Gastenboek

Agnes schreef op 27 februari 2020 om 18:42

Zojuist in het gastenboek gelezen en ik voel mij overdonderd door zoveel reacties van zeer gelovige mensen.
In stilte zitten en hopen op wat Licht om door te geven in kleine gebaren en veel tederheid.

Madeleine schreef op 27 februari 2020 om 18:40

‘De nacht viel, en Hij was daar helemaal alleen’. Was Jezus alleen? Neen, Hij was één met zijn Vader , de Vader in Hem en Hij in de Vader. God , dat mijn gebed ook zo mag worden. Geef dat ik mezelf vergeten mag om helemaal opgenomen te worden in Uw Drie-eenheid. Schenk mij die genade in deze vastentijd. Schep in mij een zuiver hart, mijn God , geef mij weer een vastberaden geest.

Rob schreef op 27 februari 2020 om 18:19

Na de voorbereiding op Aswoesdag en het hebben mogen ontvangen van het Askruisje, belandde ik bijna vanzelf in een meer meditatieve gesteldheid. Hulp daarbij was het besluit om 40 dagen geen nieuws tot mij te nemen (geen kanten-, radio-en TV-nieuws). De tijd en (innerlijke)ruimte die mij dat gisteren en vandaag al gaf leidde mede tot een toenemende stille aandacht in mijn dagelijkse handelingen. De aangereikte psalmtekst (Psalm 51,12-14), die ik regelmatig als een mantra-tekst hardop of inwendig tijdens mijn handelingen uitsprak en bemediteerde, kwam later spontaan tijdens het autorijden (autoradio stond uit: geen nieuws!) en de wandeling, als vanzelf in mij opwellen. Alsof niet ik de tekst uitsprak, maar of hij in mij uitgesproken werd.

Jeanne schreef op 27 februari 2020 om 16:24

Jezus ging de berg op om in afzondering te bidden.
Ben veel alleen en de stilte om me heen is van zelf sprekend.
Innerlijk is er soms veel gewarreboel.
Ik wil het stil maken om samen met Jezus,(die zit te wachten) het Onze Vader te bidden.
Jezus help mij om U meer en beter te ontdekken in de stilte van mijn binnen kamer.

Geert schreef op 27 februari 2020 om 14:42

Dank U Heer dat U er altijd bent en onvoorwaardelijk van ons houd. Dank voor Uw liefde!

Kees schreef op 27 februari 2020 om 11:47

Aswoensdag nam ik even rust in de kerk “de Krijtberg” en ontving daar het askruisje. Voor een lezing “Lux Magistra” die ik in voorbereiding heb bezoek ik diverse lokaties waar het “Lux Magistra” aanwezig is. Eigenlijk is het overal. Ik ben dankbaar dat k het in deze veertig dagen tijd extra mag ervaren en zie het als mijn gebed. Dorothee Sölle staat stil bij Claude Monet er zijn meer meesters die door hun werk het Goddelijk licht laten stralen. Het is velen van ons gegeven dat te ervaren.

Maria schreef op 27 februari 2020 om 11:43

Wat fijn dat ik kan voelen dat ik in die diepte vandaag kan voelen dat ik niet alleen ben: ik word gedragen!
En ik voel de kriebel van…het nieuwe…ik weet niet wat…
Schilderen, schrijven, anders wakker worden, anders naar bed gaan, anders slapen, anders in de dag staan? Wat is dat anders…?

Ingrid De Somer schreef op 27 februari 2020 om 11:39

In de stilte hou ik mij gericht op Jezus’ blik. In de chaos van gedachten en gevoelens brengt die me steeds terug bij mezelf, bij de esentie, bij dat wat op dit moment van belang is..

Lieve schreef op 27 februari 2020 om 10:58

Uiterlijke stilte is er niet op dit ogenblik: buiten motoren die klinken, binnen stofzuiger… en toch wilt Gij, Heer, mij ontmoeten. Ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp! Ik keer terug naar de verzen uit psalm 51 van gisteren: “verban mij niet uit uw nabijheid, geef mij weer de vreugde van vroeger” . God, uw nabijheid, uw vreugde: heel mijn verlangen ligt daar nu in.

