Gastenboek

Truus schreef op 12 april 2019 om 00:18

U was er toen het niet zo goed met mij ging , alleen toen besefte ik dat niet, nu wel . U bent er altijd als ik dit maar zie. U zult ons nooit verlaten. Ook ik wil U daarom nooit in de steek laten.

luís Weel schreef op 11 april 2019 om 23:44

“Van voordat Abraham er was ben ik”
Als ik me niet vergis, was het één van de aartsvaders die bij zijn naderende dood sprak over in de geest van: Ik keer terug naar mijn voorvaders. Ergens is de dood een terugkeer naar wat we zijn: enerzijds vruchtbare aarde, anderzijds het huis van de Vader. Een cirkel sluit zich nooit. Alles gaat door. Als de graankorrel niet in de aarde valt en sterft, kan hij geen vruchten voortbrengen. De natuur is een kringloop zonder einde van ontstaan, bevruchten, groeien, bloeien, vrucht zetten, oogsten en afsterven. En dat gaat zomaar door. Niet alles komt tot volle wasdom, soms gaat het zelfs helemaal mis en komt er niets van terecht. Maar toch deze kringloop lijkt op de eeuwigheid..
“Ik ben die ben,” zo openbaart God zich aan Mozes. Over mezelf en over ons allen zou ik bijna zeggen; Ik word wie ik ben: kind van een vader en moeder en hun voorgeslacht, kind van één Vader en Moeder. Als ik dat niet wil aannemen, kan er geen groei zijn van worden naar zijn. Elke groei heeft groeistuipen die voor ieder van ons heel verschillend zijn. Altijd gaat het met pijn gepaard, “elk huisje heeft zijn kruisje”, maar er gloort een nieuwe toekomst, waarin ik geloof.
Bij de vele kruisjes die ik zie langs onze levensweg, denk ik altijd weer aan die woorden:”Moest de christus (en wij) dit alles niet lijden om zo de heerlijkheid binnen te gaan.”
Daarmee probeer ik mensen bij te staan die net als Jezus af en toe vallen onder de druk van het kruis en het niet meer zien zitten. Hoe we de pijnen ook proberen te verdoven met allerlei pijnstillers en andere methodes, voel ik dat de beste pijnbestrijder is: je geest richten op een hoger doel en daaraan blijven werken. Als je dat doet, lijkt het wel of je beter de pijn kunt verdragen en de heerlijkheid van het leven kunt voelen.
“Heer, dank U voor het feit dat u ons allen Uw Zoon hebt gegeven die solidair met ons de levensweg naar de heerlijkheid heeft geëffend door lijden en sterven voor ons allen. Hij reikt ons zijn hand en bemoedigt ons.”

Temina schreef op 11 april 2019 om 23:40

Waarachtig ik verzeker u, van voor dat Abraham er was, ben ik. God openbaart zich aan Mozes als “ ik ben die ben” . De enige belofte die God ons doet is dat hij er is: altijd, overal, bij mij.
God is de alfa en de omega, geen begin en geen einde. God is er altijd, terwijl ik schrijf wordt ik stil heel stil, wat een genade wat een geschenk, wat een belofte. Dank u Heer, mag deze belofte in al mijn vezels tot diep in mijn ziel doordringen, amen

Mariejan schreef op 11 april 2019 om 23:38

Dat ene moment dat ik terugriep in mijn gedachten, riep ook andere momenten op. Steeds had ik het gevoel gehoord te worden. Soms was het alsof er manna uit de hemel kwam. Brood van leven.

Hendrik schreef op 11 april 2019 om 23:13

In het leven zie ik alles negatief. Ik vertrouw erop dat het ooit goed komt. Soms voel je verlamd en kan je niets schrijven.
Je voelt eenzaamheid, het niet zien zitten, niets meer willen doen. God de Vader en de Heer Jezus vind ik soms niet in mijn dagelijks leven. Mijn hoofd zit vol. Toch geef ik Hem een kans mij te raken.

Veerle schreef op 11 april 2019 om 23:12

Geloven is een groeiproces en daarbij ervaar ik mijn eigen zijn . Daar is moed voor nodig . Moed die ik vroeger niet of niet genoeg kon opbrengen . In mijn binnenkamer tracht ik God te bereiken en het is goed om daar te mogen zijn met Hem . Om het even hoe ik mij dan voel . Gods’ genade mogen vragen , hoe rijk ben je dan al in je leven ? Het geeft me kracht , en bij het zien hoe Hij werkzaam is , leef ik helemaal op en kan ik niets anders dan daar dankbaar om te zijn . God zij dank !

