Gastenboek

Baaf schreef op 21 februari 2015 om 22:10

De Heer verrast me telkens weer, zelfs in mijn 83e levensjaar, en 65 jaar als religieuze broeder. Elke ontmoeting met mensen is ergens een ontmoeting met Hem; soms in smart, soms in vreugde. En in deze veertig dagen hier en nu een ontmoeting met meer dan 7000. Ik dank Hem, en ik dank U allen. Elk van U, elk van ONS is drager van de zegen van God, ook als we het ons niet bewust zijn.

Lieve schreef op 21 februari 2015 om 22:02

Hier ben ik,Heer,klaar om met U de woestijn in te trekken.
Daar waar beproevingen van angst,wanhoop,egoîsme,eerzucht als wilde dieren op ons liggen te wachten.
Hier ben ik,Heer,klaar om met U de woestijn in te gaan,waar ook de engelen zijn en waar God spreekt tot ons hart.
Veertig dagen woestijn opdat ik naar U luister,ook al is het maar gefluister van een zachte bries.’Bekeer je en geloof in de blijde boodschap’.
Hier ben ik,Heer,samen met U ben ik klaar voor de woestijn maar laat me niet los,want alleen ben ik te klein en te bang.
Hier ben ik,Heer ….

Marian schreef op 21 februari 2015 om 21:46

Het zijn mooie texten.Iedere dag kan ik er iets uit halen wat ik als een soort kauwgom in de mond op de dag kan herhalen.Ik leg alles aan Zijn voeten.Dank voor deze mooie texten.Na de 40 dagen-tijd zou ik deze later nogeens kunnen herhalen.Voor de andere deelnemers wens ik veel inspiratie en bid ik ook voor hen.

Claire schreef op 21 februari 2015 om 21:04

‘Nieuw leven ‘ deze twee woorden troffen me in deze korte bijbeltekst. Dit is de
gunstige tijd, een tijd van genade… Het is mogen ervaren dat Jezus me tegemoet komt en me vraagt om me naar Hem toe te keren. Wat me van binnen beroert en vasthoudt heb ik Hem toevertrouwd. Het maakte me stil dankbaar omdat ik mocht aanvoelen dat Hij meegaat waar niemand met mee gaat. Hij is er… En in Zijn ontferming mag ik deze voorbije dagen bij Hem neerleggen.

Frank schreef op 21 februari 2015 om 20:59

I am in great need of the doctor physical and spiritual. My unrighteousness led me to speak evil and point a finger. Today my voice needed antibiotics to come back and my figure waits for my collar bone to heal. A cousin (Frater Herman Bouwens SJ) was killed as a Dutch seminarian in Indonesia before I was born. It was a retaliation for an attack by the Dutch army that day. For me it is convergence of physical and spiritual. He was part of unrighteousness and became part of the Pascal.

John schreef op 21 februari 2015 om 19:36

Een geweldig onderwerp voor de rustdag. Morgen, de eerste zondag van de Vastentijd. Dat voelt zó dankbaar!
God die ons Zijn Heilige Belofte, Het Grote Verbond heeft geschonken. Het is zó kostbaar om daar volledig op te vertrouwen. Ons hart en onze handen openen in een weids gebaar dat wij ONS DEEL van het Grote Verbond waar
maken. In Zijn Licht. Wat een kracht & pracht ook voor ALLE DAGEN die nog komen. Wat een onvoorstelbare Wijsheid
en Goddelijke Liefde schenkt Hij ons iedere dag. Ik hoop vanuit het diepst van mijn hart dat wij dit, de komende dagen
én ook daarna mogen BLIJVEN GEVEN & DELEN. Een Goddelijke expressie, wat zó heilzaam doorwerkt. Dank U! Dank jou. Gods Kinderen, niemand uitgesloten. Halleluja !

