Gastenboek

Joke schreef op 29 maart 2019 om 23:01

Hosea houdt ons een spiegel voor, best confronterend.
Niet dat ik er een drama van wil maken, maar ik moet toch bekennen dat ik herken wat Hosea schrijft.
Wat een geluk dat we iedere dag opnieuw de kans krijgen om er weer iets moois van te maken.
Doen wat je beloofd hebt. Trouw zijn aan je beloften. Het is je gegeven en je hebt het omarmt. Al denk ik toch niet dat dat allemaal door mezelf lukt.
God is trouw, dat geloof ik, en dat hoop ik.
Maar vooral is Hij liefde.
Ook al wordt het pad smaller op de berg … toch ervaar ik véél meer ruimte.
Omdat ik mij, hoe dan ook, mag bewegen in Zijn liefde.
Wat een geluk!

olivia schreef op 29 maart 2019 om 22:58

Heer Jezus, doordring ons hart en onze geest met de kracht van uw werkzame aanwezigheid zodat wij onze naasten daadwerkelijk lief hebben. Dank U Heer Jezus.

lieve 2 schreef op 29 maart 2019 om 22:06

Na enkele dagen op reis (geen computer, geen TV, geen radio of dagblad) weer in het normale leven beland. De velen die de berg beklimmen zijn verder getrokken, ik moet hen inhalen, probeer zelfs hun voetafdrukken in dit gastenboek een beetje te volgen, bij te benen … Ik moet terug erin komen en daarmee bedoel ik de hele kracht die uitgaat van het samen beleven van de veertigdagentijd. Terug dichter bij de Heer komen. Dat lukt niet meteen. De bergweg blijkt intussen ook echt smaller en moeilijker geworden te zijn. Morgen beter.

luís Weel schreef op 29 maart 2019 om 21:50

24 uur aanbidding estafette. Vandaag en morgen doe ik er aan mee. Ik heb gemediteerd naar aanleiding van een tekst uit een geschrift van Dag Hammarskjöld – Merkstenen. …Eens zei ik “ja”tegen iemand of iets. Hoe dat precies kwam, weet ik niet. Het was groter dan hemzelf. Het gaat om een persoonlijke beslissing. Zeker, hij zelf sprak het jawoord uit bij zijn verkiezing tot secretaris-generaal van de Verenigde Naties. Toch wist hij dat zijn instemming met de benoeming veel meer was dan een actieve daad van hemzelf. Het overkwam hem en het werd hem geschonken.
Hieraan moest ik denken bij mijn eigen jawoord voor een levenskeuze. Het “jawoord”was niet puur mijn beslissing, Het overkwam me en daarna was het zaak om het alle dagen van mijn leven opnieuw te zeggen en proberen uit te voeren. Ondanks alle falen weet ik dat ik tot nu toe nog steeds probeer elke dag opnieuw inhoud te geven aan dit jawoord. En ik ga verder, niet zozeer dankzij mezelf, maar gesterkt door Hem, die ooit een beroep op mij gedaan heeft. Zo gebeuren er wonderen in mijn leven.
Op dit moment herinner ik me de apostel Petrus na de wonderbare visvangst. Hij roept uit: “Heer, ga weg van mij, ik ben maar een zondig mens”. Ik zie als het ware Jezus glimlachend zeggen: Petrus, Petrus, ik zal van jou een mensenvisser maken.
“Heer, kom mij te hulp, Heer, haast U mij te helpen. Heer, genees mij van de ontrouw en help mij volop te leven en te bloeien.”

jail schreef op 29 maart 2019 om 21:10

Ik sta in de zon, God ziet waar ik genezing nodig heb. Heer vandaag komt mijn vriendin of moet ik het een goede kennis noemen of moet ik het familie noemen. We hebben samen de dood van haar zoon en voor ons de vriend van onze dochter moeten verwerken moeten overleven. Het was een moeilijke tocht, nu 20 jaar later heeft haar man A L S . Ik had geen woorden toen ze ons kwam bezoeken. Door het lezen van het gastenboek begrijp ik dat er alleen de liefde is waar ik haar mee kan helpen.
Eigenlijk zie ik dat de heer me moet genezen. Genezen van mijn zelfzucht. Het is moeilijk om tijd te maken voor haar lijden. Toch is het dit wat de Heer me nu vraagt. Toen ik zelf ziek was, stond zij ook aan mijn zieke bed. Ik herinner me nu dat ze me een kaartje gegeven heeft met de tekst ‘Toen jij dacht dat Hij er niet meer was heeft Hij je gedragen’.
God help me volop te leven, te bloeien tot een mens die liefde kan geven die er kan zijn voor de mensen die me nodig hebben laat me niet weg lopen van de zorgen. Geef me oprechte liefde dit is het enige wat ze nodig heeft.Heer blijf mij,ons nabij amen. Heer Vader waarom moeten wij lijden, dat begrijp ik niet.

