Gastenboek

John schreef op 17 december 2019 om 18:22

Ik vraag me in alle (h)eerlijkheid af of het de bedoeling is om het verlangen naar de Heer (?) aan te wakkeren. Mijn verlangen is al zo groot. Wellicht geldt dat ook voor talloze anderen. Voor mijzelf geldt dat Geloof & Vertrouwen in mij onwrikbaar zijn, althans dat is waar mijn hart om roept! Dát is voor mij de kinderlijke, doch oervaste basis. Ik vertrouw op gerechtigheid; hier op aarde, ooit (kan nog wel honderden jaren duren) én sowieso in de Hemel. Mocht ik eerder gaan hemelen dan er door Zijn komst recht is gedaan; helemaal oké.
Het is namelijk niet aan mij/ons. Híj heeft alle Macht. Met ‘actief’ geduld verwacht ik…….Ooit is gewoon precies op tijd.
Dank U Here, voor al Uw Wijsheid en Ondoorgrondelijkheid. Laten wij mensen ONS ‘ding’ doen: U dienen! Halleluja………..

Danny schreef op 17 december 2019 om 15:35

Verlangen is voor mij de definitie van volledige overgave, verlangen gaat ook samen met teleurstelling alles is al volbracht ik moet het juist erkennen, het is er al. Laat los verlangen zie wat is. IK BEN DIE IS, in alle situaties wordt je vervolgt of geslagen voor het recht keer je terug in dat wat er is de ruimte in mij die ledig wordt en zie de schat vrij van tijd en ruimte beleef het.. Blijf niet zitten in ego denken ik weet niets… Wat ik ont dekt heb is het volgende.. Elke dag ervaar ik IK BEN DIE WEET DAT IK BEN, ik ben is vrijheid los van mijn ego. Die weet is mijn verstand en deze twee raken mekaars voortdurend aan, de ego trekt mij met mijn voetjes op de grond.. Als ik morgen doodga verdwijnt alle concepten die ik gemaakt heb vanuit mijn ego en blijft het belangrijkste over IK BEN DIE IS en ben ik altijd al geweest. X

Georgette schreef op 17 december 2019 om 10:52

Waar kijk ik naar uit? Vooral naar een groter en dieper geloof wat me dan ook meer vertrouwen en hoop zal geven in deze zo moeilijke tijd. Ook verlang ik naar minder angst om de toekomst aan te kunnen en tegemoet te gaan.
Heel veel dank voor de zo inspirerende teksten die me toch op de goede weg zetten. We bidden voor een Vredevol Kerstmis!

Maria schreef op 17 december 2019 om 10:43

Lichtpuntjes. Misschien gaat het daar over. De lichtpuntjes kunnen zien. En erop vertrouwen dat het licht langzaam groter wordt.

Sylvia schreef op 17 december 2019 om 09:18

Waar kijk ik naar uit? Naar het Licht en innerlijke vrede. Naar die koning die al langer koning is dan welke aardse machthebber dan ook.
Christus, “die was vóór de aanvang van de tijden” * .
* Uit: Ida Gerhardt, Geboorte.

Elisabeth schreef op 17 december 2019 om 07:36

De diepe verlangens, onuitgesproken, werden bewaarheid en pas voor mezelf levend toen ze zich voltrokken…mijn ouders z beiden op wonderlijke wijze in mijn armen vertrokken naar de Overkant….mijn grootste verlangen is zoals mijn engelbewaarder, het aanchouwen van mijn God en Redder, Heiland…geduldig zal ik wachten op die gelukkige dag en af en toe een glimp van Zijn glans ervaren nu.

Anita schreef op 17 december 2019 om 06:11

December is de maand waar de hele elf maanden vooraf gaan. Er naartoe leven van dag tot dag en vijftig weken waren voorbij. Hoe dichter hoe spannender…., zo stel ik me mijn vooruitzicht in mijn geloof in de wederkomst – ooit – van Christus. Het beïnvloed mijn hele leven, hoewel ik met groot verdriet en spijt durf te bekennen niet altijd het goede van mij uithaalde. Het vooruitzicht is nabij …, heb nog een kans …, dat is wat geloof ook onder andere om gaat voor mij.

