smoorverliefd, maar zij wil niets van hem weten, of zij is smoorverliefd en hij wil nergens van weten.
Ik weet niet precies hoe het met mij gesteld is en vraag me af, in hoeverre ben ik in staat om die liefde te beantwoorden? Het gaat niet zomaar.
“Heer, wees mij, arme zondaar genadig.”

Leon De Mey schreef op 27 februari 2018 om 23:10

Heer Jezus, Gij hebt Mijn vrede geef ik u……laat ons samen bidden dat de vrede komt en het geweld zou stoppen waar al onze zusters en broeders gebukt gaan onder het geweld en oorlog. Geeft vrede en rust in al die oorlogsgebieden. Bijzonder in Congo en naar al die landen waar de paus Franciscus er om vraagt.

lieve 2 schreef op 27 februari 2018 om 22:00

Ik ben een paar keren echt verdwaald (in een vreemde stad) maar ook soms in een bos. Gewoon omdat ik te lang rondliep en te dikwijls een wegel insloeg en die later niet meer herkende. Ook eens op een beboste, heel hoge berg en waar ik als laatste in de rij, enkel nog stemmen in de verte hoorde. Ik kan getuigen dat ik in beide gevallen géén schrik voelde, wel een schuldgevoel tegenover de anderen die me zouden gaan zoeken, tijd verliezen en daardoor een te laat aankomen waar we moesten zijn. Zelf zou ik immers wel ergens uitkomen, mensen ontmoeten…. .Ik voel me zelf vaak bezorgd om het lot van anderen, probeer ook te helpen op een gepaste manier, maar ik heb er wel spijt van dat ik gemakkelijk uitstel om die problemen verder op te volgen. Er zijn toch zoveel problemen en ik ken toch zoveel mensen in zorgen! – Die parabel van de goede herder deed me ook nadenken over de kudden in die bijbelse tijden:: het schrale gras, doornstruiken, geen sprake van herdershonden,rovers: dat eenzame, harde en armoedig leven van zo’n herder; …En nu is het in die streken zeker niet beter gesteld!

Carla schreef op 27 februari 2018 om 21:37

Leed zien maakt bedroefd en geeft mij een onbehaaglijk en soms ook een machteloos gevoel. .Nabijheid beleven in gedachte en daadwerkelijke nabijheid tonen zorgd voor verbinding.. Het lijkt me vreselijk als de mens die gekweld wordt niet gezien wordt. Velen halen de mensen uit de puinhopen die worden veroorzaakt door menselijk geweld en door aardse oerkrachten. De onzichtbare mens kan God aanroepen en de weg vinden door zich te laten zien aan zijn medemens.

Mariejan schreef op 27 februari 2018 om 21:28

Ooit ben ik verstoten geweest. Dat was door mensen en dat was heel pijnlijk. God heeft mij nooit verstoten, hoewel er een periode in mijn leven is geweest dat ik het gevoel had dat God mij had verlaten, niet meer bij me was en ik kon niet meer bij Hem en ook dat was heel pijnlijk. Toen ik verder groeide besefte ik dat God zich had onttrokken aan het beeld dat ik van Hem had. God had zich ahw bevrijd van mijn beeld. En dat was voor mij even wennen. Hij is nu meer nabij dan toen – of liever gezegd – anders nabij, anders verbonden. Meer verankerd. Het hart heeft zich verdiept. Voor mijn concrete leven betekent dat dat ik met meer rust het leven tegemoet kan treden.

willy schreef op 27 februari 2018 om 20:01

Ik voel me meer dan eens verloren , maar ik voel ook dat de Heer mij telkens weervindt in zijn oneindige barmhartigheid !

Gerard schreef op 27 februari 2018 om 19:56

Ik voel Gods aanwezig met zoveel dingen en kom woorden te kort en ben intens gelukkig en dankbaar daardoor.
Ook mensen samen brengen waardoor anderen ook gelukkig worden vindt ik heel bijzonder dat mij dat lukt.

Willy Haelewyn schreef op 27 februari 2018 om 18:38

De profundis clamavi ad Te
Uit de troosteloosheid van het bestaan
vol zinloze wreedheid,oorlog en uitbuiting,
van individuele en collectieve hypocrisie,egoïsme en zelfvoldaanheid
Eli,Eli,lema sabaktani,
mijn God,waarom hebt Gij ons verlaten ?

lilian s schreef op 27 februari 2018 om 17:08

Ik geloof en ervaar Gods liefde voor mij. Hij gaat liefdevol met ons om. In mijn hart koester ik zijn liefde, Het geeft mij vreugde en daar dank ik Hem voor.

