Gastenboek

Temina schreef op 20 december 2019 om 22:46

Mijn broer woont in een GGZ instelling, hij bidt weer, “ Komt allen tot Mij, die uitgeput zijn en onder lasten gebukt, en ik zal u rust en verlichting schenken, “ Heer wilt u alle Geestelijk zieke mensen nabij zijn, amen

luís Weel schreef op 20 december 2019 om 22:13

Altijd is er sprake van dreiging en angst voor de toekomst van het leven, van mijn leven. Jesaja probeert koning Achaz moed in te spreken, maar die denkt er niet aan om Gods hulp in te roepen, op de proef te stellen en een teken te vragen. Hij is in paniek en wel dusdanig dat het teken van de jonge vrouw die een kind zal baren voor hem nietszeggend is.
Het komt maar al te vaak voor dat ik me laat opvreten door de zorgen en moeilijkheden van het leven en dan vergeet dat Hij er is. Dan verwijt ik mezelf dat ik te weinig op hem vertrouw, hoewel ik (achteraf gezien) duizenden keren tot de conclusie gekomen ben dat niets van wat er gebeurd is in mijn leven, simpel toeval was. Gods hand heeft me geleid tot waar ik nu sta. Ik voel dat ik elke dag opnieuw moet leren om me aan Hem over te geven, want zo krijg ik de kracht om de wisselende uitdagingen van het leven met vertrouwen tegemoet te treden.

Temina schreef op 20 december 2019 om 22:09

Ik ben lang ernstig ziek geweest, toch voelde ik mij gedragen, als ik het moeilijk heb en bid, komt er verlichting,
gewoon van mens tot mens en soms uit onverwachte hoek. Kerst is een groot cadeau, voel vreugde, als ik al die lampjes aanschouw in de straten, pleinen en huiskamers dan spreekt daar een groot menselijk verlangen uit.

Olivia schreef op 20 december 2019 om 21:54

Laten we de adventsdagen doorbrengen met de geest van dienstvaardigheid als Maria, steeds meer bewust van het voortdurend kloppen van de Heer op de deur van ons hart. Kom Heer Jezus kom.

lieve 2 schreef op 20 december 2019 om 21:49

De vorige dagen zat ik echt in een dip.Niets raakte me nog. Als een wonder: vandaag raakte de tekst van Sefanja me diep, het leek wel precies voor mij geschreven op dit moeilijke moment. Neen, ik verlangde niets, ik verwachtte niets meer in mijn verder leven. Lijk “die stad zonder toekomst”:zo is het met mij gesteld. En dan de belofte: “God verheugt zich om u, door zijn liefde maakt Hij u nieuw”. Eerst dacht ik: ” Dat zal dan wel waar zijn, maar ik kan het me niet voorstellen.” Meteen daarna: “Dat is PUUR GELOVEN en dat is momenteel juist zo moeilijk”.Onbegrijpelijk, maar er kwam zomaar een moment van bevrijding en ik kon het wèl geloven. Er is een toekomst, ik verwacht weer een uitkomst. Dank u!

Carla schreef op 20 december 2019 om 19:37

Leven en laten leven – liefde voor al wat is – een vreugvevol hart – het is goed – ik heb lief. Ik kijk in de spiegel en zeg …….

Sylvia schreef op 20 december 2019 om 19:24

God ik dank U dat U mij in rustiger vaarwater hebt gebracht.

