Gastenboek

Mieke Verkoeijen schreef op 8 december 2019 om 23:13

Het doet me goed als ik de mail van retraite openmaak. Troost had ik nodig vandaag omdat mijn jarige dochter vandaag haar pap en mam niet wilde ontvangen. Een andere dochter en zoon waren solidair met ons en zijn niet gegaan. Het was moeilijk over een paar dagen kan t wel maar is dan een gewone dag. We bidden elke dag voor haar. Ook om wijsheid om goed met haar om te gaan. De Heer ziet altijd naar ons allen om.

lieve 2 schreef op 8 december 2019 om 22:24

Ik probeer met u mee te voelen en te bidden, Olivia. Veel sterkte! – Ik ontmoet vaak mensen in problemen.Raad geven heb ik al lang afgeleerd en “God komt u redden” zo plots zeggen valt uit de gesprekstoon, zeker niet met die woorden. Meestal bewonder ik hun veerkracht, hun zelf – en blijvend zoeken naar oplossingen. Daar probeer ik op in te gaan, om die moed te blijven vasthouden in hun handen. Dan pas zou ik mogelijk het geloof ter sprake brengen, niet als een raad maar in getuigenis van eigen geloof. Bij dreigende situaties voor mezelf vraag ik om Zijn aanwezigheid te mogen voelen.

Olivia 5 schreef op 8 december 2019 om 20:38

Dit jaar is een heel zwaar en moeilijk jaar geweest voor ons gezin; de dag voordat onze zoon 23 jaar werd, vernamen we dat hij kanker had. De dag nadien, op zijn verjaardag, waren we al in het ziekenhuis voor een biopsie.
Nadien volgde een half jaar zware chemo en vervolgens 15 bestralingen. Ondertussen zijn we even ‘ vrij ‘ tot januari.
Ik heb dit jaar veel steun en troost mogen ontvangen van vele mensen uit mijn omgeving waarvoor ik iedereen eeuwig dankbaar zal blijven. Ook in het ziekenhuis werden we goed omringd met warmte en een luisterend oor.
Wanneer mensen kaarsjes brandden voor mijn zoon, was ik steeds diep ontroerd en dit bood me ook veel rust in die moeilijke tijd. Bij Onze Vader zoek ik hulp en troost en ik blijf ook op Hem vertrouwen.

ireen schreef op 8 december 2019 om 20:22

Troost is verdriet mogen en kunnen toelaten. Sedert het overlijden van mijn man heb ik vaak troost ervaren bij mensen die me nabij zijn, het helpt om te “overleven”.
Ook bij God zoek ik kracht en levensmoed om verder te gaan om op mijn beurt ook mensen troostend nabij te zijn.

Giovanni schreef op 8 december 2019 om 19:42

Wat heb ik van iemand troost mogen ontvangen toen ik diep in de put zat. Nu achteraf voel ik dat via haar God met me bezig is geweest en wordt Kerstmis een ander Kerstmis met meer diepe vreugde en dankbaarheid..

Dorine schreef op 8 december 2019 om 18:53

Gezalfde
Die komt
Op een ezeltje
Troostrijk beeld dat hoop
Geeft

Geeft
Dragende Geestkracht
Vrij van last
Vol van wijsheid en
Gerechtigheid

Madeleine schreef op 8 december 2019 om 18:49

Troost is : zo’n diep verdriet hebben dat je het niet kan uitspreken. Een priester die zolang over je bidt tot er een diepe vrede in je hart komt en je tranen ophouden te vloeien. Deze priester is al lang gestorven maar ik zal hem eeuwig dankbaar zijn. Ja, identiek als Anita.

Truus schreef op 8 december 2019 om 18:42

Dank je wel Carla voor de steun.

Carla schreef op 8 december 2019 om 18:39

Troost en nabijheid vind ik in de stilte, in de blik bij de ander. Troost stelt gerust, de glimlach, het kaarje, het gebed.
De ander troosten , mezelf troosten met een mooie tekst. Me verbonden voelen met aarde en hemel. Het geeft stevigheid.

Anita schreef op 8 december 2019 om 16:58

Troost kreeg ik toen ik de tijd gekregen had zolang ik nodig had, zonder een vraag te horen: waarom dit en waarom dat.
Mee voelen zonder woorden, alleen begrip.
En zo lang volhouden …, zonder ophouden.
Tot ik merkte dat iemand troost gaf.

