Gastenboek

Carla schreef op 13 maart 2018 om 21:24

Momenteel kan ik niet meer zeggen dan wat ik heb geschreven. Het gebed waaronder het Onze vader en het Moeder gebed Wees gegroet gaat samen met mijn verbondenheid met de mens. Dat is de weg die ik volg. Vertrouwen en overgave voelt voor mij soms als nalatig zijn wanneer ik het leed zie bij anderen. Soms ervaar ik bidden als een zwakte bod omdat ik niet meer kan dan dat. Het vergroot wel mijn verbondenheid met de mens op deze aardbol.

Veerle schreef op 13 maart 2018 om 21:19

Vader ,
Aan mensen durf ik wel eens twijfelen . Vergeef me terwijl ik dit zeg . Jezus heeft geduld met hen die Hem zoeken en maakt ons dat duidelijk in onze ( menselijkerwijze ) begrenzingen . Zo maakt Hij het me mogelijk dat ik kan komen tot een verklaring waarom ik Jezus in mijn leven nodig heb . Hij is ( in gewone woorden uitgedrukt ) de bron van mijn hele bestaan , vandaag , gisteren , en morgen .

Hanneke schreef op 13 maart 2018 om 19:17

Toen ik de tekst , voor morgen, van Marcus járen geleden voor het eerst las was ik stomverbaasd. Jezus trekt zich iets aan van wat anderen van hem vinden ? Hij was toch ‘wel ín de wereld’ , maar niet ‘ván de wereld ‘ ? Later preekte m’n ‘ biechtvader’ over dit stukje Evangelie en zei :” … want niets menselijks was hem vreemd.” Tja. Ik lúister wel naar mensen om te weten te komen of ik iets doe , of zeg wat ze kwetst , zodat ik daar rekening mee kan houden , maar het maakt me niets uit wat ze van me vínden ! ‘k Probeer , met al mijn tekortkomingen, iets te doen, er te zijn voor de anderen. en eerlijk gezegd , ook voor mezelf. Afgelopen zondag Laetare werd uit Johannes 3 , 14 – 21 gelezen :” Maar wie de waarheid doet gaat naar het licht , opdat van zijn daden moge blijken dat zij in God zijn gedaan.”
Niet makkelijk : de waarheid doen.
Maar Jezus deed dat toch ? Waarom kon het Hem dan schelen wat mensen van Hem vonden ?
Eigenlijk ook wel aardig, iets niet begrijpen ….

Mia schreef op 13 maart 2018 om 17:22

Ik heb heel lang geen leven gehad door mijn ziekte. Ik werd erdoor meegesleept. Mijn vorige geestelijk leidsman hield zich alleen maar hiermee bezig. Maar nu ik sinds ongeveer 7 maanden een nieuwe geestelijk leidsman heb en we het vooral hebben over het geloof, over Jezus enz. begin ik weer te leven. Jezus heeft me weer het leven geschonken. Ook door het beoefenen van de naastenliefde ben ik helemaal gaan leven. Dank U, Heer Jezus. Ik ben U zo dankbaar. Ook voor deze retraite. Ik ben helemaal aan het veranderen en ik word helemaal door Hem geleid. Dat zie ik ook aan hetgeen ik steeds opschrijf na de meditaties en wat ik heb geschreven sticht me naderhand weer. Het is niet mijn woord maar Zijn woord.

Olivia schreef op 13 maart 2018 om 17:13

Heer jezus, ondanks het vele onrecht in de wereld, ondanks oorlog en onliefde, ondanks het blijvende feit van armoede in deze wereld willen wij U danken om die nieuwe hemel en nieuwe aarde . Vergeef de mensheid, vergeef ons allen en help ons te leven in U. Heer Jezus, zegen ons en toon ons waar wij rust kunnen vinden in ons hart . Dank U Jezus .

lilian S schreef op 13 maart 2018 om 16:07

Jezus is het die mij leven geeft in ontmoeting met Hem. Ik maak mij open voor zijn liefde en goedheid en voor wat ik van hem mag ontvangen.

