Gastenboek

Anne schreef op 1 april 2019 om 11:20

‘Zoals een hinde smacht naar stromend water,
zo smacht mijn ziel naar U, o God.
Mijn ziel dorst naar God, naar de levende God… Ps. 42: 2 en 3.

Zie, hoe wij al klimmende onze handen naar U uitstrekken, Heer! Kom ons toch tegemoet met Uw levend water…!!

Deze retraite heeft zo een dorst in mijn binnenste aangewakkerd…dorsten naar God! Nooit eerder heb ik deze woestijn in mijn ziel zo sterk ervaren….ik voel mij als de verloren zoon, die terug verlangt naar zijn vader…
Ook ik ben onder de indruk van de woorden van Etty. Ze bidt en dankt de Heer dat Hij in haar wilde wonen, niet voor de aardse dingen, die zovelen moeten ontberen, niet voor het dagelijks brood, als zovelen dat niet hebben….
Nee, ze dankt voor God, die ze in haar binnenste ervaart… Zo indrukwekkend…!

Dank U Heer, dat het vandaag weer licht is geworden…ik vind dat zo vaak maar heel gewoon… Dank U Heer, dat er weer nieuwe blaadjes aan de bomen komen, de natuur weer aan het ontwaken is…ik vind dat vaak ook zo heel vanzelfsprekend… Dank U Heer, dat mijn hart nog steeds klopt…en dat vind dat eigenlijk zo gewoon…maar is het geen groot WONDER, dat we LEVEN mogen…?
Dat we ademen…dat we mogen verlangen….dat we de Vader hebben mogen leren kennen..door zijn Zoon Jezus, die mens werd zoals wij…een stilmakend groot geschenk…!!!
Franciscus van Sales verwoordt het zo mooi: ‘Onze ziel kent geen groter goed, dan God toe te behoren…’

Als een hert dat verlangt naar levend water…zo verlangt mijn ziel naar U…
U alleen kunt mijn hart vervullen: mijn Aanbidding is voor U..!
U alleen bent mijn kracht, mijn schild, aan U geef ik mij geheel….
U alleen kunt mijn hart vervullen: mijn Aanbidding is voor U…….!!
Amen, Heer….amen..

Carla schreef op 1 april 2019 om 10:54

Het offer ‘lam van God’ is groot. Jezus heeft zijn zelfopoffering ten diepste doorleeft en doorstaan vanuit zijn vertrouwen in God de Vader. Bevrijd leven is een weg van zelfkennis en liefde in naam van de Vader, de zoon en de heilige geest. Amen.

Beatrijs verpoest schreef op 1 april 2019 om 10:49

Heer , laat me niet dood lopen…na het plotse heengaan van .mijn liefste vriend ,is dit een bijna dagelijks terugkerende smeekbede , schreeuw…
Eigenlijk zeg ik , “help mij , laat me niet alleen , zorg dat ik het juiste zie en doe ,hou me vast…”

John schreef op 1 april 2019 om 10:34

De Here God heeft mij altijd bezocht, gezien en beschermd. Dat heb ik later pas beseft. Ook in een later stadium ontwaarde ik de talloze wonderen die mij toevielen en toevallen. Zonder meer Gods genadevolle Werk. Halleluja. Op mijn beurt zoek en ervaar ik de wereld achter de aardse illusies, maar mijn ‘denken’ wil dat Goddelijke besef en ‘zicht’ nog wel eens vertroebelen. Echter waar ik vroeger wanhoopte, komt er nu steeds meer (Gods)vertrouwen. Stapje voor stapje. Vasthoudend. En…in overgave. Voor mij is er geen andere Weg. Bergopwaarts. Soms een stapje terug. Naar Huis. Doodlopend? No way! Het KAN niet anders dan naar Huis leiden! Voor ieder!!!! Vroeg of later. Dát is Heilig beloofd. Laten wij Hem aanbidden. Wat een Schitterende Almacht! Halleluja…………….. Ps. DANK jullie, Etty en St. Franciscus van Sales!

