Gastenboek

doke schreef op 7 maart 2018 om 00:06

Twijfelen……onzeker zijn.. dat maakt mij onrustig. Het vertrouwen in Hem en weten dat Hij er is..dat geeft rust.
Alles heeft Hij welgedaan.Tot wie zou ik anders gaan. dat is een regel uit een welbekend lied..
Wat wil ik nog meer als bewijs dat Hij doet wat Hij beloofd heeft. De zieke man had daar ook vertrouwen in en zijn geloof heeft hem behouden…Zo denk ik dat God met ons bezig is en Hij wil ook dat we Hem de ruimte geven om ons te zeggen dat het allemaal goed komt.
Heer , laat me inzien dat er geen twijfel bestaat in Uw “zijn met ons”…Laat mij de juiste weg bewandelen om uw nabijheid te blijven voelen. Als ik van uw weg afdwaal ….trek me terug zoals ik dat tot nu toe altijd heb mogen ervaren. …net als de zieke man die vol vertrouwen vroeg om hulp. en toen mocht opstaan en heengaan.Vol vertrouwen leg ik alles in Uw hand…Neem het aan Heer..Amen..

Ria schreef op 6 maart 2018 om 23:51

Met uw wegen vertrouwd? Als ik luister naar uw woord en U bezig zie in de evangelies geraak ik meer en meer met U vertrouwd. Dan kiezen en trouw blijven: Heer Jezus, schenk ons die genade, want dit is niet zo evident!

Mariejan schreef op 6 maart 2018 om 23:44

Ik vind het fijn dat Hij mij kent en weet wat ik denk. Dan kan ik het Hem ook vragen. Hij geeft altijd antwoord. Daar kan ik gerust op zijn. Het is fijn dat er iemand is die met mij vertrouwd is. En die Iemand leeft in mij. Ook dat doorgronden geeft mij de diepte die ik zoek. Mijn keuzes zijn de keuzes van Hem en mij samen. Langzaamaan begin ik vertrouwd te worden met zijn wegen. Ik vertrouw erop dat Hij mij zijn antwoorden geeft op de juiste tijd. Soms duurt mij dat wat lang, maar ik leer steeds meer te vertrouwen. Hij neemt de tijd en ik leer ook de tijd te hebben. Ik voel zijn zorg voor mij. Ik kan dat niet altijd zien, want zijn zorg is zo totaal. En wat Hij goed voor me vind, kan ik in eerste instantie niet altijd begrijpen. Begrip kan veel later pas komen en dan weet ik dat Hij het altijd goed met me voor heeft gehad. Soms is het veel eenvoudiger dan ik dacht. Ik maak het vaak heel ingewikkeld. Als een kind zo voel ik mij, als een kind zo voelt mijn ziel. Ook een vrij citaat uit een psalm.

Luís Weel schreef op 6 maart 2018 om 22:50

Het doet me denken aan die uitdrukking: “Laat je niet kennen.” Dat betekent dan: Ik laat me niet op mijn kop zitten. Ik moet voor mezelf opkomen en me niet laten kisten. Hier spreekt de geldingsdrang waar we allemaal wel iets mee hebben.
In de psalm spreekt een ander gevoel: Hij kent mij en doorgrondt mij in heel mijn wezen en in al mijn gangen en hij aanvaardt mij en heeft het goede met me voor. Dat geeft een fijn gevoel van aanvaard en gewaardeerd zijn door mijn Schepper en Vader.. Daar waar echte liefde is, weten mensen elkaar te aanvaarden en te waarderen. Ook de fouten en tekortkomingen worden voor lief genomen en zo bouwen mensen aan harmonie en eensgezindheid in bijvoorbeeld. het gezin, de gemeenschap en groeit de saamhorigheid en echte kameraadschap. Deze psalm geeft me zo’n heerlijk gevoel en ontwapent het egocentrisme..