Mariejan schreef op 16 december 2019 om 23:26

Gezegend worden omdat je in de toekomst gezegend wordt. Iets doen, wat pas in de toekomst gedaan wordt. Dan ben je toekomstig bezig in het heden. Als je gelooft in een mooie toekomst, kun je niet anders dan mooi doen in het heden. Heden en toekomst zijn niet van elkaar te scheiden. Ik zie een intelligente zielvolle toekomst voor me ten bate van iedereen. Een toekomst waar het te grote ego afgelegd kan worden.

Joke schreef op 16 december 2019 om 23:23

“ Naar U gaat mijn verlangen Heer, Heer mijn God ik ben zeker van U”

De begin tekst van dit lied, ging in mij zingen na het lezen van de overweging van maandag.

Hoe kan dat, geloven, en toch zeker zijn?
Kan dat wél?

‘ Wees onze redding, Heer mijn God ik ben zeker van U.

lieve 2 schreef op 16 december 2019 om 22:26

Waar kijk ik naar uit met Kerstmis? Ik beken zo eerlijk mogelijk: naar de kentering van donker naar licht, naar het groeien van een lente in vele kleine dingen, naar hoop die in vervulling gaat. Ik kan dat licht ook met een grote L schrijven: Christus is het Licht en we vieren dat elk jaar. Dat is heel belangrijk voor mij, maar Die 25ste december wordt steeds meer gewoon “de verjaardag van Jezus” in zijn heel nuchtere zin, zoals het aan de kinderen op school wordt geleerd. Ik ben daar niet blij om, het klinkt te banaal. Het is meer dan dat . Zou het me meer moeten ontroeren? Het blijft me wel sterk bezig en deze retraite doorbreekt de dagelijkse sleur van mijn winterbestaan.

luís Weel schreef op 16 december 2019 om 21:50

Het zal je maar overkomen: een menigte mensen in haveloze toestand, met honger, op de vlucht uit slavernij. Ze dringen je land binnen en dreigen te plunderen. Daar zit je niet op te wachten. Je wilt ze vervloeken en wegjagen. Hoeveel mensen in onze maatschappij denken niet zo en zien alleen maar het gevaar van de komst van zoveel vluchtelingen? Ze zijn niet te vertrouwen, zeggen we dan en maken ons een kopje kleiner!
Bileam gaat tegen de stroom in van de gevestigde orde en zegent en prijst tot tweemaal toe dit volk. Ik denk aan een kerk die eensgezind, in naam van God, opkomt voor armen en behoeftigen zonder onderscheid van personen, rassen. volkeren, godsdienst en talen. Maar, laten we eerlijk zijn: er zal nog heel wat water over Gods akker moeten vloeien voor we elkaar in liefde kunnen omarmen. De wereld en de kerk schreeuwt om profeten die tegen de stroom in durven roeien in naam van God. Om dit te kunnen is een echt gebedsleven van luisteren noodzakelijk. We moeten condities scheppen die het mogelijk maken om niet op eigen instincten af te gaan, maar nederig aanhoren wat God in de geboorte van zijn zoon Jezus ons aanbiedt.

Wim Brinkmans schreef op 16 december 2019 om 20:53

Iedere morgen loopt de wekker om 06.15 uur af. Ik dank God dat ik er weer mag zijn. Ik vraag zijn hulp voor deze nieuwe dag. Vraag hulp voor mijn vrouw, kinderen, kleinkinderen en vrede in deze wereld. Blij ben ik dat ik iedere zondag het Evangelie van God met een korte uitleg wat God met Zijn Woorden bedoeld naar TV stations mag sturen voor uitzending en tevens op http://www.axideo.nl mag zetten.

