Gastenboek

Sylvia schreef op 6 december 2019 om 10:06

Laten we zien, wat we horen, zodat God het midden van ons leven is.

Lieve schreef op 6 december 2019 om 10:03

Geloven is voor mij nog altijd moeilijk, maar ik hoop het wel. God, zend mij uw Heilige Geest van vertrouwen.

Anita schreef op 6 december 2019 om 04:02

Ik geloof en wil blijven geloven voor de genezing van mijn blindheid, mijn doofheid, mijn opstand en mijn gedachten in mijn warre hoofd. Ik geloof dat HIJ mij kan helpen en niemand anders.

wilfried De Wolf schreef op 6 december 2019 om 00:58

Iedere dag moet ik de dagelijkse retraite uit mijn ” ongewenste email’s” halen en dan klik ik in mijn balk de rubriek ” niet ongewenst emails” aan en komt hij in mijn “in “te staan. Maar hoe krijg ik de inkomende emails van jullie onmiddellijk in mijn “gewone IN” mails??

Esther schreef op 6 december 2019 om 00:14

Hoi ik zou graag meer citaten willen krijgen iemand een tip ?

Mariejan schreef op 5 december 2019 om 23:03

Moed en angst. Ik kon vandaag bijzonder weinig met de tekst van Jesaja. Vanavond heb ik de politie moeten bellen. Er was huiselijk geweld in het appartement boven mij. Het was verschrikkelijk. Er was moed voor nodig om de politie te bellen, bang voor sancties, als ‘boven’ gaat weten dat ik degene ben die gebeld heeft. Maar ik kan dat leed toch niet laten bestaan. Ik voel me er heel naar bij.

Temina schreef op 5 december 2019 om 20:54

“ Die standvastig zijn van hart omringt Gij met uw vrede, want op u hebben zij hun vertrouwen gesteld “ Wat een hoopvolle belofte. Door in Jezus voetsporen te wandelen, win je het vertrouwen van de de lijdende mens, of ik aan hen eenzelfde toekomst in het vooruitzicht zou durven stellen, als degene er voor open staat, denk ik dat het troost en rust kan geven.

lieve 2 schreef op 5 december 2019 om 20:45

Dwarsliggen en opstandig zijn situeer ik eerder in mijn kindertijd en jeugd, ik ben wat luier geworden. Maar niet geneigd zijn tot echt horen en zien herken ik heel goed in mij. Er gaat zoveel verkeerd, overal, dagelijks. Dan is het gemakkelijker ‘ziende-blind’ en ‘horend-doof’ te zijn . Het tast de meeste mensen aan en mij heel sterk zelfs. Waar ligt de grens van verdraagzaamheid? Ik bewonder en benijd het optimisme en het sterke geloof van de profeet. En van dat hele volk.

luís Weel schreef op 5 december 2019 om 20:02

Laat binnentrekken de rechtvaardige natie, die God trouw is gebleven.
Ik denk dat de profeet doelt op een natie die standvastig blijft in het ZOEKEN van rechtvaardigheid, die zowel vroeger als nu ver te zoeken is. Er is er maar één, die rechtvaardig is en dat is God zelf. Jammer genoeg zit de zonde diep geworteld in ieder van ons en in de wereld. Voor ons, gewone mensen lijkt me honger en dorst naar rechtvaardigheid de voorwaarde om telkens opnieuw daarnaar te zoeken, wetend dat wij nier rechtvaardig worden door onszelf, maar door Hem, die de RECHTVAARDIGE is. Daarom blijf ik proberen die honger en dorst te lessen, elke dag opnieuw alsof het mijn eerste en laatste dag is. Helaas voel ik dat dat zo moeilijk is, als Hij niet elke dag opnieuw mijn zwakke pogen zal schragen.

Hanneke schreef op 5 december 2019 om 19:15

Wat een heerlijke optimist was Jesaja in dit citaat ! Ondanks dat hij , zo’n 800 jaar voor Christus , meemaakte dat er heel wat ánders gebeurde in zijn omgeving ! ‘k Heb z’n hele boek maar eens herlezen [ Willibrord vertaling 1992] inclusief de inleiding.
Daarin staat dat Jesaja het méést aangehaald wordt in het N.T. , omdat zijn profetieën messiaans werden geïnterpreteerd.
En dus de profeet bij uitstek was.
Neemt niet weg , dat hij me aan het denken zet over mijn eigen denken en handelen.