bep schreef op 29 maart 2019 om 20:08

Onderscheiden wat echt is in mijn daden, mijn gevoel, wat mij dichter bij God brengt of wat mij van Hem verwijdert.

JAJA…duiken voor God….heb ik TTTTE lang geprobeerd. (oo)
Het mislukken hiervan leidt wat mij betreft tot meedoen aan de retraite.

Gevoel..is al geweest…is verleden.
WAT WE VOELEN…dat IS HET MOMENTUM..

Ik zoek God in mijn ochtendgebed, mijn meditatie, maar ‘verdampt’ Hij verder in de loop van mijn dag?

OP TOCHT MET JESUS ….LAAT GOD ZICH ECHT WEL GELDEN/HOREN.
Bovendien…
JUIST WAT VERDAMPT LAAT FRISSE DAUWDRUPPELS …Lees GODSdruppels achter(oo)

Hoe groot is het ‘prestatiegehalte’ van mijn vastenvoornemens?

PRESTATIEDRANG…? No way….
MOGE God me IN HET MOMENTum INSPIREREN….en MOGEN WE! ons in het momentum verlaten op God…

Als God mijn hart vervult, hoe concretiseert zich dat dan in mijn dagen?

Tja…..GOD DIENT ZICH heus wel AAN…
geen ontkomen aan.
EENMAAL VERBONDEN….ben ik trouw…en dus verlaten God en ik(wij) elkaar niet (in het) licht.
God duldt geen EENrichtingsverkeer!!

Kunt ge dat niet één uur met me waken??

Yessss….I can…
Echwel (oo)

Zondagen tellen als feestdag in de 40 dagentijd!
Zaterdag too…..sta ik mezelf toe

Inspirerend weekend gewenst voor alle reisgenoten.
Zondag *laetare* geldt half vasten..

Temina schreef op 29 maart 2019 om 20:05

De hond leidt de blinde door de bergen. Wij komen bij de boomgrens en staan in het volle licht. Liefde geneest, amen. God wil ons van harte zijn liefde schenken. Vandaag een heerlijke dag, innig van het warme zonnetje genoten. In de tuinen rondom ons, staat alles in bloei, “ genieten van de lelies “ D.V. komend najaar hopen wij wederom naar Oostenrijk af te reizen naar de bergen, de frisse lucht, het helder, kletterend en gezonde noorderwater, mooie natuur en de immense stilte, savonds om 20.00 uur is het donker en fonkelen er duizenden sterren aan de hemel, een prachtig kuuroord. God wees onze zieke broeders en zusters nabij en allen die het moeilijk hebben, schenk hun een lach op het gezicht, amen.

Lut schreef op 29 maart 2019 om 16:06

Ontroerende tekst vandaag. Ik laat hem tot op de bodem van mijn hart zinken.
En denk aan de mensen die ook deze weg volgen maar onder zorgen of ziekte gebukt gaan.

lilian schreef op 29 maart 2019 om 14:43

Heer ik stel me in uw licht dat u aan ons geeft, en ontvang uw liefde die mij geneest, Het medicijn dat ik durf toe te laten, die mij helpt te leven te bloeien in uw aanwezigheid. Ik dank u vol vertrouwen voor uw goedheid. Wees mij nabij met uw liefde.

Maria schreef op 29 maart 2019 om 14:05

Als ik in het licht sta, uit de schaduw kom…voelt wel wat eng. Alles is zichtbaar, ook mijn kwetsbare plekken. Durf ik te vertrouwen op de helende reis van de beklimming van de berg naar de top. De steun van de bomen valt nu weg. het vergezicht is enorm.