Gerda schreef op 21 februari 2015 om 19:02

In de stille momenten van deze periode denk ik vooral aan onze kinderen. Aan de kinderen die we mochten mee begeleiden. Ik bid dat zij ook op hun weg, met hoogten en laagten , op zoek gaan naar die God waarover wij het al die jaren hadden,met onze mogelijkheden,
” vroeger vertelden wij aan de kinderen over God, nu vertellen wij over de kinderen met God.”

Jeanne schreef op 21 februari 2015 om 17:57

Deze morgen tijdens de eucharistie viering, van radio Maria, toen de priester de pateen en de kelk aan ’t voorbereiden was én tijdens de Consecratie werd ik héél diep getroffen van de aanwezigheid van Jezus .
Ik voelde ’n traan over mijn wang traag wegvloeïen. Het was bijzonder intens helend en hoopvol. Een ware ontmoeting, een lichtpunt in de duisternis. Het geeft mij nu enorm veel moed om de draad weer op te pikken.
Hij gaat met mij mee op weg.
Dank, Heer dat U er bent voor mij. Dank dat U mij lief heeft. Dank voor zóveel meer.
Dank aan al de retraitanten voor het voedsel dat zij brengen in hun specifieke mededelingen.
Bid heel speciaal voor degenen die het moeilijk hebben. Aan iedereen veel liefde en geluk gewenst.
Jeanne.

Adriana schreef op 21 februari 2015 om 17:43

Wat doe je als je schuldig bent? Vorig jaar in deze tijd van vasten en gebed ben ik gaan biechten. Ik kon mijn woede over een echt schandalige behandeling door een nabij iemand maar niet los laten. Het voelde ongelooflijk goed om de absolutie te krijgen en toen de penitentie: telkens als je de woede weer voelt, activeer dan ook(!) je mededogen met haar! De woede mocht er zijn, maar mocht me niet in beslag nemen.
Deze biecht heeft het afgelopen jaar veel losgemaakt in mij. Meer mildheid. En nu mijn man longontsteking heeft, ook een soort letterlijk vertrouwen in Jezus: oh, genees hem! En vannacht dankte ik Fleming voor zijn ontdekking van antibiotica! Of liever, ik vroeg Maria hem namens mij te bedanken. Ik ben geloof ik een rare katholiek….

Bernadette schreef op 21 februari 2015 om 17:35

Jezus Barmhartigheid is zo belangrijk in ons leven.
Hij geeft ons steeds nieuwe hoop en nieuwe kansen.
KEER TERUG NAAR MIJ MET HEEL JE HART!
laten wij de Heer zoeken zonder ophouden!
Moge Hij, onze geneesheer, de pijn van zo veel harten genezen!
Moge de vreugde van de Heer komen over alle retraitanten die het zwaar hebben!

lilian schreef op 21 februari 2015 om 17:09

de gebeden en lezingen geven kracht om het geloof dieper te beleven .Als het moeilijk gaat weet ik Hem nabij en Hij geeft mij kracht. Wetende dat Hij er altijd is als ik Hem nodig heb. Ik dank U voor uw goedheid en uw liefde omdat Gij
mij liefdevol geschapen hebt.

Lieve schreef op 21 februari 2015 om 16:00

Als Jezus gedichtjes had geschreven,had één ervan dit kunnen zijn.
Probeer de fouten van een ander te vergeten,Probeer de missers van een ander niet te zien.
Geef alle mensen maar het voordeel van de twijfel,en denk wat sneller :”t was een misverstand misschien”
Wordt niet meer boos om zoveel kleine dingen,en denk wat vaker: ‘Even slikken doet geen pijn’.
Probeer de wereld met een glimlach te bekijken,en bedenk dat mensen zonder fouten er niet zijn .