Olivia schreef op 5 december 2019 om 19:05

Heer God, wees met uw levenskracht aanwezig, bereid ons op de komst van Jezus voor. Dan zullen wij waardig zijn deel te nemen aan het gastmaal van het eeuwig leven en het brood uit de hemel te ontvangen dat Hij ons geeft. Amen

Carla schreef op 5 december 2019 om 18:38

Wat er mis is dat wordt gezien en ervaren, wat goed gaat evenzo. In gesprek gaan en met verkregen inzicht verder gaan is de weg. Dat het oog hebben voor elkaar mag zegenvieren.

Wilma schreef op 5 december 2019 om 14:28

Over God denken en praten: het is zoeken naar houvast. God laat zich niet grijpen en ook niet be-grijpen. Allemaal gedacht vanuit ons beperkte, aardse perspectief.

Johan schreef op 5 december 2019 om 13:45

Het gaat om de verschillende krachten in je zelf. Als je die “aan tafel” hebt zijn je eigen natuur en de Goddelijke aanwezige natuur het eens. Dat is de hemel. Dat zijn “die dagen”. Kerkelijken willen nog wel eens een “hiernamaals” verkopen, maar dat is een misvatting. Je menselijke kant sterft, maar dat is niet erg. De momenten dat je in overeenstemming kunt leven met de Goddelijke Christusnatuur ben je er.

Maria schreef op 5 december 2019 om 11:30

Ik probeer de tekst te vertalen naar mijn eigen gedrag. Ben daar nog niet uit!

Carla schreef op 5 december 2019 om 10:20

Vanmorgen zag ik de rijp in de natuur. Ik heb bewondering voor de mens die door alle stormen van het leven heen Het Leven lief heeft en elkaar steunen. Dat geeft vertrouwen.

Truus schreef op 5 december 2019 om 09:31

Bij degenen die onrecht leden is het een grote steun geweest . En bij de patsers en dikdoeners die zullen wel beledigd zijn.

Anita schreef op 5 december 2019 om 03:07

Er is een doorgang in alle situaties…, zo fijn dat je in gelooft. Geef vrede in je hart door hoop en hoop vrede door te geven voor wie ook wil.

Christine V schreef op 4 december 2019 om 23:18

Samen aan de NAVO tafel was heel moeilijk vandaag; Ik vraag U Heer, verscheur de sluier die over deze toppolitici hangt, wis de tranen van alle gezichten van hun onderdanen af en breng ze samen aan Uw gastmaal als ‘mensen van goede wil’.

Ellen schreef op 4 december 2019 om 23:09

Ik moet eerst door de pijn van ‘ik hoor er niet bij’ met daarna de verzekering dat Jezus echt zal zorgen voor iets dat mensen met mijn ziekte ook mogen drinken.
En dan kan ik het zien: alle volkeren samen aan tafel. Taal, afkomst, laag van de bevolking…. het maakt niet uit, niet voor God en niet voor elkaar. Er wordt niet geschreeuwd. Er wordt geluisterd. Er worden handen op schouders gelegd. Er is begrip en mededogen. Niemand is meer alleen.

zuster maria schreef op 4 december 2019 om 22:41

vandaag gaf God mij een persoon mee die mij begreep ;voor mij is God LIEFDE
liefde die echt is en aanwezig in de zwaar beproefde oude mensen wie ik mag bezoeken en beluisteren dank u GOD VAN LIEFDE

Riemke schreef op 4 december 2019 om 22:05

God nodigt iedereen uit om deel te nemen aan de maaltijd. Hij wil geen strijd geen verdriet meer maar hoop voor de toekomst. Mogen wij deze hoop ook ervaren en dat God ook bij ons alle tranen zal wissen.
Mogen we zien wat we horen.

Olivia schreef op 4 december 2019 om 21:20

De advent is de tijd bij uitstek om vrede te vragen voor de wereld. Jezus is onze vrede en onze blijdschap.”Zalig die vrede brengen, want zij zullen kinderen van God genoemd worden” zegt Jezus in de ‘ zaligsprekingen’.

lieve 2 schreef op 4 december 2019 om 21:19

Vandaag was ik moeilijk mee. Ik ben niet meer in een situatie van spreekcontact met dergelijke mensen, zeker niet individueel. Noch met de slachtoffers, noch met de belagers. Het bleef voor mij volledig theoretisch, niet de tekst van Jesaja maar de richting die het daarna uitging.