MIA schreef op 27 februari 2018 om 16:44

GOD is bij mij ook heb ik het moeilijk mijn wegen zijn ook niet recht maar hij is er ik heb veel in mijn leven te danken
dat ik gekregen heb god is er altijd gebed vriendschap vergiffenis wij zijn allemaal zijn kinderen die hij lief heeft
GOD helpt mij dat er meer licht komt in deze vastentijd

Carla schreef op 27 februari 2018 om 12:34

Een gelukkig gevoel maakt mij blij en dat werkt door naar anderen, zo kan de ander mij ook een gelukkig gevoel geven. Gaat mijn aandacht naar het gebed , naar een bloem of naar datgene waar ik mee bezig ben dan ervaar ik een bepaald soort rust en dat positieve gevoel geeft Dankbaarheid en dat maakt me gelukkig.

Cilia schreef op 27 februari 2018 om 12:09

Telkens als ik lees of hoor hoe God verlangd om mij en al de zijnen, gelukkig te zien, verwonderd dat mij en geeft mij het verlangen op Zijn weg te blijven, en God te aanbidden en Hem te danken. Ps 25 is voor mij een belangrijke psalm, aan inhoud oproep en vertrouwen.

Monique schreef op 27 februari 2018 om 10:07

God verlangt naar mij,al ben ik zo miniem!
Ik voel dikwijls dat het zo is en het maaakt mij gelukkig,zielsgelukkig.
Door mijn medemensen lief te hebben,betuig ik mijn dankbaarheid.

Veerle schreef op 27 februari 2018 om 09:33

Vader ,
Maak van mij wat Je verlangt . Leer me zien : ” zien ” in de zin te aanvaarden met volle overgave de opdracht waarmee Je mij hebt bedacht , om zo een schakel te kunnen zijn tussen medemensen . Je hebt me gezegend met de gave om lief te hebben en het leven te beschermen , liefde die alles overwint , liefde die ik kan uitdragen onder de vorm van het vrijwilligerswerk , liefde waarmee Jij mij gaarne ziet en mij zo wilt behouden . Ook als mijn geduld op raakt , blijf Je van me houden , zelfs nog meer … , in de hoop dat ik mijn fout heb ingezien en vraag om ontferming en vergeving . Kan ik nog twijfelen aan Jouw goedheid voor de mensheid ? Naar wie zouden wij gaan , waard Gij niet gekomen om ons te redden ?

Truus schreef op 27 februari 2018 om 09:23

Ik ervaar U in een gelukkig huwelijk, dit is niet vanzelfsprekend al 47 jaar.In de glimlach van een kind, in de mooie bloemen, in blije vogels U bent overal.En ik hoop dat mijn blijdschap U verheugt. Kijk uit naar Uw komst.

Jeanny schreef op 27 februari 2018 om 08:56

Psalm 51 en Psalm 139. Na een kleine inzinking kwamen deze psalmen mij te hulp bij de teksten van vandaag.. God houdt van mij zoals ik ben, Hj houdt mij vast aan Zijn hand. hij leidt mij ook door donkere dagen….O God, dat ik die gedachten toch nooit los mag laten. Laat Uw Geest mij dat altijd weer herinneren zodat ik mijn Pelgrimstocht niet zal afbreken.. Laat mij door alles heen zien dat Uw Wegen voor mij “licht” zijn ook al ervaar ik het soms als duisternis.

WimS schreef op 27 februari 2018 om 07:01

Ik geloof dat God me graag gelukkig ziet . Mijn hart gaat ook naar Hem mijn Vader uit. Maar ik denk niet dat mijn Vader gelukkig met me is. De oefening van berouw heb ik nog steeds vaak nodig op een dag.

Nadia schreef op 27 februari 2018 om 06:43

De tekst voor vandaag is prachtig! Mijn hart bezit altijd liefde en ik blijf mijn hart koesteren en Ons Vaederke weet dat ik broos ben. Ik heb geluk dat ik altijd in ‘Ons Vaederke’ met mijn hartje bij hem terecht kon. Mijn grootvader heeft mij als klein meisje daar altijd op attent gemaakt.

Maria schreef op 27 februari 2018 om 00:42

Op momenten
als alles tegen zit en ik het gevoel dat ik alleen ben dat God zoek is , ik voel onvrede in mij en onrust , het lijkt dan dat ik in de dorre woestijn leef,Maar dan ervaar ik tijdens een lezing of gebed dat de onvrede uit mij trekt . dat ik weer in vrede kan leven Dan voel ik uw aanwezigheid Heer en kan ik wel zingen.

