Gastenboek

Elly schreef op 20 april 2019 om 09:18

Samen kiezen voor het leven

Annemarie schreef op 20 april 2019 om 09:13

Het oude is voorbij!
Heer Jezus, leer mij U steeds weer in de stilte van mijn innerlijk te zoeken. Rol de steen weg voor het graf van mijn hart. Vernieuw mijn hart. Doop mij in Uw Liefde. Ontsteek in mij Uw Licht. Maak mij tot een nieuwe mens, die voortgaat in Uw sporen.

Nadia schreef op 20 april 2019 om 07:53

Stille zaterdag is stil en een dag om het verleden een plaats te geven door met je naasten om je heen nog eens over te praten zodanig toekomstplannen in realiteit te mogen verwezenlijken

Anita schreef op 20 april 2019 om 07:31

Wat zal ik na 40-dagenretraite missen….

den Dirk uit Antwerpen schreef op 19 april 2019 om 22:58

Merci, Jezus dat Gij dat allemaal voor ons allen over gehad hebt, een dikke, gemeende merci, ook namens allen die deze 40 dagen mee aan het klimmen zijn, de ene al wat trager dan de andere, de ene al wat verstrooider dan de andere, de ene soms een beetje tegen zijn goesting, de andere met volle, diep gemotiveerde overtuiging, maar wel allemaal ene stoet vol met pelgrims van allerlei pluimage, politiek overtuiging en leeftijd, saaie pieten en bon-vivants, dikken en dunnen, gezonden en zieken, soberen en gulzigaards, bedachtzamen en losbollen, maar wel allemaal gelovigen, de ene al wat meer dan de andere.

luís Weel schreef op 19 april 2019 om 22:51

Goede vrijdag… waar ligt het “goede” van deze dag?
Zojuist weer thuis gekomen na de meditatie over het lijden en de dood van Jezus. De liturgie was voorbereid door een man van boven de 80 jaar, 52 jaar getrouwd. Zijn vrouw bracht veel jaren door in klinieken voor behandeling. Deze week definitief overgebracht naar een zorginstelling. Een dochter die een strijd voert op leven en dood en dan vandaag nog een klap: een andere dochter heeft kanker om maar niet te spreken van onenigheid onder hen. Nu is hij alleen in een groot huis.
Soms denk ik: hij heeft nog meer geleden dan Job die ook alles kwijt raakte. Ik voel me klein worden in de confrontatie met zoveel leed. Graag wil ik mee lijden, maar voel me onmachtig. Misschien ben ik wel zo iemand als Simon van Cyrene, die tegen wil en dank, moest helpen om het kruis met Jezus de berg op te sjouwen…Wat is er voor goeds aan? Het is allemaal zo wreed en in mijn ogen vaak zo onrechtvaardig. Miljoenen getroffenen door orkanen en overstromingen in Ethiopië en omstreken… en ga zo maar door. Soms lijkt de litanie van rampen en beproevingen in het leven wel veel langer dan de hele litanie van alle heiligen die we in de paasnacht aanroepen voorafgaand aan de wijding van het doopwater. Ik begrijp het allemaal niet, maar kan me niet tevreden stellen met de dooddoener “Het heeft zo moeten zijn”. Vandaag kan ik alleen maar stil zijn en kijken naar die 3 kruisen bovenop de berg. Het is volbracht, Jezus is gestorven. Zijn moeder en Johannes die hem liefhebben, hadden het er zeker net zo moeilijk mee als Jezus zelf. Een paar woorden van Jezus:” Vrouw, zie daar uw zoon, zoon, zie daar uw moeder.”
Het leven gaat door. We moeten voor elkaar zorgen als moeder en kind en als kind en moeder.
Jezus is uit zijn lijden verlost. Zijn lijden verlost ons en moet ons klaar maken om het leven te omarmen en verder te gaan.
Joke, ongetwijfeld heb je dezer dagen het lichaam van je man teruggegeven aan de aarde en, naar ik geloof zijn leven in Gods handen gelegd. Misschien mag jij vandaag met je hart de woorden van Jezus als troost ervaren: “Heden zal hij met me zijn in het paradijs” . Ik bid vandaag voor hem het wees gegroet. Sterkte toegewenst.