Olivia schreef op 11 april 2019 om 23:04

Heer Jezus, laat deze avond uw woord over ons komen als milde avondregen en verfris ermee ons bestaan. Leer ons te zien hoe Gij ons morgen aanspreekt in de mensen om ons heen en in de mensen die ons zijn toevertrouwd. Openbaar ons de ware gezindheid van ons hart en help ons deze gezindheid meer en meer om te vormen om morgen te leven volgens uw hart. Amen.

lieve 2 schreef op 11 april 2019 om 21:28

Ik heb God meermaals ter hulp geroepen als ik in paniek geraakte en zelf geen uitweg zag. Hij heeft het gehoord en plots kwam er dan toch redding, anders zou ik nu niet meer in leven zijn. Ook Maria heb ik vaak om hulp gevraagd, maar dat was in andere omstandigheden: thuis, ’s nachts, bij slapeloosheid en bekoringen of wanneer ik in een soort paniek geraakte. Dan houd ik nu steeds een paternoster in mijn hand, wat de eerste keer een daad van nederigheid was… Dat was toch niets voor mij, dat was iets voor héél simpele mensen… Maar het hielp: ik kwam tot rust. In beide gevallen heeft dat om hulp roepen en gered worden de relatie niet erg veranderd. Ik geloofde telkens al dat er hulp zou komen. Ik was natuurlijk dankbaar, maar vooral GROEIDE MIJN VERTROUWEN. In nog veel moeilijker perioden , zeker rond mijn dood zal ik ook op hun woorden en beloften kunnen rekenen.

Marianne schreef op 11 april 2019 om 20:04

Het om hulp roepen bij God, enerzijds gelovend dat Hij mij hoort, en twijfelend soms ook of Hij, met mijn kleinheid en zondigheid, mijn hoop en verlangen wel kan beantwoorden, want Zijn weg is daarom mijn verlangen niet. Dan neem ik de rozenkrans, en geef alles af aan Maria. En ja, heel verrassend, merk ik dan de volgende ochtend dat er toch iets van mijn verlangen gebeurt. Dan ben ik dankbaar, en kan ik alleen nog maar danken, de hele dag. Zo iets kleins dat Hij toch van onze verwachtingen inlost, dat geeft dan weer zoveel kracht om door te gaan. Zelfs als mijn lichaam nog protesteert en ik sterk vermagerd ben in mijn gezicht, ik geloof dat Jezus mij er echt wel wil bovenop helpen, hoe zwaar de tocht door de woestijn ook is. O Maria, o Jezus, o God, help ook alle mensen die Uw genade het meeste nodig hebben: alle vluchtelingen of mensen die een tegenslag ervaren hebben en in armoede of op straat belanden, alle mensen die leven in een land vol oorlog of een gezin vol onvrede,… Geef hen ook dat straaltje hoop om door te gaan, om mensen te ontmoeten die vriendelijk zijn en hen echt willen helpen,…. Amen.

Frits schreef op 11 april 2019 om 19:27

Deze teksten in de 40dagen tijd geven mij bemoediging en blijdschap in het mooie Katholieke Geloof.

lilian schreef op 11 april 2019 om 17:29

Jezus zei tot ons ” Ik ben die ik ben ” Hij toont ons het Goddelijke van zijn aanwezigheid. Hij is er altijd en overal bij mij.Hij leidt mij met zijn Goddelijke liefde. Heer, ik dank U voor uw goedheid en uw liefde.

Maria schreef op 11 april 2019 om 16:18

Ver weg, moe en verlaten voel ik me nu. Koud. Ik weet even niet meer hoe het verder moet de berg op.

Anne schreef op 11 april 2019 om 15:26

Oh, hoe wonderlijk is dat….
De vraag in de tekst van woensdag sprak me zó aan: ‘Wat is het woord dat Jezus mij heeft gezegd en waar ik trouw aan wil zijn?’
Zo lang als ik me herinner ontroert me diep de ‘Naam’, waarmee God zich aan Mozes bij het brandende braambos bekend heeft gemaakt:
“Ik Ben Die Is.” En “Ik Zal Er Zijn”
….zó moest Mozes God aan de Israëlieten bekend maken: Een God ‘die er zal zijn’….en die Naam houdt zó een diepe belofte in….die door de eeuwen heen met ons mee gaat.
Eigenlijk een belofte die EEUWIG is. Want de huiveringwekkende woorden, gesproken door Mozes in Deut. 7: 9 bevestigen het nog eens extra “Besef dus goed: Alleen de Heer uw God is God en Hij houdt woord: Hij komt zijn beloften na en is trouw aan ieder die Hem liefheeft….”

En DAN, vandaag in de tekst, gebeurt het adembenemende:
De Farizeeën, die Jezus met veel haat en listen proberen in het nauw te drijven, krijgen van Jezus een schokkende getuigenis te horen:
“Waarachtig, Ik verzeker u: van voordat Abraham er was BEN IK ER.”

