Gastenboek

lieve 2 schreef op 15 december 2018 om 22:01

Ah, daar verschijnt Johannes de Doper in helder licht, dat maakt me blij. Het verraste me ook dat ik die meer volledige versie van Lucas, met die vragen en antwoorden, niet echt kende. Als kind en jongere lazen we in school en kerk haast uitsluitend de verhalende teksten van Matteus en Johannes. – Al ben ik oud, ik hoop vooral te blijven functioneren en bewust te kunnen leven. Dat er -bereikbaar voor mij- ook nog een geloofsgemeenschap zal gebleven zijn, waar ik kracht kan putten. En dan God te ontmoeten en op te gaan in die mij nu nog onvoorstelbare Liefde.

Luís Weel schreef op 15 december 2018 om 21:35

Vaak heb ik het gevoel dat datgene wat ik zeg of doe bij de ander niet goed overkomt, of helemaal niet begrepen word. Ja, het is vaak zo: we hebben goede bedoelingen maar ons doen en laten werkt vaak averechts. Elias die poogde om het volk wakker te schudden, werd vervolgd en niet begrepen, of, misschien kun je net zo goed zeggen: men wilde hem niet begrijpen. De tekst van vandaag komt na de afdaling van de berg waar Jezus stralend verscheen, geflankeerd door Mozes en Elias. Wat was dat een mooie ervaring voor de 3 leerlingen die met hem mee gegaan waren de berg op. Wie van ons wil niet eeuwig de heerlijke momenten van het leven vasthouden.
Maar kijk uit: vóór het zover is, moet er nog heel wat gebeuren in je leven. Blijven steken in een gelukszaligheid gevoel is een fictie. Elias was een gepijnigd profeet, Johannes was vermoord. Zijn woorden tot Herodes werden hem niet in dank afgenomen.
Waar sta ik in het leven? Ik ben maar een gewoon mens. Is mijn liefde tot Jezus wel echt? Soms voel ik me een koele kikker, een diplomaat die geen stap vooruit of achteruit zet. Op de plaats rust! Geen standpunt innemen en me gedeisd houden als puntje bij paaltje komt. Elias en Johannes kunnen me misschien helpen om de weg naar Jezus te vinden. Ze bereiden me voor op wat komen gaat, voordat het zover is dat Jezus definitief ons laat leven in zijn nabijheid in de heerlijkheid. Voorlopig doe ik er maar het zwijgen aan toe. Als ik nog een tijd van leven op aarde krijg, dan zal dat wel zijn omdat de Heer me een kans wil geven om me echt tot hem te bekeren.

olivia schreef op 15 december 2018 om 18:48

Moeder van God en onze moeder vol vertrouwen bidden wij tot U: schenk ons iets van uw geloof en leer ons dienstbaar zijn aan de mensen. Help onze zieken en allen wier hart door leed getekend is. Laat geluk en liefde wonen in onze familie; zegen allen die ons dierbaar zijn, en blijf ook ons nabij met uw bescherming. Dank U Lieve Moeder

lilian S. schreef op 15 december 2018 om 15:33

Elia hebben wij niet erkent, zoals wij de heer niet erkend hebben.Ik tracht geen uitvluchten te zoeken , maar dikwijls lukt het mij niet om tot hem te bidden. Ik begrijp dat door mijn besluiteloosheid ik tekort schiet. Ik vraag hem om kracht en om versterking van mijn geloof.

maria schreef op 15 december 2018 om 11:26

heldere inzichten gekregen. Nu de verantwoording nemen die inzichten om te zetten in liefdevolle daden. Daar vraag ik liefdevolle steun bij. Die kan ik nu voelen.

J. Tan schreef op 15 december 2018 om 08:50

De gebeden zijn voor mij een inspiratiebron; bewustwording en bemoediging voor elke dag. Geloofversterkend en het geeft mij kracht en blijdschap.