Veerle schreef op 19 april 2019 om 21:32

Vader ,
We kennen het lijdensverhaal van Jezus , en hoewel ik het al zoveel malen heb horen vertellen , toch voelt het niet goed , doet me geen goed . En toch gaat zoveel liefde door Zijn lijden heen . Hij gaf niet op en ging tot het uiterste .
Jezus ‘ Liefde wil ook onder ons zijn . Deze namiddag – in het vrijwilligerswerk – heb ik , samen met bewoners van een woon – en zorgcentrum , de kruisweg gevolgd . Het was een moment dat ik niet nader kan omschrijven , zo ’n stille en serene sfeer . Nadien ben ik op ziekenbezoek gegaan . Dankzij het vrijwilligerswerk en ik gaan inzien hoeveel lijden aanwezig is , maar gedragen lijden , gedragen in de kracht van ons geloof . Onder alle omstandigheden . Dank om het besef , hoe Jezus één werd met ons .

Truus schreef op 19 april 2019 om 13:16

Heer vandaag kan ik alleen maar stil worden en dankbaar zijn en knielen vanavond bij de kruisverering.

Mariejan schreef op 19 april 2019 om 12:27

Aan je eigen kruis vastgenageld worden! Je eigen kruis dragen is nog tot daaraantoe. Dat moeten we allemaal. Maar er door anderen aan vastgenageld worden is een zeer aanmatigende, respectloze misdaad (en dat is nog zacht uitgedrukt). We bidden voor alle slachtoffers hiervan. Niemand kan beseffen hoe diep hun lijden is, tenzij zelf meegemaakt.

lilian s. schreef op 19 april 2019 om 11:52

Heer, U heeft voor ons geleden, ik denk aan uw eenzaamheid in de hof van olijven. U bad tot de Vader ” laat deze kelk aan mij voorbij gaan, maar niet mijn wil geschiedde maar de uwe”. Uw grote verlatenheid, beschimpt en bespot allemaal om de mens te verlossen. Help ons dit te beseffen hoe groot uw lijden was, hoe moeilijk het was de berg te beklimmen. Laat ons niet alleen Heer, wees ons nabij.

Lieve schreef op 19 april 2019 om 11:48

Heer, ik dank U om Uw offer! Voor ons, voor mij hebt Gij dit lijden ondergaan. Ik kan alleen maar knielen en het hoofd buigen, in alle nederigheid. Uw liefde is niet te vatten met ons menselijk verstand. Vandaag wil ik bij U zijn, en nog meer proberen begrijpen wat Uw kruisdood voor ons betekent. Maak mij nederig van hart en ontvankelijk voor Uw Liefde Heer!

Maria schreef op 19 april 2019 om 10:59

Mijn schaduw onder ogen zien en overwinnen, gaat het daarom? Kan ik dat, durf ik dat?

Lieve Van Kerckhove schreef op 19 april 2019 om 10:12

De tekst is een hulp om vele levensmomenten te gedenken en de huidige situatie te beoordelen.
Vanuit voor- en tegen ervaringen kan men alleen een sterkte opbouwen die belangrijk is om oordelen te
relativeren en kans geven om open te staan voor anderen dichtbij en verder af.

jail schreef op 19 april 2019 om 10:03

We hebben het verraad van Judas gehad en zo zag ik mijn eigen verraad.
Petrus die niet durfde uitkomen voor zijn geloof hij verraadde Jezus drie maal.
Hoeveel heb ik Hem al verraden?
Hem en mijn medemensen.
Iedereen, echtgenoot en kinderen familie of vrienden heb ik ze niet al allemaal al eens verraadden.
Ook door hen voel ik me dikwijls verraden.
Het kwaad zit in mij, en ik zie jammer genoeg ook het kwaad in de anderen.
Heer waarom zie ik meer het kwaad in de andere dan het goede? Het kwaad in mezelf in plaats van het goede in mezelf?
Ik heb enkele dagen met mijn hoofd in de wolken gezeten. Ik kan niets meer zien.
Ik voel geen liefde meer.
Ik doe alles uit plicht maar niet uit liefde.
Ik voel me nu levend dood.
Heer geef me wijsheid, geef me liefde, geef me hoop.
Dat ik terug mag geloven dat Pasen er aan komt, Uw verrijzenis, onze verrijzenis.
Luis Weel verwoord wat ik ook heb gevoeld deze dagen.Wat me weer deed twijfelen aan ons geloof door de vervolging elk eerste geborenen zal Ik doden.
Vind ik zo angstaanjagend.
Zijn getuigen geeft me weer wat kijk op onze slavernij en bevrijding. Dank je . Heer blijf ons nabij .

