Gastenboek

Anke schreef op 4 december 2018 om 08:57

Een nieuwe dag een nieuw begin vanuit rust en nabijheid van de Vader. Vrede zoek ik om mijn gedachten bij Jezus te brengen . Hij is vrede . In rust komen kost tijd. Ik zie uit naar Hem en ik geniet vandaag van 2 kleinkinderen.

petra schreef op 4 december 2018 om 08:01

Geef mij de kracht om elke dag opnieuw rust in mijzelf te vinden. Blijf bij me

tina schreef op 4 december 2018 om 07:08

Ja ook ik voel me bevoorrecht zoals de leerlingen…door mijn geloof in het WOORD ontdek ik elke dag beter en dieper wie Jezus, en door HEM Wie de Vader is ” BARHARTGIHEID”.

Mariejan schreef op 3 december 2018 om 23:18

Vriendschap als vorm van liefde. Liefde in de vorm van vriendschap. Liefde en vriendschap als belangrijkste motieven in het leven. Ook in relatie tot God. Stilstaand bij de gedachte dat mijn vrienden mij gegeven zijn. Een groot geschenk in een onvolkomen wereld.

lieve 2 schreef op 3 december 2018 om 22:29

Er is het totale ‘beeld’ van God: niet concreet, maar een samenhang van begrippen,zoals eeuwig, oneindig, alles wetend, almachtig, drie-ënig. Van die H.Drievuldigheid groeiden er wel voorstellingen van de drie personen naarmate ik ouder werd. De Zoon, Jezus werd het meest concreet: hij werd mens, er werd beschreven wat Hij deed, hoe Hij sprak, hoe Hij omging met de Vader en de mensen. Het beeld van de Geest is ook vrij duidelijk en krijgt al meer en meer gestalte in mijn geloofsbeleving: als wind en vuur, als brenger van daadkracht en genezing. Ik had zelf een heel goede vader en ben hem heel dankbaar. Maar het helpt me weinig om God de Vader als een aparte “persoon” voor te stellen. Het stoort me zelfs een beetje op oudere schilderijen. Wat me nog het sterkst aanspreekt is zijn scheppende hand, mogelijk met daarin een baby in zijn hulpeloosheid.

Bernadette L.H schreef op 3 december 2018 om 21:26

Heer ik ben niet waardig dat Gij onder mijn dak komt, dat zouden ook mijn woorden kunnen zijn.
Eigenlijk is niemand dat waardig, maar de Heer verlangt er zelf naar om naar ons toe te komen.
Wat een liefde, van een heer die voor zijn knecht de hulp van Jezus inroept.
Zo is Jezus ook weer voor mij “ik Zijn dienstknecht “ wanneer ik zijn hulp inroep, weet ik dat Hij voor mij zal pleiten bij God de Vader.
Zo mogen wij, knechten van de Heer, op onze beurt weer alle mensen in gebed bij Hem brengen om de genezing voor vele gekwetste en zieke zielen te vragen.
Moge ons vertrouwen zo groot zijn als dat van de honderdman dat we ook kunnen zeggen, spreek slechts een woord opdat zij weer gezond mogen worden.
Amen!

veerle schreef op 3 december 2018 om 20:24

Laat ons samen obs sterk voelen.. Geloven in deze retrate en weten dat we niet alleen staan

olivia schreef op 3 december 2018 om 20:12

Adventsbezinnig.
‘S Morgens bij het ontwaken, op een miezerige dag, overvalt je triestheid, gelatenheid, gemis aan vrolijkheid….Want je verwachtte zon, een blauwe hemel, alles wat je vrolijk maakt….Zo ook staan wijzelf een beetje bij het begin van de Advent….Een nieuw kalenderjaar, hoe zullen we er aan beginnen…..We kijken zelf een beetje treurig want we hebben opgemerkt dat er in ons leven plaats was voor wat onverschilligheid…..Wat doen we er aan ? Hoe kunnen we van de dag van Kerstmis, diep in ons hart een zonovergoten dag maken ??? Kunnen we onze aandacht vestigen op onze naaste ? Hebben we een troostend woord of lach voor de moedeloze ? Zijn we bereid te delen met hen die de eindjes aan mekaar moeten knopen ? Alleen wie met een gelovig hart en een gelovige blik naar al deze kijkt, kan de menslievendheid van God zien…. Daarom moet men op de eerste plaats leven, met het vervullen van ieders persoonlijke zending en de talenten gebruiken, bewust dat je ze van de Heer gekregen hebt, om ze Hem terug te geven door ze met anderen te delen…. en moet je waakzaam zijn, en dat ben je pas, als je de lamp brandend houdt met de olie van de naastenliefde…. Dan kan met Kerstmis, God in ons wonen, en kunnen we heerlijk zingen : ‘U zijt wellekome’ ….