Lilian J. schreef op 13 maart 2018 om 11:41

Zonder HEM is leven geen leven. Dankbaar ben ik dat vanaf de moederschoot dit leven mij tot leven heeft gebracht. Leven is voor mij bewegen / niet stilstaan. Leven zie ik in de mens, de natuur, de bomen, de rivieren ,planten, dieren, kunst Ook mijn noden, zorgen dragen en ermee leven/ voortgaan

jail schreef op 13 maart 2018 om 11:11

Dit verhaal doet me verdriet omdat ik het lees als of ik er terug bij sta. Bij de begrafenis van een jonge man. Veel te jong moeten sterven. Het verdriet van de ouders. Vandaag herdenken we het bus ongeval van Zwitserland. Heel moeilijk om verder te bidden. Heer geef kracht aan al die ouders. Laat ze niet in de steek. Geeft mij kracht om er voor ze te zijn als ze hulpeloos zijn.
Het lukt me nu niet om verder te bidden het verdriet is even te groot. Normaal lees ik de verhalen anders. Dit verhaal maakt me wat boos. De vergelijking is zo hard. Dat op dit moment ik er niets mee kan doen. In die gebeurtenissen kan ik geen God zien. Dit wilt geen enkele vader. Ook onze Vader niet. Waarom dan Heer? Heer blijf me, maar vooral de ouders die een kind moeten afgeven nabij. Amen.
Wat Nadia schrijft voel ik ook aan. Ik moet even uitrusten om terug met mijn hart te voelen. Ik voel me even dood.

Mia Nuijen schreef op 13 maart 2018 om 10:48

Er staat een prachtig tekst in Jer, 29 vers 11…….God heeft gedachten van vrede over ons, niet van onheil, om ons een hoopvolle toekomst te geven! Leven vanuit die zekerheid is leven ten voeten uit! Ik dank mijn Hemelse Vader voor die troost en zekerheid, te weten dat Hij mij leidt!!!

MIA schreef op 13 maart 2018 om 10:38

ik ben een paar dagen afwezig geweest wat rust .
god komt tot mij ook toen ik nog een kind was 10j wat afgedwaald van de goede weg is er een priester gekomen die mij op het groene pad begeleid heeft DANKBAAR god was bij mij.
ik hoop dat ik dat nog mag ervaren ,,,

Nadia schreef op 13 maart 2018 om 07:25

Als ik uitgerust ben, zeker als mijn ziel uitgerust is, kan ik spreken met mijn hart en dat betekent dat ik dood was en tijd hoorde te nemen om te rusten zodanig dat ik terug kan spreken met mijn hart.

Mariejan schreef op 12 maart 2018 om 23:35

Ik ben arm – er is ruimte voor de blijde boodschap
Ik ben niet meer gevangen – ik loop vrij de weg
Ik ben ziende – zo volg ik het visioen
Ik word niet onderdrukt – ik ben veerkrachtig
Dit is pure inwoning – Sjechina.
Door de weg te gaan valt ons dit alles toe. En wel vandaag nog. Dit is wat ik van God hoop.

lieve 2 schreef op 12 maart 2018 om 22:56

Ik heb Jezus leren kennen van in mijn kinderjaren ,langs mijn jeugd en volwassenheid tot vandaag. Hij bleef me steeds inspireren , sterker of zwakker in bepaalde perioden. Wat kan ik een ‘ontmoeting’ noemen.? Een vreugde bij een nieuw inzicht? Een gevoel van kracht en vreugde na een daad of keuze omwille van Hem? Ik denk nu ook aan die enkele keren dat ik zijn aanwezigheid voelde bij aanbidding van het H.Sacrament tijdens een retraite of bedevaart. Maar dar is allemaal lang geleden. Het bracht toen wel een vernieuwde kracht teweeg, Maar nu? Wie gelooft,ontmoet Jezus ook echt bij de communie. Voor mij is dat telkens weer het meest verstrooide moment van de gebedsdienst. Een eucharistieviering is er nog zelden in mijn parochiekerk, die op één uur per week na, steeds gesloten is. Het is nu eenmaal zo. Ook daarom ben ik zo dankbaar voor deze digitale retraite.