Wéér deze wonderlijke Naam: Jezus maakt Zich bekend met de woorden, die Mozes eeuwen daarvoor al hoorde:
“IK BEN ER”.

Telkens ontroeren deze momenten in het eeuwenoude verhaal me weer opnieuw….
Zó prachtig dat juist deze woorden verwerkt zijn in ‘onze’ retraite.
Het raakt me diep en maakt voor mij deze retraite onvergetelijk.
Diepe dank, paters Jezuïeten.
Dank aan U Heer Jezus, dat U ons zo nabij bent, EN ER ALTIJD ZAL ZIJN……………
Help mij, Heer, daar altijd trouw aan te blijven.

ten!

Lieve Van Kerckhove schreef op 11 april 2019 om 10:58

Teksten en hun aanvullingen doen nadenken en de hedendaagse levenssituatie even in gedachten verwerken.
Deze bedenkingen groeien vanuit een verleden dat positieve en mindere momenten in herinnering brengt.
Ook door het kijken naar de rotsmassa en de ruime gedachten laten komen krijgen deze een waardevolle boodschappen een betekenis. Na een veldwandeling in groene omgeving en kijkend naar de blauwe luchten is de motivatie voor de doodgewone activiteiten weer zinvol

J. Tan schreef op 11 april 2019 om 09:54

Hoe mooi en bemoedigend is het dat God mij/ons onder Zijn Hoede neemt. Wie zou ik zijn zonder God’s Liefde en Leiding? Dank U Vader voor dit Geschenk.

bep schreef op 11 april 2019 om 09:34

De natuur nodigt uit tot “onder voorbehoud” (mede)lijden
Nu al haar knoppen zich bevrijden

Bewustzijn dat lijden in vol ornaat
ook in deze tijd in allerlei vormen bestaat

Bewustzijn dat Jesus ons zal dragen
Moge ergens het zwakke pogen schragen

Bewustzijn dat zijn lijden de paasvreugde inhoud geeft
Dat is wat ons vandaag omgeeft
Driewerf hosanna voor al wat leeft
En dit gegeven heeft

Lucia schreef op 11 april 2019 om 07:54

Blijf in Mij ,
Ik blijf in U .
houd van Mij , Ik houd van u.
Woon in Mij , Ik woon in u.
Ik ben uw God . Gij zijt mijn kind.Leef in Mij ik leef in U.
Loof Mij , dank Mij,
Prijs Mij,altijd .
Groot zijt Gij , mijn Heer en mijn God .
Ik dank u voor alles dat ik van U mag ontvangen ,
en wat ik deze dag van U zal verkrijgen .
Ik offer mijzelf en al wat ik ben en heb ,
geheel aan U .
U bent mijn Redder en mijn Verlosser.
U bent mijn AL, ik geef mij geheel aan U .
Wees genadig Heer voor hen die U zoeken .
Raak hen aan Heer en leidt hen door Uw Moeder ,
en de H. Geest, opdat zij tot U mogen komen .Amen .

Lydia schreef op 11 april 2019 om 07:04

Het raakte mij dat door de genoemde namen.van God naast Zijn nabijheid bemoedigt omdat Hij in mij ook die waardigheid wil bewerken..waardigheid..nl ik hoef me niet meer te schamen ik mag ook opklimmen in een waardig bestaan bij Hem. Dat onmogelijke wordt echt mogelijk. Wauw

Mariejan schreef op 10 april 2019 om 23:58

Hoe zouden de mensen toch kunnen snappen wat Jezus bedoelt met dat Hij er was voor Abraham. Je moet daarvoor echt geloven dat Hij de zoon van God is. En net als Zijn vader eeuwig is. Jezus is mens en God. Vroeger was Hij enkel God voor mij. Ik weet nog dat het me ontzettend raakte toen ik ging beseffen dat Hij ook mens is. Misschien wel meer mens dan ons altijd voorgeschoteld is. Een mens die er altijd voor je is. Altijd, eeuwig – van voor Abraham. Een hele ruime schoot. En zo ging Hij de berg op. Zijn toekomst tegemoet, terwijl Hij wist. Misschien wil ik ook wel Hij met een kleine letter schrijven: ‘hij’. Dan is zijn tocht de berg op nog wonderbaarlijker en edelmoediger.

