Gastenboek

Annemarie N. schreef op 19 december 2018 om 20:48

De uitspraak en het geloof van Claude de la Colombière sj trof mij, omdat hij schrijft, dat de Barmhartigheid van God onuitputtelijk is en boven alle kwaad uitstijgt. Wat een troost is dat voor mij als persoon en eigenlijk voor de hele mensheid. Hoe diep we als individu of als mensheid ook zijn gevallen of dreigen te vallen door onze eigen schuld of zelfs willens en wetens of gewoon door onze onverschilligheid. Hij blijft zich om ons bekommeren. God heeft het laatste Woord. Hij is Alpha en Omega maar Hij heeft zich toch willen ontfermen over kleine menselijke wezens zoals wij, altijd weer tot kwaad geneigd. Het is niet hopeloos gesteld met de toekomst van de mensheid, of van de Kerk of van mij persoonlijk, omdat God van ons houdt en met ons is. Zelfs als wij de moed en de hoop weleens verliezen dat alles ooit beter wordt (en wie heeft dat soms niet?). We mogen vertrouwen als een kind op Hem, onze Vader, want hij overstijgt ook ons menselijke gebrek aan hoop en vertrouwen. We moeten in geloof durven vallen in de armen van God. Dat houd ik mezelf vaak voor, zeker in deze bijzondere Adventstijd. Laat mij in geloof groeien, Heer, ik heb mijn hoop op U gesteld!

Temina schreef op 19 december 2018 om 20:27

Dat de blijde boodschap eerder voor andere bestemd is denk ik nooit. Gods liefde werkt ook in mij, sta ik nooit bij stil, goed om hier over te visualiseren. Hoe ga ik met Gods goedheid om: Oei ik zeg dank u wel, maar of ik alle eer aan God geef, nee volgens mij sla ik mijzelf ook op de borst.
Tja best wel gewetens vragen, hoe meer je je in de bijbel verdiept, hoe kleiner je wordt en dat is volgens mij ook het geheim, wie zich verlaagt zal verheven worden

jail schreef op 19 december 2018 om 17:46

Dat de blijde boodschap eender voor de andere bedoeld is denk ik eigenlijk nooit. Dat Gods liefde door mij werkt vergeet ik veel te veel. Vandaag heb ik de goedheid van God mogen ervaren.
Door onverwachts een mooi gebed te krijgen van een kennis. Een Gods ervaring, door in mijn zus haar goedheid te zien, haar liefde voor de andere, door het goede terug in de mensen te zien. (Iets wat ik niet altijd kan zien). Door de ingeving “zie Ik begin iets nieuws” ook toe te passen bij mijn problemen, het anders aanpakken van problemen of zorgen. Hij Onze Vader helpt me.Deze ingeving kreeg ik vanmorgen bij het wakker worden. Mijn zorgen zijn niet opgelost maar ik bekijk het nu anders en heb terug moed.
Hoe ga ik er mee om. Ik voel me dankbaar en dank de Heer. Misschien doe ik te weinig en moet ik meer handelen.
Het is vandaag een mooie Bijbeltekst. Ik wil jullie oprecht danken voor deze retraite.

Carla schreef op 19 december 2018 om 13:22

Vandaag bezocht ik een dame van 88 , veel pijn en zij krijgt hiervoor pleisters. Haar grote angst is wat als het niet meer helpt. Probeer met overgave en vertrouwen aan de tijd die komen gaat de weg volgen die u nu loopt. Meer kan ik God niet vragen. Och en deze vrouw heeft al zoveel verloren wat ze moet dragen. Laten we bidden.

maria schreef op 19 december 2018 om 11:23

Vertrouwen dat de blijde boodschap ook voor mij bestemd is. Dat ik, ook al kom ik uit de woestijn een warm en comfortabel huis in mezelf en voor mezelf kan maken met behulp van de engelenboodschap.