Carla schreef op 8 december 2019 om 15:30

Aanvaarden dat het leven eindig is vraagt veel van de mens. Afscheid nemen van naasten en steun geven dat de persoon in Vrede mag gaan doet deugd. Een niet gelovige kan in liefde sterven wanner de omgeving vol liefde is.

Olivia schreef op 8 december 2019 om 14:55

God, Gij roept uw volk op de paden recht te maken en de weg te effenen voor uw komst. Wij vragen U: laat onze bekering vruchten dragen; maak ons waakzaam en vol ijver opdat uw Rijk zou komen.

Truus schreef op 8 december 2019 om 13:43

Hoe kan je iemand troosten die nog maar kort te leven heeft.Is opgegeven veels te jong . Gelooft nergens in . Vind dit heel moeilijk ,en kan er alleen maar af en roe zijn .Ook voor mijn zwager.

Maria schreef op 8 december 2019 om 11:28

Dit lezen biedt al troost. Troost is er altijd als ik me open stel. Troost bieden zit daarom diep in mij verankerd.

Carla schreef op 8 december 2019 om 11:25

De politiek wikt en weegt , probeert met bevolkingsgroepen rekening te houden, zowel met de rijken als de armen. God en Jezus gaven aandacht aan hen die te kort kwamen zodat zij vooruit konden en weer vertrouwen kregen. Het te veel aan is dodelijk voor de samenleving. Dat de juiste influisteringen blijven komen ten dienste van de vrede en het millieu.

Lieve schreef op 8 december 2019 om 11:24

Waar is God vandaag? Daar waar ik Hem laat handelen door mijn handen, daar waar ik Hem laat spreken door mijn woorden. Kom H. Geest, wees Gij mijn inspiratie, de wijsheid en de troost die de mensen in mijn onmiddellijke omgeving nodig hebben.

anneke schreef op 8 december 2019 om 11:13

dank voor de geloofsimpuls van deze zondagmorgen, God is al bezig. er is gebed om ons heen.

Sylvia schreef op 8 december 2019 om 10:02

Ik bid om genade voor wijsheid en het aanvaarden van elkaar ter ere van God

Joke schreef op 8 december 2019 om 06:07

Zonder mezelf te willen kwetsen met allerlei nieten, denk ik maar aan waar het wel goed gaat: en dat is waar JIJ; waar ik JOU toelaat in mijn leven, waar ik er voor een (A)ander kan zijn. Nabij zijn, wél te verstaan.

Goede God, dank U voor al het goede in ons leven.
Blijf ons nabij.
Amen.

Agnes schreef op 7 december 2019 om 23:47

Aan mijn tafel zitten twee tieners. Oma zegt Oshin ik geloof niet in God. Oei, dat is straf. Nee, zegt ze, ze maken ons dat allemaal wijs. Oshin uw mama ziet je toch graag en jij ziet je zus toch graag…en al je vriendinnen ook. Ja natuurlijk oma, da,s toch normaal. Wel voor mij is dat graag zien een beetje God en we eten verder onze boterham. En als we dan kwaad zijn van wie is dat dan ? Die vraag stelt ze gelukkig niet want ik zou geen antwoord weten. Ik geloof in de liefde zeg ik, kom geef mij een kusje. .. later. Is dat niet onze grootste schat ‘ dat we kunnen liefhebben’ en daar dank ik mijn schepper voor. De liefde is niet uit te roeien dus …

Temina schreef op 7 december 2019 om 22:57

Kom tot mij zegt de Heer, ik zal je antwoord geven en de weg wijzen. Heb te maken met een lastige kwestie, een mega worsteling overspoeld mij al maanden, het heeft mij in de greep. Hoe zit het met mij als ik hulp nodig heb!!! Ik zoek mij hulp bij Egyptes, de reflectie begint door te dringen, Heer vergeef mij en toon mij de WEG, een rust neemt bezit van mij.

Mariejan schreef op 7 december 2019 om 22:57

Mijn weg gaan in niet-wetend weten. Vertrouwen.

