Gastenboek

Temina schreef op 21 maart 2019 om 14:24

Tekst: Een van de gevaarlijkste struikelblokken op onze weg is, de drang om gezien, gewaardeerd, (hoog)geacht te worden, Jezus zegt dat je aanzien krijgt enkel om te dienen. Het wordt heel stil,,,,,,,,,,eerlijk gezegd heb ik nooit beseft dat bovenstaande eigenschappen struikelblokken zijn. Dat dienen doe ik wel, vaak noodgedwongen, wat regelmatig met heimelijk gemopper en geklaag gepaard gaat, als mantelzorger heb je geen keus. Natuurlijk dien ik ook met de nodige liefde, maar toch ervaar ik het vaak als te zwaar en mis vooral de waardering!!!!!!!! Nooit beseft dat het missen van waardering mijn eigen struikelblok is, amen. Een ander struikelblok is dat gelijkwaardigheid en gelijk, niet hetzelfde is. Daar de een meer talenten als de ander heeft, ook dit besef begint langzaam door te dringen, het kan zomaar zijn dat diegene die ogenschijnlijk het minste doet, in God zijn ogen het meeste doet. Mijn ogen gaan langzaam open, en mijn Geest maakt ruimte, daar ik een hoop negatieve ballast kan gaan deleaten, amen.

mabo schreef op 21 maart 2019 om 13:00

ik voel me wel ontgoochelt in mijn leven … heb zo niets om mee te boffen … kinderloos geen enkel punt om trots op te zijn ..
doodgewoon zonder uitschieters … weet dat anderen opscheppen met diplomas en wat ze er mee bereikt hebben … terwijl
ik daar niet kan mee uitpakken .. zo is het wel een doodlopende weg ..; waar ik dikwijls de gedachten moet verdringen dat mijn leven GEEN zin heeft gehad … nu 77 jaar

Maria schreef op 21 maart 2019 om 11:19

veel losse gedachtes gaan door me heen, daaronder voel ik wel een prettige stilte, waarin alles er mag zijn. Ik loop heel langzaam een smal pad, voorzichtig om niet te struikelen. Ik sta af en toe stil of ga zitten om van het uitzicht te genieten.

bep schreef op 21 maart 2019 om 10:55

Áls knoppen aan de boom verdorren
het aan stromend water lijkt te schorren
De lente bij aanvang lijkt vergalt
de zee brandt vlamt en droogvalt…
Als heel de aarde trilt van ongeduld
beweegt op de berg iets dat vervult

Plots schijnt het geheel gered van de zon
door stromend water…..uit de bron

Zwaar water dragen naar de zee..
de bange waterdrager , zondaar of rechtvaardig, vult de dag ermee
Mocht er angstzweet komen
levend water blijft voor alles stromen

Bergopwaarts…? niet van brood alleen
Ongelooflijk…zoveel moois om ons heen
Het ritme van het klimmen ligt in de dynamiek
Het kletteren van stromend water als muziek.

Annemarie schreef op 21 maart 2019 om 10:50

Lieve mensen, vandaag word ik met spoed opgenomen voor een operatie. Mijn gebeden zijn verhoord!
Ik wens jullie nog een mooie tocht. Ik ga in gebed met jullie mee en ben dankbaar voor alle gedeelde gebedservaringen.
Veel zegen over jullie verdere retraite toegewenst!

olivia schreef op 21 maart 2019 om 09:59

Heilige Vader, bemoedig ons op onze weg naar Pasen met de voordurende stralen van U liefde schenk ons aan het einde van elke dag licht in de avond. Dank U Heer

Kalman Sass schreef op 21 maart 2019 om 09:39

Toen ik 15 was (begin 1945) was ik gelijk “Lazarus”: ik vroeg geen brood aan mijn ouders want ik wist dat ze het me niet konden geven. Nu ben ik eigenlijk de “rijke” – toch in de zin van de “statistieken”. Ik probeer dit te gebruiken om tussen de twee een “brug” te maken. Onvoldoende, ik weet het. Maar, met “vallen, opstaan”, naar mijn ritme: “weitermachen”…

Carla schreef op 21 maart 2019 om 09:34

Dankbaar, werkelijk dankbaar dat het leven me vruchten heeft geschonken.Iedere dag opnieuw kan ik me hiervoor openstellen. Altijd zijn er zaadjes en deze kunnen wortelen waar het licht binnen kan vallen en het water leven brengt. In de tuin van God wil ik werken.

