Gastenboek

t ina schreef op 17 maart 2018 om 08:32

Heer Jezus in alles wat u zegt, wat u doet en hoe u bent vind ik uw getrouwheid. Gij laat mij zo vrij in alles, gij laat me de keuze voor het goed en minder goede, en toch blijft gij in alles “trouw”. Gij maakt de weg met mij steeds opnieuw; laat me nooit los en zijt de enige weg die naar de Vader leidt. Dankbaar blijf ik voor de grote genade u toe te behoren, met u mee te gaan, ook al denk ik soms dat ik er alleen voor sta. Welke weg zou ik gaan buiten uw weg, die waarheid is en liefde. Help me trouw te blijven in alles, zelfs in het kleinste !

Nadia schreef op 17 maart 2018 om 07:58

Wij horen allemaal onze naasten te steunen! Een tijdje geleden vertelde Souad (moslim) lerares bij het buiten bijzonder onderwijs dat ze gepest werd door haar achtergrond en heb haar gezegd als er nog iets te doen is, dat ik aanwezig zal zijn.

Veerle schreef op 17 maart 2018 om 07:44

Vader ,
Goede Vader , in Uw handen heeft Jezus zijn vertrouwen gelegd en heel Zijn leven gehandeld naar wat U van Hem verlangde . Hij was Uw eniggeborene en meest Geliefde , die onze verlosser van onze zonden werd , en het voor ons opnam , tot op het kruis ! . Zozeer hebt Gij de wereld lief gehad . Laat mij een beetje in die Geest leven . Mag ik in Uw liefde wonen , voor immer . Bij mijn dagelijkse taken kan ik niet anders meer dan Jou hierin te (h)erkennen om te gaan waar Gij mij zendt . Het is voor mij een open vraag waarheen ; maar waar U mij ook zendt , wil ik gaan . Het is een tijd van bezinning en van eerbied voor wat ik hier kreeg in het leven , en dat vraagt om beschermd te worden . Liefde voor het leven . Niets is hierbij vrijblijvend , en daarom is dit een boeiende onderneming , Blijf mij nabij , Vader .

AgnesErk. schreef op 17 maart 2018 om 00:19

Jezus van Nazareth… Als ik deze naam in mij laat klinken dan voel ik mij stil worden. Jezus, de enige mens op aarde die volledig geloofde in Zijn God , Hij kon geloven zonder twijfels. Hij was met hart en ziel doordrongen en omgeven door het Heilige der heiligen, Hij noemde Hem Vader, daarom noem ik Hem de Heilige. Ik kan zijn weg niet gaan, ik kan hem niet volgen en wie kan dit wel . Vraag dit niet van mij. Ik kan Jezus enkel eindeloos bewonderen .

Mariejan schreef op 16 maart 2018 om 23:55

Wat is nu eeuwig leven voor mij? Ik kanme voorstellen dat goede woorden het leven in je stimuleren. Maar woorden die eeuwig leven bewerkstelligen. Moet ik eerst weten wat eeuwig leven is. Misschien is eeuwig leven God kennen. Maar wat is dan God kennen? Voor mij ligt misschien het kennen van God in het hebben van een intieme, nauwe. persoonlijke relatie met Hem. En dan bedoel ik dat je in zo’n relatie God leert kennen. Dat je in zo’n relatie in God leert geloven, op Hem leert hopen en Hem leert liefhebben. Misschien dat je door de relatie met Hem het Eeuwig leven nu al ervaart.

bernadette schreef op 16 maart 2018 om 22:33

De weg met Jezus is voor mij de weg naar gemoedsrust.
Ik wil kiezen voor de weg naar het ‘ Licht ” naar waar zou ik anders gaan?
Hij is het licht op mijn pad, de lamp voor voor mijn voet.

lieve 2 schreef op 16 maart 2018 om 21:43

Ik heb God lief en Jezus is zijn Zoon, de Godmens. Toch voel ik me meer aangetrokken tot Hem als “De Waarheid en Het leven”, naar zijn eigen woorden. Een zending toevertrouwd krijgen? Voor Petrus lijkt het me normaal: hij is een jonge man met veel mogelijkheden. Voor mijzelf, op mijn leeftijd, is die vraag voorbij.