Temina schreef op 4 december 2019 om 20:00

Voor God is niks onmogelijk, met zijn allen aan een tafel, ja dat zie ik voor mij. Als ik mijn eigen leven aanschouw:, Rusische, Afrikaanse en Hollandse schoondochters, Orthodox Katholiek, Evangelisch en Gereformeerd van alle soorten en maten. Gehandicapte zus, ernstige geestelijke zieke broer en zus met emotionele problemen, “ De rouwsluier verscheurd de tranen gewist “

Maria schreef op 4 december 2019 om 19:44

Met alle volken van de wereld aan tafel; ik wil hierin geloven maar hoe moeilijk is dat, want de realiteit is zo anders.
Samen met mijn hele familie aan tafel zitten is al nagenoeg onmogelijk, laat staan alle volken op de wereld.
Denk aan de ander, wat heeft die nodig van jou en die ander heeft dezelfde gedachten en zo verder, dan zou er veel leed worden weggenomen en zou het pad van de vrede en liefde duidelijk zichtbaar zijn voor iedereen.

Madeleine schreef op 4 december 2019 om 18:49

Welke houding maakt zulke mooie woorden geloofwaardig?
Om zulke woorden voor een heel volk uit te spreken moet je wel diep verbonden zijn met God en zeker zijn van Hem die zijn volk zal bevrijden. Godsmannen, voortrekkers staan ook in deze tijd op. Sta ik er voor open? Heer, schenk mij nieuwe ogen om te zien. Open mijn oren om te luisteren. Bekeer mijn hart om mij in te zetten.

Roger VH schreef op 4 december 2019 om 18:16

In aanwezigheid van de Eeuwige wou ik opnieuw bewust worden van zijn aandacht voor ons, voor mij.
De Geest van Christus, Zoon van de Vader, neme ons op in Gods bestaan.

luís Weel schreef op 4 december 2019 om 17:53

De razende bol, Noordzee, Texel 2, urker vissers dood in de kajuit, zoveel verdriet in de gemeenschap. De aardse werkelijkheid is voor zoveel mensen bikkelhard. Jesaia toont zo’n prachtig beeld van de realiteit van Hem, die de sluier weghaalt van deze wereld. Is dat een poging tot vlucht uit de harde werkelijkheid van deze wereld? “Nee”…maar het vraagt wel dat de kracht van Gods Geest ons werkzaam maakt en in voor- en tegenspoed doet volharden in onze pogingen om te beleven dat Hij met ons is, ook al lijkt hij afwezig. Vandaag Heer bid ik: Blijf bij me en in me opdat ik in het klein iets van Uw werkzaamheid uit kan stralen.

mabo schreef op 4 december 2019 om 16:08

Jammer misschien maar die teksten roepen bij mij negatieve gevoelens op .. waarom worden die oude teksten nog altijd gebruikt … ik denk dat het mensen weg van de kerk houden .. o.a. ik heb het daar ook zeer moeilijk mee .. zoals vandaag samen aan tafel met vette spijzen ..; enz … is dat een christelijke boodschap …??? Dan ook met die drakenkoppen enz .. die elk jaar terugkomen .. hebben we daar een boodschap aan in de huidige tijd ..???

Lieve schreef op 4 december 2019 om 13:44

Alle volken aan één tafel: Ik mocht het al een beetje ervaren in mijn leven in Afrika, in Noord Amerika en dichter bij huis tijdens internationale vergaderingen. Heel veel dank vult mijn hart samen met het vertrouwen dat het nog zal gebeuren! God zij geloofd voor die verschillende culturen.

Agnes schreef op 4 december 2019 om 12:03

Ik voel mij opgeroepen om alle geschillen opzij te zetten. Om zo de sluiers te verscheuren…we kunnen dit toch al in het klein doen, we moeten toch niet wachten naar de regeringsleiders of anderen. Jesaja zijn woorden zijn zo hoopvol, troostend en waar.Ook en zeker ook de jonge mensen hebben die voorbeelden en die hoop nodig. Laten we tranen wissen…

Truus schreef op 4 december 2019 om 08:48

Het zou geweldig zijn om met iedere cultuur te eten , dit zou ook de vrede in de wereld zijn. Maakt niet uit waar je vandaan komt.Zo wil God het ook we zijn allen gelijk.

