Gastenboek

Mariejan schreef op 16 april 2019 om 23:21

Misschien wel de bedoeling uit je eigen coconnetje te komen. Zo niet, dan zie je nooit wat werkelijk gaande is. En ben je waarschijnlijk ook te koop.
Heb ik iets zo hard nodig, iets waarvan ik meen dat ik niet zonder kan. Ben ik dan te koop? Wat zou dat iets dan zijn, dat zo belangrijk is dat ik onwaardig word. Of welk ideaal maakt mij onwaardig, als ik daarbij mensen kwets. Misschien ga ik liever bij de Bergrede in de leer. Durf ik altijd leerling te blijven. Een leerling wil toch uit zijn coconnetje komen. Leren echt waardig te zijn.

Olivia schreef op 16 april 2019 om 23:20

Heer Jezus, geef ons steeds de nederigheid om onze fouten te erkennen en de kracht om U vergeving te vragen zodat wij bevrijd van schuldenlast bij U een veilige toevlucht vinden.

lieve 2 schreef op 16 april 2019 om 22:13

Ik voel me niet zo meteen verwant met de problemen van Judas. Hij is toch ooit in de ban van de Heer gekomen en is Hem al zo lang gevolgd. Ik begrijp die ommekeer niet. Het spreekt me minder aan vandaag. – Had ikzelf eigenlijk een droom, een groots plan om Jezus echt te volgen? Het lijkt nu een weg die al klaar lag, die voor mij bestemd was en die ik dan maar volgde. Het heeft me gelukkig gemaakt, dat wel, nog steeds. Maar een grote droom was het niet.- Goede Vrijdag nadert en Pasen ook, maar ikzelf ben nog heel ver daarvandaan. Het maakt me onzeker. Waarom ben ik zo ongewoon gevoelloos?

luís Weel schreef op 16 april 2019 om 21:27

Het enthousiasme van Petrus om zijn leven voor Jezus te geven heeft me altijd ontroerd. Maar…wat mezelf betreft lagen en liggen op dit punt altijd mijn twijfels of ik “mijn jawoord” of “nee-woord” aan Jezus kon geven. Van meet af aan heb ik twijfels gehad of ik wel de weg van Jezus zou kunnen volgen in lijden en dood. Ergens stootte dat mij af. Wat zouden de consequenties zijn voor mijn leven? Zou ik dat wel kunnen?
De woorden van Jezus: “Nog voor de haan kraait, zul je me drie keer verloochenen”, tonen het realisme van Jezus met betrekking tot overmoedige beslissingen! Tegelijkertijd waren ze voor mij troost en bemoediging, omdat ik wel door had dat Jezus, ondanks mijn aarzeling en lafheid als puntje bij paaltje komt, mij niet los zou laten en toch vertrouwen bleef houden in mijn persoon. Ook al was ik niet in staat om tot het uiterste te gaan in mijn liefde voor hem, hij had mij lief tot het uiterste en moest mij maar vasthouden.
Uiteindelijk heb ik mijn jawoord gegeven half in het duister onzeker ronddwalend. Ik herinner me dat dom Helder Câmara tijdens een retraite tegen ons zei: “Zeg nooit van te voren wat je reactie zal zijn, als er ernstig gevaar dreigt wegens de consequenties van jouw levenskeuze. Niemand kan instaan voor zichzelf.” Die woorden zijn me tot nu toe altijd bijgebleven tot vandaag toe. Vandaar mijn laatste opmerking “Tot nu toe heeft de Heer mij gered.

Truus schreef op 16 april 2019 om 19:59

Ik hoop dat ik niet te koop ben, maar dat weet je pas als het zich voordoet.De berg is heel moeizaam naar U, u had gelijk dat de aandacht iets minder zou worden. Nu kan dit helemaal niet in de Goede Week. Wil U Heer nog steeds volgen ook het Paastriduum en de Paaswake. En de top van de berg bereiken.