PiaRachel schreef op 21 maart 2019 om 08:19

Ik ben nog steeds onderweg zonder doel. Elke dag heeft genoeg aan zichzelf en als ik die zonder al te veel kleerscheuren door kan komen, ben ik al heel dankbaar. Plotseling vraag ik me af of ik wel bezig ben de berg te beklimmen of dat ik me koester in de veiligheid van het dal.

olivia schreef op 21 maart 2019 om 00:04

God, onze Vader, telkens weer ervaren wij zoveel duisternis in onze wereld. Zovele lichten flikkeren aan en uit. De markt van het leven baadt in een zee van licht. Maar wanhopig vechten mensen om een stukje zingeving, om wat licht op hun levensweg. Laat ons niet zwaaien met het licht van systemen die eventjes hoog oplichten. Maar geef ons de moet om elke dag opnieuw, trouw en geduldig, te doen wat er te doen is. Inspireer ons tot de kleine timiede daden van dienstbaarheid en eenvoud waar elke concrete situatie om vraagt. Laat niet toe dat wij egoistisch blijven staren in het licht dat het onze is.Laat ons niet verblind worden door ons licht. Maar geef ons de vrijheid van hart om vanuit onze diepste overtuiging het licht brandend te houden dat Gij in ons ontstoken hebt door Jezus onze Heer.

Annemarie schreef op 20 maart 2019 om 23:31

‘Hij zal niet toelaten dat je struikelt, Hij zal niet slapen, Hij waakt over je.’ Dat is het thema van deze week. Ik werd er door getroffen. Aan die woorden houd ik me momenteel vast. De pijn is er nu steeds. Vandaag was een moeilijke dag.
God, ik vraag U: Laat mij deze nacht slapen in het besef dat U over mij waakt en laat mij morgen ontwaken met nieuwe kracht om mijn weg te vervolgen met alle anderen op deze tocht, steeds wat hoger Uw berg op.

Mariejan schreef op 20 maart 2019 om 21:57

Wat een heerlijke plek, zo’n boom aan het water. Met mijn wortels diep in de aarde en overvloedig gevoed. Ik leef ten diepste en voluit. Ik ga voor stabilitas. En daar verblijf ik dan maar even.

lieve 2 schreef op 20 maart 2019 om 21:35

Ik was gewoon vergeten dat een berg beklimmen, vooral in het eerste gedeelte, heel aangenaam en ontspannend kan zijn. Hoe hoger, hoe moeilijker. Inderdaad ik herbeleef en verheug me om de klaterende bergbeken die ik ooit volgde naar hun hoge bron. Waarom was ik dat vergeten? Omdat meteen het verband werd gelegd met de calvarieberg waarschijnlijk. De beklimming van de Taborberg wordt niet beschreven of is me ontgaan. Ik heb die Taborberg zelf beklommen tijdens een reis naar Israël en wel in volle zomer en toevallig ook op het middaguur … Gelukkig waren er daarboven koele gebouwen en schaduw. – Mijn levensweg loopt nu inderdaad dood en kan niet lang meer zijn. Mogelijkheden nemen af, maar andere, diepere dingen komen in de plaats. Alleen die groeiende eenzaamheid, omdat zovelen om mij heen verdwijnen! Het zij zo, dat hoort bij de beklimming van MIJN berg.

