Gastenboek

MIA schreef op 10 maart 2018 om 10:03

ik heb zoveel los te laten probeer het beetje bij beetje lukt het door deze retraete en door gesteund te zijn door al die
meals vooruit kijken goed zijn voor je omgeving voor mij is iedere dag geen hemel op aarde ,,,,
maar mijn heer zal mij wel helpen daar geloof ik in

Monique schreef op 10 maart 2018 om 09:40

Met Geloof,Hoop en Liefde zou het wel eens kunnen dat ik het Rijk kan betreden.
Aan mij om dit in alle eerlijkheid te volbrengen
Een hele opdracht.Zonder dehulp van God en de mensen zal het mij niet lukken.
Vertrouwen heb ik nodig.

Maria schreef op 10 maart 2018 om 09:16

Het koninkrijk is toch voor iedereen geschikt? Wat is het precies? Een manier van leven vanuit liefde, waardoor de hemel op aarde kan zijn? Als ik wrok, vastzittend oud zeer, spijt over wat ik gedaan of niet gedaan heb achter me laat…is het koninkrijk dan geschikt voor mij?

Lilian J schreef op 10 maart 2018 om 08:13

Kunnen afsluiten, vergevingsgezind zijn, geheel en al overgeven om UW weg te volgen, steeds dichtbij U te zijn is mijn smeekbede. AMEN. Dank U HEER.

doke schreef op 10 maart 2018 om 00:28

Voor mij liggen de kansen die ik mag benutten om goed te doen en te vergeven en biddend luisteren naar de Heer. Wat ik moet achterlaten is het doemdenken, de negatieve dingen die me belemmeren om goed te zijn en te doen. Dat ik door de Heer geleid mag worden om zo het koninkrijk binnen te gaan.
Vooruit kijken en me positief opstellen.. Dat zou me kunnen helpen het Rijk binnen te gaan …

Mariejan schreef op 10 maart 2018 om 00:21

Niet weten … en … toch weten
Zien … maar niet weten wat
Een vermoeden van … liefde?

lieve 2 schreef op 9 maart 2018 om 22:25

Elke dag opnieuw zal ik dat moeten beseffen: ook vandaag moet ik me bekeren, sterker proberen te leven naar Gods wil. Zelfs op de laatste dag van mijn leven zal ik die keuze moeten maken. In de 40-dagentijd besef ik dat beter. Elke dag opnieuw zal ik moeten afscheid nemen van zelfzucht in allerlei vormen. Ik hoop toch tijdens mijn leven veel te kunnen behouden in dat stukje ‘rijk Gods’ dat reeds nu in me moet groeien en opbloeien: de liefde tot God en de andere mensen, de talenten die ik gekregen heb en mag gebruiken, de nog zo zwakke dienende wilskracht. – Die woorden over ‘geen afscheid nemen of geen doden begraven’ heb ik altijd raar gevonden. Doden begraven werd later zelfs een werk van barmhartigheid genoemd.

Luis Weel schreef op 9 maart 2018 om 22:25

Eén ding is zeker. De blinde man was niet bang voor zijn ondervragers, toen hij bevestigde dat hij genezen was door de mensenzoon en als Jezus zich aan hem voorstelt met de woorden “Dat ben ik” valt hij neer en belijdt zijn geloof. Openlijk voor je geloof uit durven komen, ook als je onder druk gezet wordt, is getuigen van de kracht van Jezus die alles in de wereld op zijn kop kan zetten: blinden gaan zien en zienden worden blind.
Ik vraag de genade om openlijk uit te komen voor mijn geloof en een kijk op de wereld en het leven te geven vanuit het oogpunt van Christus. Ook vraag ik de genade van standvastigheid in het getuigen dat juist Jezus in staat is om onze ogen te openen zodat we opkomen voor wat werkelijk kan leiden tot een wereld van vrede.

Veerle schreef op 9 maart 2018 om 20:06

Vader ,
Zelfs als we even de weg kwijt zijn , afgeleidt , bij vallen en opstaan , het is des mensen , ontdekken we de waarden van standvastigheid wanneer we ons hart openstellen voor Gods oneindige goedheid met ons . Wat Hij ziet is onze kwetsbaarheid en begrenzingen , maar evengoed onze poging om een goed mens te willen zijn . Doorgaan , zelfs als ons hart meermaals beproefd wordt .