Olivia schreef op 16 maart 2018 om 20:28

Heer, U bent mijn leven, de grond waarop ik sta. Heer, U bent mijn weg, de waarheid die mij leidt. Uw woord is het pad, de weg waarop ik ga, zolang U mij adem geeft, zolang als ik besta. Ik zal niet meer vrezen, want U bent bij mij. Heer, ik bid U : blijf mij nabij. ‘k Geloof in U, Heer Jezus, geboren uit de Maagd. Eeuw’ge Zoon van God, die mens werd zoals wij. U die stierf uit liefde, leeft nu onder ons: één met God de Vader en verenigd met uw volk; tot de dag gekomen is van uw wederkomst: dan brengt U ons thuis in Gods Rijk. Heer, U bent mijn kracht, de rots waarop ik bouw. Heer, U bent mijn waarheid, de vrede van mijn hart. En niets in dit leven zal ons scheiden, Heer; zo weet ik mij veilig want uw hand laat mij nooit los. Van wat ik misdaan heb, heeft U mij bevrijd en in uw vergeving leef ik nu. Vader van het leven, ik geloof in U. Jezus, de Verlosser, wij hopen steeds op U. Kom hier in ons midden, Geest van liefd’ en kracht, U die via duizend wegen ons hier samenbracht; en op duizend wegen zendt U ons weer uit om het zaad te zijn van Gods Rijk. Lieve mensen, graag wil ik dit prachtig lied met jullie delen.

Joanne van Stijn schreef op 16 maart 2018 om 19:33

Waarlijk! De enige weg die leidt ten Leven is onze Here Jezus. Daarom bid ik: Bescherm mij Here, dat ik mijn heil elders zou zoeken.

Geert schreef op 16 maart 2018 om 19:24

Naar wie zou ik anders gaan dan naar U Jezus, U bent immers de enige weg die naar Vader leidt. Dank u wel dat U mijn vriend wil zijn en dat ik U ook zo mag ervaren.
Ik prijs U Heer!!!

Kristina schreef op 16 maart 2018 om 16:48

Dankzij deze 40-dagenretraite word ik meer en meer in het mysterie van God opgenomen.Het is moeilijk onder woorden te brengen.Ik vertrouw op God.
Alles komt goed,ondanks alle moeilijkheden en verleidingen die op mijn pad komen.
God neemt ons op in zijn oneindige barmhartigheid.

.

lilian S schreef op 16 maart 2018 om 16:06

De vraag die Jezus stelt aan zijn leerlingen stelt Hij ook aan ons. Kiezen wij voor Hem of willen wij de makkelijkste weg gaan? Ik kies bewust voor zijn weg, wetende dat Hij er altijd voor mij zal zijn, en mij zal zegenen met het eeuwig leven. Ik dank Hem dat Hij de mens nooit zal vergeten.

Cilia schreef op 16 maart 2018 om 15:53

Hij is het die in heel de geschiedenis roept, reeds bij Adam, en nog houdt Hij niet ook mij te roepen. Vaak ben ik afgedwaald en telkens is er weer die liefdevolle roep, die ontmoeting.

Lilian J schreef op 16 maart 2018 om 13:29

Hij is de weg die mij leidt en waarop ik ga. Merk duidelijk vooruitgang en groei. Ook al lijkt het op bepaalde momenten en omstandigheden af te dwalen. Die bewuste keuze heb ik gemaakt, wetende wat mij op het eind te wachten staat. Dankbaarheid. Amen

Monique schreef op 16 maart 2018 om 10:17

Voor mij is Hij de enige weg,omwille van mijn opvoeding en mijn cultuur.
Ik ga wel geregeld zitten om na te denken,te praten,te mijmeren over de wereld rondom mij.
Maar steeds beland ik weer op mijn enige weg van geloof,hoop en liefde.

Mirjam schreef op 16 maart 2018 om 10:03

Het volgende lied kwam in mij bij het stil zijn bij God. Hoe zegen brengend is Hij! Hij geeft! Hij leeft! Hij is opgestaan!
Ook voor mij en jou!

Komt tot Mij allen die vermoeid en belast zijt. Komt tot Mij en Ik geef u rust. Neemt Mijn juk op u en leert van Mij dat Ik ben zachtmoedig en nedrig van hart. En gij zult rust vinden voor uw zielen, want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht..

