Gastenboek

Lenie schreef op 14 april 2019 om 16:13

marcel 13 april, laatst op één van de bijbelavonden, in de pauze:
ik besprak met haar dit/mijn/jouw probleem …..
zij gaf als antwoord: je bent zoals je bent, en “Hij” vindt jou zo goed,
dan is mijn gedachte ik heb een klein “mensenverstand” ……

lilian schreef op 14 april 2019 om 15:03

Heer, U heeft U zelf ontledigd en is aan de mens gelijk geworden om ons mensen te verlossen uit het duister. Wil ik U volgen , dan moet ik mijzelf ontledigen van al mijn fouten en zonden. om naast u te kunnen staan. Zijn menswording bracht lijden en verdriet. Lopen op de berg op palmzondag is u loven en prijzen. Vermeerder ons geloof en ons nabij.Ik bid voor de overledene ,dat hij in Gods armen mag zijn in het licht van gelaat.

Temina schreef op 14 april 2019 om 15:00

Lieve Joke, gecondoleerd, ik wens je Kracht en Sterkte, amen. God is jullie nabij.

Jaklien schreef op 14 april 2019 om 12:09

Joke, bij grote twijfel kan je ook hulp vragen bij jezuiët Nikolaas Sintobin. Hij is voor mij een heel grote steun geweest. Veel sterkte.

Annemarie schreef op 14 april 2019 om 12:04

Oh Joke, ik lees nu jouw bericht… Wat moet jij verdrietig en waarschijnlijk ook doodmoe zijn. Ik hoop dat er nu mensen bij je zijn om je te helpen. Mijn oprechte deelneming met jouw verlies!

Jaklien schreef op 14 april 2019 om 12:04

Joke, waarschijnlijk heb je je man in Gods handen gelegd. Misschien is het nu goed, ook jouw verdere leven in zijn handen te leggen. Heel eenvoudig. In het komende jaar zal Hij je steunen en leiden tot je weer helder ziet. En daarna nog verder.
Mijn man is anderhalf jaar overleden. Ik ben de enige in de familie die gelooft. Allle hulp moest ik dus van God verwachten en die hulp is ook gekomen. Het verlies moet je natuurlijk verwerken en het blijft pijn doen, maar regelmatig ervaar je Gods steun. Langzaam kruip je weer omhoog.
Wij bidden voor je man en voor jou, Joke.

Annemarie schreef op 14 april 2019 om 11:58

In afwachting van de Ziekencommunie leg ik een palmblad aan de voet van het oude marmeren Kruis met het tere, witte Christuscorpus. Ik zet een klein Maria- beeld aan de voet van het Kruis en steek de kaarsen aan weerszijden aan. Ik wacht op de terugkeer van mijn man deze Paaszondag na de H. Mis met de H. Communie
Sommige momenten in je leven zul je je altijd scherp blijven herinneren. Deze dag zal er een van zijn. Dat weet ik nu al. In mijn hart leeft zoveel op dit moment, maar vooral blijdschap om het herwonnen leven – gekregen uit Gods hand. De handen van een begaafd chirurg zijn Zijn instrument geweest. Wat een wonder om het leven op deze voorjaarsdag weer zo hoopvol te kunnen begroeten. Jezus, ik zing en jubel mijn Hosanna voor U. Wat een vreugde!

marja boet schreef op 14 april 2019 om 11:04

Dat deze laatste week goed en in intens mag zijn.Op naar Pasen.

bep schreef op 14 april 2019 om 10:54

Tamelijk “indachtig ” het uiteindelijk onvermijdelijk eigen kruis…
gaat de tocht gewoon “geduldig” …
alhoewel bepakt en bezakt…
bergopwaarts vandaag.
Het is zondag dus de zon schijnt -;)
Er is weinig wind en een wisselende wolkenlucht. Kortom:: Er heerst een aangename atmosfeer.