Carla schreef op 9 maart 2018 om 19:08

Mijn huisgenoten verlaten versta ik op dit moment als ; mijn tekortkomingen, mijn beperkingen , mijn negatief denken en mijn tweifel verlaten. Zo heeft God het bedoeld. Leven naar eer en geweten en sterven in liefdevolle rust om verder te kunnen gaan. Hoop laat leven. Het ware schone , het kwetsbare en de stilte krijgen een plek.Dat is een weg van gaan.Hallelua.

lilian s schreef op 9 maart 2018 om 16:19

Door open te staan voor mijn geloof vind ik de weg. Als kind al van 4 jaar ging ik met mijn oma naar de kerk of naar het lof.[ zo ging het in de tropen] Ik keek mijn ogen uit, maar begreep er niets van. Toch denk ik dat dit de basis is van mijn leven. God is voor mij de kern van mijn bestaan. Bij hem kan terecht in goede en moeilijke tijden. Heer dankbaar ben ik dan voor uw hulp en zegen.

Olivia schreef op 9 maart 2018 om 16:11

Ik ben ontzettend blij dat ik mag zeggen ik geloof, mensen die niet geloven weten niet wat ze missen. Mijn geloof geeft mij rust en kracht . Geloven is vertrouwen dat Gods woord waar is . Voor mij is het een houvast in moeilijke tijden. Je leven wordt anders door Jezus. Geloven is liefhebben. Mijn geloof geeft mij het gevoel dat er iemand is die het beste met me voor heeft en voor me zorgt . Dank U Heer, voor Uw liefde en trouw die U toont elke dag.

Maria schreef op 9 maart 2018 om 14:56

Ik geloof…wat zie ik dan? Ik zie moeder aarde voor me en vader zon en zuster maan. Zijn zij samen God?Godin? Vormen zij samen die oerkracht die ik soms in me voel en die zacht vloeiende kracht die door me heen trekt en de warmte van de allesoverstijgende liefde die me omhult?

Lilian J. schreef op 9 maart 2018 om 14:12

Niet zien en geloven. Ik voel uw aanwezigheid duidelijk in mijn leven . U bent er altijd en daar ben ik dankbaar voor.

lieve lambrechts schreef op 9 maart 2018 om 10:36

Geloven is ‘zien’. Maar het moet je gegeven worden.
Van deze woorden word ik stil… sta ik open voor deze gave? Ik geloof maar… in de dagdagelijkse praktijk vergeet ik dikwijls om in moeilijke situaties hier kracht uit te putten en grijp ik naar oplossingen die eigenlijk geen echte oplossing zijn.
“Heer, help mij om mij nog meer tot u te richten, elke dag…”

MIA schreef op 9 maart 2018 om 10:19

ik geloof heer dat ik verblind ben en niet goed gezien heb wat er rond mij afspeeld dan zeg ik heer ik geloof in u
geef me meer inzicht
ik was verheugd van die mooie tekst van Monique

Monique schreef op 9 maart 2018 om 09:55

Geloven:ik ben opgegroeid met geloof.
Door omstandigheden neemt mijn geloof andere vormen aan:meer naastenliefde of meer meditatie of meer nadenken.
Maar het blijft geloof en God staat mij bij.
God is de kern in mijn verhaal.
Ik ben hier heel dankbaar om
Daar ben ikheeldankbaar om

t ina schreef op 9 maart 2018 om 08:46

De Heer is mijn Herder , Hij leidt me op veilige wegen, vooral als ik blindelings mijn weg zelf wil kiezen. Dagelijks zing ik dit zeer mooie lied.

Nadia schreef op 9 maart 2018 om 07:26

Als ik kijk, het is inderdaad zo dat ik geen moeite doe of minder moeite om na te denken bij de kennis terwijl wat ik niet zie, dat denk ik na en zeg ik, wat heb ik niet goed gezien of wat zie ik. Een integratie van denken en voelen.

Wim Schilder schreef op 9 maart 2018 om 06:57

Open staan voor het geloof : Ik ” denk ” het wel ? Alleen , EEN dag vasten lukt, maar dan wordt het heel erg moeilijk. Heb ik dan toch oogkleppen op of ben ik verblind ? Of gewoon zwak. Vader , blijf mij a.u.b. nabij.