Luís Weel schreef op 16 maart 2018 om 08:54

Een goede vraag: “Willen jullie ook afhaken?”
Ik moet eerlijk bekennen dat er heel wat momenten zijn geweest, waarin ik wilde afhaken. Als het helemaal aan mij alleen zou hebben gelegen, zou dat misschien ook wel gebeurd zijn. De tijden zijn zo verwarrend, in de wereld, in mijn leven, ook in de kerk(en) en geloofs-ideologieën. Het feit dat dit toch niet gebeurd is, dank ik aan de genade. Ik zeg vandaag en elke dag opnieuw: “Tot nu toe heeft de Heer mij gered.
Ja, tot wie zouden we anders gaan? U, Heer, hebt woorden van eeuwig leven. Alles hier op aarde is zo vluchtig en voorbijgaand. In het graf kun je niets meenemen. En toch….voel ik dan: Er is meer tussen hemel en aarde dan dit leven waarin ik met een infralode lamp in het duister iets probeer te bespeuren! In de tijd zoek ik de eeuwigheid, vol leven dat nu begint en nooit eindigt.
“Als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur, dat nooit meer dooft, vuur dat nooit meer dooft.

Guy gg schreef op 16 maart 2018 om 07:22

Waarom zo veel vragen rond de weg naar God. We willen de weg van Jezus gaan, Hij is de weg. Als mens hebben we nog de taak die weg effen te maken; de obstakels te verwijderen, met anderen mee te gaan. We vertrouwen op Jezus dat God ons in blijdschap zal ontvangen in zijn eeuwige Liefde. Zo helpe ons de Geest.

Nadia schreef op 16 maart 2018 om 06:58

Gods woorden helen harten!!!
Ik ben altijd gesteund geweest door de Broeders en Zusters en zelfs onvoorwaardelijk!
Zij geloofden in mij, zij respecteerden mij en dat zijn dingen die ik niet vergeet!! Ik hoop dat ik vele slachtoffers kan doorsturen naar de abdij maar het liefste hoop ik dat ik iets kan terugdoen voor hen !!

Mariejan schreef op 15 maart 2018 om 23:10

Ik ben de weg die God met mij gaat. Hij heeft die (mij) zelf in het leven geroepen. Op een of andere manier heeft Hij daar een bedoeling mee. Maar misschien ook alleen maar de vreugde van het scheppen. En ik voel dat leven in elke vezel van mijn wezen. Het moet wel waar zijn.

MIA schreef op 15 maart 2018 om 23:07

Naar wie zouden we gaan het gebeurd dat ik moe ben en zeg waar is hij …nu ze mij zo vernederen
spreek dat ik helder kan luisteren en u kan ontmoeten door gebed
ik geloof en heb vertrouwen in hem in de goede weg
,,,,

Nadia schreef op 15 maart 2018 om 22:37

Mijn weg laat ik leiden door mijn hart!!

lieve 2 schreef op 15 maart 2018 om 20:54

Ik heb nooit de neiging gehad om een andere weg te volgen. Het is ook een weg die mee aan de grondslag ligt van onze eeuwenoude cultuur en manier om iets te beleven en tot stand te brengen. Doch ik heb wel de indruk dat ik op die weg van Jezus niet ben afgedwaald, maar rustig ben gaan zitten. Daar zit ik en observeer . Sommigen gaan verder op die weg. Enkelen blijven staan en praten wat met mij. Ik zie hoe anderen zich omkeren en een meer lokkend zijweggetje kiezen. Er was een tijd dat ik velen de mooie, maar vage weg naar oosterse bronnen zag inslaan. Nu? Ik weet het niet. De meesten lijken me de mist in te stappen en te vergeten dat er wegen zijn. Ze lopen wat rond in een groot amusementspark met sportvelden. Waarom ik blijf zitten? Omdat de weg omhoog verderop mij afschrikt.

