Gastenboek

Sylvia schreef op 24 december 2018 om 09:07

Dank u voor deze verdiepende Adventsretraite en de mooie dienst en lezing in de Krijtberg van zaterdag 22 december. De vragen bij de teksten deden mij stilstaan bij de diepere inhoud van de Bijbelteksten en hoe ik dit in mijn dagelijks leven ervaar.
Nogmaals dank voor uw mooie werk. Allen een zalig kerstfeest gewenst en een inspirerend Nieuwjaar.

Mirjam Ebbers schreef op 24 december 2018 om 08:46

Door te erkennen dat ik zondig ben, tot alle kwaad geneigd. Door het bij Hem te leggen, kwam Hij met woorden van zegening en maakt het mij niet bang meer. Ik vond het niet leuk en wilde de teksten daarover eigenlijk niet overdenken…maar de HEER geeft dat het mij nu niet meer bang maakt, de kracht ervan is weg, de angst ervoor verdwenen.
Ik zie nu nog meer Gods liefdevolle plan. Zijn liefdevolle armen. die zeggen, kom maar ik wist het allang dat je zonde bent!!! Zijn woord: Mijn genade is u genoeg! Immanuel=God met ons. Hij kwam, Hij stierf voor jou. Geeft redding.. En nu… draagt het uit.
En mijn hart zong…

Maak ons tot een stralend licht voor de volken een lied van hoop voor de volken een levend woord voor de mensen om ons heen. Tot de wereld weet dat U verlossing geeft Uw genade door ons heen…

Lutgarde schreef op 24 december 2018 om 06:30

De tekst ontroert mij. Het stralende licht van de hemel zal over ons opgaan …. zodat wij onze voeten kunnen zetten op de weg van de vrede….
Het is een belofte. Geeft hoop. Het heeft een weids uitzicht.
Mochten meer mensen deze mooie woorden uit de bijbel lezen zodat hun leven aan diepgang wint. Vrede, daar gaat het om. In je binnenste en in de wereld rondom.

Annemarie N. schreef op 24 december 2018 om 05:13

Diepe vreugde wens ik ieder toe, in de Kerstnacht, wanneer wij ieder vanuit onze plek in deze wereld en deze tijd tot Hem naderen en rondom Hem samen komen met onze menselijke twijfels, onze vragen, noden en angsten.
Het Kindje strekt zijn handjes naar ons uit, naar ieder van ons, zoals we zijn.
God is een Wonder: Deze nacht is Hij voor ons gekomen als een kwetsbaar kindje in een houten voederkribje in een stal in Bethlehem. Handen die later mensen zullen zegenen, zieken genezen en brood en wijn zullen uitreiken en gevouwen handen die ons zullen leren bidden tot God de Vader. Handen, die zelfs tot het einde toe -tot op het hout van het Kruis met spijkers doorboord – geopend naar ons toegekeerd zullen blijven en stervend de Hemel voor ons zullen openen.
Handen die Maria in de Hare heeft genomen toen Hij nog een kind was en later toen Zij Hem bij de hand nam, toen de wijn bij de bruiloft in Kanaän op was. Zijn gewonde handen op het eind, toen Zijn dode lichaam Haar werd teruggegeven.
Durf ik mijn hand ook in die kleine hand van Hem te leggen deze nacht, en morgen weer en de dagen daarna om Zijn weg te gaan tot op het einde van mijn leven? Durf ik zoals een kind met mijn hand in de Zijne de vreugde van Gods koninkrijk tegemoet te gaan?
Laat mij dat toch durven, Heer, met Uw genade!

Joke schreef op 24 december 2018 om 00:08

Hij zal hen als herder weiden .. bekleed met de macht van de Heer ..
Al lezend stoot het woord ‘macht’ mij af.
Maar als het gaat om de macht van de Heer.. dan is dat toch andere koek.
Als God Liefde is dan denk ik dat het misschien zou kunnen betekenen dat Hij ons bekleedt met zijn Liefde. Als ik open sta voor die genade dan zal het zo kunnen zijn dat ik een bijdrage zou geven aan Gods plan.
Want met Liefde, heers je niet, maar zie je de ander en houdt je rekening met elkaar.
Wat zou het fijn zijn als ik ( we ) dat zo zouden kunnen. We mogen het iedere dag opnieuw proberen.

Mariejan schreef op 23 december 2018 om 23:50

We zijn zo klein, maar wat een binnenwereld hebben we. Die is net zo groot en ruim als alles wat buiten ons is. We weten nog niet half hoeveel potentieel we hebben, hoeveel ons geschonken is. Ik geloof dat Christus hier op aarde is gekomen om ons daar bewust van te maken. Ook dat schenkt God ons – zijn Zoon, opdat wij mogen groeien. Van kind naar volwassene. Volgroeid raken. Zodat er meer liefde en vrede zal zijn.

olivia schreef op 23 december 2018 om 23:48

Heer God, wij vragen U in deze advent : Geef ons de kracht om in deze donkere dagen op zoek te gaan naar die ene ster die ons zal brengen naar het Kerstkindje. Naar het lichtje in ieder van ons dat soms helder, soms verborgen is. Opdat ieder mensenkind vervuld mag worden van hoop. En mag delen in Uw droom van vrede. Amen