Luís Weel schreef op 8 maart 2018 om 23:56

Eerlijk gezegd ben ik iedere dag blij dat ik mezelf nog kan redden. Elke dag help ik anderen, die hulp behoevend zijn. Dat laatste geeft me veel voldoening. Tegelijkertijd luister ik naar zoveel verhalen hoe moeilijk het is om helemaal afhankelijk te zijn van anderen. Heel veel mensen vallen daardoor in een diepe depressie en wachten op de dood. Anderzijds zijn er ook een aantal die er ondanks hun beperkingen iets van weten te maken en blijdschap met het leven uitstralen.
Vaak stel ik mezelf de vraag, hoe ikzelf zal reageren, als ik ook zo hulpbehoevend word dat anderen me moeten dragen en probeer me voor te bereiden op het moment dat ikzelf in dezelfde situatie terecht kom als degenen die ik nu nog kan helpen..
Als mensen me vragen: Hoe gaat het met je? dan antwoord ik vaak: Zoals de Heer het wil; door Hem word ik gedragen in alle momenten. Als Hij voor mij het kruis heeft gedragen en met vallen en opstaan op de Calvarieberg gekruisigd is en verrezen, weet ik dat die smalle weg de moeite waard is te bewandelen en uit te zien naar het volle leven door met Hem op te trekken ondanks de verloocheningen.
Wie zaait onder tranen, zal oogsten met blijdschap. Daarom mag ik mijn licht hier op aarde al laten stralen. Evangelie is blijde boodschap van leven hier op aarde en tot in eeuwigheid.

doke schreef op 8 maart 2018 om 22:12

Dan zullen zij die niet zien..(wel) zien en zij die( wel )zien zullen blind worden..Dit. is mij niet duidelijk.!!!!.
Niet zien en toch geloven O Here leer het mij. Mij gans U toevertrouwen. Niet ik maar alles Gij.
.Een vers van een lied uit mijn jeugd…
daar zal ik vandaag mee moeten doen…
In geloof, ,zonder God te zien, maar in vertrouwen met hem gaan…
..

lieve 2 schreef op 8 maart 2018 om 22:05

Geloof ZIEN blijkt moeilijk. Ik denk aan die ‘wazige spiegel ‘.. Ik kan het enkel uitdrukken in woorden (en al even wazig!) Ik geloof in een persoonlijke God die Liefde is, Scheppingskracht, Harmonie, Zorgende Nabijheid. Die onvoorstelbaar machtig is toch in kleine vonken aanwezig overal. We kunnen Hem met namen noemen: Abba, Emmanuël, Ruah… Hopelijk zullen wij Hem eens zien “van aangezicht tot aangezicht”.

Veerle schreef op 8 maart 2018 om 21:52

Vader ,
Machteloosheid kan een mens vleugellam maken . Het maakt dan geen verschil meer uit wat je ook doet . ’t Is te zeggen : Dat denk je dan …
Van zelfbeklag ging het naar zelfmedelijden , naar bevraging en reflectie , en al die tijd was er niets dat ik kon doen . Toen heb ik leren bidden . In het begin was het een afratelen van woorden . Ze drongen niet tot me door . En toch bleef ik trouw aan het gebed . Ik ging het gebed ontleden , tot ik op een moment kwam dat ik begreep wat mensen – door hun getuigenis – me trachtten bij te brengen . De kracht van het gebed is het meest waardevolle waardoor ik Jou in mijn leven toeliet .
Vleugellam was ik … Alsof die tijd er ooit moest zijn , want in mijn kwetsbaar – zijn werd ik tot niets gedwongen , maar kwam het tot een kentering . Het heeft zo moeten zijn . Het heeft er voor gezorgd dat ik op mijn beurt wil delen in de kwetsbaarheid van medemensen , en hen nabij wil zijn .
Dit hele proces heeft me stil gemaakt , dat ik – dankzij onvolmaaktheden – dichter bij de werkelijkheid ben gekomen , in de opgang naar Jou , maar door de kracht van het gebed .