Guido schreef op 19 april 2019 om 09:39

Na de laatste maaltijd, de paasmaaltijd van de Heer met zijn apostelen, waar Hij de ultieme les in nederigheid en dienstbaarheid gaf, en waar Hij zijn blijvende aanwezigheid onder ons gaf in het gebroken brood en de wijn, Zijn Lichaam en Bloed, ging Hij de olijfhof in. Hij bad in stilte… Laat deze kelk, Vader aan Mij voorbij gaan, maar, niet Mijn wil geschiede, maar de Uwe ! En dan barstte het geweld los… De beschimpingen, valse verklaringen, geselingen, vernederingen door de verschillende overheden en het volk, om uiteindelijk op Zijn kruis ter dood te zijn gebracht…
En dat allemaal om onze zonden, om ons redding te brengen van het kwaad van de wereld. Zijn wij wel dankbaar genoeg ? Zijn we er ons voldoende van bewust ? Aanvaarden wij wel die redding ? En willen wij ons leven ook radicaal omkeren en in Zijn voorbeeld van liefde gaan leven ??? Ook als het moeilijk wordt ??? Laten wij de Heer vragen om ons nooit in de steek te laten als het moeilijk wordt…..

Jacco schreef op 19 april 2019 om 09:11

JIJ bent kostbaar! Geloof niet in de leugens in je hoofd in je hart! Die je doen willen geloven dat dit niet waar is.
JIJ, bent uniek een geliefde kind van de aller hoogste God.
HIJ, ging jou voor, de mens geworden God
HIJ, stierf aan het kruis, droeg ALLE pijn, jouw pijn,
Hij ziet jou, nu!

bep schreef op 19 april 2019 om 09:00

De geest gegeven : gebeurd!
Verlost. Voorhang gescheurd

Volbracht
Onmetelijke kracht?

Aarde donker de zon
zoals het begon

Een hemels akkoord
In den beginne het woord

De cirkel rond
Een nieuw verbond

Welgedaan
Opgestaan!

Het wordt pasen!

Nadia schreef op 19 april 2019 om 08:58

Als mijn lijden voor een vereffening kan dienen… neem het ! Neem het! Vandaag zal ik om 15.00 hr alles stil leggen zodanig dat ik tot zondag alles kan overlopen om zondag het keerpunt te voelen.

Annemarie schreef op 19 april 2019 om 08:01

“O crux, ave spes unica! Wees gegroet, o Kruis, onze enige hoop, schenk ons geduld en moed en behoud de vrede in de wereld! ” Dat waren woorden van paus Johannes Paulus II bij de kruisverering tijdens zijn laatste Goede Vrijdag op 25 maart 2005 een week voor zijn overlijden. Hij kon bij de Kruisweg in het Colosseum in Rome die Goede Vrijdag niet meer lijfelijk aanwezig zijn en volgde de overwegingen van de staties vanuit zijn privé kapel op een beeldscherm.
Hij droeg die dag ook zijn eigen lijden op, opdat het plan van God met de wereld vervuld zou mogen worden en het Woord van God onder de volkeren zou komen. Hij zei: ” Ik ben een ieder nabij die op dit moment door lijden beproefd worden. Ik bid voor ieder van hen. ”
Het beeld van deze zieke, oude paus zo gebogen in een stoel alleen in zijn kapel biddend voor alle lijdende mensen op de wereld. Het leek wel een afspiegeling van Jezus op het kruis. In zijn laatste boodschap op die Goede Vrijdag hield JPII ons voor, dat door het mysterie van het kruis van de Zoon van God een nieuwe hoop voor de mensheid is ontsprongen.

Het klinkt in mijn oren vandaag als een voorbode van vruchtbaarheid; alleen nadat de graankorrel in de aarde is gevallen, kan zij vrucht dragen. Maak mijn dorre hart uit liefde voor U weer vruchtbaar, Heer, voor de mensen om mij heen! Leer mij Uw weg!
Ik bid deze dag mee met de woorden van de Kerk: ‘Ik aanbod U, o Christus, en loof U, omdat U door Uw heilig Kruisoffer de wereld hebt verlost. ‘ Amen.