Netty schreef op 12 maart 2018 om 22:51

Ik denk dat het waar is dat velen Gods steun, de geestelijke bezieling en Jezus’ warmte gewoon fysiek ervaren. Ik heb onlangs drie mensen ontmoet die mij spontaan deelgenoot maakten van hun ervaringen. Waarom ontmoet ik deze personen? Waarom is de diepere inhoud van veel gedichten en niet te vergeten de bijbel nagenoeg hetzelfde. Nogmaals, waarom komen deze mensen op mijn weg. Ik ben bang dat ik deze voorbeelden hard nodig heb. Ik neem deze handvatten en ervaringen die mij van alle kanten worden aangereikt dan ook in dankbaarheid aan.

jail schreef op 12 maart 2018 om 22:38

Armen het goede nieuws brengen. Dan versta ik eerlijk delen. Iedereen heeft recht op eten en een thuis. Jezus woorden doen me nadenken. Gevangen in ons eigen egoïsme brengt Hij de naaste liefde. Blinde laten zien, ook weer ons leren kijken naar ons zelf en naar de medemens. Dat allemaal leren we van Jezus. Zo brengt hij ons naar God onze schepper.
Een schepper die van zijn schepping houd. Van de wereld de dieren de mensen. De leer van Jezus is inderdaad die ons naar die God brengt. Naar de Schepper van het heelal.
Ik geloof ook dat God in iedere mens zit. Dit heb ik ook als kind geleerd. Gelovig of anders gelovig, niet gelovige in elke mens zit iets goeds iets mooi. Je moet alleen maar zien. Dat lukt me natuurlijk niet. Daar bid ik dan voor.
Ik zelf ben altijd met de bijbel groot gebracht dus is de bijbel met het oude en het nieuwe testament voor mij een wegwijzer.
Het instituut Kerk daar heb ik twijfels over. Ik heb vele goede daden gezien in de kerk. De zusters hebben me veel gegeven waar ik dankbaar voor ben. toch ben ik ook oneerlijk behandeld door de mensen van de Kerk. De Woorden van Jezus doen me vergeven. Jezus blijf me nabij. Amen. Ja ik geloof dat Jezus de weg is naar God.

Nadia schreef op 12 maart 2018 om 21:06

Ik beloof één ding : trouw het woord van Ons Vaederke in mijn hart te dragen!!! Er zal nooit ruimte in mijn hart verdwijnen met het gevoel dat Ons Vaederke zo goed voor mij zorgt. De krachten die ik meer en meer terug kreeg, ben ik dankbaar

Carla schreef op 12 maart 2018 om 19:44

Treurnis raakt mijn ziel
Mijn hart verkrampt bij rivaliteit en onrecht.
Wat overblijfd is bidden.
Aanwezig naar mogelijkheid.
Jezus staat nabij.

Jed schreef op 12 maart 2018 om 18:49

Beste agnes Erk…eindelijk eens iemand die durft zeggen dat het allemaal te moeilijk is, ( per dag)Je kan je niet concentreren op één punt per dag, of de volgende dag is er weer een ander punt. Te veel op de boterham… per dag. En met sommige “zweverige bewoordingen ” weet men echt niet wat men moet, kan, of wil lezen. Ik zou zeggen met de voeten op de grond blijven en concrete antwoorden of gezegden.

Luís Weel schreef op 12 maart 2018 om 17:54

Jezus maakt zich de woorden van Jejaia eigen… Nu gaat het gebeuren…. Wat me altijd geïnspireerd heeft is het bewustzijn, de levensbeslissing van Jezus die hieruit spreekt: Mijn taak is om de mensheid vrij te maken in alle opzichten. Dat is voor mij de leidraad voor het leven geworden. Dat is mijn doel op aarde: bijdragen aan de echte bevrijding van mensen in alle opzichten. Alleen is het jammer dat ik het zo vaak af laat weten en toegeef aan een de tweeslachtigheid van mijn leven. Het is een hele worsteling om de klaarheid van mijn levensopdracht, naar het voorbeeld van Jezus trouw te volbrengen..