Annemarie N. schreef op 19 december 2018 om 02:49

Wat betekent het voor mij, dat Gods liefde in en door mij werkt? Vanaf het moment, dat ik mijn hart werkelijk openstelde voor God en het geschenk van Zijn Liefde durfde aan te nemen, ook al dacht ik dit geschenk niet waard te zijn, betekent de gave van Gods liefde voor mij, dat Hij in staat is geweest mij diep in mijn hart te laten weten, dat Hij er niet zomaar érgens is, maar dat Hij dáár is waar ik ben, onder alle omstandigheden van mijn leven en dat Hij mij het waard acht dat ik er ben. Anders zou Hij niet van mij houden. Hij gaat mij voor op de weg van mijn leven. En ik, ik wil Hem volgen tot in de Hemel. Hij laat mij weten, dat ik Hem alleen maar kan volgen door mijn hart op mijn beurt open te stellen voor degenen naast mij, niet zomaar érgens en toevallig naast mij, maar mensen die Hij juist daar op mijn weg heeft gebracht om te proberen hen te zien met Zijn ogen, in een poging mijn eigen beperkingen om de ander lief te hebben te overwinnen. Stap voor stap, met vallen en opstaan. Gods liefde doorgeven gaat niet vanzelf, maar is soms hard werken met je ogen steeds zoekend op Hem gericht.

Mariejan schreef op 19 december 2018 om 00:00

Ik begrijp voor het eerst de tekst over Josef, die Maria niet in opspraak wil brengen en daarom van haar wil scheiden. Ik dacht altijd, dat je daarmee Maria juist in opspraak en in moeilijkheden bracht. Maar nu las ik voor het eerst dat hij dat IN STILTE wilde doen. Dus juist niet openlijk scheiden, maar alleen afstand van Maria houden als echtgenote. Maar dan komt in een droom de engel, die hem zegt dat hij helemaal geen afstand hoeft te houden. De engel stelt Josef gerust met de mededeling dat het kind van de Heilige Geest is. En Josef gelooft dat. Het is een heel innerlijk proces in stilte bij Josef. Ik denk ook dat je alleen in een stil innerlijk persoonlijk proces tot geloof kunt komen. En van daaruit tot een juist besluit. De trits Stilte-Geruststelling-Geloof – zo gaat het misschien allemaal wel. Even tot je wezenlijke zijn komen en je opnieuw verbinden.

olivia schreef op 18 december 2018 om 23:31

Heer, nu Kerstmis nadert laat ons steeds meer naar jezus zoeken en proberen vrede te brengen bij al wie ons lief zijn.
Help ons daarbij Heer. Dank U

Temina schreef op 18 december 2018 om 21:51

Als ik mij inleef in Jozef, zou ik ook zo reageren, in het geheim verstoten en haar niet in opspraak brengen.
Ja en dan komt de engel in een droom, lastig ik hoop dat ik hetzelfde als Jozef zou doen en mij niet zou laten leiden door angst. Welke vooroordelen heb ik over anderen: wat een lastige vraag, meestal niet, maar klopt dat ook, ik ga er eens goed op letten. Mee kunnen werken aan de menswording van God: ik regel veel voor mijn geestelijk gehandicapte zus, zit er wel eens heimelijk over te mopperen, maar dat is fout. Ik bid voor mijn broer, die in een gesloten afdeling is opgenomen en probeer mijn andere zus die het psychisch moeilijk heeft te respecteren. Heer help mij vreugdevol te geven.

Luís Weel schreef op 18 december 2018 om 21:12

Ineens schiet me die vraag te binnen van de rijke jonge man: “Goede meester, wat moet ik doen om eeuwig leven te verwerven?” Het antwoord van Jezus is dan: “Noem mij niet goed. Alleen God is goed.”
Nee, wij zijn niet in staat om alleen maar goed te zijn. Het leven is wikken en wegen. Nooit kun je ergens zeker van zijn. Voor Jozef was het een moeilijke kwestie en ook hij wist niet direct hoe met de situatie om te gaan en lijkt te willen kiezen voor “de gulden middenweg” : Maria in stilte verlaten…. Maar in zijn droom hoort hij de stem van de engel: “Jozef, wees niet bang om Maria tot je te nemen….
Ik denk dat het zijn liefde voor Maria geweest is die hem deed besluiten haar tot zich te nemen en gehoor te geven aan de stem van de engel.
Dan kom ik tot mezelf: Ik werd geroepen om mijn leven te wijden aan God en de verkondiging van het evangelie, maar soms vraag ik me af: Was het echt roeping of was het een vlucht voor wat de wereld aanreikt? Jaren lang was ik missionaris ver van hier. Was het een vlucht omdat ik me toch niet helemaal kon vinden in het werk, of was het echt roeping, waar ik in mijn twijfels trouw aan wilde blijven?
De roeping is gebleven, mijn twijfels zijn gebleven onder steeds wisselende omstandigheden. Hoe het mogelijk geworden is, dat ik nog steeds mag doorgaan, weet ik niet. Maar op de achtergrond hoor ik een lied: “Zing voor de Heer van liefde en trouw, die onder ons verblijven wou”. Ik wil er verder maar het zwijgen toe doen in de geest van Jozef, die in het hele evangelie nooit een woord gesproken heeft, maar trouw zijn “jawoord aan Maria” gestand heeft gedaan.