Luís Weel schreef op 23 december 2018 om 22:52

Eerlijk gezegd ben ik niet zo’n enthousiasteling, als ik ergens aan begin. Ik ben eigenlijk altijd met een zekere huiver of tegenzin begonnen met de uitvoering van plannen, die ik noodzakelijk achtte voor de goede gang van zaken in mijn eigen leven en in de zending waar ik “ja” tegen gezegd had. Wat me dan weer op de been hield of me een beetje enthousiast maakte was en is het feit dat ik altijd weer mensen ontmoette die me niet in de kou lieten staan. Zo was het in het verleden en zo is het nog steeds. Daardoor kan ik, terugkijkend op mijn leven blij worden met zoveel mooie dingen die gewoon gebeurd zijn. Ik noem het wonderen die ondanks mijn onbeduidendheid plaats hebben gevonden. Daar ben ik blij en dankbaar om.
Kerstmis staat voor de deur. Ik denk aan de herder David uit Bethlehem, de jongste van een gezin die niet thuis was toen Samuël op bezoek kwam om een koning te zalven. Uiteindelijk werd het de jongste, die bij de kudde schapen weggehaald moest worden. Hij wordt de herder voor zijn volk en nog een goeie ook. Jezus wordt geboren in een kribbe in de schaapstal. Zo begint het. Ja, alle begin is moeilijk! Maar er gloort een nieuwe dag voor de hele mensheid, ook voor mij. Deze avond ging ik naar een kerst-samenzang. Heb uit volle borst meegezongen. Is het enthousiasme, gebed of dankbaarheid voor de grote dingen die staan te gebeuren in onze wereld? Ik weet het eigenlijk niet. Maar één ding denk ik wel: “wie zingt, bidt dubbel en bestrijdt zijn kwalen”… op zoek naar de echte vreugde.

lieve 2 schreef op 23 december 2018 om 21:39

Ik lees die tekst over Johannes elke dag. Vandaag vind ik het weer jammer dat ik uit het vervolg van het evangelie ook weet hoe het met hem afliep en waar menselijke kleinheid en toeval zo’n grote rol speelden. Maar hij heeft zijn taak tot het einde toe volbracht. – Het licht van Gods aanwezigheid merk ik soms in grote gebeurtenissen, maar veel vaker in de houding en zorg van eenvoudige mensen. Deze morgen nog, toen een gehandicapte jongeman een bejaarde oude vrouw spontaan een arm gaf om haar naar buiten te helpen. Ze kennen elkaar nauwelijks. – Ik vrees dat ik te weinig aan mijn eigen zondigheid denk; misschien wel meer aan Gods barmhartigheid, maar zonder aan beide samen. – Mijn omgang met andere mensen werd opgebouwd doorheen een heel leven, ook nu nog en onder veel omstandigheden en invloeden. Het geloof speelde daarbij wel een grote rol.

Mariah schreef op 23 december 2018 om 21:33

In de gebedssuggesties lees ik: Hoe kijk ik nu naar mijn eigen zondigheid als ik Gods liefdevolle barmhartigheid naar mij toe zie komen? Weer die focus op de eigen zondigheid; daar blijf ik ‘koud’ bij. Dat drukt mij te neer. In de Bijbeltekst lees ik: ‘Voor de Heer zal je uitgaan om de weg voor hem gereed te maken’. Daar wordt ik warm van; daar kan ik iets mee. hier spreekt hij mij aan op mijn verantwoordelijkheid, op mijn kwaliteiten. Hij gelooft in mij! Dat is menswording.
In de terugblik op het gebed lees ik:’ Maria bewaarde alles in haar hart. Misschien is mijn hart te vluchtig om alles te blijven onthouden’ Deze laatste zin ervaar ik als suggestief. Onder ‘bewaren in het hart vesta ik iets anders dan ‘onthouden’.. onthouden doe je met je verstand. Bewaren in het hart gaat voor mij verder dan het verstand: ik ervaar dat als een ‘weten’ , ‘kennen’ van wat God met mij voor heeft. Ook Maria wist wat God met haar voor had. .

Temina schreef op 23 december 2018 om 20:31

Als ik terugblik op afgelopen jaar, heb ik mijn best gedaan om de wereld een beetje beter te maken,
Met Gods genade en hulp, was niet altijd makkelijk, zat ook wel eens heimelijk te mopperen. Dank u Heer, hoop dat 2019 ook vruchtbaar mag zijn. Morgen Kerstavond, de r.k. Nachtmis vieren, samen met zoon en zijn gereformeerde vriendin, best bijzonder en goed dat beide geloven samenkomen. Wens jullie allen Gezegende Kerstdagen en een Genadevol Nieuwjaar. Zal jullie gedenken in mijn gebeden, was gaat de tijd snel, ik heb veel geleerd,
Vooral het woord “ Genade” staat gegrift in mijn geheugen.

