Gastenboek

lilian S. schreef op 11 december 2018 om 16:00

Als ik mij soms verloren voel word ik verdrietig. Ik bid en vraag de Vader om hulp. Biddend vraag ik hem mij te vergeven in alles waarin ik tekort ben geschoten. Dat ik weer vreugde mag beleven in mijn leven en dankbaar mag zijn voor zijn voor zijn goedheid.

Thea Elfrink schreef op 11 december 2018 om 14:32

Vandaag sterft iemand die in zijn leven vreselijke dingen heeft gedaan. Ik bid toch God dat ook hij behandelt wordt als een verloren schaap. De mensen konden hem niet vergeven. Ik bid (nadrukkelijk) dat er bij God vergeving voor hem is.

maria schreef op 11 december 2018 om 11:23

Ik voel me een roepende in de woestijn die af en toe iets hoort, vaag en ver weg.

Lucia schreef op 11 december 2018 om 10:28

O, Hemeltje , dank u wel dat ik mij niet echt verloren gevoeld heb omdat ik in het uitroepen van Uw Naam ,direct Uw nabijheid voelde . Zonde is het in mijn optiek dat als er dingen gebeuren, ik het uitschreeuw en roep God help !! .
Maar dan ,….. dan kan ik , in het stil zijn ,de stem van “mijn” HEER horen. Zacht tot rust brengend en dan aanwijzingen krijgen van onderwerpen waarvan ik dacht die wel ooit gebiecht te hebben , maar vergeven en toch nog pijn doen . Welnu , voor mij het geschiedenisboekje weer open te slaan en de film te draaien van hoe het was .. De “Stem”leidt mij naar ….gebed en vergeving schenken , maar ook aan mij zelf vergeving vragen en bovenal aan Hem die mij kracht en inzicht geeft . Wat ik mag ervaren in gebed werkt heel verfrissend , de tranen wassen schoon en voel mij daarna klein , heel klein ,maar ook heel blij . Ik ben dan ook blij dat ik alleen thuis ben in gezelschap te mogen zijn . Ik ben heel blij met Bidden onderweg en de retraites .Ik kan mij dan uitspreken en de ander ,die het leest , kan er iets aan hebben . de ervaringen die ik heb zijn voor mij heel dierbare , die gegrift blijven en mij op weg helpen de kronkelpaden af te leggen . Achteraf gezien zijn het de beste paden te bewandelen . Je wordt er wijs , Wijs van . Dank u allen wel . Tranen uit je diepste diep , zijn tranen die je reinigen , en die vergeet je niet .!!

John schreef op 11 december 2018 om 10:04

Lieve God, ik heb mij tientallen jaren verloren gewaand. Als een eenzaam kind, verloren in een doolhof zonder uitgang. Angstig, schuldig en verlaten. Soms bracht het mij tot wanhoop, maar ik ‘wist’ ook dat het licht ooit zou dagen. De Heer heeft zich inmiddels op talloze manieren laten ‘zien’. En ja hoor, ik weet en ‘weet’ het steeds beter en dieper; ook ik ben een intens geliefd Kind van God. Schuldeloos! Feilbaar in mijn aards bestaan; jazeker. Maar tegelijkertijd groots door Zijn Liefde en volkomen Genade, in de Eeuwigheid. In God, de Vader, de Zoon en de Heilige Geest is alles vol-maakt. Wat een Zegen. Ik wens ieder mens-en-kind de Vrede toe, die de wereld nooit kan bieden, maar vol-ledig ervaren wordt in, met en door de Here God. Halleluja, wat een fenomenale Belofte, die ALTIJD onverminderd en totaal van Kracht is en zal zijn. Dank U voor Uw Grootsheid, Goedheid, Eeuwige Trouw en niet te bevatten Liefde!!! WAUW…………….