Emma schreef op 3 december 2018 om 20:06

De honderdman erkent Jezus als zijn Meester; één woord zal voldoende zijn, Zoals ook hijzelf als leidinggevende ook slechts één woord nodig heeft om dingen te laten gebeuren.
Jezus als Meester: Hij doet geldende uitspraken…..
Wat doet dit in mijn leven? Door mijn werk doen veel mensen beroep op me, het vraagt uithouding , het is soms zwaar.
Wanneer ik daarstraks in het gebed God hierin toeliet, ervaarde ik mijn eigen kwetsbaarheid, mildheid . Vertrouwen. Eén woord, en de ander zal genezen zijn.

Nadia schreef op 3 december 2018 om 19:26

Eigen gaven en gebreken kennen is belangrijk om zaken te verwezenlijken en in vervulling te brengen.

marlo schreef op 3 december 2018 om 19:26

Lastig om stil te zijn. Fijn dat deze retraite er is om steeds te beseffen dat je samen stil kan zijn – ook als je alleen in je kamertje zit. Laten we luisteren wat God ons te zeggen heeft in die stilte.

Noëlla schreef op 3 december 2018 om 19:24

Zelf ben ik psychisch ziek en soms vraag ik me af :’Wil ik wel dat Jezus me geneest en vraag ik dit wel in mijn gebed zoals de honderdman?’ Het zoeken naar mijn plaats in de wereld is zo vermoeiend. Ik bid dat God mensen zoals ik toch nabij komt.

Bernadette schreef op 3 december 2018 om 19:13

Beseffen, dat God naar mij wil toekomen, geeft mij een warm gevoel.
Mijn verlangen…. dat ik Hem niet teleurstel!
Wat Maria schreef : ‘ Ik heb liefde naar alle plekken gestuurd ‘ mooi!

Luís Weel schreef op 3 december 2018 om 16:37

Van nature voel ik altijd spanning en onzekerheid wanneer ik weer een uitdaging moet aangaan. Zal het wel goed komen, vraag ik me dan af. En dan, tijdens en na de uitdaging liep het allemaal zo op rolletjes, dat ik verbaasd sta over de goede afloop van het avontuur. Ik begrijp niet hoe dat komt, maar zeg dan maar in stilte of luid op: God zij dank. Zo is het eigenlijk altijd gegaan in mijn leven.
Overigens, “het verhaal van de honderdman….” dat ligt me niet zo erg. Tijdens de dictatuur van het militaire regime zag ik dat aanslagen door (gehoorzame!) soldaten, martelingen van onschuldigen, vervolging, moord en gevangenis als gevolg van het blindelings opvolgen van bevelen diepe trauma’s hebben achtergelaten bij de bevolking.

Trees t schreef op 3 december 2018 om 16:32

Fijn dat de retraite weer begonnen is Moge het Jezus kind velen harten verlichten en de juiste weg tonen

lilian S schreef op 3 december 2018 om 16:07

Stil wil ik in mijzelf zijn om zijn aanwezigheid te voelen en mijn hart voor Hem te openen. Ik wil bidden voor mijn zoon en zijn vrouw die een moeilijke tijd doormaken. Ik vraag om kracht en een voorspoedige uitkomst voor hen beiden. Heer verhoor mij in uw goedheid en wees mij nabij.

Temina schreef op 3 december 2018 om 16:01

Heer ik ben niet waardig dat u tot mijn komt, maar spreek en mijn knecht zal gezond worden.
Wat een geloof, heeft de ” Honderdman”
Ga komende dagen het stil maken, rustmomenten creeren problemen bij God neer leggen, hoofd leegmaken
en bidden om meer vertrouwen en geloof, zodat er ruimte ontstaat voor God en mijn naaste

maria schreef op 3 december 2018 om 14:16

Ik was met mijn gedachten bij alle plekken in de wereld waar ik ben. Ik probeerde deze gedachten weer weg te sturen tot ik besefte dat dit niet hoeft. ik heb liefde naar al die plekken gestuurd.