Christianne schreef op 23 december 2018 om 14:47

De gebedstip van dit vierde weekend van de advent maakt het uitzien naar Kerstmis heel concreet: jezelf herinneren hoe enthousiast je was toen je eens met een groep mensen werkte aan het opzetten, uitvoeren, concreet maken van een gezamenlijk plan. Daarvan kan ik me wel wat voorbeelden uit mijn leven herinneren en dat geeft me verder veel inspiratie om de komende week , de kerstdagen, heel intens te beleven. Hartelijk dank voor de suggestie, maar ook voor de vele andere woorden die me raken en me bewust maken van de komst van het Kind.

lilian.S schreef op 23 december 2018 om 14:24

God bekleed ons met zijn liefde, hij die naar ons omziet. Zo als het Magnificat luid. Wij zien zijn goedheid voor de mens. Heer ik dank u voor de liefde voor al uw schepselen.

Maria schreef op 23 december 2018 om 14:08

Onrustig zoeken hoef ik niet meer. Ik heb rust gevonden. Nieuwe handelingen dienen zich aan vanuit een basishouding met meer vertrouwen. Bijna…want ik rust nog uit en weet nog niet goed wat het dan is dat ik ga doen.
Het voelt wel nieuw.

Carla schreef op 23 december 2018 om 10:37

Het kleed van de liefde is een alledaags kleed, het is op maat gemaakt, toch ga Ik er slordig mee om. Gelukkig dat het me iedere dag herinnert aan de liefde ooit ontvangen uit een ver verleden dat tot op de dag van vandaag mij kan omringen om zorg te dragen voor. Hoog in de hemel klinkt een lied, Gloria in excelcie Deo.

L.Keymolen schreef op 23 december 2018 om 02:17

De tekst die op zondag 23 december aangehaald wordt, uit Micha 5 , gaat over de Messias, niet over een menselijke herder. Hij is groot en machtig. Ik ben zo dankbaar dat deze profetie vervuld is en dat we dit kunnen gedenken.

olivia schreef op 23 december 2018 om 00:42

Heer God, dank U voor de komst van Uw Zoon Jezus, wij zien met vreugde uit naar die Heilige dag van Jezus’ geboorte.
Wij bereiden ons hierop voor door te bezinnen en te bidden.
Dat wij in deze adventstijd wakend blijven uitzien naar de vervulling van uw beloften: uw komst in onze wereld. Lof en dank Heer

Mariejan schreef op 22 december 2018 om 23:44

Hij redt mij – Hij heeft oog voor mij – Hij heeft grote dingen voor mij gedaan – Hij is barmhartig voor mij geweest – Hij heeft mij zijn kracht getoond – Als ik honger heb geeft Hij mij wat ik nodig heb – Hij maakt mij leeg, als ik te vol zit – Hij trek zich mijn lot aan. Dit alles heeft Hij mijn voorouders beloofd. En zo kom ik thuis bij Hem. Maria accepteert wat aan haar gebeurt en is dankbaar en gelukkig. Zij voelt zich geborgen – tot in eeuwigheid. Magnificat!

Joke schreef op 22 december 2018 om 23:37

Wat mij ‘groot’ maakt is als ik het gevoel krijg dat ik er mag zijn., gezien zijn. Gewoon zonder buitensporigheden.
Vandaag heb ik dat mogen ervaren doormiddel van een kerstkaartje van een medewerker van de afdeling waar mijn man verblijft. Hij is met pensioen gegaan dit jaar. Het feit dat hij aan ons heeft gedacht, maakt blij.
Waarom dít kaartje je dat gevoel gunt, terwijl er zoveel andere kaarten zijn, komt, denk ik, door de relatie. Dit kon ik niet verwachten van een oud medewerker.
Het voelt ‘groot’ omdat je je gezien weet!
Je wordt als het ware even uitvergroot!
Dat maakt dankbaar.

Zo herken ik meerdere kleine signalen in mijn leven. Misschien dat in andere voorbeelden meer Gods genade tot uitdrukking zou komen. Ik vind het al genade dat ik het zien mag. Dat maakt mij dankbaar.
(Tegelijkertijd is er iets in mij dat zegt; ‘ heb jij ook iemand zo’ n moment gegund’ heb ik daar moeite voor gedaan?)
Zo krijgt het ook vorm in mijn leven .. bewust bezig zijn, open staan voor anderen, de ander willen zien, met net zoveel behoefte om ‘gezien te worden’ als ik.
Niet dat ik dat wil forceren maar ik zou er wel graag meer voor open staan.

Zo dicht bij mezelf voel ik me toch het gelukkigst. Misschien niet zo spectaculair .. maar toch ..

Temina schreef op 22 december 2018 om 22:07

God maakt mij groot, ik ben dankbaar dat ik mij weer redelijk goed kan redden, ben jaren heel erg ziek geweest, gelukkig gaat het de goede kant op. Sta nu anders in het leven en probeer met de Heer op te trekken. Bijna Kerst, de kalkoen ligt in de koelkast, de kinderen, schoondochters en kleinkinderen komen, mooie vooruitzichten. Wens jullie allen morgen een goede zondag