Christianne schreef op 4 december 2019 om 07:47

Zoals ik me nu voel heb ik de neiging Jesaja te geloven, en wil ik niets liever dan het visioen van het samen gaan van vele volken ervaren. De rouwsluier wegnemen van zoveel verdrietige mensen. Maar de realiteit is helaas weerbarstiger….ik blijf hopen dat er een verandering komt, en ik neem me voor zelf aan zo’n omkering mee te werken. Al is het dichtbij, in mijn omgeving. ‘ Zie ik ga iets nieuws beginnen……’

Anita schreef op 4 december 2019 om 05:59

Met veel tegenzin en erge pijn in mijn hart, door een voorval van twee verschrikkelijke dagen, ging ik toen toch iemand ophalen zoals eerder beloofd had en gingen we samen naar de kerk waar iemand (weet de naam niet meer) uit buitenland,getuigede hoe zijn leven veranderde. Hij zou ook kunnen ”genezen”. Ik bad voor de genezing van mijn hart.
De pijn overheerste alles.
Er was geen blijdschap in de plaats, maar de pijn was weg …,weg…. weg.
(Als HIJ in mijn leven komt is alles weer goed)

Mariejan schreef op 3 december 2019 om 23:28

Zelf snak ik naar meer vriendelijkheid, tederheid, mededogen en eenvoud in deze wereld. Zo nodig. Wat een verschil zou dat maken!

luís Weel schreef op 3 december 2019 om 23:26

Ondanks alle miserie gelooft Jesaia in een goede toekomst: een twijgje dat ontspruit, Gods Geest die sterker is en het kwaad teniet doet. Ik probeer het te beleven thuis in mijn omgang met mijn interieurverzorgster uit Ruanda die zoveel heeft meegemaakt in haar leven: zoveel brokstukken en zoveel liefde. Verdraagzaamheid met mensen die zo anders zijn als ik en vanuit mijn hart toch iets voelen van een vuur dat in hen brandt en warmte afgeeft. Nederigheid en nooit aan de gedachte toegeven dat het niet meer goed kan worden. Kom Heer Jezus, kom spoedig en laat uw Geest alles nieuw maken.

Marjolein schreef op 3 december 2019 om 22:14

In ieder geval zijn er in deze retraite al vele vogels van diverse pluimage verenigd. Er is al een beginnetje gemaakt. Hebben wij de moed om uit te dragen?
Allen een mooie retraite toegewenst.

Joke Bul schreef op 3 december 2019 om 22:09

Goede God, laat ons zien wat u van ons verlangt. Laat ons ook zien, wat u ons al hebt geschonken, maar waar wij nog steeds blind voor zijn. Moge geloof en hoop ons deel zijn. Leer ons vertrouwen.
Wij mogen al deelnemen aan ‘uw Tafel’ ( ik denk nu aan Eucharistie), ik bid u dat iedereen daaraan deelgenoot mag zijn In vrede en Liefde, amen.

lucie schreef op 3 december 2019 om 22:03

Jezus, God, Dank , ik geloof; ik hoop; ik vertrouw echt oprecht na deze korte gebds tijd, maar mijn geloof, hoop en vertrouwen zijn zeer zwak, ik geloof dat u mij zult helpen meer oprecht en diep te geloven u echt God lief hebben zo als jezus u lief had, naar u luisterde, alles aan u toevertrouwde; Help mij sterk mijn geloof, liefde en trouw aan God ook als het moeilijk is !

Joanne schreef op 3 december 2019 om 20:53

Opnieuw Adventsretraite. Voor mij ditmaal moeilijk de innerlijke rust en concentratie te vinden. Na twee recente verliezen zeer nabij. Dat Gods nabijheid mij de rust en de kracht mag geven in de dagelijkse woorden die gegeven worden. Toch stapje voor stapje opnieuw naar het Grote Licht dat op aarde kwam om Hoop te brengen in verslagen harten.