luís Weel schreef op 19 april 2019 om 00:26

“Gelukkig zij, die genodigd zijn om deel te nemen aan de maaltijd van de Heer”
We waren maar met een 15 personen samen. Een kleine groep om Jezus te herdenken, zijn nabijheid te proeven en om in deze tijd in zijn voetsporen te treden. Het was het Pesach-maal, dat is het herdenken van de bevrijding uit de slavernij van Egypte. Ook voor ons is het bevrijdingsfeest op 5 mei iets wat we elk jaar willen vieren.
Ik weet eigenlijk niet eens of je mag spreken van een feest. Het ging er nogal bloedig toe voordat de uittocht uit Egypte begon en ook de bevrijding zelf was angstaanjagend: vervolging, angst, een leger dat omkomt in de golven van de zee, euforie en daarna een barre tocht van 40 jaar door de woestijn. Het jaarlijks herdenken waard van dat stuk in de historie van het joodse volk.
Ik ben vandaag blijven steken in 2 woorden: slavernij en bevrijding. Wat betekenen die woorden voor ons leven? Wat is vandaag de slavernij, die we van ons af moeten schudden? Waaraan zijn we verslaafd? Drugs….drank….consumptiemaatschappij….zoeken van eigen belang….onderdrukking en uitbuiting van anderen…..oorlogsdreiging en oorlogsgeweld…..onverschilligheid….manipulatie…pesterij…….
Het is maar goed dat we elke viering van Witte donderdag maar beginnen met ons hoofd te buigen en onze schuld te belijden, waarna de zegen van vergeving kan volgen: Moge de goede en barmhartige God zich over ons ontfermen…
Leve de bevrijding….Jezus nodigt uit om aan de herdenking van de echte bevrijding deel te nemen: het avondmaal dat de definitie bevrijding inluidt en een ware revolutie ontketent tegen de structuren waarop onze wereld is geënt. Hij is het die zichzelf, zijn lichaam en zijn bloed aan ons te eten en te drinken geeft. Hij is het die de wereldorde omkeert van heersen naar dienen, van de grote jongen uithangen naar nederige dienstverlening.
Elke dag opnieuw moet ik daarmee opnieuw beginnen. Maar wie ben ik?
Als Hij me niet constant voedt met zijn eigen lichaam en bloed, zal het moeilijk zijn om op het einde van de rit met een goed gevoel te kunnen zeggen: “Het is volbracht. Vader, in Uw handen beveel ik mijn geest.”

Veerle schreef op 18 april 2019 om 22:07

Vader ,
Uw uitverkoren Zoon moest lijden en sterven , om ons van onze zonden en tekorten te redden . Redder in nood , altijd blijft U onze toeverlaat en gaat voor ons uit . Ook als die weg zo onverdraaglijk moeilijk is en geen zicht op uitkomst geeft . Dat is de weg ten Leven , waar wij U mogen ontmoeten . Leren leven met ons eigen kruis doen we dus nooit helemaal alleen . Maar om dit enigszins te kunnen plaatsen , gaan daar heel wat levensjaren aan vooraf . Het mag dan ook een ware genade zijn om dan met Jou verenigd te mogen worden .

Lucia schreef op 18 april 2019 om 17:06

Daar in de zaal van het Laatste avondmaal ,
kreeg ik het warm en koud tegelijk .
De gedachte die opkwam was , eet met ons mee
en drink wat van Mij. Was in een flits weer voorbij.
de uitnodiging was heel direct en was vlug weer over .
Ik kon mij nu realiseren wat er echt gebeurd was .
Laat mij Uw stem horen Heer , opdat ik U mag blijven volgen.
Dat ik telkens mag opkijken , naar omhoog,U,
als daar weer een berg komt opdoemen , en weet en geloof dat U mij daar voor gaat .
Dank u Jezus ! dank u wel !

Temina schreef op 18 april 2019 om 15:59

In de nacht waarin hij werd overgeleverd nam Jezus brood, en na gedankt te hebben brak Hij het en zei: Dit is mijn lichaam voor u, doet dit tot mij gedachtenis. Witte Donderdag, vanavond naar de kerk om afscheidsmaal – liefdesmaal te vieren. Ik wens jullie allen vanavond een Gezegende viering.

lilian s. schreef op 18 april 2019 om 14:17

Jezus leert ons wat nederig zijn betekent. Hij wast de voeten van zijn leerlingen. Hij toont hen maar ook ons hoe je met elkaar om moet gaan. Zijn liefde voor de mens is zo groot, dat Hij zelf voor ons wil sterven. Als mens begrijpen we dat niet.Vader, ik dank u voor uw Zoon die zo om ons geeft.