Achteraf hardop lezend…. blijkt deze verstilde verzameling werkwoorden mediterend te werken.
Verstrooiend en verwarrend ook…(oo)

Genoeg werk(woorden) aan de winkel -;)

Aanmoedigen aanraken aanschuiven abstraheren afbreken afhakken afvallen afwijzen afzien Amen
beamen bedwingen begraven begrijpen beheersen behoeden beledigen bemoedigen beroeren beschimpen beschrijven bestaan bevallen bewegen bewustworden bewustzijn bezeren bidden blij-zijn bloeien blozen
citeren concentreren consecreren
dalen dansen delen denken dienen doen doorgaan doorgeven doorlopen doorstáán dragen drinken dulden
eisen erbarmen ervaren eten evangeliseren
feesten fietsen foeteren fluiten fruiten
geloven genieten gelukkig-zijn geven groeien
hangen helpen herinneren honen horen houden-van huilen
ijveren indalen inhalen initiëren inkeren intensiveren
jubelen juichen
kennen kijken klimmen knielen kruisigen kruisdragen kussen kwijten kwijtschelden
lachen laten ledigen leren leven lezen liefhebben liggen lijden lopen loslaten luieren luisteren
medelijden mediteren meedelen meedragen meeleven meenemen
naderen nadragen nemen neuriën noemen noteren nuttigen
omarmen omhooggaan omhoogzien omzien ondersteunen ontledigen ontlopen ontmoedigen ontmoeten ontroeren ontvangen ontzeggen opbouwen opdragen opgraven opleven opsommen opstaan overgeven overlijden overwinnen
pasen passen pijnigen plezieren puzzelen
regelen reizen relateren roepen rubriceren ruiken rusten
schenken schijnen schrijven slaan slapen slepen sprankelen spreken stenigen sterven steunen stilstaan stilzijn stralen struikelen
tasten teruggaan tintelen toejuichen toenaderen toestaan trouwen twijfelen
uithouden uitkleden uitlachen uitrusten uitverkiezen uitzien
vallen veraangenamen verbazen verbinden verblikken ver-deemoed-igen verdiepen vereenvoudigen vereeuwigen vergelijken vergeven verharden verinnerlijken verloochenen vernieuwen verootmoedigen verraden verrijzen verscheuren verstaan verstenen verstrooien vertakken vertroosten vertrouwen vervolmaken verwaaien verwarren verwonderen verwoorden verzachten verzamelen vieren vinden voelen volgen vreugde-uiten
waken wakker-zijn werken weten willen wuiven
zeggen zien zijn zingen zoeken

ZWIJGEN…………………………….

Maria schreef op 14 april 2019 om 10:51

Ik wil wrok, verdriet en boosheid om hoe alles in mijn leven is gegaan loslaten. het helpt me niet om in het heden vervulling van mijn leven te vinden. Dan kom ik altijd tekort. Ook al heb ik geen makkelijk leven gehad, daar hoef ik niet in te blijven hangen. Maar de stenen van de berg voelen scherp en hard, de wind is koud en ik voel me alleen.

Christine schreef op 14 april 2019 om 10:19

Beste Joke,
Heel veel sterkte in deze, voor jou extra, stille lege week. Jullie lijdensweg is volbracht, de tekenen van leven mogen op jullie ritme zichtbaar worden, Pasen mag komen! Ik wens het jullie toe maar neem rustig de tijd.

jail schreef op 14 april 2019 om 10:13

Joke mijn oprechte deelneming.
Veel sterkte. De Heer blijft ons nabij amen.

Nadia schreef op 14 april 2019 om 07:00

Ik heb altijd zo geleefd. Ik mij nooit boven de anderen gezet alhoewel ik mij best boven de anderen mocht en mag zetten. Ik hield mij daar niet bezig omdat ik mijn eigen waarden kende. Ik werd misschien niet materialistisch rijk of rijker maar mijn hart verspreid de geuren van mijn bloemen. Stel ik mij gelijk als Jezus? Neen, ik blijf een mens geschapen naar Gods beeld en leef zo rechtvaardig mogelijk en bij mijn fouten sta ik stil om een reconstructie van de gevolgen te formulieren want ik ben maar een mens.

Joke schreef op 14 april 2019 om 02:20

Lieve tochtgenoten,
Mijn man is vannacht om 24:00 uur overleden.

Dank voor jullie gebed en aandacht.