Minnie schreef op 3 december 2018 om 13:57

Vandaag: de honderdman vraagt aan Jezus: ‘Kom onder mijn dak”. Vroeger was dat ook de formulering bij de uitnodiging tot de H. Communie. Nog vroeger hetzelfde in het Latijn: sub tecto meo. Tegenwoordig de formulering : ” dat Gij tot mij komt”. Ik ben blij met het Nederlands in de Mis, maar de vroegere formulering is nog persoonlijker, komt nog dichterbij….

Mooi mens, die honderdman!!

Leontien schreef op 3 december 2018 om 13:08

Lieve Heer, dank voor Uw komst, Uw komst toen in een stalletje in alle eenvoud, en nu in mijn hart, … in alle eenvoud. Heer ik ben niet waardig dat U (onder mijn dak) komt, en toch vindt U het wel de moeite waard om te komen … zo dankbaar …

lenie schreef op 3 december 2018 om 12:33

Kees 2 december ….. ik mis hem zo …..
ik óók, dan kijk ik naar het beeld van de Goede Herder wat ik kreeg van hem ….
of zijn geschreven teksten, en zeg ik zachtjes: ” weet je nog?”

Christianne schreef op 3 december 2018 om 06:07

‘ Wees waakzaam’ , gouden woorden van de adventstijd. Ik was het afgelopen nacht letterlijk, voortdurend wakker, maar die nachtelijke uren gaven me ook inspiratie om waakzaam te blijven om lichtpuntjes te zien. De vraag van vandaag: ‘ in welke relatie sta ik tot de mensen rondom mij? ‘ gaat met mij mee in de hectiek die me wacht, maar waarbij ik waakzaam zal zijn tot en met.
De adventsretraite is zo welkom. Dank!!

Linda schreef op 3 december 2018 om 04:08

Mijn God, ik heb vandaag steeds om uw aanwezigheid gevraagd en heb dat ook steeds ervaren. Dank u mijn God voor dit teken van liefde. Ik ervaarde zoveel liefde van mensen om mij heen, mensen die ik niet eens kende.
Het was een moeilijke dag die we vandaag in het ziekenhuis doorbrachten met onze 91 jarige moeder. Maar u was met ons en ik ervaarde een enorme houvast van onze God. Het worden m0eilijke dagen maar God geeft ons kracht en hopen dat we haar gauw weer naar huis mogen brengen.

Marchien schreef op 3 december 2018 om 00:19

Rust en aandachtige stilte zoeken, als vorm van Gods ontmoeten,
de ordening van deze kalender, heel mooi.
Zie ik begin iets nieuws, is belofte,
een woord en gebaar van vertrouwen in een onrustige wereld,
en mijn soms zo onrustige hart.
Advent is hopen en leren vertrouwen

Karma schreef op 2 december 2018 om 23:52

Prachtige teksten, spreken mij aan.
Ikmga volgende week eem “stilteweek” houden

Mariejan schreef op 2 december 2018 om 23:37

Ik verheug me bijzonder op deze retraite. In verlangen te leven. Diep terug naar wat wezenlijk is.

Mary Jane schreef op 2 december 2018 om 23:35

De liefde die door me heen gaat is Gods liefde.

Temina schreef op 2 december 2018 om 23:22

Heer ik vraag uw wijsheid, vertrouwen, vergevingsgezindheid en hoop in deze onstuimige periode,
In de drukte van allerdag, ga ik mijzelf uitdagen om meer rust en stilte momenten in te plannen.

Kees schreef op 2 december 2018 om 22:54

Maria, je kent Jezus als geen ander. . . . ik mis hem zo . . .

Truus schreef op 2 december 2018 om 22:46

Bedankt voor de mooie retraite,Advent is voor mij het verlangen naar liefde en vrede voor elk mens.