Olivia schreef op 8 maart 2018 om 21:14

Ik ben er zeker van dat ieder van ons op een dag de Heer wil horen zeggen: ” Uitstekend, goede en trouwe dienaar, over weinig waart ge trouw, over veel zal Ik u aanstellen. Ga binnen in de vreugde van uw heer” (Matteus 25,21)

Nadia schreef op 8 maart 2018 om 20:18

Het besef dat ik fouten maak, heb ik het geluk dat ik dat besef heb maar probeer daar altijd lessen uit te trekken om in de toekomst dezelfde fout niet meer te maken

renée bracké schreef op 8 maart 2018 om 19:43

Hier staat : “geloven is zien !”maar het moet je gegeven worden !!!!Ook in de duisternis GEEFT HIJ ! Wil ik het “zien”
Dank

Carla schreef op 8 maart 2018 om 18:57

Ik geloof staat in relatie met een diepe vorm van respect hebben voor. Het Heiligen wordt gewoon wanneer ik me niet verdiep in het intense verlangen. Het dagelijkse kan me blind maken en het woord van God raakt me aan. Ooit zei iemand tegen me ‘ ik zou niet zonder God kunnen Leven’. Dat verwarde me maar in de loop der jaren begrijp ik en kan ik God niet verwerpen.. God, het boven menselijke is van groot belang om meer mens te worden. Dank voor het woord dat ons laat leren in voor en tegenspoed.

Jeanne schreef op 8 maart 2018 om 17:09

De weg kan zo smal zijn dat we anderen nodig hebben om de weg te kunnen gaan.
Ooit was de weg die ik geging heel smal. Mensen die ik absoluut niet kende kwamen op mijn pad.
Zij hebben mij geleid en gedrag een.Nu is het mijn beurt om ook anderen bij te staan.
Dank U,Heer voor zoveel goedheid,liefde en geduld dat ons gegeven wordt.

Mariejan schreef op 8 maart 2018 om 17:06

Zoals het voor ons vaak moeite kost bij Jezus te komen, kost het Jezus ook vaak moeite bij ons te komen vanwege onze gesloten harten. Maar hier zien onze harten vol geloof. We doen veel moeite bij Jezus te komen. Jezus ziet dat. Wij laten onze (best wel originele) poging zien en dan vult Jezus ons aan. We doe het niet alleen. Mijn vrienden, Jezus en ik zijn allen betrokken bij het helend werk.

Carine schreef op 8 maart 2018 om 16:09

In het algemeen ben ik zeer geinspireerd door de teksten en heb er niet zo vaak moeite mee, wel vandaag door de zin: “kom niet dichtbij…..want je staat op heilige grond”. Misschien begrijp ik de zin niet goed, maar voor mij geeft hij een gevoel van afstandelijkheid van God naar mij toe terwijl ik God beschouw als mijn hemelse Vader en wil, met alle respect en nederigheid, het liefst in zijn arme kruipen. In de liefde moet er geen afstand bestaan vind ik zelf.

MIA schreef op 8 maart 2018 om 11:24

ik heb mensen die mij dragen al besef ik het altijd niet wel dankbaar ben ik daarvoor
het geeft me energie om verder te gaan

Carla schreef op 8 maart 2018 om 11:08

Het zien en horen laat me handelen en iets ondergaan laat eveneens handelen.Deze vorm van samen zijn geeft vertrouwe, steun, liefde en zingeving. Amen.

Lucia schreef op 8 maart 2018 om 10:55

Lieve Vader ,
U kent mij als geen ander .
U kent mij reeds voor mijn geboorte .
U weet alles wat ik wil gaan doen . U weet ook hoeveel ik
van U houd God .
Toch zit ik soms lamgeslagen te kijken wat er om me heen gebeurt
en hoe mensen met elkaar omgaan Ik heb daarom wat vragen God .
Wilt U mij helpen daar iets aan te doen , behalve er alleen maar te bidden ?
Wilt U mij helpen ,door de H Geest mij de woorden in te geven die ik moet spreken ?
Wees mij nabij Heer dat ik zonder angst en pijnlijke gedachten, mag klaarstaan
voor wie mij nodige heeft ?
Heer vergeef mij voor wat ik verkeerd doe .Laat mijn voeten gezegend zijn .
Mijn handen liefdevol werk te laten verrichten en mijn hart openstellen voor
mijn naaste die vragen of hulp nodig hebben . U geeft Liefde in overvloed ,
reinig mij en leidt mij door die Kracht om open te staan die Liefde in mij op te nemen
en U te dienen en het door te geven aan mijn naaste . Amen .Ik dank u voor
Wijsheid en Kracht door Uw H.Geest .Amen .