Christine B schreef op 10 april 2019 om 23:16

Een leerling van Jezus is trouw aan zijn woord. Wat is het woord dat Jezus mij heeft gezegd en waar ik trouw aan wil zijn?
Meerdere woorden heeft Jezus mij gezegd; “Bemin uw naaste – vergeef mekaar enz, kortom de 10 geboden ”
Welke waarheid heb ik als leerling leren kennen?
De waarheid die ik als leerling heb leren kennen is: dat als we met gelijkgezinde gelovigen trachten te leven naar Zijn Woord, OVER Hem kan speken, MET Hem kan spreken, en Hem TOT mij laat spreken, dat ik me dan gesterkt voel.
En hoe ervaar ik de vrijheid die mij dat brengt?
Die vrijheid ervaar ik als een wegnemen van mijn lasten. Als ik me te slapen leg, beveel ik mijn beslommeringen aan Hem toe en Hij geeft me kracht om met anderen op weg te gaan, zelfs als bij bepaalde mensen de windrichting uit de tegenovergestelde hoek komt.

Temina schreef op 10 april 2019 om 23:14

Wat is het woord wat Jezus mij heeft gezegd en waaraan ik trouw wil blijven? “ Gij zult liefhebben den Heere, uw God, met geheel uw hart, en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand. Gij zult uw naaste liefhebben als uzelven ”. Indien gij trouw blijft aan mijn woord zijt gij waarlijk mijn leerlingen. Dan zult u de waarheid kennen en de waarheid zal u vrijmaken.

lieve 2 schreef op 10 april 2019 om 22:09

Mijn voorstelling hoe Jezus als mens was veranderde nauwelijks in de loop van mijn lange leven. De laatste jaren gebeurde dat wel, vooral omdat ik daarover meer gelezen heb en zo tot andere inzichten kwam. Ik ontsnapte eigenlijk aan de kinderboeken- en prentjes van vroeger. Naar mijn huidige voorstelling was Jezus wel een vroom, joods kind, maar nog helemaal niet bewust van zijn taak waarvoor hij Mens werd. Op zijn 12de (joodse volwassenheid) kwam daarvan een vaag besef van roeping. Dat wordt heel duidelijk bij zijn doop in de Jordaan, het dringt sterker en sterker tot Hem door. Zijn groeien in zijn taak als verlosser, het moeizaam roepen en vormen van volgelingen. Steeds meer groeit het besef concreter in Hem wat zijn ultieme daad zal zijn: sterven om het eeuwig leven mogelijk te maken in Liefde en dat ook voor allen die in Hem geloven. Het wordt meer en meer duidelijk voor Hem, maar de leerlingen begrijpen het nog niet. Op die manier evolueerde mijn Jezusbeeld. Belangrijk zijn voor mij dan ook zijn laatste woorden op het kruis: “Alles is volbracht”.

Annemie schreef op 10 april 2019 om 21:57

God is altijd bij mij. Hij doet mij leven, gaat overal met mee. Waarom doet Hij dat vraag je? Gewoon omdat Hij mij graag ziet. Ik heb daar geen bezwaar tegen want er is niets heerlijkers dan je door God te laten beminnen.

Karin schreef op 10 april 2019 om 20:07

Moederschap,Ouderschap
Ik voel het niet.Als dochter had ik al het gevoel dat ik niks goed deed.Nu als moeder voel ik precies hetzelfde.
Dus inderdaad geen rust en vrede voor mij,Dankuwel God.
U heeft inderdaad het zwaard gebracht en verdeeldheid.
Is dit nodig?

Olivia schreef op 10 april 2019 om 20:05

Heer Jezus, bij U ben ik veilig. Gij zijt de Heer van mijn leven; iets groter bestaat er niet. Gij draagt zorg voor mijn toekomst. Ik zegen U, Heer, omdat Gij mij raad geeft; Voortdurend kijk ik naar U op; omdat ik U naast mij weet. Daarom is mijn hart verheugd. Gij toont mij de weg om echt te leven, kort bij U, in diepe vreugde, een vreugde die niet wijkt. Dank U Heer Jezus.

Wilma schreef op 10 april 2019 om 19:46

Palmzondag mag ik met mijn dwarsfluit, samen met de organist in de kerk, ‘Pie Jesu’ van Gabriel Fauré en ‘Bist de bei mir’ van J.S.Bach spelen. Van palmzondag tot de verrijzenis. Ik mediteer op de woorden ‘Gij in mij, ik in U’, overgave. Het maakt mij stil en wonderbaarlijk dankbaar. Liefde is Leven…….Soli Deo gloria!