Marcel Van Houwenhove schreef op 11 december 2018 om 09:22

Je de moeite getroosten het Ignatiaansbidden, zelfs maar gedeeltelijk te lezen, geeft je hoop en vrede op een Zalige Kerst en een vreugdevolle toekomst.

tina schreef op 11 december 2018 om 08:48

Wanneer ik me soms verlaten of ontmoedigd voel dan vraag ik aan Jezus de Goede Herder mij op te nemen en me naar de Vader te leiden. Als Hij dit doet voor zijn kudde dan doet Hij dat zeker voor ons allen.

Annie schreef op 11 december 2018 om 08:41

Ik kom niet verder vanmorgen dan het woordje: Zie.
Zo vaak heb ik dit al gelezen in deze retraite maar ik las er overheen. Zie: Ik maak alles nieuw

Dank U Heer dat ik zien mag. Dat mijn ogen gezond zijn. Ik hoef eigenlijk niet meer.

Eva schreef op 11 december 2018 om 08:10

Ik heb moeite met de gebedssuggesties van 10 dec. Waarom de link naar schuld en zonde? Waarom ‘zelf in de hand nemen’? Het gaat om pijn, teleurstelling, verdriet, ziekte; volgens mij zijn dat geen uitnodigingen om mijn zonde en zelfbeheersing te onderzoeken, maar een uitnodiging om aan Jezus’ hand langzaam weer tevoorschijn te komen en met liefde en vertrouwen met Hem samen te leven en doorleven. En mijn genezing te verwachten van Hem. Dat is geen passiviteit van mijn kant, maar een flinke inspanning op de pijnlijkste en eenzaamste momenten in mijn leven. Vandaar ook de nood aan vrienden, die je helpen bij Jezus te komen als je het zelf niet kunt.

Micheline schreef op 11 december 2018 om 05:32

De mannen die de verlamde voor Jezus leiden, kunnen we ook beschouwen als een prachtig beeld van de Kerk, van wie de missie is: de hele mensheid tot Jezus brengen. Jaren geleden werd ikzelf door iemand terug bij Jezus gebracht. Het grootste vreugdemoment van de vergeving van mijn zonden. Nu vraag ik de Heer dat geloof te hebben, de moed en de liefde om ook anderen tot Jezus te brengen door een gebaar van liefde, een woord , een glimlach. Heer maak mij tot teken van uw Liefde die elke mens zoekt.

lieve 2 schreef op 10 december 2018 om 23:53

‘Veloren’ of ‘verdwaald’ voel ik me niet zo direct, wel ‘er niet bij horen’. Dat is vaak het geval in groepen, in verenigingen waar ik vroeger echt thuis was. Ik wijt het aan mijn leeftijd, ik ben vaak de oudste geworden. Ik mag aanwezig zijn, men is vriendelijk, maar als ik er niet ben, zou ik er niet gemist worden. Niet meteen het verhaal van het verloren schaap dus, maar het doet pijn. – Wel zijn er nog steeds veel kleine weglooppaadjes, veel struikelstenen, veel onnozele omwegen …Komt de Herder me ook dan echt zoeken? Ik heb het nooit voldoende beseft .Die herder uit de parabel zal al zoekend wel vaak geroepen hebben in de hoop dat zijn schaapje zou blaten om zich te laten vinden. Heer, roep me dan luid, ik hoor niet goed meer, ik ben oud.

jedidja schreef op 10 december 2018 om 23:52

bij U HEER kom ik thuis…
bij u hoor ik me thuis te voelen…
gij wilt met mij opnieuw beginnen…
ALTIJD WEER…
waarom huiver ik ?
ontferm U over mij…

Temina schreef op 10 december 2018 om 23:49

Sta op en neem je problemen zelf in de hand: ik ben een aantal jaren heel erg ziek geweest door een bacteriele infectie, in mijn beleving had ik veel meer steun verwacht. Mijn zoon maakte mij er destijds op attent, dat het voor mij het ergst was, maar voor de naasten ook zwaar, een eyopener, dat was een omekeer in mijn gedrag, wat leidde tot meer begrip voor mijn naasten, maar het had ook een grote positieve invloed op mijn Herstel. Wat zijn mijn fouten, waar heb ik schuld: Bij stormen, betrap ik mij er wel eens op dat ik mij gedraag als Eva, ( wijzen naar de ander) gelukkig erken ik dit patroon, en blijft het meestal bij heimelijke gedachten.