Christina A. J. M. Koenders schreef op 15 december 2018 om 04:56

Gisteren in de reünie van onze groep ging een warm groen astraal licht rond toen ik uitlegde dat in mijn 1e Reiki initiatie na een grote donkere periode in mijn leven ik leerde dat de linkerhand, de gevoekshand is om te ontvangen, dan passeert de energie door je hart naar je rechterhand en als de weg begeleid wordt door liefdevolle positieve gedachten kun je meer geven dan dat je ontvangen hebt en geef je een groot cadeau van kracht door.
Zo hebben we geëindigd op deze wijze met het onze vader, waarin ik ook altijd bid : en breng ons en onze kinderen niet in bekoring, maar verlos ons en hen can het kwade. En na het gebed kon ik visueel een ring van groen smaragd warm licht waarnemen, de kleur van de liefde uit het hart. Daarom de kersttafel kleuren we met groen en rood. Rood is echter ook verbonden met het bloed ( ook bij de bevalling, met pijn) ook met hartstocht.

Christina A. J. M. Koenders schreef op 15 december 2018 om 04:37

Om bij het lezen van de tekst van vandaag de daad bij het woord te voegen: mij aanmelding maken voor de samenzang 22 december, waarbij ik ook mondeling mijn schriftelijke reflecties kort wil verwoorden nadat ik ze vrijdag de 21 in onze groep in Turnhout heb gezegd en samengevat.
Elia is het vrouwelijke woord voor Elias, de draagster van het geslacht van deze mensrneoo.
Ook doe ik een oproep voor de dag van Onnozelën kinderen voor een samenkomen en zang in de H.Hartkerk in Turnhout wegens dat de pastorale eenheid vertegenwoordigt door de Deken can de Kempen aangekondigd heeft dat deze kerk moet sluiten en overgenomen gaat worden door Roemeense priesters met Byzantijnen diensten in het Roemeens, terwijl de kinderen van de gelovigen al goed Nederlands spreken, maar waarschijnlijk ook Frans. Immers Frans is een soort 2e taal in Roemenië.
Mijn gebed is: Oordeel biet en ge zult biet veroordeeld worden. Ofwel bekritiseer niet te snel zonder positief nadenken en inbreng.
België is 2 of eigenlijk 3 talig en in de Kempen een Franstalige dienst brengen stimuleert praktische taalkennis, ook in de liederen etc. En de kerk is ook aan restauratie toe. Ik vraag dus de 22 ook hulp voor deze retraitedag in Turnhout, die kan duren tot de zondag met een mooie gregoriaanse Mis ( Kroningsmis van Mozart, zoals die vaak op Kerstdag werd opgevoerd in de Krijtberg.
Dat het licht moge komen in onze geest en hart.

Mariejan schreef op 15 december 2018 om 00:26

Niet herkend worden en naar willekeur behandeld worden. Hiervan te lijden hebben. Ik denk dat wij dat allemaal wel kennen soms. In ons ligt een diep verlangen om gekend (en herkend) te worden. Een soort bevestiging van ons bestaan te ontvangen. Een er mogen zijn. Een gezien worden in het werkelijke wezen dat we zijn. De enige die dat werkelijk helemaal kan is God of Christus. Voor een mens is dat moeilijk. Het is al moeilijk om je eigen bestaan te kennen ten diepste. Ik geloof wel dat Christus lijdt als wij hem niet willen of kunnen kennen. En daarmee lijden wij ook. Ik ervaar dat als Christus gekend wordt, er een diepe vreugde in mij ontstaat. We hebben alles met elkaar te maken.

lieve 2 schreef op 14 december 2018 om 22:57

Zowel gisteravond als vanavond spreekt het gekozen thema me minder aan. Zo herken ik in mij eigenlijk geen besluiteloosheid, integendeel, ik ben veel te impulsief. De figuur van Elias is me te weinig gekend om me te inspireren. Gelukkig las ik de tekst ook in mijn bijbel, en vond zo in het wel aangeduide, maar niet afgedrukte vers 13: dat de leerlingen begrepen dat Jezus eigenlijk over Johannes de Doper sprak. Het verheugde me, want Johannes de Doper blijft voor mij zo’n vaste waarde, zo’n anker, zo’n mijlpaal in de opgang van de advent.

Eva schreef op 14 december 2018 om 21:26

Voor mij vraagt bekering om liefde, die zich vormt en uit in gebalanceerde ascese. Een ascese die ruimte biedt om te genieten van de dingen die er toe doen. Besef me anderen hard nodig te hebben om te zien wat goed, troostend is in mijn leven.

NB. ik heb de mail ook niet gekregen, maar de retraite is op de site terug te vinden.