Tracey schreef op 20 maart 2019 om 21:14

Een terugblik op mijn leven? De lange jaren i Afrika waren vooral dienstbaar. Jaren om dankbaar voor te zijn,waardevolle jaren met God die er altijd was.nu was ik bijna op een doodspoor. Nu ontdekte ik de “gewijde ruimte” dat helpt mij enorm.ik neem er de tijd voor en als ik even tijd heb, neem ik 10 stilte minuten en ervaar ik dat God ook tijd heeft voor mij

lieve schreef op 20 maart 2019 om 20:44

Wie acht ik hoog? Mensen die in stilte anderen vooruit helpen: ze doen het niet voor eigen naam en faam, maar gewoon omdat ze die andere willen helpen. Ze kunnen oprecht gelukkig zijn omdat de andere geholpen is, omdat ze iets hebben kunnen betekenen voor de andere.. De omgeving hoeft dat niet te weten: ze hoeven geen “pluimen op hun hoed” Neen, ze doen dit in alle bescheidenheid. Voor zo’n mensen heb ik veel respect!
Heer, vergeef me als ik toch nog vaak dingen doe om aandacht te krijgen, om goed te staan bij de anderen, om hoog aangeschreven te worden. Maak me nederig van hart Heer! Laat me anderen dienen uit liefde voor U, omdat wij Uw handen en voeten zijn, omdat wij door anderen te helpen en te dienen getuigen van Uw liefde voor ons!

jail schreef op 20 maart 2019 om 20:40

Het is een mooie Bijbeltekst vandaag. Ik heb enkele moeilijke dagen gehad. Ik dacht, ik geraak niet op de berg. Ik heb gebeden. Gedacht aan woorden van Jezus ‘als ze je op de wang slaan bied je andere wang ook aan’. Dit heb ik gedaan en het was niet gemakkelijk. Nu heb ik er wel vruchten van gehad en ben ik God, Jezus dankbaar. Ik zie weer een mooi landschap en kan weer verder al is het nog wat haperend. Heer blijf me, ons nabij amen.
Nu lees ik Wie onder u de eerste wil zijn moet slaaf van U wezen. Jezus leert me dat wij er zijn om te dienen en niet om gediend te worden. Wat kan dat moeilijk zijn. Zijn leven geven als losgeld voor vele. Ook dit is zo moeilijk, mijn leven geven. Het is al moeilijk om enkele dagen op te offeren. Nu heb ik plichten die ik liever niet had gehad. Ik heb ze met tegenzin aanvaard. Dit is me gelukt dank zij het woord van de Heer en de hulp van mijn echtgenoot. Ik had andere plannen en het was moeilijk om de plannen op te geven. Al weet ik dat Uw wil geschieden het beste voor mij is. Waarom kan ik niet zo als Maria zeggen zie de dienstmaagd van de Heer. Echt geloven vind ik heel moeilijk. Maar de Heer laat ons niet in de steek. Dank U Vader.

luís Weel schreef op 20 maart 2019 om 19:14

Vandaag stil staan bij de afbeelding “de berg op”. Ik zie mezelf als die persoon die achter de 2 anderen aansjokt. Het is nu eenmaal zo dat ik twee keer zo langzaam vooruit kom als zoveel anderen en altijd met pijn in mijn voeten. Het zij zo. Miljoenen onder ons hebben zoveel meer te lijden, houden hun blik gericht naar boven, terwijl ik bij elke stap naar de grond kijk om de pijn te ontwijken en niet het risico te lopen uit evenwicht te raken. Zo wijzen anderen mij de weg, hoewel ik dan alle zeilen bij moet zetten om ze niet uit het oog te verliezen en de weg kwijt te raken.
Dank je, Bep, voor de mooie woorden in het gedicht. “Waar sta ik Heer…”
Ja, die dienstbaarheid. Altijd heeft het me geraakt dat Jezus ons de omgekeerde wereld voorhoudt: het gaat er niet om om de grootste te zijn, maar om dienstbaarheid en de cent van de arme weduwe in het evangelie is meer waard dan het papiertje van 50 euros, die door de gleuf in het offerblok omlaag dwarrelt. Dat geloof ik ook en zo probeer ik het, hoewel altijd die drang aanwezig is om mezelf te bewijzen en het beter te doen dan een ander. Maar ja, het gewone leven gaat het nu eenmaal zoals het is: de zuivere dienstbaarheid om niet lijkt altijd wel gepaard te gaan met de bekoring om mezelf bovenop het paard te tillen. Het zij zo. Er is nog een lange weg te gaan…..