Paul schreef op 1 april 2019 om 10:32

Nu we Laetare bereikt hebben is mijn geloof in Gods geduld en oneindige liefde zodanig toegenomen dat dit geloof bergen kan verzetten

Lieve schreef op 1 april 2019 om 09:25

Heer, sinds ik U (bewust) gevonden heb in mijn leven is alles anders geworden. In al mijn zoeken en mislukken, in al mijn zwakheid, weet ik zeker dat Gij er zijt. Het is een zekerheid. U draagt me, leidt me, geeft me inzicht en wijsheid. Ik voel Uw liefde in mijn leven. Ik zie Uw zegeningen en voel Uw genade. Daarom prijs ik U met heel mijn hart!

Lieve schreef op 1 april 2019 om 09:14

God is inderdaad aan het werk in mijn leven. Een eerste kleinkind is op komst, iets wat me zo met vreugde vervult, waar ik al zo lang naar uitkeek! De zorgen en bekommernissen in mijn familie en gezin lossen zich stilaan op. Ik vind kracht om de dingen die ik op mij heb genomen uit te voeren. Ik voel me gezegend! Ik loof en prijs U God! U bent waarlijk goed!

Lieve schreef op 1 april 2019 om 09:02

Ik ontdek nog vaak ergernis in mijn hart. Mijn principes doen me soms de das om. Op dit punt heb ik genezing nodig.
Heer, U bent liefde. U geneest. Raak me aan op deze plekken. Maak me ontvankelijk en mild. Laat de liefde primeren en niet mijn principes. Amen.

Lieve schreef op 1 april 2019 om 08:58

Heel confronterend! Mijn meditatie is vaak te vluchtig en “verdampt” snel. De drukte van de dag neemt me in beslag. Ik neem te weinig stille tijd om bewust bij God te vertoeven. Sommige dagen kom ik er zelfs niet toe. Dat knaagt wel. Ik wil het anders. Bij het begin van de 40 dagen tijd nam ik me voor om geen sociale media meer te raadplegen tot Pasen. Dat is voor mij persoonlijk wel een goede stap. Iets minder “in de wereld” en wat meer bij de zaken waar het echt toe doet. Verder geeft deze retraite me wel een houvast en een leidraad.
Heer, geef me de kracht en het verlangen om meer bij U te vertoeven. Om bewust tijd te maken gedurende de dag. Wees aanwezig in alles wat ik doe. Leid mij, beziel mij, vul me met uw liefde in alles wat ik doe! Amen.

Temina schreef op 1 april 2019 om 00:01

Maar God belooft, dat hij er altijd is en niet toestaat dat wie hem zoekt te gronde gaat. God is aan het werk, in ons en om ons heen. Wat wil ik in de schaduw achter laten? Mijn zorgen om mijn zoon, boosheid, teleurstelling en machteloosheid iz het Gezindsvervangend tehuis van zus. Heer mag hier een oplossing voor komen, mag ik wijsheid ontvangen, amen. Heer wilt Karin bijstaan, amen

Mariejan schreef op 31 maart 2019 om 23:45

Het leven zelf is zo’n groot wonder. Daar zijn verder geen woorden voor. Ik kan er alleen maar in staan en me verwonderen, verbazen en niet uitgekeken raken. En dan ook nog dat wonder dat van binnen zit. Dat is zeker zo groot, en daar raak ik ook niet op uitgekeken. Nee, dat zijn geen doodlopende wegen. Als ik erin ga staan voel ik alleen maar verruiming, steeds verder. Het is eindeloos. Een groot wonder.

Temina schreef op 31 maart 2019 om 23:14

Als God mijn hart vervult: dan voel ik Vreugde, Vrede, Rust en Wijsheid. Ik heb niet echt een standaard ochtend gebedsritueel, misschien iets om over na te denken. Mijn vastevoornemens waren: “ RUST en GEBED“ , het meerendeel van de avonden is gelukt, echter in de middag is het er vaak bij ingeschoten. Mooie uitdaging, het is nog geen Pasen

Olivia schreef op 31 maart 2019 om 23:10

Heer God, wij zijn U kinderen en niets zal ooit de band die ons aan U hecht kunnen verbreken. U bent vol erbarmen, U hebt een oneindig geduld met ons. Laat ons hele leven vervuld zijn van ontzag voor U. Gij Allerhoogste de Almachtige Gij onze God ons al. We loven prijzen en danken U Heer.