Luís Weel schreef op 15 maart 2018 om 19:57

Jezus zegt: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven.” Vandaag zeg ik: Morgen ga ik op weg naar Brazilië. Ik weet niet precies of het zal lukken. Wat dat betreft voel ik mee met Thomas die aan Jezus vraagt: “Hoe moeten we de weg kunnen weten?” en dan nog verder… als hij later zegt: “Eerst zien… en dan geloven!… Met hem voel ik we wel een beetje verwant. Ik moet het allemaal nog maar zien hoe het zal gaan. Dat mag ook. Uiteindelijk is Thomas toch heilig geworden en kunnen we als zwervers over deze wereld de goede weg zoeken.
Uiteindelijk gaan we allemaal dezelfde weg: geboren worden, groeien en bloeien, vrucht dragen, dan komt vroeg of laat de dood en opent zich een nieuw perspectief. Die weg mogen we allemaal beleven, en als ik me vasthoud aan Jezus levenswijze en de manier van zijn sterven, dan heb ik de Vader ontdekt.
Vandaag wil ik alleen maar zeggen en zingen: “Ga met God en Hij zal met je zijn”.
Geef me kracht, Heer, om uw weg te gaan en zo de Vader te ontmoeten.

hettie boer schreef op 15 maart 2018 om 15:38

veertig dagen schrijven Dag 30 Johannes 14:4-7
Niemand kan bij de Vader komen dan door Mij. Klinkt dat niet voorwaardelijk? Pas als je dit doet… dan kun je, mag je, heb je…Tomas wist er ook niet goed raad mee. Maar als er een voorwaardelijk was, dan was hij het wel. Tenminste, dat lijkt door het beetje dat we van hem weten. Pas als ik zie zal ik me laten overtuigen. Jezus wil ons de toegang tot Zijn Vader niet versperren, in hun verlangen voor mensen zijn Zij Eén. Maar een relatie met de Vader krijg je niet op eigen houtje. Jezus is ons ‘contact’ met Hem, Hij nam weg wat de relatie met de Vader en zijn onvoorwaardelijke liefde voor ons in de weg stond. Staat. Op zijn eigen hout.
Waarom kon ze nu niet gewoon geloven? Bleef ze maar piekeren, in zichzelf tasten naar het zekere weten dat ze echt, en echt en echt geliefd werd. Ze botste tegen de muren van haar verstand, rammelde aan de tralies die haar gevoel gevangen hielden, kreeg koude knieën van de harde vloer, niet in staat om op te staan. De deur waarop ze geklopt had stond open. Nu moest ze nog de drempel over die onmogelijk hoog leek. Of kwam daar, op haar roepen, nu iemand binnen?

Truus schreef op 15 maart 2018 om 14:35

Jezus is overal ,maar vooral in je hart.

lieve schreef op 15 maart 2018 om 12:00

Alles wat Jezus zegt, doet,… inspireert ons om te leven als christen. Wat een prachtige erfenis (testament) hebben wij ontvangen. Waarom dan zo twijfelen? Jezus heeft ons voorgeleefd hoe wij als christen Hem kunnen navolgen.
Dank U Jezus, dank U Heer!

lilian S schreef op 15 maart 2018 om 11:50

Jezus zei “” wie mij ziet. ziet de Vader “” de mens begrijpt niet altijd zijn liefde voor ons. Als het moeilijk gaat kun je altijd een beroep op hem doen. Door zijn barmhartigheid worden wij geholpen. Hij geeft ons troost. Ik dank u Heer voor uw goedheid .

Maria schreef op 15 maart 2018 om 11:21

De vader van Jezus, lijkt zo dichtbij: Vader en Zoon. De Weg, de Waarheid en het Leven…Liefde? Gaat het daarom? De liefde tussen een goede vader en een zoon. Wat betekent dat dan voor mijn leven?
Ik leef met de vragen en ben ondertussen op weg, zonder het einddoel te weten.

Monique schreef op 15 maart 2018 om 11:06

Ik bid om vertrouwen,want het leven rondom mij,is niet altijd rooskleurig en duidelijk.
Toch ervaar ik dagelijks de goedheid van mensen,vaak in kleine dingen,die het hart raken.
Die kleine dingen schenken mij vreugde en die vreugde in mijn hart krijg ik van God.
God opent mijn hart en geeft mij de sterkte en de moed om mijn weg liefdevol te volgen.
Maar ik moet vertrouwen dat ik niet altijd begrijp wat Hij van plan is met mij
In nederigheid moet ik blijven bidden.