John schreef op 10 april 2019 om 18:43

Ik ervaar het niet dat Jezus steeds hardere taal gebruikte. Hij was m.i. helder in de Waarheid, die Hij zo magnifiek van de Vader ontving. Jezus ‘naderde’ als het ware Gods ‘Ik ben die ik ben’, zonder dat overigens te kunnen evenaren!
Het is heel fijn, in mijn gevoel en verstand, dat we op een adembenemende en wezenlijk vreugdevolle wijze richting Pasen gaan. Jezus betaalde een niet voor te stellen prijs voor de mensheid. Ik leer om Hem daarvoor volop te eren (wat een moed!!!) en Zijn Verrijzenis te vieren.Ten diepste zijn we allemaal verrezen/vergeven, alleen we zijn dat ‘vergeten’!
Dank U, dank U Here God voor ALLES wat U in Uw eindeloze Liefde en Trouw omvat en omarmt. Ik loop moedig met u mee, verder de berg op, naar het hoogste punt. Niet langer vanuit angst, juist omdat ik in deze tijd leer dat U ieders persoonlijke Verlosser bent. Wat een Geschenk, wat een Wonder. Dat besef is duizelingwekkend, niet te vatten en álle reden om al mijn vertrouwen en geloof op de Vader de Zoon, de Heilige Geest en Maria te stellen. Struikelen zal ik ook blijven doen, maar ik zal nooit opgeven om steeds weer op te staan en te blijven dienen.
Dank, dank voor zoveel Schitterends in mijn leven en in dat van o zo véle anderen. U bent het einde, het begin en alles wat ertussen is, in aardse tijd gesproken. Medemens; Schitterend dat wij met elkaar mogen oplopen. Godzijdank!!!!

Lut schreef op 10 april 2019 om 17:31

Sinds twee jaar mediteer ik dagelijks. Met vallen en opstaan. Soms lukt dat dagen na mekaar niet, omdat ik moedeloos ben, omdat hier kinderen logeren….redenen genoeg.
Dan moet ik mezelf tot de orde roepen, om stil te gaan zitten en trouw mijn woord te zeggen: Maranatha. Ik voel dat het nodig is. Ik voel me dan veel meer verbonden met Jezus. Ik kan de wereld beter aan. Kortom ik ben gelukkiger. En het werpt ook vruchten af. Ik word geduldiger. Maar er is toch nog een lange weg te gaan….

lilian schreef op 10 april 2019 om 15:47

Trouw blijven is elkaar liefhebben zoals God ons trouw blijft en ons lief heeft, ons zijn goedheid schenkt ons nimmer in de steek zal laten. Samen met Hem de berg op. Geeft mij kracht, op moeilijke momenten zodat ik niet kan vallen. Door zijn liefde voor de mens laat Hij ons zijn waarheid kennen..

Lucia schreef op 10 april 2019 om 15:35

Vrij , moedig Hij die mij vasthoudt,
.zonder Hem lukt het niet . Ik ben er bijna .Plots bedenk ik mij
Hier hoog op de berg dat ik nog iets moet doen .
Bidden voor iemand die mij heel lief is ,
die ik wil en moet vergeven ,
die echt van binnenuit sorry zei voor wat hij mij had aangedaan.
Ja , dat moet ik doen , en wil ik ook doen , hier bij het graf in Jeruzalem .
Daar waar Jezus begraven lag en op de derde dag verrees uit het graf .
Wat een ervaring ! Niet te omschrijven ! Ik kan alleen maar danken , voor deze
ervaring die niet te omschrijven is .
Ik ben heel dankbaar dat ik deze berg mocht beklimmen.Met Hem de berg op !
Toch nog een biecht doen , jawel dat wil ik . ik zie nu nog weinig , dus stop
met schrijven .De tranen rollen over mijn wangen . Dank U Vader, dank U wel .
Wat een voorrecht ,om juist in deze veertigdagentijd,Jeruzalem te mogen bezoeken .
Mijn Jezus , ik houd van U . Ik noem U mijn Vriend . Amen

Maria schreef op 10 april 2019 om 11:15

Vrijheid, overgave, de controle loslaten…kan ik dat aan? Het voelt ijl en duizelingwekkend en er gloort plezier! Dat toestaan in de lijdenstijd…mag dat? Wie geeft me toestemming daarvoor? Durf ik de toestemming in mezelf te voelen? Kriebelende levenslust borrelt langzaam omhoog…voorzichtig aan maar, hoor ik iemand zeggen…het mag…je leeft!

Lieve schreef op 10 april 2019 om 09:55

God heeft me getoond dat het kwade niet het laatste woord heeft. Uiteindelijk zal Gods’ liefde overwinnen: dat is wat de verrijzenis van Jezus ons leert. Deze gedachte kan zoveel troost en kracht geven in moeilijke momenten. Ik weet ook dat ik Hem alles mag vragen: Hij laat me niet in de steek. Telkens weer voel ik Zijn Genade, Zegen en Liefde. Zolang ik maar met Hem verbonden blijf. Daarom wil ik trouw blijven, omdat hij me vervult met vrede en liefde. Hij is mijn wapenuitrusting tegen al het kwade. Hij is de redder van de wereld. Amen.

bep schreef op 10 april 2019 om 09:27

“”Indien gij trouw blijft aan mijn woord zijt gij waarlijk mijn leerlingen.
Dan zult ge de waarheid kennen
en de waarheid zal u vrij maken.””