Lut schreef op 13 april 2019 om 23:34

Mij ontledigen, dat kan ik niet uit mezelf. De Geest moet mij leiden. En het valt hard te moeten zeggen: ik moet beproefd worden om tot inzicht te komen. Jezus ontroert mij, dat Hij het bestaan van een slaaf heeft aangenomen. Om de wil van zijn Vader te doen. Wie is daartoe in staat zonder hulp? Hij richt zich op Zijn Vader door het gebed, Het is boven-
menselijk wat Hij doet. Hij bestond uit Goddelijke Majesteit.
We kunnen niet anders dan nederig worden bij die overdenking.
Jezus, deze week laat ik je niet alleen. Ik blijf met je waken. Tot het is volbracht.

Mariejan schreef op 13 april 2019 om 23:12

Veel vragen deze keer. Zijn wij, mensen, slaven? Omdat we niet vrij zijn? Komt daar mijn verlangen naar vrijheid vandaan? Omdat ik ergens voel dat ik in wezen vrij ben. Dat God mij in wezen vrij heeft geschapen en dat ik daar weet van heb. En dat daarom mijn hele leven in het teken van weer verwerven van die vrijheid staat. En Jezus ontledigt zich van dat voorrecht. Misschien ben ik ook dan pas vrij als ik me van het voorrecht vrij te zijn ontledig. Wat een acceptatie van mijn mens-zijn zou dat zijn. Wat een gehoorzaamheid en nederigheid. (En dat is vrij zijn in God, zoals Jezus ook vrij was in God). Wetend dat elk mens het dilemma vrijheid/slaaf heeft, was Hij zachtmoedig. ‘Zalig de zachtmoedigen, want zij zullen het Koninkrijk erven’. In zijn zachtmoedigheid zou ik Jezus willen volgen.

Riki Koster schreef op 13 april 2019 om 22:43

Och Joke toch, we bidden voor jouw man en ook voor jou. We bidden dat de Here God Zijn engelen om jullie heen zet. Zijn Vrede en Zijn rust toegebeden. We gaan de stille week in…..

Temina schreef op 13 april 2019 om 21:50

Mijn heiligdom zal voor altijd in hun midden staan, bij hen wil ik wonen. Een helpende hand een bemoedigend woord is een sterk en kracht medicijn, amen

Temina schreef op 13 april 2019 om 21:45

In nood riep ik tot de Heer, ik schreeuwde om hulp. Klinkt mij heel bekend in de oren en roep regelmatig de Heer.
Meestal achteraf besef ik dat ik gedragen ben. Mijn roep gaat vaak om kleine allerdaagse dingen, op het moment supreme ervaar ik een zekere bijstand.
Voor grotere noden, vraag ik kracht en wijsheid. Ik leg mijn zorgen in Gods hand en bid om om ze daar ook daadwerkelijk te laten. Het danken mag wel wat enthousiaster. Hoe dan ook het geeft mij vaak een positief gevoel,
begrijp ook helemaal niet hoe mensen die geen geloof zeggen te hebben met hun problemen omgaan.

Annie schreef op 13 april 2019 om 21:06

Jezus,
je hebt me steeds gesteund als het leven heel moeilijk was. Je hebt me op je schouders gedragen als ik uitgeput was.
Je hebt me vertrouwen geleerd, je hebt me nieuwe vergezichten getoond. Dank u, dank u, dank u.
Ik wil dag na dag de weg gaan die je me toont; .

Sylvia schreef op 13 april 2019 om 20:21

Een gezegende Goede Week toegewenst aan allen die op weg zijn.