Agnes erk schreef op 27 februari 2018 om 00:30

Ihet is ijzig koud buiten. Ik zit in mijn verwarmd huis, ik heb een bed, ik heb eten, licht, muziek en boeken. Ik ben bang voor de mensen die nu op straat leven, dakloos zijn geen huis of thuis hebben, wie zal hun beschermen ? Ik kan niet rustig slapen . Wat kan ik doen, wat kunnen wij doen ? Graag zou ik bidden ‘Heer zend uw engelen naar hun toe Jij hebt hun lief’ maar ik ben, wij zijn zelf verantwoordelijk voor de zorg voor mekaar. Toch hoop ik nog steeds op uw wonderen.

doke schreef op 27 februari 2018 om 00:21

God heeft zijn kinderen lief, dat heeft Hij altijd gedaan sinds de schepping. En dat laat Hij ons steeds weer merken.
Wat Hij ons geeft dat wil Hij ook van ons terug.
Heb ik wel altijd tijd en zin om de liefde te tonen?? Dat is een menselijke zwakheid, Er is altijd weer een excuus…
En toch vraagt Hij het van ons . Hij wil ons niet alleen liefhebben maar ook bezitten,
Om ons te bezitten zal wel van onze kant uit moeten komen.
Wederzijds kunnen we elkaar tonen dat we elkaar liefhebben.
Maar zoveel geduld en liefde die Hij toont ?? dat is niet te meten met wat wij als mens kunnen terug geven.
Kom Heer , laat mij die durf opbrengen mij te geven zoals U dat wil..

Olivia schreef op 26 februari 2018 om 23:56

Heer Jezus, wij komen naar U toe omdat wij verlangen naar Uw liefde . Wij verlangen van U te houden zoals U van ons .
Dank U heer, voor U barmhartige liefde voor ieder van ons.

Mariejan schreef op 26 februari 2018 om 22:39

Ik voel zeker dat Hij mij bemint. Soms ben ik het zelf die mij niet bemint. Maar het is zeker de bedoeling dat ik er ben, anders was ik er niet. Welke bedoeling, dat weet God alleen. Daar kan ik alleen maar naar raden. Daar heb ik alleen maar een vermoeden van. Ik neem aan dat de bedoeling van mijn leven is te leven en leven is beminnen. Ook ik kan iemand het leven geven. En dat is iemand echt zien, bestaansrecht geven. Niet dat iemand dat al niet heeft, dat zowiezo. Dat was al door God gegeven. Maar ik moet het ook nog doen.
Ik ben heel blij en dankbaar dat ik in het leven ben geroepen. Geroepen om te leven en lief te hebben.

lieve 2 schreef op 26 februari 2018 om 21:51

God heeft in liefde alles en allen geschapen en heeft zijn schepping lief. Ook mij. Alles en iedereen zal en kan (soms) die liefde ervaren en beseffen. Ik heb dat ooit en meermaals ervaren als iets bodemloos, buiten tijd en plaats. Een gloed die me onverwacht overviel, een leegte die volliep ,maar ik kan geen waarmee of hoe beschrijven, en die ik zelf niet zocht of verwachtte. Dat is lang voorbij. Toch hoop ik dat de Heer soms nog blij kan zijn om mij. Hij zal zich wel in al zijn schepselen kunnen verheugen van tijd tot tijd, zeker bij een pasgeborene, een kleuter, iemand die in vertrouwen ‘ja’-zegt.. Mijn hart gaat nog altijd naar Hem uit, maar dat verlangen is sterker op (veel) later gericht dan naar het nu, naar vandaag.

Netty schreef op 26 februari 2018 om 21:10

Als God mij lief heeft dan moet ik zijn liefde uitstralen en overdragen naar een ander. Als mijn “tegenover” aangeeft dit niet te hebben ervaren, dan moet ik de betreffende persoon dankbaar zijn voor zijn mededeling. Wij beiden zijn Christoffels, Christusdragers. Dat moet iedereen kunnen zien en ervaren.
Netty

J.overmeer schreef op 26 februari 2018 om 20:50

God is liefde.
Wat is de zin van m’n leven?
Voor mij is de zin v/h leven ,het leven zelf.
Voor mij is de zin v/h leven,het leven leefbaar houden voor elkaar.
Als je dat liefde kunt noemen,is de zin v/h leven liefde=God.
Uitspraak van T.v.A:
Nada te turbe
Nada te espante
Solo Dios basta.

Melchior schreef op 26 februari 2018 om 18:19

‘Liefde en trouw zijn de weg van de Heer”. U bent en duurzame God!