Christine B schreef op 31 maart 2019 om 23:00

Karin, ik bid voor je.

luís Weel schreef op 31 maart 2019 om 21:50

Vanmorgen de klok maar weer een uur vooruit gezet. Mijn biologisch ritme is van slag. Allerlei flitsen in mijn hoofd. De afbeelding van vandaag: van donker naar licht…. Ben ik dat die daar eenzaam staat te kijken van het donker naar het licht? Nee, dat kan niet… Ik ben niet zo weg van honden als gezelschapsdier. Ik zie geen alpenweiden voor me. “Laetere” lijkt me vandaag onwezenlijk. Mijn gedachten worden in beslag genomen door Etty Hillesum in de citaten van week 5. Ze spreken tot mijn verbeelding: “God, weer gedankt, niet voor het goede bed en het lekkere eten, maar dat Hij in me wil wonen…. Het staat me tegen dat zoveel mensen daar niet aan toekomen. Het is nu eenmaal slecht gesteld op aarde met de verdeling van de aardse goederen. Het lijkt me toeval of je bij de zatten of de hongerigen bent terechtgekomen op deze onvolmaakte aarde. Ik zal niet in opstand komen tegen Hem, als ik die goede dingen niet meer krijg….”
Ben afgeleid en geboeid geraakt door Elly en heb via Google het een en ander over haar leven opgezocht en enkele youtub-filmpjes bekeken. Het raakte me diep.
Joke, bedankt voor de tekst van het Armeense onze Vader. Helpt om beter na te denken over het gebed. Als je duizenden keren de gewone versie van het onze Vader bidt, wordt het zo’n sleur en het dringt niet tot je door wat je nu eigenlijk aan het bidden bent. Datzelfde ervaar ik bij het mediteren over het gezongen onze vader van de martelaren in het Braziliaans. (Pai nosso dos marginalizados).
“Wie in Christus is, is een nieuwe schepping….” Een tekst die een nieuwe dageraad doet gloren” Vandaag uitgebreid nagedacht over het evangelie van de verloren zonen en hun barmhartige vader. Geen van de twee is erg deugdzaam. De eerste gaat op avontuur en het loopt slecht af. Hij wordt een mislukkeling. Het goede is dat hij dat erkent en zich voorneemt een oefening van berouw uit te spreken aan zijn vader. Maar de vader wil dat niet eens horen en maakt een feest en er is muziek. De tweede zoon lijkt zo deugdzaam, doet geen vlieg kwaad, is plichtsgetrouw, maar bikkelhard als hij zijn broer veroordeelt en niets meer met hem te maken wil hebben. Zal hij tot inkeer komen na de woorden van zijn Vader “Al het mijne is van jou”?
Ik weet niet precies op wie ik meer lijk: de jongste zoon, die alles verbrast heeft, of die afgunstige ijskoude oudere broer, die niet van verzoening wil weten.
Ik denk in deze tijd dat het goed is om me op een echte goede biecht voor te bereiden, niet zozeer om mijn zondigheid kwijt te raken (gedane zaken nemen geen keer) maar om te voelen dat niet mijn zonden tellen voor de Vader maar meer Zijn liefde die alles wat er aan kwaad is, teniet doet.

Truus schreef op 31 maart 2019 om 19:32

Heer dank U voor alle goede dingen. En ook om er te mogen zijn voor mensen die dit nodig hadden.

