Gastenboek

Agnes schreef op 1 maart 2020 om 13:56

Vandaag ga ik naar een expositie van mijn neef. Ik mag meerijden met twee zonen. Nieuws gehoord over het coronavirus en besmetting. Ik ben tachtig jaar dus een kwetsbare groep. Mijn neef is gehuwd met een Afrikaanse vrouw. Er zullen veel bezoekers zijn. Zij reizen veel. Dus ik ben wat bang voor een eventuele besmetting. Ik schaam mij daarvoor. ik leef zo gaarne en ga niet graag dood. Daar een geestelijk dilemma. Geef ik het in Gods handen, zoals ik het vroeger deed. Maar dat kan ik niet meer, dit geloof is voorgoed voorbij. Of zorg ik zelf voor mijn veiligheid?, en toch diep van binnen … Zou ik nog durven vragen ‘Heer bescherm ons allemaal en zeker mijn eigen geliefden. ‘ Hoe dubbel toch mijn geloof. Hoe angstig ook voor mijn eigen leven.

Viviane schreef op 1 maart 2020 om 13:09

Alle beproevingen doorstaan… Jezus laat zich niet verleiden!
Kunnen wij als mensen gemakkelijk weerstaan aan de verleiding van macht, geld, succes…?
Laat ons in deze tijd van bekering of ommekeer eens in alle stilte met diepgang nadenken over deze verleidingen!
Laat ik mij leiden door de wegwijzers van de Heer ?
Laat ik de Heer mijn compagnon de route zijn?
Neem ik regelmatig de tijd om de twee belangrijkste wegwijzers onder ogen te zien en mijzelf te bevragen of ik eraan voldoe?

Olivia schreef op 1 maart 2020 om 12:53

Almachtige eeuwige God, zie hoe weinig wij vermogen uit onszelf. Weer het kwaad van ons af, kom voor ons op met machtige hand. Dank U Heer God.

Maria schreef op 1 maart 2020 om 11:59

eenzaamheid valt van me af als ik mijn hart durf te openen en durf te delen. Soms stil in mezelf, soms hardop. Soms met woorden, soms zonder. Soms met een glimlach van compassie of een schaterende lach omdat ik snap hoe ik mezelf om de tuin heb geleid of met een tranenvloed omdat ik thuiskom en besef hoe het was als ik nergens thuis kon voelen.

Temina schreef op 29 februari 2020 om 23:40

“ God wilt u mij helpen om Uw stem te horen en mij aan Uw toe te vertrouwen “
“ Heb God lief en de naaste als jezelf “ Heer mogen deze wegwijzers in mij verankeren,amen.

JacobMaarten schreef op 29 februari 2020 om 23:32

Ze bleven niet slaan, onze daden, en verdwenen spoorloos. Uitgeprobeerd vielen we in slaap. Met alle deuren open, zodat alles ons gestolen kon worden, en de ochtend naar binnen, later. Ongehinderd.

Veel slapen, geliefden.

mabo schreef op 29 februari 2020 om 22:13

” Wees waakzaam heeft me reeds aangesproken deze week en nu lees ik ” Hij geeft het zijn beminde in de slaap ”
Toch een beetje tegenstrijdig … en al slapende kun je toch niet voldoen aan je dagelijkse plichten zou ik zeggen ”
verder hoop ik dat er iets uit de bus komt voor mij deze periode .. reeds hartelijk dank voor de gelegenheid die ik krijg om de retraite te volgen .. toch vraag ik een gebedje om vol te houden .. dankjewel

luís Weel schreef op 29 februari 2020 om 22:03

De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Hoe we ook bezig zijn om alles wetenschappelijk te verklaren, toch blijkt iedere keer weer, dat miljoenen mensen wonderen in hun leven ervaren. Ikzelf ben daar één van. Altijd loop ik rond met het gevoel van kleinheid en onmacht en toch…hoeveel moois is er niet geweest en hoe vaak heb ik het niet overleefd en werden mooie dingen tot stand gebracht waar ik bij betrokken was zonder te weten hoe ik het aan moest pakken.
Op dit moment herinner ik me een oorlogsmoment. Een vliegtuig werd neergeschoten boven het meer. 2 bemanningsleden daalden in een parachute, die werd doorboord met kogels. De mannen vielen in het water en verdronken. Op de dijk stond een priester. Hij zegende van verre de vallende mannen. Dat is mijn geloof: “Iedere keer als ik val, staat er iemand klaar om mij op te vangen.