Linda schreef op 16 april 2019 om 18:36

Vanmorgen moesten we even de deur uit. Toen ik weer thuis was begon ik gelijk met de huishoudelijke taken. Maar iets ontbrak. Ik kon er niet opkomen. Ik was aan het dweilen en plots kwam het in me op. De retraite. Ik stopte gelijk met dweilen en trok me terug. Ik voel me net als Petrus. Hoe kon ik vergeten. Jezus vergeef mij. Ik hou van u. U bent altijd met mij.
Wat een krachtige inspirerende retraite. Ik kijk er elke dag naar uit. Even was het me ontgaan. Ik ben dankbaar Vader dat u ons altijd liefheeft,ondanks onze fouten en tekortkomingen. Uw liefde draag ik uit,

lilian s schreef op 16 april 2019 om 17:56

Als ik Petrus hoor besef ik dat hij een man van liefde is, die zijn leven wil geven voor Jezus , niet wetende wat er gaat gebeuren. Ik herken mijn dromen , maar weet ook hoe ik faalde, en leg mijn zwakheid voor aan Jezus , die mij liefdevol aanziet. Met Hem wil ik de berg op , het wordt een zware tocht en ik besef dat deze week veel pijn en verdriet zal brengen. Heer wees mij nabij.

Temina schreef op 16 april 2019 om 15:25

Met spijt leg mijn zwakheid voor aan de Heer, die mij aanziet,amen.

Maria schreef op 16 april 2019 om 14:22

Hoe moeilijk is het om me aan goede voornemens te houden! Ik vraag hulp hierbij en ben dankbaar dat ik dat kan vragen en dat er iemand is…! (?)

Lilian R. schreef op 16 april 2019 om 13:38

Jezus ik Hou van U. Jezus ik vertrouw op U. Jezus ik dank U en omarm U. Leer en help mij U in alles en iedereen te zien.

Jan Verboogen schreef op 16 april 2019 om 13:27

‘Het leven zoals het komt proberen te omhelzen’, aldus het woord van paus Franciscus. Een begeleider sinds Aswoensdag. Maar de weg is lang. Je hebt de ene meditatie nog niet verteerd, of de andere dient zich alweer aan. Onbevredigend. Toch is het ook goed zo. Gods Woord is er niet alleen om ons te aaien, zei de bisschop. Heden Hosanna, morgen kruisigt Hem. We beleven het weer in deze dagen. De Notre Dame in vlammen opgegaan. Het snijdt je door de ziel. Iets negatiefs kan echter ook tot iets goeds leiden. Protestanten hebben het over opstanding, wij over verrijzenis. Maar bedoeld wordt hetzelfde.

Lieve schreef op 16 april 2019 om 11:33

Heer, ik herken mezelf in Petrus. De overmoedigheid overvalt me meermaals. De dromen, de gedachten, de idealen zijn groot, maar om die werkelijk standvastig ten uitvoer te brengen: dat is niet zo evident! Toch herken ik ook de grote liefde van Petrus: hij wil zichzelf zo graag aan U geven!
Vergeef me waar ik tekort schoot Heer. Vergeef me als ik mensen kwetste, als ik hoogmoedig was of hard. Zo wil ik niet zijn. Dat Uw liefde in mij kan leven en dat ik die liefde in alles wat ik doe mag doorgeven en doorleven: dat is mijn grote verlangen Heer! Amen

Annie schreef op 16 april 2019 om 10:49

Ik blader door de teksten en lees. Ik bid deze week met heel mijn hart voor alle mensen voor wie het leven nu heel moeilijk is, en zij die geen uitkomst meer zien, en hen die niet meer kunnen hopen op iets nieuws; ‘Zie Ik maak alles nieuw’, wat ikzelf mocht ervaren door de jaren heen!