Karin schreef op 27 februari 2020 om 10:51

Mijn voornemen voor deze vasten

Schilderen of schrijven
Iedere dag

Gerrit schreef op 27 februari 2020 om 10:46

Mijn heer Jezus Christus ontfermt u zich over mijn ziel. Ik de stille tijd ben ik mij ervan bewust dat God in het hier en nu aanwezig is.

Karin schreef op 27 februari 2020 om 10:45

Hoe,ja iedere dag opnieuw die angst om te voelen en op te staan door te gaan .
Wanneer stopt dat verdriet nu eens van al dat gemis en kan ik genieten van wat er nu wel is en toen niet.40 jaar vasten komt meer in de buurt.
Veertig jaar missen,verdriet ,pijn en Hoe moet je dan leven met zoveel Pijn???
Ik moet blijven wandelen,blijven schilderen,blijven bidden en hopen dat U mij verlost.
Ik weet dat U erbij bent dus U weet van mijn pijn.Ik snap alleen niet waar dat voor nodig was.
Wat moet ik met al die pijn?De dood ken ik nu wel.
Laat mij nu Leven,niet nog meer vasten en lijden.Ik wil stralen,genieten,werken,bewegen,vertrouwen,liefhebben.
Lieve God,mijn ziel schreeuwt om Leven zonder Angst,Afwijzing en Pijn.
Een leven waar ik de Waarde van mijzelf besef,zoals U al jaren van mij houdt.
Laat mij mijzelf door Uw ogen zien en leven.
Lieve God ik hou zoveel van U

Louise schreef op 27 februari 2020 om 10:42

En —ik heb het tot nu toe volgehouden om enkel naar het nieuws te kijken ,verder geen tv.
Met Gods hulp wil ik het de hele Vasten volhouden ,behalve op ,zondag.

Dank U Heer Jezus voor alles.

Louise schreef op 27 februari 2020 om 10:37

Dag Jezus ,samen met U en met alle mensen van goede wil ,ben ik deze Heilige Vastentijd ingestapt.Aswoensdag één maaltijd en ik had de hele dag geen honger,zelfs nu zou ik kunnen verder gaan met sober eten,het maakt vrij en gelukkig en de beste nachtrust sinds jaren gehad,tot nu toe,ik neem voornemens van dag tot dag.

Op de berg met de Heer is verenigd zijn met onze Vader,een stille plek ,zelfs met de grote labrador voor me, hij blijft geruisloos zitten tot ik mijn ogen weer open,wonderlijk ,zo een speelse hond ,ik zeg eerst tegen hem ,alle dieren prijzen en danken de Heer,alsof hij het verstaat !!!

Wilma schreef op 27 februari 2020 om 10:31

“Voor U is niemand reddeloos verloren. Gij wilt dat wij éénmaal méér opstaan dan vallen”. Dit sprak de RK pastor uit in de gevangenis in het gebed, waar ik dwarsfluit speelde tijdens de kerkdienst. Hoe ontroerend mooi was het om te zien dat een gedetineerde opstond en voor de kaars een kruisteken maakte. Nabijheid en ritueel. Wat hoopvol en het geeft vertrouwen en moed.

Sylvia schreef op 27 februari 2020 om 10:25

Laten we allen waakzaam zijn; fijn om te weten dat we dit samen doen. God zoeken en onszelf laten vinden.

Gerrit schreef op 27 februari 2020 om 10:20

Vanochtend stille tijd gehouden. Gelezen in het boek samen luisteren in de stilte. Volgens de eeuwen oude methode van het Lectio Divina. Zr. Elise G. Lengkeek schreef daar de prachtige woorden: ik verlang niets anders dan te rusten in Uw nabijheid, in uw onnoemelijke aanwezzigheid die mij ademt. Ik strek mij uit naar U: ik strek mij uit op U, sw eeuwige IK BEN. De grond onder mijn bestaan, onder mijn ora et labora.