lilian S. schreef op 18 december 2018 om 16:53

Ik zie Jozef als een zorgzame man die Maria wil beschermen. Ik weet niet hoe ik zou reageren. Jozef laat mij zien hoe kwetsbaar Maria is en aanvaardt dat zij het kind draagt van de H.Geest. Als mens staan we klaar met onze veroordelen over de ander en zien wij onze tekorten niet. Heer ik wil u danken voor alles wat u mij schenkt.

Elly schreef op 18 december 2018 om 15:05

God altijd bij het leven betrekken, door vertrouwen te hebben in Hem.

Joke schreef op 18 december 2018 om 13:21

Hoe zou ik reageren als ik mij inleef in de situatie van Jozef?
Net als Maria heeft Jozef een groot Gods vertrouwen.
Maar ga er maar aan staan!
Waarschijnlijk zou ik eerst net zo denken als Jozef … Maar dan die droom … die droom je niet zomaar …
Waarschijnlijk zou ik ook door middel van Gods genade JA zeggen en er voor gaan!
( maar zeker weten doe ik dat niet)

Welke vooroordelen heb ik over anderen?
Veel.
Niet dat ik dat persé wil, maar het is er gewoon.
Ja, natuurlijk moet ik daar dan een weg in vinden, die redelijk is en niet stigmatiseerd. Daar heb ik mijn handen vol aan. Maar ook daar vertrouw ik op Zijn hulp!

Heb ik kunnen meewerken aan de menswording van God?
Zie boven omschreven … als ik God kan toelaten en Hem zijn gang kan laten gaan … dan denk ik dat ik meewerk aan Zijn menswording. Want dan kijk ik met respect naar de ander. En hoop ik en vertrouw ik op Hem.
Dáár wordt God mens, als ik Hem in de ander zie!
De ander die net zo kwetsbaar en net zo gebroken is als ik!
Los van al mijn, ja maar … Los van mijn ‘ik’.
Zo bedenk ik het nu.
Loslaten … en je toevertrouwen.
Dat staat er weer mooi …
Toch vertrouw en hoop ik op Zijn hulp …
Maar wat een taak, dat kan je als mens niet alleen.

Annie schreef op 18 december 2018 om 10:18

Wat is die Jozef een liefdevolle man om zo om te gaan met dit WONDER-BAAR-lijk gebeuren. Een WONDER een kind te laten BAREN wat net van hem is en al die maanden in stilte GEHEIM- ZINNIG mee om moeten gaan . Her GEHEIM dat ZIN geeft aan heel de mensheid. Het gaat mij vanmorgen boven mijn vermogen om hier iets van te begrijpen. Daar moet God dus aan te pas komen. Wat zou ik graag een engel van de Heer ontmoeten hierover !!!

Hilde schreef op 18 december 2018 om 06:41

Gaat deze tekst ook niet over het geloof in de kansen die God ons aanreikt maar die we niet herkennen? Het is niet altijd makkelijk deze te herkennen en om het hart te verkiezen boven de wet maar nadien is het echt hartverwarmend. En voor mij is dat God een beetje meer op aarde zichtbaar maken.

Mariejan schreef op 17 december 2018 om 23:37

Ik sta middenin het Grote Gebeuren. Met mijn ‘autonomie’ en mijn afhankelijkheid. Verbonden en voortgekomen met en uit alle draden. Zo gebeur ik ook. Ik gebeur en laat gebeuren. In mijn pogingen werk ik mee aan de (weder)komst van Christus. Het besef dat ik een bouwsteentje ben, maakt voor God niet uit denk ik. Wel voor mezelf. Het geeft een bijzondere zin aan mijn leven.