Monique schreef op 8 maart 2018 om 10:37

Vanuit een rolstoel ziet het leven er heel anders uit.
Het aanvaarden van een,zelfs tijdelijke,beperking is heel confronterend.
Anderen helpen is eenvoudiger.
Het voornaamste blijft dat we dat allemaal samen doen,dan is God met ons.

Gerda schreef op 8 maart 2018 om 10:08

Mijn God,de weg in mijn leven is smal maar ik heb vertrouwen in U….dank U mijn God

Marga schreef op 8 maart 2018 om 07:25

Heel mooi, deze ignatiaanse mails, het raakt me heel vaak. Vandaag raakte mij: laat je je dragen? ik denk zo vaak alles alleen te moeten doen, dat maakt eenzaam. Het is juist de samenleving die de mensen mens maakt, we moeten het samen doen en dat betekent ook dat je je moet kunnen laten helpen.
Dank!

jail schreef op 7 maart 2018 om 23:44

Ja die weg ken ik. Elke week probeer ik opnieuw, bid ik in de eucharistie viering. Elk nieuwjaar nieuwe voornemens. Elke vasten, en toch blijven er fouten. Mislukkingen.
Op facebook krijg ik filmpjes van Nikolaas Sintobin over het bijzonder vorm van het levensgebed.
Dit filmpje heeft me moed gegeven. Hij, Nikolaas Sintobin zegt denk eerst waar in de relatie de voorbije dag, je iets mooi heeft gegeven.
Op zoek gaan naar troost. Er eerst voor danken. Dan je probleem verder bekijken.
Dit heb ik geprobeerd. Inderdaad ik ken de ervaring steeds opnieuw en toch niet slagen. Maar kijken en dankbaar zijn voor een kleine vooruitgang geeft moed. Zo het gebed beginnen geeft mij weer wat vleugels. Of laat me terug opstaan en lopen.
Wij proberen, en Jezus vult ons aan. Dit zegt me, ik moet het niet allen, kan het ook niet alleen. De Heer is bij ons ,bij mij.
Ja vandaag ben ik even opgestaan. Ik heb kunnen lopen door Zijn roepen, door de woorden van de mensen. Door de Geest in mij. Door het gebed.
Ik dank de heer voor deze dag. Ik dank de mensen die er voor mij waren. Heer blijf ons nabij. Amen.

Netty schreef op 7 maart 2018 om 23:28

De mens in de tekst Joh. 5,6-9 probeert 35 jaar lang (een mensenleven) kracht uit levend water – spirituele kracht te ervaren. Uiteindelijk wordt hem levenskracht geschonken!
Tegenslagen heb ik nodig enkel en alleen al om te ervaren dat dienend leven voor mijn medemens mij geschonken zal worden.

Mariejan schreef op 7 maart 2018 om 22:44

Hij is het levend water. Als er niemand is om mij te helpen, dan is Hij er. Hij zorgt voor mij. Als al mijn pogen niet slaagt, kom ik op een goed moment tot besef dat de goede weg of hetgeen ik nodig heb, mij gegeven wordt. Vandaag voelde ik heel sterk dat de diepe verbondenheid die ik met sommige mensen heb mij gegeven is. Het is niet iets wat ikzelf gemaakt kon hebben. Het vervult mij met grote dankbaarheid. En ik geloof ook dat dankbaarheid gezond houdt.

lieve 2 schreef op 7 maart 2018 om 21:45

De nadruk wordt gelegd op het grote geloof van de dragers, wat hen aanzet tot handelen buiten alle gewoonten en door dat geloof wordt de zieke gered. Hij was in zijn toestand niet in de mogelijkheid om zelf actief te zijn, maar ik denk dat zijn geloof even sterk was, één in werkzaam geloof met zijn originele helpers. Hij wordt genezen, ik denk dat de anderen na die ontmoeting met de Heer zelf ook beloond werden. Ik vrees wel dat ik in afhankelijke toestand geen ‘dragers’ van dat kaliber zal hebben. Zelf probeer ik al mijn hele leven anderen bij te staan. Maar ” …naar een plek waar ze leven vinden” , dat zijn zo grote woorden voor mij. Het gaat toch gewoon om wat eten brengen, medicatie toedienen,lichaamsverzorging, wat ontspanning of een gesprek , berichten doorgeven… .