jail schreef op 20 december 2019 om 10:31

Ik weet nog in een heel moeilijke periode was mijn gebed ‘Heer Vader God ik voel U niet maar wel de liefde of vriendschap die ik voel van mensen , of rust door een mooi lied of de zorgen van de dokters kunnen me wat moed geven mijn angst overwinnen want de angst maakt me moedeloos. Moedeloos zijn heeft bij mij te maken met liefdeloos zijn, vooral dat ik zelf geen liefde meer kan geven. Zo met mezelf zijn bezig dat ik de andere niet meer zie . Het goede in de andere ook niet meer kan zien.
Mag ik denken dat God voor mij Liefde is? Door de liefde blijf ik verlangen blijf ik hopen . Zo lang er nog liefde in mezelf zit word ik niet moedeloos. Is dit het werk van God? Is Liefde één aanwezigheid van God in mij ? De liefde in mezelf voelen is dat God in mij, mag ik dat zo zien, zo voelen?
Ik krijg nu een kaartje van zuster Martha heel onverwachts, is dat een aanwezigheid van Jezus of God door de vriendschap van de andere. Heer ik dank u voor dit kaartje
Haar woorden in druk letters zijn SAMEN, VLAM VAN HOOP, MOEDIG, GEBORGEN, SAMEN heel dankbaar voor dit onverwachts kaartje dat ik vandaag goed kan gebruiken daar ik naar de specialist moet voor de uitslag. Ik heb ernstige darm problemen en lees nu wat Carla schrijft heel raar dat juist dit nu hier beschreven word mijn vraag voor vandaag was DAT WE BIJ DE SPECIALIST TOCH NIET TE SLECHT NIEUWS Krijgen. Heer blijf mij nabij.

Mia schreef op 20 december 2019 om 10:29

Nu in deze stilte maakt U mij duidelijk dat geloven in U alles met vertrouwen heeft te maken. Ik vertrouw U! Dan geeft U boven bidden en denken, u zegent mij, met inzicht en weten, elke situatie in mijn leven heeft Zijn aandacht! Gaande- de weg met Hem, leer ik geloven en vertrouwen, al zal Hij altijd “ook” de de verborgen Aanwezige zijn, maar met deze belofte mag ik het leren….Ik Ben die ik ben. Ik sta garant voor jouw leven en Mijn handelen. Ik geloof het Heer! Immanuel God met mij, met ons…….

Kees schreef op 20 december 2019 om 10:21

Gisterenavond kwam ik belast en beladen na de Katholisisme cursus thuis. En vanmorgen werd ik met een negatief gevoel wakker.
Ignatiaans bidden stelt vandaag de vraag “Waar is God aanwezig”. Dat had ik gisterenavond willen uitleggen en ook willen zeggen, dat je voor het bidden helemaal niet door de knieën hoeft te gaan. God is voor mij nooit bedreigend geweest, wel maakt Hij het mij soms lastig.
Bid ervaringen voor mij wil ik met twee voorbeelden toelichten.
In 1990 bezocht ik met een 10 jaar jongere broer Parijs. In de Sainte Chapelle straalde het Lux Magistra door de vensters, een jongenskoor begon te zingen. Voor ons beiden was dit gezang voor ons een gebed.
31-10-2004 betrad ik de Notre Dame de Paris tijdens de Nuit Blanche. De duistere Kerk werd gevuld door Orgelspel, hier was voor mij de vrede van God aanwezig.
Beide locaties kwamen voorbij tijdens de Katholicisme cursus. Ik heb mijn ervaringen gisterenavond voor mij gehouden maar ben dankbaar dat ik dankzij Ignatiaans bidden vandaag als een vrije vogel de Kerst tegemoet kan treden.

John schreef op 20 december 2019 om 09:58

Het is adembenemend om mij te realiseren dat ik Gods nabijheid en bescherming ALTIJD heb gehad. Met het schrijven van mijn autobiografie is dát mij glashelder geworden. In mijn bewogen leven stond ik er heel vaak niet open voor om dat als zodanig te ervaren. Er was diep wantrouwen, ook naar God. In al Zijn Genade heeft Hij mij het Schitterend Inzicht gegeven dat Hij werkelijk geen seconde niet bij me was. Met ontroering besef ik hoe vaak de Heer mij, letterlijk, gered heeft.
Het leven, vooral Zijn Eeuwige Liefde, voor IEDER mens, maakt een ander, gelovig, Schitterend mens van mij. Het is bijna nog te groot om het te omvatten, toch leef ik het voor(t) in onze geloofsgemeenschap en in de wereld, ook om me heen.
Dank jullie wel voor dit ‘item’. Het raakt voor mij de kern van mijn aardse leven; ten alle tijden VERTROUWEN op de Heer;
als een Kind. Halleluja! Hetzelfde wens ik jou o zo van harte toe. Zegeningen, die we ook elkaar kunnen geven. Natuurlijk!!!