jail schreef op 6 maart 2018 om 22:05

Zo is het mij altijd geleerd. God ziet alles. Ik ben grootgebracht met de goede engel en de slechte engel. Aan mezelf de beslissing naar wie luisteren. Zo dacht ik vroeger.
Goed en kwaad wat was het. Een kleine leugen, een ongehoorzaamheid.
Nu is het zo moeilijk op mijn eigen kwaad te zien. Er zijn altijd wel uitvluchten. Redenen waarom ik het recht heb om boos te zijn op zij die me kwetsen of kleineren.
Deze retraite heb ik mezelf bevraagt waarom er mensen zijn die in mij tekens het boze naar boven doen komen.
Eerst heb ik de jaloezie ontdekt. Nu vandaag heb ik woede ontdekt. Woede omdat het mensen zijn die me kleineren.
Mensen die zich meer voelen en me dat ook laten voelen. Ik draai me in alle bochten om geaccepteerd te worden. Accepteren ze me dan, laat ik ze vallen uit boosheid, voor wat ze mij hebben aangedaan.
Als ik nu probeer die boosheid de baas te komen is het inderdaad mijn keuze niet alleen. Het is inderdaad een keuze van God en mezelf.
Het is voor mij vertrouwend te weten dat Hij me kent. Maar zijn wegen ken ik niet. Heer blijf me, ons nabij. Amen.

Carla schreef op 6 maart 2018 om 21:52

De geloofsimpuls 4 van deze week trof me. Moedeloos worden voegt weinig toe. In contact blijven met de bedoeling van het leven is een goede basis om de weg te volgen.

Veerle schreef op 6 maart 2018 om 21:50

Vader ,
Voor mij uit zie ik een leven voorbijgaan : mijn leven . Hoe jong en naïef , ik wist niets beter dan te geloven in een goede afloop , hoe alles soms muurvast leek te zijn .
Vandaag zie ik dat zelfde leven , maar dat er progressie is zie ik ook . Hoewel ik nog steeds dezelfde ben en de situatie ( dat me heeft gemaakt omwille van de strijd die ik ervoor heb geleverd ) , is niets veranderd , aan de oppervlakte . Maar diep vanbinnen is àlles veranderd , in de aanvaarding van wat is , in de mildheid en in de Godsvrucht om lief te hebben , ondanks alles , en daardoor ben ik alles anders gaan zien en beleef ik vandaag een tijd van loutering .
Het maakt me heel voorzichtig waakzaam , want Jij geeft me vertrouwen – in wat voor omstandigheden – dat Je Jou telkens weer laat vinden . Dat schenkt me diepe vreugde en rust .

Olivia schreef op 6 maart 2018 om 20:40

Ja Heer Jezus, dat we ons bewust mogen zijn van alle goeds dat U ons geeft, en help ons er dankbaar om te zijn . Moge wij Uw zegeningen altijd met anderen delen . Dank U Jezus .

Geert Claeys schreef op 6 maart 2018 om 20:10

Het christelijk geloof lijdt in onze contreien.
Kan het zijn dat we ons te weinig bewust zijn van wat de psalm ons meldt? Die gedachte zou ons eerder een veilig, troostend nabij zijn moeten suggereren dan angst of onveiligheid. Oudere mensen (zoals ik) weten hoe de gewetens vroeger onder druk werden gezet door zulke verzen. Maar nu gaat het wel erg de andere kant op.

lilian S schreef op 6 maart 2018 om 16:22

Heer U bent met mij vertrouwd, U doorgrondt mij en weet alles, wat er in mij omgaat, U kent mij van binnen en van buiten, U leidt mij leven als een goede Herder. Bij U kom ik niets te kort Ik dank U vader voor al het goede dat U mij schenkt.

Michel schreef op 6 maart 2018 om 16:21

Alleen een geliefde kent mij van binnen en van buiten. Hoe dan niet zo met God? Geruststellend!

Cilia schreef op 6 maart 2018 om 16:02

Het geeft mij vertrouwen dat Hij mij binnenin ziet en kent, niet alleen, mijn naam maar heel mijn wezen. Dat Hij ziet wat ik niet zie. Van daaruit vraag ik: ” Maak mij met Uw wegen vertrouwd. Daardoor worden mijn keuzes geleid en kom ik tot inzicht, als ik mijn eigen weg ga. Besef ik dat dan vraag ik de Goede Geest om te weten waar het op aan komt.