—————————

Steeds op zoek naar woorden vol waarheid Heer
Woorden die vragen om tijd en ruimte voor lagering
Die rust… benadrukt geur -smaak -toon van wijn en woorden

Zoals de toon dirigent en muziek bepaalt
Zo ook bepaalt de toon woord en mens

Steeds op zoek naar waarheid Heer
Steeds op zoek naar vrijheid Heer

Liefde is vrede doen
Vrede is vrij zijn
Waarheid is aan U en dient zich aan

Karin schreef op 10 april 2019 om 09:26

Als ik niet kan ontvangen,kan ik dan wel Jezus offer ontvangen?
ONTVANGEN LUISTEREN EEN KADO KRIJGEN.
Het is zo moeilijk voor mij ontvangen zonder iets terug te doen,gewoon ontvangen.
Ik ga mijn best doen om Uw GIGANTISCHE KADO te ontvangen.
Het is gewoon niet te bevatten.
Jezus help

Marie schreef op 10 april 2019 om 09:14

Wat ik hieruit leerde is dat mijn denkbeeldige waarheid niet altijd strookt met de waarheid die Jezus ons geeft. Het is steeds een zoektocht. Maar vroeg of zelfs later tot veel later kom je er wel op een of andere manier achter. Dat komt als een verrassing, een mooi geschenk over.

Nadia schreef op 10 april 2019 om 09:12

Het leven bestaat uit bochten. Dat is de realiteit. Het leven is geen sprookje maar de ervaring om jezelf rijker te maken uit de bochten die we doorstaan hebben. Vermoeidheid kan natuurlijk de kop op steken maar als ik mezelf op een rustige manier kan observeren om mij dan te oriënteren kan iedere taak gedetermineerd worden op het SMART-principe. Met de voetjes op de grond blijven is een ‘must’

G.B schreef op 10 april 2019 om 07:35

Christus,mensgeworden woord van God,
Gijzelf zijt het woord, de waarheid,mijn leven,die mij ten diepste kan bevrijden.
Beziel mij met Uw woord,blijf bij mij,open mij voor Uw waarheid en maak mij vrij
Kom Heer Jezus ,kom

John schreef op 10 april 2019 om 07:22

De tocht lijkt gevaarlijk, omdat wij (ik dus ook!) het op menselijke wijze benaderen. God is van een geheel andere orde en IS……..de Ultieme Liefdevolle Vader & Moeder tegelijk. Jezus en Maria zijn de verpersoonlijking van Zijn Eeuwige Trouw. Hoogste tijd om mij veel minder te richten op het wereldse, maar ‘gewoon’ te ver-trouw-en op zóveel Goddelijkheid, trouwens ook schitterend weerspiegeld op aarde. “Zij die ogen hebben: Zie”. Dát is voor mij waarheid. En ik hoef er werkelijk NIETS van te begrijpen. Alleen maar volgen, vanuit liefde. En mezelf uit de weg gaan! God weet alles tenminste 1000 keer beter van wij mensen. Een humoristische Schepper, die uitsluitend ALLE GOEDS voor ons wil en……daar NOOIT in verzaakt. Wat een geloof. Nou ik nog :)…….

Olivia schreef op 10 april 2019 om 00:35

Het gebeurt dat, tijdens onze dagelijkse bezigheden, we ervaren dat ‘ God met ons ‘ is….. Kleine en soms grote problemen worden opgelost, wanneer we vertrouwvol iets vragen aan de Heer, die ons steeds nabij is. Wanneer we uitkijken naar de komende Goede Week, kunnen we de bedenking maken: Kijken wij er ook naar uit om er ‘ te zijn voor Jezus ‘ en Zijn lijdensweg gedurende die week, van dag tot dag te volgen: van Palmzondag tot de Verrijzenis ? Wat Jezus meemaakte in die week was: Heilig…..Alleen Hij heeft zo een uniek heilig leven gehad…..Kunnen we dan ook in die week, ons totaal focussen op Jezus lijden en dood ??? We moeten de herinnering aan zijn laatste dagen hier op aarde, in alle eenvoud en nederigheid volgen, maar ook zeker dankbaar uitkijken naar de mooiste dag van het jaar: Het herdenken van Zijn Verrijzenis…..Dit gebeuren geeft ons de kracht, om niet bang te zijn voor onze dood…..maar stil en vreugdevol te zijn om eindelijk voor eeuwig bij Hem te zijn…..