Luís Weel schreef op 22 december 2018 om 21:53

Ik heb een tijd in mijn leven gehad dat ik ambitieus was en me uitsloofde om het onderste uit de kan te halen (Misschien is dat nu op latere leeftijd nog steeds het geval? Maar toch…ik heb nooit het gevoel gehad dat ik zo belangrijk was. (Misschien wel een minderwaardigheidscomplex?) Ergens voel ik me thuis bij de woorden van de apostel Paulus: “Ik heb (geprobeerd) de goede strijd gestreden. Ik heb (wanneer?) de loop volbracht. Nu rest mij nog.?…”.
Maria is nog maar een jong meisje, afkomstig uit een klein dorp. In het evangelie horen we Nathanaël zeggen: “Kan er wel iets groots voortkomen uit Nazareth?” In de tekst van vandaag klinkt een nieuw bewustzijn door: “Hij heeft neergezien op de kleinheid van zijn dienstmaagd. Zie alle geslachten zullen mij gelukkig prijzen…..” Niet wie jijzelf bent, maar het besef dat God jouw persoon uitkiest om iets tot stand te brengen. Om dat besef gaat het in het leven.
Elke dag opnieuw, als ik terugkijk op wat ik gedaan heb, word ik dankbaar en verwonder ik me erover dat zo verschrikkelijk veel dingen goed gedaan zijn of goed afgelopen zijn. Dan dank ik en denk ik met blijdschap: hoe is het mogelijk dat het allemaal zo goed ging en dan weet ik ook dat dat niet mijn verdienste was, maar genade die ik gekregen heb.
Overigens merk ik hier wel bij op: om te doen wat op mijn pad komt, is het meestal bloed, zweet, tranen en tegenzin die ik moet overwinnen om er wat van te maken.

Janny R. schreef op 22 december 2018 om 17:38

Hartelijk dank voor deze vruchtbare retraite. Ik dank de makers van deze retraite die voor mij de mogelijkheid boden om tot verstilling te komen en na te denken over mijn plek in relatie tot God. Gezegende kerstdagen en inspiratie voor 2019!!

Annemarie N. schreef op 22 december 2018 om 12:52

Vanmiddag is de oecumenische Adventsviering in de Krijtberg speciaal ook voor alle mensen die hebben deelgenomen aan deze digitale adventsretraite. Door ziekte in afwachting van een operatie kan ik daaraan niet deelnemen, maar was een aantal dagen wel – letterlijk vanuit mijn bed – mee op weg naar Kerstmis dmv deze digitale retraite. In het bijzonder wil ik de auteur en samensteller van de teksten Toon Suffys sj en ook alle deelnemers aan deze retraite bedanken voor hun openheid en bereidheid om gebedservaringen digitaal in het gastenboek met elkaar te delen. Zalig Kerstmis en Gods zegen wens ik ieder in 2019 toe! Hartelijke groet, Annemarie

Henny schreef op 22 december 2018 om 08:35

Het geeft mij nieuwe moed en kracht dat God ons kleine mensjes inzet , maar ook als ik de last ervan niet meer kan dragen ik ermee naar de hemel kan.

Christianne schreef op 22 december 2018 om 08:31

‘ Wie maakt mij groot?’ Deze vraag houdt me bezig, en ik ervaar dat ik hierbij meteen aan mijn gezin denk. Door hen groei ik, mag ik ook groeien, mezelf zijn en me ook klein voelen. Maar ook word ik groot door mijn geloof. Jezus is degene die mij optilt uit het alledaagse, door mij de zin in leven, de taak om – Hem achterna- te gaan, te schenken. Daar ben ik dankbaar voor. En voor groeikracht en bemoediging. In deze verwachtingsvolle dagen groeit deze dankbaarheid alleen maar! Kerstmis is voor mij daarom een groot (s) en zalig feest!

Nicole hoedemakers schreef op 22 december 2018 om 08:29

Nicole wenst iedereen die hier aan mee heeft gewerkt prettige feesten en een gezond nieuwjaar en veel succes met deze mooie teksten

Annemarie N. schreef op 22 december 2018 om 07:58

Ja, grote dingen heeft de Machtige voor mij gedaan, heilig is Zijn naam, zo zingt Maria vol vreugde en eerbied uit.
Heb ik zelf het besef wie mij ‘ groot ‘ heeft gemaakt en waar en wanneer ben ik daar dankbaar voor geweest? Ik denk dat ik dat jarenlang echt niet ben geweest.
Ik kreeg van jongs af aan een zekere prestatiedrang mee van thuis en op school. Later in mijn werkzame leven was ik niet alleen vanuit idealen maar ook door ambitie gedreven om in mijn werk goed en groot te willen zijn ook in de ogen van anderen. Dat was belangrijk. Het was geen doel op zich – want ik hield van mijn vak -, maar het was wel een verleiding om daarmee mezelf te willen verheffen. Toen ik eindelijk thuis kwam bij God, na een aantal mislukkingen, begon ik dat – nog altijd met moeite – geleidelijk los te laten, die drang om mezelf te bewijzen en alles niet alleen goed, maar ook zo perfect mogelijk te willen doen.
Er is veel voor nodig geweest om mij op de knieën te krijgen en pas jaren van ziekte dwongen mij ertoe. Tot het moment waarop ik in gebed de ervaring kreeg, dat Jezus tot me zei: Kom tot mij, jij die zo belast en beladen bent en je zult rust vinden voor je ziel! Dat was het moment van ommekeer. Wie maakt mij groot? Jezus. Juist doordat ik als een geliefd kind bij Hem aan Zijn borst mag rusten in al mijn kleinheid, met al mijn onzekerheid, mijn zwakke plekken. Mijn eigenwaan, mijn foute keuzes en mislukkingen hoef ik voor Hem niet te verbergen. Geweldig om voor Hem altijd groot genoeg te zijn, zelfs met die beperkingen en fouten. Hij geeft je inderdaad je vrijheid terug.
Het is waar. We modderen soms zo op eigen houtje door het leven, terwijl we door ruimte te maken voor God in ons hart we van Hem zo het echt wezenlijke mogen ontvangen. Zijn liefde en daarmee rust voor je ziel. Dat leidt ook tot barmhartigheid durven te tonen voor jezelf, zelfacceptatie. Door in gebed tot Hem te keren kan je jezelf steeds meer bewust worden, dat Hij je echt als een zegel aan Zijn Hart draagt. Dat is een overweldigende ervaring, even mooi als over Gods liefde in het Hooglied staat geschreven. Daar ben ik sinds mijn ‘ommekeer’ stilletjes dankbaar voor, telkens wanneer ik met andere mensen Eucharistie vier of ook bij de Aanbidding, als ik naar Hem opkijk.