Anamaria Torfs schreef op 7 maart 2018 om 21:21

Geef mij de wijsheid Heer om te kunnen relatieveren, in moeilijke dingen, en alles
alles in liefde doen verbeteren.
Ik blijf geloven in de kracht dat van U komt, mijn bidden geef ik u elke dag in stilte.

Olivia schreef op 7 maart 2018 om 21:21

Alleen bij God is mijn ziel gerust , alleen van Hem komt mijn redding . Hij alleen is mijn rots en redder , mijn hoge vesting . God is mijn sterkte , mijn schuilplaats . Heer God , U bent mijn kracht . Bij U , Heer is er liefde. U bent het die iedereen zijn daden vergeldt . Lof eer en glorie aan U, Heer .

Juliette schreef op 7 maart 2018 om 19:19

Wat mij in de tekst van vandaag ontzettend raakt en waar ik dankbaar voor ben is dat ‘ het proberen al genoeg is”, omdat God’s Zoon ons pogen aanvult. God laat mij/ ons nooit in de steek.
Hoe oneindig Groot en Barmhartig is God voor ons. Hij is echt onze Vader! Dank U Vader in de Naam van Uw Zoon, Onze Heer Jezus, Amen.

Luís Weel schreef op 7 maart 2018 om 17:34

Ik wil wel genezen worden, maar de intentie alleen is niet voldoende. Ik moet het steeds opnieuw proberen. Al te vaak twijfel ik aan mezelf: probeer ik het wel voldoende? Stop ik al mijn energie in mijn pogingen? Heeft Jezus woord “sta op, neem je bed op en loop” voldoende kracht om verandering aan te brengen in mijn manier van leven en wat energieker te worden als het erom gaat om mijn kwalen effectief te bestrijden?
Met alleen bidden komen we er niet. De heilige Benedictus stelde niet zomaar het beginsel: “Bid en werk”
Er zal nog heel wat moeten gebeuren in mijn leven. Soms kom ik er niet uit: Wat is mijn zwakke schakel in het me laten leven door het woord van Jezus? Is dat het slappe gebed of mijn eigen slapheid? Of allebei!…

Mia schreef op 7 maart 2018 om 16:43

Ik word er moedeloos van dat ik steeds maar probeer de smalle weg te bewandelen. Ik wil oprecht doen wat Jezus en mijn geestelijke leidsman van mij vraagt en als het mij niet lukt heb ik de neiging om de moed te laten zakken en het ook niet meer te proberen. Toch wil ik leven in het vertrouwen dat Jezus me helpt en me doet opstaan. Ik wil erin geloven dat Hij me helpt om het juiste pad te bewandelen. Steeds maar weer proberen dan. Als ik val dan heb ik altijd de straffende God voor me. Ik heb een verkeerd Godsbeeld. Maar ik wil geloven dat Hij van mij houdt, me niet zal straffen en veroordelen voor mijn valpartijen en me steeds weer nieuwe kansen geven zoals Hij het ook deed met de vrouw die van overspel was betrapt. Jezus, ik wil geloven in Uw barmhartigheid. Dat U mijn misstappen vergeeft en me de kans geeft om weer opnieuw te proberen. Een moeder wordt toch ook niet kwaad op haar kindje als ze ziet dat het weer voor de zoveelste maal valt met haar fietsje? Ze troost haar kindje die in tranen is uitgebarsten en moedigt haar aan het weer opnieuw te proberen. De aanhouder wint.

lilian s schreef op 7 maart 2018 om 15:54

Als het mij niet lukt, blijf ik het toch proberen. Ik doe een beroep op Hem en vertrouw dat Hij mij zal helpen.

Nadia schreef op 7 maart 2018 om 10:25

Dat was een terechte uitspraak van Jezus. Het leven is zo. Terug opstaan, moed verzamelen om de weg verder te gaan.

Carla schreef op 7 maart 2018 om 09:08

Dat de mens de mogelijkheid heeft gekregen zicht te herinneren, zich te verschonen en zich tot God te wenden is toch een wonderbaarlijke gedachte. Mij doet dat goed.

Marie-Anne schreef op 7 maart 2018 om 02:34

Ik heb enkele reacties gelezen en voel me één met allen , in die zin dat ik hetzelfde beleef en ervaar. is dat niet die éne God die ons verenigt in Zijn liefde ?