Luís Weel schreef op 14 december 2018 om 20:18

Altijd weer hebben we de neiging om over anderen te oordelen. Dat lijkt een excuus om de persoon van de ander buiten te sluiten en af te doen als iemand die niet deugt. Johannes de doper is een excentriek figuur, een zonderling met die gekke kleding van dierenvellen en een sprinkhaan eter. Je moet toch wel gek zijn om zo te gaan leven….Jezus houdt het met verkeerde vrienden en houdt van goed eten en drinken.
Elders in het evangelie vraagt Jezus zijn leerlingen over wat de mensen over zijn persoon zeggen en wat zijzelf in hem zien en ervaren.
Het is goed om te luisteren naar wat anderen over me denken en zeggen. Dat kan helpen om mezelf te corrigeren, hoewel ik ervan overtuigd ben dat ik niet in staat zal zijn om al mijn slechte eigenschappen, verslavingen, gebreken en misstappen uit de wereld te helpen.
Ben ik wijs, of ben ik dwaas? Ik weet het niet. Wel voel ik dat ik in Jezus woorden, daden, zijn getuigenis van het rijk van God dat zichtbaar gaat worden, de richtingwijzer vindt voor een leven van dienstbaarheid aan mensen die op een of andere manier een beroep op me doen. Maar dan nog: ik weet niet van mezelf of ik het wel zo goed doe. Soms lijkt het of ik een plank voor mijn ogen heb.

Temina schreef op 14 december 2018 om 15:53

De wijsheid kijkt naar het resultaat van het handelen, dat is een waarheid als een koe, goed om bij stil te staan.
Oordelen is ook iets om bij stil te staan, mooi om bijde statements bij elkaar te zetten.

Jeanne schreef op 14 december 2018 om 13:31

Deze morgen had ik liever nog genoten van mijn warm bedje.
Maar Iets anders,in mij,zegde dat ik moest opstaan.
Er is nl. de vrijdag altijd een Eucharistie viering en dan komt Jezus onder 2 gedaante’s in mij (ons)
Wat ben ik nu blij dat het goede zegevierde
Dank lieve Heer voor al uw weldaden..

jail schreef op 14 december 2018 om 11:57

Waar sta ik nu vragen jullie, ik ben nog altijd als zoekende.
Ja ik heb wet en regels nodig. Misschien is dit verkeerd, en is het beter om mijn eigen gevoelens te volgen. Waarom vind ik dat het huwelijk tussen man en vrouw moet zijn tot de dood. Dit hebben we zo geleerd van Jezus of van de 10 geboden. Nu kan ik er soms aan twijfelen. Zo ook met homo’s vroeger dacht ik dat het niet zou mogen daar het nu voor vele mensen heel gewoon is. Dan begin ik te twijfelen aan de 10 geboden. Zijn die nog voor deze tijd? Door mijn opvoeding blijft homo en scheiden een zonden, niet goed dus, maar ik ben niet meer zeker. Zo is het ook met euthanasie wij mogen niet over leven en dood beslissen maar door de behandelingen van de geneeskunde kan het soms onmenselijk zijn om verder te leven.
Dus de 10 geboden zijn voor mij heel belangrijk toch moet mijn eigen gevoel me bijsturen. We kunnen niet meer leven zo als in het oud testament of in de tijd van Jezus. Toch blijft voor mij de Bijbel een wegwijzer die ik dagelijks nodig heb.
Heel jammer dat ik vandaag niet verder kan met de retraite ik heb geen mail ontvangen. Hopelijk is de mail er morgen.

Mia schreef op 14 december 2018 om 10:53

Er komt een dag waarop je kiezen moet, je voelt dat aardse voorspoed niet voldoet. Gods liefde spreekt je aan om zo niet voort te gaan, maar om nu nieuwe wegen in te slaan. Dit is het moment dat jij alleen beleeft, er is een antwoord dat jij alleen maar geeft. Hoor naar de oproep alleen tot jou gericht en maak een keuze te leven in Gods licht……..dit is tesjoeva doen, omkeren naar je Schepper die alles van je weet en zoveel van je houdt. Psalm 139……zo mooi!

J.overmeer schreef op 14 december 2018 om 10:10

Vandaag feest van Jean de la Cruz.
Zijn manier van leven in soberheid en onthechting is zinvol in deze tijd van kerstmannen,dennenbomen en
Vluchtelingen,waarbij de kern v/h christelijke feest vaak vergeten wordt.