Luís Weel schreef op 26 februari 2018 om 18:00

“Alles wat er is, hebt Gij lief”.
Vaak overdenk ik: Het is niet zomaar dat God eerst de wereld heeft geschapen. Dat moet de perfecte plaats zijn, waarop de mens kan gedijen. De rest is aan ons. Ik moet met de wereld dusdanig omgaan, dat ik de schepping help behouden als een plaats waar met liefde geleefd wordt. Op de tv zie ik reportages waarin door liefde de meest wilde dieren getemd worden door iemand. Vrede sluiten is geen utopie, noch tussen de mensen, noch voor de natuur en in al het geschapene in de wereld.
Mijn ongerustheid over de toekomst van het leven op aarde ligt in het feit dat we alles maar verkwanselen, consumeren en bergen afval nalaten voor het nageslacht. De zucht om te “produceren” ten koste van alles en allen en het verlangen om het eigen “ego” te stellen als doel van de levensopdracht maakt me bang. We maken van de wereld een vuilnisbelt. Dat dooft de ware liefde die God uitstraalt in heel de schepping.

lilian s schreef op 26 februari 2018 om 17:14

Heer, alles wat U gemaakt heeft , hebt U lief. u zou nooit uw schepselen in de steek laten. Ook als wij u ontrouw zijn geweest, krijgen wij een kans om onze fouten te herstellen. Vergeef mij, en geef mij kracht, leidt mij op uw weg. U wil ik prijzen en liefhebben. Ik voel mij door U bemind.

Jeanne schreef op 26 februari 2018 om 16:17

God heeft al wat is en leeft lief.
God is liefde en in die liefde wil ik leven.
Als God ALLES lief heeft, dan heeft Hij mij, ons mensen, zeker lief.
In die liefde geloof ik en wil ik leven, deze liefde uitstralen naar de
mensen die ik ontmoet, al was het maar met een glimlach.
Heer sta mij,ons,bij met die oneindige liefde van U.
Omarm ons en geef ons kracht om in ons verder leven.

Lucia schreef op 26 februari 2018 om 12:56

Dat alles wat U gemaakt hebt Heer God , is U welgevallig .
Zo ook ben ik welgevallig in Uw ogen .Zo kom ik dan bij U Heer Jezus
en waag het te vragen mijn hoofd op Uw schouder te leggen , Uw
armen om mij heen te ervaren ,dat zo troost en goed doet aan mij .
Omdat u mij vergeeft , en leidt op Uw weg . Het diep graven in mij ,
om te zien waar nog vuil ligt, en ik om Uw vergeving vraag,
doet mij U prijzen en aanbidden en U nog meer lief te hebben .
Geef mij kracht Heer door Uw Heilige Geest ,leidt mij op Uw weg.
om steeds meer het Paasfeest in heel zijn diepgang te begrijpen .
Geef mij wijsheid om de dingen te doen die U van mij vraagt ,opdat
ik mag antwoorden : “hier ben ik Heer “” Laat mij Uw stem herkennen ,
in leven en als ik sterf,opdat ik met U als Herder mee mag gaan .
Reinig mij daarom Heer naar lichaam ,ziel en geest,
Amen .

Carla schreef op 26 februari 2018 om 10:15

Een geloofcrisis ondergaan is bekend. Het geloof een hand toereiken evenzo. Grenzeloze liefde beogen is een groots gebaar dat de mensenziel kan doen oplichten. Dese Goddelijke kracht is onvervangbaar. Ik hoorde iemand zeggen ‘God heeft een weeffout gemaakt’ . Tja,, daar valt iets over te zeggen. Zou deze weeffout er niet zijn dan waren wij gelijk aan God. Het woord van God is aan ons geheven en ik hoop dat het op welke manier dan ook lang blijft voortleven omdat het vele inzichten verschaft. Hallelua . Geloofd zij Jezus Christus, zoon van God. De mens laat zien, kijkt toe en handeld vanuit een innerlijk Weten.

Monique schreef op 26 februari 2018 om 09:36

Ik ben geliefd door God,wat doet dat deugd.!
Alleen denk ik toch ook aan de duivel,die steeds op de loer ligt..
De duivel vermag nochtans niks,als ik God volledig vertrouw.
Bidden,in alle rust en stilte,dat stemt mij mild en geduldig.
Het schenkt mij geluksmomenten,om uit te dragen aan wie ik liefheb.

Wiske schreef op 26 februari 2018 om 08:59

Ik heb het moeilijk te geloven dat Jij
mijn leven hebt gewild
mij bemindt.
En als ik het probeer te geloven
word ik onmiddellijk enorm blij
voel ik onmiddellijk mezelf vol leven vloeien.
Waarom heb ik het dan zo moeilijk om te geloven?

Maria schreef op 26 februari 2018 om 08:55

Fijn om dit anker te hebben. Een kwartier lang gaan mijn gedachtes alle kanten op. Ik sluit af, blaas mijn kaarsje uit en er komt in me op: ‘Ik ben dankbaar voor dit leven’. Dit voelt als een warme omhelzing, die ik krijg.