Hanneke schreef op 29 februari 2020 om 20:38

Vanmorgen wilde ik het Stilte Portaal van de kerk gaan openen – mijn fiets die ik stom genoeg voor m’n huis had laten staan , bleek gestolen. Dan maar lopend …. [ is maar zo’n 800 meter] . Wonderlijk genoeg had de dief er een oud barrel voor in de plaats gezet ! Een ongevraagde vorm van ‘ruilhandel’ dus .Nóg wonderlijker was , dat ik niet kwáád werd, maar dat het me een glimlach ontlokte. Normaal kan ik behoorlijk driftig worden en zelfs mijn vuist ballen : Gód ! had U niet …. Nee , IK had hem niet op slot gezet , ontdekte toen ik m’n sleuteltjes zocht voor de verzekering. Die ‘barrel’ bracht me wel op een idee : op naar de handelaar in tweedehands fietsen. Hij had een leuk fietsje , mèt terugtraprem ! , voor nog geen acht tientjes. Maar pinnen kon ik daar niet. “Fiets maar even naar een pinautomaat, kun je hem gelijk uitproberen.”, zei hij. De dichts bijzijnde is ver weg … Wát een geschenk : VERTROUWEN ! Dan is Jezus heel dichtbij : ín die man ..
Zo werd het toch een móóie dag !!!

Wilma schreef op 29 februari 2020 om 19:29

Echte vrijheid zit van binnen, innerlijke vrijheid. Etty Hillesum beschrijft dit transformatie proces prachtig. Jezus wist zich ook bevrijd (bewustzijn) en kon daardoor stand houden.

Mia schreef op 29 februari 2020 om 14:18

Gelezen in mijn dagboekje vanmorgen:” Mijn overvloed en jouw leegte passen perfect bij elkaar. Ik heb je zo gemaakt dat jijzelf niet toereikend bent. Ik heb je gemaakt als een aarden pot, apart gezet voor heilig gebruik. Ik wil dat je vol bent van mijn wezen en doordrongen van mijn vrede. Mijn vrede, die altijd in jouw geest woont, zal zich een weg banen door jouw hele wezen.” O, wat een troost en zekerheid…..Hij geeft het zijn beminden in de slaap….ik geloof het!

Constand schreef op 29 februari 2020 om 14:01

Het wordt weer duidelijk dat je alles niet alleen hoeft te doen. Ons staat een sterke held terzij. Dit al zo veel jaren gezongen en toch steeds denken dat je het zelf moet doen.

Olivia schreef op 29 februari 2020 om 12:16

Heer Jezus, geef ons de kracht om onze taak te vervullen. Laat al ons werken van U uitgaan en door U zijn voltooiing bereiken. Dank U Jezus.

Lieve schreef op 29 februari 2020 om 10:46

Heer, U aanwezig in mensen! Gisteren avond mocht ik U even zien in hen. Hoe mooi, hoe indringend. Dank voor hun getuigenissen, voor hun vertellen waaraan zij mij deelgenoot maakten. Ook dat doet Gij. Zonder U zijn we niets. Dank voor uw liefdevolle aanwezigheid diep in ons hart.

Marianne schreef op 29 februari 2020 om 10:25

Hoe geeft God kracht in de diepte aan mij als ik me te zwak voel en afhankelijk van mensen. Ik wil graag opgericht worden eenrichting krijgen. En mezelf kracht voelen van Hem. Het duurt al zoveel jaren. Ik blijf bidden en hopen.

Sylvia schreef op 29 februari 2020 om 09:22

Zonder God gebeurt er niets……we hoeven het niet alleen te doen. Zacht geleid word ik; in de richting die Hij mij wijst, die ik zelf in eerste instantie niet zou hebben gekozen, volg ik nu, voluit.