Truus schreef op 27 februari 2020 om 08:14

Mijn stilte plek is de woonkamer tafel bij het kruisbeeld , dat is voor mij de plek om God te ontmoeten. Met heel veel stilte om mij heen, anders lukt het niet dan is de afleiding te groot.Daar kan ik U ook het makkelijkst vertellen wat mij bezig houd.

doke schreef op 27 februari 2020 om 00:31

Vanmorgen in de stampvolle kerk van mensen die een askruisje kwamen halen.. Dan denk ik.. heee is dat een teken dat er een positieve verandering op til is?De mensen die zich klaarmaken om uit de duisternis van de nacht naar t licht van de morgen te gaan?/ Ik voelde me goed bij de gedachte dat ik dus niet alleen sta..
Het askruisje dat mij bewust maakt van t vergankelijke van de mens,..

Nellie schreef op 26 februari 2020 om 23:56

DOOR OVER de Heer Jezus Zijn eenzaamheid na te denken,worden de eenzaanheidgevoelens die ik vaak ervaar,hopelijk minder en mag ik misschien Hem meer gaan ervaren in mijn hart,meer naar Hem verlangen!

Eugenie schreef op 26 februari 2020 om 23:44

Aan allen een inspirerende 40-dagenretraite toegewenst!
Ik hoop dat ik in deze retraite terug tot rust kom, dat ik me kan focussen op wat ècht belangrijk is in het leven!
De heilige geest is een belangrijke leidraad in mijn leven, een engel op mijn pad. Af en toe de balans opmaken van het leven is voor mij nodig, belangrijk en waardevol. Keuzes maken, waarden herontdekken en ervoor gaan.
Ik vraag God om hulp in mijn gebed.

claire schreef op 26 februari 2020 om 23:40

ik verlang… ik kan weer verlangen…
uw nabijheid lieve, trouwe god…ik voel me rustig worden als ik besef dat gij naar mij kijkt…
dank om de kans die ik krijg “om te keren”…
de tijd kan ik niet terugdraaien maar ik mag verder leven…

Temina schreef op 26 februari 2020 om 22:59

Jezus waakt met mij, het is stil, ik probeer mij naar binnen te keren. Vandaag het Askruisje ontvangen: “ Gedenk mens dat je stof bent en tot stof zult wederkeren” Ik laat de woorden van de pastoor op mij inwerken, het zal mij helpen om wakker te blijven en waakzaam te zijn gedurende de 40 dagentijd. Buiten is het donker, de regen klettert tegen het raam, binnen brandt een lampje. In mijn binnenkamer, overdenk ik de komende tijd

Christianne schreef op 26 februari 2020 om 22:56

Wat een blijdschap maakt zich van me meester om weer de veertigdagentijd retraite te mogen volgen. Ik weet nu al dat ik er niet elke dag genoeg tijd voor kan maken, maar ik probeer me zoveel mogelijk te concentreren op wat ik lees en wat mij gevraagd wordt n.a.v. psalm 130 en de geloofsimpulsen, citaten en gebedstips. Aandacht geven aan wat er om me heen gebeurt. Het omgaan met de ander, in verdriet en vreugde kunnen delen, de ander niet ‘beschadigen’ met praten over hem/ haar, met een venijnige angel….dat is mijn eerste voornemen. En ook wil ik meer lezen, meer mediteren, zonder dat het iets dwangmatigs wordt. Van harte hoop ik dat me dat gaat lukken! En dat Hij naast me loopt om de weg, die mij gewezen wordt, te gaan. Dat is mijn verlangen voor de komende tijd.

Guido schreef op 26 februari 2020 om 22:39

Aswoensdag: Denk o mens, dat je van stof zijt….Inderdaad, dit is het moment om te beseffen dat we tot inkeer moeten komen, en dat ons leven, en geschenk is van God, onze Vader. Het leven is iets anders dan vergaren voor onszelf, dan onszelf wentelen in onze wijsheid, en te denken dat wij alleen alle problemen kunnen oplossen. De 40-dagentijd moet ons tot nadenken brengen over de diepe zin van het leven, van een leven met en voor onze broeders en zusters, en leven doordrongen van de woorden en de voorbeelden van Jezus. Ik wens eenieder die inkeer toe, gaandeweg naar het feest van Pasen !