luís Weel schreef op 13 april 2019 om 19:47

Welke berg beklim ik? Ga ik met Mozes de berg op om daar de 10 geboden te ontvangen en daarna afdalen en alle afgodsbeelden van het volk te vernietigen? ik voel me in het midden van een volk en dans mee om de afgodsbeelden heen van de wereld….de geboden onderhouden is geen gemakkelijke zaak voor mij, maar ze zijn er en blijven, in de ark van het verbond die altijd met ons en door ons meegedragen wordt.
Of… ga ik met Jezus de Calvarieberg bestijgen, verzuchtend: Heer, laat deze kelk aan mij voorbijgaan, echter niet mijn wil, maar uw wil geschiede…. Kan ik dat echt? Het gebod van de oneindige liefde van God en voor alle mensen….beleven in de voor mij vaak donkere wereld, waarin de ene berg na de andere opduikt in een eindeloze gang en zoektocht? Hoe moet ik dat voor elkaar krijgen…..Ik weet het niet en ga maar door, heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees, leven en dood, pijn en verlichting, onmacht en verlangen….
Ik houd me vast aan de troost van goddelijke woorden in Ezechiel: “Mijn heiligdom is voor altijd in hun midden.”
Ik hoor de woorden van Jezus: Breek deze tempel af en ik zal hem in drie dagen weer opbouwen….voor altijd en voor allen.
Ik zat te kijken naar een foto van paus Fransiscus: Hij ligt daar geknield en kust de grond (of de voeten?) van (iemand in?) Soedan. Witte donderdag: de dag van de voetwassing…..van dienstbaarheid ongeacht wie je bent of waar je leeft.

Annemarie schreef op 13 april 2019 om 19:35

Lieve Joke, ik bid ook mee voor jou en jouw man! Veel kracht toegewenst!

lilian schreef op 13 april 2019 om 17:59

Vandaag staan wij aan het begin van de Goede week . Wij gaan samen met de Heer naar Jeruzalem. Ik voel de Heer dichtbij, de berg opgaan wordt moeilijk. Ik vraag Hem mij te helpen en ik bid tot Hem en vraag of ik mag beseffen dat Hij in ons midden is. Ik dank u voor de liefde voor de mens. Heilig mij en wees mij nabij.

Olivia schreef op 13 april 2019 om 14:42

Jezus, kom en wandel met ons en laat ons voelen dat U heel dicht bij ons bent. Dank U Heer Jezus.

cathy schreef op 13 april 2019 om 14:00

Ik vraag aan Jezus om mijn boeien los te maken,om de esentie van mijn leven te vinden.Dat Hij mij zou bijstaan in beproevingen van het leven.Om standvastig te blijven in mijn geloof.God roept mij om in Hem te geloven en te getuigen van Zijn oneindige liefde.Door trouw te blijven zelfs in kwade dagen,zo ben ik getuigen dat de liefde het kwaad heeft overwonnen.
Christus heeft op het kruis laten zien hoe trouw God is,zelfs na alle kwaad wij Hem aandoen.Christus schenkt ons nog steeds zijn barmhartig hart.
Ik ben dankbaar dat God mij nog steeds lief heeft,want al die tijd dat ik niet het niet begreep heeft Hij met mij geduld gehad.God kleurt mij leven,zuivert mij en laat voeleen dat ik goed op weg ben door Hem te vertrouwen,te aanbidden en te danken.
Zonder dat ik zelf moet zoeken stuurt Hij mij naar de naasten om Zijn liefde te verkondigen.
“Heilig mij”Door God meer en meer toe te laten,Heiligt God mij.
Ik voel me zo klein en toch weet ik dat God om mij geeft,alles in het universum is met liefde geschapen dat Hij niets laat verloren gaan.Daarom mogen wij ook genieten van al wat geschapen is en er met liefde moeten mee omgaan,en respect.
God heiligt mij opdat ik Hem in eeuwigheid zou mogen aanschouwen.

Maria schreef op 13 april 2019 om 12:41

Geen mens te zien. Helemaal op mezelf teruggeworpen in een onherbergzaam gebied. Zo ziet het beeld eruit. Halverwege de meditatie voelde ik gekriebel op mijn kruin. Een sprankje hoop en vertrouwen dat ik niet echt helemaal alleen ben.