Annemarie schreef op 18 april 2019 om 14:01

Vandaag stelde ik me voor, hoe het zou zijn geweest, als ik bij het Laatste Avondmaal aanwezig zou zijn geweest-, misschien gewoon als een dienstmeusje, dat hen bediende en alles aandroeg voor de tafel voor Jezus en zijn discipelen. Wat zou ik gedacht hebben? Wat zou ik gevoeld hebben?
Ik vrees dat ik niet geweten zou hebben wat daar gebeurde of nog minder wat er stond te gebeuren. Misschien zou ik wel instinctief gevoeld hebben dat onder de uiterlijke tekenen van het breken van het brood en het delen van de wijn iets Groots gebeurde.
Er is een prachtige steengravure van een Nederlandse kunstenaar Aart Dobbenburgh van de handen van Jezus op het moment dat Hij het brood breekt. Die handen spreken zonder woorden al zo’n duidelijke taal van liefde en tederheid; nog afgezien van het gebed van het Onze Vader dat Jezus diezelfde avond zijn leerlingen leerde, als een soort geestelijke erfenis tot op de dag van vandaag.
Ik vrees dat ik dat alles die avond niet zou hebben begrepen en ik vrees, dat ik de diepte van het Mysterie van Witte Donderdag en de instelling van de Eucharistie zelfs nu nog niet kan begrijpen, maar het mag aanvaarden als een Godsgeschenk – te groot voor woorden.

Maria schreef op 18 april 2019 om 10:51

Verder de berg op, het laatste stuk met mijn worsteling me te bevrijden van afhankelijkheid. Overgave, vertrouwen in mijn leven toelaten is eng omdat ik bang ben dan afhankelijk te worden, dat anderen gaan bepalen wat ik wel en niet kan doen.

Jan Claes schreef op 18 april 2019 om 10:02

Hoe moeilijk is het toch om het voorbeeld van Jezus na te volgen. Dit zou nochtans de leidraad voor ons leven moeten zijn. Hij heeft ons de weg getoond en heeft ons in parabels zijn wijsheid proberen duidelijk te maken, maar wij denken voortdurend dat we alles beter weten. Hopelijk heeft God voldoende geduld met mijn talrijke tekortkomingen.

marja boet schreef op 18 april 2019 om 09:52

Heel moeilijk nu komt het afscheid.

bep schreef op 18 april 2019 om 09:34

Horen en doen….Tot zijn gedachtenis
beseffend dat ieders wens vader van ZIJN gedachte-n-is

Een laatste maaltijd
Een stevige, voor de laatste klim nog één keer gas
en voor wie lijdt
Een doekje voor het bloeden in de rugtas

De zon schijnt…het weer krijgt een tien
Paasvreugde in elke dag en Witte Donderdag zien

Truus schreef op 18 april 2019 om 09:00

Ik vind het heel fijn om vanavond in de Witte Donderdagmis deel te mogen nemen aan het breken van het brood .en de wijn . Dank U hiervoor.

Nadia schreef op 18 april 2019 om 07:17

Mijn witte donderdag start ik door rechten en gezinssociologie in te blokken. Nadien nog wat tuinwerken en deze avond zorg ik voor vers gemaakte soep met brood en olie. Wat er door mij heen gaat, laat ik filteren. Het laatste avondmaal doet mij denken bij de uitspraken op mijn vragen die mijn Prof gaf. Ik neem een poosje mijn tijd en richt mij met het gevoel om mij te leiden naar een juiste ‘master’keuze. Mijn laatste academiejaar ligt vol met mogelijkheden die open liggen. 3 dagen om erover na te denken.

luís Weel schreef op 18 april 2019 om 00:43

Nee, Jezus beantwoordt niet aan Judas droom. Hij had het er erg moeilijk mee. Toen Jezus in Bethanië gezalfd werd door Maria met kostbare nardus, had Judas al zijn twijfels. “Was het niet beter geweest om dat geld aan de armen te besteden?”
Ik denk ineens terug aan die rijke jongeling die van Jezus te horen kreeg: “ÉÉN ding ontbreekt je, ga, verkoop alles wat je bezit en geef het aan de armen.” De jongeman ging heen, bedroefd want hij had veel bezittingen…
Ondanks het feit dat Judas zich niet op zijn gemak voelde bij Jezus, moet je toch zeggen dat hij bijna tot het einde toe met Jezus optrok. Hij vierde het paasfeest met Jezus. Hij had zelfs een vertrouwenspositie in de groep, want hij beheerde het geld en deed de betalingen voor de groep. Een wolf in schaapskleren? Ook zijn uiteindelijke keuze om het op een akkoordje te gooien met de hogepriester en de farizeeërs en hem voor geld over te leveren, bracht geen voldoening. Hij zocht een gelegenheid om hem over te leveren. Maar…nadat hij hem verraden had met een kus, vond hij geen vrede, gooide de geldstukken in de tempel en maakte een einde aan zijn leven.
Tweestrijd…. ik kan het nog niet over mijn hart verkrijgen om te zeggen: “Jezus, ik behoor U helemaal toe.” In de geest wil ik het, maar het vlees is zwak. Het is heerlijk om te zingen met het volk “O meu coração é só de Jesus, a minha alegria é a Santa Cruz – Mijn hart behoort alleen aan Jezus, mijn vreugde is het Heilig Kruis” maar ik twijfel of dat werkelijk zo is.
Sorry, ik voel me soms net als Judas, maar ik wil hem liever niet volgen en het probleem oplossen, zoals hij dat gedaan heeft.
“Heer, gedenk mij, als U in uw rijk bent gekomen en gedenk al onze rusteloze zoekers naar de goede weg in het leven”.