Karin schreef op 31 maart 2019 om 19:13

Ik ben zo moe ka n me helemaal niet concentreren op het gebed.
Ben alleen maar moe heb hoofdpijn en pijn in al mijn spieren en botten en voel een enorm verlies.
Het verlies van mijn familie die ik nooit gehad heb maar nu is ook de hoop weg.
Je krijgt iets van mensen als ze je iets geven en je krijgt niks van mensen.Zo is het leven en dat accepteren is heel verdrietig maar wel het leven en de Vrijheid.
LIEFDE IN VRIJHEID.ZO HOUDT GOD VAN MIJ EN ZO WIL IK OOK GRAAG VAN MIJN NAASTE HOUDEN,ZONDER VOORWAARDE ZONDER PIJN ALLEEN MAAR MEDEDOGEN.
IK VIND DAT TOCH MOEILIJK.
Heer help mij onvoorwaardelijk lief te hebben en ook dat als een ander mij negeert,boos doet of ontwijkt dit mij niet persoonlijk te laten raken waardoor mijn hart zich sluit.
Maar het te zien als het leven en de ander de ander te laten maar mijzelf gelukkig te prijzen n met mijn liefde voor God en zijn liefde voor mij.
Help mij om hier genoeg aan te hebben.

Linda schreef op 31 maart 2019 om 18:27

Mijn God ik ben zo dankbaar voor uw liefde en dat U alle kwaad van mij afhoudt.
U behoor ik toe God.
U bent mijn rots, mijn vesting, op U stel ik heel mijn vertrouwen.
Ik dank u dat u in mij wil wonen en dat u mij steeds kracht en troost schenkt.
Zo moet ik mij ook opstellen voor mijn medemens.
Dank U God.

Jos schreef op 31 maart 2019 om 16:25

Heer dank voor de rust en stilte die ik afgelopen vrijdag en zaterdag heb mogen ondervinden tijdens de Aanbidding in Onze Dom in Grave. Toen heb ik ook de Liefde en Barmhartigheid van U moge ervaren. De Aanbidding die bestond uit gebeden-zang-kleine Kruisweg en de Littanie Tot de Heilige Uitstelling en Sacrament, dat was ieder Uur en daarna volgde de rust waar jezelf de rozenkrans kon bidden en je Hart openen om nog dichter bij God te komen en dat is mij helemaal gelukt. En ik beschouw dit ook weer als een voorbereiding op het Hoogfeest van Pasen.

Olivia schreef op 31 maart 2019 om 16:20

Heer Jezus, wij danken U voor de overvloed van uw barmhartigheid. Geef ons uw Heilige Geest opdat wij in uw naam en om uwentwil op onze beurt aan anderen vergeven.

Annemarie schreef op 31 maart 2019 om 15:59

“God is aan het werk, in mij, en om mij heen.”
Ziek zijn is topsport, ook voor de ziel. Ziek zijn op een kleine ziekenhuiskamer samen met anderen, die nog zieker zijn dan jij, is confronterend.
Toen ik de Ziekencommunie en de Ziekenzalving op een avond kreeg, heb ik -voor het eerst in mijn leven – de moed gehad om daarna mijn kamergenoten, in de vertrouwelijkheid van de avond, te vertellen over de kracht van het geloof. Ze waren beiden ernstig ziek en luisterden naar me en vergaven mij, dat ik het hen ietwat verlegen bracht, uit angst om opdringerig te zijn. We waren in een versneld tempo teamgenoten geworden in dezelfde tak van sport. Ik wilde “mijn wapen in de strijd” met hen delen en hen zó graag helpen. God, ik bid U, dat zij Uw liefde mogen ervaren en mogen genezen – naar lichaam en ziel.

Nadia schreef op 31 maart 2019 om 14:03

Het kwaad wordt omgezet en wie mij kwaad wilt berokken aan mij dan analyseer ik de persoon goed waarom hij mij kwaad wilt aandoen. Ik heb dan medelijden met hen die mij kwaad willen aandoen.
God heeft mij voor veel dingen behoed en zorgt voor de rest als ik mijn hart op de juiste plaats blijf dragen.

Carla schreef op 31 maart 2019 om 13:57

Het eeuwig durende van de hoop, het geloof en de liefde verblijft in ons. De vreugde glanst, heelt en laat ons samen zijn.

lilian schreef op 31 maart 2019 om 13:45

Heer, u bent aan het werk in mij. ik voel uw aanwezigheid, en zoek uw steun en kracht en vraag om hulp.