Joke schreef op 14 december 2018 om 02:50

Dankbaar ben ik met deze retraite, al bak ik er niet veel van.
Nee, ik heb de wijsheid niet om te zien wat goed is voor mij.

God, geef mij die ogen die zien mogen waar het werkelijk om gaat, oren die werkelijk kunnen horen.
Maak mij stil voor Jou.

Is dit misschien het begin van de Wijsheid van waar het omgaat? Jou toelaten, alle dagen van mijn leven?
Jij maakt toch alles nieuw? Ook in mij?

Luís Weel schreef op 14 december 2018 om 01:16

De wet van God is alles. Menselijke wetten kunnen gemakkelijk gebruikt of misbruikt worden om het eigen belang te verdedigen. Er zijn in de geschiedenis heel wat wetten gemaakt die een wapen zijn om onszelf veilig te stellen, maar niets te maken hebben met het goddelijk voorschrift van liefde tot God en de naaste, en dan vooral de kleinste onder ons die in de ogen van Jezus zelfs meer is dan Johannes de Doper. Elias in zijn strijd om Gods zaken veilig te stellen temidden van de verwildering, moest vluchten, honger leiden, het risico van de dood onder ogen zien, omdat zijn strijd tegen de heidense koning niets opgeleverd had, wanhoop voelen en zich afvragen: “Waartoe heeft al die inzet van me gediend? Johannes is de nieuwe Elias. Hij vindt de dood in de gevangenis, waar hij onthoofd wordt. Maar de hoop op verlossing komt uiteindelijk toe aan Jezus die stelt dat de kleinste onder ons groter is dan Johannes. Daar gaat het om. Ook als al ons zwakke pogen om de mensen te brengen tot het geloof in Jezus als weg, waarheid en leven, geen enkel resultaat oplevert, mogen we met vertrouwen leven en sterven in Gods hand.
Donderdag is voor mij een moeilijke dag geweest van twijfels en spanningen. ’s Avonds laat nog een uurtje naar het snooker op de tv gekeken om de dingen van me af te zetten. “Bewaar me, Heer, nu ik ga slapen. Deze vrijdag wordt een nieuwe dag. Als U me voedt, zoals Elia onder de bremstruik tot 2 maal toe door engelen gevoed werd en zijn dorst in de hitte mocht lessen, dan kan ik er weer een beetje tegen om verder te gaan. Wel te rusten allemaal….

Mariejan schreef op 13 december 2018 om 23:39

Het is niet erg wijs te oordelen over anderen. Wat weten we nu eigenlijk echt over anderen. Wijs is ons oordeel loslaten. Weten dat we ondoordacht oordelen. Het gaat zo gemakkelijk dat oordelen, voordat je het weet. Wijs is misschien elke keer dat we ons erop betrappen, dat gewoon erkennen en meteen een goede gedachte zenden. Wijsheid verdiept zich zo steeds meer en kan de grond van ons handelen worden. Ik meen dat wijsheid diep in ons leeft, vaak verborgen. Maar wijsheid zelf wil zich laten zien. Het zit soms in heel kleine dingen. Soms komt wijsheid als een wondertje tevoorschijn. Pareltje. Een levenslesje ….

olivia schreef op 13 december 2018 om 20:35

Zegen onze kinderen en kleinkinderen, leve Heer, Zegen ons allen, ieder van ons, en laat ons merken dat in ons
huis van pijn en vreugde, door U vrede is gesticht. Lof eer en glorie aan U heer God.

Nellie schreef op 13 december 2018 om 17:30

Ik loop een beetje achter. Overwoog dus nu pas de tekst van dinsdag over de herder die het 100e schaap zoekt. En de vraag of ik ervaar dat God mij zoekt. Dat God mij zoekt….dat heb ik nooit zo bedacht. Voor mij is God de God die er altijd is. Die mij altijd ziet. Hij hoeft mij niet te zoeken. Maar ik hem. Zo dacht ik altijd. Maar nu is het ineens heel spannend, over God te denken als hij die mij zoekt…ik ga dat eens op me in laten werken!

