Gastenboek

Lilly schreef op 20 februari 2015 om 12:16

IK heb altijd geprobeerd de Heer te zoeken , en zijn wil te doen . Momenteel is het wel erg moeilijk ,ik lijd nu echt met Hem mee, je probeert het goede te doen , en het de mensen naar de zin te maken , maar waT

Mijn hel leven heb ik geprobeerd de wil van de Heer te doen , iets wat mijn vader me geleerd heeft ,maar wat ik nu allemaal meemaak , het is erg verdrietig ,en verdienen doe ik het absoluut niet. Heer ,ik lijd nu echt met U mee , Help mij alstublieft , en geef me een beetje troost , dat ervaar ik zondags bij U in de kerk , rust en troost , maar ik moet ook de week door ,help mij alstublieft. Lilly

marte schreef op 20 februari 2015 om 12:08

vergeef me Heer dat ik er soms maar half bij ben.
Ik blijf op je rekenen op me te blijven wakker schudden.
Stuur me de mensen om dat telkens weer te helpen realiseren

Leen schreef op 20 februari 2015 om 11:53

Heb ik een plan met mijn leven? Een plan is méér dan zo maar iets willen. Een plan breng je ten uitvoer, daar werk je aan. Innerlijke rust en vrede vinden, gevrijwaard worden van angsten, ook en vooral bij het onvermijdelijke: ik denk dat het dat is wat ik in het diepst van mezelf wil. Daaraan wil ik werken. Help me, Vader.

Ermelinda schreef op 20 februari 2015 om 11:49

Dank je Marjan, zo heb ik het ook ervaren
en dank je Ria dat je dit gebed aan me schenkt

Marjan schreef op 20 februari 2015 om 11:27

Ik miste de muziek niet. Ik vond de muziek heel mooi, maar ze leidde me af van mijn gebed. Ik ging luisteren naar de muziek ipv naar het zachte ruisen van de wind. Ik vind de stiltes vruchtbaarder. Mooie muziek kan ik ook vanaf een cd opzetten. Het uitnodigen tot gebed zoals in de podcats niet.
Dit keer kon ik ook de pauzeknop vinden waardoor ik het gebed beter kon aanpassen aan mijn eigen tempo. Ik heb meer tijd nodig dan er nu tussen de vragen zit. Met een pauzeknop is dat aan te passen.
Voor mij zijn de podcats nu een aantrekkelijk alternatief. Dank!

ad schreef op 20 februari 2015 om 11:22

Soms hebben wij inderdaad anderen nodig … . Zo ook de Heer. Zie Citaat nr. 1 van de 1e retraitedag d.d. 18-02-2015.
Dank dus aan de samenstellers.

Technisch puntje : Bij het klikken naar het Bijkomend Materiaal komen citaten boven van de kerstretraite. Mogelijk schept dat verwarring. Kan dat anders of was het juist de bedoeling ?

Succes Ad

Lieve schreef op 20 februari 2015 om 11:17

De stilte opzoeken… af en toe een afleiding, een deur in huis die open- en toegaat,… terug de concentratie opzoeken, stil worden, nadenken, iets opschrijven… Het deed deugd zo tot mezelf te komen. Dank voor dit mooie aanbod.

Elly schreef op 20 februari 2015 om 11:16

Wat heerlijk om naar de retraite te kunnenLUISTEREN. Ik miste deze keer wel de muziek. Muziek heeft bij mij het effect dieper , dwars door alle lagen heen te geraken, althans de muziek van de eerste twee keren. Maar de stilte was ook goed. Even ervoer ik de intense geborgenheid bij mijn Heer. Dank voor deze retraite. Door de dag heen , heb ik zo mijn momenten dat ik er wéér naar luister en tot rust kom bij de Heer!

John schreef op 20 februari 2015 om 11:13

Lief mens, de derde dag van een hoopvolle tijd, waarin wij leed en lief mogen delen. Soms lijkt het leed de overhand te hebben, ons te overweldigen. En toch…..zelfs in leed leeft de liefde, Dat te ervaren in kleine dingen, in een fijn gesprek;
(ook) dát is God. Mijn hart zegt mij dat Hij écht nabij is. Nooit aflatend. Ik heb Hem heel lang op afstand gehouden, Genoeg zogenaamde redenen ervoor. Ik heb me danig ‘vergist’, merk ik vooral dezer dagen, Ik keer om en deel dat van harte met jullie! En natuurlijk zijn en blijven we mens, met onze pijn, twijfels en angsten. Maar ik leg ze in grote liefde, vertrouwen en dankbaarheid in Zijn handen. Ik hoop voor jou, in grote compassie hetzelfde. Ik bid voor jou, met Liefde.