Anne schreef op 29 maart 2019 om 10:43

Wat een prachtige retraite is dit! Elke dag dank ik de Heer voor het initiatief voor deze retraite…
De dagelijkse woorden gaan met ons mee de berg op, gaan voor ons uit en achter ons aan en steunen ons en soms confronterend, maar altijd diep bemoedigend en aangrijpend….wat een ónvoorstelbare Liefde van de Heer!
Dank Jezus! Dank U Heer! Dank u, paters Jezuïeten!
We staan nu in het volle Licht!! Ik voel zijn teder helend Licht mijn schamele hart doorlichten… Alle schroom van gisteren lijkt verdwenen…Hij ziet waar wij genezing nodig hebben! Ook voor jou Riki, wees niet bang: OOK JOU HOUDT HIJ AAN ZIJN HAND, samen met ons állemaal…
Vandaag, vannacht en morgen is in onze Basiliek de 24-uur Aanbidding-estafette voor de Heer.., waar wereldwijd aan wordt meegedaan. Wij nemen jou mee, Riki en brengen daar al jouw pijn en zorgen bij Hem. Jouw én al onze broers- en zussen-mede-klimmers!! Jezus, blijf ons beschijnen met Uw genezende Liefde….wij vertrouwen ons aan U toe…amen.

Nadia schreef op 29 maart 2019 om 07:37

Liefde geneest alles!!
Genezen is met vallen en opstaan.

bep schreef op 29 maart 2019 om 05:25

In stilte stel ik me een apotheek voor waar ik voor dag en dauw sta te wachten. In mijn hand steekt het recept voor een medicijn met de naam:: Liefde..
Liefst de langwerkende versie die als bijwerking heeft:: genezing

De apothecaresse kijkt heel vreemd op…en stelt met alle liefde een aantal verzachtende medicijnen c.q. pepmiddelen voor (oo)

Er licht een vraag op::
Hoe genezend…verzachtend….of opbloeiend zal dit liefdevolle gesprekje met de apothecaresse zijn…

De stilte wipt deze vraag in mijn rugtas/mee de dag door.
…Uit de schaduw…
bewust van Jesus en jullie gezelschap gaat de klim rustig verder…

Waar 2 of meer samen //of in een bloeiend gesprek// zijn daar is god….
Waar 2 of meer zich openstellen…volop aanwezig zijn…

Karin schreef op 28 maart 2019 om 23:13

Dieper en dieper,waar leidt U mij heen.
Voorbij de grenzen van mijn leven,naar oude oosterse beschavingen.
Ik zie griekse wortels die mij nog dieper voeren in mijn besef U zo diep mogelijk te willen beminnen.
Onophoudelijk bent U in mijn gedachten.U bent mij overal nabij in Alles wat ik doe zie en voel bent U bij mij.
Mijn tentoonstelling is hopelijk een weerspiegeling van ons leven samen maar dat kan haast niet anders want U was en bent er altijd al.
Lieve Heer ik hoop dat U zo blij wordt als U ziet wat ik voor U gemaakt heb.
Mijn werken door U geïnspireerd en gezegend en ik hoop dat zij voor anderen een bron van geloof hoop en liefde zullen zijn.
Dat het ook hen inspireerde zichzelf in het volle licht te zetten onder Uw vleugels.
Heer ik dank U en maak een diepe buiging voor U,mijn Schepper,mijn Heer

Veerle schreef op 28 maart 2019 om 22:40

Heer ,
Ik lees elke dag zoveel mooie getuigenissen . Het mogen delen in die eensgezinde Liefde is een krachtbron waaruit we eindeloos kunnen putten . Dat wij door U worden bemind , dan nog wel het meest in onze zwakke momenten , … Hoe grenzeloos dan is Jouw liefde voor ons ? Daar heb ik geen zinnig woord voor dan slechts ‘ dank ‘ , en Jouw aanwezigheid te mogen vinden in elk gebaar van goedheid onder mensen . Het is een godsgeschenk , zegt men wel eens . Hoe langer ik hierover nadenk , hoe meer ik het geloof .

Mariejan schreef op 28 maart 2019 om 21:42

Beste Riki, ik las net je bericht. Ik wil je veel sterkte toewensen! En dank voor je heel positieve bijdrage, ondanks de moeilijke berichten die je kreeg. We bidden allemaal voor je.