Mariejan schreef op 10 december 2018 om 23:11

Er gaat zoveel geruststelling uit van deze tekst. Geruststelling heb ik nodig om te kunnen leven. Als ik geruststelling voel, voel ik spanning uit me wegtrekken. En sta ik op en wandel. Wandelen! Niet hardlopen.

Truus schreef op 10 december 2018 om 21:20

Los altijd zoveel mogenlijk zelf mijn problemen op ,wil er niemand mee lastig vallen ,maar weet dat ik altijd bij U terecht kan met alle problemen.

Wiske schreef op 10 december 2018 om 21:16

Het is niet de schuld van de lamme dat hij verlamd is. Het overkwam hem.
Hij vraagt niet om genezen te worden. Jezus neemt zelf het initiatief om de lamme te genezen.
Jezus geneest de lamme om te laten zien dat Hij zonden kan vergeven.
Legt Hij dan toch een link tussen zonden en verlamming?
Ik voel er mij niet goed bij … ik voel mij overvraagt… er klopt iets niet

olivia schreef op 10 december 2018 om 20:01

Twijfel, zekerheid en vertrouwen.
 
‘Geloof’ is iets anders dan’ zeker weten’ .Vandaar dat gelovigen weleens met twijfel te kampen hebben en zich daarover soms schuldig voelen .
Dat laatste  is volstrekt niet nodig, want echt geloof vereist net twijfel ( tekst van luk Vanmaercke )
Dit  argumenteerde hij als volgt :
Wie nooit twijfelt , verwart geloven met ‘ zeker weten’….Geloven is ,  ondanks twijfel, toch overtuigd durven te zijn…
Natuurlijk mogen we niet ten onder gaan aan twijfels die ons overmannen….
Het nut van twijfel is dat  de twijfel , onze  overtuiging  uitdaagt en scherp houdt , niet dat deze  ons volledig verlamt.
Het nut van de twijfel is : dat geloven niet een puur dogmatische vorm zal aannemen.
Het begrip ‘ gewoon geloof’ dekt een bredere lading dan die van ‘strikt religieus geloof’ .Want dit is moeilijker , want God is niet fysiek waarneembaar, en   zijn bestaan is niet met zekerheid te bewijzen… Ook het geloof dat je man of vrouw van je houdt, kan niet wetenschappelijk bewezen worden .
Er bestaat  wel een zekerheid , n.l. een zekerheid die ontstaat in de vertrouwelijke omgang van vele jaren.
Zo is het met het geloof in God …..Als we een band hebben gecreëerd met de geliefde , die ontzettend sterk is , dan verdwijnt de twijfel…
De twijfel zal dan ook plaats maken voor ‘vertrouwen ‘en vertrouwen brengt ons innerlijke rust…..zoals we zingen in het lied :Heer onze Heer ,hoe zijt Gij aanwezig  …en eindigt met :
tot ik mijn rust vindt bij U.