Joke schreef op 17 december 2018 om 23:09

Mijmerend over de vraag: of ik mijn doodgewone leven kan zien als een bijdrage aan de komst van het Rijk Gods …
Dan denk ik dat dat zo is, als ik trouw kan zijn aan mezelf. ‘ God laten bouwen’ en de stenen die Hij mij aandraagt gebruiken. Als ik meer doe dan mij gevraagd wordt dan sla ik alweer een andere weg in, de weg van mijn ikkigheid, de weg van zelf de regie te willen houden.
Voor Hem hoef ik alleen maar Joke te zijn, zoals Hij mij heeft bedoelt.
En als God in en met ons is en wij doen wat ons wordt gevraagd dan werken wij mee, denk ik aan Zijn Rijk.

Temina schreef op 17 december 2018 om 22:55

Vandaag een goed gesprek gehad met mijn zus, dank u wel, ik heb geprobeerd om naar haar te luisteren, haar gedachten, meningen te respecteren en proberen te begrijpen, niet makkelijk daar zij in een lastige periode zit en het psychisch heel moeilijk heeft. Ik heb hier vele uren voor gebeden en mee geworsteld.
Heer wilt u mijn zus en zwager nabij zijn en dank u voor onze poging van bijdrage aan de komst van het Rijk Gods. Heer wilt u een huis bouwen voor mij en mijn zus en ons helpen om in vrede met elkaar te leven, dank u God.

lieve 2 schreef op 17 december 2018 om 21:33

De suggesties bij de evangelietekst van vandaag zijn wel erg moeilijke opdrachten voor mij. Er is de situatie van Jozef in ZIJN tijd, ZIJN tradities, ZIJN gezin …Ik kan in mijn heel andere situatie MIJN mogelijke reactie voorstellen:: schrikken, het niet geloven, afwachtend zwijgen in de hoop dat Maria het initiatief neemt en met een mogelijke uitleg komt, erover dubben, aanvaardbare oplossingen overwegen, naast elkaar dagenlang zwijgen….- Ik denk niet dat ik veel last heb van vooroordelen, ik kan niet zo meteen een voorbeeld in mijn leven vinden. -En ècht MEEGEWERKT aan de menswording van Christus? Ook daar moet ik neen-zeggen. Ik ben er elk jaar erg verheugd om en probeer dat te vieren. Me er meer bewust van te worden (o.m.in deze retraite) , maar werken kan ik dat echt niet noemen. Ik ben me wèl bewust van al dat bezielde werk dat jullie uitvoeren. Dank u!

Mariah schreef op 17 december 2018 om 21:20

In de gebedssuggesties lees ik dat in de geslachtslijst bekende mensen staan: goede, vrome mensen ( zijn ‘goede’
mensen per definitie ook ‘vroom’?) en zondaars, kinderen uit zonde geboren (welke zonde dan wel?). Dit (oordelend) denken in goed-kwaad schema’s roept bij mij alleen maar vragen op en benauwt mij. Ik kan er weinig mee. Toch ga ik mijn gebedstijd in; in mijn hoofd klinkt nog steeds goed-kwaad goed- kwaad goed-kwaad. Langzamerhand dooft die echo uit en vind ik mezelf in Zijn Ruimte. Hij die mij hoort en door en door kent. Ik hoor Hem niet over goed en kwaad. Er ZIJN is voldoende. Dank u Heer.

olivia schreef op 17 december 2018 om 19:27

Goede God, kom met Uw Heilige Geest over Uw Kerk, over ieder van ons. Help ons gemeend, eenvoudig en diepgelovig uit te kijken naar die komende Heilige Kerstnacht, waar Gij ons wil aanraken met de geboorte van Uw Zoon. Maak ons nederig maak ons rein. Door Christus, onze Heer. Amen