Sabethe schreef op 26 februari 2020 om 22:22

Stilte… bewust kiezen om dichter te mogen komen bij Jezus… ❤
…
Geloven blijft waken in mij… de ene dag sterker dan de andere, de ene dag haalbaarder dan de andere… zo aanwezig, zo dichtbij, en soms zo veraf en zo vol eenzaamheid…
Ik vind het moeilijk (over-)leven in de wereld waarin we nu staan… Ik kan soms zo moeilijk de aardse chaos loslaten…
Van een jonge mama die bidt en zoekt… wachtend in stilte… wachtend tot de morgen komt!!!

Klaas.zwarthoed schreef op 26 februari 2020 om 22:06

De.stilte.is.in.deze.tijd.zeldzaam.daar.door.hoor.je.gods.stem.niet.of.nauwlijks.en.dan.raak.je.de.kluts.kwijt.en.dan.wordt.contact.met.god.verstoord.endan.ben.je.eenzaam.dat.doet.pijn.en.dat.raakt.diepste.van.ziel.dat.wil.god.niet.we.rennen.hot.naar.daar.en.waarom.ik.probeer.rustig.moment.in.te.bouwen.een.beetje.je.inwendige.tot.rust.laten.komen.in.deze.dol.gedraden.wereld.ik.wens.dit.die.dit.lezen.van.harte.toe.ave.maria.amen?

maria2 schreef op 26 februari 2020 om 21:29

Al mijn hele leven is de Eeuwige mij nabij. In deze vasten wil ik Hém meer nabij zijn door te waken en te wachten bij Jezus in zijn lijden. En in Hem ook bij mensen die lijden aan het leven, dichtbij en veraf. God, doe mij in deze vastentijd groeien in aandacht en zuiverheid. Dankbaar om met zovelen op weg te gaan.

luís Weel schreef op 26 februari 2020 om 21:08

40: een magisch getal. Ik denk aan die geschiedenis van 40 jaar ploeteren in trouw en ontrouw door de woestenij van het leven. Ik denk aan een moslimgids uit Egypte, die me uitlegde dat de Ramadam een tijd is van: gebed, vasten, een blij gezicht hebben en lachen, aalmoezen geven en delen met een ander zonder aanzien van persoon.
Afdalen in de diepte van mijn “ego” is voor mij afdalen in een donkere grafkuil die me tegenstaat. Het verlamt me, maar wat ik ontdek is dat het donker verdwijnt als ik mezelf vergeet en me laat meesleuren door wat ik zie of hoor: een kind, een berg, een landschap en ook verbazingwekkende technologische hoogstandjes. Ik hoop dat mijn besef van Hem die leven, lijden, sterven en verrijzen de kracht wordt om lachend door het leven te gaan. Goede retraite voor ons allen.

Danny verlie schreef op 26 februari 2020 om 20:44

Bij vasten is er altijd gevaar en zijn er veel valstrikken die vooral onze ego strelen en ons alleen maar verder brengen van onze essentie, het herkennen is al de eerste stap in de goede richting. Het vasten moet ons helpen te laten zien dat we nog heel wa moeten loslaten. We leven in de wereld en we gaan onze voordelen eruit halen om zich goed te voelen, we voelen dat we geleefd worden, en niet onze essentie toelaten om vandaaruit te leven. Is er nu een tweestrijd, we gaan bidden en het leven laten leven..Nee de uitdaging is in elk moment van het leven elke daad elk woord de diepere essentie zien in alles het is een samensmelten. Ook de slechte ervaringen waar we zouden van weglopen zie het diepere erin het mooie in alles..

annie schreef op 26 februari 2020 om 20:35

Zo spijtig dat psalm 130 niet bijgevoegd is. Het zou mooi geweest zijn om te beginnen.