Mariejan schreef op 28 maart 2019 om 21:38

Dat is wat liefde doet. Hij laat je bloeien en ik kan een ander daarmee laten bloeien. Al het andere valt in het niet. Alles wat leeft is daar gevoelig voor, meen ik – maar ik merk het niet altijd. Die gevoeligheid ligt vaak ook verborgen. Misschien kan alleen God daarbij.

Temina schreef op 28 maart 2019 om 21:21

Met Jezus te zijn: betekent heel veel voor mij. Om dit te bereiken: dien ik mij tot hem te richten, wat ik moet laten: zo min mogelijk dingen te doen, die mij van God verwijderen. God, als u de wacht houdt, bewaar mij dan voor halfslachtigheid. God ik bidt voor onze mederetraite zuster, die heel erg ziek is. Jezus leert ons, dat als er twee of drie eenparig om “ Rust, Vrede en Dankbaarheid” bidden in zijn naam, het hun ten deel zal vallen. “Amen” God wilt u onze zieke zuster “Bemoedigen in deze moeilijke periode”, Amen

olivia schreef op 28 maart 2019 om 20:39

Beste Riki, heel veel sterkte en een spoedig herstel toegewenst!
Vertrouw op de Heer. Ja wij kunnen ons vol vertrouwen tot God wenden, in de zekerheid dat Hij naar ons luistert als we Hem iets vragen dat in overeenstemming is met zijn wil. Wees altijd verheugd, bid onophoudelijk, dank God onder alle omstandigheden, want dat is wat Hij van ons verlangt. Ik bid zeker mee.

luís Weel schreef op 28 maart 2019 om 20:10

Wat moet ik doen en wat moet ik laten om Jezus na te volgen?
Een beklemmende vraag! Welke berg ben ik aan het bestijgen: de berg Tabor waar Jezus van gedaante veranderde en in alle heerlijkheid zichtbaar werd met Mozes en Elias, een berg waar het goed was om te vertoeven, of is het Golgotha, waar Jezus gekruisigd en gedood wordt?
De geest is gewillig, maar het vlees is zo zwak!
Ik keer maar weer om en ga terug naar het beginpunt in de woestijn. Daar is Johannes de Doper met zijn oproep tot bekering en werken aan een nieuwe levensstijl (evangelie van Lucas). Hij maakt diepe indruk op het volk. Er moet iets veranderen in ons leven, maar wat. De mensen vragen: wat moeten we dan doen? Het antwoord is: wie 2 paar kleren heeft, geef één paar weg. Wie goed te eten heeft, deel met de armen. Tegen de geldhandelaars en makelaars zegt hij: wees rechtvaardig en maak je niet schuldig aan uitbuiting. Tegen de soldaten zegt hij: doe niet aan afpersing en wees tevreden met wat je krijgt….
We moeten de zaken niet moeilijker maken dan ze zijn. Hier kun je wat mee. Uiteindelijk is er een spreekwoord “Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.” Neem niet meer hooi op je vork dan je kunt dragen.
Ik heb wel eens geprobeerd om radicaler te zijn…Uiteindelijk werd ik daar zo ongelukkig van, dat ik de blijdschap van het leven kwijt raakte en ik geloof niet dat God dat van me vraagt. Weliswaar is het zo dat Jezus ergens zegt: alles verlaten om mijnentwil en dan antwoorden de apostelen: “Heer, we hebben alles verlaten om U, wat zal ons deel zijn?”
Ik denk dat het beste is om te proberen op te trekken met Jezus, vertrouwen hebben in de schaduw van de Allerhoogste die onze menselijke angst en scrupules doet smelten als sneeuw voor de zon en rekenen op zijn goddelijke Voorzienigheid: Laat maar komen wat komen moet. Pluk de dag en en de dag komt met je.

Riki Koster schreef op 28 maart 2019 om 19:01

Vandaag 28-3-19. Twee weken geledenkreeg ik plotseling erge pijn. Longembolieën en een longinfarct. En daar lag ik plotseling in het ziekenhuis. Door de onderzoeken worden in mijn beide borsten óók nog borstkanker ontdekt. Wat kwamen, en komen, élke dag de woorden van het Ignatiaans bidden met éxtra veel troost en kracht mijn hart en hoofd binnen! Ik ben de Here God zó dankbaar dat Hij jullie gebruikt om mij in deze spannende periode te bemoedigen. Dag aan dag zulke prachtige versterkende teksten. Goddank voor jullie en voor alle medebidders. Rust, Vrede en Dankbaarheid wensen wij elkaar toe in welke situatie we ons ook bevinden: onze God houdt de wacht, als een schaduw over ons heen….