Lilly schreef op 21 februari 2015 om 15:11

Ach, een dokter hebben we allemaal toch nodig op zijn tijd ? IK voel me gekwetst en verdrietig , en daardoor komt het allemaal nog dubbel zo hard aan. 29 jaar voor je moeder zorgen , alleen en dan ook nog een trap na krijgen , Het voelt niet goed , een dank je wel had er toch minstens wel vanaf gekund ,maar in plaats daarvan met een lijstje met wensen komen ? Daar is het nu de de tijd nog niet voor . Het is niet zo, U vraagt en wij draaien , en dan nog de manier waarop dat allemaal gebeurd , als je niet voelt dat het zo niet werkt, dan mankeert je wat. .
Ik weet niet hoe het verder moet , maar voorlopig toch maar eens een tijd rust inbouwen , misschien dat we er dan weer anders tegenaan kijken. .
Gelukkig zijn er ook nog mensen ,die troost kunnen bieden ,maar altijd degenen waar het niet van verwacht wordt ,zo gaat dat nu eenmaal in het leven.

Martin Hermans schreef op 21 februari 2015 om 15:10

God op het spoor komen en ons tot Hem te keren vraagt om ‘dank u ‘ te zeggen. ‘Dank u’ zeggen doet ons met heldere ogen kijken naar de anderen, dan ontdekken wij aspecten die wij anders niet zien en dan mogen wij ontdekken dat God zichtbaar wordt in goede mensen.

Isabella schreef op 21 februari 2015 om 13:52

Lieve allemaal!
Wat een diepe vreugde om weer met zoveel (al meer dan 7000!!!) medereizigers aan deze 40-dagentocht te beginnen!! Ik bid om zegen en open harten en open handen voor ons allemaal! Want zo vaak bevinden we ons in een onherbergzame woestijn….Máár…! ER IS HOOP!!!!
Hij staat aan onze deur en Hij klopt…wie zou Hém niet binnenlaten? Wat let mij toch, om niet voor Hém willen kiezen: Onze Schepper, die alleen ons geluk zoekt!
Maar het is als met mijn radio: als ik niet goed op de zender ben afgestemd, kan ik de Spreker niet goed verstaan… ik ben dan afgeleid en verzand in allerlei bijkomstigheden, die mij NOOIT in mijn leven echte Vrede hebben gebracht. Zo vaak jaag ik rusteloos lucht na (ps 39) en kom ik bedrogen uit.
Maar mijn ziel SNAKT naar levend water en daarom open ik wijd de deur en roep: Heer, kom ons haastig te hulp!!
Ons allemáál!! ALLE 7000 en liefst nóg meer!! Doen jullie mee??

Len schreef op 21 februari 2015 om 13:31

Spreekt de barmhartigheid van jezus mij aan ? Ik ben de gelukkige die jezus barmhartigheid in de biecht mocht ondervinden , Vader die mij warm toedekte met vergeving. Ik zou bijna zeggen…”gelukkige schuld” die ik heb beleden en zo Gods tederheid en erbarmen mocht ondervinden. Barmhartigheid is Zijn mooiste naam !!! barmhartigheid =: compassie, genade, goedertierenheid, goedheid, liefdadigheid, mededogen, medegevoel, medelijden, ontferming Hoe zal ik ooit mijn dankbaarheid en wederliefde kunnen tonen ??

John schreef op 21 februari 2015 om 09:52

Met veel compassie lees ik alle berichten. O.a. voor jullie, Ermelinda en Ann, bid ik vurig. Zelf ken ik de ‘pijn’ maar al te goed. Gisteravond schoot het mij te bidden om vooral ook te vertrouwen op de ADEM van het Leven. God blies het Leven (ons) in. En ik weet zeker dat Jezus’ adem heel sterk en diep bleef tijdens zijn lijdensweg. Daarnaast Zijn Eeuwige Liefde, die er écht IS, ook als wij dat niet ervaren. Christus, tevens de Grote Genezer. Voor Hem is NIETS onmogelijk!
Het raakt me zo diep, om deze tijd met zo velen door te brengen. Het doet goed & God, vanuit een stilte en een warmte, die we onszelf mogen geven, in Zijn Genade. Wat een BIJZONDERE tijd om te ervaren. Zegenend, helend.
Geef alsjeblieft niet/nooit op. Hij geeft je vrede. Ook mij. Iedereen. 40 dagen om te koesteren. Dag lief mede-mens :).