Luís Weel schreef op 10 december 2018 om 18:19

Een verlammend gevoel, niet meer kunnen bewegen, niet meer zien hoe het verder moet, bij de pakken neer gaan zitten en maar blijven piekeren zonder een stap te maken, in paniek raken en niet willen of kunnen reageren op situaties die als hoge ruwe bergen aan de horizon oprijzen. En dan nog, niet kunnen en willen reageren op datgene wat in mijn leven afwijkt van de bedoelingen die God met mij heeft. God met je mee laten gaan in het leven en alleen maar oor en oog hebben voor wat Hij je aangeeft te moeten doen, is in de praktijk niet zo gemakkelijk. Het leven is maar al te vaak een strijd en opstand tegen God die me een andere richting in wil sturen dan ik wens te gaan.
De lamme put moed uit de woorden van Jezus en staat op, maar wat me raakt in dit verhaal is dat hij opstaat en God verheerlijkt. Missionaris zijn is op de eerste plaats God verheerlijken, die zoveel wonderdaden verricht in ons aller leven en de mensen dichtbij en veraf oproepen om op de eerste plaats Hem te zoeken en vanuit Hem proberen te leven. Dan zal alles goed komen.

jeanne schreef op 10 december 2018 om 17:36

jezus sprak tot de lamme:”Ik zeg u , sta op,neem uw bed op en ga naar huis”.
de lamme gehoorzaamde onmiddellijk en dat werd beloond door zijn genezing.
ik heb soms allerlei uitvluchten,om datgenen wat mij ingegeven wordt, te ontlopen.
Moeder Maria, help mij om, zoals U nederig te luisteren en in te gaan op de
uitnodigingen van Uw Zoon Jezus.

Trees schreef op 10 december 2018 om 16:10

Hoe vaak hebben we niet gebeden /gezongen : Lam Gods dat de zonde van de wereld wegneemt…. ontfermt U over ons.
Daar zit mijn vraag ….de wereld hangt vol zonde ….wanneeer wordt onze bede verhoord. ????

lilian s schreef op 10 december 2018 om 15:28

Heer ik dank U voor uw hulp die U aan de mens geeft. Bidden tot u betekent voor mij, mijn fouten erkennen en om uw hulp vragen. Ik ervaar dat u er altijd bent en dat ik kracht mag putten uit mijn geloof.

lenie schreef op 10 december 2018 om 14:53

ik ben alléén, dus als er problemen zijn moet ik deze zélf oplossen …… eerst wél met het probleem “bezig” zijn ….
(misschien is dat bidden?)

Henny schreef op 10 december 2018 om 11:47

Wat bekend om niet te projecteren wat mijn probleem is . Je kunt zo worstelen met iets zwaars heb jaren gebeden om waakzaamheid en bedachtzaam te zijn .Een wacht voor mijn mond als Jezus uiteindelijk de overwinning geeft komt er vrede en rust .Hij wil niets liever denk ik -dan dat we beeld dragers worden Hem de eer hij weeft aan ons Bruidskleed Halleluja !

olivia schreef op 10 december 2018 om 11:26

Heer, laat ons horen ” wees niet bang, ik ben het ” en kom naar ons toe als de storm ons dreigt omver te blazen. Heer, geef ons geloof en hoop in moeilijke dagen. Dank U Heer Jezus .

Carla schreef op 10 december 2018 om 11:05

Het is heel vervelend om tekortkomingen die voortkomen uit onbedachtzaam aan te kijken. Het zien en vervolgens uit dat onbehaaglijke gevoel komen heeft tijd nodig, vervolgens kan het licht weer tevoorschijn komen. Daar vertrouw ik op. Vergeving en het aanvaarden van hoe iets is verlopen om het vervolgens te voorkomen is een vorm van genade.
Leven in onschuld kan een kind en we leren iedere dag weer omdat zich steeds iets nieuws voordoet.

maria schreef op 10 december 2018 om 10:38

Moeilijk om me te focussen vandaag. Veel gedachtes, herinneringen, flarden van situaties.
Een tweede ronde tijd nemen hielp ook niet. Nu maar geaccepteerd dat het zo ging. Dan ontstaat er wel weer ruimte.

maria schreef op 10 december 2018 om 10:35

Moeilijk om me te focussen vandaag. Veel gedachtes, herinneringen, flarden van situaties.
Een tweede ronde tijd nemen hielp ook niet. Nu maar geaccepteerd dat het zo ging. Dan ontstat er wel weer ruimte.