Jeanne schreef op 29 februari 2020 om 08:48

Psalm 127-2
Als de Heer het huis niet bouwt ( zijn al onze inspanningen tevergeefs) hij geeft in de slaap.
Soms gebeuren er dingen waardoor ik in geheel andere situaties te recht kom,waardoor mijn leven het donderste boven wordt gegooid,dan vraag ik mij af “laat God dit zomaar toe? Wat kan niet het nut van zijn?
Na al die jaren laar het mij nog niet helemaal los. Kan er wel rustiger mee om gaan, omdat ik er bewust van ben dat er niets gebeurt zonder WEET van de Heer.
De Heer is mij nabij , diep in mij vind ik Hem. Het brengt mij tot rust.
Hoop dat er ooit gerechtigheid zal plaats vinden.
Moeder Maria,breng mij in volle vertrouwen tot de Heer en geef me innerlijk rust.
Jeanne

Carla.. schreef op 29 februari 2020 om 08:24

“Hij geeft het zijn beminde in zijn slaap”
Dank Heer dat U er altijd zal zijn! Dank dat U het ons geeft in de slaap!
Van U zijn wij en U wilt het beste voor ons allemaal.
Heer geef mij dat vertrouwen iedere dag weer zodat ik iets kan betekenen voor andere mensen om mij heen.
Zodat ik meer los kan laten dat ik het moet verdienen, dank U Heer!

Marjolein schreef op 29 februari 2020 om 02:26

Wat een mooie reacties allemaal. Die van Hanneke riep veel bij mij wakker. Mijn echtgenoot heeft enige jaren met een parkinsonisme in een verpleegtehuis gelegen. Wij incl. de zorg hebben ons er altijd over verbaasd, hoeveel hij voor allen heeft betekend en zelfs kon troosten, ondanks het feit dat hij zelden meer kon spreken, gewoon door er met zijn ogen en handen te zijn. God was daarin duidelijk aanwezig.

wilma schreef op 28 februari 2020 om 21:23

‘Hij geeft het zijn beminde in de slaap’. Dat mocht ik een paar weken geleden ervaren’. Midden in de nacht werd ik ineens wakker. En Hij was er op een heel bijzondere wijze, wat een zegen, zo mooi!

Stephanie schreef op 28 februari 2020 om 21:00

Ik vraag me af of ik soms wel wakker genoeg ben om God te zien en te vinden in alle dingen van mijn dagelijks leven. Ik vergelijk het graag met de sneltrein van het leven waar je opstapt, je moet wel, de snelheid is gigantisch hoog…
Waar vind ik plekjes van stilte, waar maak ik tijd, waar ontmoet ik God…
Soms wordt ik wakker geschud..
Verleden weekend zeker in de pijnlijke dingen van het leven. De brief van de ark gemeenschap en Jean Vanier hebben me verdrietig gemaakt en het draagt nog een stempel met zich mee in mijn hart bij het begin van deze vastentijd.
Hou ik de rit vol?

lieve 2 schreef op 28 februari 2020 om 20:48

Lang geleden bad ik gewoonlijk ’s nachts, ik werd spontaan wakker rond 2 uur. Als het biddend mediteren niet lukte, ging ik voor een of ander venster staan uitkijken. Dat van mijn slaapkamer zag uit op het oosten. Ik kende de problemen van die buren en besprak die met de Heer. Dan de stadswijk daarachter: Heer, help ook hen in hun ziekte, hun ruzies, hun eenzaamheid…Nog verder die heel nieuwe stadswijk in hun samengroeien daar …Naar de Kempen toe, en verderop naar Limburg, de grens over naar Duitsland, steeds meer naar het oosten toe, om te eindigen in Siberië met zijn goelags. Heer, help hen allemaal; blijf hen nabij. Ik kon elders in mijn woning ook wel naar een raam met een andere windstreek gaan. Nu besef ik pas dat ik toen een wachter was, samen met de Heer.

Linda schreef op 28 februari 2020 om 20:48

Tijd vrij maken. In je binnenste keren, diep in je binnenste. Waar je de Heer tegenkomt en je diepste verlangens.
Laten wij niet in het duister blijven, maar laten wij ons steeds voeden met gebed.
Zo gaan we samen naar het Licht.
Barmhartig zijn deze Vastentijd. Er zijn voor elkaar. Liefdevol zijn.
God sterk ons daarbij.
Wat een boeiende en prachtige retraite.
Dank u,

Temina schreef op 28 februari 2020 om 20:43

“ Hij geeft het zijn beminde in zijn slaap “ “ Als wachter sta ik er niet alleen voor “ “ Zonder God gebeurt er niets “
Ik bevind mij op mijn vertrouwde plek, het is stil. Wat een bemoedigende teksten!!! Ik laat de woorden op mij inwerken, zodat ik kan horen en ontvangen dat God mij bemint. ik besluit om met deze overweging mij ten ruste te leggen.