Clemy van ogtrop schreef op 20 februari 2015 om 11:07

Ik ben een nieuwkomer. Gedurende 25 jaar was ik lid van een Engels/Amerikaanse onderwijs congregatie,
THE Society of the Holy Child Jesus. the stichteres was een Amerikaanse, the regels waren gebaseerd op die van de jesuiten, Ik ben nu 82 en ben een beetje geïsoleerd hier, dus ben blij. Dat vanuit de Jesuiten di
Initiatief is genomen.

Nikolaas Sintobin schreef op 20 februari 2015 om 11:04

De komende dagen zal er soms wel soms niet muziek zijn in de podcast. Dit om technische redenen buiten onze wil. We moeten wat kinderziekten door … Dank voor jullie begrip.

anneke schreef op 20 februari 2015 om 10:39

net weer geluisterd, ik miste de prachtige zang maar tijdens de stilte hoorde ik door de regen heen vogeltjes zingen. weetje dan te Lente komt, lente komt, lente komt. weet je wel dat Jezus leeft, Jezus leeft, Jezus leeft ……en verder (liedje van ”Elly en Rikkert”) wat ik moeilijk vind is dat je ook tot iemand anders kunt bidden die je vertrouwd -volgen jullie-. dan onze Vader in de hemel. wie bedoelen jullie dan Boeddha of Mohammed of zo? ik vind dat verwarrend en geloof dat dat niet juist is.

Ria schreef op 20 februari 2015 om 10:02

Jezus is de weg gegaan en heeft zijn lijden doorstaan tot zijn dood, voor ons. Ermelinda, vertrouw je maar toe aan Hem, Hij zal er altijd zijn. Hij weet wat je nodig hebt, blijf het maar vragen. Mijn gebed van vandaag is voor jou. Veel moed en sterkte.

Zr. Claire schreef op 20 februari 2015 om 09:30

Dank om deze hoopvolle woorden. Ik ervaar ze als broos en kwetsbaarheid… In mijn kwetsbaarheid mocht ik bij Hem komen en het aan Hem toevertrouwen. Hij draag het mee. Zijn woord: kom tot Mij… Bid… Ik ben er en luister naar jou…
Dank om de uitnodiging… Keer je naar Mij toe…

Paulette schreef op 20 februari 2015 om 09:18

Ik wacht elke dag op het bezoek van de retraite teksten. Die innerlijke gebeds ogenblikken zijn een zegen voor mijn ganse dag.

Annemiek van Puijenbroek schreef op 20 februari 2015 om 08:57

Wat is er weer hard gewerkt aan de vervulling van onze spirituele wensen. Ik vind de toevoeging van de podcast bijzonder waardevol: echt genieten. Dank je wel……..

Ermelinda schreef op 20 februari 2015 om 08:53

Wat is Gods plan bij ziekte en eenzaamheid? Hoe kan ik me hierin toevertrouwen?
Een hoopvolle toekomst … als we met hart en ziel zoeken? Wat houdt dit in? Hoe doet een mens dat? Zoek ik niet op de juiste manier?
Hoe vind ik vreugde van God bij zoveel lijden?
…

Sonja schreef op 20 februari 2015 om 03:08

Beste Ann,
je schrijft dat je je man verloren bent en nu voel je je als ‘gehalveerd’, ‘verlaten’ … Maar neem even tijd voor jezelf, laat dingen en mensen op je afkomen en je zal zien dat er nog veel voor jou is weggelegd. Het is niet omdat je man uit dit leven verdwenen is, dat hij helemaal verdween. Vraag hem om hulp en die zal onvermijdelijk komen. Ik vraag voor jou om sterkte en vertrouwen.

jedidja schreef op 19 februari 2015 om 23:40

kies voor het leven…kies met HEEL uw HART… dank voor de “nieuwe ” kans !

Bas schreef op 19 februari 2015 om 22:46

Door dichte mist

De ijzige wind helpt me eraan herinneren dat ik alleen door U leef. U geeft me de juiste energie en warmte op dit ogenblik. Laat me maar fijn even hier zijn. Nu en voor de komende 40 dagen. Amen.

lenie schreef op 19 februari 2015 om 22:43

dank je wel Lieve …. 19.02.15 10.44u

Christien schreef op 19 februari 2015 om 22:36

Jammer dat er vandaag geen muziek in de podcast zat!!! Ik heb dat gemist…..