Lut schreef op 10 december 2018 om 09:43

Met de gebedsuggestie, zelf je probleem aanpakken, zodat je kan opstaan, heb ik het moeilijk. Je eigen problemen aanpakken, het spreekt vanzelf. Maar soms ben je niet alleen en worden problemen veroorzaakt door de ander en sta je daar enigszins machteloos! Bidden kan je altijd. Dat doe ik ook. Van ‘s morgens vroeg bid ik om de Geest, om vreugde, om schoonheid te zien, zodat ik het ten minste uithou. En de hoop niet verlies.
Zoals ik het lees, lijkt het wel of ik ben een doetje want ik geraak niet uit de problemen!
De gemakkelijkste manier is weglopen. De ander aan zijn lot overlaten. Soms overweeg ik dat. Maar dat is Jezus ons niet komen vertellen. Hij moet mij maar helpen, denk ik dan.
En dat doet Hij ook. Elke dag is er wel een lichtpuntje. Soms ben ik heel opstandig maar ook vaak heel dankbaar. En misschien is de rol van de “drager” mij wel toebedeeld.

Mieke Verkoeijen schreef op 9 december 2018 om 23:58

Dank voor de mooie woorden die tot mij komen in uw gebed.` Wat is een grotere reden voor de komst van de Heer, dan dat God zijn liefde wilde tonen en haar uitdrukkelijk aan ons wilde bewijzen? Woorden van Augustinus
Dan wordt deze advent weer een blij uitzien naar zijn komst. Zonder Gods liefde ben ik niets, Ik ervaar dat Hij van me houdt in de stilte van mijn gebed. Hij is mijn troost en steun. Spijtig dat ik soms lauw bent en er dagen zijn dat ik minder bid. Maar géén dag zonder Hem. .Love en prijs Zijn heilige naam!

lieve 2 schreef op 9 december 2018 om 23:36

Het verband leggen tussen de tekst en de gebedssuggestie lag vandaag wat moeilijk voor mij: de nadruk ligt zo anders.We weten wel hoe de lamme man daar gekomen is, maar niet wat hij denkt of voelt, niets over ZIJN geloofshouding. Hij kan zelfs bewusteloos zijn. Dat hij God verheerlijkt achteraf is heel begrijpelijk. Mijn overweging ging de andere richting uit. In alle eerlijkheid meen ik dat ik mijn fouten niet aan anderen verwijt, aan mijn opvoeding, mijn omgeving. Ik ontken ze niet, maar doe er zelf weinig aan , heb het blijkbaar opgegeven nog iets proberen te veranderen, bid er ook niet voor. Als ik de lamme op dat draagbed was, zou ik zeker in slaap gewiegd zijn. – De citaten van deze 2de week spreken me bijzonder aan. Dank u.

Luís Weel schreef op 9 december 2018 om 21:30

Na al mijn zwerftochten door het leven kijk ik achterom en sta verbaasd over het feit dat er zoveel me fataal had kunnen zijn. Dan kan ik, achteraf gezien me erover verwonderen dat het tot nu toe allemaal goed afgekomen is. Het spreekwoord zegt: “Als de nood het hoogst is, is de redding nabij.” Dit spreekwoord is duizenden keren bewaarheid geworden. Daarom voel ik dat God me altijd heeft vastgehouden en heb ik het vertrouwen bewaard in een toekomst van nieuwe dingen die gaan gebeuren, niet zozeer door mij, maar omdat God er altijd voor ons is en uiteindelijk aan heel de mensen het heil(zijn heling van de hele wereld) laat zien. Dat geeft moed en motivatie om door te blijven zoeken naar het recht maken van de kromme wegen in de wereld en het vullen van de diepe kloven die er bestaan tussen mensen, volken, culturen, tradities. De wereld van vandaag ziet er niet zoveel anders uit dan in de tijd van Johannes de doper en rechtvaardigt een kreet om recht en gerechtigheid. Morgen maar weer opnieuw proberen. Vandaag sluit ik af met een gebed voor mijn broer en schoonzus die van het ene moment op het andere alle twee in verschillende ziekenhuizen terecht komen, zonder te weten wat de gevolgen zullen zijn voor de toekomst.