Marcel schreef op 13 april 2019 om 12:23

Bergen beklimmen is onderdeel van het leven. Althans dat is hoe ik het zie. De ene berg is overwonnen en hup daar komt alweer een volgende uitdaging. Meestal heel onverwacht, en onvoorbereid. Is God bij al dat klimwerk dan bij mij? Onderweg naast/boven/in mij? Ik wéét het niet. Ik wil het geloven, ik hoop het erg, maar weten doe ik niet. Dat Jezus een bijzonder mens is geweest geloof ik zonder twijfel. Maar die drijfkracht waardoor hij zichzelf durfde zijn, ten allen tijde, ook in de allermoeilijkste omstandigheden, is die er altijd? Voor ieder één ? Mijn leven lang leeft eerder de vraag: “God ben jij er?” dan de overtuiging: “God is”. Ook tijdens deze retraite blijft het voor mij een zoeken, eerder dan een vinden. Hoe kan ik het ooit wéten ?

Carla schreef op 13 april 2019 om 09:12

Heer, zoon van God ik dank en vertoef graag bij God de Vader die ons zijn zegen heeft gegeven waarmee ik handel en wandel. Zachtmoedig en helder van geest.

Truus schreef op 13 april 2019 om 09:09

Heer ook wij hebben U nodig. En de berg op en U volgen word steeds zwaarder. Maar ik wil U nog steeds volgen. Ik zou niet zonder U kunnen, ook niet willen.

Nadia schreef op 13 april 2019 om 08:36

We hebben allemaal steun nodig. Helaas is onze maatschappij vertroebeld en de sociale contexten veranderen. Nochtans is de sociale omgeving, niet-gedeelde omgeving die ook voor een stuk onze genen vormt. Mensen vergeten dat.

bep schreef op 13 april 2019 om 08:00

Hosanna

De tocht gaat voort…
Vandaag…
Op weg….

Stil

Het is koud

Ik pluk wat buxus

Steeds stiller

Hosanna

Mariejan schreef op 12 april 2019 om 23:47

Wat fijn dat we deze tekst van Ezechiel krijgen. Zo liefdevol. Zo ondersteunend. Zo leidend ook. Het heiligdom is in ons midden voor altijd. En niemand kan dat van ons afnemen. Het is heel groots. Ik word er ruim van van binnen.

Veerle schreef op 12 april 2019 om 22:57

Vader ,
Dank , omdat ik Jou vandaag weer mocht ontmoeten , in de broosheid van het leven elkaars tochtgenoot trachten te zijn . je bent hier zo voelbaar aan het werk . Waarom gaan zoveel mensen dit begrip voorbij ? Het gaat me soms in het hart . maar ik heb niet te oordelen , Jij bent het die de mensen kiest , en ziet een plan waarom het zo moet gaan . Niet mijn wil , maar Uw wil geschiede .

luís Weel schreef op 12 april 2019 om 22:09

Nu ik erover nadenk, besef ik dat ik, zelfs niet op kritieke momenten, God, Maria of een heilige heb aangeroepen om mij te hulp te komen. Ergens begrijp ik dat niet, want ik heb de diepe overtuiging dat ik maar al te vaak in moeilijke situaties terecht ben gekomen. Wel heb ik elke dag een aantal momenten dat ik God dank omdat hij me heeft bijgestaan. Het is misschien wel één van mijn zonden dat ik meer geneigd ben om te vloeken, als het niet meezit, dan Gods hulp in te roepen. Misschien ben ik teveel opgegroeid met het idee dat God geen “Vuller van mijn leegte”moet zijn. Ik moet mijn eigen boontjes doppen en dan merk ik dat dat vaak niet lukt.
Wel is God er altijd voor mij. Op Hem kan ik bouwen als op een steenrots. Ik troost me maar weer met de woorden van Petrus, die 3 maal ontkende dat hij Jezus kende, maar toch, vanuit de grond van zijn hart tot 3 keer toe herhaalde: “Ik heb U lief” , en Jezus die zegt: “Op deze steenrots zal ik mijn kerk bouwen.”
Joke, vanavond bid ik voor jou en je man. Sterkte. Waak en bid…..
Onze Vader……

Carla schreef op 12 april 2019 om 22:05

Een gebed voor de stervenden, voor de zieken die herstellende zijn, voor de angstigen, voor de eenzamen en de verontrustende mens. God is me nabij. Ik ben dankbaar dat mijn vertrouwen ten diepste is verstevigd. Jezus liefde gaat voort.