Temina schreef op 9 april 2019 om 23:47

Wat is mijn ervaring met: “Alleen gelaten worden”. “ Als kind voelde ik mij regelmatig alleen” Toch heb ik hier geen onprettige herinneringen aan overgehouden en voelde mij geborgen bij de Vader. Als mantelzorger dien ik vele ballen in de lucht te houden, niet gemakkelijk, mopper heimelijk, struikel, voel mij er alleen voor staan. Maar toch, maar toch: ik verman mijzelf en zoek en vind Gods aanwezigheid in het doen van Gods wil: “omzien en liefde tonen naar mijn medemens” en voel mij dan uiteindelijk toch weer gedragen, gezegend en ervaar zijn nabijheid.

luís Weel schreef op 9 april 2019 om 23:31

Drie weken bracht ik door op een eilandje in het Amazonegebied met een paar studenten. Radiobereik was er niet. Bij het ondergaan van de zon kwamen de zwermen muskieten aanzetten naar de oever van de rivier. Je hoorde ze gonzen. Dan werd het donker. Daar had ik de diepste ervaring van eenzaamheid. Het flitste door mijn hoofd: “Niemand op deze wereld weet nog dat ik besta en ik kan met niemand in contact komen. Ik ben alleen.”
Och er waren ook andere momenten van diepe eenzaamheid, vooral op affectief gebied, wanneer mijn optie voor het celibaat op de proef werd gesteld. En zo waren er wel meer momenten in mijn leven. Een uitdrukking die ik van dit alles heb overgehouden is: “Tot nu toe heeft de Heer me bijgestaan…morgen zien we verder.”
Het plaatje van vandaag wordt steeds donkerder. Toevallig draag ik deze week een zwart overhemd. De eerste reden is, dat het het mooiste nog overgebleven overhemd was in mijn kast. (De andere overhemden waren in de was). De tweede reden was de gedachte aan de donkere nachten die voorafgingen een het lijden van Jezus en zijn angsten en vertwijfeling bij het voelen dat zijn uur aanstaande was.
Ik probeer maar achter Hem aan te gaan en dan zien we wel….. Vanavond bid ik voor zoveel mensen die angst en vertwijfeling doormaken wegens ziekte, dreigende dood of levensgevaar.

Mariejan schreef op 9 april 2019 om 22:51

Mijn grote verlangen is vrij zijn. Vrij zoals Christus bedoeld heeft. Wat is het meest essentiële dat Jezus gezegd heeft. ‘Hebt elkander lief’? Liefhebben maakt vrij? De waarheid over mijn vermogen tot liefhebben kennen. Mijn maat kennen. Dit kennen maakt mij vrij. Vrij om lief te hebben hoe ik het in mijn vermogen heb. Misschien verrast het mij nog. En is mijn maat groter (of kleiner) dan ik denk. Vrij liefhebben! Zonder onderscheid. De zon schijnt over de goeden en de kwaden – zo is de liefde Gods. Zijn gevoel moet vrij en wijs zijn. Zo kijkt Hij naar mij. Vrij en wijs. Zijn schepsel.

lieve 2 schreef op 9 april 2019 om 22:37

Trouw zijn aan Jezus woord? Er zijn gelukkig véél van zijn woorden bewaard. Welk woord van Jezus zie en hoor ik als zijn belangrijkste boodschap? Wordt het LIEFDE? Wordt het EEN ZIJN MET DE VADER? Is daar een verschil tussen, God de Vader is toch Liefde? En Hij zegt: “Blijf in Mij en Ik in U, zo zal de wereld herkennen dat Gij Mij gezonden hebt.” Dat zijn allemaal woorden die ik ten volle beaam en die me dierbaar zijn. Zijn het woorden van Vrijheid? Ik vind ze eerder geruststellend, een belofte van trouw. Maar mogelijk koos ik niet in de juiste richting en waren het niet de woorden die de samensteller van de retraite voor ogen had.

Joke schreef op 9 april 2019 om 22:12

Langzaam aan ben ik er weer bij, lieve tochtgenoten.

De gestelde vragen in de overweging van vandaag komen heftig bij mij binnen….
Alleen gelaten worden … dát staat zo pijnlijk en verdrietig in mijn geheugen gegrift, ook al is het bijna 48 jaar geleden!

Zes weken voor de geboorte van mijn zoon, zijn wij door ‘mijn verloofde’ toen, in de steek gelaten.
Reden van zijn vertrek, onbekend.
Het meest pijnlijk vond ik dat destijds voor mijn, toen nog, ongeboren zoon.
Ook het besef dat ik hem nooit kon geven, waarvan ik vond dat hij daar recht op had, zijn eigen vader!