Carla schreef op 20 december 2019 om 09:36

Hoe wonderlijk, de Vredesduif, zijn geest treedt binnen. Het plaatje laat zien, ooit stuurde ik een wit veertje naar mijn lieve schoonzus die stervende was. Niet wetende dat het van een vredesduif kon zijn. Me wel bewust van het zachte opgenomen worden door de bries.

Carla.. schreef op 20 december 2019 om 07:32

Twee hele speciale gebeurtenissen komen bij mij boven na het lezen van de vragen van vandaag.
De eerste keer liep ik een kerk binnen waar een heel groot wandkleed hing met de afbeelding van Jezus met uitgestrekte armen. Ik was depri omdat ik al jaren met buikpijn kampte en zo moe was. In eens kwam er de tekst “Komt tot Mij allen die vermoeid en belast zijn Ik zal u rust geven”.
De tweede keer zat ik op therapie i.v.m. mijn zieke buik en plots was daar een wit veertje dat mijn buik streelde en een stem die zei “Wees maar niet bang, het komt wel goed!” Dit heeft heel veel indruk op mij gemaakt en het is goed gekomen met mijn buik. Dit ben ik na al die jaren nooit vergeten, regelmatig komt het terug in mijn gedachten en dat maakt me weer blij en dankbaar. Door alles heen is God bij mij gebleven en heeft mij kracht gegeven om door te gaan.
Deze gebeurtenissen lieten mij zien dat God ook bij mij was toen ik ziek en me alleen voelde.
God laat ons niet in de steek. Dit alles heeft mij een mooier, gevoeliger mensenkind gemaakt die nu iets kan betekenen voor andere mensen.

Mariejan schreef op 19 december 2019 om 22:42

Me laten leiden door mijn verlangen. Het is mijn drijfveer. Ondanks de ‘mislukkingen’ op die weg van mijn verlangen, weet ik ook dat ik geen spijt heb die weg gegaan te zijn. Het is ook de weg waarop ik heel veel geleerd heb. Daarbij kan en kon ik uiteindelijk ook niet anders dan gehoor geven aan de roep van dat verlangen. Zo’n innerlijk verlangen is heel sterk, het zal altijd van zich laten horen. Het brengt me bij mezelf. En dat is, meen ik, ook de bedoeling van het verlangen zelf.

Temina schreef op 19 december 2019 om 21:02

Mijn verlangen is: mijn huis opruimen, tijd vrij maken voor wandelen, rust, bidden, contact, bezinning, leven in dankbaarheid, eenvoud en in harmonie met de natuur, om vervolgens volop vrucht te dragen, gewoon van mens tot mens.

Hanneke schreef op 19 december 2019 om 20:38

Gister moest ik opeens abrupt overschakelen van ‘Geboorte’ naar ‘Opstanding’. De Paaskaars in het Stilte Portaal van de Nieuwe Kerk [ protestants-ik ben katholiek] was per ongeluk door iemand omgestoten en kapot gevallen. Ik regelde een half-opgebrande Paaskaars, kocht gekleurde bijenwas en dacht na over kleur, vorm en inhoud om een nieuwe applicatie te maken. Het was moeilijker dan ik dacht ! Advent en Lijdenstijd – niet alleen qua tijd mijlenver van elkaar verwijdert !!! zo leek het. Alpha en Omega … daar begon ik maar mee … en het lukte me er iets hóópvols van te maken toen ik me realiseerde dat het beide over hetzelfde ging : zicht op LEVEN . Toen ik de kaars voorzichtig in een oude doek rolde kwam mijn dochter langs. Ze zei :” Mam, het is net alsof je een pasgeboren baby in je armen houdt .” Zo vóelde het ook toen ik hem terugbracht naar het Stilte Portaal en hem weer op z’n plaats zette. Nu krijg ik allemaal mailtjes over hoe móói hij is geworden. Jammer dat ik jullie er geen afbeelding van kan laten zien . Geboorte en Opstanding , voor mij voor nu altijd één !