Olivia schreef op 18 april 2019 om 00:24

Bij Jezus laatste samenzijn, nodigde Jezus zijn leerlingen / vrienden uit…. Hiertoe horen: 1) Zij die met hem, Zijn levensweg zijn meegegaan…. 2) ook zij, die hem later zullen verloochenen ( Petrus)…. verraden (Judas)…. om Jezus verrijzenis twijfelen ( Thomas)….

Paulus beschrijft het verhaal van het laatste avondmaal, zoals het hem werd opgelegd en het verder moest door vertellen (1ste lezing van Witte Donderdag ) Johannes heeft het uitvoerig neergeschreven…. Hij was er bij als geliefde leerling van Jezus.

Ons treft vooral dat Jezus, vooraf, in alle kleinheid en nederigheid, de voeten van de leerlingen waste….en dat als VOORBEELD voor hen maar ook voor ons….De bedenking hierbij is : Kan ‘ ik ‘ omgaan met mensen, wie ze ook zijn….en dat in alle nederigheid en kleinheid ???? Nadien nam Jezus brood en wijn, met de woorden ” Dit is mijn lichaam ” ook hier geeft Jezus het VOORBEELD aan zijn leerlingen, maar ook aan ons, om te delen…. Wij die leven in overvloed….We hebben meer dan genoeg….

Jezus, wou die avond ook duidelijk maken , dat Hij wou delen, met alles wat leefde in ZIJN HART en GEEST, want in de loop van zijn leven deelde HIJ : 1. Zijn vriendschap en medeleven met iedereen…. 2. Zijn mateloze liefde voor de kleinen en zwakke…. 3. Zijn onverdeelde aandacht en luisterbereidheid voor zieken en zondaars….4. Zijn trouw aan een gegeven woord en zijn vergevensgezindheid….

Witte Donderdag: is een dag van de gedachtenis van Jezus vieren, maar ook bezinnend kijken. Hoe ook wij, in het leven staan, en hoever we delen van onze vriendschap ….liefde….enz. ten overstaan, van onze medemens…. Morgenavond komt Goede Vrijdag bezinning.

Mariejan schreef op 17 april 2019 om 23:30

Ik ben erg dankbaar dat ik ooit uitgenodigd ben om opgenomen te worden in de vriendenkring van Jezus. De gedachtenis vieren van mijn vriend is heel belangrijk voor me. Samen met de groep waarmee ik al heel lang optrek. Het delen.
Het mediteren was taai vandaag. Ik realiseer me dat ik het soms moeilijk vind met mensen.

Veerle schreef op 17 april 2019 om 23:07

Beste Joke ,
In verbondenheid wil ik u en uw familie mijn gevoelens van christelijke deelneming overbrengen. Ik wens je heel veel sterkte , vooral op de dag van de begrafenis .
Met respect .

lieve 2 schreef op 17 april 2019 om 21:17

Het voelt raar, onwennig aan reeds de dag tevoren stil te staan bij het beleven van Witte Donderdag, maar hoop op die avond zelf ergens die dienst te kunnen bijwonen. Hangt dan af van openbaar vervoer en me sterk genoeg voelen. Hier is geen viering en ook met Pasen gebeurt er enkel een gebedsdienst. – Nu probeer ik – naar uw suggestie- aandachtig mee aanwezig te zijn op Jezus’ afscheidsmaal. Dat lukt vlot: ik neem gewoon de plaats in van één der minder gekende apostelen…Ik kijk aandachtig toe, onthoud het seconde na seconde, belééf het mee. Dat probeer ik meestal ook wel zo bij een consecratie. En toch, soms is die voorbijgegaan en herinner ik me er niets van, een lege plek in mijn geheugen. Proberen met geloof te zeggen: Mijn Heer en mijn God. En dan dat vasthouden tot aan de communie. Dankbaar zijn omdat ik dat zo dikwijls heb mogen beleven.