Truus schreef op 6 maart 2018 om 15:13

Goede God ik zit een beetje met mijzelf in de knoei, weet dat ik me bij U veilig kan voelen.

Lilian J schreef op 6 maart 2018 om 12:43

Het geeft mij een veilig gevoel dat God mij zowel van binnen als van buiten kent Rustgevend. Als mijn keuzes die van Hem zijn of samen met Hem??? Daar op weet en kan ik niet het juiste antwoord geven. Wel betrek ik Hem bij alles en laat mij geheel door Hem leiden.

MIA schreef op 6 maart 2018 om 11:58

ik ben van kind af ingeprent dat god alles ziet angst geeft dat niet wel vertrouwen
zijn weg volgen is niet altijd gemakkelijk maar er komt altijd een lichtje en dan weet ik dat hij bij mij is
heer maak het stil in mijn hoofd dat ik wat rust vind

mia Nuijen schreef op 6 maart 2018 om 11:49

Zomaar te weten dat U mij kent,
dat U de Heer van mijn leven bent,
zomaar te weten dat U van mij houdt,
geeft dagelijks zin aan mijn leven!

Mia schreef op 6 maart 2018 om 11:43

Ik wil dolgraag de weg gaan van God. Ik wil kiezen voor Hem alleen. Maar o, wat dringt mijn eigen wil zich toch op! Heer, geef dat ik toch – ondanks het opdringen van mijn eigen wil – blijf kiezen voor U. Dat ik kies om de smalle weg te bewandelen en mijn leven inricht volgens Uw leer vanuit de Blijde Boodschap. Het woord zegt het al: het is alleen het Evangelie en het beleven ervan dat mij echt gelukkig kan maken en niet zo opppervlakkig geluk als ik mijn eigen wil volg.

Jeanne schreef op 6 maart 2018 om 11:21

Dat God mij van binnen en buiten kent,geeft mij zelfs een heel goed gevoel.
God is iemand aan wie ik alles kan toevertrouwen.
Ik moet niets verbergen te verbergen, geen omwegen te maken,zelfs niet bang te zijn.
Wie zo een vriend aan zijn zijde heeft,mag zich gelukkig prijzen.
Alle lof aan God,in alles wat Hij geschapen heeft,tot het einde der tijde.

agnes schreef op 6 maart 2018 om 10:05

God ziet mij, Hij kent mij . Hij weet waar ik ga en sta. Hij leidt mijn leven als een goede herder en zorgt dat ik kan weiden op groene velden. dat mijn leven zich richt in goede banen.
Dank u Heer, dat Gij zo voor mij zorgt.
In een lied zongen wij:
“Wat zijt Gij goed, O Heer. Geheel mijn leven is ene weldaad slechts van uwe Hand.
Wie kan me beter dan Gijzelf tot leidsman dienen….

t ina schreef op 6 maart 2018 om 09:03

Heer soms heb ik twijfels dat ik echt op Uw wegen ga…die twijfels komen misschien omdat ik al zolang uw woord bemediteer en soms nog zo weinig in pratijk breng… kom mij nabij met uw genaden….

Maria schreef op 6 maart 2018 om 08:23

Mijn stiltetijd vliegt voorbij. Alles komt in mij langs terwijl ik de weg voor me zie. vroeger, nu, de toekomst. Vertrouwen, wantrouwen. Liefde, angst. Donker, licht.
Heb ik de goede keuzes gemaakt, maak ik ze nu, zal ik dat in de toekomst doen? Als ik stil ben, weet ik in mij wat het goede is om te doen en dan verdwijnt weer alle angst en voel ik mij in liefde verbonden met al wat is. Is dat God?