Agnes schreef op 3 december 2019 om 20:22

Ik heb een kleine glimlach rond mijn mond. Vele volkeren rond dezelfde tafel. Maar ja het gebeurt immers al. In mijn gewone familie zitten aan tafel : een Afrikaanse (vrouw van een zoon) een zoon van een Engelsman ( vriend van een kleindochter) een Kroaat een zoon van een Zwitserse moeder) een pleegkindje van Hollandse ouders en een zoon van franssprekende ouders. Allemaal komen ze goed overeen. Dus wat bij een gewone familie kan moet in de grote wereld ook lukken. Alleen bij ons draait het niet om geld, bezit of macht. Dat is de grote boosdoener . Natuurlijk zijn het geen mensen met oorlogs trauma’s maar toch met verschillen van opvoeding. Dus in het klein kan het wel in het groot kan het nog niet. Spijtig genoeg.

Gilles schreef op 3 december 2019 om 20:00

Na een hectische week van diepe dalen en hoogtepunten, aangekomen in de stilte van de Advent. Ik dank de profeet voor zijn rijke taal waarin hij uitziet naar de Verlossing, van hoogten zo hoog als de hoogste berg en uit diepten, zo diep als de diepste diepten van de zee. Voor het teken van het twijgje, dank ik, en ik ze me weer olijven plukken in een verwoeste boomgaard in het onheilige land, en toch ook daar zie ik altijd weer nieuwe twijgen, jij ‘eerste der twijgen’ Jezus, altijd, overal… En ik luister naar en kijk naar de zee in haar eeuwige deining die, in en na iedere storm, toch in evenwicht blijkt, eeuwig evenwicht, en voel me gedragen door de diepten, mijn balans, jij God.

Hanneke de Hoog schreef op 3 december 2019 om 19:19

Zoals altijd heb ik een Adventsraam gemaakt. Een ’transparant’ op het raam in mijn kamer, zodat de voorbijgangers op straat het kunnen zien. Dit keer een Ceder . Die boom komt 72 keer voor in het Oude Testament. Oók bij Jesaja [ 2:12-13] .
Tot mijn schrik in negatieve zin …. Gelukkig in andere Bijbelboeken [OT] juist als krácht ! Vaak als vooruitwijzing naar de komst van de Messias. En als plek van sámenkomst van mensen om te overleggen met elkaar. Zonder geloof dat mensen daar nog steeds toe in staat zijn, die hóóp, zou ik die sterke, drágende boom natuurlijk niet afgebeeld hebben. ‘k Hoorde een jongetje zeggen:”Papa kijk ! die boom geeft licht !” Ja, de zon viel op het raam …

John schreef op 3 december 2019 om 19:15

De schitterende waarheid is niet de wereldse werkelijkheid. Met een liefdevol hart, met de ogen van Jezus is zij zeker
te ontwaren. Een ieder kan dat, onbevreesd en onbeschaamd. Kwetsbaar en krachtig. Sámen maakt het nog schitterender.
De vrede, vreugde en het vertrouwen mogen we naar buiten brengen, zó in het Licht. Onvoorwaardelijke bereidheid!
Héérlijk op Weg naar de geboorte van het Goddelijk Kind; in al Zijn onschuld al direct de Redder der Mensheid. Halleluja!
Liefde……..mijn Zusters en Broeders; één Glorieuze Mondiale Familie !!!

Hilde schreef op 3 december 2019 om 19:06

Voel me opgenomen bij al deze zoekende, biddende mensen.
Een goede retraite aan alle deelnemers!

Madeleine schreef op 3 december 2019 om 18:51

1.Ik stel mij de volkeren voor van tegenwoordig. Die samen aan één tafel!?
Jesaja zegt dat het bij God mogelijk is. Deel ik zijn geloof, hoop, vertrouwen?

Heer ,kom mijn ongeloof, wanhoop en wantrouwen te hulp . Heer, ik geloof, ik hoop, ik vertrouw op U.

Olivia schreef op 3 december 2019 om 18:46

Heer God, luister genadig naar ons bidden, reik uw hand aan hen die in verdrukking leven. Neem alle kwaad en kleinmoedigheid van ons weg. Dank U Jezus.

pierre schreef op 3 december 2019 om 18:27

laat ons samen bidden tot de heer ,wanneer wij verschijnen op het einde van onsl leven en dat wij daar de rust vinden

Louk schreef op 3 december 2019 om 17:57

Met behulp van mijn vrouw heb ik de encycliek “God is liefde” weer gevonden. Ik heb deze al vaak geheel of deels gelezen en ik ben er weer in begonnen. Geweldig. Maar het is wel moeilijk in Nederland om voor behoeftigen iets te betekenen. Dan maar via het Leger des Heils ?