Constand schreef op 26 februari 2020 om 20:21

Goed om even stil te zijn na de bezigheden van deze dag. Een aanvulling op de vesper op deze avond.

Mark schreef op 26 februari 2020 om 19:43

Hoewel nog gezond, waarvoor ik dankbaar ben, weet ik dat het einde van mijn leven nadert. Ik ervaar nu, haast dagelijks, dat de christelijke waarden een soliede basis geven aan mijn leven. En hoe ik die waarden terug vind in de figuur van Christus die ons de weg toont. En ik weet ook dat Jezus, die er ooit was, ook vandaag bij mij is en mijn gids blijft. Ik realiseer me nu pas hoe uitzonderlijk het is dat ik rechtstreeks met HEM kan praten en mij zo nabij is dat het antwoord op mijn vragen constructief gesuggereerd worden. Deze vasten periode maak ik elke dag tijd voor gebed, omdat gebed belangrijk is.

Petronella schreef op 26 februari 2020 om 18:24

Deze Psalm dit vers was eens een lijflied toen ik het moeilijk had
Schep God een nieuw hart in mij, vernieuw mij geest
En nu ben ik in een periode van twijfel naar God en kom dit vers weer op mijn pad en zodoende hoop ik in verlangen deze 40- dagen-tijd in te gaan.

Karin schreef op 26 februari 2020 om 18:17

Vroeger was er geen vreugde maar chaos en onveiligheid en mensen die zichzelf moesten redden dus niet voor hun kind konden zorgen.Dit echt durven voelen geeft opnieuw de angst en onveiligheid van toen.Toch als ik ook met Jezus de dood en het leven wil voelen,moet ik vertrouwen op Hem en doorgaan met schilderen en schrijven ondanks wat ik tegenkom
De beloning vandaag

Trees Haagen schreef op 26 februari 2020 om 16:56

Kom net terug van een uitvaart . een jonge vrouw van 42 jaar. Moeder echtgenote en nog veel meer.
“Ik zal er zijn” komt dan heel …………..ik weet het niet. God kom mijn ongeloof te hulp.

Geert schreef op 26 februari 2020 om 16:53

Prijs de Heer, dat we met zovelen deze retraite mogen ingaan, voor elkaar mogen bidden en gedenken wat Jezus Christus onze Heer voor ons heeft gedaan daar aan dat kruis op Golgotha. Daar heeft Hij ons vrij gekocht, daar heeft Hij de prijs betaald met Zijn bloed voor een ieder van ons hallelua. Gezegende tijd allemaal!

wilfried De Wolf schreef op 26 februari 2020 om 16:11

red mij, geef mij de vreugde van vroeger! Sprong er voor mij onmiddellijk uit en trof mij in mijn gemoed.
Nu zit daar misschien de nostalgie voor de jeugdjaren ook wel voor iets tussen. Vooral als men reeds met één been in het graf staat ( 74 jaar ) Maar het heeft mij toch aan het denken gezet over mijn levenhouding van nu en die van toen ik jong was. Veeel enthousiaster en onbezorgder!!

Olivia schreef op 26 februari 2020 om 15:07

Aswoensdag begin van de vastentijd, tijd van rust en inkeer. Vandaag roepen we de naam op van God, we luisteren naar bevrijdende woorden, we tekenen ons met as, en we krijgen een opdracht mee voor de komende veertig dagentijd.

Viviane schreef op 26 februari 2020 om 14:54

Ik hoop dat deze nieuwe retraite mij dagelijks de nodige voeding levert om mijn GELOOF en VERTROUWEN te blijven STERKEN.
Genieten in stilte om te luisteren naar de STEM DIEP IN MIJ !

Ingrid De Somer schreef op 26 februari 2020 om 14:22

Toen ik in de psalm ‘geef me de vreugde van vroeger, de kracht v/e sterke geest’ las, kwam ik uit bij een gevoel, niet iets wat ik me per sé herinner, maar iets wat ik ergens in mezelf aanwezig weet : het verlangen stil te worden en gewoon te voelen wat er naar boven borrelt .. om zonder woorden verbonden te blijven met God en met mezelf.