Georgette schreef op 16 april 2019 om 10:39

Beste vrienden en tochtgenoten, deze retraite loopt stilaan naar het einde. Ik heb ze met veel aandacht en in gebed gevolgd. Ze heeft me diep ontroerd en diep in mijn hart laten kijken. De Heer is in veel momenten mij heel nabij geweest. Ik heb er alle vertrouwen in dat deze retraite niet voorbij is en me verder zal helpen om een stukje beter mens te zijn. Deze avond is er hier een biechtviering waar ik met een open en berouwvol hart zal aan deelnemen. Zo kan ik dan en ook dank zij deze intense retraite met een vrede en liefdevol hart uitkijken naar een Vrede en Liefdevol Pasen, Alleluia! Alleluia! Heel veel dank aan Pater Weel die ons zo goed op weg geholpen heeft.

Karin schreef op 16 april 2019 om 08:52

Voor U God draag ik mijn Tentoonstelling en ik hoop fier en waardig mijn lot te dragen.
Il ben niet uit op roem of eer maar heb uw creaties naar buiten willen brengen voor het eerst in al die jaren.
Maar U heeft mij gecreëerd en om er dan zelf te gaan staan en gewoon als Jezus te zeggen en ik hoef het niet te zeggen maar daar gaat het voor mij om.
Ik ben ook een kind van God.
Ik ben zijn geliefde dochter en Hij is mijn liefhebbende Vader.
Kan ik dat of verloochen ik mijzelf en mijn Vader als Petrus op het moment suprême.
Ik weet het niet, Ik hoop het niet.
Waardig en vol vertrouwen wil ik alles incasseren en transformeren wat op mij afkomt.
Dat Geloof,Hoop en Liefde overwinnen en dat Zijn Naam geprezen wordt in alle Toonaarden.
Lieve God blijf mij nabij

bep schreef op 16 april 2019 om 08:51

De goede God leert ons kennen tijdens deze bergtocht.

Welk personage in de kruisweg zal Jesus ONS, toebedelen…
Worden we herkend in de menigte langs de via Dolorosa…
Zal hij onze kwetsbaarheid aantreffen…en onze twijfel opmerken.
Twijfel die het dromen belemmert en onze blik kan verstarren…
Twijfel die het voelen blokkeert…wanneer we tasten in het duister.

Laten we met liefde elkaars kruis helpen dragen. Bergop en bergaf…
Hoeveel hanen er ook mogen kraaien…laten we U , Jesus, als vriend blijven volgen.
Als licht dat ons aanstoot in de morgen…
Opdat Uw wil geschiede…

Karin schreef op 16 april 2019 om 08:41

Heb Ik erg veel moeite om na het prachtige beeld van Palmpasen ineens weer alleen op de berg te staan.
De eensgezindheid die de foto had.
Samen zijn wat een keer geen angst opriep bij mij en daardoor durfde ik makkelijker naar Pasen toe in de hoop dat Jezus en ook ik toch niet gekruisigd zouden worden.
Nu weet ik het niet meer en komt de angst terug.Het enige wat we kunnen doen is doorgaan tot het eind en dan zullen we weten …..

Nadia schreef op 16 april 2019 om 08:38

Als mens probeer ik zoveel mogelijk op een holistische manier te leven. Dualisme probeer ik te weren. Petrus reageerde holistisch maar zijn overlevingsmechanisme reageerde dualistisch. De erkenning van eigen zwaktes en de zwaktes aan mezelf toe te laten vormen een kwetsbaarheid. Kwetsbaarheid hoeft niet noodzakelijk negatief ervaren te worden want broosheid maakt verbindingen.

Mariejan schreef op 15 april 2019 om 23:25

De alfa en de omega – Ken jezelf. Mens, je ben zo’n prachtig wezen en zo gecompliceerd. Het ontroert mij heel erg.
Van Petrus kreeg ik tijdens de meditatie opeens het beeld van een prachtige jonge hond, die ontzettend veel van zijn baas houdt.