Carla schreef op 16 december 2019 om 20:25

Waar ik naar uit kijk is een blijvende open ruimte in de menselijke geest waardoor men elkaar in vrede kan ontmoeten en weet verder te gaan. Dat de mens gezegend en gevoed wordt en de wijsheid samen met de liefde vreugde mag geven. Amen, God zij met ons.

maria2 schreef op 16 december 2019 om 20:08

De foto van vandaag raakt me omdat deze me herinnert aan mijn pelgrimsvoettochten. Over dergelijke paden temidden van al het moois in de natuur mocht ik gaan. Ik had een sterke verlangen op pad te gaan, benieuwd naar mezelf in het alleen gaan. Ook om mezelf terug te vinden na een moeilijke periode. Onderweg wist ik dat het goed was zo te gaan. In het stille gaan door de natuur ervaarde ik sterk Zijn aanwezigheid en troost. Nooit voelde ik me eenzaam, maar onder Zijn hoede. Deze ervaring draag ik mee in mijn huidige leven, wetend dat ik altijd onder zijn hoede ben. Het inspireert mij om op mijn beurt weer anderen die troost nodig hebben onder mijn hoede te nemen. De wereld heeft zoveel troost nodig…….

Hanneke schreef op 16 december 2019 om 19:58

Reactie op de gebedstip van deze week : ‘zing je mantra !’ . De hele dag ‘ Hineni ‘ , van Leonard Cohen , in mijn hoofd ! Hineni betekent :” Hier ben ik ” . Mozes zei het als hij zich tot God richtte ; en Abraham bij het brandende braambos [ overigens : nota bene een Jezuïet die niet kan tellen , Abraham was de óvergrootvader van de zonen van Jacob . maar dit terzijde ] Op Google vond ik een joodse site met uitleg over ‘Hineni’. ” niet alleen hier, maar HIER . Spiritueel. Totáál . Voorbereid om te reflecteren op wie ik ben, wat belangrijk is voor mij en hoe ik er kan zijn voor anderen . ” ‘k Heb zo’n idee dat Maria , en zeker Jézus het woord ‘Hineni’ hebben gebruikt. — Ik blijf het nog maar even zingen ! en proberen te doen …

John schreef op 16 december 2019 om 18:33

Mijn verlangen is een kinderlijk verlangen; een simpele en tevens grootse éénwording met God. Jezus wees erop. Vandaag was zo’n dag dat ik me heel onschuldig, heel puur verbonden voelde. Theresia van Lisieux vind ik een ware heldin. In al haar eenvoud was ze héél dicht bij de heer. Zij wijst mensen er op in haar gebeden dat wij mensen op het juiste moment op de juiste plaats zijn. Als het ware geheiligd in elke moment. Dat troost enorm. Ik voel en ‘weet’ dat het klopt. Theresia is voor
mij een schitterend voorbeeld in geloof. Ik heb haar twee maal ‘ontmoet’ in Lisieux. Adembenemend! Dank U Heer!
Het grote verlangen is onze wereld in vrede. Met Jezus’ komst (‘nu en straks’) weer een stap dichterbij. GEWELDIG!

Sylvia schreef op 16 december 2019 om 18:30

Wat verlang ik voor de wereld om mij heen? Dat de tegenstellingen verdwijnen. Dat Christus in mij leeft en dat ik Zijn liefde mag uitstralen.

Temina schreef op 16 december 2019 om 18:11

De zegen wordt ook aan mij geschonken: Laat het op mij inwerken, wordt er stil van, heb de tekst niet eerder zo gelezen. Er wacht ons een hoopvolle toekomst, amen

janmartin schreef op 16 december 2019 om 16:59

Ik heb het moeilijk met die bijbelteksten en de toestanden naar dewelke zij verwijzen.Mijn bijbelkennis is “kinderlijk” gebleven.Ik snap dan ook niet voldoende de samenhang van die teksten als aanzet tot gebed.Maar ik twijfel er niet aan dat die bijbelteksten fundamenteel-waardevol zijn.Om welke reden dan ook overstijgen zij mij persoonlijk.