Christine V schreef op 19 december 2019 om 20:17

Mag ik God danken omdat ik vijf keer een vrucht in mijn moederschoot mocht krijgen.De vrucht van mijn geloof in God schoot wortel zolang mijn vruchtjes klein waren. Naarmate ze groeiden kwam de woelrat ondergronds en knabbelde de wortel af met gevolg dat de vruchten afstierven. In die situatie voel ik me dan soms onvruchtbaar, maar ik blijf planten in de hoop dat ooit de wortels goede en gezegende planten mogen worden, ook al zou ik ze zelf met mijn eigen ogen niet meer kunnen waarnemen. De wijze waarop ik dit wil doen is door blijvend durven uit te komen voor mijn geloof in God en mijn vruchten te vertellen dat ze veel missen van al dit mooie dat ze niet meer (willen) kennen..

maria2 schreef op 19 december 2019 om 20:10

Ook ik maak me zorgen over de ontwikkelingen in onze samenleving. Dagelijks zie ik de gevolgen ervan in het concrete leven van mensen. Ik voel me dan onmachtig en neem mijn toevlucht tot het gebed.. Ik vertrouw steeds meer op de kracht van het gebed, want zelf kan ik zo weinig uitrichten. We hebben de genade van God nodig. Mijn verlangen is om mijn gebedsleven nog meer te verdiepen, zodat het vruchtbaarder kan worden. God ik vertrouw op u, wees deze behoeftige wereld genadig. .

Olivia schreef op 19 december 2019 om 19:28

‘Jesaja’ betekent in het Nederlands’ De Heer is verlossing’. Te midden van de dreiging van oorlog en agressie, spoort de profeet Jesaja aan om te vertrouwen op de Heer. Geen mens kan verlossing brengen. Enkel de Heer is Verlosser, Heerser en Koning.

Carla schreef op 19 december 2019 om 18:42

Het lijkt me vreselijk wanneer je het gevoel hebt dat hetgeen dat je overkomt een straf van God is. Helaas zit dat idee zo diep in ons geworteld. Gelukkig is die verdoemenis, die angst voorbij. De natuur gaat haar gang en wij leren daar mee om te gaan. God heeft ons lief wat er ook gebeurd, daarop vertrouwen vraagt naar een diep geloof.

luís Weel schreef op 19 december 2019 om 18:42

Afgelopen week was ik bij de begrafenis van een moeder van dertien kinderen en 72 klein- en achterkleinkinderen. Haar vruchtbaarheid ging veel verder dan alleen maar nakomelingen. Ze heeft liefde uitgestraald, veel moeten verdragen, er altijd geweest voor iedereen zonder aanzien van persoon, straalde levensvreugde uit die ze vierde met de hele gemeenschap en kreeg het voor elkaar om solidariteit op te wekken op de momenten dat het haar te moeilijk werd. 98 jaar is ze geworden en van groot tot klein, ze was geliefd bij allen. Dat vind ik een vruchtbaar leven en vraag me af: ben ik in staat (geweest) om het kind Jezus in mij te laten groeien en vruchten voort te brengen van aandacht voor de gelijkberechtiging van armen en verdrukten, vrede te brengen, vergevingsgezindheid uit te stralen, solidariteit te kweken en liefde en vertrouwen in de onvolmaakte mens en in Gods zorg als garantie voor de toekomst van de wereld en de mensheid?