lieve 2 schreef op 15 april 2019 om 22:07

Petrus belofte vol overmoed en zijn bitter wenen na zijn lafheid… Zelf zou ik na zijn ervaringen,pas daarvoor, zelfs niet aan dat vuur hebben gestaan en was ik al ver gevlucht. Alles hing bij mij in mijn jeugdjaren en jong-volwassenheid van zoveel factoren af. Ik heb soms in de vastentijd zware voornemens gemaakt en die ook uitgevoerd 40 dagen lang. Dat bleek zelfs gemakkelijk, ik wende aan die beperkingen. Andere jaren beloofde ik niets en werd het ook niets, was ik met andere zaken bezig. Op ‘prestaties’ was ik niet uit. Meer met God en geloof bezig zijn was wel intenser dit jaar, dankzij jullie. – Ik kan er vanavond zo moeilijk bij blijven, ik dwaal met mijn gedachten steeds af naar de brandende Nôtre Dame in Parijs. Het is zo symbolisch. Heer, laat het een schok zijn voor ons allemaal, juist in deze Goede Week. Sorry voor het afdwalen.

anna-maria schreef op 15 april 2019 om 21:53

Het is met heel veel emotie dat ik kijk naar de brand van de Notre Dame Cathedraal in Parijs. Laten we allen bidden voor deze christenen die hun geloof daar uitdragen, dat ze in deze Goede Week ook een plaats vinden om elkaar te blijven ontmoeten. Ten gevolge van een operatie was ik vorig jaar in de onmogelijkheid om de diensten hier bij te wonen, doch heb een zeer intieme en zinvolle goede week kunnen beleven via KTO, die deze plechtigheden vanuit deze cathedraal hebben weergegeven. Heer zorg voor uw volk.

Catharina Nelissen schreef op 15 april 2019 om 18:24

Joke, u kent mij niet; ik ben één van de stille tochtgenoten in deze retraite. Maar ik heb uw bijdragen in het gastenboek gevolgd en voor u beiden gebeden. En dat is voor mij een reden om mijn zwijgen nu te doorbreken en u van harte mijn oprechte deelneming te betuigen. Ik leef mee en wens u alle sterkte en Gods nabijheid nu maar ook voor de komende tijden.

luís Weel schreef op 15 april 2019 om 17:58

Armen zul je altijd bij je hebben………..Ze doet het voor mijn begrafenis
Typisch de stijl van Johannes: evangelist van de liefde….en….ontmaskering van een verrader.
Maria, zittend en luisterend aan de voeten van Jezus…..het beste deel….Judas die schijnheilig opkomt voor de armen, maar als dief bestempeld wordt.
Waar sta ik? Hoe is mijn gedrag? Ben ik Jezus aan het begraven of doe ik iets om het beste te geven van mezelf?
Ben in verwarring vandaag….een beetje moedeloos en voel me machteloos!
“Wat kan ik de Heer teruggeven voor alles wat Hij mij heeft gegeven?”
Ik kom niet verder dan een rouwmoedig hart en voel me een geknakt riet….
“Ontferm U over mij, Heer, ontferm U, omdat U door het kruis de wereld verlost hebt”

Temina schreef op 15 april 2019 om 17:51

Op goede vrijdag een lastig gesprek over “ Zorg van gehandicapte zus “ Heer leer mij op u te vertrouwen, legt u mij op de juiste tijd, wijze woorden in de mond, ben geen overtuigend spreker, het is essentieel om te luisteren, te zwijgen en waar te nemen. Help mij mijn boosheid en teleurstelling tot bedaren te brengen. “ Gelijk hebben en Gelijk krijgen” zijn 2 verschillende dingen en eigenlijk niet belangrijk. Het enige wat telt is een voorspoedig gesprek met wederzijds respect met als resultaat “ Goede Zorg “ ik zie hier tegenop, wees mij nabij, amen.

lilian schreef op 15 april 2019 om 16:43

Ik probeer stil te zijn en ervaar de nabijheid van Jezus , Hij is mij meer nabij dan te voren. Ik besef zijn grote eenzaamheid , zijn angst maar ook zijn aanvaarding aan de Vader. Met Hem onderweg zijn betekent voor mij dat Hij mij niet alleen laat. Ik bid om kracht .