Nadia schreef op 20 maart 2019 om 18:32

Slaaf zijn, slaaf zijn van je eigen door alles zelf op te lossen. Slaaf zijn voor een ander, door altijd op te lossen voor een ander. Maar niet iedereen is zo en de ethiek spreekt van een horizontale en verticale loyaliteit waarbij de balans van geven en nemen in evenwicht hoort te zijn.
Bemin uw naaste zoals uzelf bemint wilt worden. Als we die uitspraak doen tegenover de ander kan je opmerken dat je een persoon ontmoet die dezelfde waarden en normen in prijs stellen. Die mensen zijn schaars door de secularisatie.
Dat is de raad die ik als gezinswetenschapper zou geven. Herken je naaste, dan ken je jezelf en kan je voor jezelf uitmaken wie gelovig is.

lilian schreef op 20 maart 2019 om 17:02

Het woord dienstbaar is in mijn leven tastbaar aanwezig. De ander steun geven en bijstaan. In mijn beroep mocht ik met veel vreugde dienstbaar zijn en ervoer Gods nabijheid op zeer moeilijke momenten. Hij waakte over de gene die Hem nodig hadden.Hij schonk hen zijn kracht en liefde.Heer ik bid tot u en dank u voor uw liefde dat u aan de mens geschonken heeft. Blijf bij ons Heer en wees ons nabij.

Carola schreef op 20 maart 2019 om 15:48

Deze lees ik vaak en vind ik een prachtig gebed:

Gebed van Franciscus
Heer, maak mij een instrument van uw vrede.
Waar haat het hart verscheurt,
laat mij liefde brengen.
Waar wordt beschuldigd,
laat mij vergeving schenken.
Waar verdeeldheid mensen van elkaar vervreemdt,
laat mij eenheid stichten.
Waar twijfel knaagt,
laat me geloof brengen.
Waar dwaling heerst,
laat me waarheid uitdragen.
Waar wanhoop tot vertwijfeling voert,
laat hoop doen herleven.
Waar droefenis neerslachtig maakt,
laat me vreugde brengen.
Waar duisternis het zicht beneemt,
laat me licht ontsteken.
Maak dat wij niet zozeer zoeken
om getroost te worden,
als wel om te troosten.
Om begrepen te worden
als wel om te begrijpen.
Om bemind te worden
als wel om te beminnen.
Want wij ontvangen door te geven.
Wij vinden door onszelf te verliezen.
Wij krijgen vergeving door vergeving te schenken
en wij worden tot eeuwig leven geboren
door te sterven.
Amen.
St. Franciscus van Assisi
(1182-1226)

Mariad schreef op 20 maart 2019 om 14:27

Helpende handen zijn er altijd. Dat kon ik heel goed voelen. Ik hoef niet te vallen.

bep schreef op 20 maart 2019 om 10:27

Waar sta ik Heer
Hier ben ik Heer
Met wat de stilte gaf
Terug naar AF

gewoon weer aan de voet
van de berg das goed
Terug naar AF
met wat de stilte gaf

ijs en weder — dienende — zit ik hier morgen weer
ietwat deemoedig maar niet al te zeer
Hier ademt Schepper woorden
Met plezier dien ik Zijn akkoorden

Lut schreef op 20 maart 2019 om 10:25

Dienen kan op veel manieren. Gisteren hoorde ik op TV iets wat mij raakte. Een schrijver kwam zijn nieuw boek toelichten. Hij stelde dat kinderen hun ouders naar gebeurtenissen uit hun jeugd moeten vragen en welk gevoel ze daarbij hadden. Zo krijgen ze zicht op het feit waarom ouders in bepaalde situaties zus of zo reageren. Ze zien hun ouders als mensen van vlees en bloed! En niet alleen als babysit of hulp in nood.
Hoog in aanzien staan bij mij mensen met empathie, respect en warme belangstelling voor degenen die over het hoofd worden gezien.
Iedereen ontdekt wel een talent waarmee hij dienstbaar kan zijn.

Carla schreef op 20 maart 2019 om 09:02

Werkelijk dienen is niet gemakkelijk, graag laat ik me verwennen omdat ik daar blij van wordt. Iets voor een ander doen, het helpen of iemand ondersteunen gaat vanzelfsprekend omdat de noodzaak aanwezig is. Mezelf profileren kost me moeite zeker als ik er vanuit ga dat anderen het beter kunnen of zich sneller dienstbaar opstellen.