Carla schreef op 19 december 2019 om 12:16

Kom in mijn hart, kom in mijm hart, o kom in mijn hart Heer Jezus, breng keer op keer Uw ware leer, kom in mijn hart Heer Jezus. Een prachtig lied .

Maria schreef op 19 december 2019 om 10:57

Mooi de vraag verlangen naar iets wat in mij onvruchtbaar is…welke keuzes maak ik om toch vruchtbaar te zijn?
Ik verlang naar het oppakken van mijn schrijfritme om mijn roman af te maken. Het zal vruchtbaar worden. Deze vraag geeft me de moed om verder te gaan.

Georgette schreef op 19 december 2019 om 09:48

Hoe gevoelig en pijnlijk is deze tekst voor mij vandaag. Door medische omstandigheden ben ik onvruchtbaar geworden op zeer jonge leeftijd. Dit heeft onze relatie heel veel verdriet en pijn gedaan. Toch ben ik gezegend en getroost geweest. Als kleuterleidster heb ik van heel veel kinderen kunnen houden en ook veel liefde gekregen. Ik ben daar heel dankbaar voor en zie daar ook de zegen en de hand van de Heer in.

Ria Jans schreef op 19 december 2019 om 09:12

Verlangen is een krachtige intentie. Ik ervaar dat je door het verlangen of heel intens te wensen , kan veranderen. Je wensen komen uit !! Dank je wel.

Anita schreef op 19 december 2019 om 09:04

Ja…, alle onvruchtbaarheid in mijn leven achter de rug. Ik wil graag vruchtbaar maken wat nog mogelijk is. Dat is mijn keus en durf te kiezen blindelings zonder te weten wat de uitkomst is. Alleen het “willen” en verder stap voor stap samen zo dichter mogelijk bij HEM te komen. “Samen” alleen kan ik niet.., van boven komt alle goeds.

Carla.. schreef op 19 december 2019 om 08:22

O, o die vragen van vandaag. Het maakt mij verdrietig ook nu weer omdat ik geen kinderen kon krijgen door mijn zieke buik. Heel lang heb ik gedacht dat het straf van God was maar gelukkig is dat over.
Deze Adventsperiode hebben wij een kerstengelproject en mogen we andere mensen verwennen die moeite hebben met de decembermaand.
Zo kan ik iets betekenen in deze periode en het mooie is dat ik hele mooie dingen ingegeven krijg om voor hen te doen.
God dank voor deze periode waarin ik op mijn manier vruchtbaar mag zijn.

Don schreef op 19 december 2019 om 01:37

Hoe God uit de onmogelijke situaties om mij heen, iets niews maakt wat opeens werkt, is wat ik hoor deze week en voel als Zijn aanwezigheid. Dit versterkt mijn wankel geloof.

Mariejan schreef op 19 december 2019 om 00:15

Eens komt de tijd … Ik hoop dat de tijd komt dat ik geleerd zal hebben wat echt rechtvaardig zijn betekent en daarnaar ook kan handelen. Ik hoop dat in dit verlangen de grote goede herder met de staf me zal helpen.

Riki Koster schreef op 18 december 2019 om 23:31

Zo wonderlijk: in maart lag ik plotseling erg ziek in het ziekenhuis. Het Ignatiaans bidden voor Pasen was net begonnen. Ik werd daar zo door getroost en gesterkt. Schreef naar jullie in het gastenboek. Tranen van ontroering door de hartverwarmende reactie’s van jullie. We kennen elkaar niet, en toch, het voelde als familie. Jullie hebben voor mij gebeden, een kaars gebrand in een kerk. En nú, juist nu ik 29 nov. een grote operatie moest ondergaan begon wéér deze kostbare retraite! Nu in de Adventstijd. In maart is gebeden om Rust en om Vrede en om Dankbaarheid. Dánkjulliewel! Die drie zijn elke dag bij mij gebleven. Vandaag is het thema onvruchtbaarheid én vruchtbaar zijn. Zo mooi de gedachten daarbij! In 2 Kor. staat: “In onze zwakheid wordt de kracht van Christus openbaar”. Dank jullie wel, dank God Die Zijn vleugels over ons uit wil spreiden. Shalom voor ieder.