MIA schreef op 15 maart 2018 om 09:23

ik ervaar jezus in vele dingen hoe klein ze ook zijn hij gaat met mij mee ook als ik het moeilijk heb ,,hij zal naar de
weg naar PASEN ook ons helpen
dankbaar ben ik

jail schreef op 15 maart 2018 om 09:12

Jezus is voor mij het hoofdfiguur van de verhalen uit mijn kindertijd. Zijn parabels vond ik prachtig. Toen kon ik er al over nadenken. De verloren zoon, dat de Vader hem alles vergaf kon ik niet begrijpen.
Zijn verhalen zijn me blijven boeien. De teksten blijven het zelfde maar krijgen andere betekenissen.
Die verhalen hebben consequenties voor mij in mijn leven. Ze doen me nadenken. Ze doen me handelen zo als in die verhalen, of er terug over nadenken. Daardoor leer ik vergeven. Houden van de andere zoals van mezelf. Het kan me troost geven te weten dat Jezus ons leert dat zijn Vader een barmhartige Vader is.
Als ik opgevoed was met andere verhalen. Met boeddha of met moraal lessen had ik daar mijn wegwijzers gevonden denk ik soms. Het is de opvoeding die je geloof bepaald.
Vroeger leerde we bij de zusters dat mensen die Jezus niet kennen ook goede mensen waren. Ze zouden niet in de hel komen zo werd dat gezegd. Hemel en hel iets uit mijn kindertijd. Dit heb ik woensdag geschreven.

Nu donderdag stond ik op en dacht. Wie is Jezus eigenlijk voor mij. Van hem houden kan ik niet. Ik heb hem nooit gekend. Hoe kan ik er dan van houden? Het is zo als iemand die dood is waar ik veel van gehouden heb. Mijn moeder leer ik nog meer kennen al is ze overleden. Ik begrijp haar nu beter. Maar hou ik nog van haar? Ja eigenlijk wel. Ze leeft in mij verder. Zo is het ook met Jezus Hij of zijn verhalen leven in mij.

Trees van den Aardweg schreef op 15 maart 2018 om 07:17

Na weken in het ziekenhuis gelegen te hebben kan ik nu weer de retraite volgen ik dank u voor het levende woord
Ja Jezus is voor mij het levende woord de aanwezige in mijn leven

Rietkersten schreef op 15 maart 2018 om 04:18

Jullie hebbenHem door Mij te ontmoeten zelf gezien U Jezus bent onder ons als God en mens .steeds weer laat U mij weten van uit Uw mens zijn tot Het Licht te gaan!! Wat wij Vader noemen gij laat mij Uw eigendom worden En nu op weg naar het paasfeest laat U Zich steeds inniger kennen Opgaan naar De lijdens week laat U mij weten hoe groot Uw Liefde is U leert mij ….en beetje bij beetje ontvang ik de genade deel te nemen aan Uw liefde .In dank voor deze tocht trekken we verder…….

Mariejan schreef op 15 maart 2018 om 00:09

Wie is Hij volgens mij? Hij is de weg naar mijn verlossing (bevrijding), mijn genezing. Hij is de weg naar alomvattende Liefde. Deze Liefde is er al en af en toe mag ik daar iets van ervaren. Hij geeft mij het besef van de werkzaamheid van een goddelijke kracht. Hij geeft mij de moed me daaraan over te geven, toe te vertrouwen. Hij is de gever. Hij is degene die mij welkom heet en blij is dat ik er ben (de gastheer). Hij is de vredige rust, de innige verbondenheid. Kortom: de Messias. Petrus wist dat toen al.

Bernadette schreef op 14 maart 2018 om 23:23

Ik ervaar Jezus in de mensen op mijn weg, in mensen die het opnemen voor elkaar.
De glimlach van een kind, geeft mij een fijn gevoel.
Liefde doet zien wat de ander nodig heeft. Ja, dat heeft consequenties, dan kan je niet aan de kant blijven staan.
Het vraagt inzet, het is een uitnodiging om mee te werken aan Gods plan.