Olivia schreef op 16 december 2019 om 14:50

De Heer is goed en rechtschapen, daarom wijst hij zondaars de weg.(Ps 25)
Als de wind van de verleiding gaat waaien, als je stoot tegen de rotsen van beproeving. Je ambities je als golven overspoelen, en je hartstocht als een vuur in je oplaait: zie dan op naar de ster, zij die je geleidt. Roep tot Maria, op je weg.

Kees schreef op 16 december 2019 om 13:18

Mooie tekst van Théresia van Lisieux: “Hoe klein ik ook ben (…) en helemaal nieuw!”
Verlangen? Een vriend zei laatst tot mij: “Je moet je zegeningen tellen, elke dag “.
Vandaag las ik in de VPRO-gids een artikel: ” Niks mis mee”. Het handelt over een live uitzending van de H.Mis op t.v. Dit bracht mij op het idee deze tekst vanavond voor te lezen aan ca. 10 senioren.
Uit het artikel spreekt een verlangen voor mij naar de warmte en geborgenheid die ik sinds 1964 niet meer terug heb kunnen vinden binnen de kerk. Toch heeft die kerk weer min of meer vat op mij. Neem nou Théresia : “… Groter worden blijkt niet te lukken ik moet me nemen zoals ik ben …”. Voor mijn naasten ben ik misschien groter dan dat ikzelf durf te bekennen.
Théresia; “Er moet dus één kleine weg naar de hemel te vinden zijn. Recht toe, recht aan, en helemaal nieuw!”
Olivier Messiaen componeerde de opera Saint Francois d’Assise. Daarin zingt Frère Léon: “J’ai peur pour la route”. Voor mij een verlangen om niet zo bang te zijn om mijn voettocht op een smalle weg voort te zetten. recht toe, recht aan.

Mia schreef op 16 december 2019 om 10:19

Wat een manier van de Allerhoogste…..spreken door een ezeltje. Vloek wordt zegen. Ik ben me ervan bewust dat onze God zich op zoveel manieren openbaart, zie ik het, hoor ik het en handel ik? Help mij Heer in U te blijven, groeiend, wassend dag aan dag, dat mijn leven U ter ere, rijke vruchten dragen mag!

Maria schreef op 16 december 2019 om 10:09

Verlangen…vandaag voelt verlangen als een zoethoudertje. Niet nu, maar straks. Ik leef nu met alles wat er is in mij en om mij heen. Verlangen naar een betere toekomst heeft mij lang overeind gehouden, maar ik kan en wil niet nu leven met een beeld van een betere toekomst. Zie ik iets over het hoofd?

Carla schreef op 16 december 2019 om 09:53

Vandaag 44 jaar wettelijk gehuwd. Drie niet gedoopte kinderen en zes kleinkinderen. We voelen ons gezegende mensen met de menselijke bergen, dalen en dieptepunten die het leven inhoud geven. Allen geven hun bijdrage om lief te hebben, om zorgzaam te zijn, om oog te hebben voor. God is me altijd nabij gebleven en ik Hem op mijn manier. Dat Zijn zegening eeuwig mag blijven.

Lieve schreef op 16 december 2019 om 09:23

Heer, in moeilijke momenten komt twijfel en verdriet naar boven, en toch… indien ik eerlijk ben, weet ik dat Gods zegen op mij rust. Daarvan heb ik genoeg bewijzen. Vandaag komt daarom de dankbaarheid en een hernieuwd vertrouwen naar boven. Mocht dit uitstralen in mijn omgeving!