Temina schreef op 13 december 2018 om 17:14

De wet en regels zijn belangrijk,maar het gaat om de rode draad, het is niet bedoeld als een last, maar om je voordeel mee te doen, ik zie het als een gebruiksaanwijzing van de schepper aan de schepping, ik lees graag in de bijbel, het is mijn belangrijkste inspiratiebron. Wij zijn allen Gods geliefde kinderen, het grootste gebod: gij zult God liefhebben met heel uw hart ziel en verstand en de naaste als uwzelf

maria schreef op 13 december 2018 om 15:56

Ik heb helder water gevonden in de woestijn. Daar ben ik blij mee. Nu kan ik rusten.

lenie schreef op 13 december 2018 om 11:22

het is goed dat er regels en wetten zijn …… (anders wordt het een rotzooi) maar niet overal een wet van maken …
probeer iedereen te vertrouwen, ga er vanuit dat ieder mens een goed mens is!

Lilian schreef op 13 december 2018 om 09:50

Het gaat hier om het verbond tussen God en de mens. Hij wilt door zijn zoon zelfs bij ons mensen leven, Ik heb het vertrouwen dat hij van de mens houdt.

Christina A. J. M. Koenders schreef op 13 december 2018 om 04:10

Iets nieuws nu:
Waarom niet het Kruisteken:
In de naam van de Vader( de verzorger, diegene die het brood op de plank brengt en zich kommer over de wijnstok. De Zoon, bevrijder, vredestichter, opvolger van de Vader. De Moeder, een en zorgzame liefde, die al onze fouten vergeeft en verbetering begeleid, de opvoedster. En de H. GEEST, de bemiddelaar(res) of coördinator

Christina A. J. M. Koenders schreef op 13 december 2018 om 03:48

Dinsdag: geschreven in het gastenboek van de Pieterskerk van Turnhout:
Als er een schaap over de dam is, volgen er meerdere.
Lied: op de grote stille heide, dwaalt de herder eenzaam rond, wel de wit gewolde kudde trouw bewaakt wordt door de hond.
Woensdag: dokters bezoek, 1e dag begijnencongres in Turnhout
Mistig en zeer koud ( waterkoud weer)
Alles is benard. Financiële situatie??
Bijna geen normaal contact met diegene die ik zo lief heb. In eenzaamheid lever reiniging individueel doen 2e dag, wel begeleid door huisartsgroep. Ondervlogen terug.
Maar dan genietend van rustige siësta en helend warm bed, merkte ik weer de aanwezigheid van lieve dochter en wat Jezus le in 1993 In Fuengiroka in de 10 dagen Frans van Witte Donderdag tot belonen Pasen bij trachtte te zeggen:
Zorg goed voor jezelf, wordt helemaal beter. Immers wanneer jezelf volledig hebt gegeven als mens, kun je ook niets meer voor de ander betekenen.
Ik publiceer nu niet andere visioenen en het mysterie in de evangeliën can 2 Jezus kinderen, de Salomonische en de Natanische, een uit de stamboom van Adam-abraham en de ander uit de Maagd Maria;van Nazereth, zoals men in België in de rozenkrans bid: gezegend is de vrucht van U lichaam, Jezus. H. MARIA MOEDER Gods. En dit is ook in de Indiaanse Wereld Tupa is God de Vader, Tupassy is God de moeder.
Eigenlijk heeft God geen sexe Het is.
Vandaag: Beschouw vandaag de betekenis van de 3 Maria beelden in de Zuidelijke Landen: de pieta 0f moeder van alle smarten ( stamboom van Eva)
Die in oranje kleed, vrouw van Jezus??
En die in wit kleed, de bruid of onbevlekte ontvangenis, verloste en vredebrengster.
Lied: Maria de Nazereth, Maria me custido, por hijo me adopto y fortelicio mi fé. Etc.

lieve 2 schreef op 12 december 2018 om 23:07

Wetten en regels binnen de geloofsbelevenis waren erg belangrijk in mijn kindertijd. Gelukkig voor mij niet vreeswekkend, dankzij het milde en humoristische commentaar van mijn verstandige vader.Richtinggevend voor mij, werden en zijn nog: de 10 geboden, de zaligsprekingen, de werken van barmhartigheid. In de loop van mijn leven had ik het geluk telkens weer iemand te ontmoeten die ik echt vertrouwde. Ze zijn intussen allen gestorven. Meer op afstand bekeken: ik stel momenteel enkel vertrouwen in paus Franciscus. In het algemeen in mensen die doen wat ze zeggen en ook zo proberen te leven. Ik denk bv. aan mensen die gaan leven in een Ark-gemeenschap