Olivia schreef op 12 maart 2018 om 17:47

Vader, doe met ons wat Gij goedvindt, tot alles zijn wij bereid, alles aanvaarden wij , wij leggen ons leven in Uw handen. Wandt Gij zijt onze Vader .

lilian.S schreef op 12 maart 2018 om 14:54

Jezus is gezalfd om de mens te helpen de weg naar de vader terug te vinden. Hij roept een genadejaar uit, om Gods goedheid te laten zien. Hij is voor mij de weg die naar de Vader leidt en behoed ons. Ik dank Hem voor zijn liefde voor de mens.

Maria schreef op 12 maart 2018 om 10:32

Ik ben er voor jou. Hier ben ik. Overgave
Uitgroeien naar iets dat groter is: iets dat meer onze liefde verdient
Schoonheid wat ben je oud wat ben je nieuw

Dankbaar voor deze retraite

Carla schreef op 12 maart 2018 om 10:12

De Goddelijke code ligt in de mens. Voor de komst van Christus en tijdens Jezus zijn leven krijgt de levenshouding verder vorm. Het Oude en het Nieuwe testament heeft wetten en regelgeving opgenomen dat geheiligd werd met ‘ uit naam van God’. Rituelen kregen een plek. Omdat de mens een individu is en leeft op tijd en plaats is het noodzakelijk dat het code nummer aangepast kan worden. De goddelijke vrijheid dient de mens en behoedt de mens. De gouden sleutel wordt ons toegereikt voor de Hemelenpoort.

AgnesErk. schreef op 12 maart 2018 om 00:08

Deze retraite is te moeilijk voor mij. Een bijbeltekst per week zou voor mij al genoeg zijn. Ik kom ook niet los van die blauwe weg zonder enige aanwezigheid. Het is voor mij een metafoor van eenzaamheid zelfs van verlatenheid. De gedeelde gebeden raken en ontroeren mij, vooral Luis Weel waarin ik een grote oprechtheid in hoor. Daarom dank.

Luís Weel schreef op 11 maart 2018 om 22:47

Als kinderen onder elkaar was één van de spelletjes: verstoppertje spelen. Als je dan te lang goed verstopt was geweest en je werd niet gevonden zat je eigenlijk te popelen om gevonden te worden. En als de zoeker de moed op gaf om nog langer door te gaan, dan was je teleurgesteld.
Gevonden worden en meewerken met het zoeken door de ander, dat is de basis voor echte levensvreugde. Nicodemos ging in de nacht naar Jezus toe en het lijkt erop dat hij op zoek was naar licht, naar een dieper verstaan van zichzelf en wat er gebeurt in de wereld..
Mijn leven is bepaald door Jezus die mij gezocht heeft en gepakt heeft. Hij heeft mijn zoektocht in het leven richting gegeven, maar toch kan ik nog niet van mezelf zeggen dat ik altijd voor Hem open sta en dat Zijn licht al mijn duistere kanten verheldert. Ik denk dat ik een beetje lijk op Adam en Eva die zich voor God in de struiken verborgen omdat ze naakt waren.

Bernadette schreef op 11 maart 2018 om 22:40

k denk een mens moet soms de duisternis in om te weten hoe licht de Heer wel is.
Als ik het stil maak, en oprecht de weg van het licht zoek, krijg ik een vredig gevoel.
Het gebeurt vaak met vallen en opstaan .