Karin schreef op 17 april 2019 om 20:41

Nog meer lijden nog dieper lijden ik kan niet lijden ik heb alle kracht nodig.Mag ik niet gewoon genieten ik heb al 47 jaar geleden ik ken de donkere kant van het lijden zo goed.
Laat mij ook de andere kant kennen.
Ik wil niet wachtten tot Pasen.
Dit geeft mij geen moed om mijn tentoonstelling in te richten.
Ik wil in bed kruipen en wachten tot het voorbij is.Zo zal Jezus zich ook gevoeld hebben de dagen voor zijn kruisiging.
In de voetsporen van,met misschien dezelfde wanhoopsgevoelens.
Misselijk van angst ben ik en probeer vertrouwen te houden.
Mijn God wat haat ik dit gevoel van overgeven van spanning.
Kan dat niet wat minder?
God help mij met mijn angst om mijn lichaam.
Mijn lichaam staat stijf van de spanning en waarvoor is dit nodig?
Kunt U dit niet van mij wegnemen?
Doe ik niet genoeg voor U waarom kwelt U mij?
Waarom moest Jezus sterven waarom geen Happy end.
Ja de Verrijzenis komt maar waarom moeten mensen sterven voor de Liefde.
Ik snap dat toch niet.

Temina schreef op 17 april 2019 om 20:20

God, onze schepper is almachtig en heeft ons onvoorwaardelijk lief, offert zijn enige zoon om onze zonde uit te wissen, laat Jezus opstaan uit de dood en plaats nemen aan zijn rechterhand. Jezus gehoorzaamde zijn vader en was zonder zonde, toch werd hij gekruisigd. Het is eigenlijk niet te bevatten, “ Geloof is Genade, wat mij toevalt en geschonken wordt”. Gaandeweg mijn leven realiseer ik mij hoe oneinig groot dit mysterie is. Wij zijn allemaal een beetje Judas of Petrus, Jezus zei tegen de leerlingen: Jullie zullen mij deze nacht allemaal afvallen, want er staat geschreven, ik zal de herder doden en de schapen van zijn kudde zullen uiteengedreven worden, de schrift moet in vervulling gaan. De duivel nam bezit van Judas, mogelijk lag angst en zijn ego hieraan ten grondslag, toen hij zag dat Jezus ter dood was veroordeeld kreeg hij berouw, hij bracht de zilverstukkenen terug en zei ik heb een zonde begaan door een onschuldige uit te leveren en verhing zich.

lilian schreef op 17 april 2019 om 17:13

De derde dag van de laatste week. Jezus die voelt dat het einde komende is. Het verraad van een van zijn leerlingen doet Hem pijn. Met Hem de berg opgaan is zwaar en geef mij ook verdriet. Ik bid en vraag om kracht. Ik vertrouw mij aan U toe .Wees mij nabij.

Maria schreef op 17 april 2019 om 11:54

De berg in wolken gehuld. Dat is precies zoals het is. De wolken mogen van mij weg. ik hoef niet langer te lijden. Waar is lijden eigenlijk goed voor? Ik wil spelen als een kind, eieren zoeken in de tuin en vrolijk Pasen roepen tegen iedereen.

Lieve schreef op 17 april 2019 om 11:49

Jezus is mijn redder, mijn richtsnoer, mijn hoop en toeverlaat. Dat is echt zo. En toch is het soms moeilijk om dit zo onomwonden te zeggen in de buitenwereld. Onder gelovigen is dat gemakkelijk natuurlijk, maar wanneer ik me bij vrienden begeef die mijn geloof niet delen of heel kritisch zijn dan merk ik dat ik mijn woorden “wik en weeg”, dat ik het mooi inkleed, dat ik voorzichtig ben in wat ik zeg.. Vaak voel ik me dan een Judas, een verrader. Ik voel me dan niet uit één stuk. Ik wil zo graag goed staan bij mensen die ik graag heb.. Ik zal mijn geloof nooit loochenen, maar toch wringt het dat ik dan op zo’n manier getuig. Het is zwak en laf. Vergeef me Heer.

bep schreef op 17 april 2019 om 10:13

Kraaiende hanen die signalen geven
blijft verraad aan zilverlingen kleven?
Gelegenheid maakt dief zoekt mens
vader van gedachtenis heet U wens?