Truus schreef op 20 maart 2019 om 08:53

Dat vind ik moeilijk, wie acht ik hoog? God acht ik hoog. Probeer dienstbaar te zijn naar mensen dit is mijn werk geweest, gaat er nooit helemaal uit.Voel me daardoor ook gelukkig, als ik er kan zijn voor andere mensen.

Annemarie schreef op 20 maart 2019 om 08:12

Dienstbaarheid is eigenlijk jezelf kleiner maken voor een groter doel. Het staat juist tegenover de menselijke drang om gezien, gewaardeerd of geacht te willen worden. Beiden kanten herken ik in mezelf: Ik kan niet echt goed zonder de waardering van anderen. Zowel in privé -, als in werksituaties word ik graag gewaardeerd omwille van mijn prestaties.
Toch heb ik later in mijn leven, toen ik meer besef kreeg van Gods persoonlijke liefde voor mij, beter geleerd om in gebed eerst te vragen: God, toon mij de weg waarlangs ik Ú kan dienen. Vaak zag ik niet meteen het pad. Door en zoeken naar die weg en daarvoor te bidden werden gaandeweg in mijn leven mogelijkheden duidelijk hoe ik mij vanuit mijn persoon en gaven dienstbaar kon opstellen en welke keuze ik daarbij kon maken in de omstandigheden van mijn leven van alledag. Eigenlijk was het toen zo moeilijk niet meer: Het begint heel klein en door vol te houden op die weg van dag tot dag, geloof ik toch, dat ik zo -samen met andere mensen – betekenis heb voor God en dat we door samen dienstbaar te zijn voor Hem bergen zouden kunnen verzetten, zonder dat de een meer hoeft te zijn dan de ander. Dat is een ideaal, maar ik denk dan maar gewoon: Verbeter de wereld en begin bij jezelf. Ik probeer meer dan voorheen – gratis en om niet – liefdevol te zijn en te woekeren met de gaven die ik van God gekregen heb. Soms slaag ik daarin, soms word ik beproefd, zeker als ik bemerk dat er geen waardering mijn kant opkomt of -toch nog altijd- , wanneer een ander alle waardering claimt. Dat moet ik dan leren accepteren. Dan moet ik vaak wel terug in gebed bij God op zoek naar nieuwe bemoediging. Bidden is op die manier inderdaad aankloppen als een kind bij God om te vragen om Zijn steun, opdat ik niet struikel door de kuilen in de weg.

Lucia schreef op 20 maart 2019 om 07:31

Almachtige ,Eeuwige God , Vader , Vriend , Verlosser,
kom ons tegemoet bij deze klim van liefde , vergeving en geduld .
vervul ons met , Uw kracht en nieuwe moed ,om verder te gaan.
Geef dat ons denken doen en laten vervult worden van Uw H. Geest,
opdat wij doen wat U van ons verlangt , om te worden wat U wilt dat wij ZIJN.
Blijf bij ons Heer , Gij die ons voorgaat , die wij willen volgen alle dagen van ons leven.
Blijf bij mij Heer . Onze Vader …..

Marianne schreef op 20 maart 2019 om 07:01

Lieve Jezus, hoe fijn is het te weten dat u ons niet laat struikelen, dat u niet slaapt, maar over mij waakt, ook als ik mij zorgen maak, maak jij mij al rustig en kan ik al mijn zorgen aan u geven. U geeft mij met Uw Woord ook raad, waardoor ik weet dat ik op een of andere manier die ik nog niet ken ook de mensen met wie ik het moeilijk heb moet dienen. Geef mij telkens uw kracht en moed, Heer, blijf naast mij zodat ik dat kan. Lof aan U, Heer, dat u ons, kleine mensen nabij blijft en ons verlost van zonde en grootsheid.