Chris schreef op 11 maart 2018 om 22:29

Vandaag was echt een mooie dag, druk maar mooi. Ik heb in al mijn contacten met mijn medemensen het licht van Jesus kunnen zien, Het was zo verhelderend om al die openheid te kunnen ervaren, gewoon door zelf open te zijn.
Dank je om die lichtgevende dag.

lieve 2 schreef op 11 maart 2018 om 22:24

Waar Jezus in die synagoge over zijn zending getuigt ,doet Hij dat voor de samenkomst daar en op dat moment. Wij lezen dat zoveel eeuwen achteraf en wij weten wat er gebeurde op Goede Vrijdag en op paasmorgen. In de tekst lijkt het me vooral de taak van een profeet, een gezondene door God. Inderdaad, maar zijn echte taak begint pas: een nieuwe mensheid en een nieuwe aarde mogelijk maken door zijn offerdood. Dat is nog onbekend terrein voor zijn toehoorders daar. – Ik geloof echt in de Drieëne God, in gebed spreek ik Hem aan met ‘ God’ of ‘Heer’. Soms bid ik meer gericht tot de Vader of de Geest, zelden tot Jezus apart. Dat verschil is onbewust, ongewild. Jezus is de leraar, de middelaar, het voorbeeld.

Mariejan schreef op 11 maart 2018 om 22:05

Licht – zie mij aan
waar ik het zelf niet kan.
waar ik doe zoals ik doe.
En dan komt er zo’n grote rust over me.

Nadia schreef op 11 maart 2018 om 19:54

Het ligt aan jezelf om het licht uit je eigen hart te laten schijnen!

Jeanny schreef op 11 maart 2018 om 19:30

Vandaag heb ik echt moeite met de vragen te beantwoorden. Ik weet dat God in alle omstandigheden bij mij is. Hij wijst mij de weg en wanneer ik niet luister of volg dan gaat mijn geweten spreken…..ik geef niet meteen toe en soms wil ik bewust mjn eigen weggaan. Vroeg of laat kom ik tot inzicht en dat is voor mij dan het teken dat God er altijd is. Hij laat mij niet los! Ik Hem soms wel. In mijn overwging vandaag heb ik duidelijker gezien waar ik mij voor Hem verberg. Is dat niet eerder schaamte? Ik dank God voor Zijn op weg gaan met mij !

Joanne van Stijn schreef op 11 maart 2018 om 19:05

Met ontroering de geloofsinpuls gelezen .Wie zoekt wie. Dat God zo,n liefdevolle vader is die ons zoekt.. Niet ons zo ontoerijkbare zoeken en stuntelige gebeden die het niet volbrengen. Dank U , Here voor Uw onmetelijke en onvoorwaardelijke Liefde die straks op Golghota weer zo zichtbaar wordt . Het ultieme bewijs van Liefde.

Hoedemakers schreef op 11 maart 2018 om 18:05

Wij moeten onze pelgrims dat zijn wij met allen samen op weg iedere dag opnieuw elkaar als GOd beschouwen want men ziet in allen iets goddelijk en zo kan men zeker zich. Voorbereiden op Pasenals men in iedere mens God ziet dus staan wij ook iedere dag klaar om. voor allen te zorgen zelf onze grootste vijand hierdank ik jullie allen voor

Carla schreef op 11 maart 2018 om 17:46

Het licht van Jezus Christus laat liefde zien, Zijn voetsporen zijn een uitdaging voor me. Oog hebben voor mijn binnenwereld en de buitenwereld is van belang. Dat is geen vanzelfsprekendheid daarom vraagt het aandacht en bezinning rondom hoe verhoud ik me.

Olivia schreef op 11 maart 2018 om 17:32

Heer God , U bent een God van mensen die tussen ons wil zijn . Wees dan voelbaar aanwezig in ons midden, als een lamp die ons verlicht, als een vuur dat ons verwarmt. Moge Uw menslievendheid ons tot kracht zijn om licht en warmte te delen met zo velen . Open onze ogen, opdat wij zien. Dit vragen wij U Heer, voor vandaag en morgen en alle dagen. Dank U Heer,

doke schreef op 11 maart 2018 om 14:24

Het licht laat alles duidelijk zien
.In het donker kan er van alles gebeuren zonder overzicht van te hebben.
Daar loert het kwaad…zelf in de kleine dingen zoals onvriendelijkheid vallen daar onder..
Heb ik gisteren een reflection day bijgewoond. Daar was duidelijk t verschil te merken tussen donker en licht. Hoe vaak dwalen we in het duister zonder er erg in te hebben.
Nu nog enkele weken in het ietwat duister dwalen dan zal het Paaslicht ons verder geleiden.
Mag ik in deze weken nog werken aan het kleine lichtje dat ik mag zijn.
Dat het mag opflikkeren tot een grotere fakkel.dat licht genoeg verspreid zodat ik de duidelijke goede tekens van God mag onderscheiden.
Moge de Heer mij daarbij helpen..zodat Pasen idd het helder licht op mijn pad mag verlichten.. God met ons Emanuel…zoals beloofd!!!