luís Weel schreef op 18 december 2019 om 23:10

Vandaag maak ik me zorgen over de naaste toekomst. Alle technologische ontwikkelingen, alle welvaart ten spijt kan ik de toekomst niet erg rooskleurig zien. Knelpunten in de zorg, de leefbaarheid van de aarde, de opvoeding en het onderwijs, de problemen met medische centra en verpleging in de ziekenhuizen, woningnood enz. En dat alles in een welvarend land als het onze. We hebben rijkdom maar lijken al te vaak straatarm als het op menselijke omgang met elkaar aankomt. Er lijkt wel steeds meer onrust op til, onzekerheidsgevoel, bezorgdheid en angst voor de toekomst van de nieuwe generatie. Waar gaat het allemaal naar toe?
In de tekst van Jeremias staan een aantal sleutelwoorden: bekwaamheid, eerlijkheid, rechtvaardigheid, gerechtigheid in het bestuur van het land. Het komt van God de Heer, onze gerechtigheid.
Vandaag wil ik alleen maar vragen: Kom Heer Jezus, kom spoedig en verlicht met uw nederige geboorte onze weg in het donker en wek in ieder de gevoelens van tederheid jegens elkaar, zoals we die hebben als we kijken in de ogen van een klein kind.

Olivia schreef op 18 december 2019 om 22:31

Laat ons verheugen. Omdat Kerstmis dichtbij is. De christelijke boodschap wordt ‘evangelie’ genoemd,’ blijde boodschap,’ aankondiging van vreugde voor heel het volk. De Kerk is geen toevluchtsoord voor trieste mensen, de Kerk is het huis van de vreugde! Zij die bedroefd zijn vinden in haar de vreugde, vinden in haar de ware vreugde !

Temina schreef op 18 december 2019 om 22:28

Verlangen: Hoop doet leven, amen

lieve 2 schreef op 18 december 2019 om 20:52

Eerst me ingeleefd in de evoluerende situatie van die onvruchtbare vrouw, in dié tijd, in dié volksgemeenschap….Wat een geluk na die boodschap van de engel!- Dan eigen situatie en kijk op eigen verlangen(s). Ik besef nooit èchte, diepe verlangens te hebben gehad. Tevreden met hetgeen het leven meebracht. Blij en trots geweest met kleine successen, gemakkelijk aanvaard wat het leven meebracht aan ziekte, geweld, eenzaamheid. Ik heb nu eenmaal die aanvaarding meegekregen bij mijn geboorte en ik ben er de Heer dankbaar om. Ik raak daardoor ook niet gemakkelijk in een discussie verzeild.

Bernadette schreef op 18 december 2019 om 19:59

Verlangen spant een boog tussen het nu en het ideaal, daar wil ik in geloven!
Als ik aan het einde denk, droom ik vaak, dat de Heer ons zal optillen om ons te verwelkomen in Zijn huis.
Ik Hoop en Geloof dat Zijn Barmhartigheid en Zijn Liefde ons zal meevoeren naar een land van vrede.

Frans schreef op 18 december 2019 om 13:57

Ik hou van de luchtige stijl; de vragen wekken geen schuldgevoelens, vind ik positief; Ik kan ze niet altijd op 1,2,3, beantwoorden; ze houden de verwachting levend; wekken een gevoel van dankbaarheid op.

Agnes schreef op 18 december 2019 om 11:47

Op het keerpunt van de jaren
Weer beginnen bij ’t begin
en de dwaze droom bewaren
tegen beter weten in.