Trees schreef op 22 december 2018 om 07:14

Grote dingen heeft God aan Maria gedaan,IK dacht God heeft ook zo grote dingen aan mij gedaan mijn gezondheid na drie weken tussen dood en leven geweest maar voor al mag ik weten dat God van me houd en me neemt met al mijn verleden Hij is geboren voor ons allemaal en geeft ons altijd vergeving als wij naar Hem toe gaan Hij geeft ons vreugde en licht aan u medewerkers wens ik een vreugdevol Kerstfeest en dank voor u grote inzet om de mensen tot God te brengen dank zij deze retraite trees

Mariejan schreef op 21 december 2018 om 23:58

De diepe verbondenheid tussen Maria, Elisabeth en het kind in de schoot raakte me. Om zo verbonden te zijn met anderen is genade, lijkt me. Ik zie soms bij anderen ook de genade aan het werk, b.v. bij een vriendin, die ik heel sterk geestelijk zie groeien. Daar kan ik heel blij van worden. Ik zie dat het haar ook goed doet, ze is blijer geworden, energieker, jonger. Het je openstellen voor genade, het ontvangen van genade. Wat ben je dan gezegend.

Luís Weel schreef op 21 december 2018 om 22:23

Maria, een jong meisje verloofd met Jozef. Zal ze tussen de 15-20 jaar oud zijn? En dan haar nicht (tante?) van tussen de 60-80 jaar. Die twee ontmoeten elkaar: de eerste in de eerste periode van de zwangerschap, de tweede met een al bijna voldragen kind in haar schoot. Jong en oud ontmoeten elkaar. Wat een hartelijke ontvangst door Elizabeth. Ik zie die ontmoeting vóór me gebeuren en de blijdschap die er vanaf straalt. Wat een liefdevolle vrouw is Elizabeth. Wat een uitbundigheid in de begroeting. Wat een erkenning dat datgene wat gebeurd is aan Maria door de kracht van Gods Geest, nog grootser is dan het wonder dat zich in Elizabeth voltrokken heeft.
Ik voel in deze ontmoeting dat de oude Elizabeth het jonge meisje Maria weet op te wekken tot blijdschap om dat onverwachte wat haar te beurt is gevallen. Voorheen dacht ik: O, Maria gaat haar nicht helpen in de laatste maanden van haar zwangerschap. Nu denk ik ineens het omgekeerde: Maria die na twijfel heeft gezegd “Mij geschiede naar Uw woord” had weliswaar haar jawoord gegeven aan de engel, maar tegelijkertijd moet er nog een zekere verwarring in haar geheerst hebben, toen ze op weg ging. Elizabeth, met haar liefdevolle ontvangst neemt de twijfels weg bij Maria en laat haar voelen hoe belangrijk haar jawoord is voor de hele mensheid. Dan wordt de jubelzang van Maria met een bevrijd hart mogelijk.
Het spreekwoord zegt: “Gedeelde vreugde is dubbele vreugde; gedeelde smart is halve smart.” Zo kunnen en mogen wij elkaar helpen door vreugde en verdriet met elkaar te delen. Dan komt er licht en nieuw leven in de wereld. De blijdschap is er pas als we in liefde ons openen voor elkaar.

Temina schreef op 21 december 2018 om 20:51

Gods genade zie ik vooral bij gelovige mensen, wat mij opvalt is hun wijsheid, vreugde en diepgang,
het zijn vaak mantelzorgers en vrijwilligers, ik wordt er blij van en het geeft mij een vredig gevoel.

Temina schreef op 21 december 2018 om 20:13

Eigenlijk nooit over nagedacht, maar ik voel mij begenadigd, je kunt wel zeggen dat ik een kinderlijk geloof heb, begrijp gewoon niet, hoe mensen zonder God kunnen leven, alhoewel het grootspraak kan zijn, zie je toch ook de kille feiten op het journaal, dat meer dan de helft van de bevolking niet kerkelijk is. Ik geloof zeker dat God mij helpt op moeilijke momenten, alleen hij doet het wel op zijn manier en op zijn tijd.