Nadia schreef op 6 maart 2018 om 05:24

Het beangstigd mij totaal niet dat God mij vanbinnen en vanbuiten kent. Het voelt zelfs goed en heel goed!!! Mijn wegen laat ik leiden door hem. Ik studeer Gezinswetenschappen en ik doe hard mijn best! Ik luister veel naar mensen en heb al veel mensen bijgestaan. maar ik ben wat uitgeput, Zal proberen tijdig te rusten.

doke schreef op 6 maart 2018 om 00:56

Hoe duidelijker moet het nog zijn wanneer we weten dat Hij van alles op de hoogte is en mij beter kent dan wie dan ook. De psalmist heeft duidelijk beschreven hoe God ons in de gaten houdt , Waarom zou ik twijfelen en bang zijn. In volle vertrouwen durf ik dan te zeggen, Vader heel mijn zijn , heel mijn doen en laten leg ik in Uw handen Maak mij tot uw instrument zodat ik Uw wil mag doen..Dat geeft rust en daar kan ik mee leven. Dank U Vader …

Mariejan schreef op 5 maart 2018 om 23:02

Het keuzeproces wat zich steeds in het hier en nu voordoet, vindt plaats op heilige grond. Het wordt gedaan in een woordenloos dialoog met God. Ik ga niet over één nacht ijs en probeer mijn keuze niet te maken vanuit negatieve emotie. Er is een stem in mij die zegt dat iets genoeg is. Eigenlijk is het een heel forse STEM. Ik ben geneigd deze te wantrouwen en ik twijfel of ik er naar mag luisteren. Is het ook Gods stem? Toch voel ik, haast ondanks mijzelf, dat de beslissing al genomen is in mijzelf. En dat ik niet anders kan.

Bernadette schreef op 5 maart 2018 om 22:54

Als ik denk aan de weg van de Liefde, denk ik aan de dagelijkse eucharistie en mijn gebedenboekje.
De weg met God is anders, het stemt mij milder. Respectvol andere mensen tegemoetkomen, je krijgt zoveel terug.
Geloven, het mysterie mogen bewonen, vind ik een mooie gedachte!

Veerle schreef op 5 maart 2018 om 22:42

Vader ,
Het geeft niet dat Je me door en door kent . Soms gaat het me niet en leg ik vanzelf mijn vragen aan U voor , opdat ik in stilte de kracht zou vinden om te kunnen handelen naar juistheid .
Neen , ik voel me niet geviseerd of ontnomen van een eigen wil . Ik wil juist opgaan in wat U in mij voorziet , zoals een kind naar zijn vader luistert . Niet mijn wil , maar Uw wil geschiedde . Laat me niet los . Het is geen vraag uit angst , maar uit eerbied voor mijn leven .

Wiske schreef op 5 maart 2018 om 22:23

De plek waar ik ga en sta, waar ik werk en rust
is heilige grond
is dé plek van ontmoeting met de Heer.
Heer, wees er
zeker wanneer ik beslissingen neem
grote of kleine
opdat ze zouden beantwoorden
aan Jouw droom over mij, over de wereld, over heel Jouw schepping

Luís Weel schreef op 5 maart 2018 om 21:52

De blinde pianist, schrijver van liedteksten en zanger Jules de Korte, vroeger vaak op de radio, schreef dat bekende lied: “Ik zou wel eens willen weten, waarom……” We zouden, net als Mozes, zo graag alle mysteries van het leven en van God willen ontrafelen. Maar dan wordt ons een halt toegeroepen. Er is een brandende braamstruik maar het lukt niet om dichterbij te komen.
Toch is Hij het die Mozes in vuur en vlam steekt om als leider terug te gaan naar Egypte voor een bevrijdingsmissie van zijn volk.
Vandaag wil ik bidden dat het vuur van en voor God ontstoken wordt in de harten van jongeren om Jezus en allen die door hem geroepen zijn, te helpen in de zending om mensen vrij te maken voor God en medemens, zodat wij geholpen worden om de wereld door Gods ogen te bekijken en het kwaad kunnen onderdrukken in onszelf en om ons heen