Temina schreef op 9 december 2018 om 21:07

God roept: dat betekent voor mij doorgaan met mantelzorgen, wel met meer liefde en geen innelijk gemor. Onvruchtbare plekken: boos op instanties, de zorg wordt steeds slechter, boos op een familielid, daar veel op mijn schouders komt. Het is goed om te geven, niet iedereen heeft dat besef, is ertoe in staat en heeft het talent. Laat je boosheid varen, oordeel niet en maak ruimte voor vergeving.

Nadia schreef op 9 december 2018 om 19:39

Dat we zelf onze problemen in handen horen te nemen, dan ben je niet meer lam. Maar veel mensen denken nog altijd dat er een kracht van bovenuit komt of bidden dat er kracht van bovenuit komt om de problemen op te lossen. Nochtans zijn de beeldspraken heel duidelijk. Alleen hebben we niet altijd zelf de kracht of de moed. Daarmee vind ik, dat de moed om er bovenop te komen al een ganse prestatie is en stapje per stapje vooruit gaan, is veel waard!

Danny verlie schreef op 9 december 2018 om 19:27

Misschien zoeken we God te veel buiten onszelf zoek het in u, die blindheid die het buiten onszelf doet zoeken terwijl het hemelse rijk er al is. Ont dek het zonder inspanning zonder te moeten onze vooringenomenheid van hoe we het denken loslaten en de leegte van het niet weten toelaten. Ont dekken dat in het niets van die woestijn alles te vinden is. Leef van daaruit, van binnen uit vanuit het hart…. Bron van Zijn die ik ontmoet in wat mij ontroerd…

Wiske schreef op 9 december 2018 om 18:00

En heel de mensheid zal Gods redding zien!
Mijn geloof wordt op de proef gesteld.
Ik kan alleen maar biddend vragen om te mogen zien wat ik kan bijdragen aan Gods reddingsplan.

olivia schreef op 9 december 2018 om 14:37

Heer, laat ons niet in de steek, als we soms vergeten aan jou te denken. Beziel ons doen en laten,geef ons de kracht om elke dag stil te staan bij het leven, om te bidden, om niet te vergeten dat alles draait om U. Lof en dank Heer.

L.Sebelon schreef op 9 december 2018 om 13:49

Een stem in de woestijn die ons roept bereid de weg van de Heer. Wat zegt dat tot mij. Dat ik vertrouwen moet hebben en dat hij mij de weg zal wijzen en zijn goedheid zal ervaren.

maria schreef op 9 december 2018 om 09:57

Liefde voor de onvruchtbare gebieden in mijn leven. Onvoorwaardelijke liefde voor alles wat er nu is in mijn leven. Liefde voor mijn lichaam dat nu ziek is, voor mijn gevoelens van afhankelijkheid, van onvermogen.
Dat ik de kracht vind verder te gaan op een zo’n gezond mogelijke manier in alle opzichten.

Luís Weel schreef op 8 december 2018 om 23:34

Onzekerheid neemt toe. Onrust en verminderd vertrouwen in elkaar, regeringsleiders, politieke koers, onmacht om de grote doelstellingen van het begin van dit millennium aan te pakken. De wereld draait door. Ook Maria raakte in eerste instantie in verwarring bij het bezoek van de engel. Wat betekent dit alles? Het vertrouwen in een goddelijk plan met haar en de wereld neemt de overhand. Ze aanvaardt de uitdaging door de kracht van de Allerhoogste. Vandaag ervaar ik iets soortgelijks. Mijn broer plotseling in het ziekenhuis met een tia; zijn vrouw moet maandag naar een ander ziekenhuis vanwege een zware operatie. Ze laat zich niet van de wijs brengen en weet, tot mijn verbazing, in alle rust met deze omstandigheden om te gaan. Vandaag bid ik voor hen en vertrouwen dat alles zal gaan, zoals de Heer het wil. Soms moet je de dingen gewoon over weten te geven.