Adriana schreef op 19 februari 2015 om 22:30

Oh, An, wat lees ik van jou….
Je man verliezen…. In jou de echtgenote moeten voelen sterven…. Mag ik voor je bidden? Om Zijn omvattende, dragende liefde? Zelf ervaarde ik,toen mijn eerste man stierf dat ik, liggend in mijn bed, ook gedragen werd door het ge-bed van mijn dierbaren…. Die mensen en Hem bid ik je toe.

Adriana schreef op 19 februari 2015 om 22:25

En dan kies ik voor Hem, héb Hem lief met heel mijn hart en dan was de kerk zo hard voor mijn kinderen….
God belooft hier dat ook mijn nageslacht zal leven in Zijn loefde, in Zijn land….
O, lieve mensen, wat bid ik daar om! Dat ook zij zullen kiezen voor deze levende God!

Nelly Palmans schreef op 19 februari 2015 om 22:03

Wie Mijn volgeling wil zijn, moet elke dag zijn kruis opnieuw opnemen. Liefhebben kost inspanningen, kan soms pijn doen. Het gaat niet vanzelf. Kiezen voor het leven is geen eenmalige gebeurtenis.
Leven vraagt inspanning, elke dag opnieuw

Philippe schreef op 19 februari 2015 om 19:44

Na het ontwaken uit mijn langtijdig coma ben ik dankbaar dat Christus mij de kans opnieuw gegeven heeft samen met Hem mijn bewuste levensweg verder te zetten en als hulp volg ik deze retraite om de juiste richting te zoeken en te kiezen.

Ann schreef op 19 februari 2015 om 19:02

Hoe kan ik weten wat mijn en Gods plan is met mijn leven? Na jarenlange zorg voor mijn lieve man is hij recent overleden. Wat voor plan, doel heb je dan nog? Alles is onbelangrijk. Ik wil alleen innerlijke rust en gerust gelaten worden door iedereen. Na vele ontgoochelingen in mensen vertrouw ik niemand meer. Ook mijn vertrouwen in God is heel wankel. Heb het heel moeilijk om mij 100% aan Hem toe te vertrouwen.

Jan schreef op 19 februari 2015 om 18:32

Zal toch nog eens die tekst herlezen. ‘k Geraak nooit aan God uit. ’t Is altijd anders en weer niet: liefde die er is en weer niet; aanwezigheid en weer niet; God, niet te vatten en weer wel. ‘k Zal meer dan 40 dagen nodig hebben.

Melissa schreef op 19 februari 2015 om 18:06

Na een periode van grote ommekeer in mijn leven is het deugddoend om te beseffen dat ik door die hele periode door God ben gedragen. Nu bid ik uit dankbaarheid dat ik die ommekeer heb beleefd. Dat ik er niet alleen voor stond. Het geeft me heel veel vertrouwen naar de toekomst. Je kan maar zo diep vallen tot je gedragen wordt, zijn helende woorden voor mij. Ik ben dankbaar dat ik het geschenk van geloof heb mogen ontvangen door deze periode. Want ik heb het niet van thuis uit meegekregen, maar zelf mogen ontdekken op mijn pad. Dit is me nu heel dierbaar. Ik vraag om moed en kracht om deze weg te blijven bewandelen in verbinding met God. Ik wens iedereen die er voor open staat dit zelfde geschenk toe. Uit je zwaktes en moeilijke periodes ontstaat je kracht. God geeft die jou. Geloof maar…

annelies schreef op 19 februari 2015 om 17:33

ik vind het moeilijk mij op de toekomst te richten, blijf hangen in het verleden…….
ik raakte geemotioneerd door de bijbeltekst van vandaag, Heer wilt U mij de weg wijzen in deze 40 dagen retraite!
Graag wil ik dat het verdriet om het verlies van mijn moeder een plekje krijgt.

Bernadette schreef op 19 februari 2015 om 15:51

Ook ik ben zoals Zachëus zondig en klein.
Toch wil Jezus bij mij zijn, aan mijn tafel komen, en mijn gast zijn.
Dank U Heer dat U naar ons, kleine zondige mens omziet, en onvoorwaarlijk van ons houdt!!!!
Vandaag: wie mijn volgeling wil Zijn, moet mij volgen door zichzelf te verloochenen, en elke dag opnieuw zijn kruis opnemen.
Omkeren, en werkelijk beseffen dat Jezus steeds in alles aanwezig is in ons leven!!

Lilly schreef op 19 februari 2015 om 15:50

Ik word geraakt door de mooie muziek , daar houd ik zo van. . Ook de teksten zijn zo mooi ,ik loop constant te huilen nu, omdat ik mijn lieve moeder zo mis. . We hadden het zo goed samen , en nu is er allemaal narigheid .Heer, help mij a,u.b. , ik heb Uw hulp zo hard nodig op het ogenblik , alleen kan ik het echt niet !