Martin schreef op 21 februari 2015 om 09:46

Bij deze wil graag even stilstaan bij een bericht dat ik van de week hoorde. Een Franciscaan, die ik enige jaren geleden voor het eerst om raad vroeg, en die me goede raad heeft gegeven, is ernstig ziek. Ik laat de naam even in het midden, maar wil deze goede man sterkte wensen in zijn ziekte en toewensen dat hij weer beter wordt. Ik zal in deze retraite op mijn wijze nog meer bij hem stilstaan. Ik bedank hem langs deze weg voor wat hij tot dusver voor mij heeft betekent.

Elisabeth schreef op 21 februari 2015 om 09:13

Een fantastisch besef : dat Jezus juist hen roept en liefheeft die een hele zak aan zorgen en onzekerheid en schuldgevoelens en wat nog meer met zich meezeulen … Bij Hem verdwijnt dat allemaal als sneeuw voor de zon …

Ermelinda schreef op 21 februari 2015 om 09:03

De bijbeltekst van vandaag komt hard bij me aan: ziekte en zondaars in één zin, het doet me wat.
Is ziekte een manier opdat Jezus tot mij komt? Waarschijnlijk bekijk ik het al te letterlijk omdat ziekte zo overheerst in mijn leven. Het valt me immens moeilijk om hier mee om te gaan, zeker als er pijn is.
Ik verlang zo naar een nieuw leven, een ander leven, een leven met een gezonde geest in een gezond lichaam. Nu lijkt het alsof ik al ‘dood’ ben.
“Heer, spreek en ik zal gezond worden” … hoezeer verlang ik … welk ‘ik’ spreekt hier?

Leen schreef op 21 februari 2015 om 08:26

Heerlijk hoopgevende tekst vandaag! De Heer veroordeelt je niet, hij vangt je altijd weer op, als je intenties maar goed zijn.
Dank u, mijn God, dank u dat U er altijd weer bent.

Martine Holvoet schreef op 21 februari 2015 om 08:08

Heer God U roep mij,schenk mij Uw barmartege liefde om in deze vastentijd zo dicht mogelijk bij Uw Zoon te zijn.
Jezus,moederke Maria ik heb vertrouwen in U.
Dank voor de 40-dagenretraite
Martine

Lucia Neus Wong-Loi-Sing schreef op 21 februari 2015 om 07:27

Eerst wil ik mijn dank uitspreken , over dit initiatief van de 40-dagenretraite.

Helemaal alleen in concentratie .
Nadat de stilte minuten voorbij zijn en je over God
hebt nagedacht en jezelf….gaan de deuren open.Het is als een heerlijke
warme douche die je op je gemak stelt, vrijuit te praten en te bidden, je breekt open !
vroeg in de ochtend , of op de dag als je alleen thuis bent . (man naar zijn werk )
Opgerold in een lekkere warme deken in Gods aanwezigheid .
En je kan vrijuit praten ,spijt hebben ,lachen of huilen . Er is echt een Vriend ,
die naar je luistert en je troost . Ik wens u allen die warmte
en Liefde toe , die je kan en mag ervaren.
Een deugdelijke vreugdevolle 40-dagenretraite.

Wasiliki schreef op 21 februari 2015 om 07:13

In de zeldzame stilte probeer ik om te keren tot U. Dank voor dit moment en leer me alle nieuwe momenten te ervaren zoals U dat bedoelt heeft. Geef dat ik in eenvoudigheid U mag laten zien. laat me niet moe worden om vergeving te vragen en te aanvaarden.