Luís Weel schreef op 17 december 2018 om 17:57

God schrijft zijn geschiedenis via de kromme wegen die de mensen gaan. Soms is het goed om te herinneren waar we vandaan komen. Ik heb mijn voorvaders en moeders niet zo diep over de eeuwen heen niet zo diep bestudeerd. Eerlijk gezegd, interesseert me dat niet zo misschien wel omdat ik er helemaal niet nieuwsgierig naar ben om alles te weten. Ongetwijfeld zullen er dan ook wel enkele vreemde dingen aan het licht komen, zoals blijkt in de afstammingslijst van Maria en Jozef. Dat was ook niet allemaal geur en maneschijn.
Doet er niet toe: Je bent, wie je bent of wie je wordt in de loop van de geschiedenis. We eindigen in Maria, een joodse aanstaande moeder! En dus mag je zeggen volgens de joodse traditie: Jezus is een echte jood. Uit de kromme menselijke geschiedenis blinken kostbare pareltjes op. Maria die wordt wie ze is. Jezus, de bevrijder van alle kwaad in de wereld.
Och ik ga maar gewoon door nooit de hoop verliezend dat ik verloren zal raken op de dwaalwegen van het leven. Probeer dienstbaar te zijn, meeleven te tonen, een beetje helpen, een en ander te doen totdat het niet meer gaat en me dan maar overgeven aan Hem, die mij geschapen heeft. Het zij zo.

lilian S schreef op 17 december 2018 om 16:34

Waar sta ik in de rij, en hoe vind ik mijn plaats. Jezus die als mens geboren is geef mij moed om aan mezelf te werken. Daarom vraag ik zijn hulp ,leer mij mijn naaste lief hebben. en oog hebben voor wat de ander nodig heeft .

Thea schreef op 17 december 2018 om 15:37

It’s in the name: Een vriendin heet Irene, waar ze komt brengt ze liefde, vreugde en VREDE

Christi Bartelink schreef op 17 december 2018 om 12:02

Waar sta ik in de rij? Moeilijke vraag. Ik kan me dat niet goed in menselijke begrippen voorstellen. Ik denk vooraan, ergens tegen het dranghek aan, daar waar de Heer voorbij komt, om ons met zich mee te nemen in heerlijkheid. Mijn eigen plaats zie ik als het aanmoedigen van mensen om naar Hem te gaan, zich open te stellen voor zijn liefde, en zijn toekomst.
Dank U Heer, dat uw komst niet van mensen afhangt, maar dat U juist komt ondanks ons, halleluja!

maria schreef op 17 december 2018 om 10:20

Waar sta ik ergens in de rij? Ik weet het niet. Ik heb goed en kwaad in me, ik zie goed en kwaad om me heen. Op dit moment weet ik niet anders dan: ja, ik ben net als iedereen. Toch wil ik het goede doen. Ik ben weer terug roepende in de woestijn nadat ik bij helder water gerust heb en weer op weg ben gegaan. Ik verlang opnieuw naar helder water. een rustplaats.

Annie schreef op 17 december 2018 om 08:52

Wat fijn dat we nu weer zeker zijn dat Jezus ook gewoon mens was net als wij.
Dat laat deze geslachtslijst duidelijk zien. Het betekent voor mij dat Hij ook net als ik is geweest buiten zijn God zijn.

Dat geeft weer moed. Hij kent mij en weet wat in mij om gaat.

Anke schreef op 17 december 2018 om 08:43

Waar sta ik in de rij om de komst van het rijk van God te laten zien? God op de eerste plaats, hoe doe ik dat? Door gebed. Heilige Geest leid mij, vul mij. In ontspanning samen zijn; en mijn naaste liefhebben. Wat heeft de ander nodig? Hoe luister ik? Liefde delen door aandacht en begrip te tonen. Gods Koninkrijk kome, Uw wil geschiede in hemel èn op aarde!!

Nadia schreef op 17 december 2018 om 08:33

Ik sta niet direct stil bij mijn generatie. Het enigste dat ik weet dat ik geboren ben en in feite ontstond de generatie uit Adam en Eva waarbij kwaad en goed op onze weg ligt. Werken aan jezelf is geconfronteerd woorden met het goede en het kwade in onszelf. De confrontatie van het onbewuste voor ons bewustzijn is zo belangrijk om in balans te leven.