Ieneke schreef op 19 februari 2015 om 15:26

De gesproken tekst en de prachtige muziek hebben mij zeer geraakt. Ik weet nooit hoe ik met stille tijd moet omgaan, maar zo, biddend en lezend en luisterend naar die muziek wist ik mij aangeraakt door Gods liefde.

Jojanne schreef op 19 februari 2015 om 15:26

Een verdiepende ervaring met gebed en bijbeltekst, omlijst met prachtige muziek. Een oase van rust in een hectische wereld. Heel bijzonder en waardevol!

Clemens Boon schreef op 19 februari 2015 om 14:19

Jezelf opgeven voor een VEERTIG dagen durende retraite is èèn , het is goed dat het verplichtingen schept. Wanneer je dan op echt het einde van de avond jezelf toch nog even moet toespreken om de daad bij het woord te voegen , en je hebt daaarna het gevoel heel even wat dichterbij bij God geweest te zijn dan is zeker het voornemen gemaakt om door te zetten . De geest en het vlees….

Truusgroen schreef op 19 februari 2015 om 14:04

Ik geniet van het gesproken woord. Het geeft heel veel rust .
Ik ben mij bewust dat Jezus zijn leven heeft gegeven voor ons dus ook voor mij. Hij wil dat wij leven zelfs nog na de dood. leven is het grootste geschenk van de mens Daarbij mag je ook nog zijn wie je bent. Het is mijn taak om mij te richten op Hem die mij de weg wijst. Ik vraag aan God mij daar van bewust te blijven. Dagelijks tijd voor Hem te nemen zonder alleen maar dingen te vragen .

Mark Van de Velde schreef op 19 februari 2015 om 13:45

Elke dag sta ik op met de bedoeling om met een schone lei te beginnen, maar ik haal toch zo graag mijn gelijk en soms heb ik mijn tong niet onder controle en argumenteer ik tegenover de anderen met woorden die hun pijn kunnen doen…..woorden kan je niet treeugnemen, je kan ze niet “deleten” om het in pc taal te zeggen.
Vandaag, het is nu 13.45 u. is het mij tot nu toe gelukt maar we blijven het proberen en de spons om mijn lei terug te reinigen ligt terug klaar…..ik hoop dat ik er morgen vroeg een zon kan op tekenen.

Hendrik Van Moorter schreef op 19 februari 2015 om 11:13

Terwijl ik me naar God begin te richten begin ik te wenen. Het lijkt een loskomen in te houden van het op mezelf gericht te zijn. Kiezen voor het leven, voor de toekomst van mezelf en anderen die door mij worden beïnvloed. Waar ben ik niet tevreden over? Ik weet het allemaal niet goed en richt me van daaruit naar God. De spanning rond bepaalde keuzes laat ik bestaan en vraag Hem dat Hij me verlicht. Ik vraag Hem ook me elke dag te helpen de strijd aan te gaan met mezelf als ik weerstand voel om tijd voor Hem vrij te maken in gebed. En vraag ok me te helpen in het hier en nu te leven, dingen met aandacht te doen; even tijd te maken om het los te laten alvorens me op iets anders te richten. Het geeft rust.

Lieve schreef op 19 februari 2015 om 10:44

De veertigdagentijd….even de tijd stop zetten en bezinnen,ons heroriênteren nieuwe energie en levenskracht opdoen.
Gewoon blij zijn dat we Gods kinderen zijn en ons,net als een kind, laten leiden door Hem.
Veertigdagentijd ….. een boeiende snuffeltijd in de rommelzolder van ons hart,om het verdorde weg te hakken,te wieden,te wroeten,te ploegen te spitten …. 40 dagen werktijd om zo te kunnen zaaien en planten en opnieuw te groeien,je te wortelen in vaste,goede bodem,diep in de aarde,hoog in de hemel.

Hanna schreef op 19 februari 2015 om 10:24

Kiezen voor het leven… Dit raakt mij. Keer op keer ervaar ik Gods opdracht of oproep naar mij om te léven. Terwijl mij dit soms zo zwaar valt. Blijven hangen in de moeilijke dingen uit mijn verleden, of juist heel erg verlangen naar of dromen over het veranderen van mijn toekomst. Maar in de stilte roept God mij dan weer terug. Léven, dat is vandaag, hier en nu! En door zijn genade geeft Hij me daar ook de ruimte voor. Gewoon in de kleine dagelijkse bezigheden, in de contacten met ieder die Hij op mijn pad brengt. Dat maakt me dankbaar. Het geeft me rust om gewoon bezig te zijn met vandaag, het verleden los te laten en aan God te geven en de toekomst in vertrouwen van Hem te verwachten.