Mariejan schreef op 8 december 2018 om 21:32

Ik voel me verwant met de roepende in de woestijn. Heb het verlangen paden te rechten of te effenen. Kan slecht tegen onrecht. Roepen in de woestijn lijkt uit pijn geboren te zijn. Blijk hiervan wordt niet altijd in dank afgenomen. Dat is pijnlijk en eenzaam. Een gewoon mens in een gewone omgeving is nauwelijks in staat te redden of recht te zetten. Misschien uiteindelijk alleen bij zichzelf, in het eigen binnenste. Eens roepende zijn in eigen woestijn. Wie antwoordt? Gelukkig zijn er ook anderen, die de woestijn in durven om deze te leren kennen. Een woestijn is een waardevolle ervaring. Ik begin er thuis in te raken. En dat voelt troostend.

Temina schreef op 8 december 2018 om 20:19

Wat doet de beschikbaarheid van Maria met mij? Zij vertrouwde volledig op de Heer, “de Heer wil ik dienen”.Ook ik wil de Heer dienen in gebed en liefdevol handelen, doe mijn best maar struikel regelmatig. Maria is mijn grote inspiratiebron, onbevlekt ontvangen, moeder van alle volkeren, zij roept ons op tijd vrij te maken voor gebed ( rozenkrans) ga het weer oppakken, geeft rust en kracht, dom dat het er nu en dan bij inschiet door de Hectiek van alle dag. God zou mij vragen: Waarom maak je je zo druk?

olivia schreef op 8 december 2018 om 16:25

Maria, Onbevlekt Ontvangen goede Moeder, wil met ons meebidden, opdat wij ons gebed mogen beleven in dat zachte vuur van Gods Geest. Dat wij dezelfde besckbaarheid in ons mogen dragen zoals Gij die had toen de engel U bezocht. Help ons ‘ja’ te zeggen, in Christus, elke dag opnieuw, eenvoudig en echt. Amen

John schreef op 8 december 2018 om 10:48

Deze retraite leert mij om, in weerwil van de wereldse verwarring, vastberaden te zijn in mijn geloof. Als een kind te vertrouwen. Dicht bij de Goddelijke Bron. In vreugde en vrede, innerlijk en uiterlijk. Dat is wat de Heer mij toefluistert.
De beschikbaarheid die Maria liet zien, is geweldig! Zij liet en laat zien hoe het is om zonder vragen en het wereldse
denken te volgen. Door diepe dalen en over zonnige toppen; het leven. Net als Jezus zijn wij mensen onbetwist
geheiligd. Dank U Heer voor al Uw gaven, ook die wij niet opmerken! En stort Uw Geest over ons allen uit. Amen.

maria schreef op 8 december 2018 om 09:54

Ik ben vernoemd naar Maria. dat vond ik als kind lastig. ‘Ik kan toch nooit worden als zij.’ Nu ben ik blij met mijn naam. Maria is een oermoeder voor mij.
De afgelopen tijd ben ik teveel bezig geweest met wat er om me heen gebeurde en heb ik beantwoord aan het beroep dat op mij gedaan werd. Dat is op zich niet fout, maar ik heb te weinig op mijn eigen ‘ voeding ‘ gelet. Nu ben ik moe en fysiek niet in orde. Maria geeft mij de kracht en de toestemming om eerst voor mezelf te zorgen, naar binnen te keren en bij te tanken. dat ik mag leren van de afgelopen tijd.