Luís Weel schreef op 2 december 2018 om 22:26

Vandaag de Advent begonnen en ook thuis een kaarsje aangestoken: licht in mijn duisternis, moedeloosheid, weerzin om opnieuw de dag te leven. Ik hou van liturgie. Vandaag was het een oecumenische opening van de advent met 3 kerkgenootschappen. Het ging over de stilte en de twijfel van Zacharías, de met stomheid geslagene omdat hij niet kon geloven dat zijn vrouw een zoon zou baren. Het ging ook over Elizabeth die zich 5 maanden verborgen hield. Laat in Gods naam de Eeuwige zijn werk doen. Uit de diepte, o Heer, roep ik tot U. Het lijkt zo onmogelijk dat alles nieuw wordt. Moedeloosheid neemt de controle over mijn leven en dan blijft de uitroepteken: “Ik moet toch met de genade meewerken!” Maar hoe? Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw, de hemel en de aarde. ….In de zwaarte van mijn leven lijkt het allemaal zo vaag en ver weg. Als mensen me vragen: “hoe gaat het met je?”,is mijn antwoord steevast: “Zoals de Heer het wil!” Uiterlijk gaat het me goed, innerlijk voelt het vaak als een puinhoop.,

Martine schreef op 2 december 2018 om 22:24

Lieve vader, mijn God… Spreek, uw volk luistert.

Nelly schreef op 2 december 2018 om 22:13

Advant is volmondig “ja” zeggen zoals Maria
Advent is hoopvol wachten en zo leren wat vertrouwen is.
Is “ja” zaggen wanneer de Heer naar je toekomt

Nelly schreef op 2 december 2018 om 22:09

Advent is ja zeggen en hoopvol wachten en zo leren wat vertrouwen is.
Ja zeggen wanneer de Heer naar je toekomt.
Ja zeggen ook wanneer je voelt dat er veel van u gevraagd wordt.
Advent is volmondig “ja” zeggen zoals Maria

Bernadette L.H. schreef op 2 december 2018 om 22:06

Eeuwige God wij willen U zien!
Geef ons vandaag een teken van liefde.
Ik mocht u deze dag ontmoeten in de eucharistie, in de liefdevolle mensen die ik tegenkwam, in de natuur, de wolken, de regen, en in de stilte van mijn hart.
In de ghaos van deze wereld, vind ik toch weer mijn rust bij U Heer.

Marjolein schreef op 2 december 2018 om 21:57

Dank bij voorbaat voor al het werk dat in deze retraite gestoken is. Ik wens een ieder een vruchtbare adventstijd toe

Betty schreef op 2 december 2018 om 20:43

Advent is verlangen, is wachten naar iets heel bijzonders:
God in ons leven.
God laat op zich wachten, altijd.
Het hart moet ernaartoe groeien,
langs fouten en misstappen, langs boete en vergeving.
God laat zich veroveren.
Hij laat zich vinden door mensen die zoeken,
geduldig en taai, en die veel willen loslaten.
Advent is ook uitkijken en waakzaam zijn.
Houden we onze ogen gericht op wat echt waarde heeft.

Laat je omhelzen met het Licht ,het eerste kaarsje brandt.

Lucia schreef op 2 december 2018 om 20:02

Eeuwige , bij al wat ik doe staat U mij bij .
In een haastige loop ,wil ik wel eens mijzelf betrappen dat ik te snel ga .
Maar omdat U er bent , en dat geloof ik , kan ik bidden : Heer ontferm U..
Toch heb ik de vraag aan U God mij te leiden in wat ik vandaag , ja juist vandaag
moest horen .Allerlei taferelen van verhalen uit het verleden passeerden de revue.
de beproeving was daar en probeerde mij in te houden , maar het lukte niet .
Almachtige , nu bij dit bidden vraag ik U nederig mij te helpen deze week , om het
goed door te hebben …..Stil te zijn ….. Opdat ik Uw stem kan horen en ernaar te handelen .
Heer geef mij vandaag een teken van Uw liefde , ja heel de week ,kracht en wijsheid
zalf mijn tong tegen al wat niet goed is ….Ontferm U Heer , over mij. Amen .

Hans schreef op 2 december 2018 om 19:31

Ik wens eenieder een mooie advent toe. Veel succes met het doorgronden van de teksten en de overpeinzingen.
Ikzelf vind dat niet altijd even makkelijk maar met een beetje hulp van Boven…

Nadia schreef op 2 december 2018 om 19:23

Beproevingen kunnen heel zwaar wegen.