Linda schreef op 15 april 2019 om 16:28

Lieve Joke en tochtgenoot,
Nee jij haakt niet af. Je bent in onze gedachten en gebeden en we gaan samen verder. We laten je niet in de steek. We blijven elkaar een helpende hand aanreiken.
Waar we ook gaan of staan God zal ons voor eeuwig behoeden.
Heel veel sterkte en kracht. We weten dat God je leidt en helpt.
Moge je dierbare man in vrede rusten.
God vermeerder ons aller geloof.

Temina schreef op 15 april 2019 om 15:53

Hoe heeft Gods liefde zich in mijn leven geopenbaard? De gave van het geloof, een echtgenoot, zonen, schoondochters, kleinkinderen, een paar kennissen, redelijk verstand, veel talenten, momenten van geluk en vrede, zelfreflectie en overvloed. Wat kan ik op mijn beurt doen om mijn liefde te tonen? Mijn kruizen moedig en heimelijk dragen, mijn zwakke gezondheid omarmen, zwijgen, dankbaarheid voor het allerdaagse, vertrouwen en vooral loslaten, zodat er meer ruimte komt om het kruis van mijn naaste te helpen mee te dragen en mijn liefde rijkelijk uit te strooien.

Olivia schreef op 15 april 2019 om 15:11

Heer Jezus, Gij hebt het lijden doorstaan opdat wij allen zouden leven. Bewaar in ons de vrucht van uw liefde en barmhartigheid; dat ook wijzelf het kruis opnemen en de weg opgaan die leidt naar de verrijzenis.

Lieve schreef op 15 april 2019 om 14:26

Jezus sinds ik je echt heb toegelaten in mijn leven en gebed, is mijn leven veel veranderd. Jij bent mijn Licht, mijn houvast, mijn richtsnoer. Ik heb jouw liefde al zo vaak mogen ervaren. Het is onbegrijpelijk dat ik met al mijn gebreken toch zoveel liefde mag ervaren! Ik kan het met mijn menselijk verstand niet vatten. Dank U Heer!

Maria schreef op 15 april 2019 om 12:16

Als ik liefde toe kan laten is er genoeg. Geven en ontvangen gaan dan vanzelf. Als ik liefde niet kan voelen, dan is het moeilijk, eenzaam, opgesloten.
Vandaag kan ik liefde voelen. Dat is fijn.

Carla schreef op 15 april 2019 om 08:44

Voor een ieder een goede stille meditatieve week toegewenst. God is nabij en Jezus loopt de berg op. Ach hoe diep is de smart van de Moeder.

Carla.. schreef op 15 april 2019 om 08:18

Heer leg Uw mantel van Liefde om Joke heen zodat ze mag ervaren U laat haar nooit alleen!
Mijn oprechte deelneming Joke en veel sterkte in deze week.

bep schreef op 15 april 2019 om 08:10

HOREN
… tot mijn gedachtenis

ZIEN
Zijn lichaam…zijn bloed

ZWIJGEN vandaag
Vader ..vergeef het hun..
Moeder…zie hier Uw zoon

Nadia schreef op 15 april 2019 om 07:56

De spreuk van vandaag brengt stilstand. Liefde is onvoorwaardelijk diep en breed met vergeving en keuzes om telkens de liefde te bewaren, te ervaren, te delen.

Lieve schreef op 15 april 2019 om 05:47

Joke, ik ken jou niet, maar ik bid voor jou bij het overlijden van je echtgenoot. Mijn oprechte deelneming! Ik hoop dat je kracht en steun vindt bij God die ons draagt doorheen al ons lijden en ons verdriet! Weet dat lijden en sterven niet het laatste woord hebben! Dat leert Pasen ons!

lieve schreef op 15 april 2019 om 05:40

“Hij ontdoet zich van Zijn Goddelijke majesteit en heeft zich aan ons gelijk gemaakt.”
Hoe kan ik Hem nog meer volgen? Waarvan moet ik me ontdoen?
Ik denk dat ik vooral moet leren aanvaarden. God zoeken in de dagdagelijkse dingen: de zaken die zich voordoen in mijn leven. Soms zit in die aanvaarding mijn Godsvertrouwen. Weten dat Hij me draagt en leidt.
Ik moet stoppen met me af te vragen waarom dit of dat zich voordoet in mijn leven: de realiteit in de ogen kijken, op God vertrouwen en de dingen “ondergaan”: niet slaafs, maar in geloof en vertrouwen.
Loslaten van eigen controle: dat ik vaak een opgave voor mij.