Christine schreef op 8 december 2018 om 09:21

Zoals Maria volledig ontvankelijk was voor Zijn wil en zich zo, vertrouwvol, liet leiden door de Geest moet ik spontaan denken aan Charles Deckers, die vandaag zalig verklaard wordt in Algiers. Ook hij stond, al van kindsbeen af, in dienst van de zwakken. Als Antwerpse witte pater gaf hij zijn leven door respectvol samen te leven met moslims en christenen in Algerije en Jemen. De bekende film “Des hommes et des dieux” is er een weerspiegeling van. Zo wil ik ook mijn steentje bijdragen met ontheemden.En ik wil bidden dat de kortzichtigheid van politici ondergeschikt is aan het respect voor alle mensen die het goed voor hebben, ongeacht hun cultuur of afkomst.

Gilles schreef op 8 december 2018 om 08:23

Lastig Heer, om te kunnen zien dat u iets nieuws bent begonnen, ook in deze tijd, terwijl hele werelden om me heen in snel tempo verdwijnen: mensen die ik lief had, kerken waar ik kwam bidden, politieke bewegingen waar ik discussieerde, media waar ik graag naar luisterde en keek, noem maar op. Roeptoeterende politici die zich ondertussen aanbieden als valse profeten. Help mij het beste van mezelf te blijven delen, hopend dat u daar verschijnt. Ik bid u om tochtgenoten, U tegemoet.

Agnes erk schreef op 8 december 2018 om 03:36

Als ik probeer te begrijpen dan komt mijn ik, mijn ego te voorschrijf, dan komen de versperringen, de muren. Als ik als een kind luister en voor Zijn voeten zit dan ervaar ik rust en ontspanning. Dit is voor mij de enige weg, alleen als eenkind kan ik geloven en ervaar ik vrede.

Mariejan schreef op 7 december 2018 om 23:47

Ik merk tijdens mijn stille tijd dat er veel kleine onbenullige zorgen in mijn hoofd rondspoken. Dingen, die niet gaan zoals ik wil. Het kost me moeite los te laten, me bij God te voelen. Wat moet ik doen? Laat de Heilige Geest over me komen, ik word rustig. Ik hoor Gods raad diep in mij en weet dat het goed is. Nu moet ik alleen nog echt luisteren en doen wat me aangeraden wordt. Dan zal het beter met me gaan. Maria is de luisterende bij uitstek en handelde daarnaar in vol vertrouwen. Dat weten ligt diep binnenin haar. Zelf ook zo diep leren vertrouwen – dat het goed komt. En al die kleine zorgjes eigenlijk niet zo heel erg belangrijk, maar wat kan het een mens benemen.

Christine schreef op 7 december 2018 om 22:58

Jezus liet de twee blinden zien. Voor mij betekent dit dat ze ‘inzicht’ kregen in de gave van Jezus’ Vader omdat hun geloof zo sterk was. Ik zou graag inzicht krijgen om hulp en troost te bieden aan een familie die diep getroffen is door ziekte. Heer, ik loop U ook achterna, raak mij aan opdat ik deze mensen moed en vertrouwen kan schenken in de mate va het mogelijke.

Luís Weel schreef op 7 december 2018 om 22:22

De 2 blinden vragen om medelijden. Jezus vraagt of ze geloven en raakt hun ogen aan en zegt: zoals u gelooft, zo zal het gebeuren. Dat stelt me voor de vraag: geloof ik het echt. Ik spreek zo vaak de woorden uit “Ik geloof”…maar geloof ik ook echt. ÉÉN ding besef ik wel: echt geloof gaat voor datgene of diegene in wie je gelooft. Je hebt er alles voor over en spaart geen pijn en moeite om het doel van dat geloof te bereiken. Bij tegenslagen ga je niet bij de pakken neerzitten, je gaat door met geduld en standvastigheid. Hiervoor vraag ik vandaag de kracht met de tekst van het lied: “Geef mij kracht, heel mijn leven, Heer (3x) Heer, geef mij kracht”.