Mariah schreef op 21 december 2018 om 16:46

Heer, regelmatig zie ik Uw genade werkzaam bij mensen in mijn eigen omgeving. Toch is mijn hart zwaar als ik kijk naar onze samenleving waar een deel van de bevolking onder het bestaansminimum leeft en niet méér gegund wordt, terwijl er voldoende is. Waar de vreemdeling ongewenst is en in kampen aan de grenzen verblijft in mensonterende omstandigheden, of op eilanden wordt geïsoleerd van de samenleving. Ik zie dan een genadeloze, onbarmhartige samenleving die niet bereid is zich te verdiepen in het verhaal van ongelijkheid in de wereld en schaam me dat ik daar deel van uit maak. Ik voel me machteloos en in mijn stille tijd ben ik in gedachten bij deze groepen. Heer redt hen; wees hen genadig; laat er altijd mensen zijn die naar hen omzien en wek erbarmen in de kille harten van de machthebbers. Amen.

lilian .S. schreef op 21 december 2018 om 15:45

Ik zie een grote vreugde voor Elisabeth en zij voelde dat ze gezegend is door de Heer, een grote vreugde overviel Haar.Ook in mijn leven zie mensen die vreugde beleven aan hun geloof.Dat laat mij zien hoe goed de Heer is, Dan voel ik Gods goedheid voor zijn schepselen.

Geogette schreef op 21 december 2018 om 15:43

Bedankt Pater voor zo een mooie retraite. Iedere bezinning doet me diep in mijn hart kijken om meer en beter te geloven. Ik bid dat de Heer en Zijn Lieve Moeder me helpen en nabij blijven om mijn goede voornemens waar te maken. Deze retraite zal zeker iets nalaten in de beleving van mijn geloof.
Heel veel dank!

Annemarie N. schreef op 21 december 2018 om 01:08

Er komen mensen in je leven voor die als lichtjes op je weg naar God zijn. Zo denk ik regelmatig terug aan mijn eigen ouders. Zij zijn beiden inmiddels afgelopen jaren gestorven. Nu kan ik na de eerste rouw al meer rustig beschouwend met veel dankbaarheid terugkijken in het besef dat ik zulke liefdevolle, zorgzame ouders heb mogen hebben. Er zijn zoveel kinderen op de wereld die hun ouders moeten missen en geen veilig thuis hebben. Ik heb toch maar geluk gehad. Vooral mijn vader gaf zijn geloof in God aan mij door op een heel eenvoudige wijze zonder lange betogen, maar eerder door zijn aanbidding van God tijdens de H. Mis. Het licht, dat hij daarmee in mij ontstak, bleef altijd in mijn hart branden, ook op de duistere, moeilijke momenten van mijn leven. Als hij naast mij als kind in de kerk zat en zong, zong hij ook niet zomaar, maar met zijn hele wezen. Ik hoorde eens iemand zeggen, dat een gebed met woorden uitdrukking kan geven wat diep in ons hart leeft, maar dat een lied pas echt vertolkt, wat er in het diepst van de ziel leeft: Ook onze diepste vreugde om het mysterie van Gods eindeloze liefde. Denk maar aan de psalmen van koning David in het Oude Testament met zijn vele liederen voor God en in het Nieuwe Testament aan Maria die haar vreugde uitzicht in haar Magnificat. Ook de Engelen zongen toen Jezus werd geboren. Zij jubelden het uit met hun Gloria om de komst van de Redder.
In deze tijd denk ik ook automatisch weer terug hoe mijn lieve, slechthorende vader toch zo prachtig zijn plechtige Stille Nacht zong en mij zo voor de rest van mijn leven een ontwakend besef van het bestaan van God meegaf.

Mariejan schreef op 21 december 2018 om 00:03

Soms heb ik het gevoel dat ik maar wat alleen aan het modderen ben. Het gevoel dat ik in mijn leven alles alleen moest oplossen. Ik heb in mijn jeugd niet veel warm vertrouwen gekend. Ik heb geleerd mijn vertrouwen te vinden bij de Allerhoogste. Genade te vinden bij God. Als ik dan weer eens dat alleen-modder-gevoel heb, en ik ook door heb dat ik weer alleen aan het modderen ben – dan kan ik mij openstellen voor God. Dat vind ik wel een genade. In die zin voel ik me begenadigd, ik kan ergens terecht. Er is een plek, waar ik vertrouwen, warmte, beschutting en geborgenheid kan vinden. Een warme stal misschien?

Bernadette schreef op 20 december 2018 om 23:29

Het is soms onverwacht, na een goed gesprek kan er mij een tevreden gevoel overkomen.
Een intens gevoel van vrede.Ik denk dat het een begenadigd gevoel is, een gevoel dat er iemand voor me zorgt, zomaar!
In moeilijke omstandigheden is er ook vaak de angst . Mijn geloof draagt die angst tot bij de Heer,
Ik denk aan Maria en Jozef ,ook zij zijn door de angst gegaan. God komt dan tegemoet en wil dat we blijven vertrouwen.