Met de kind’ren en de dwazen
Dag na dag en stuk na stuk
Broze bellen durven blazen
Bol van barstensvol geluk.
Deze wenskaart kreeg ik vandaag. De auteur is niet vermeld. Ik ben er blij mee. Op tv. een stuk van de warmste week gezien. Er wordt samen gewerkt. Muziek en de goede doelen verbinden jong en oud. Ik ben er fan van. Te werelds ? Misschien … De Geest waait waar Hij wil (Felix Timmermans) dus …

Lieve schreef op 18 december 2019 om 09:54

Blijven geloven: nu nog niet, maar ooit… Hoe moeilijk is het en toch elke keer wordt mijn verlangen om het verwezenlijken ervan opnieuw tot leven gebracht. Ooit zal er een wereld zijn waar lieve mensen en goede gemeenschappen tot hun recht komen. Dat wil ik geloven en erin vertrouwen dat het ook komt. Heer, maak mijn geloof standvastig, nu en vandaag en ook morgen. Dank u.

Carla schreef op 18 december 2019 om 09:18

Lieve anonieme, mooi dat u het verlangen en het vertrouwen hebt in Hem. Zijn zegen zal u steunen. Vandaag de vierde advent en over een week Zijn geboortedag.

Juliette schreef op 18 december 2019 om 07:28

Ik kijk uit/ verlang naar U die Liefde bent en Vrede zal brengen. Een wereld zonder geweld, zonder ziekte, pijn en andere ellende.

Mariejan schreef op 18 december 2019 om 00:28

De scepter en de staf mogen dragen – alleen een heel bijzonder mens zou dat mogen doen. Naar dat bijzondere mens kijk ik dus uit.

Mark schreef op 17 december 2019 om 23:52

Mijn goede vriend zegt: “ik geloof niet. Ik leef nog een tijdje en dan ga ik dood. En dan is het gedaan”. Dit heeft me pijn gedaan: leven zonder verlangen, zonder hoop, enkel wachten op de dood. Ik mis bij hem een derde dimensie, zin en betekenis van zijn leven. En dan denk ik: ben ik verwend om te denken dat ik mag geloven, dat ik mag bidden en spreken tot God, dat ik doorheen de dag leef denkend dat ik vriend mag zijn van Jezus en ik Hem mag vragen: leer mij er voor U zijn, gebruik me, leer me liefhebben, leer me zonder woorden getuige zijn van U. Leer me nederig zijn in dat verlangen.

Arnold schreef op 17 december 2019 om 23:40

Het Ignatiaans bidden helpt om de uitzonderlijke levenswijsheden van het evangelie te ontdekken en beter te begrijpen.
Wanneer men goed leest is er voor zo goed als alle problemen van deze tijd een oplossing terug te vinden.
Waarom wordt dit niet duidelijker verkondigd van uit de kerk zelf? Waarom gaat men niet meer tegen de negatieve stroom in.
Het bidden en beleven van het Onze Vader zorgt voor het streven naar een nieuwe wereld, een rijk van pure naastenliefde met wederzijds en onvoorwaardelijk respect voor elke medemens, vergevingsgezindheid in het besef dat iedereen fouten maakt afstand nemen van de onverdraagzaamheid en het steeds zwaarder bestraffen van de schuldigen.
Wie zonder zonde is werpe de eerste steen.

Temina schreef op 17 december 2019 om 23:07

Waar kijk ik naar uit: Vreugde, Rust, Licht in de Duisternis, Vrede. Het zou zo fijn zijn om dat gevoel vast te houden. Laat mij met zekere regelmaat uit het veld slaan door moeilijke uitdagingen, irritant, waarom niet gewoon loslaten, het bij God neerleggen en daar laten. Enerzijds kan ik helemaal opgaan in het Geloof, de Bijbel, mij gedragen voelen, anderzijds word ik getroffen door pijlen en worstelingen. Het zal wel ergens toe dienen, het leven komt zoals het komt. God ik vraag u de Genade van innerlijke Rust en de Aanvaarding van hetgeen ik niet kan veranderen, amen