Christine schreef op 16 december 2018 om 23:33

Ontwakend met een wit sneeuwtapijt, zijn we in deze witte ochtend naar het Woord Gods’ gaan luisteren in de Eucharistieviering. “Heer, wat moeten we doen?3 Van hetgeen wij in overvloed hebben delen met de armen.
Op de vragen van vandaag: Waar hoop ík op? Wat verwacht ík? Welke plaats neemt God daarbij in? wil ik zeggen dat ik hoop op meer begrip voor de mensenrechten, oa voor het Marrakech akkoord. Ik verwacht dat de mensen in al die vluchtelingen het beeld van de vluchtende Jozef en Maria zouden zien, dat de rijken hen toch binnen zouden laten. De plaats die God daarbij kan innemen is (GOD= LIEFDE) is dat het hart van rechtsen en populisten zou kunnen opengaan voor deze noden en dat wij onze onwetende medemensen hiervan de juiste toedracht kunnen bijbrengen.

Luís Weel schreef op 16 december 2018 om 21:48

Deze derde zondag van de Advent. Alles ontwaakte wit hier in de Rijp. Diepe stilte in het morgenuur. Hier was het “Midwinterfeest”. Een heerlijk verbroederingsfeest. Het is een zondag van “Wees blij…” De liturgie spreekt er zo opwekkend over vandaag. Ja, volgens Johannes de doper moeten we aan de slag: wie 2 paar kleren heeft, geef een paar weg aan wie niet heeft, anderen niet uitbuiten bij het innen van belasting, geen oorlogsbuit pakken ten koste van anderen. Wij mogen net zoals Johannes de doper vraagt, meewerken met de genade, maar niet wij maken het Rijk van God hier op aarde. Dat doet Hijzelf. Het is een illusie om te denken dat wij in de wereld een paradijs kunnen scheppen. Dat is de beproeving die Jezus ondervond in de woestijn. “Jij zult alle koninkrijken van de aarde bezitten.”
Maar dan toch, hoe vaak laat ik me niet verleiden door de illusie dat ikzelf heer en meester ben van de situatie?
De ervaring van het richtsnoer dat de bijbel en bovenal Jezus me geven is als een scheidsrechter die me terugfluit als ik me weer eens laat meeslepen door valse illusies.
Ja, Jezus, ik ben niet waardig dat je tot me komt en me aanvaard zoals ik ben, maar ik voel dat je me ondanks alles niet in de steek laat.

Joke schreef op 16 december 2018 om 21:30

Waar hoop ik op?
Dat ik het kan volhouden …

lieve 2 schreef op 16 december 2018 om 21:28

Ik heb me nog nooit de vraag gesteld waar ik me zou plaatsen in de geslachtslijst van Jezus. Nu antwoord ik meteen: NERGENS! Ik vroeg me wel dikwijls af waarom Jezus daar zo uitdrukkelijk vermeld wordt, dat blijft me verbazen. Dat Jozef zijn vader niet was wordt in hetzelfde verhaal uitvoerig -zij het met eerbied- verteld. Maria is zijn moeder, zij zal wel tot de stam van David behoord hebben, maar dat was blijkbaar niet zo belangrijk, het wordt daar niet eens vermeld. Zij was maar een vrouw! En toen nog niet gehuwd met Jozef. Kijk, zo belangrijk is dat niet voor mij, maar ik hoor niet thuis in die traditie. Mijn eigen leven zien als een ‘bijdrage tot Gods rijk’ vind ik wat hoog gegrepen. ‘ Helpen bij het voorbereiden van de komst van de Heer’ ? Toch wel, in veel kleine dingen door de jaren heen: erover gesproken, erover geschreven en verteld, teksten voorgedragen, toneelstukjes geschreven en gespeeld , erover gezongen … Dergelijke dingen.

Danny verlie schreef op 16 december 2018 om 21:06

Kindje Jezus openbaart zijn wezen in de mate waarin wij losser en losser staan van overtuiging van vergelijkingen, projecties. Hoe leger wij zijn, hoe voller de reflectie van zijn alles zijn.

lucien schreef op 16 december 2018 om 20:33

Mijn God. Waarom zijn wij zo ontzettend hard voor onze mede mensen .Waarom zo egoïstisch alles voor ons .Niets dan ellende voor hen’ .Ellende die ons zelfs nog niet raakt .Strooi een beetje van uw liefde in ons hart.Het was toch U die sprak…Bemin je naaste als jezelf…Vergeef die hardheid zodat je wereld weer leefbaar wordt.