doke schreef op 20 maart 2019 om 00:59

Als je eens tragisch een kind hebt verloren dan ziet elke tragisch geval er heel moeilijk uit om eraan voorbij te gaan, daarom bid ik voor de slachtoffers die dagelijks door welke omstandigheid ook het leven moeten laten..
Het leven gaat verder maar dat verzacht t leed van de nabestaanden niet.
Daarom wil ik proberen om met hen struikelend de berg te beklimmen.. Dat gaat niet gemakkelijk, en daarom trek ik me vandaag in stilte terug uitkijkend naar een heldere nieuwe dag.Met de belofte van God in gedachte.. Ik zal er altijd zijn voor jou.. Dank U Heer voor Uw bezorgdheid.. en voor Uw aanwezigheid in ons leven…Amen

Mariejan schreef op 20 maart 2019 om 00:21

Dienstbaarheid: openstaan voor het woord van God, voor Gods geest, voor onze innerlijke goede stem. En daar dan naar leven met vallen en opstaan. Jezelf niet op de eerste plaats stellen. Moeite doen voor een ander. De tekst van vandaag is een heel duidelijke tekst Ik heb heel veel bewondering voor mensen die dienstbaar kunnen zijn en zich niet schamen voor dat woord. Als je diepste verlangen is dienstbaar te zijn, wordt dat wel eens verkeerd begrepen.

olivia schreef op 19 maart 2019 om 23:26

Vandaag Hoogfeest van de heilige Jozef. ” Jozef deed zoals de engel van de Heer hem bevolen had .” Heer, geef dat wij U met een onverdeeld hart dienen zoals de heilige Jozef met het werk van zijn handen heeft gezorgd voor het kind van de Heilige Maagd Maria, uw eniggeboren Zoon.

lieve 2 schreef op 19 maart 2019 om 23:00

Mensen die ik werkelijk hoogacht? Drie namen die me spontaan te binnen vallen: mijn eerste leidster in een jeugdgroep, mijn vader en de huidige paus. Wat hebben die met elkaar te maken? Wat zie of ervaar ik in hen dat niet zozeer er uitspringt in anderen die ik toch ook bewonder? Het is hun eenvoud en vooral hoe ze in zware, eenzame omstandigheden, waarover ze niet klagen of praten, zich sterk verbonden weten met God. Dat wist of voelde ik gewoon over hen . Ik zag of zie het in hun glimlach. En wat heb ik nog veel werk op deze bergbeklimming.

Veerle schreef op 19 maart 2019 om 22:06

Jezus ,
Alles wat over Jou wordt verteld is dat Je Je belangeloos ingezet hebt voor de mens en hem in zijn onvolmaaktheid de volle waarde hebt willen geven om mens te mogen zijn , zich van zijn naaktheid bewust . In al zijn gebreken draag je hem door het leven , en grenzeloos is Jouw liefde voor ons . En wij ? Nemen wij ons voor om Jou te vragen wat we ( nog meer ) zouden kunnen doen opdat we zouden leven ten volle ?
Een leven zoals Jij ons voorhoudt , schenkt levensvreugde ondanks onze beproevingen , maar juist daardoor zijn we ook in de mogelijkheid ons telkens weer om te buigen en daar mogen we Jou ontmoeten . Hoe groot is toch Jouw liefde voor ons ?! Niet om op een voetstuk geplaatst te zullen worden , alstublieft niet , maar zo nu en dan te mogen horen wie we zijn om wat we doen en dat is : er zijn . Dit is niet ijdel , en het maakt je geen eersterangs burger , als het je laat voelen dat je er mag zijn . Geven om te leven . Ontvangen om te kunnen delen .

Nadia schreef op 19 maart 2019 om 21:45

Mekaar blijven dienen is door aan jezelf te blijven werken zodanig geen overstijging te voelen.

Joke schreef op 19 maart 2019 om 20:23

Lang heb ik aan een standpunt vast gehouden waarvan ik dacht dat het een juist standpunt was.
Maar ik begaf mij op een dood spoor.