Maria schreef op 31 maart 2019 om 11:33

Wat is mij helder geworden in de schaduw? Dat ik het lef moet hebben om te zijn wie ik ben. Nergens meer omheendraaien. Zijn wie ik ben en doen wat ik moet doen. Daar vraag ik hulp bij.

leen schreef op 31 maart 2019 om 10:32

Bedankt om het thans te benadrukken, dat God Liefde is. Hij kan van daaruit Zijn teer beminde, laten opstaan uit het graf. Wat een wonder en er mogen nog teerbeminden diezelfde weg gaan en opstaan. Ik ken geen groter wonder. En nu mag ik me niet meer lastig maken, want dan ben ik niet in die liefde. Wat een mens, boven op een berg allemaal niet kan tegenkomen. Stilte inademen.

leen schreef op 31 maart 2019 om 09:51

God is de Almachtige, groter dan ons eigen hart en kan meer dan wat we denken of vermoeden. Ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp.

Joke schreef op 31 maart 2019 om 09:36

Wat mij vandaag raakt is het weer opnieuw mogen horen, dat God belooft dat Hij er altijd is en niet toe zal staan ‘dat wie Hem zoekt’ te gronde gaat.

Ik denk aan het Onze Vader gebed. Volgens mij staat daar alles in, ook wat ons vandaag d.m.v. de retraite wordt aan gereikt. Het gebed dat ik zo vaak bid, maar bid ik het dan wel?

Het Armeense Onze Vader, vertaald door Bram Moerland, ontroerd mij.
Graag wil ik dit Onze Vader met jullie delen.

Bron van Zijn, die ik ontmoet wat mij ontroert.
Ik geef U een naam opdat ik U een plaats kan geven in mijn leven.
Bundel Uw licht in mij-maak het nuttig.

Vestig Uw rijk van eenheid nu,
Uw enig verlangen handelt dan samen met het onze.
Voed ons dagelijks brood met inzicht.
Maak de koorden van fouten los die ons binden aan het verleden,
opdat wij ook anderen hun misstappen kunnen vergeven.
Laat oppervlakkige dingen ons niet misleiden.

Uit U wordt geboren:
de al werkzame wil,
de levende kracht om te handelen,
en het lied dat alles verfraait,
en zich van eeuw tot eeuw vernieuwt.

In de schaduw zou ik willen loslaten, en achterlaten, alles wat mij belemmert om te zijn, zoals Hij mij heeft bedoeld.
( ik noem b.v. mijn ikkigheid)
Het nieuwe is: Ja zeggen, hoe dan ook, ondanks gefoeter van mijn kant, tegen het leven van alledag.
En toch, is het z.g. ‘nieuwe’ oud. M’n hele leven zeg ik dit al.
En toch, lijkt het vandaag weer NIEUW!

Heer, hier ben ik!

Johan schreef op 31 maart 2019 om 08:56

Dank U voor de nieuwe baan! Uw leiding heb ik daarbij nodig.

Carla.. schreef op 31 maart 2019 om 08:36

Heer dank U voor de rust die in mij is neergedaald nu we op de Alpenweide zijn aan gekomen.
In het bos waren mijn donkere dagen en drukte het soms zwaar op mij.
Ik wil dat ook zo graag voorgoed achter me laten, de donkere, piekerende kant van mij!
Nu ik het bos uit ben is er de heerlijke ruimte om me heen en alle mooie kleuren maar bovenal de “stilte”. Hier kan ik praten tegen U, hier kan ik zingen voor de Heer, hier voel ik me vrij en veilig, krijg weer energie om verder te klimmen achter Jezus aan.
Heer U bent aan het werk in mij en ik wil graag zien welke weg ik mag gaan met al wat in mij is.
Goede zondag voor u allen.

Mariejan schreef op 30 maart 2019 om 23:00

Het nieuwe is gekomen. Er heeft een ommezwaai plaatsgevonden. Ik heb ergens op gereageerd diep van binnen. Er is iets nieuws in mij bewerkstelligd. Het is alleen nog maar te voelen. Het voelt blij. Ik las vandaag een oude brief van mijn moeder aan mij. Er sprak zoveel liefde uit. Het was helend. Helaas is ze er niet meer. Maar in mijn gebed is ze aanwezig. En wil ik mijn liefde voor haar delen met haar. Christus schept in mij blijken van liefde.