Louise schreef op 26 februari 2020 om 14:06

In het Morgengebed in het Getijdenboek 3é week vrijdag (voor Aswoensdag) mediteerde ik met Psalm 51 ;’Sprenkel mij met hysop dat ik rein word,was mij dat ik witter wordt dan sneeuw’Schep in mij een zuiver hart,mijn God.En dan op weg naar de Aswoensdagviering dwarrelde dikke vlokken hagelwitte sneeuw naar beneden,het leek een gebedsverhoring die mij diep trof.
Mijn voornemen voor deze eerste vasten week is geen tv kijken(buiten het nieuws)om meer gebedstijd vrij te maken.
Met dank aan de organisatoren,de kerk leeft !!!

Madeleine schreef op 26 februari 2020 om 13:20

Red mij, geef mij de vreugde van vroeger, de kracht van een sterke geest. Waarvoor ik de wake wil doen is om wakker te worden en waakzaam en mij tijdens de wacht te voeden met gebed. Uit de diepte roep ik tot U, God.

Jen schreef op 26 februari 2020 om 12:35

Deze veertigdagentijd wil ik gebruiken om in gesprek te gaan met God en met Hem over mijn vragen te spreken. Eerste ervaring toen ik stil ging staan bij de vraag wat er leeft in de diepte van je hart, psalm 130, was dat ik een beeld kreeg van een slangenkuil met wriemelende slangen, sommige sissend. Hoe zal dit verder gaan?

Martine Maes schreef op 26 februari 2020 om 11:59

Dat deze vastentijd voor iedereen hoop- en genadevol mag zijn.
Dat de vreugde van vroeger de vreugde van ‘morgen’ moge worden!
Geen somber gezicht opzetten maar ons laten onderdompelen in de warme liefde van de Heilige Geest en ons vol vertrouwen richting Pasen laten leiden.
Dank voor de hierbij geboden hulp door het organiseren en aanbieden van deze 40-dagenretraite!

Jeanne schreef op 26 februari 2020 om 11:17

Ik wil deze wake doen,om meer ruimte te creeër voor datgene wat er zich op elk moment kan voordoen.
Heer Jezus ,blijf bij mij en geef mij de kracht en het inzicht om deze wake vruchtbaar door te brengen.
Ik wens allen een gezegende retraite.
Jeanne

Lucia schreef op 26 februari 2020 om 10:24

Dank aan u allen , voor de zoveelste tijd die erin gestoken wordt ons allen te helpen in gebed en meditatie .
Ik doe hieraan mee omdat het mij ten beste helpt en doet groeien in Gods Liefde en het geloof versterkt .
Wat ik nu zou willen ervaren is, dat ik vernieuwt wordt in vele opzichten, en mag worden wie God wil dat ik moet zijn.
Ik wens ieder die meedoet een gezegende Veertigdagen- tijd toe .

Temina schreef op 26 februari 2020 om 10:19

Jezus waakt over ons, dank aan de organisatoren. “ Het beeld wat in mij opkomt is: ik als jong meisje samen met mijn moeder, zij aan zij knielend in de kerkbank, moeder droeg een hoofdoek en weende. Ik keek vol overgave en vertrouwen naar boven, de sfeer was vredig” . Ik hoop weer terug te keren naar het kind diep in mij. Heer red mij, geef mij de vreugde van vroeger en de kracht van een sterke geest, amen.

Wilma schreef op 26 februari 2020 om 10:16

Lieve mensen, Ik hoop dat een ieder die mee doet moge ontvangen van God wat hij/zij ten diepste verlangt. “Gij die mij kent,
dieper dan ik mezelf ken”. Psalm 139. Ik stel mij open en Hij mag mij verrassen. With love!

Lieve schreef op 26 februari 2020 om 10:04

Mijn verlangen voor deze retraite: dieper in mezelf afdalen om daar God te ontmoeten en zo vanuit wat Hij in mij heeft neergelegd naar de anderen te kunnen gaan. Dank u Heer, voor uw vertrouwen.