Nadia schreef op 2 december 2018 om 19:22

Al het onrecht… Hoe zal dit een plaats krijgen? Verdoken verlies, onzichtbaar verlies,eeuwige rouw maar vanbinnen klopt het hart met een sprankeltje hoop…

Bernadette schreef op 2 december 2018 om 19:07

Alvast bedankt, voor deze mooie kans om samen op weg te gaan.
In de chaos van mijn leven is de Heer mijn anker, mijn reddingsboei.
Hij brengt mij naar de innerlijke rust en geeft mij een vredig gevoel.
Dankbaar, ontdek ik dat in mensen die ik op de kruispunten in mijn leven mag ontmoeten.
Dan voel ik vaak, als ik even terugblik, de Heer heeft dit zo voorzien.

Julia schreef op 2 december 2018 om 18:17

Dat ik steeds meer kan toelaten dat er een ijkpunt is in deze chaos van de wereld en mijn dagelijkse bezorgdheid. En dat geeft meer rust.

José schreef op 2 december 2018 om 17:52

De eerste tekst is al meteen raak. Het haalt in mij de bezorgde gevoelens omhoog over zowel de ontwrichting van het klimaat als ook het tijdvak van de dictatoriale ‘sterke’ mannen, en het lijden en de chaos die daar zowel oorzaak als gevolg van zijn. De komst van de Mensenzoon in die chaos roept het beeld op van het begin, het ontsluiten, van een weg die leidt naar een nieuwe orde. Ik hoop dat het verkennen van die weg voor mezelf een rode draad zal zijn in deze retraite. Tot slot wens ik iedereen graag een mooie, inspirerende adventstijd toe!

jail schreef op 2 december 2018 om 17:13

Mijn gebed.

In spanning om wat de wereld gaat overkomen. Deze dagen voel ik me in spanning en met deze de retraite de tijd nemen om mezelf te begrijpen.
Na een onrustige nacht wil ik samen door het gebed tot rust komen.
Het onze Vader bidden zet me op weg. Het rustig maken in mezelf door op mijn ademhaling te letten.
Waar door was ik zo onrustig? Was het uit bezorgdheid of uit jaloersheid. Uit boosheid voor het gevoel van ‘ze misbruiken me’, ‘ze hebben geen respect voor mij’.
Was het door de drukte, door te veel te willen?
In mijn hoofd was een en al drukte, angst en boosheid maar ook verwondering over het goede en het kwade in onze wereld.
Moet ik mezelf vergeven en de andere vergeven?
Zo als Jij Vader ons hebt leren bidden?
In die spanning die er in mijn leven is ‘de Mensenzoon zien komen op een wolk, met macht en grote heerlijkheid’.
Richt u dan op en heft uw hoofden omhoog, want uw verlossing komt naderbij.
Dank U Heer voor deze woorden van hoop. Amen.

Carine schreef op 2 december 2018 om 16:50

Vandaag in het boek van de voorbeden gedurende de kerkdienst gebed gevraagd voor een inspirerende Adventtijd en dat zal zeker lukken met deze prachtige en verrijkende retraite. Dank dat ik deze gelegenheid krijg, net zoals vorig jaar.
Ik wens jullie allen heel veel licht en spirituele warmte toe.

Ciliasommencilia@gmail.com schreef op 2 december 2018 om 15:13

‘ Met de pelgrimsweg in het hart’ wil ik deze retraite volgen.
Vorig jaar was het een weg naar genezing , dit jaar een voortdurend dankt dat kankervrij ben. Met de pelgrims in het hart, zonder rugzak, alleen een staf en een ster die binnen in mij brand en de weg wijst.

Cilia schreef op 2 december 2018 om 15:03

Ik heb sterk geleefd naar deze 1° adventsdag toe. Dank Gos dat ik naar binnen wordt getrokken, anders zou mijn onrustige geest het niet halen. Dank Komende

lenie schreef op 2 december 2018 om 14:42

aansteken eerste kaars, er wordt gezongen:
als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur dat nooit meer dooft,
vuur dat nooit meer dooft …………..

tina schreef op 2 december 2018 om 14:36

Dank voor de mooie gelegenheid om dagelijkse hulp bij de meditatie, dit is al een blijk dat God er is !