Danny verlie schreef op 28 maart 2019 om 18:32

Niet teveel vooruit kijken naar de top want dan lopen we het risico om het nu moment voorbij tegaan. De weg die we gaan is niet zoals wij het willen of uitstippelen. Alle tegenslagen alle stenen die we op ons hoofd krijgen maken de weg blijf daarin zitten en bid niet om verlossing maar zie wat er gebeurt blijf niet in comfortzone maar ga de moeilijke weg.. In lijden en pijn in het niet weten kan iets nieuw geboren worden laat het toe. Verheug u… Wat een rijkdom in armoede..

lilian schreef op 28 maart 2019 om 16:14

Wat ik wil is, de top van de berg bereiken. In stilte de natuur beleven. Ik zie Jezus stapvoets naar boven gaan, ik probeer ook mee te gaan en houd mij rustig en vraag Hem met mij te zijn.

Anne schreef op 28 maart 2019 om 16:09

Ja, dieper graven en Hem ontdekken als De Bron van Levend Water…dat verlangen voel ik dagelijks in mijn hart opborrelen en hevig toenemen…ik verga van dorst en Hij reikt me het Levend Water aan, uit liefde…..en ik? Wat schenk ik Hem ervoor terug? Hoe les ik Zijn dorst?
Ik vermoed: door me eindelijk te ‘laten dragen’, de berg op.
De ‘kronen’ op mijn hoofd, van mijn ego, mijn zelfwerkzaamheid, mijn Hem voor de voeten lopen, mijn eerzucht…die kronen tot vóór de Troon van me afwerpen, zoals de 24 ouderlingen in Openb. 4. deden en dan kunnen zeggen: Hier ben ik Heer: Uw dienstmaagd zou ik willen zijn…en luisteren naar U en stil zijn… en léven van Uw aanwezigheid….

Maria schreef op 28 maart 2019 om 16:05

De schoonheid van mijn leven, van de tocht de berg op ervaren…dat is wat ik graag wil. Af en toe flonkert er een licht voor me, af en toe voelt mijn hart warm en levendig…

catharine schreef op 28 maart 2019 om 11:14

wat een mooi initiatief van de Jezuiten (volgelingen van Jezus en wat een ontroerende reacties.
Al lezende volg ik Jezus op de berg in zijn lichte voetstap, ik voel zijn lichte ruime aanwezigheid.
Ach moge ik U blijven volgen als ik straks deze labtop dichtklap en mijn dagelijkse bezigheden begin.
Steeds weer even stilstaan aan het begin, steeds weer opnieuw, en vragen wat U van mij wilt en gehoorzamen, dan blijf ik dicht bij U. Amen.

Joke schreef op 28 maart 2019 om 09:37

Momenteel is de top van de berg niet zo belangrijk voor mij. Wel de weg, de klim die we gaan …
Er gebeurd zoveel in ons leven. En natuurlijk wil je het hoogste dat mogelijk is bereiken. Maar het hier en nu houd mij in de greep.
Het liefste wil ik ‘ leven in Gods liefde’. Een prachtige kreet, maar hoe doe ik dat?
Dan kan ik niet om Jezus heen! Zoals Hij zich verbonden wist en bleef met de Vader is onbeschrijfelijk …
Zijn wil volbrengen, dat heeft Jezus gedaan.
En ja dat zou ik ook graag willen..
Ook al denk ik nu, dat dat mij nooit zal lukken, er zijn voorbeelden van mensen ten over, alle heiligen b.v., en ik denk nu in het bijzonder aan Titus Brandsma, die gedaan heeft waarin hij geloofde; leven uit de liefde van God. En dan niet van uit je comfort zône, maar werkelijk door het ergste lijden heen. Trouw gebleven aan zijn roeping, tot aan zijn dood.
Je eigen grens voor bij gaan .. om te komen tot het werkelijk loslaten van wat eigenlijk niet belangrijk is, dat ons dat mag worden gegeven.
Gelukkig zijn we niet alleen op pad!
Een goede dag allemaal, het voelt prettig dit samen op weg zijn…

bep schreef op 28 maart 2019 om 08:51

Net terug uit de stemhokjes en de uitslag in “alle staten” bekend… ligt er vandaag een uitnodiging een duidelijk standpunt intenemen over Jesus