luís Weel schreef op 7 december 2019 om 22:56

Zo zie je maar, lieve mensen. Kijk goed naar de ‘spam’berichten vóór je ze in de prullenbak laat verdwijnen. Ook ik vis dagelijks de retraiteteksten op uit de ‘spam’alvorens de rest te laten verdwijnen in de prullenbak. Daarom: Kijk verder dan je neus lang is…Heel belangrijk….Het probleem is dat we willen kijken, horen, en zien wat WIJ willen doorgronden en niet in staat lijken ons te verplaatsen in andere stemmen die spreken, andere taal de zo moeilijk te verstaan is. Dat kost ons zoveel dat we het niet op kunnen brengen. Ik ook niet. Daarom klamp ik me vandaag vast aan dat ene zinnetje uit de tekst van Jesaja: U zult een stem horen “Dit is uw weg. Volg hem waarheen hij ook leidt.” Dat wil ik proberen in deze retraite. Ik denk ineens aan de woorden van Jezus tot Petrus: “Toen je nog kind was bepaalde jezelf wat je wilde, maar er komen tijden dat anderen je omgorden en je op een weg zetten die je niet wilt.” Petrus volgde die weg in den blinde en we weten allemaal hoe het afliep. Ik maak er maar een oefening van om me over te geven aan een stem die me, weet ik niet, ergens heen zal brengen.

anneke schreef op 7 december 2019 om 22:27

juist in deze adventtijd gaat het niet zo goed met mijn stille tijd…..er gebeurt zoveel in ons leven. onze lich. gehandicapte dochter – een zelfstandig wonende vrouw van 38- is gevallen , arm uit kom en scheur in bot, nu woont ze al 3 week bij ons en ik verzorg haar, het is niet anders, de thuiszorgorganisaties hebben geen plaats, maar het ergste is dat haar arm nu al 3 week verlamd is…..het kan nog goed komen…we moeten vertrouwen hebben en bidden erom maar ondertussen maak ik me grote zorgen voor de toekomst en ik ben heel erg moe, heb zelf sarcoïdose. mijn man doet ook erg veel gelukkig en ik weet God is erbij, maar waarom nu weer? gelukkig word er veel voor haar gebeden ook door haar gemeente….ik moet de hoop vast blijven houden.

Olivia schreef op 7 december 2019 om 20:39

Heer God, geef ons liefde, waakzaamheid, wijsheid en heiligheid om anderen te leiden. Geef dat wij nooit gebrek hebben aan goede herders om uw Kerk te leiden.

Riemke schreef op 7 december 2019 om 19:50

God laat ons niet in de steek. Hij is aanwezig ook al lijkt dat soms niet zo.
Loslaten en vertrouwen op God is makkelijker gezegd dan gedaan maar toch geeft dit vertrouwen je rust.
Wanneer we de communie ontvangen dan zeggen we ook Heer, ik ben niet waardig dat Gij tot mij komt,
Maar spreek en ik zal gezond worden. Dat vertrouwen houd je op de been. Durf te vragen aan God.

Gilles schreef op 7 december 2019 om 19:44

Als ik kijk naar ‘koningen’, politici die zich gedragen als God, of zich opdringen als hun middelaar, dan denk ik dat ze eerder het zicht op God en wat God van ons verlangt verduisteren. Ik wil me bewust onttrekken aan hun ‘kunstlicht’ en luister liever naar profeten die de ijdeltuiten en machtswellustelingen van deze wereld de les durven lezen in de naam van de Heer. Paus Franciscus bijvoorbeeld die afgelopen week nog een wereldleider openlijk bekritiseerde omdat hij het Klimaatakkoord de rug had toegekeerd en tegelijkertijd jonge activisten, zoals Greta Thunberg die opkomen voor Gods Schepping, een hart onder de riem stak. Ik dank voor deze ‘brug van hoop’ tussen de generaties die deze profeten zichtbaar maken – en ook dat God altijd weer vooral voor kleine mensen – en grote mensen die klein en nederig durven zijn – bereikbaar is.

Nikolaas Sintobin schreef op 7 december 2019 om 19:41

Dit heeft meer dan waarschijnlijk te maken met de veiligheidsinstellingen van uw e-mailprogramma dat de mails afvoert naar de spam. Daar staan wij machteloos tegenover. U kunt dus proberen de mails op te vissen uit despam. U kunt ook gaan kijken naar onze archiefsectie waar u alle mails ook terugvindt. https://www.ignatiaansbidden.org/categorie/archief/

Danny schreef op 7 december 2019 om 19:30

Zolang ik verwachtingen heb en erkenning zoek zal ik altijd zoekende zijn buiten mezelf, draaiende rond mijn ego zal ik nooit de diepe vreugde vinden in mezelf. Misschien mag ik wel zeggen ik zal de diepe vreugde de hemel in mij niet erkennen omdat ik het buiten mezelf zoek. Zie onszelf niet als zondaar en zoveel zelfhaat en klein en valse nederigheid. Zie u grootsheid dat je bent, geen egogrootsheid maar u innerlijke schoonheid van puurheid erken het..je hoeft niet te zoeken juist erkennen. Wat een vrijheid oefen erin om in iedere omstandigheden te zwitsen… Je zit in slechte omstandigheden negatieve emoties valt stil en erken u innerlijke rijkdom en kom daarin thuis blijf oefenen, iedere keer een druppel water tot de druppels een levende stroom worden van binnen naar buiten.. Geef nooit op hou de moed erin. Succes