Veerle schreef op 14 maart 2018 om 23:11

Vader ,
” Niemand komt tot de Vader , tenzij door Mij .” – zo sprak Jezus . Moet ik blind geloven dat deze woorden toch van leven getuigen , en die een christen mens vertrouwd zijn ? Ik ben meer een mens van de straat , klakkeloos theorie overnemen is niet mijn sterkste punt . Maar als het zich voordoet dat die theorie handen , voeten en een hart krijgen , waarmee een medemens mij raakt , dan moet ik mijn twijfel bijstellen , want het is op zo’n momenten dat God zich openbaart aan mij .

Olivia schreef op 14 maart 2018 om 22:58

Dat Jezus de enige weg is, is de enige Waarheid. De Heer moedigt ons aan om die Waarheid te geloven, omdat Jezus en de Vader ( Die in de hemel woont ) Eén zijn. Geloven we dan nog niet, geloof dan om alle wonderen die Jezus heeft gedaan. De keuze is aan ons. Wandel de weg ! Kies voor de waarheid !

Nadia schreef op 14 maart 2018 om 21:20

Het ‘hart’

Luís Weel schreef op 14 maart 2018 om 21:16

Ergens is Petrus voor mij een bron van troost en bemoediging. Enerzijds is hij de man die de meest zuivere uitspraak doet over Jezus. Anderzijds is hij de zwakke mens, die, als puntje bij paaltje komt, tot 3 keer toe bevestigt dat hij Jezus niet kent. En toch herhaalt hij op de vraag van Jezus “Heb je me lief”, tot 3 keer toe: Ja Heer, ik heb u lief. En dan wil Jezus op deze zwakte zijn kerk bouwen.
Gelukkig mag ik het elke dag opnieuw proberen; de dag beginnen met een kruisteken en zeggen: Heer,ik heb u lief om op het einde van de dag me af te vragen: heb ik daarvan wel iets waargemaakt. En dan word ik nog wel eens bedroefd.
En toch blijf ik dan maar denken over die woorden van Jezus: “Niet jij hebt mij uitgekozen, maar ik jou om vruchten voort te brengen.
Heer, geef me kracht om het morgen opnieuw te proberen en U niet los te laten.

lucien vdvelde schreef op 14 maart 2018 om 21:07

Gisterennacht hield ik een ruststop op een parking langs de autostrade in Frankrijk.Er kwamen twee verdacht uitziende mannen uit een klein wagentje gestapt .Ik sloot angstvallig alle deuren en toen ik terugkwam van een plaspauze zaten beide( verdachten) op een gebedsmatje te bidden……HEER VERGEEF mij heb ik gebeden .Waarom zijn wij zo achterdochtig.Waarom durven wij niet bidden op straat.??

Temmie schreef op 14 maart 2018 om 20:15

Jesus is voor mij de Zoon van God, echter ik ben mij ervan bewust dat ik tekort schiet als ik op de proef wordt gesteld. Heb nog een weg tegaan, dan denk ik met name aan vertrouwen, overgave en loslaten.

t ina schreef op 14 maart 2018 om 18:27

schaap.Ja de heer ook aan mij “Wie ben ik voor u ?” Voor mij is de Heer sinds mijn hogere leeftijd :De Goede Herder ” In alle omstandigheden kan ik me tot hem wenden en zeg ik… Heer geleidt mij, ik wil U in alles volgen…. soms zijn er twijfels, dan roep ik Hem aan… neem mij Heer op uw schouders, ik voel me zwak zoals dat verloren of gekwetst schaapje….

lilian S schreef op 14 maart 2018 om 17:19

Jezus is voor ons de weg geworden die God met ons gaat. Hij leidt ons naar de Vader, die ons voorgoed aan hem verbind. We gaan Hem ter harte, Hij zal tot ons spreken als wij vragen naar zijn naam. Zijn nabijheid mag ik ervaren als ik het moeilijk heb en tot Hem bid. Ik dank Hem voor zijn liefde en goedheid.

Maria schreef op 14 maart 2018 om 14:55

Een film gezien over blinde haat vanuit vooroordelen en discriminatie, geweld, oneerlijke rechtsgang, wraak, opnieuw geweld. Ik weet dat dit bestaat. Ik neem me voor niet meer naar dit soort films te gaan. Ik erken het kwaad in mezelf. Ik wil me voeden met vertrouwen in Geloof, Hoop en Liefde. Ik vraag daarbij hulp van de verlosser.