Karin schreef op 28 februari 2020 om 18:51

Waar sla ik op aan in een bijbeltekst?
Ik geef het mijn beminde in haar slaap.
Het geeft mij het gevoel God bekommert zich om mij waakt bij mij en dat heb ik nodig.Bescherming,ontferming en bekommering van God.
Zo voel ik dat ik er toe doen
Dankuwel voor uw ontferming over mij.Ik heb vandaag niet geschilderd omdat ik zo moe was van gisteren en als ik dan de bijbeltekst van vandaag lees,ga ik ook me niet dwingen om te schilderen,maar ga ik vanavond vroeg naar bed en laat ik mij beschermen door mijn Heer mijn God

Hanneke schreef op 28 februari 2020 om 18:46

Wat een prachtige tekst voor deze vrijdag. Ik las hem gisteravond voor aan mijn lieve, intelligente, maar dementerende buurvrouw voordat ze , zéér tegen haar zin,vandaag naar een verpleegtehuis gebracht werd. “Sta klaar, doe je gordel om en houdt de lampen brandend !” Want :” Jezus is ook daar en zal je aan Zijn tafel nodigen en je bedienen.”
En joh, je komt daar midden tussen de mensen , voor wie je misschien iets kunt betekenen. Door er te zijn ….
We keken samen nog naar de prachtige zonsondergang achter de bomen van het Noorderplantsoen ….
Ik zal de gesprekken met haar missen , ook al waren ze soms bizar.

luís Weel schreef op 28 februari 2020 om 16:43

Hij kende mij niet. Ik kende hem niet: eerste contact met een geestelijk en lichamelijk zieke man, die het leven moe is. Vroeger was hij gelovig opgevoed maar is langzamerhand weggegleden van het geloofsgoed. Dood is dood, dan is tenminste dat leven zonder vreugde voorbij! God is er niet meer en hij komt me ook niet tegemoet om tot leven op te wekken.
Hopeloze situatie. Wat valt er nog te zeggen of te bemoedigen? Ik voelde medelijden met deze man, zweeg en vroeg me af hoe iemand zo ver kon afglijden. Daarna spraken we over het feit dat je altijd een goede toekomst kunt verwachten, door en over alle grauwheid die er in het leven is: kijk naar het kruis van Jezus..en dat was niet het einde. Vol verwachting de komst van de bruidegom tegemoet zien…..Ik denk dat het de moeite waard is om dat gegeven elke dag opnieuw op te pakken en zo toekomst te zien, wat er ook gebeurt in het leven.

Truus schreef op 28 februari 2020 om 16:11

Vind het wachten en waken moeilijk. Maar ik vertrouw wel op U.Mijn droom is vrede in deze wereld, dat een ieder genoeg te eten en te drinken heeft . En dat wij tevreden leren zijn met wat we hebben.De Heer nodigt ons iedere week uit voor zijn maaltijd tijdens de Eucharistie ,aan ons om er op in te gaan.

Olivia schreef op 28 februari 2020 om 16:03

Heer Jezus, sterk ons om te weerstaan aan de macht van het kwaad. Dat wij ons iets kunnen ontzeggen en kracht vinden in vasten en onthouding. En begeleid ons Heer Jezus, met uw genade, breng ons tot inkeer en beziel ons met boetvaardigheid zodat wij met een zuiver hart het paasmysterie kunnen vieren. Dank U Jezus.

Gerrit schreef op 28 februari 2020 om 15:16

Jod-Hee-Waw-Hee (JHWH) is mijn Heer. HIJ zegt “IK ben. Hij zal zijn die HIJ zijn zal. vanaf de beginne, nu en tot in eeuwigheid. Dit is voor mij de grond onder mijn bestaan.

Louise schreef op 28 februari 2020 om 15:00

Bij Jezus aanwezig willen zijn ,echt tijd vrij maken.Heer ?er komen bede —voor de mensen voor onze kinderen en familie,Heer ,zorgt U voor hun geestelijk welzijn,ze zijn (uiterlijk) enkel met het materiéle bezig,U ziet hun hart en weet of ze met U verbonden blijven,ik blijf hen allen meedragen in gebed tot bij U.