Nicole hoedemakers schreef op 7 december 2019 om 18:16

Heren ik heb vandaag niets ontvangen sorry het is al de tweede maal

Carla schreef op 7 december 2019 om 16:09

Is het om het even? Respect hebben voor, respectloos omgaan met? Is het om het even liefde voor of haat gevoelens? Is het om het even vertrouwen hebben in, hoop hebben op ? Is het om het even om het overlaten te laten aan en zelfinzicht? Alles laat zien, de keuze ligt niet vast. God’s woord en Jezus zijn voordoen brengen iets voort. Amen.

Maria schreef op 7 december 2019 om 10:45

Nog nooit zo duidelijk gevoeld dat donker en licht tegelijkertijd bestaan, zelfs niet zonder elkaar kunnen en eigenlijk zelfs niet elkaars tegengestelde zijn. In mijn weeklagen zit ook jubelen. Hoopvol! Dankbaar voor dit inzicht!

Lieve schreef op 7 december 2019 om 09:35

Heer, zo dikwijls wil ik het zelf oplossen wanneer ik zwak ben. Kom mij te hulp. Hoor mijn roepen vandaag! Geef mij de genade u daadwerkelijk te volgen. Dank U.

Anita schreef op 7 december 2019 om 05:57

Vandaag ben ik helemaal stil van. Welke valse verwachtingen ik allemaal gekozen had. Ik vraag de Heer, Heilige Moeder en Engelen van God mijn pad door en door te wijzen zolang het nodig is. Helpen herinneren …, ik wil maar ben zwak zonder hulp

Mariejan schreef op 6 december 2019 om 23:41

We worden geopend. Alles helder. Eindelijk tot onszelf gekomen. In de oerstaat, aangevuld met de nodige ‘duistere’ ervaring. Dat we überhaupt in die tunnel kunnen overleven. Blijkbaar hebben we wel een besef van een ‘gloren’. Een klein beetje open al.

Gertrud Becker schreef op 6 december 2019 om 23:15

Wat mooi gezegd Danny.

Klaas schreef op 6 december 2019 om 22:21

meest.wat.mijn.raakt.dat.op.mijn.pelgrimtocht.door.mijn.leven.door.gebed.en.de.bijbel.te.overwegen.te.groeien.in.liefde.wat.ik.ontvang.door.genade.door.te.geven.aan.mijn.medemens.die.het.veel.moeilijker.hebben.dan.mijn.zelf.amen

Danny schreef op 6 december 2019 om 21:21

Geloven is de hemel zien in elke situatie alles wat gebeurt is een uitdaging hoe moeilijk het ook te begrijpen is met het verstand. Zie verder voorbij oorzaak en gevolg, blijf kijken naar de de kern de onderliggende verbondenheid dat ons altijd samenbrengt. Voorbij het ego denken laat los ons standpunt van weten.. Wordt neutraal en luister naar de mens die bij je aanleunt vriend of vijand om het even wie. Onze ego maakt een zelfgemaakte God die ons arm houd zonder vrijheid. Heb lief iedereen blijf niet zitten in je armoedebewustzijn van denken stap over naar de volle rijkdoms bewustzijn maar deze stappen kosten zweet en tranen maar volle vrijheid komt je tegemoet.. Wacht niet werkt aan jezelf.. Spreek uit en zeg ik weet het niet maak alles leeg in jezelf en wacht in de stilte.. De storm is ons denken ons oordelen.. Laat los durf wachten geef niet op.. Een nieuwe schepping in jezelf zal zich openbaren.

lieve 2 schreef op 6 december 2019 om 20:49

Op ‘hulp zoeken’ bij de Heer werd mij als kind te weinig gewezen. Hij droeg immers altijd zorg voor ieder van ons. Er waren toch mijn ouders, de buren… De Heer sprak zelf, meestal onverwacht: “Doe nu dit! Doe dàt niet! Dit is nu jouw weg op dit moment, ook al begrijp je het niet.” Dan deed ik dat ook, soms heel verbaasd. Maar mijn geloof was niet altijd even groot. en een groeiend geweten kan men toedekken.