Karin schreef op 30 maart 2019 om 22:59

LICHT UIT LICHT

luís Weel schreef op 30 maart 2019 om 22:24

Het pad omhoog wordt smaller en smaller. Het is fijn te voelen, Riki, dat jij en anderen troost en bemoediging vinden in het meeleven en gebed van anderen en ervaren dat God er is voor ons, kracht naar kruis geeft en bron van vreugde en verlichting is. Jezus zegt: “Houd goede moed, ik heb de wereld overwonnen.”
Vandaag heb ik nagedacht over de boodschap van Hosea. Hij laat zien, hoe het volk inclusief de priesters de goede boodschap van God aan hun laars gelapt hebben. Maar toch blijft staan: God zal te Zijner tijd ons tragisch lot ten goede keren en zijn verbond gestand doen. Vandaar die oproep: Keer terug tot hem en Hij zal alles restaureren wat gebroken lijkt.
De balans opmakend over welke concrete stappen ik gezet heb op het smalle pad naar Hem toe besef da ik eigenlijk nog niet toegekomen ben aan een vastomlijnd plan en nog niet goed nagedacht heb over de kleine stapjes die ik moet maken om aan deze vastentijd een goede invulling te geven. Helaas zijn mijn prestaties op één hand te tellen. Het stelt allemaal nog niet veel voor Gesteund door zoveel anderen geef ik de moed niet op. Morgen maar weer opnieuw proberen

lieve 2 schreef op 30 maart 2019 om 21:55

Het wordt ons verzekerd dat we in de Alpenweiden zijn beland,een soort tussenstadium waar we even kunnen rusten en blij en dankbaar zijn. Dat heeft iedereen nodig, de Kerk wist dat al en laste de Laetare-zondag in. De zon schijnt dat ook te weten en maakt er even een echte lente van. Verheugt u! We weten dat er moeilijke weken volgen en doen kracht op, want er zal veel gevraagd worden op de weg naar de top, naar Jeruzalem. Maar vandaag wil ik blij zijn. In mij is er de voorbije weken toch wel wat veranderd, misschien niet in wat ik zelf probeerde. Er waren duidelijke meevallers die me meer vertrouwen gaven. Er kwam als vanzelf een grotere gerichtheid op anderen en een meer positieve houding in kleine beslissingen. Dank u, Heer.

Veerle schreef op 30 maart 2019 om 21:35

Vader ,
Wat me aan vroeger doet denken ; in mensen die voor mij belangrijk waren , net zoals een kind naar zijn ouders opkijkt . Ik keek naar hen op . Tot ik voelde hoe ze mij vergaten . Als ik niet de eerste stap zette , dan bleven ze weg . Toen ik het besefte , heb ik een heel moeilijke periode doorgemaakt . Maar ik hield me vast aan het gebed , mijn trouwe toeverlaat , en zonder gebed zag ik me geen uitweg . Ik bad om raad , om moed , om troost , ook om hen en dat God hen zou helpen op hun weg . Gaandeweg leerde ik loslaten , niet meer achteruit zien maar vooruit kijken .
Vandaag komen er andere mensen op mijn weg , mensen die ik niet zelf heb gekozen , en soms voelt het aan alsof ze van God gezonden zijn . God zet mensen op mijn weg . Nu is het aan mij om gehoor te geven , en mij te laten onderrichten door Hem , aan wie ik zoveel te danken heb . Ik denk nog wel eens aan vroeger , maar het doet me niet meer zoveel pijn , omdat ik me niet eer alleen voel . Ik kan leven , omdat ik leerde vergeven aan mensen die me diep hebben gekwetst . Een bevrijding was het en op die wijze kon ik met mijn leven verder , op weg naar Diegene die mij in dit leven heeft voorzien .

bep schreef op 30 maart 2019 om 19:52

RETRAITE gebedssuggestie voor de halfweg 40 dagen zondag::Laetare.