jail schreef op 16 december 2018 om 20:17

. Ik herken mezelf in de eerste zin. Ik sta tussen goed en kwaad.
Telkens voel ik jaloersheid, hebzucht, boosheid om wat ze me aandoen, hoogmoed, egoïsme. Ik kan uit boosheid de mensen kwetsen omdat ik zelf ook door hen gekwetst voel. Vergeven is zo moeilijk als ze telkens weer hetzelfde doen. Ik zie dan het goede niet meer in de mensen. Dit was toch mijn eerste intentie van de Advent retraite het goede zien, “alles nieuw maken” door U toe te laten.
Angst is ook een grote boosdoener. Geef me meer vertrouwen, in Uw woord. Geef me wijsheid, liefde voor de andere en voor mezelf. Een goede gezondheid. Leren dankbaar zijn voor wat ik wel heb. Leer me vergiffenis vragen. Aanvaarding voor wat ik niet heb. Mezelf leren kennen. Groeien in mijn geloof. Kracht als ik beproeft word. Er aan denken “bemin God boven alles”. Hij is er voor mij voor iedereen. Heer blijf me blijf ons nabij Amen.

broeder S schreef op 16 december 2018 om 20:09

Broeder S.
Als ik die stamboom van Jezus bekijk die ons morgen 17 december wordt in herinnering gebracht … roept het bij mij ook de vraag op: ” wie ben ik nu in mijn 87ste jaar?”.
Het is een lijst (als een stamboom) van ‘ik-ken’ die op die lijst gelijkt, ikzelf als kleuter, ikzelf als schoolkind, ikzelf als student, ikzelf als onderwijzer, ikzelf in de praktijk van het onderwijs, ikzelf als late student aan de unief, ikzelf als religieus, als missionaris, als gepensioneerde die nog les geeft aan jonge religieuzen uit verschillende landen, ik die ook in verschillende culturen heb geleefd en overal en nergens thuis was, en nu in een rust en verzorgingstehuis me toch nog tracht gedienstig op te stellen …. Ik ben nu wie ik geworden ben … Heer, en toch ben ik dezelfde ‘ik’, zoals een rups die vlinder wordt, maar ik draag toch met dankbaarheid die geschiedenis mee. Zo wordt Gij Jezus elk jaar met Kerstmis opnieuw geboren in de harten van de mensen. Geboren als ‘Christus van 2018’ en toch dezelfde als die van Bethlehem… En wij zijn de engelen, de herders, de koningen, of soms de soldaten van Herodes …. Maar daarvoor behoede ons Uw liefde.

Vlinder schreef op 16 december 2018 om 18:37

Mooi, de Heer is nabij!

Annie schreef op 16 december 2018 om 16:53

Heer leer mij los te laten. Als U het huis niet bouwt dan wordt het toch weer afgebroken.
Deze openingstekst van week 3 blijft in mij door werken.
Ik weet dat het zo is ,maar het loslaten van mijn ik(ego) is zo moeilijk.
Geef kracht Heer aan alle retraitanten om vol te kunnen houden.

Temina schreef op 16 december 2018 om 16:40

Ik reken op kracht van boven om het leven te kunnen leven in harmonie en oog voor mijn naaste, dat ik mij niet
uit het veld laat slaan bij tegenslagen, maar steeds op God blijf vertrouwen. Mij niet laat leiden door angst en gebasel, maar door onderscheidingsvermogen, wijsheid en inzicht. Ieder mensenkind is op zoek maar geluk, het echte geluk is alleen bij u te vinden, ik bid voor alle mensen die u niet kennen, en hoop dat ik hier mogelijk iets in kan betekenen.

Temina schreef op 16 december 2018 om 16:21

Gelukkig is Elia voor mij geen uitvlucht, ik geloof in God en doe mijn best om samen te wandelen,
echter ik ben ook mens en struikel net zoals alle mensenkinderen. Ik denk wel, als ik eerlijk ben,
dat het voor ons makkelijker is om te geloven, als destijds daar wij de hele bijbel ter beschikking hebben.

olivia schreef op 16 december 2018 om 15:38

Heilige Geest, liefdevol vuur tussen de Vader en de Zoon, wees Gij in ons de levende vlam die ons doet verlangen te leven in de Heer. Kom Heilige Geest, dring door tot in het diepste van ons hart .

lilian S schreef op 16 december 2018 om 13:27

Heer van Jezus uw zoon hebben we veel geleerd. Hij heeft ons leren delen met de gene die niets hebben. Ik mocht ervaren dat geven ook ontvangen is. Ik dank u voor uw goedheid ons te laten zien zijn liefde en barmhartigheid.

maria schreef op 16 december 2018 om 11:30

Vragen blijven door mijn hoofd dwarrelen, antwoorden zijn er niet…nu ben ik daar niet meer krampachtig onder. Ik ben op weg en ik ervaar wat ik tegenkom en als ik liefdevol kan blijven doe of laat ik wat goed is.