Veerle L schreef op 16 december 2019 om 06:42

Vader,
Het is mijn verlangen om, weg van de tijd waarin wij ingesteld zijn, te mogen begrijpen waartoe U ons roept, als gewone sterveling. Niets wat opzien baart, maar schoon en eenvoudig wil ik leven.
Zo hoop ik U te mogen ontmoeten in de goedheid van mensen en heel dicht bij U te mogen komen.
Leer me – met valllen en opstaan – Uw wegen kennen. Dank U Vader, om Uw nabijheid.

Agnes. schreef op 16 december 2019 om 01:55

Er zijn geen zwaarden of speren meer ! We leven in een andere tijd. Hoe kan je het verwoestend vergif van de huidige wapens veranderen in bloemen en een zonnige weide met spelende kinderen die niets te vrezen hebben, die omringd worden met voedsel, een thuis en warme ouders. Hoe kan dit veranderen ? Geloof ik er nog in ?
In de totale ommekeer ?
Als ik s’middags aan de schoolpoort sta als grootmoeder dan zie ik hoe de jonge ouders zo geduldig en liefdevol omgaan, iedere dag opnieuw, met hun kinderen. Daar geen wapens maar menselijke liefde. Kijk dat doet mij geloven dat het mogelijk is. Al die goede gebaren en woorden van zoveel mensen , er is naast het kwade, zoveel goedheid op de wereld. Daar geloof ik in ! Er worden zoveel nieuwe mensen geboren, dus zoveel nieuwe kansen om eindelijk het visioen van vrede op aarde te bewerkstelligen. Ik blijf geloven in de menselijke goedheid .we zijn uit Hem geboren.

luís Weel schreef op 15 december 2019 om 23:52

Ik rij door over het platteland. Links en rechts zie ik de grond waar volgend voorjaar de tulpen zullen bloeien. De telers werken met vooruitziende blik ook al is de herfst en winter nat en ze geloven dat het goed komt. Daarvoor moet je natuurlijk wel de goede planning maken.
Ik kijk naar het plaatje en verwonder me over de plantjes die langs de weg staan en vraag me af: is dit wel de juiste planning voor dit soort plantjes nu de winter voor de deur staat?
Alleen maar verlangen naar goede dingen in het leven, is niet genoeg. Ik probeer in mijn leven te bidden en te vragen, maar altijd denk ik aan Jezus die bad voor zichzelf in de hof van olijven: “Heer, laat deze kelk aan mij voorbijgaan, maar…. niet mijn wil, maar uw wil geschiede.” Of neem het onze Vader: het eerste deel gaat over het uitspreken van geloof in de Vader en dan pas in het tweede deel komt “geef ons heden ons dagelijks brood.”
Voor mezelf wil ik zo graag dat ik me beter voel en lekkerder in mijn vel. Helaas is dat niet zo en vaak betwijfel ik of dat gevoel zal komen. Toch ben ik daar niet rouwig om. Wat ik belangrijker vind is dat ik gelukkig wordt omdat ik voel en weet dat alles goed komt als ik meer verlang te doen wat Hij wil en minder mezelf zoek. Daarom voel ik me ondanks alles gelukkig.

Joke schreef op 15 december 2019 om 23:24

Mijn verlangen is; dat ik mag zijn en mag doen zoals ik bedoeld ben.
Ook de zorg voor onze aarde vraagt, om met andere ogen te gaan kijken. Mijn consumptie gedrag aanpassen m.b.t. de maaltijden b.v.
Doen (kopen) wat echt nodig is. In dit alles schuilt ook een verlangen om te doen wat goed is.
De wereld kan ik niet veranderen. Mezelf wel. ( met de hulp van Boven)
Nabij zijn voor de (A) ander ook voor Moeder aarde.
O God, met al mijn goede bedoelingen … er is nog een weg te gaan.