Luís Weel schreef op 12 december 2018 om 23:07

Een liefdevolle uitnodiging: “Kom bij mij in de leer, omdat ik zachtmoedig ben en eenvoudig van hart”
Soms is het leven niet gemakkelijk en vol zorgen. Dan klinken die woorden en ze raken me. Er komt rust in mijn rusteloosheid en wisselende stemmingen van neerslachtigheid, depressie, frustraties vanwege onmacht om situaties te veranderen, verontwaardiging omdat we gevangen zitten in een systeem waarin zovelen achtergesteld worden.
Op het einde van deze dag dan toch een gevoel van rust en zeker weten dat alles goed komt, omdat Jezus met me meegaat. Dat sterkt me en ik hoor een stem klinken die zegt “Het komt allemaal wel goed….Denk niet dat ik jou in de steek laat. Dan zie ik iemand naar mij (om)kijken met een blik van tederheid en echt meeleven.
Dank U, Heer voor deze dag.

Mariejan schreef op 12 december 2018 om 22:39

De roepende in de woestijn, Johannes, riep zo krachtig, zo vanuit zijn ziel, dat het nu nog te horen is. Wat moet dat zijn geweest om er toen bij geweest te zijn. Oorverdovend en een niet te miskennen begin van iets heel nieuws. Wel de wet, de regels en de profeten, maar ook nog iets meer. Ruimte voor liefde, soepelheid van denken. Geen starheid meer en geen benauwenis. Bevrijding van de gevangenen. Ik luister graag naar de echo uit voorbije tijden.

Temina schreef op 12 december 2018 om 22:13

Wat drukt er op mijn schouders: onmacht ivm gezondheid en onmacht ivm zorginstellingen, de belofte van Jezus: ik zal u rust en verlichting schenken, kan ik beamen. Zachtmoedig en nederig van hart en gij zult rust vinden voor uw zielen. Ik heb zitten googlen wat deze eigenschappen precies inhouden, een mooie uitdaging voor 2019, volgens mij
kun je ook in wereldse situaties je voordeel mee doen.

Christi Bartelink schreef op 12 december 2018 om 20:19

wie of wat spreekt mijn zoektocht aan vandaag; die mooie lucht aan het begin van de avond. het werd stiller, de zon begon goudgeel alles in gloed te zetten, waardoor de nu kale bomen een prachtige gouden gloed kregen. Ja, Hij zal ons overkleden met zijn Koninkrijk (zie II Corinthe 4). Een bevestiging voor mij: Ja! Hij zal komen in heerlijkheid. Zelfs al het kale, het oude, dat wat versleten is, en alles wat slecht is, dat zal verdwijnen. Kom, Here Jezus, welkom in mijn hart.

olivia schreef op 12 december 2018 om 20:05

Wij wenden ons tot U, Heer God, Allerwijste, Allerhoogste, Allerheiligste….
Het is Uw wil dat alle mensen worden gered en tot de kennis van de waarheid komen.
Wij allen loven prijzen en danken U Heer.

Mariah schreef op 12 december 2018 om 18:15

Afgelopen dagen heeft de tekst van maandag 10-12 me beziggehouden; de gebedssuggesties daarbij kon ik niet plaatsen. “Wat zijn mijn fouten, waar heb ik schuld”?: Evenals het gesuggereerde antwoord van Jezus: “Sta op en neem je problemen zelf in handen en verstop je er niet langer achter” Erg moralistisch: alsof Jezus gefocust is op onze fouten. Zo hoor ik Jezus niet tegen mij spreken. Voor mij vertegenwoordigt Jezus een mateloos genadige God (wiens genade ik steeds weer opnieuw nodig heb). Op momenten dat ik worstel met mijn onvermogen hoor ik hem wel zeggen: “Wat verlamt jou, wat maakt jou onvrij?” Ik ervaar dan zijn mededogen. Hij laat zijn licht schijnen over mijn schaduw, zodat ik inzicht krijg. Ook tegen mij zegt hij: Sta op en ga heen. Door zijn bevrijdende woorden richt ik mij op als een fier mens en ga doen wat in deze wereld gedaan moet worden. Met in mijn oor een voortdurende fluistering: “Blijf mij trouw, ik heb jouw trouw nodig in deze wereld”.