maria schreef op 11 maart 2018 om 14:20

Ik voel me gelukkig.
Nadat ik gelezen had,dat ik niet op zoek moet gaan naar God!.maar dat God mij zoekt
Ik wist het wel ,maar het drong nu pas echt tot mij door!
Ik heb veel liefde ervaart in alle teksten die ik tot nu toe heb mee gekregen.
Het heeft me echt veel goed gedaan.

lilian S schreef op 11 maart 2018 om 13:38

Bij zijn geboorte al bracht Hij het licht, maar wij hebben het niet begrepen en kwam in het duister terecht. Door zijn lijden en sterven zijn wij uit de duisternis en mogen het licht weer aanschouwen. Zijn licht gaf ons weer het leven. Ik ben dankbaar voor zijn goedheid. Hij is werkzaam in alles wat ik doe. Ik mag ook zijn licht doorgeven.

Maria schreef op 11 maart 2018 om 09:16

De duisternis, het licht. Ik wil me graag focussen op het licht, wil ook de moed hebben mijn duistere kant in het licht te zetten. Alleen dan kan ik daarmee verder.

Lilian J. schreef op 11 maart 2018 om 08:43

Licht overwint duisternis. Ik laat mij bij alles leiden door het LICHT wetende dat HIJ alles hoort en ziet. Duisternis roept bij mij negatieve gevoelens z.a. bang, angst, vervolging, kwade, dode weg etc. Alles wat je in het duister doet, openbaart zich wel eens, omdat ZIJN LICHT krachtiger is en een positieve uitwerking. Licht heb je bij alles nodig. Kan je zonder licht (ZIJN LICHT) echt leven????Licht aan elkaar doorgeven in allerlei vormen. Dankbaarheid. AMEN

Mariejan schreef op 10 maart 2018 om 23:32

Er is iets moeilijks voorbij. Dit geeft nieuwe, open ruimte. Op naar het Koninkrijk van God en het enige wat ik meeneem is mezelf met vreugde, positiviteit, vrede, liefde en geduld. Wrok, onrecht, negativiteit laat ik achter me. Het lijkt me dat het Koninkrijk een open, oningevulde ruimte is, waar ik naar binnen mag. Ik ben helemaal schoongewassen. Nieuwe toekomst.

Luís Weel schreef op 10 maart 2018 om 21:53

Vrij worden en alleen maar het levensdoel, radicaal alles achterlaten om met Jezus te zijn en alles te geven voor de verwezenlijking van het Godsrijk op aarde en in de hemel. Hoe kan ik dit en welke stappen moet ik zetten. Vaak bewonder ik sporters die alles opzij zetten en zich van alles ontzeggen om een topprestatie te leveren. Dan vraag ik me af: hoe staat het met mijn passie om Jezus te volgen en vanwege de zending waarvoor Hij mij uitgekozen heeft, alles achter te laten? En dan nog: welke stappen kan ik maken in alle tweeslachtigheid van mijn leven? Vanavond wil ik nadenken over wat me morgen en overmorgen te doen staat opdat Hij groter wordt in mij en ik kleiner.

Veerle schreef op 10 maart 2018 om 21:24

Vader ,
Jezus is voor mij het licht waarnaar ik wil opgaan , ook al word ik hier wel eens op afgerekend . Zo’n confrontaties vragen tijd en geduld , zoals ik dit – op mijn beurt – vraag aan mensen , wanneer we elkaar niet kunnen bijtreden in onze mening .
Door mijn christen – zijn weet ik me verbonden met die medemens , ondanks …
Een gelovig mens staat wel vaker bloot aan kritiek . Ik heb dit leren aanvaarden , vanuit mijn geloof waaruit ik zoveel kracht kan putten , Jij die – onvoorwaardelijk – van ons houdt , . .