[ ]Wil je in alle staten met hem gezien worden
[ ]Wil je elk bergstation met hem aandoen
[ ]Zie je brood in hem en al de zijnen

Christianne schreef op 28 maart 2019 om 07:33

‘ Wat moet ik doen om de top te bereiken? Of wat moet ik laten? ‘ Deze vragen intrigeren mij. Het verlangen is er, dat staat vast. Maar het vlees is zwak. Toch voel ik me deze 40 dagen tijd niet alleen staan, en ervaar ik dagelijks dat ik gedragen word. Niet altijd heel bewust, maar soms heel intens. Dank zij de gebedstips bij deze retraite krijg ik steeds weer energie om het vol te houden bij de klim. Ook al zijn er hellingen met struikelstenen, ik gebruik mijn wandelstok voor houvast. Letterlijk, nu nog geestelijk…..!

Nadia schreef op 28 maart 2019 om 07:20

Mijn doel is en blijft mezelf zijn en ik laat het leiden van dag tot dag die nieuwe vruchten geeft. Automatisch reduceren bepaalde zaken maar produceert de innerlijke stabiliteit nieuwe uitdagingen. Dicht bij mezelf staan mag ik niet vergeten en mijn hart nog minder.

claire schreef op 28 maart 2019 om 00:05

hij heeft mij meegenomen…
ver van het alledaagse…
de HEER nodigt me uit om een stap terug te gaan
om te luisteren naar HEM en mijn omgeving
het maakt me rustig en tevreden
dank

olivia schreef op 27 maart 2019 om 23:38

Heer Jezus, leer ons in deze veertigdagentijd met meer toeleg en vroomheid het evangelie te beleven, en beter te begrijpen dat wij niet leven van brood alleen, maar van elk woord dat Gij spreekt tot ons in deze tijd.

Mariejan schreef op 27 maart 2019 om 22:58

Compromisloze activiteiten. Een berg beklimmen, piano spelen – de top willen bereiken is aantrekkelijk. Jezus volgen. Wat moet ik doen. Gewoon doorgaan, met vallen en opstaan. Wat moet ik laten – wanhopig worden, als het niet lukt, mijn ongeduld bedwingen als het te langzaam gaat. Mijn hoge verwachtingen van mezelf terugschroeven. Nederig zijn. God, wil a.u.b. de wacht over mij houden – dat ik in balans blijf. Op koers blijf. Ervoor willen gaan, anders is het misschien niet vruchtbaar. Of verdwaal ik in mijn verlangen. Blijft het abstract en een fantasie. Compromisloze activiteiten kosten moeite, maar ik denk dat dat het wel waard is.

luís Weel schreef op 27 maart 2019 om 19:38

Vroeger kregen we wel eens te horen: “Kinderen die vragen, worden overgeslagen.” De ouderen stelden de vragen en wij moest dan maar antwoorden….Zo ging dat nu eenmaal. De catechismus stond vol vragen en wij moesten de antwoorden uit ons hoofd leren. Tegenwoordig lijkt het wel eens het omgekeerde: kinderen stellen de meest onmogelijke vragen en de ouders of opvoeders weten bij God niet hoe ze moeten reageren.
Jezus heeft “dorst” en vraagt om water aan de Samaritaanse vrouw bij de put. In het evangelie horen we Jezus op het kruis zeggen: “Ik heb dorst.” Als antwoord een rietstengel met een spons azijn….. Dank je…. Is mijn antwoord op de dorst van Jezus het aanreiken van een natte spons met azijn?
De vrouw provoceert: hoe kunt u als jood aan een Samaritaanse om water vragen?
En dan ontspint zich een dialoog die langzamerhand een lege emmer in de diepe put doet afdalen om weer vol water naar boven gehesen te worden. “Levend water” Het leidt tot de bekering van een vrouw die in Jezus de Messias erkent en enthousiast haar volk uitnodigt om Jezus te gaan bezoeken.
Echte bekering komt niet uit jezelf, maar door Jezus die het verlangen opwekt om dieper te graven en hem te ontdekken als bron van levend water. Vandaag bid ik maar:
“Kom, heilige Geest, vul mijn hart met geloof en ontsteek in mij het vuur van uw liefde. Zend uw geest en alles zal herschapen worden worden en u zult het aanschijn van de aarde en mij vernieuwen.”