Carla schreef op 5 maart 2018 om 20:27

Met de ogen van God leren kijken is een mooi gegeven. Tegen onze kinderen heb ik nooit gezegd’ God ziet alles’. Vroeger is dat wel op school bij de goddsdienslessen gezegd.. Als kind had ik daar geen hinder van.. Onze kinderen zijn groot gebracht met aandacht voor een innerlijk besef. Ze hebben via hun school godsdienst lessen gekregen al hebben ze geen Eerste H. Communie gedaan omdat ze niet gedoopt zijn. Met kerst komt ieder jaar het kribje te staan voor het kindje Jezus. Onze kinderen geven op hun manier waarden mee aan hun kinderen die van innerlijk belang zijn. Zorg en aandacht en niet alleen het eigen belang. Samen op weg. Af en toe vertel ik iets over een preek omdat ik dan vanuit een kerkelijke invalshoek ergens op in kan gaan. De liefde zit in ieder mens en met die ogen leren kijken is een geschenk. Deze eenheid vinden heeft tijd en aandacht nodig.

maria schreef op 5 maart 2018 om 19:45

‘ want de grond waarop je staat is heilig’.
Wanneer in het contact met de ander ik mag ontvangen wat die ander wezenlijk raakt.
Dat roept bij mij eerbied op en ervaar ik als staan op heilige grond, waar ook Hij aanwezig is.

Netty schreef op 5 maart 2018 om 18:48

Je zelf liefhebben. Ja zeker, vertrouwen hebben in mij zelf. Dat ik ook het goddelijke kan uitstralen naar een ander. God is rust. Ik begin maar eens heel praktisch. Geen twee dingen tegelijk doen. Geen opdrachtlijstjes voor mijzelf maken. Het geeft rust. Misschien vindt God mij dan en kunnen we samenwerken.

eef schreef op 5 maart 2018 om 18:19

Als niet gelovige, agnost, atheist vind ik het soms fijn om eens even een van de wijze zinnen tot me te nemen en dit te vertalen naar mijn eigen moment in het leven.

Luís Weel schreef op 5 maart 2018 om 17:45

Hoe goed de twee Schrift-lezingen van deze zondag: de tien geboden als markeringen voor een levensweg en de reiniging van de tempel door Jezus. De tempel is de plaats waar de wet bewaard en gezocht moet worden. Die wet, liturgisch bewaard in een gebouw van steen met alle pracht en praal, kan ons verblinden en afleiden van waar het om gaat in het leven. Het gaat erom dat we Gods wet bewaren in ons hart en ons in het kielzog van Jezus
laten meeslepen door hem. Wij worden geroepen om levende tempels van de heilige Geest te zijn.
In onze tijd, waarin zoveel kerken koud en leeg worden, hoor ik de oproep van Jezus om vanuit het hart een antwoord te geven op het aanbod van schijngeluk door allerlei wereldse structuren. Tegelijkertijd voel ik dat er heel wat in mij afgebroken moet worden om de schijn te doorbreken en op authentieke wijze Jezus te volgen door getuigenis af te leggen van Zijn leven, dood en verrijzenis in de puinhopen van het leven.
Heer, sta me bij om de echte reformatie bij mezelf te beginnen, zoals het spreekwoord zegt:
“Verbeter de wereld, begin bij jezelf.”

Olivia schreef op 5 maart 2018 om 17:36

Vader, stort Uw geest uit over uw mensen en geef ons een nieuw inzicht in Uw heerlijkheid, een nieuwe ervaring van Uw kracht , een nieuwe trouw aan Uw woord een nieuwe toewijding aan Uw dienst .

lilian schreef op 5 maart 2018 om 16:53

Heer, ik ben bereid te kiezen, U wijst ons de weg, om elkaar lief te hebben. Om ook om de ander te aanvaarden zoals hij is. Dankbaar ben ik Heer voor uw hulp om keuzes te maken. Gezegend is uw naam.