Kan het zijn dat in Wijsheid 1:13-14 ‘die’ dood wordt bedoeld?
( ik sterf werkelijk van die ellendige constatering, dat het niet het goede standpunt was).
Terug naar de Bron, de enige weg naar het Ware Leven.
Hopen doe ik nu dat God ons nabij zal zijn. Hij wil onze ondergang niet.
Ben ik daarom optijd gewaarschuwd, en kan ik, met Zijn hulp, een nieuwe weg in slaan?
Dat God onze dood niet wil, geloof ik.
Niet voor niets is Jezus de weg gegaan van lijden en dood.
En..Hij is verrezen uit de dood!
Dus de dood heeft niet het laatste woord!
Wat een geluk!

luís Weel schreef op 19 maart 2019 om 19:12

Ik hoor het mijn vader nog iedere keer zeggen: “Wat is de natuur toch mooi…!” Als ik kijk naar natuurdocumentaires op de tv, bewonder ik alles wat er is in de natuur en denk ik: hoe is het mogelijk dat mensen in dit alles Gods hand niet kunnen zien en niet in zijn aanwezigheid in, boven en onder alles geloven. Zelfs waar dood en totale verwoesting is, ontstaat nieuw leven. Zoveel wonderen waar ik stil van word.
“God heeft het eerste woord. Voor wij ter wereld kwamen, riep Hij ons reeds bij name
God heeft het laatste woord. Wat Hij van oudsher zeide, gaat tot het eind der tijden
God staat aan het begin en Hij komt aan het einde, Zijn woord is oorsprong, doel en zin.”
Ook al ziet de berg er vandaag donkerder en onheilspellender uit na weer een dodelijke aanslag, wordt mijn geloof sterker als ik me niet op- en afsluit voor mens en wereld, maar in de schaduw van God blijf wandelen met mijn oog en hart gericht op Hem, die boven op de berg schitterend aanwezig is, de boosheid van de wereld wegneemt en het licht van Zijn gerechtigheid over ons laat stralen.
“Heer, ontferm U over ons en over onze aarde…

lilian schreef op 19 maart 2019 om 16:43

Deze tekst laat mij begrijpen, dat Hij ons lief heeft. Hij heeft ons gemaakt om het leven in stand te houden. Hij waakt over ons, Ik besef dat na dit leven ik in een andere leven mag zijn, die zonder angst en pijn is. maar wel vol van liefde en licht is.Heer hoe groot zijt Gij, ik dank u voor alles wat u mij schenkt.

olivia schreef op 19 maart 2019 om 16:16

Elke gelovige zou ‘smorgens op moeten staan met de gedachte; God ziet mij graag, je bemind weten en dat aanvaarden, verandert je leven, je wordt er zachtaardiger van !

Temina schreef op 19 maart 2019 om 16:13

God heeft alles geschapen om het te laten bestaan. God heeft mij het leven gegeven en wil dat ik voluit en intens leef, amen. De dood heeft niet het laatste woord.

Linda schreef op 19 maart 2019 om 15:16

Deze krachtige retraite is ingebed in mijn doen en laten van de hele dag en nacht.
Ik ga de berg op samen met Jezus en u allen en we trekken elkaar liefdevol mee.
Want niemand mag achterblijven. De liefde die Jezus ons geeft laten wij ook weerschijnen.
Jezus helpt ons als we struikelen. Hij blijft dag en nacht over ons waken.

bep schreef op 19 maart 2019 om 15:13

Bllij te voelen dat U ons wakker houdt.
En zo blij…dat het bos ontwaakt en dichtbij huis .
Het retreaten doet goed…
En wordt onderdeel door de dag heen.

Bergop in het bos voelt mooi vandaag…
Zitten op de berg…
Geen zin om terug te gaan….

bep schreef op 19 maart 2019 om 15:12

Bllij te voelen dat U ons wakker houdt.
En zo blij…dat het bos ontwaakt en dichtbij huis .
Het retreaten doet goed…
wordt onderdeel door de dag heen.

Bergop in het bos voelt mooi vandaag…
Zitten op de berg…
Geen zin om terug te gaan….

Truus schreef op 19 maart 2019 om 12:56

Dit heeft mij erg geraakt de bevalling van de kinderen of Hij naast mij stond toen ze er waren .Een en al Liefde.En de bergen in Noorwegen,je voelt je dan heel klein en stil worden en dankbaar.Het leven is voor mij vreugde,ben dankbaar en blij dat ik leef ,wil alles uit het leven halen voor zo ver mogelijk,en als God dit toestaat.