lieve 2 schreef op 17 december 2019 om 22:03

Wij lezen al eeuwen dat de Messias geboren werd uit de stam van David. Was Jeremia de eerste profeet die dat voorspelde? Dan moet dat in zijn tijd een hele beroering teweeggebracht hebben . Het is allemaal zo lang geleden en hoe verloopt de tijd – onze tijd – verder? Verlangen hoort wel bij toekomst, maar er kan ook een verlangen naar vroegere tijden zijn: onvervulbaar, maar worden toekomstverlangens altijd vervuld? – Ik ben blij Jeremia in een zo positieve voorspelling te ontmoeten. Hij is voor mij -wellicht onterecht- enkel de man van de klaagzangen.

Truus schreef op 17 december 2019 om 21:51

Waar kijk ik naar uit. Naar U.mijn verlangen gaat uit naar U.Dit is wat ik geloof.

Joke schreef op 17 december 2019 om 21:02

Waar kijk ik naar uit, als ik uitkijk naar het feest van Christus geboorte?
De mijmering in mij die n.a.v. deze vraag speelde, brengt mij, ondanks alle schreeuwende versiering en de reclame van de media, waarin ons van alles wordt voorgeschoteld alsof dát het is, tóch bij de kern van waar het met het Kerstfeest omgaat.
De geboorte van een belofte.
En niet zomaar een …
Steeds opnieuw probeer ik mezelf te halen uit de hectiek van deze periode,( wat soms lukt). En te zijn bij Die boodschap.
Dicht bij mezelf, eenzaam? Ja dat wel, maar wel de eenzaamheid, die ons de kans geeft, om te zien en/of te horen, waar het werkelijk om gaat in het leven, zo ook in deze periode waarin wij de geboorte van het Licht van de wereld herdenken.
Hij komt!
Hij IS.
amen.

luís Weel schreef op 17 december 2019 om 19:58

Vandaag gelezen en herlezen “de zegeningen van Jakob voor zijn zonen (Genesis 49,1-27). Jakob gebruikt, voordat hij sterft, geen malse taal voor elk van zijn kinderen en zet ieder op zijn plaats. Juda komt er het beste vanaf en hij krijgt de staf om het volk te leiden, hoewel hij niet de eerstgeborene is in het gezin!…(vers 10). Juda echter blijft een herder met een staf en een herder zijn betekent dat er nog enorme afstanden afgelegd moeten worden.
Vandaag vraag ik me af: waar moeten we naar uitzien…de geboorte van Jezus…of de wederkomst…of allebei tegelijk en hoe moet je dan de kleine verwachtingen in het leven combineren met de grote verwachting dat eens de ware vrede gaat komen? Met ons gerommel hier op de aarde kan dat nog wel eens een heel tijdje duren! Maar goed, je moet ergens beginnen: het zaadje ontspruit uit de tronk van Jesse. Daar moet je toch blij en hoopvol om zijn! Vandaag ben ik maar begonnen om een sterrenhemel te maken voor de ramen en als het donker wordt de stekker in het stopcontact te steken, want de zekerheid van de komst van het ware licht is nabij.

ANONIEM schreef op 17 december 2019 om 19:32

Als je ouder bent en al lang ziek bent en je ziet geen uitkomst denk je ‘wellicht ga ik binnenkort dood’.
ik kan niet tegen het weten dat het eindeloos kan duren, het maakt me triestig.
Ik vertrouw er op dat Hij me NU niet in de steek zal laten, dat hij me nu al steunen en op zijn schouders draagt als het te moeilijk,is!
.

Carla schreef op 17 december 2019 om 18:40

Het zachte, het liefdevolle, de wijsheid en het vertrouwen zijn belevingen en waarden die ik liefheb. De ontmoeting van mens tot mens raakt me eveneens. Zo ook hoe Jezus leefde en God ons inzichten meegeeft en ons verwelkomt bij de hemelpoort. Het delen, het invoelen raakt vele tonen in mijn hart. Een geruststelling dat wij mensen hier aan mee kunnen werken.