Mariah schreef op 12 december 2018 om 17:17

De afgelopen dagen heeft de tekst over de lamme man van maandag jl. mij erg beziggehouden. Ook ik heb moeite met de gebedssuggesties en heb moeite deze te betrekken op de tekst van Lucas. De suggestie: “sta op en neem je problemen zelf in handen en verstop je er niet langer achter” vind ik erg moralistisch; zo kan ik de betreffende Bijbeltekst niet lezen. Ik hoor God ook niet vragen aan mij: “Waar ben jij de fout ingegaan; waaraan heb jij je schuldig gemaakt? (alsof hij gefocust is op mijn misstappen). Ik ervaar een God die eindeloos genadig is: gratuit, ONDANKS mijn fouten. En die genade heb ik keer op keer weer nodig. Ik hoor hem wel vragen op momenten als ik worstel met mijn onvermogen: wat verlamt jou ,wat maakt je onvrij? Weet dat ik oneindig van je houd” en ik ervaar Hem als een voortdurende fluistering in mijn oor: “Blijf mij trouw; ik heb jouw trouw nodig”. Ik hoor hem ook mij zeggen: Sta op en loop: Ga rechtop als een fier mens, een kind van God en ga in mijn Naam.

maria schreef op 12 december 2018 om 11:39

Gedachten blijven alle kanten op gaan. Ik mis focus. Moe en pijnlijk lichaam. Nu hoor ik: rust eerst uit. Dat raakt me.

Hans schreef op 12 december 2018 om 10:31

de overweging van vandaag is voor mij spot on.
Raakt me enorm, word er blij en tegelijkertijd droef van.
Zelden zo een emotie nav stupkje tekst gehad
(carry on)

pierre schreef op 12 december 2018 om 09:26

daar wij al veel mizerie gehad hebben nml heel veel operaties is ons enige wat wij hebben het gebed ook tot ONZE LLIEVE VROUW MARIA DE MOEDER VAN JEZUSrichten wij ons veel met het weesgegroet

Aukje schreef op 12 december 2018 om 09:13

Wat een prachtig lied van Bonhoeffer naar aanleiding van de uitspraak van Jezus aan mij: Mijn juk is zacht, Mijn last is licht! Dank daarvoor.

Gilles schreef op 12 december 2018 om 07:53

Wat U leert Heer, is van alle tijden. Het is geen oproep ons verzet te staken, het kwaad zijn gang te laten gaan of willoos te gehoorzamen, laat staan ons liefdevol in te blijven zetten. We hoeven alleen ons zelf niet te overtillen. Verzet en overgave horen bij elkaar. Dat ervoer Bonhoeffer in zijn dodencel en schreef daarover het ultieme gezang. Dat is uw juk en het is zacht: https://www.youtube.com/watch?v=aN7dGz6NH5M

Hilde schreef op 12 december 2018 om 07:49

Zou het zo zijn dat we de ervaring van al het lijden in ons leven kunnen gebruiken om anderen die hetzelfde meemaken nabij te zijn en te troosten ? Voor mij is dat de enige zin van lijden.

Luís Weel schreef op 11 december 2018 om 23:57

Vaak zie ik het in de praktijk gebeuren. Ouders met een gehandicapt kind, ik voel me klein worden als ik zie hoe ze van alles uitproberen toekomst te scheppen voor dit “zorgenkind”. Soms lijkt het erop dat dit misschien ten nadele gaat van de andere kinderen. Het tegengestelde lijkt eerder waar. De andere kinderen delen in die speciale zorg en groeien op die manier op om bewuster om begrip te krijgen voor het feit dat onze missie in het leven betekent: zorg hebben voor wat zwak is. Pas dan komt er een nieuwe wereld waarin echte solidariteit het wint van het egoïsme en auto-promotie.
Ik voel het als de grootste troost in mijn leven, dat God zo met mij bezig is, ondanks het feit dat mijn opstandigheid me vaak belet om dit te begrijpen en van harte te aanvaarden. Ik denk dat ik vaak te eigengereid ben en me te weer stel, omdat ik denk dat ik mijn eigen boontjes wel kan doppen. Sorry, Heer, voor mijn koppigheid en afwijzing van Uw inspanning om mij niet verloren te laten gaan.