Waar de gelegenheid soms verstoot
blijft het Licht dat ieder aanstoot
Elke nacht rustig slapen gaan
Deste opgewekter in de dag staan

Deste wakkerder de naaste tegemoet
is wat vriend vijand en onszelf goed doet
Rustig lopen we op Pasen aan
Fijnnnn dat we samen de berg op gaan

Sylvia schreef op 17 april 2019 om 09:32

De weg naar de bergtop is zwaar. De stenen onderweg zijn puntig en scherp en verwonden mij. Pijn, vermoeid, maar ik loop door, met Jezus de berg op, die zoveel meer moet lijden. Ik vertrouw mij aan Jezus toe, vol overgave. Hem volgen en bidden om wijsheid en inzicht; liefde geven waar onverschilligheid en haat heerst. Er is geen andere weg.

Sylvia schreef op 17 april 2019 om 09:27

De tocht naar de bergtop is zwaar. De stenen zijn puntig en scherp. Ik snijd mij eraan maar ik maak de wonden schoon en ga verder; vertrouw mij toe aan Jezus die zoveel meer moet lijden. Ik volg Hem. Er is geen andere weg.

Lut schreef op 17 april 2019 om 09:08

Welk was Judas’droom? Werd hij niet geraakt door Jezus niettegenstaande hij voortdurend bij Hem was? Hij koos voor geld en deinst er niet voor terug om daarvoor over lijken te gaan. Hij is door de duivel bezeten. Sommige mensen kunnen het licht niet aan. Judas wordt verblind door Jezus’ zachte kracht.
Mensen kunnen elkaar veel aandoen.
Geef ons uw Licht, Jezus!

Antonia schreef op 17 april 2019 om 08:43

Waarvoor ben ik te koop? Mijn angsten zijn te koop, voor wie Mijn angst koopt wil ik leven, wil ik heten Antonia.
Het is niet leuk te beseffen. Ik durf niet in kwetsbaarheid te staan.

Ingrid H schreef op 17 april 2019 om 08:38

Petrus is voor mij zo herkenbaar in bepaalde dingen; enthousiast, impulsief, toegewijd, zaken graag willen regelen, ook voor anderen. Hij is ook gehoorzaam zelfs bij een opdracht die hij niet begrijpt ( denk aan de wonderbare visvangst) en ervaart zegen als hij doet wat Jezus vraagt. Ook reageert Petrus vanuit zijn menszijn, in eigen kracht, als de spannig oploopt en het heel dichtbij komt.. Eerst snel en luid verkondigen . dat hij met Jezus ALLES wil meemaken, zijn leven wil geven en dan de confrontatie, de werkelijke keuze… Zou ik het anders doen Heer? Ik wil mijn wil aan u overgeven, mijn ik moet kleiner worden in mij en U groter. Leer mij om in volkomen afhankelijkheid en overgave de weg te volgen die U als Herder bent voorgegaan. En vergeef mij Heer, als u mij als afgedwaald schaap weer eens bij de kudde terug moet halen.. U laat NOOIT alleen! Dank u Heer Jezus voor uw onbegrijpelijk offer, Uzelf, Uw leven, Uw bloed. Halleluja, amen

Christina A.J.M Koenders schreef op 17 april 2019 om 08:37

Ja als we beseffen dat in ons ego we allemaal een judas dragen. Kunnen we er aan werken die te beheersen en tenslotte te elimineren zodat ons ego niet meer onze intuïtie blokkeert en we eindelijk vrijheid kunnen geven aan dat machtige geschenk van Jesus Christus om als gedoopte christenen in harmonie te komen met ons innerlijke zelf en de ware liefde voor mens en natuur uit te dragen. Amen

Truus schreef op 17 april 2019 om 07:48

Soms komen dromen niet uit, al hoop je van wel doordat je iets zei waar je later spijt van krijgt. Steeds opnieuw U te volgen gaat ook niet altijd goed. De bergtop komt steeds dichterbij. En U ook. Gisteren me vergist in de retraitedag.

Helena schreef op 17 april 2019 om 07:43

Dank je wel Here Jezus omdat U genade elke dag nieuw is. Het is het mooiste geschenk dat jij mij kent en ik u mag kennen. Hier is mijn hart Heer wilt u dit opnieuw vullen met u liefde en blijdschap. Ik wil schitteren voor u.
Ik blijf met mijn ogen naar u opzien omdat u VOORZIET!!
Ik heb je lief Jezus.