bep schreef op 12 april 2019 om 21:41

Joke…bidden….en minstens 1 uur zullen we met jullie waken…

lieve 2 schreef op 12 april 2019 om 21:38

In heel mijn levensloop werd ik heen-en-weer geslingerd tussen een hevig verlangen naar God en perioden van onverschilligheid. Ik heb me nooit echt afgewend van dat zoeken het leek wel of het zo moest zijn. Pas laat, rond mijn veertigste kwam het tot een intenser verlangen, een groter en ruimer engagement en minder dat op- en neergaan. Er kwam een lange, enthousiaste periode van God zoeken en Hem vinden in heel wisselende omstandigheden en op nieuwe wegen. Ik was diep gelukkig en dat bleef jaren zo. Ik zong het uit,ik ontdekte de wereld,de samenleving als nieuw door Hem. Mijn grootste verlangen was toen dat overal verkondigen. Ik kon er niet over zwijgen, men zegde me dat ik het uitstraalde en ik wist dat niet. Dat gevoel en die vreugde en dat geloof zijn gebleven, daarna alleen stiller en dieper geworden. Het uitbazuinen zou ik niet meer kunnen ..Kon ik het nog maar! Het blijft nu bij schrijven en soms een dieper gesprek.

Karin schreef op 12 april 2019 om 20:50

Ik word zelf zichtbaarder en ik zie mijn omgeving sreeds meer.
Echt zien,door andere ogen.
Vreugde en Dankbaarheid voel ik.
KRACHT? Wel van de ander het andere,maar niet van mijzelf.
Ik voel nooit kracht in mijn lijf.
De Kracht van de Boom,de Kracht van de Andere Mens.
De Kracht van de Boom komt van binnenuit.
Ik heb het ge voel dat ik mijn kracht moet verdienen,door hard te werken om een krachtig gezond lijf te krijgen en tegelijk denk ik dat dit toch ook van binnenuit moet komen.

jail schreef op 12 april 2019 om 17:08

God U heb ik nog nooit gezien of gehoord. Wel heb ik in momenten van hulpeloosheid Uw hulp ontvangen door mensen handen. Uw liefde gezien in de andere. Ik was levend dood en werd weer levend. Dank U Heer. Heer blijft ons nabij amen. Heer mijn gedachten gaan naar Joke en naar onze zieke vriend geef ze kracht en mensen die ze vol liefde omarmen.

Olivia schreef op 12 april 2019 om 16:40

Ik bid mee Joke voor u man. Veel sterkte gewenst !

Anna schreef op 12 april 2019 om 13:55

Joke, wij bidden voor jullie!

Maria schreef op 12 april 2019 om 13:38

Van Buiten naar Binnen. Nu weer van Binnen naar Buiten. Boevnop de berg is het rustig nu. Verwachtingsvol voel ik me nu.

John schreef op 12 april 2019 om 11:39

Heel regelmatig heb ik doodsangsten uitgestaan. Paniek. Een verkeerd Godsbeeld, aangeleerd en door mijzelf versterkt, waren daar debet aan. AL die beproevingen heb ik kunnen doorstaan door de Ultieme Genade van God. Wat een ont-dekkingen, inzichten en ont-sluieringen van zoveel illusies en wrange fantasieën/overtuigingen. Zo kon ik groeien. Dank U!!!
PRIMA, alle gestelde vragen en suggesties in deze retraite. Echter, is het niet gewoon zo, Godzijdank, dat wij allen onmetelijk diep geliefd worden door God de Heer, hoe en wat we ook zijn en wát we ooit dan ook gedaan of gedacht hebben, nú doen of denken of nog zullen doen/denken. Wij worden ONVOORWAARDELIJK in Grootse Liefde omarmd. Eeuwig! Dat brengt mij tevens dichter bij God dan ooit tevoren. Zoveel ‘ruis’ dat wegvalt! Bevrijdend en ontzagwekkend!
Maakt dat besef, als je je daar in kunt vinden, elke gang (ook momenteel ‘de berg op’) niet wezenlijk meer ontspannen, vreugdevoller en met een groots perspectief. Zijn Lijden mogen we nooit vergeten. Hij heeft ons gered. Maar Zijn Boodschap is er ALTIJD, ongeacht de omstandigheden, een van TOTALE Liefde en VOLLEDIGE aanvaarding & vergeving.
Met dát besef (DANK voor de retraite) kan ik nu, na 60 (!) jaar pas volledig genieten en ontspannen. Godzijdank!!!
Natuurlijk wens ik ook jou dat toe. De Goddelijke Eenvoud Zelve. Wat een Fenomenale Belofte. In serene Stilte dank ik de Heer nu en zal dat blijven doen; (uiteindelijk) onderweg naar Zijn Goddelijk Huis. Amen!