Temina schreef op 27 maart 2019 om 19:20

Ik kan Jezus zijn dorst stillen met: mijn liefde, mijn genegenheid, mijn intieme gehechtheid en het delen van zijn lijden. Met levend water, belooft Jezus eeuwig leven. De gave van God behelst dat Jezus ons uitnodigt zijn discipel te worden.

lilian schreef op 27 maart 2019 om 16:55

Hij toont zijn liefde aan ons door voor ons het Levend water te zijn. Bij Hem kan ik mezelf zijn met al mijn tekortkomingen. Hij is om mij heen., en ik voel zijn aanwezigheid. Ik bid dat Hij mij nabij wilt blijven.

bep schreef op 27 maart 2019 om 14:20

Ja tot een groot fortuin
reken ik mijn ini mini binnentuin
waar in de lente bosbessen groeien
en kleurrijke ranonkeltjes bloeien

Ja tot een (be)werkelijk godsfortuin
reken ik mijn ini mini binnentuin
waar de liefde langzaam groeit
en wat geplukt is geleidelijk bloeit

Ja liefde blijft een (be)werkelijk woord
dat tenslotte ieders hart doorboort
alleen dáár kan liefde bloeien
waar levend water mensen doet groeien

bep schreef op 27 maart 2019 om 10:44

Met jesus de berg op…

Ik zie het beeld voor me om samen met goede vriend Jesus onze rugtassen te pakken om verder op weg te gaan.
Ik ben vandaag redelijk moe..
Dus neem zijn aanwijzingen op de koop toe.

Jesus weet bovendien een manier zo te pakken dat de rugtas niet zwaar weegt::
En ik geloof deze vriend op zijn woord(oo)::

We klimmen deze keer niet op (feestelijk belegd bakkers) brood alleen…
Het brood tot mijn gedachtenis is geestelijk mannna om ons heen!!

Och…Jesus klinkt aannemelijk…en is eigenlijk best aardig gezelschap…
bovendien…tot pasen is het nog een flinke stap(oo)

Water uit de kraan bep zou onderweg de dorst aardig lessen…
TOT de avond valt zo tegen zessen
Maar de bron waaruit ik en jij voortkomen….
daarin zit levend water dat ons echt vult tot verrrrr NA zessen
Elke slok bruist bovendien van wijze levenslessen
Die ons ter elfder ure zeer goed te pas zullen komen…

Maria schreef op 27 maart 2019 om 10:23

Leven, ik moet zelf mijn leven aanpakken. Begrijpen doe ik het niet, voelen wel.

Lieve schreef op 27 maart 2019 om 10:13

Ik denk dat ik Jezus Zijn dorst kan stillen door dichter bij Hem te komen: door Hem nog beter te leren kennen, door bij Hem te verwijlen, tot Hem te bidden, bij Hem alles neer te leggen. Ook door bewuster te leven, de juiste accenten te leggen, mij te richten op het goede, het juiste, het ware. Door liefdevol te zijn en in liefde naar de ander te gaan. Door te luisteren naar mijn medemensen en er te zijn voor hen waar het kan.
Heer, help me, om te blijven focussen, om verbonden met U mijn weg te gaan. Amen.

Lieve schreef op 27 maart 2019 om 10:04

Het is inderdaad door te struikelen, vast te zitten, in de problemen te komen dat ik dichter bij God kom. Op dat moment word ik geconfronteerd met mijn eigen onmacht. Wat prijs ik me gelukkig dat ik God ken; dat ik aan Hem alles mag voorleggen; Hem om hulp vragen… Op eigen houtje gaat het niet! Hij die zegt “Komt allen tot mij die belast en beladen zijt!” luistert en is nabij. Hij schenkt Zijn genade overvloedig. Ik ben dankbaar.

Cilia schreef op 27 maart 2019 om 09:49

Ik wordt moe en merk dat er zoveel balast zit in mijn rugzak. Ik dank God voor dit besef en tracht overboord te gooien, wat niet nodig is, maar ik moet het doen met de hulp van de onderscheiding van de Geest. Ik bid om inzicht.