John schreef op 19 februari 2015 om 10:16

De tweede dag van de Vastentijd. Wat een zegening om, met jullie, de ‘pelgrimstocht’ te maken. De teksten, de muziek,
de totale opzet raken mij. Het voelt als ‘schoonwassen’, als een steeds sterker wordende loutering na al die moeizame jaren waarin ik het op eigen kracht probeerde en ik God weigerde te laten leiden. Ik ben zó blij dat de tocht nog ‘lang’ is.
Nog weken lang om dicht bij Jezus te komen én te blijven. En dat nog maar het begin. Ik ben zo bereid en ben zo blij dit met jullie te mogen delen. Dank, grote dank voor de manier waarop we zeker & liefdevol tot de Heer mogen komen!

Mia Bamps schreef op 19 februari 2015 om 09:08

Gisteren ontving ik het askruisje met de woorden: ‘Volg Jezus en wees gelukkig!’ Deze woorden hebben veel goeds in me losgeweekt. God spreekt op een onverwacht moment. Ik bid dat Gods’ woord mij en vele anderen mag raken iedere dag opnieuw.

Heleen schreef op 19 februari 2015 om 09:00

De bijbeltekst van vandaag bezorgt me meer vragen dan dat ik antwoorden voor mezelf vind. Ik wil kiezen voor het leven, met heel mijn hart wil ik dat, maar hoe doe je dat? Zoals iedereen heb ook ik met mislukkingen en tegenslagen te maken gehad. Tegenslagen zijn gemakkelijker te aanvaarden, zij gebeuren zo een beetje buiten je wil om, ze ‘overkomen’ je. Mislukkingen liggen gevoeliger, daar heb je wel veeleer de hand in. Of dat denken we toch … Ik troost mezelf met de gedachte dat ik op de bewuste ogenblikken van kiezen en handelen niet anders kon – niemand kiest toch opzettelijk voor de eigen mislukking – en toch … Was er toch niet dat kleine stemmetje? Ze zitten me soms hoog, sommige mislukkingen, vooral omdat ook andere mensen ermee te maken hadden. In hoeverre hebben ze ook die mensen negatief bepaald? Die gedachte maakt me bang. Wat gebeurd is, is immers onomkeerbaar. Het leven is geen kladje dat je zomaar even overdoet. Ik vraag God me te leren hoe ik daarmee moet omgaan en me te behoeden voor de valkuilen.

Ermelinda schreef op 19 februari 2015 om 08:19

‘Hoe kan mijn leven meer op God afgestemd worden?’ Hier ben ik nog niet uit… zeker terwijl ik nog zoveel lijden vind en pijn heb. Ik merk dat ik God de schuld geef voor dit lijden, help mij God, help mij lieve Jezus om hier helderheid in te vinden want hierdoor sluit ik ook mijn hart voor de liefde van Hem.

willy schreef op 19 februari 2015 om 07:33

vandaag bid ik voor allen die hier op deze wijze gemeenschap hebben met elkaar en voor mezelf, dat we kiezen voor leven met Jezus, dat Hij ons kracht geeft om ons lichaam, ziel en geest volledig naar Hem te wenden, dat we deze dag aan Hem opdragen en gedragen worden door Hem, dwars door alles heen……

Erik schreef op 19 februari 2015 om 06:32

God laat ik weer bij mij komen en neem de rust en aandacht voor het gebed met hem.

L.K. schreef op 19 februari 2015 om 00:17

vandaag terwijl ik in de rij stond om het askruisje te ontvangen, kreeg ik een ingeving: vanaf nu mag ik weer kind zijn; niet in de zin dat ik weer het kind word dat ik 45 jaren geleden was of dat ik mijn jeugd opnieuw mag doen….maar meer in de zin dat ik de rest van mijn leven als kind van God mag leiden; dat ik mijn “oude jeugd” achter mij mag laten dat getekend was door frustratie, teleurstellingen en afwijzingen. Mijn “nieuwe jeugd” van de toekomst wordt een heropvoeding, door de grote Schepper zelf. Mijn toekomst is licht en zonnig maar ik heb verder geen idee wat of hoe ik word…

claire schreef op 18 februari 2015 om 23:57

d
ank om de vrede …al was het een heel bizarre dag .ik voel me teder meegedragen

maria schreef op 18 februari 2015 om 23:01

Onder de indruk van de onvoorwaardelijke legde van God. Onze liede is vaak zo voorwaardelijk