Jojanne schreef op 21 februari 2015 om 05:36

Help me, HEER, om daadwerkelijk om te keren en een stap te zetten! Een rustig en goed begin van deze dag. Jammer dat de podcast het niet doet … ik verheug me op maandag en conctreer me vandaag en morgen op de teksten door ze te bestuderen.

claire schreef op 20 februari 2015 om 23:36

overgave ??? me laten liefhebben…me laten dragen … riskant of diepste geluk ? en toch wil ik het wagen…

Aafke schreef op 20 februari 2015 om 23:24

Gods trouw is zo groot,ik kan het niet begrijpen.Hij wil ons het beste geven en dat is de Here Jezus. Hoe kan ik daar dankbaar voor zijn.!! God ik vraag U mogen onze kinderen weer veilig thuis komen uit Oostenrijk??? Mag ik in dat vertrouwen gaan slapen.!!

Marjan schreef op 20 februari 2015 om 21:54

Ben net werkloos geworden en heb het gevoel dat ik de verkeerde weg ingeslagen ben. Ver bij God vandaan. Deze retraite maakt me er weer van bewust, dat God het goede met me voor heeft en ook ons geluk voor ogen heeft. Hij is liefde en wil ons helpen, maar ik moet Hem vertrouwen in alles wat komen gaat.

Martin schreef op 20 februari 2015 om 21:26

Het is nog helemaal niet zo gemakkelijk om werkelijk op God te vertrouwen…en zijn liefde toe te laten. Martin

Frank Jamin schreef op 20 februari 2015 om 20:50

I am praying with you in Prince George, Canada. The Lord has allowed my voice and my shoulder to be broken during this time so it works well. The first day struck me that all that is required is to have lunch with God. That night I had a powerful temptation and the second day the question of choosing. Today it is the plan, I have been asking what the plan is for a long time so now there is hope for a clearer plan.

Joge schreef op 20 februari 2015 om 20:30

Deze retraite zet mij aan het denken. Dit woord van vandaag stelt mij gerust vooral in deze zorgwekkende wereldsituaties.
Dat Hij ook nu een plan met ons heeft toont zijn Grootheid en zijn liefde voor zijn kinderen aan.
Aan deze Almachtige Liefdevolle God vertrouw ik mij toe samen met allen die ik in mijn hart meedraag .

philippe schreef op 20 februari 2015 om 20:08

Foutje, ik bedoelde de noten geven!

Philippe schreef op 20 februari 2015 om 20:04

Kort gezegd : God heeft mij de noten, maar ik moet ze kraken. Hij is gekomen om mij te helpen en daar heb ik alle vertrouwen in.

Godelieve schreef op 20 februari 2015 om 19:54

Wat zoek ik ten diepste? Dat is de vraag die me de hele dag heeft beziggehouden. Deze avond denk ik een antwoord te vinden: echte gegevenheid in diepe onbevangenheid die ik precies de laatste jaren verloren heb. Wat is de oorzaak? Ik weet het niet.Het is mij precies allemaal te veel, maar toch wil ik volhouden te bidden. Niets voelen, niets zien, niets horen maar geloven. God, ik geloof in U, ik weet zeker dat U er bent… zeker weten? Daar houd ik aan vast. Daarom neem ik de tijd om te proberen stil te zijn, weg van mezelf.Ik hoop dat deze retraite mij blijft helpen.

Jadwiga schreef op 20 februari 2015 om 19:12

Dank U hartelijk voor Goddelijk ontworpen 4–dagenretraite 2015.
Vandaag tijdens beluisteren is mijn innerlijke snaar geraakt en was ik in hartstochtelijke huilen
ondergodompeld.
Die fijne subtiele teksten, met fijne subtiele stemmen uitgesproken.
Ik ben op idee gekomen in pauze om in MIJN HART aankloppen en vragen: ” Mijn God bent U binnen in mijn Hart? en ik voelde ” Jaa knikken echt” en toen heb ik in huilen nog steeds, verteld dat ik twee wensen had, en of ik die wensen mocht vertellen? ” jaa was de antwoord echt, ik voelde ” Ja knikken ” .
Toen heb ik mijn wensen verteld, en hartelijk bedankt en dat was echt voelbaar aanwezigheid van Goddelijke Energie.
Als die ” ja knikken van Goddelijke Energie/God , misschien kan uitgelegd worden als ” wishful thinking” is van geen belang, ik ben dankbaar, voor antwoord ontvangen dat in mijn Hart tijdens Uwe retraite God heb ik aangesproken en aanwezigheid gevoeld.