Het citaten van deze week raken me: Etty Hillesum die het heeft over God in jezelf zoeken en ontmoeten: mooi en herkenbaar! Het andere citaat is ook prachtig: rust vinden in het “vertrouwen”

Ik wil deze week echt tot U naderen Heer: meer tijd voor U maken en in verbondenheid met U deze Goede Week beleven.

Marie schreef op 14 april 2019 om 23:58

Joke ik voel met je mee. Iemand afstaan is altijd zwaar, ze laten immers een leegte, maar ook blijde herinneringen na. Sterkte.

Mariejan schreef op 14 april 2019 om 23:47

Joke, mijn oprechte meeleven met het verlies van je man vannacht. Ik wens jou heel veel sterkte en ik hoop dat je veel mooie mensen om je heen hebt. God en zijn zoon zijn bij je!

Mariejan schreef op 14 april 2019 om 23:42

Maria zalft de voeten van Jezus met kostbare balsem. En droogt ze af met haar haar.
Later wast Jezus de voeten van de leerlingen met water. En droogt ze af met een doek.
Ik voel me door beiden gedragen door liefde. Ze zijn beiden liefde. Mijn hart is hierdoor kalm. Ik probeer met open oog naar de wereld en alles wat leeft te kijken. De wereld die mijn thuis is en waar ik heel veel van houd, hoe moeilijk ze het ook heeft. Wat kan een mens meer doen dan oprecht houden van (soms heel subtiel). Daar komt verder alles uit voort. En het brengt ook pijn met zich mee. Ik hoop dat mijn liefdesmaat iets kan bijdragen aan het welzijn.

Temina schreef op 14 april 2019 om 22:31

Jezus is aan de mensen gelijk geworden, met een groot verschil hij niet zondigde. Ik moet mij ontledigen van mijn ondeugden, dat gaat mij nooit lukken, ik ben immers een mens, toch is deze bewustwording gekoppeld aan een uitdaging zeer essentieel. Ik wil Jezus volgen, maar ben afhankelijk hierin in de genade van God, amen.

lieve 2 schreef op 14 april 2019 om 21:56

Heb helaas door ziekte weer eens twee dagen van de bergbeklimming gemist en meteen ook de steun en het groepsgevoel dat uitgaat van dit gastenboek. Ik probeer er terug in te komen bij de eerste suggestie: “Hoe voelde ik Gods liefde geopenbaard, echt duidelijk gemaakt in mijn leven?” Spontaan volgt mijn antwoord: ALS EEN WARMTE in mij, een warmte die meteen een krachtbron wordt, een stroom van energie die naar de anderen uitgaat. Er was (is?) nog een tweede manier. Ik aarzel om het zomaar neer te tikken op een machine: Soms had ik het gevoel dat God met me speelde zoals met een kind, soms zelfs dat Hij me speels op mijn neus tikte om een dwaasheid van mijn kant. Ook toen was ik al volwassen.Veel later – en tot mijn verbazing- las ik wel eens diezelfde gedachte of ondervinding uitgedrukt in een gedicht, zowel oud als modern. Nu gebeurt dat niet meer. Ik hoop dat God in mijn laatste levensdagen nog eens met mij wil komen spelen op een strand. Ik durfde dat nooit aan iemand vertellen.

bep schreef op 14 april 2019 om 21:35

Op palmzondag 24.00 overlijden draagt (ook) iets moois in zich…
Oprecht medeleven Joke.

Truus schreef op 14 april 2019 om 20:24

Joke heel veel sterkte en kracht. Hij is nu bij onze Heer,mag dit een beetje troost voor je zijn.

Melchior schreef op 14 april 2019 om 20:04

Ik beloof mezelf komende week iedere dag iemand te bellen die de berg op moet en mij, al is het maar even, nodig heeft.