Temina schreef op 15 december 2019 om 22:59

Vandaag een bezoek gebracht aan mijn broer, hij woont in een GGZ instelling en leeft in zijn eigen wereld.
De gemeenschappelijke ruimte is versierd met Kerstbomen en Lampjes, de bewoners mompelen in zichzelf. Het personeel vertoeft in hun kantoor. Bezoekers zie ik zelden. Wij praten, het gesprek is warrig, uit het niets vertelt hij mij, dat hij weer bidt, ik moedig hem aan. Vreugde en Weemoed nemen bezit van mij. Zijn levensloop flits door mijn hoofd. Hij brengt mij naar de auto, nemen afscheid, ik beloof hem in januari weer te bezoeken. Heer wilt u alle verwarde mensenkinderen bijstaan in hun eenzaamheid en geestelijk lijden, amen.

lieve 2 schreef op 15 december 2019 om 22:27

Die situatie tussen de koning van Moab en de ziener Bileam trok mijn interesse heel sterk, vooral de manier waarop de schrijver Bileam inluidt en hoe die zijn visioen verwoordt. Ik zal toch Numeri best eens terug in handen nemen, ondanks de saaie titel. Ik geloof sterk dat Jezus zijn zegen blijft geven, zelfs waar velen, ook nu nog, Hem vervloeken of onverschillig zijn. Maar het lukte me niet goed om de situatie zo plots over te schakelen op mijzelf en de samenleving nu. Ik voelde me dan in een tweede bedrijf zitten, terwijl ik nog in het eerste bedrijf geboeid zat toe te kijken.

Marjolein schreef op 15 december 2019 om 22:03

Als God mij echt iets duidelijk wil maken, geeft hij het mij altijd tweemaal. Afgelopen zaterdag woonde ik een lezing van de international Aglow bij over God’s beloften. Vandaag lees ik in de geloofsimpuls hoe belangrijk hopen en geloven is voor het gebed. Ik weet nu waar mijn reflectie de komende week moet liggen om Christus op een nieuwe manier te kunnen ontvangen. Dank makers van de retraite.

Hanneke schreef op 15 december 2019 om 18:57

c’est vrai , Nicolaas ; dank dat je me er aan herinnerde… Hanneke

Olivia schreef op 15 december 2019 om 18:27

Heer onze God, maak ons ontvankelijk voor de vreugde van uw komst en laat ons steeds weer vol blijdschap de geboorte vieren van Christus Jezus onze Heer.

Lieve schreef op 15 december 2019 om 11:53

Wapens ombuigen tot landbouwwerktuigen: wat zou onze wereld mooi zijn met groene en rijpe korenvelden! Het zou al kunnen beginnen in mijn eigen kleine wereld indien ik mijn harde uitspraken wissel voor een zachtmoedig en nederig omgaan met mijn mensen. Kom, Heer Jezus, kom met uw Geest van liefde!

Lieve schreef op 15 december 2019 om 11:49

Wat zou het mooi zijn, moesten alle wapens landbouwwerktuigen worden. Ik zie een aarde vol groen gewas, rijpe korenvelden… eten en welstand voor iedereen! God, een visioen, al te ervaren in mijn kleine wereld indien ik mijn harde uitspraken ombuig in zachtmoedig en nederig omgaan met mensen. Kom, Heer Jezus, kom in mijn en in onze wereld.

Carla schreef op 15 december 2019 om 11:31

Genadig is de Heer! Hij oordeelt niet, hij doet recht. Hoe verhoud ik me tot deze woorden? Zingeving van dag tot dag.

Maria schreef op 15 december 2019 om 11:20

Verlangen…wil op dit moment niet meer wachten op wat komen gaat, wil nu die vrede op aarde, vrede in mezelf, vrede voor alle mensen en tussen alle mensen! Als ik ook dat gevoel niet afwijs maak ik langzaam ruimte voor iets anders…

Nikolaas Sintobin schreef op 15 december 2019 om 09:39

Dat is de keuze van de schrijver. Het is goed te weten dat herhaling deel uitmaakt van de ignatiaanse wijze van bidden.