Carla schreef op 10 maart 2018 om 19:41

Wanneer ik trouw ben aan mezelf voelt dat oprecht. Het is niet altijd gemakkelijk om te weten hoe het precies werkt. Verstand en gevoel werken samen en het licht ( in contact komen met het goddelijke, mijn ziel) laat me zijn. Het werkt innerlijk bevrijdensd.

Nadia schreef op 10 maart 2018 om 18:09

Achterom kijken, doe ik met een achteruitkijkspiegel. Mensen in mijn verleden, of dingen die ik in mijn verleden heb meegemaakt, bezie ik niet negatief want wat ze met mij gedaan hebben, doen ze ook met een ander. Ik heb soms medelijden met hen maar ik wil ook met rust gelaten worden en richt ik mijn hart naar de zon

lilian s schreef op 10 maart 2018 om 16:35

Dat ik ondanks alle verdriet kan vergeven, en biddend luisteren naar de Heer , die mij vergeeft als ik fout ben geweest. Zijn koninkrijk is voor mij het teken van zijn liefde en goedheid voor de mens. Heer ik dank u en vertrouw op uw hulp.

Olivia schreef op 10 maart 2018 om 14:11

Durf je alles los te laten ? Loslaten…. Daar zijn we als mens niet echt dol op ! Het loslaten van ons bezit, onze luxe onze vrienden, het valt ons mensen zwaar ! Ook in de Bijbel lezen we soms voorbeelden waar blijkt dat loslaten heel erg moeilijk is ! Durf ik mijn leven zonder Jezus los te laten ? Durf ik keuzes te maken wanneer God mij die weg wijst . Heer God toon mij de weg en leer mij te vertrouwen op U woord .

lieve schreef op 10 maart 2018 om 11:29

Tijdens deze vastentijd krijg ik de kans om me te ‘zuiveren’, me te bevrijden van het overbodige en me richten op de essentie in het leven, nl. de weg die God voor mij uitstippelt, volgen, naar het voorbeeld van Jezus. Dit is niet gemakkelijk, het is voor mij een uitdaging, maar ik vind het goed dat deze periode in het jaar heel veel kansen hiertoe biedt. Heer, help mij hierbij. Dank U.

Godelieve schreef op 10 maart 2018 om 11:24

God volgen en niet achterom kijken… maar je kan toch ook kiezen voor God en tegelijkertijd toch even omkijken en rekening houden met de omgeving waar je woont, je gezin, je familie…??? Je kiest een weg binnen de mogelijkheden die je hebt en dat hoeft volgens mij niet altijd een radicale keuze te zijn of ben je dan een lauwe christen? Ik besef ook wel dat als je kiest voor Gods weg dat er hindernissen zijn, bijvoorbeeld: wat bezit ik allemaal en wat heb ik niet echt nodig (dingen die anderen die minder hebben, kunnen gebruiken), waarmee ben ik bezig (je richten tot het belangrijkste in het leven, onbenullige bezigheden vermijden). Tijdens deze vastenperiode krijg ik de kans om mij te ‘zuiveren’, me te richten op het essentiële in het leven, nl. het voetspoor van Jezus volgen of het pad dat God mij aanwijst. Heer, help mij hierbij. Dank U.

t ina schreef op 10 maart 2018 om 11:10

Soms denk ik dat ik gans alleen op weg ben ! er staan rustbanken… even zitten… de stilte wordt gevuld met een onzichtbare aanwezigheid.. zeg mij iets onzichtbare ? steeds krijg ik hetzelfde antwoord… ga verder ik ben je nabij en hou veel van je…en … in vertrouwen en moed stappen WIJ verder…
dikwijls nodigen mijn twijfels me aan trouw te blijven…