Carla schreef op 19 maart 2019 om 11:16

Leven- gevend ervaar ik als liefde. Liefde ontvangen van mijn ouders en van de juf, het gaf mij vertrouwen. De dingen die je samen doet geven mij meestal een goed gevoel. Het leven bij weer en wind vraagt het nodige en de meekekregen bagage kan ik waar het nodig is delen. God siert, pleziert en troost de mens met de schoonheid van de aanwezige liefde.

cathy schreef op 19 maart 2019 om 10:55

De dood is niet door God gemaakt.
gebed:Dromend hoop ik dat mijn aarde uw hemel mag worden
Mijn hart zal dan uw woning worden
Mijn ogen de stille weerglans van dit heilig gebeuren
Mijn mond zal dan met liefde uw lof verkondigen
Ik word opnieuw geboren schitterend in uw nabijheid
gelovig leven blijft de moeite waard
Ik heb immers Mijn zaak in uw handen gelegd.

We moeten durven loslaten en voluit en intens leven gedreven door Gods liefde voor de naaste,engenieten met respect van Gods schepping in zuivere schoonheid.

Maria schreef op 19 maart 2019 om 10:28

Mijn leven trok aan me voorbij, zittend op de berg, kijkend naar wat ik heb afgelegd en kijkend naar hoe ver ik nog moet. Een buizerd zweefde hoog boven me. Hij hielp me kijken naar het grotere geheel waar ik deel van uit maak. Dat kan ik niet bevatten, wel voelen.

Carla schreef op 19 maart 2019 om 09:38

Heer geef de dood van het wapen geen kans. Laat het vuur van de liefde in ons branden. Dat de geest van uw liefde en het voordoen van Jezus (geweldloos en vergevingsgezind zijn) Uw mensenkind, vol liefde als een vlam in ons blijft branden en over de wateren heen gaat. Amen.

Sylvia schreef op 19 maart 2019 om 09:23

Dank U Heer dat U mij nog wat leef-tijd geeft en dat U mij deelgenoot maakt van Uw levenswil.

bep schreef op 19 maart 2019 om 08:51

De voor mij onbekende bijbeltekst vandaag kende ik niet maar TREFT!

J.l. zaterdag zitten wij met vrienden om de eettafel. Hij is zijn hele leven actief in de kerk en zeer bekend met de bijbel.
Vriend noemt:: ////”dat hij God verantwoordelijk houdt voor soms wrede overlijdens”, geeft een voorbeeld en stelt:: Als God zgn. zo goed en almachtig is..waarom laat hij dit soort dingen dan toe?? Nee…ik geloof het allemaal niet meer…////

We kennen allemaal dit soort verhalen.

: “Ben ervan overtuigd dat God de dood niet kan verhinderen. En deze wrede dood zeker niet gewild had ” …dit weerwoord van mij werd helaas niet gehoord.

Het ontroert me dat de bijbeltekst vandaag ” ahw mijn antwoord beschrijft”((oo))
de tekst uit Wijsheid is voor mij nl. nieuw.
Tegelijkertijd voel ik verdriet dat mijn “levendige overtuiging ” in dat moment niet blijft “staan”…tegenover genoemde stelligheid.
Of zullen de woorden stand houden in Uw grote kosmische boek?

Heer Jesus… al ontmoeten we dit soort stelliggeid zooo dikwijls en ook nu op het bergpad. Mogen we samen ” scheppend bezig blijven met leven” en genieten van wat de natuur zoooo royaal biedt .

Tracey schreef op 19 maart 2019 om 07:06

We leven hier met ongeveer 30 mensen waarvan ik er een altijd tracht te vermijden. Gisteren ben ik haar expres tegengekomen en heb een vriendelijk gesprek met haar gehad
Ik had het gevoel dat God me haar kant opstuurde.ik was blij dat het gelukt was. ik weet nu dat ik geen hoge dunk van mezelf mag hebben,wat vaak gebeurde ik bid nu Heer maak mij vergevigsgezind, barmhartig en liefdevol voor iedereen