Of dit Gods wil was, dat heb ik me nooit afgevraagd. Wel, dat ik een taak had die ik graag zo goed als mogelijk was wilde vervullen. Volmondig heb ik daar ja op gezegd. Ook al snapte ik, niets van God! Want ik wilde, ook toen al graag doen wat God van mij vroeg. Nooit gedacht dat ik ongehuwd moeder zou worden. Een schande in die periode.
Maria was mijn steun en toeverlaat, omdat ik dacht dat God zich van mij had afgekeerd.
Later kon ik erkennen dat dat niet het geval was, en dat ik in die periode gedragen ben.
Ondanks de gegeven feiten was ik niet ongelukkig, wonderlijk maar waar.
Ja ik ben onder Zijn hoede. Toen maar ook nu. Het gelovig weten dat je het nooit alleen hoeft te doen. Hij is er altijd.
Het geeft mij moed!
Het maakt mij een dankbaar mens.

Karin schreef op 9 april 2019 om 20:35

Mag ik mijzelf onvoorwaardelijk liefhebben ,help mij dit te kunnen

Karin schreef op 9 april 2019 om 20:34

Het woord dat God mij leerde en nog leert is ONVOORWAARDELIJK LIEFHEBBEN.
En toch denk ik mag ik dit wel moet ik niet me aan de regels houden.Hou ik dan wel van Hem?
En toch….
Als ik me aan de regels hou ben ik niet mezelf,stroom ik niet met de Schepping mee als ik afwijkt of intuïtief bezig ben voel ik de Liefde heen en weer stromen.
MAG IK MIJZELF ZIJN?
IS DAT U GENOEG?Ook als ik me niet aan de opdracht hou?
Ben ik U GENOEG?
Ben ik goed genoeg hoef ik mij niet in te spannen voor Uw Liefde?Is mijn tentoonstelling genoeg,heb ik U GENOEG gedaan.
Bent U tevreden?MAG het genoeg zijn?
Mag ik in GODSNAAM MIJZELF ZIJN?
MET MIJZELF ZIJN NET ALS VROEGER TOEN IK KIND WAS EN MIJ BIJ U GEBO R GEN WIST.

Olivia schreef op 9 april 2019 om 20:20

Heer Jezus, geef dat wij de grote liefde begrijpen die Gij getoond hebt door voor ons te sterven aan het kruis. Dat wij door het ontvangen van uw sacramenten deel krijgen aan de vruchten van uw lijden. Dank U Jezus.

Antoinette schreef op 9 april 2019 om 18:22

Wat mooi om jezelf te herkennen in deze teksten. Ze bezinnen je op jou kijk naar Onze Vader en Zijn Zoon Jezus Christus.

lilian schreef op 9 april 2019 om 16:27

Alleen zijn, dat heb ik ook ervaren.Ik had het gevoel dat ik de berg op ging in de schemering, er was geen licht. De pijn en het verdriet dat het met zich meebracht, het worstelen om toch positief te blijven. Wat mij geholpen heeft is mijn geloof, het bidden, en ook de goede mensen om mij heen, die mij steunde en warmte gaf.Gods nabijheid die mij hielp en kracht schonk. Ik ben dankbaar voor zijn liefde voor ons mensen.

bep schreef op 9 april 2019 om 16:07

Hij die Mij gezonden heeft is met Mij; Hij heeft Mij niet alleen gelaten, omdat ik altijd doe wat hem behaagt.

Door de opgedane inspiratie in deze 40 dagen aan::
het klimmen in gezelschap….
de teksten…
het stilzijn…
het meer gericht zijn op God…(bidden is zo’n groot woord)…
en door er elke dag creatief mee bezig te zijn in het schrijven…
wordt ietsje duidelijker waarom mijn eigen dood me tamelijk pijnlijk bezig houdt.
Terwijl ik meer en meer van het leven houd en van mensen…

Ohh Zeker heeft het er mee te maken dat doodgaan een klus is om werkelijk alleen te klaren. En we dierbaren moeten achterlaten…

Bovendien weet ik heel goed (ervaren) dat alleen..en stil…juist hele mooie dingen oplevert. En er juist dan nabijheid is…

Uit het leven gegrepen::
Vanuit de oude kerkadministratie staat morgen een bezoekje gepland aan een echtpaar waarvan de man dementeert en thuis woont.
Ben me er zeer van bewust dit niet alleen te hoeven doen…
en ben tegelijk heel blij en dankbaar het gewoon “als mezelf te mogen doen. ”
Want het feit dat zij bellen morgenvroeg welkom te zijn…
(terwijl zij meerdere keren hebben aangegeven geen prijs te stellen op bezoek vanuit deze gemeenschap)
komt ondermeer omdat het niet hoeft in een sfeer van God behagen, zoals de tekst benoemt.
Maar er waarschijnlijk wel iets in me meekomt wat hen aanspreekt…

Zal het kunnen dat mensen meer van mij gaan houden?