Danny verlie schreef op 5 maart 2018 om 13:56

Eerste voorwaarde om evenaaste ten volle lief te hebben is jezelf liefhebben. Jezelf lief hebben is moeilijker dan je evenaaste, met jezelf lief te hebben bedoel ik je ten volle aanvaarden het goede en ook het mindere goede het verlorende in jezelf. Pas als je dat ten volle allemaal met zachte vriendelijkheid en aandacht omhelst in jezelf dan gaan we geen probleem hebben met onze evenaaste want de evenaaste is jezelf. Dus de test is iemand niet aanvaarden is jezelf niet aanvaarden zo simpel

John schreef op 5 maart 2018 om 10:43

Lieve broeders en zusters, het is vandaag zo’n dag dat ik de Genade én Heiligheid in mijn hele wezen ervaar.
Bewust ook van de zo zuiver mogelijke keuzes die ik kan en wíl maken. De dankbaarheid die met al dat besef
gepaard gaat is groot. Ik weet dat het morgen, misschien vandaag al, anders, minder ‘Eén’ kan voelen. En
‘natuurlijk’ raak ik dit zalige ‘weten’ ook weer tijdelijk kwijt. Maar het is een Zegen (Dank U Heer!!!) dat de Zin
van het aardse Leven zich zo prominent laat zien/voelen, ook in mijn denken. Prachtig met elkaar op Weg
naar Pasen (en daarna). Als één ‘Lichaam’; met elkaar als mensheid, met God, de Heiligen, de Engelen en
allen die ons voorgingen. Dát beeld, die Belofte. Wauw. Onderweg naar Huis. Adembenemend! Halleluja!!!!

Monique schreef op 5 maart 2018 om 09:39

Wil ik die weg gaan,die God mij voorhoudt?
Ben ik bereid de keuzes te maken in dat leven?
Zonder Godsliefde en andere liefde,zal ikdat moeilijk kunnen.
Heer,heb mij lief!

Maria schreef op 5 maart 2018 om 09:26

Heilige grond in de zin van het Hier en Nu wat vraagt om keuzes van mij, dat is een mooi inzicht. Het vraagt van mij dat ik luister naar wat als vanzelf in me opkomt om datgene te horen wat ik bijna niet durf te vertrouwen. Dat is de Heilige Stem.
Die Stem zegt me nu dat het belangrijk is om op te komen voor harmonie en vrede: de waarheid doen., dat is bevrijdend. Dat kan ik alleen maar als ik mijn verantwoordelijkheid durf te nemen. Kiezen voor mijn weg, daar trouw aan blijven. Trouw aan de weg van de liefde.

Nadia schreef op 5 maart 2018 om 07:51

Keuzes horen we zelf te maken en als ze uit het hart komen, kan je jezelf niks verwijten maar horen ook ons verstand te gebruiken om risico’s te vermijden. Ik draag altijd het goede bij de keuzes maar vergeet dat er kwade op mijn weg komen.

Carla schreef op 4 maart 2018 om 22:18

Het was niet ‘ wat zou God er van vinden’ , het was ‘ wat zou God doen’. Deze zin bracht me in een andere laag.
Hoe mooi kan het zijn om die vraag te stellen.

Mariejan schreef op 4 maart 2018 om 21:56

Soms is het goed boos te worden te worden als je het gevoel hebt dat de meest heilige plek (in je) niet gerespecteerd wordt. Dan mag je m.i. iemand de tent uitjagen. Of het helpt, heb ik niet in de hand. Misschien heb ik alleen mezelf ermee en verteert mijn eerbied voor de heilige ruimte me toch. Uw huis mag niet in het geding komen. Andersom is natuurlijk ook waar. Als ik iemands heilige innerlijke ruimte niet respecteer (soms uit onnadenkendheid), dan mag ik ook uit de innerlijke tempel gejaagd worden. Hoe dan ook, het is goed iets te doen. Doen alsof er niets aan de hand is, is ook geen optie.

Carla schreef op 4 maart 2018 om 21:54

Jaren geleden zei iemand tegen mij ‘wat zou God er van vinden’.? Zo concreet had ik nog nooit gedacht. Het bracht me in een andere werkelijkheid. Het voelde dichtbij en het gaf me ook iets vertrouwds.