Mariejan schreef op 11 december 2018 om 22:15

Zachtmoedig en nederig van hart. Hoe mooi klinkt dat en hoe diep is het verlangen om zo te mogen en kunnen zijn. Het vraagt moed en kracht om zo te zijn in deze wereld, omdat het beide eigenschappen zijn, die verkeerd verstaan worden. Als je zachtmoedig bent, krijg je vaak te horen dat je niet genoeg voor jezelf opkomt. Toch is dat zeker niet zo. Wel wordt vaak geprobeerd een zachtmoedige te ge- of misbruiken. Daar moet je zeker voor uitkijken als zachtmoedige, het gevaar loert. Nederig zijn betekent voor mij je niet verheffen, wel openstaan – op gelijke voet staan. Het heeft met liefde te maken. Beide woorden hebben met liefde te maken. Daarom raken ze me zo. Daarom raakt Jezus me zo. Bij zo iemand vind je troost en geruststelling en begrip.

lieve 2 schreef op 11 december 2018 om 21:53

Ik zong het met overtuiging meermaals mee met wel 200 zangers: “All we like sheep…”,we dwalen verloren rond zoals schapen, en “My yoke is easy and my burden is light”, in De Messias van Händel. Zich door die zang en de sfeer opgetogen voelen! Daarna terug in de realiteit vallen van het alleen zijn , er bijna niet meer zijn, onbelangrijk voor anderen. “Mijn juk is zacht en mijn last is licht”, zegt de Heer. Men veronderstelt zelfs niet meer dat ik het juk van een arbeid zou voelen, een last zou dragen…Blij zijn daarom? Ik kan het enkel aanvaarden, niets nieuw meer zoeken of aanpakken, alle creativiteit uitbannen? En waar is God die vroeger zo intens in mijn leven aanwezig was? Hij zoekt me, lees ik. Ook ik zoek Hem. Zoek ik Hem eigenlijk nog wel?

Temina schreef op 11 december 2018 om 21:42

God onze vader houdt van al zijn mensen kinderen, als een kind hem de rug toekeert, gaat hij als vader op zoek naar zijn kind en als hij het dan weer gevonden heeft, klinkt er gejubel in de Hemel. In heb deze tekst gelezen in het kader van relaties, alle mensen kinderen zijn door hem geliefd. Als je gescheiden bent van God, zal hij er alles aandoen om je terug te halen, wandel je met God, met al je tekortkomingen en al je deugden en goede intenties dan hoeft hij niet naar je op zoek, want hij is in je.

conny schreef op 11 december 2018 om 21:37

Je verloren voelen. Ja dat doe ik op dit moment wel even. Zorgen om onze zoon en een slechte uitslag omtrent mijn reuma. Dat maakt het leven er niet vrolijker op en dan is het toch wel moeilijk om te blijven vertrouwen en te geloven dat er IEMAND is die voor mij zorgt en me vast houd. En toch……

Nadia schreef op 11 december 2018 om 20:34

Ik heb vandaag geluk. Hartigheid en nederigheid zijn grote woorden. Voor mij betekenen ze niks omdat ik éénmaal zo ben.
Alleen wat voor mijn eigen hart zorg dragen want de zorgen van een ander kan enorm belastend zijn door de pijn.

Danny verlie schreef op 11 december 2018 om 20:27

Wat we nodig hebben is al in ons aanwezig, maar we dienen onszelf te behandelen met respect en liefde. Wie zichzelf veroordeelt en wantrouwt, begaat een ernstige vergissing. Het enige wat ik je wil vragen is perfectioneer de liefde voor jezelf. God schiep het kind, dat wil zeggen dat, jou hunkering. Om het te laten schreeuwen, zodat de melk kan komen. Verhef je stem! Draag niet koppig en zwijgzaam je pijn. Huil treur! En laat de melk Van Liefde in je stromen.

olivia schreef op 11 december 2018 om 19:01

Heer, schenk ons Uw blijdschap, die blijdschap die geen mens, geen armoede, geen omstandigheden en geen condities ons kunnen ontnemen. Jezus wij hebben U lief. wij zien, dat alles door U wordt geregeld. Wij verheugen ons over dit inzicht. Dank U Jezus.