Anke schreef op 16 december 2018 om 09:47

Weer een nieuw begin! Een witte wereld om me heen. Jezus is het licht van de wereld. Hij wil mij vullen met Zijn Geest ik verbind mijn ziel geest en lichaam aan de Heilige Geest. Vul mij met vrede, vreugde en vertrouwen Heer. Schijn met Uw licht door ons heen zodat de wereld U ziet.

John schreef op 16 december 2018 om 09:32

Here God, ik hoop en verwacht Uw Liefde, Genade en Barmhartigheid. Ik weet dat het heerlijk aan mijn bereidwilligheid ligt om die Zaligheden ook daadwerkelijk te ervaren. U geeft mij alle tijd. Ik maak stapjes, ook om zo onvoorwaardelijk mogelijk te geven. Geven wordt dan ontvangen. En zo is het goed. Alleen dát ‘weten’ is al een Zegen….van U! Mooi onderweg, met U, met mede-mensen. Halleluja !!!

wilfried de wolf schreef op 16 december 2018 om 01:05

Waar ik het moeilijk mee heb is dat in de bezinningtekst gezegd wordt dit is het woord van God en dan wordt een bijbeltekst geciteerd. Maar de bijbelse teksten zijn van auteurs ( Marcus of Lukas…) en niet rechtstreeks van God . Tevens zijn het teksten die door deze auteurs geschreven zijn om het christendom te promoten en zoveel mogelijk volgelingen te boeken.
Neemt niet weg dat ik het toch zinvol vind de retraite te doen omdat ik toch ervaren heb dat dan Kerst of Pasen diepgaander beleefd wordt!

Mariejan schreef op 16 december 2018 om 00:20

De eerste zin van de derde week raakte me al ten diepste. ‘Ik stel telkens vast dat mijn keuze voor de Heer niet definitief is’. Dit herken ik zeer. Telkens weer staat mijn menselijkheid me in de weg om te kiezen voor de Liefde. Bespeur ik dat mijn liefde meestal voorwaardelijk is. Zijn geest zal me echter in de goede richting duwen. En dan de zin dat God onze kleinheid misschien wel voor zijn eigen plannen gebruikt. Maar dat gaat wel ten koste van een deel van zijn eigen schepping. God wil alles beter maken, maar is het dan toch niet goed genoeg? Het kan blijkbaar beter, dat zit in “Zie, het is Goed (Genesis). Het is al. En dan komt mijn hoop op de proppen. Het is al, en tegelijkertijd kan het beter. Moest denken aan mijn eigen doop – ik was al lang en breed volwassen, toen dat gebeurde – , gedoopt in water en gezalfd met olie. Gezuiverd en geïnspireerd. Geïnspireerd tot wat al is en ook nog moet komen. Ook in mij.

Nadia schreef op 15 december 2018 om 23:50

De Hoop is mijn bewaring van de schepper die tijdig het licht op het pad laat schijnen om bij mezelf de krachten en de moed te verzamelen om verder het pad op te gaan.

Joke schreef op 15 december 2018 om 23:25

Elia had (net als wij, ik) een Godsbeeld die niet klopte. God was niet in de storm, regen, vuur.
God was in de stilte, in de zachte bries ..
Elia brengt mij wel dichter bij het hier en nu en mijn Gods beleving, (als ik dat zo mag zeggen).
Ook vroeg God aan Elia om terug te keren naar de (P) plaats waar God hem had geroepen .
Dat ervaar ik ook bij mezelf .. ommekeer of ‘terug geroepen te worden’ naar niet wat ik wil, maar naar de weg die Hij voor mij bedoeld. Ik denk nu, dat dat de plaats is waar ik sta.
En nee, dat is niet altijd fijn, omdat ik een ‘liever’ heb.