Anita schreef op 15 december 2019 om 09:32

Gewapend door de liefde die ik kan putten in de bodemloze bron, getroost elke keer weer, hoopvol vertrouwen in de verborgen mysterie van God, verlangen naar het goede, naar het zalige, naar het heilige, waar moet ik beginnen zo niet nu op aarde.

Annemarie schreef op 15 december 2019 om 00:39

Ignatius van Loyola leert, dat je ieder gebed mag beginnen met God te vragen wat je verlangt. Wat kan een zieke U anders vragen dan om weer gezond te mogen zijn, Jezus? De lamme vroeg het U, en de blinde en de melaatse. Zelfs het dode dochtertje van Jairus schonk U weer het leven, toen U het verdriet om haar dood zag.

Als genezing mij niet gegeven kan worden, schenkt U me dan de kracht om vrede te hebben met mijn ziekte en om voor de wereld om mij heen meer te zijn dan een zieke. Neem in dat geval ook de angst van mij weg om mijn ziekte op me te nemen, zoals een juk dat op mijn schouders is gelegd en dat ik van nature ver van mij af wil werpen, maar tot het mijne moet maken.

Maar laat mij tegelijkertijd altijd kunnen blijven hopen, dat uiteindelijk alles goed komt, telkens wanneer ik in gebed mijzelf uit handen geef en mij aan U toevertrouw en op Uw wijsheid bouw.

Agnes schreef op 15 december 2019 om 00:33

na het lezen van de bijbeltekst werd ik heel bedroefd . Hoe lang zullen we nog moeten wachten totdat alle wapens zwijgen, totdat er geen onderdrukking en misleiding meer zal zijn ! Hoelang nog ? Ik voel pijn om de verminkte aarde en de verminkte mens. Ja, hoelang nog ?
een berg van droefheid en ook schuld ligt nu op mijn schouders… Wie kan ons redden ?

Kom o Heilige Geest, verlicht ons verstand. Waai over uw gekwetste aarde en uw gekwetste mensheid.
Het is heel laat, nachtelijk uur, ik ben moe, geen goed uur om te bidden of juist wel.
Morgen zal er weer een bloem groeien en een klein kind lachen. Morgen is er weer hoop.

Gilles schreef op 14 december 2019 om 23:40

Mooi, ik wil het graag zo lezen: als weer een tekst die de komst van Jezus aankondigt. Maar dan blijkt Hij toch te komen om de stammen van Jakob te herstellen… Allemaal allegorie? Lastig voor christenen vandaag in het Heilige Land, die meemaken dat groeiende aantallen evangelicale christenen deze teksten zo letterlijk nemen en zij zich door deze ‘christenzionisten’ bedreigd voelen. Heer, help deze teksten op weg naar het Kerstfeest in dialoog met onze broeders en zusters in Bethlehem vandaag contextueel en kritisch te verstaan en niet mis te verstaan. U komt de volken troosten en vestigt geen staten.

Joke schreef op 14 december 2019 om 22:49

Als ik Elia was … ook Elia had een Godsbeeld gecreëerd dat niet voldeed . Hij zag God niet waar Hij hem gedacht had. ( Niet in de storm, etc.) God bleek de zachte bries te zijn …
Ik geloof in het kleine. Het vooral in mezelf en dicht bij mezelf te zoeken. Eerlijk gezegd heb ik daar mijn handen vol aan. Dat is de weg die ik met Gods hulp zou willen gaan; zoekend naar Zijn bedoeling in mijn leven. Al zou ik maar een punt van licht mogen zijn en kunnen zijn en betekenen in deze wereld ….

lieve 2 schreef op 14 december 2019 om 22:32

Ietwat verbaasd merk ik meteen dat de tekst van Jesaja van de 1ste retraitedag hernomen wordt. Toevallig of met een bedoeling? Niet slecht misschien: denk en voel ik daarbij nog hetzelfde als twee weken geleden? Ik blijf hangen bij het begrip ‘verwachten’ en raak niet verder dan iets wat ik heel concreet weet: in mijn -haast kinderloze-straat zijn drie buurvrouwen in verwachting, bij 2 van hen een eerste-, bij de andere een derde kindje. Sorry voor Jesaja : ik was de verdere gebedstijd bij de Heer in gesprek over hen.