Joke schreef op 20 december 2018 om 22:54

‘Je bent begenadigd, de Heer is met je.
Dat zegt de Aardsengel Gabriël aan Maria… wat moet Maria geschrokken zijn, toen zij dat hoorde!
Toch kon zij antwoorden met; mij geschiedde naar Uw woord …

Het klinkt misschien vreemd … maar eigenlijk denk ik dat iedere vrouw die moeder wordt, begenadigd is. Ook mij is dit geluk tendeel gevallen, onverwachts maar niet onverhoopt.
De kroon op mijn leven!

Geloof ik dat Gods genade mij helpt op ogenblikken dat ik het moeilijk heb?
Ja, dat geloof ik.
Later zie je pas dat dat zo was.

Ondanks alles, ben en voel ik mij intens dankbaar voor alle genade die mij is toebedeeld.
O, dat ik mag leren dit naar waarde te schatten en ook zo te handelen.

Omdat de Advent retraite bijna voorbij is, wil ik u hartelijk danken voor dit zinvolle geschenk. Het is fijn en het voelt goed om bezig te zijn, met waar het écht omgaat.
Het doet goed om je gedachten omtrent dit thema en de geboden Bijbelteksten en de vragen bewust te worden van hoe de teksten in jezelf werken of hoe je ze ervaart.
Mede door deze retraite kon ik momenten ‘in mezelf keren’ met de hulp van Zijn genade, en soms zien en horen ‘ waar toe wij op aarde zijn’ .
( tekst uit de cathechismus van wel eer, het antwoord dat daar op volgde weet ik ook nog, maar mijnsinziens dekt dat niet de lading) God is met ons en in ons, dat wij Hem ruimte gunnen om Zijn werk te voltooien.
Het gaat, denk ik, om Zijn LIEFDE.
Dat wij die mogen ervaren en doorgeven.
U allen een Zalig Kerstfeest, en heel héél hartelijk dank.

Luís Weel schreef op 20 december 2018 om 22:52

Langzamerhand ben ik tot de conclusie gekomen dat alles in mijn leven genade is: mijn geboorte(ik heb er nooit om gevraagd!); mijn groei en opvoeding(het waren anderen:ouders, familie en zoveel anderen); mijn opleiding voor het leven(anderen maakten mogelijk dat ik gekomen ben waar ik nu ben) en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan, zoals levensgevaren(zichtbare en onzichtbare handen hebben we tot nu toe beschermd)
Dit alleen al moet me doen juichen van blijdschap, hoewel ik daar ongelukkigerwijze vaak niet aan toe kom, want het gaat lang niet altijd van een leien dakje. Maar och, Maria heeft ook heel wat te lijden gekregen vanwege haar “mij geschiede naar uw woord”. Waarschijnlijk besefte ze dat nog niet zo erg toen het wonder van de zwangerschap zich zo onverwachts in haar voltrok. Maar ze leert me te vertrouwen dat het goed was voor haar en de hele mensheid. Daarom kan ze zo luid haar “Magnificat” over de daken van de wereld laten klinken. Alles staat daarin: de kleinheid van haar persoon, Gods ontferming, het ideaal van een nieuwe wereld zonder arm en rijk, overschat jezelf niet en wees niet trots, bevrijding van het volk. Het is het evangelie in notendop. Ik weet en voel dat ik die weg moet volgen tot het einde hoewel ik mezelf daar te klein voor voel.
Heer, doet U het maar in mij en maak me tot een instrument van uw vrede en vergeef me al die keren dat ik verzaakt heb te handelen naar Uw richtlijnen.
Jacinta, dank voor je attentie en houd goede moed.

olivia schreef op 20 december 2018 om 20:51

Het Kindje dat geboren werd als de Redder van de mensen, werd Jezus genoemd, omdat Hij bevrijding zou brengen voor het hele volk. Laat ons met Kerstmis vervuld geraken van deze vreugdevolle boodschap, zodat we elkaar iedere dag van het jaar vrede kunnen brengen.

Hoet Ingrid schreef op 20 december 2018 om 20:38

Als ik het echt moeilijk heb,op de rand van angst en wanhoop zit en ik in staat ben tot gebed dat helpt God mij,weze het op een volstrekt innerlijke manier.
Ik moet ergens mijn onmacht,kleinheid en verdriet voor Hem kunnen plaatsen.
Dit is mijn vorm van gebed .
Als je in deze situatie echt open kunt zijn en luisteren,dan gebeurt iets waarom je wellicht niet direct vroeg,maar dat je wel ondersteunt.
Dit onverwachte kunnen zien en erkennen is gebed.

Jacinta schreef op 20 december 2018 om 20:34

Bij deze wil ik vooral Luis Weel laten weten dat hij mij erg inspireert met zijn bijdragen. Vooral door zijn gevoel van tekortschieten, zijn twijfels, maar toch altijd weer zijn vertrouwen in de steun en leiding en liefde van God. Alle schrijvers in het gastenboek heel veel dank. Het helpt zeer om op koers te blijven naar het licht van Kerstmis.