Joanne schreef op 6 december 2019 om 19:32

Op de vraag: Durf ik nog te geloven wat de profeet in het vooruitzicht stelt .
Mijn antwoord is JA. Omdat Gods belofte eeuwig stand houdt. Hij laat niet los wat Zijn hand aan ons mensen is begonnen. Maar ik zeg meteen: Here houdt mij vast en kom mijn zwak geloof te hulp Amen.

Carla schreef op 6 december 2019 om 19:03

Luisteren naar het antwoord vraagt naar vertrouwen. Het kan zo divers zijn omdat ieder mens een persoonlijk antwoord kan ontvangen. Het gevoel dat God me nabij staat doet me goed, het geeft mij steun omdat mijn ziel daar waarde aan geeft ten dienste van mezelf en mijn omgeving.

Mark schreef op 6 december 2019 om 18:59

In mijn rustige dromen ben ik monnik en kijk met verwondering naar hetgeen mensen rond mij bezig houdt. Het is alsof Jezus naast me staat en me leert zien zoals Hij ziet. Hij speurt NAAR LIEFDE en laat me daarin delen. ik wordt niet graag wakker want zou liever bij. HEM blijven.

Olivia schreef op 6 december 2019 om 18:47

Het geloof is de grootste schat die we hebben, daarom moeten we alles in het werk stellen om het te bewaren, om het te beschermen tegen alles wat het schade kan toebrengen en om het te doen toenemen. Heer wij vragen U dat wij het verheven mysterie van de geboorte van uw Zoon uit de heilige Maagd met een oprecht geloof belijden en steeds met eerbied vieren.

Temina schreef op 6 december 2019 om 18:04

De opstandige komen tot rede, ik reflecteer, voel mij ongemakkelijk, wordt stil, “ Zie wat je hoort “ Heer help mij tot de stormen te trotseren en met liefde naar de andere bemanningsleden te kijken. Heer geef mij meer vertrouwen en inzicht en help mij mijn opstandigheid te beteugelen, amen

luís Weel schreef op 6 december 2019 om 17:33

Jesaja, Jesaja…. Wie ben jij eigenlijk? Een eeuwige dromer, een echte profeet, een diep gelovig mens levend vanuit visioenen van de Heer van hemel en aarde? Soms begrijp ik er niet veel meer van! Het is van alle tijden die doofheid, blindheid, ongevoeligheid over de ware betekenis van de Schrift, warrige gedachten en interpretaties. Zowel jouw volk, alsook wij vroeger en nu hebben het boek onder een laag stof bedolven gelaten en als we er dan uiteindelijk in gaan lezen, trekken we de meest vreemde conclusies die in de regel nergens op slaan en gaan we over tot handelingen die allesbehalve christelijk te noemen zijn. Datzelfde geldt voor andere religies, die er heilige boeken op na houden. Zal dat nu ineens in korte tijd veranderen?
Voor mij misschien wel, want zo erg lang zal ik wel niet meer leven op deze aarde! Ik heb nog maar één idee: geloven dat de onzienlijke, onhoorbare, maar altijd aanwezige God zich over mij ontfermt en redt door het weerloze mensenkind in een stal.

Antonia schreef op 6 december 2019 om 14:37

Fijn deze advent 🙂 Heerlijke tijd van het jaar om even alleen te zijn met onze lieve Heer. Stil te staan bij het ontstaan van ons geloof. Ik kijk uit naar kerstavond, niet om dan met anderen te zijn maar om voor de Heer te zingen over de geboorte van de heer Jezus Christus en de Heilige Maagd Maria. Alleen met God. Stille nacht.

Nikolaas Sintobin schreef op 6 december 2019 om 13:39

Komt je mail in de spam terecht? Surf naar deze pagina voor een mogelijke oplossing: https://www.ignatiaansbidden.org/contact/

Maria schreef op 6 december 2019 om 13:33

Ik verlang naar helderheid, maar de verwarring is er eerst.

Viviane schreef op 6 december 2019 om 12:11

Ik zit met hetzelfde probleem als Wilfried de wolf…… Vanuit mijn ongewenste e-mails moet ik telkens een verplaatsing uitvoeren naar mijn postvak In. Hoe zou dat kunnen voorkomen worden?
Wie kan daar een antwoord op geven? Waarvoor dank!

Kees schreef op 6 december 2019 om 11:48

Ga zaterdag naar groep in Amsterdam Centrum. Mogelijk leer ik daar beter luisteren en zien en komen mijn gedachten dichter bij het doel om te geloven.