Lilian J schreef op 4 maart 2018 om 15:44

Ik roep en vraag om UW hulp bij mijn tekortkomingen. Het is in sommige situaties zo moeilijk, maar ik weet U bent er altijd. Polijst mij daar waar het nog nodig is. Uw invloed op mijn leven is overweldigend. Ik wil er altijd zijn in alle omstandigheden voor mijn medemens. Dankbaarheid!

Olivia schreef op 4 maart 2018 om 14:17

Jezus was boos, uit liefde om de tempel ; niet om de stenen van de tempel , wel om de plek die aan God toekomt , en waar de mens met zijn boze bedoelingen beslag op legt . Laten we van ons hart geen markthal maken , maar laten we in ons leven onze God de plaats geven die Hij toekomt ; het hart van ons bestaan , de bezieler van al ons doen en laten . Heer Jezus , moge ons hart de plek bij uitstek zijn waar in Uw naam de Vader wordt aanbeden, los van elk nee-woord ; pure bezieling van de Heilige Geest . Mogen wij ; vanuit dit liefdesvuur , zelf vuur zijn voor de wereld ; Groeiend in U .

lenie schreef op 4 maart 2018 om 14:14

…..in liefde te leven met je medemensen, maar wat te doen als “de ander” je afwijst …..
(maar ook) in liefde te leven met de hele natuur!!!!

Conny schreef op 4 maart 2018 om 11:59

Vele wegen kent het leven, maar van al die wegen is er één die jij te gaan hebt enz. enz. Dag Hammarsklöld. Wat bemoedigend is dat. En zo begrijpend. Alle tijd die ik al gehad heb is met vallen en opstaan voorbij gegaan. Mooie en minder mooie dingen. Zó had ik het nog nooit gezien. Elke dag het oude loslaten en het nieuwe beginnen. Niet meer achterom kijken maar durven Leven met de dag die er dan is. Vergeven en vergeten wat mis is gegaan en lachen en genieten van de goede dingen. Dit doet me wel wat. Ik raak er door geëmotioneerd. Lieve God blijf me maar vasthouden op die soms zo onbegaanbare maar ook zo”n mooie weg.

Veerle schreef op 4 maart 2018 om 10:30

Vader ,
Als iets mij van het hart moet , ben ik wel geneigd om naar de persoon toe te stappen en hem / haar om een woordje uitleg te vragen . Toch neigt zo’n discussie meestal niet tot een vruchtbare afwerking , vooral wanneer onze gemoederen verhit zijn geraakt . Juist ” deze tijd ” nodigt mij uit om afstand te nemen , om een andere gedaante te willen aannemen , dat ik mijn blik wil verruimen en niet verengen , omdat ik meer ruimte in mijn hoofd wil om me te voeden vanuit een positieve ingesteldheid en gesterkt in Jouw Geest , Vader , zoals ook Jij geduld hebt met mij . Vastentijd is een tijd bij uitstek om zich te ledigen , en zich te onderscheiden als christen mens , om te zoeken naar het waarachtig leven .

maria schreef op 4 maart 2018 om 10:05

Meer en meer kom ik tot het besef dat de vragen me richtlijnen geven om over situaties in het dagelijks leven na te denken. De moed hebben om in opstand te komen als dat nodig is. dat wil ik nu goed tot me door laten dringen. Wat kan ik dan concreet doen, voor wie, voor wat en wanneer?

Jeanny schreef op 4 maart 2018 om 09:36

Ik ben een tempel van de H.Geest. Oei, met hoeveel recht mag daar een zuivering plaats vinden door Hem die daar wil wonen. Berekening(geldwisselaars) duivenverkopers (vrede om eigen wil) etc etc.
Het is goed in eigen hart te zien nog even voor ik slapen ga…….
Liefde is God en Hij mag mij bewonen en ook opruiming houden, ook al doet de confrontatie pijn.
Zo heb ik deze tekst uit het evangelie nog nooit eerder begrepen. Er is werk aan de winkel!!