Truus schreef op 14 december 2019 om 21:46

Heer geeft U mij aub. Geduld. Dat ik mensen kan troosten die niet lang meer zullen leven Zo onwezelijk.

luís Weel schreef op 14 december 2019 om 21:38

De twee gezichten van Elias: enerzijds de man die de afgodendienst aan de kaak stelt; anderzijds de profeet die de weg wijst naar een nieuwe en goede toekomst Ik las een gedicht van Dom Helder Câmara en heb er een bewerking van gemaakt:
Een beeldschoon meisje in de rol van Maria, een oude man in de rol van Jozef
Een klein kindje met blauwe ogen… Jezus wat is dat teder en mooi!
Gaat het om een levende kerststal of is het maar een theater?
Wilt u ook gaan staan bij die stal…..Kom dan mee
Ga naar een daklozenopvang waar dan ook, zonder plaats, eten uit een vuilnisbak, zonder licht, water, riolering, verwarming en op de vlucht.
Altijd is er ergens een kindje slapend in een benzineblik, bedreigd door ratten en ongedierte.
Wat is zijn naam? Jan, Piet, Klaas, Sientje, Trien of Trijn?
De ware naam: Jezus…..Zoek en je zult vinden.

Bernadette schreef op 14 december 2019 om 20:40

Een paar keer in de maand komen we samen om te bidden voor onze kinderen en voor alle kinderen.
Ja, een weg bereiden voor de komst van de Heer, zo voel ik dit aan. De samenkomst begint met een gebed tot de H.Geest,
gebed om bescherming, gebed om vergeving, gebed om eenheid, dan zingen wij een loflied, een gebed om ons te verenigen met alle groepen van ‘Biddende Moeders’, dan trekt iedere moeder een uitspraak uit de bijbel en leest ze voor.
Dan danken wij de Heer voor het moederschap en leggen de namen van onze kinderen in een mandje, om ze in vertrouwen
aan de Heer te geven. Volgend jaar bestaat ‘Biddende Moeders’ 25 jaar, wij gaan samen met ‘Biddende Vaders’ de weg bereiden aan de hand van getuigenissen zodat meer mensen de ‘Hoop’ terugvinden. Ik dank God dat ik daar mag aan meewerken!

Danny schreef op 14 december 2019 om 19:58

Geloof brengt toch vrijheid.. Wat is het dan wat we allemaal ervaren.. Gods wil… Als we het allemaal eens anders bekijken het anders toelaten.. Ook het evangelie is geschreven door mensen die in dualiteit leven en dat uit zich in de geschriften.. Goed en kwaad.. God die beloont voor het goede.. Wat een God maken wij ervan door ons verstandelijke denken Laat het los en laat ons voorbij het denken gaan misschien wel eens de leegte van het niet weten toelaten en daarin proberen te blijven vertoeven… Ontdekt het hemels paradijs in jezelf ont dek het en zie zoals je werkelijkheid bent het goede en het slechte maar daar voorbij begint de innerlijke vrijheid en pas dan kan je ook naar mensen gaan die je niet graag hebben omdat je voorbij hun handelen kijkt de hemel ook in hen.. En verbinding maken en samensmelting kan opstarten wat een schoonheid van leven… Zonder verwachtingen omdat je onvoorwaardelijk bemint en jou buitenkant samensmelt met jou goddelijkheid. De enige moeilijkheid is dat het te eenvoudig is. Goede moed x

Hanneke schreef op 14 december 2019 om 18:32

Waarom krijgen we dezelfde tekst als op 1 december ?