Truus schreef op 20 februari 2015 om 18:39

Dank u wel voor deze retraite ik vind het moeilijk om het stil te maken , de regen tikt tegen de ruiten en de klok tikt, daar word je door afgeleid ik probeer het wel stil te maken voot God . En het gaat steeds iets beter.

Jeanne schreef op 20 februari 2015 om 18:38

Ik kan moeilijk op dreef komen met deze retraite. Probeer het toch vol te houden.
Heer help mij want ik zit wat verstrikt in de doornstruiken. Help mij en schenk mij Uw geest om deze retraite
door te komen. Ik wens iedereen veel innerlijk voedsel toe.
Heb donderdag niets doorgestuurd gekregen van p. Sintobine sj.

Marie-Rose schreef op 20 februari 2015 om 17:58

Lieve mensen, soms kan het lijden aan het leven zoveel pijn veroorzaken. Het zijn niet de minsten die dit ervaren. De grote priester en mens Henri Nouwen ging ook door een crisis van wanhoop. hij schreef zijn ervaringen neer in : Binnen geroepen. Intense teksten die geen clichés zijn, maar een diep menselijke ervaring van lijden. Op deze wijze biedt hij ook troost. De tekst van vandaag is door Mendelssohn prachtig op muziek gezet in de aria: So ihr mich von ganzen Herzen suchet. Als je er gevoelig voor bent, zeer de moeite waard om te beluisteren

Ann schreef op 20 februari 2015 om 17:04

Lieve Elly, zelfmoordgedachten zijn inderdaad een schreeuw om begrip, hulp. Het probleem is juist dat ik niet weet WAT ik wil. Toch wel: dat alles voorbij is en dat ik terug bij mijn lieve man ben. Dank voor je gebed en ik hoop dat God me in de veertigdagentijd toch een teken geeft welke weg ik moet gaan.

Elly schreef op 20 februari 2015 om 16:50

Lieve Ann, zo noem ik je maar omdat ik met je te doen hebt. Vind het erg dat je je zo depressief voelt dat zelfmoordneigingen zich steeds aandienen. Zelf kom ik ook van heel ver, en wil je delen wat mij gezegd is in een dergelijke situatie:'” zelfmoordgedachten zijn een schreeuw die zegt: zó wil ik het niet langer! De weg die je liep loopt dood! Wát wil ik, en hoe ga ik dat doen, want zo kan het niet langer! “. Voor mij was dit een eye-opener en ik heb iemand gehad die mij hielp (samen met de Heer) op zoek te gaan naar hoe wil het dan wel? Ik hoop bid dat jij hier misschien ook wat aan zult hebben. En ik bid voor jou!

Jojanne schreef op 20 februari 2015 om 16:07

Wat fijn dat de retraite zoveel betekent voor zoveel mensen! Ook voor mij! Nogmaar drie dagen op weg en ik kijk er iedere dag naar uit. Vandaag een prachtige, positieve tekst! Ik miste wel de prachtige muziek van de afgelopen twee dagen.

Nikolaas Sintobin schreef op 20 februari 2015 om 15:21

Willem, een bewoner van de Arkgemeenschap in Drongen (Gent) neemt ook deel aan onze retraite. Hij heeft een mooie tekening gemaakt over wat vasten voor hem betekent. Vermits in dit gastenboek geen tekeningen kunnen worden geplaatst, heb ik die tekening en een korte tekst van zijn hand – met zijn goedvinden – op mijn blog http://www.inalledingen.org geplaatst!