Nadia schreef op 12 april 2019 om 11:04

Hij heeft voor mij iets weg gelegd

Lieve schreef op 12 april 2019 om 10:13

In mijn nood riep ik tot U Heer:
In een burn-out beland zat ik echt helemaal aan de grond. Alle zekerheden vielen weg, ik was lichamelijk een wrak, en ik voelde alleen verdriet en verlatenheid. Ik dacht dat echt dat het nooit meer goed zou komen. Ik kende de Heer totaal (nog) niet zoals ik Hem nu ken. Er kwamen mensen op mijn pad die van Zijn liefde getuigden, die me bijstonden en steeds weer over Gods’ genezende kracht spraken. Het is een lange weg geweest: een groeiproces (in geloof) Ik leerde bidden in vertrouwen.
Hij heeft me aanhoord. Ik heb werkelijk Zijn liefde ervaren. Ik vroeg telkens weer om inzicht en wijsheid. Langzaamaan kreeg ik die. Ik werd sterker: fysiek én geestelijk. Ik heb werkelijk ervaren dat geloof mensen kan genezen, redden, dragen. Daarvoor blijf ik mijn hele leven dankbaar! Dank U Heer! U was en bent nog steeds mijn redder, mijn vreugde, mijn liefde!

Lieve schreef op 12 april 2019 om 09:56

Als ik God probeer te begrijpen met mijn menselijk verstand, dan lukt dat niet. Hij is voor ons ondoorgrondelijk. Ik kan me alleen openstellen voor Hem, al mijn vertrouwen op Hem stellen. Dan wordt Gods’ liefde en Gods’ plan met mij steeds duidelijker. Dan pas kan ik Hem af en toe “zien” en “begrijpen”. Het gaat om een “weten” dat Hij is voor ons is, altijd, en overal.

bep schreef op 12 april 2019 om 09:56

In het begin van deze retraite schrijf ik over vakjes beleven. En fantaseer over een overzichtspunt….
Was het een roep naar God…
.
Angst m.b.t. weer een slechte afloop van het Paasverhaal… Was er in die beleving, geheel afgezonderd een heel teer vakje voor Pasen…een aparte voor Pinksteren en dito voor Kerstmis.

Gezien vanuit Christmas zou het elke dag Pasen kunnen zijn.. en zonder dynamische pinkstergeest zou er überhaupt geen leven zijn.

Grote hokjes waren er voor verleden…voor toekomst…
Een schreeuw om …..
Nu?

…NU…
schuil ik onderweg gewoon op een steenrots…
Stil….
voor elkaar -;)

bep schreef op 12 april 2019 om 09:54

In het begin van deze retraite schrijf ik over vakjes beleven. En fantaseer over een overzichtspunt….
Was het een roep naar God…?
.
Angst om weer een slechte afloop van het Paasverhaal… Was er in die beleving, geheel afgezonderd een heel teer vakje voor Pasen…een aparte voor Pinksteren en dito voor Kerstmis.

Gezien vanuit Christmas zou het elke dag Pasen kunnen zijn.. en zonder dynamische pinkstergeest zou er überhaupt geen leven zijn.

Grote hokjes waren er voor verleden…voor toekomst…
Een schreeuw om …..
Nu?

…NU…
schuil ik onderweg gewoon op een steenrots…
Stil….
voor elkaar -;)

Joke schreef op 12 april 2019 om 01:38

Lieve tocht genoten.
Al weer moet ik afhaken.
Mijn man is ernstig ziek. Nu waak ik bij hem.
Bidt u allen voor hem aub.