Olivia schreef op 13 maart 2018 om 23:49

De bijbel vertelt ons dat Jezus op de aarde kwam om ons te onderwijzen , ons te genezen, ons te corrigeren, ons te vergeven… en zelf voor ons te sterven ! Jezus kwam naar de aarde en is voor ons gestorven. Jezus stierf om de boete voor onze zonden te betalen. Jezus betaalde de prijs zodat wij dat niet hoeven te doen. Daarom is Jezus de enige echte Redder, onze schepper, de almachtige Heer. Dank U Jezus, ik vertrouw op U, Ik bemin U.

Mariejan schreef op 13 maart 2018 om 23:48

Ook al ben je dood (niet in leven), sta op. Hij vraagt je op te staan, als je dood bent (niet in leven). En je staat op. Zo diep is Zijn kracht tot je doorgedrongen. Zo diep bereikt Hij je in je diepste diepte. In je diepste ontspanning. In je diepste onthechting. Hij bereikt je waar je alles hebt losgelaten. En geeft je met Zijn geestkracht het leven weer en brengt je terug naar wat met jou verbonden is. Dat gebeurt wanneer hij dichtbij je komt en je aanraakt.
Ik weet dat Hij het was die mij het leven teruggaf met zijn kracht. Ik weet dat ik leef door Zijn levenskracht.

Temmie schreef op 13 maart 2018 om 22:59

Mijn geloof geeft mij hoop en troost, en hoop doet leven.

Luís Weel schreef op 13 maart 2018 om 22:55

Er zijn levenden, die dood zijn van binnen en weinig of niets uitstralen van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar vrede, gerechtigheid opwekken tot nieuw leven. De geschiedenis met zijn vele heiligen toont dat er zoveel doden zijn, wier naam nog steeds op onze lippen liggen door hun wijze van leven, geschriften als kostbare nalatenschap voor ons. Uit hun voorbeeld kunnen we kracht putten.
Vandaag ontmoeten we Jezus die, door medelijden bewogen met een arme weduwe, de rouwstoet tot stilstand brengt, de jongen bij de hand neemt en hem doet opstaan.en teruggeeft aan zijn moeder.
Vaak voel ik me een levende dode, bij de pakken neergezeten, zie het niet meer zitten en ben vermoeid van het leven met al zijn problemen en onmogelijkheden en mijn onmacht om er iets aan te doen. En als ik iets doe, lijkt het een druppel op een gloeiende plaat.
Dan zing ik maar een lied: “Quando Jesus passar, quando Jesus passar, quando Jesus passar, eu quero estar no meu lugar = Als Jezus mocht langskomen, als Jezus mocht langskomen, als Jezus mocht langskomen, dan wil ik ter plaatse klaar staan””
Niet ik wek op tot leven. Hij is het die mij opwekt tot leven en me doet opstaan om me te wijden aan de zoektocht naar de pure levensbron.

lieve 2 schreef op 13 maart 2018 om 21:48

Jezus’ eerste vraag hield me ook bezig: “Wie zeggen DE MENSEN dat ik ben?”, maar mijn antwoord is helaas: Niets, ik kan me niet herinneren ‘de mensen’ IETS te horen zeggen over Jezus zelf als persoon. Wel al eens over geloven in het algemeen, de Kerk, de parochie, de paus, een kerkelijke viering… Ik was een tijd in een gespreksgroep, maar ook daar nooit over Jezus zelf. Een retraite is meestal in volledig stilzwijgen .Ook lang geleden, in de godsdienstlessen, mochten we alleen luisteren. Is dat nu anders? Ik weet het niet. Aan mij gericht, vind ik het ook een moeilijke vraag. Ik sluit me aan bij Johannes 1, 1: “In den beginne was het WOORD. en het Woord was bij God …”. Ik las het in een vroege vertaling door Erasmus als ‘de Samenspraak”, de Dialoog . Klink ketters,maar mij zegt het iets . Jezus is degene die God begrijpelijk maakt voor ons, Die ons iets vraagt en een antwoord verlangt. Spreken en luisteren, zoals Hij deed met zijn Vader en de Geest.