… God is aan het werk, in mij en om mij heen….
Dankkkk… en
DAT HET ZO MAG ZIJN!

wim verschuren schreef op 30 maart 2019 om 19:28

Voor staat er in de vertaling van Hosea een hinderlijke fout.
‘Vroomheid wil ik…’maar dat moet zijn BARMHARTIGHEID wil ik. Dat staat ook in andere vertalingen. Dat maakt ook duidelijk wat de Heer wil: barmhartige liefde. Geen lozwe vroomheid.

lilian schreef op 30 maart 2019 om 17:18

Heer ik zoek u in mijn ochtend gebed en bid tot u om mij bij te staan, dat mijn gebed niet verdampt, dat ik uw liefde mag ervaren. wees mij nabij. Ik bid ook voor allen die ziek zijn en het zwaar hebben. Schenk hen kracht om deze moeilijke tijd te doorstaan.

Riki Koster schreef op 30 maart 2019 om 16:42

Tranen van dankbaarheid om het cadeau dat Ignatiaans bidden mij geeft. Jullie versterken mijn hart, óók in het gastenboek, balsem voor de ziel zijn ze. Lieve medebidders, ik houd van jullie. De waardevolle reactie’s op wat ik de 28* schreef bewaar ik om ook ná Pasen bemoedigd verder te kunnen gaan. Dánk je wel. Ik dank God voor jullie gebeden voor mij. Híj geeft Rust en Vrede en Dankbaarheid, Wónderlijk… Prijst Zijn Naam. Voor íéder die het nodig heeft, voor ons allemaal: “Ik sla mijn ogen op naar de bergen. Zal iemand mij komen helpen?” (w.1). “Já, mijn God komt mij helpen. De Schepper van hemel en aarde.” (w.2). Hij hóórt onze gebeden.

olivia schreef op 30 maart 2019 om 12:17

Jezus, Jezus, alleen al de klank van U naam uitgesproken in liefde en tederheid, verdrijft alle kwaad. Het is het woord, waarvoor alle legerscharen van de boze op de vlucht gaan. Jezus ik bemin U.

Maria schreef op 30 maart 2019 om 11:38

Belangrijk. wat doe ik in het leven van alle dag? Als ik in de bergen loop, dichter naar de top, een moeilijk pad dan ben ik voorzichtig en aandachtig en geniet ik ondertussen van het onderweg zijn en de natuur. In het leven van alle dag ook voorzichtig en aandachtig en genietend de dingen doen die ik doe. Dat neem ik mij nu voor. Ik bedenk ook nog dat er soms stevige keuzes gemaakt moeten worden in de bergen…dit pad wel, dat pad niet…Dat is in het leven van alle dag ook nodig.

lenie schreef op 30 maart 2019 om 11:17

liefde geneest!!!! in alle opzichten!!!

Carla schreef op 30 maart 2019 om 10:39

Vanuit mijn diepste bidden voor allen die lijden, mijn broeders en zusters veraf en dichtbij. God sta hen nabij in de weg van levend water en brood. Zegen ons met uw gaven.

Annemarie schreef op 30 maart 2019 om 10:27

Ja, ook mijn gebed kan verdampen zoals ochtendnevel zodra de zon echt opkomt en aan warmte wint. Soms lijkt alles wat ons in de wereld lokt minstens zo aantrekkelijk. Het is moeilijk om bij de echt Wezenlijke en het meest wezenlijke te blijven vertoeven. Dan vraag ik: Vergeef het me, Heer. Mooier zegt de psalm: Schep in mij een zuiver hart, o Heer, geef mij weer een vastberaden geest.
Ik ben dankbaar voo jullie gebed tijdens mijn ziekte, die nog niet voorbij is. Ik tel nu thuis na een korte spiedipname de dagen af tot een lang verwachte operatie. Ik ben nog steeds mee op weg de berg op, samen met jullie. Ik bid ook bijzonder voor degene die het moeilijk heeft. Eenmaal op de berg zal er weer vreugde zijn…

Carla schreef op 30 maart 2019 om 09:18

Zijn in de schaduw van God ontspant mijn geest. Zijn aanwezigheid geeft mij inzichten,de dualiteit wordt waargenomen en Vrede ontmoet mijn hart.God is liefde..