Lisette. schreef op 20 februari 2015 om 14:54

Ik word me bewust van God die zijn
liefdevolle blik op mij gericht heeft. Deze zin doet me goed. Het geeft me kracht. Het leert me, mezelf aanvaarden en de anderen ook. Dank voor de mooie intensie.

Bernadette schreef op 20 februari 2015 om 14:24

Bij God mag ik met alles komen.
Met alle tekorten en met al mijn vragen, met al mijn zorgen en angsten.
Maar ook met al mijn vreugde en blijdschap!!!
Maak mijn hart ontvankelijk Heer.
Om U nog beter te begrijpen, om U nog beter te kunnen dienen, en te helpen aan Uw Rijk van vrede.

henk moens schreef op 20 februari 2015 om 14:19

ik geniet van de rust in de stemmen die mij helpen stil te staan in aandacht of gebed -zoals in de dagelijkse podcast.

Rav schreef op 20 februari 2015 om 13:59

Gerechtigheid, zoek ik nu ten diepste.
Gerechtigheid, lieve God. Dat wij onszelf zullen herkennen in elkaars woorden, in elkaars ogen. Dat we weten dat we niet alleen staan tegenover onrecht. Niet godverlaten alleen.

willy schreef op 20 februari 2015 om 13:49

Ik ben al lang zenuwpatiënt,neem medikatie en volg met gunstig gevolg een psychoanalyse.Mijn toestand heeft zich gestabiliseerd. Het samengaan van psychoanalyse en godsdienst fascineert me zeer sterk en ik zou dit verder willen ontwikkelen. Studeren over de godsdienst is voor mij een vorm van bidden waartoe ik moeilijk kom. Ik ben ook sterk geinteresserd in exegese. . Bidden iis voor mij zich dicht bij God voelen eerder da

Ann schreef op 20 februari 2015 om 13:16

Lieve Adriana en Sonja,
BEDANKT voor jullie hoopgevende woorden, alsook om te bidden voor mij. Ik voel me ‘gedragen’ door jullie en door iedereen die voor me bid. Ik hoop dat ik de moed en de kracht mag vinden om verder te blijven leven. Zit in een héél diepe depressie en zelfmoordgedachten zijn nooit veraf. Heer, help mij A.U.B.

Vivian Heijne schreef op 20 februari 2015 om 12:58

Ik geloof Lieve Heer, dat het plan al uitgestippeld is door onze Ziel, zodra wij op aarde komen. Wij mens zijn alleen maar het vervoersmiddel van onze Ziel. Ik geloof Lieve Heer, dat onze Ziel de Heilige Geest is. Vader, Zoon en de Heilige Geest is één….en dat is God. Dus U heeft ons plan van het leven al voorbereid. Uw wil is mijn wil…
En dat is net de kunst van vertrouwen hebben in U… Je moet vertrouwen hebben in Onze Ziel, die het goed voor heeft met de mens. Onze Ziel wilt zoveel mogelijk ervaren om Godsbewustzijn te ontwikkelen. Dus, hoe meer ervaringen in je leven meemaakt, hoe meer je Ziel ontwikkeld.
‘Vraag, en je zult geholpen worden’… Als mens zijnde kunnen ervaringen zwaar vallen. Je wilt sommige ervaringen niet meemaken…vindt ze te lastig, moeilijk of niet leuk… Op zo’n momenten geef ik aan, bij mijn Ziel, dat ik het niet prettig vind…of te zwaar vindt…of niet leuk vindt… En op zo’n vraag…zorgt ook de Ziel er weer voor dat het je draaglijk wordt gemaakt.

Elisabeth schreef op 20 februari 2015 om 12:44

Is het mogelijk een plan voor je leven vast te leggen? Ik laat liever toe dat de Heer af en toe mijn leven en plannen doorbreekt en overhoop gooit.
Na drie dagen ben ik vooral tot het besef gekomen hoe belangrijk het is om tijd in te plannen voor God in een drukke dag, ook en misschien vooral te midden van mensen die God helemaal niet in het centrum van hun leven plaatsen.