Carla schreef op 14 april 2019 om 19:36

Och, Joke gecondoleerd met het heengaan van je lieve man. Vrede zij met hem, Jezus ontfermt zich over de treurenden. Amen.

Jean Louis schreef op 14 april 2019 om 18:58

In de gebedssuggesties voor 15 april lees ik :”Gods overvloedige liefde voor mij”. Wij westerlingen, noord-europeanen, noord-amerikanen,….. kunnen ons in deze uitspraak gemakkelijk terug vinden en deze uitspraak kan ons troosten, steun geven,… .

Mensen die in hongersnood leven, oorlog, vluchtelingen, ongeneeslijk zieke kinderen, slachtoffers van natuurrampen….. en anderen zoals vermeld in het bericht van Mieke van 07 april… hoe kunnen zij deze oneindige liefde van God ervaren? Bestaat deze liefdevolle God dan NIET voor hen?

Tal van boeken las ik over het lijden en een oneindig liefdevolle God, gesprekken met priesters had ik hierover,… geen enkel antwoord vond ik hier voor. Eén jezuïet zei mij dat hij het ook niet wist.

Ik vraag mij soms af : “Bestaat zo een oneindig liefdevolle God wel ?” . Zou mijn vroegere vriend professor Etienne Vermeersch dan toch gelijk hebben, wanneer hij en reporter Verhofstadt hun verhaal doen in het boek “Een zoektocht naar Waarheid” en “Over God”? Ik blijf nog een tijdje hopen dat zij geen gelijk hebben. Alleen … hoe lang zal ik dit nog volhouden?

Olivia schreef op 14 april 2019 om 18:15

Heer, moge uw Geest met ons zijn tijdens de komende Goede Week. Mogen wij doordrongen worden van het mysterie van de eucharistie, van de voetwassing, van uw passie, van de stiltetijd voor het paasfeest, om met Pasen verenigd met U op te staan in de Vader om uw Vrede uit te zingen naar allen en alles. Ja, moge uw Geest met ons zijn de komende dagen. In uw naam. Amen.

Maria schreef op 14 april 2019 om 17:44

Joke, Heel veel kracht en sterkte.
Moge de mooie herinneringen je tot kracht zijn,
dit verlies te kunnen dragen.
Als tochtgenoot voel ik met je mee.

luís Weel schreef op 14 april 2019 om 17:15

Beste Joke,
Palmzondag is ingeluid. Voor je man is het volbracht. Hij heeft vervroegd de palmtak in zijn hand. Jij mag hem verder dragen tot aan het graf in het geloof van de verrijzenis. Daar waar liefde is en vriendschap is, daar is God.
We hebben gebeden. Ik las op een grafschrift: “Zolang jij aan me denkt, ben ik er.”
Vooral deze dagen blijven we, meegaande met Jezus op zijn tocht naar de Calvarieberg, ook aan jou en je familie denken.
Ik herinner me dat ik als kind, op aandringen van mijn ouders, op Allerzielen naar de kerk ging om zieltjes te redden en volle aflaten te verdienen voor de gestorvenen. Misschien herinner jij je ook zoiets: 6 onze vaders, 6 wees gegroeten, 6 eer aan de Vader…, 6 Heer, geef hem de eeuwige rust,. vervolgens de kerk uitgaan en opnieuw binnengaan om voor weer een andere ziel in het vagevuur te bidden en naar de hemel te geleiden.
Dit was en is een manier om tot uitdrukking te brengen: “Ga met God en Hij zal met je zijn.”
In de citaten van deze week 7 voor onze retraite staat: “Bidden is kijken zoals oude mensen. Er zijn nauwelijks nog woorden en gebaren. Het wordt stil.”
“Het zwijgen van God” is Zijn aanwezigheid in de liefde die zichzelf ontledigt.
Sterkte toegewenst.

Olivia schreef op 14 april 2019 om 17:07

Joke, ik leef intens mee en wens u veel kracht en moed in deze droevige tijd.