Marie schreef op 30 maart 2019 om 08:32

Dag Riki, lees af en toe hier in gastenboek. Althans als ik wat tijd heb. Wil je via deze weg moed en sterkte inspreken. Want ik weet min of meer wat voor een gevecht jij en familieleden aangaan. Mijn nichtje vecht er ook tegen. Al zes maanden chemo achter de rug. Heeft ze goed doorstaan. De tumoren zijn kleiner geworden. Maandag worden ze grotendeels weggesneden op verscheidene plaatsen. De rest (het overgeblevene) zal dan weer experimenteel bestreden worden. Toch gaat ze er doorheen. Wij volgen, machteloos maar met vertrouwen. Je bent immers niet alleen.

Christianne schreef op 30 maart 2019 om 06:55

Halverwege de vastentijd moet ik bekennen dat het toch niet eenvoudig is om ( al ) mijn veertigdagen – voornemens vol te houden. Ik heb waarschijnlijk de lat weer eens te hoog gelegd. Maar dank zij deze retraite is er wel sprake van mijn plan om me meer te verdiepen, meer aandacht te geven aan mijn leven van alledag en aan Hem die mij leidt, draagt. Bijbelverhalen spreken me meer aan, en voeden en bemoedigen. Ik kijk elke dag uit naar deze inspiratie en word steeds gevoeliger voor het licht van Zijn aanwezigheid. Het boekje waarin ik elke dag aantekeningen maak gaat overal mee naar toe. Hopelijk ga ik er na het bereiken van de top van de berg nog veel gebruik van maken. Maar ik ontken de modderige, stenige, afleidende stukken op de weg zeker niet. Dat zijn de gedachten, moeilijke momenten in contacten en onzekerheid die mij zo eigen is. Ik merk en lees dat ik daar niet alleen in sta. Laten we blijven staan en gaan op onze weg naar boven. Het is zo de moeite waard!

Nadia schreef op 30 maart 2019 om 05:56

Het pad wordt inderdaad smaller en zeker wanneer ik geen voldoende rust neem.
De prestatie voor het leven zie ik eerder in stabiliteit, tevredenheid. En dat vind ik ergens wel bij mezelf terug als ik tijdig bij mijn logos sta. Ik voel me dan licht en dan komt er energie los.
Vroomheid ontstaat vanzelf. Ieder mens is broos en de erkenning maakt een mens nog brozer.
Het is belangrijk mezelf te blijven.

Karin schreef op 30 maart 2019 om 00:07

Ik heb een wonder nodig.
Laat mij zien dat Leven sterker is dan de Dood.
Mijn negativiteit ten onder gaat en hoop en leven en vreugde en positiviteit vanaf nu mijn dagen mogen kleuren.
Ik hoop zo dat ik kan geloven dat mijn gans gaat vliegen mijn vleugellamme gans net als ik vleugellam ben in mijn leven.Soms weet ik het gewoon even niet.Of denk dat U mij toch niet verhoord.

Mariejan schreef op 29 maart 2019 om 23:46

Onderscheiden wat echt is in mijn daden, mijn gevoel. Ik verlang erg naar echtheid. In de loop van mijn leven ben ik wel enigszins gaan onderscheiden wat echt en onecht is in mij, maar ook buiten bij. Het heeft erg te maken met loslaten van wat algemeen gedrag is, opgelegd en aangeleerd gedrag. De moed opbrengen een laagje dieper te duiken. Dit kan ik alleen doen in vertrouwen op Hem die mij leidt, omdat het ‘echt-worden’ ook wel met wat angstige gevoelens gepaard kan gaan. Het is iets nieuws, waar je dan nog geen ervaring in hebt. Verder kan ik me geen voorstelling maken van het verdampen van God. Het is niet zo dat ik steeds met Hem bezig ben, maar zo gauw ik aan Hem denk is Hij er. Hij is nooit verdampt. Andersom kan ik dat niet zeggen. God is wel steeds met mij bezig, maar ik ben er niet altijd voor Hem. Ik ben dus wel eens verdampt. Er is nog een weg te gaan.