Joke schreef op 27 maart 2019 om 09:20

Wanneer God vraagt om’ alles achter te laten’ om Hem te volgen … dan is Jezus daarvan het ultieme voorbeeld.
Of ik, wanneer ik een poging in die richting waag, daarmee Zijn dorst kan lessen???
Wat ik wel kan, doormiddel van Zijn genade, is beloven dat te doen: ‘Hem volgen in woord en daad’.
(Jammer genoeg is het z.g. ‘ je best doen’ vaak, onbedoeld, afwijkend van het beoogde doel.)

Jezus beloofd ons ‘ Levend Water’.
Zonder dát Water, is het leven vruchteloos, denk ik.
Daarom, hoe vaak dan maar ook, ga ik terug naar Die Bron van ‘ levend water’.
(anders red ik het niet)
Hier door kan mijn diepe dorst worden verzadigd.
Dat God mij en U genadig mag zijn, en ons mag verzadigen met Zijn ‘levend water’,

Lut schreef op 27 maart 2019 om 09:17

Wat bied ik Jezus te drinken? Mijn open, ontvankelijk hart. Elke dag opnieuw. Als een schaduw volgt Hij mij. Terwijl ik Zijn weg volg. Ik probeer met vallen en opstaan zijn liefde door te geven aan de mensen die ik tegenkom. Bij al wat ik doe is Hij als een wolk bij mij
Ik weet mij veilig in Zijn Aanwezigheid.

cathy schreef op 27 maart 2019 om 09:05

Jezus vraagt mij te drinken.Hij wil mij iets duidelijk maken.Hij kent alles van mij,en door naar Hem te luisteren zal ik de ware weg vinden.
Dat God mij persoonlijk kent,ik ben naar zijn beeld geschapen en moet worden zoals Hij.Als Jezus mij levend water beloofd,dan is dat eeuwig leven om God te mogen aanschauwen.Zo zuiver worden dat we ook licht worden voor elkaar en dat eeuwig mogen doen,dank u Jezus.

Truus schreef op 27 maart 2019 om 08:45

Onze diepe dorst is voor mij de Liefde van God voor alle mensen.Het lijkt me heel bijzonder als Jezus zou vragen geef Mij te drinken.Voor mij is dat Hem proberen te .volgen. Als u Levend Water beloofd is dat voor mij Uw Lichaam en Bloed, en het eeuwig leven.Vind de berg steeds moeilijker te beklimmen.

Nadia schreef op 27 maart 2019 om 08:15

Water. Heel puur toevallig ben ik opgestaan en herinner ik mij de droom. Ik had gedroomd over helder water in een emmer en dat de kraan druppelde zodanig dat er water bij kwam.
De tekst van vandaag over het levenswater en het aanbieden van water.
Levenswater bezie ik als emotionele stabiliteit van zuiverheid, wijsheid, …groeien, voedsel, kalk. Het aanbieden van water is het aanbieden van liefde door genegenheid, rust, warmte, geborgenheid

Christianne schreef op 27 maart 2019 om 08:01

Zijn wij niet allen als de Samaritaanse vrouw? Dorstig naar levend water, water dat ons verlangen naar hoop, eeuwig leven, liefde kan lessen? Laten we op zoek gaan, iedere dag weer, naar de Bron.

John schreef op 27 maart 2019 om 07:45

Liefde is Zijn gave. En de Belofte van een Schitterend Eeuwig leven. Al het andere zijn onze menselijke bedenksels.
Het is voor ons mensen echter niet gemakkelijk om juist dát te geloven. Echter, geloof het maar, in Overgave. ‘Meer’
is er niet, zegt heel mijn hart, verstand én geest. Overigens in alle bescheidenheid, maar zonder vrees. Hij heeft ons dat talloze malen gezegd vanuit Zijn Liefde: “Vrees niet.” En zo IS….het. ‘Simpel’. Nu de ultieme bereidheid nog. SAMEN, met de Heer onderweg, waar en wanneer dat ook. Toen, nu, straks, voor altijd. De cirkel is volmaakt rond. GodZijDank! Liefde, medebroeders/medezusters; Eénheid. Amen!

Mariejan schreef op 27 maart 2019 om 00:00

Dat Jezus mij te drinken vraagt is een ‘gave van God’. Wat behelst die gave? Is mijn put ook gevuld met levend water en laat Jezus mij dat zien? Is zijn gave dat hij mij laat zien wie ik kan zijn. Dat ik dat reeds in me heb en dat Hij dat besef bij mij wakker maakt. Graag geef ik Hem van mijn levend water. Levend water is liefde.