Micheline schreef op 20 december 2018 om 19:40

Lieve moeder Maria, in de laatste dagen voor Kerstmis denken wij aan U . Wij horen u zingen voor al wie arm is en uitgesloten. Wij horen u zingen ‘kleine mensen maakt Hij groot’. Wij horen u zingen van God. Maria , uit uw gegeven zijn werden vele kleine mensen herboren. Aan U al onze liefde, o Maagd Maria, omdat Gij ook onze Moeder zijt. Samen met U gaan wij Kerstmis tegemoet naar Licht dat komen zal. Kom, Heer Jezus, kom.

lilian S. schreef op 20 december 2018 om 11:42

De groet van de engel Gabriel aan Maria, dat zij mag horen dat ze begenadigt is. Dat je begenadigd mag zijn voel ik als een zegen. Dat God er is in goede en moeilijke tijden. Dat hij mij helpt als ik hem aanroep en bid om hulp en uitkomst. Hij is mij nabij en aanhoor mijn gebed . Gezegend is zijn naam.

Annie schreef op 20 december 2018 om 10:16

In de stilte van de Aankondiging is het Woord vlees geworden .

En met en in en door dat Woord mogen wij nu met U leven.

Elke stap met U zetten door dat Woord dat leven geeft.

Dank U Heer dat U zelf dat Woord bent in mijn leven en ons leven.

olivia schreef op 20 december 2018 om 00:29

Heer, geef ons een verlangend hart, een blij hart, een vreugdevol hart, een hoopvol hart. Moge uw Geest ons hele zijn vervullen, opdat we verlangend zouden uitkijken naar die heilige kerstnacht waar Gij U tastbaar zult schenken aan ieder van ons, Uzelf gevend voor de hele mensheid. Amen.

Joke schreef op 20 december 2018 om 00:06

Niet altijd heb ik gedacht dat ook voor mij een Blijde Boodschap zou bestaan! Hoe ouder ik word hoe meer ik besef dat ik het mis had. God heeft ook mij gewild, anders was ik er niet geweest.
Het is bijna niet te begrijpen hoe lief God de mens heeft. Dat Hij werkelijk wil dat ( ook ik) wij er zijn.
Dat op zich is al een blijde boodschap!
M’n Godsbeeld was een ingeprend beeld, niet persé slecht, maar beperkt. God was ver en ook weer niet. Maar ik dacht dat Hij mij niet zo graag zag, omdat;
Wat ik ook probeerde in mijn jonge leven, alles mislukte. Menselijker wijs gesproken dan.Begrijpen deed ik God niet. Wat wilde Hij toch van mij?
Een Blijde Boodschap, die was er niet voor mij.
Nu weet ik hoe Hij mij eigenlijk nabij was. En hoe mis ik het had!
De Blijde Boodschap kan ik zien in het AANVAARDEN van de weg die ik moest gaan.
Dit te mogen beseffen is een openbaring.
Dat ik Zijn Liefde toen niet heb gezien vind ik onbegrijpelijk.
Het besef dat God ook mij lief heeft, geeft, dat ik, met eerbied en respect naar de God in ons en met ons kan kijken.

Mariejan schreef op 20 december 2018 om 00:04

Hoe belangrijk stilte is. Er gebeurt zoveel in stilte: engelen spreken, mijn eigen gedachten spreken, ik zwijg. Daarin voel ik Gods goedheid. Het is ruim en vrij. Er is geen kwaad, geen stress, geen vergelding. Alleen vervulling. Ik heb er geen woorden voor. Het geeft me draagkracht. Ik ga met Gods goedheid om als met een heel kostbaar iets. De Blijde Boodschap als een heel kostbaar iets. Het besef dat die Boodschap ook voor mij is, maakt mij stil en dankbaar. Het dringt heel erg tot me door wat voor een Boodschap dat is. De Boodschap van het Leven zelf. En dat Leven/leven met alles erop en eraan heb ik ontvangen door mijn geboorte.

Luís Weel schreef op 19 december 2018 om 23:45

Hoe kan ik, als ikzelf zo vaak twijfels heb of onverschilligheid voel wat betreft mijn geloof in de blijde boodschap, anderen warm maken voor mijn geloof in de heilige drie-eenheid? Steeds weer schiet me dat spreekwoord: “Verbeter de wereld, begin bij jezelf. Je kunt alleen maar getuigen van de blijde boodschap en anderen daar warm voor maken, als je het zelf beleefd hebt.
Voor mij is het een wonder dat ik nu nog leef. Is dat toeval? Nee, ik ben ervan overtuigd dat God bestaat en me talloze keren de hand boven het hoofd heeft gehouden. Dat besef van dat er iemand is die van me houdt en door dik en dun met me meegaat, geeft vertrouwen, levensmoed, rust en blijdschap. Ik ben niet alleen. Hij is met me, Emmanuel – God met mij. De ervaring van dat evangelie wil ik aan zoveel mensen overdragen, omdat ik merk dat zoveel mensen in de mist lopen en geen duidelijke doelstellingen voor hun leven hebben.
Zacharias, door te twijfelen aan het onmogelijke dat God doet, kan niet meer spreken….Hij blijft stom tot het wonder realiteit wordt. Maar toch, ergens had hij zich de woorden van de engel Gabriël aangetrokken, want na zijn diensttijd in het heiligdom gaat hij naar huis, zoekt zijn vrouw op en ze wordt zwanger.
Heer, geef dat ik in mijn leven opnieuw vruchtbaar wordt om mensen tot leven te kunnen opwekken. Wees mij genadig.