Constand schreef op 28 februari 2020 om 15:00

Vergelijk dit gedeelte maar met Pesach. Gereed om op weg gaan, achter Hem aan. En U volgen onder ’t kruis

Cilia schreef op 28 februari 2020 om 14:58

Wat me treft: ‘Als je gebed is ingebed in de dag, gaat het met je mee en verrijkt het je dag.
Als ik een bijbel tekst lees, voel ik me in een sfeer van een bibliodrama: lezen, inleven in de tekst, je gekozen persoon, gelovig zien, gewaar worden en die persoon mee door de dag nemen.
Dank

Sylvia schreef op 28 februari 2020 om 13:56

Leven alsof de Heer reeds voor mijn deur staat. Ego wegzenden en de ruimte van God (be)zoeken. Mijn droom van een bestaanbare aarde: waar wij de schoonheid van onze aarde beschermen en respectvol kunnen omgaan met alles wat God heeft geschapen.

Maria schreef op 28 februari 2020 om 10:23

Ben tijdens de meditatie bezig geweest met hoe ik in mijn enthousiasme voor wat ik zie als schoonheid kan doorschieten en dat ik daarbij de realiteit uit het oog kan verliezen. Ik wil dan het lelijke niet zien, verzet me er zelfs tegen. Daardoor verdwijnt de schoonheid juist: ik word boos dat de schoonheid verdwenen is, dat ik er geen contact meer mee kan maken.
Goed en kwaad, licht en duister. Het licht komt uit het duister tevoorschijn…hmmm…om op te mediteren verder.

Karin schreef op 28 februari 2020 om 10:17

Als ik aanwezig ben is God er niet.
Als ik afwezig ben is God er.

Met deze zinnen gaan slapen Zou Jezus ook zo bidden?Door zelf afwezig te zijn heeft God alle ruimte en al mijn vertrouwen om zijn wil te laten geschiedden.
Vandaar dat ik mijn schilderijen niet herken na het schilderen,dan kijk ik door mijn ogen en niet door of met Gods ogen.Het heeft dus niet te maken dat ik met een negatieve blik of positieve blik kijk naar mijn leven of de wereld maar kan ik met Gods ogen kijken (dus in afwezigheid van mijzelf) kijken naar mijn leven en dat van de ander.

Wat een vondst:Als Ik aanwezig ben is God er niet
Als Ik afwezig ben komt God tevoorschijn en is mijn leven Goed

Lieve schreef op 28 februari 2020 om 10:08

Vandaag weet ik niet zo goed hoe om te gaan met deze tekst. Wachten tot de Heer komt… Ik kan alleen maar proberen heel stil te zijn, geloven en hopen dat de Heer mij niet voorbij zal gaan. Soms lijkt Hij toch zo ver! Kom, Heer Jezus, kom!

Guido schreef op 28 februari 2020 om 09:25

Vastentijd is ook aandacht hebben voor de armoede, de armoede rondom ons, de armoede dichtbij en ver weg, en de nadruk wordt tegenwoordig gelegd om de materiële armoede. Maar wordt het geen tijd om ook tijd te maken voor de geestelijke armoede ? Is dat geen kwaal die nu, in deze wereld van relatief materiële welstand, schrijnend wordt ? Wat doen wij, als christenen hier aan ? Wordt er niet van uit gegaan dat godsdienst, religie een private zaak is ? Nochtans heeft Jezus ons bevolen bij zijn hemelvaart: “Gaat en onderwijs ALLE volkeren, en doop hen…” en leerde Jezus ons niet “Jij bent het zout der aarde … ? Laten we daarvoor bidden….

claire schreef op 27 februari 2020 om 23:51

gij wacht al zolang op mij HEER… welkom in mijn leven nu, NU…
ik wil graag aandachtig ,wakker op u wachten…
dank om uw trouwe nabijheid, in alle omstandigheden.

luís Weel schreef op 27 februari 2020 om 23:44

Jezus wilde alleen zijn. Hij zelf stuurt de mensen naar huis na het broodwonder van delen en overhouden. Hij dwingt zelfs zijn eigen leerlingen om alvast voor hem uit te gaan en de woelige baren van het meer te lijf te gaan. Waarom? Is hij de drukte zat van al die mensen om hem heen.? Er zijn van die momenten in mijn leven dat ik alles en iedereen zat ben!…Dan wil ik alleen zijn.
Jezus ging bidden op de berg en de avond viel… Ik vraag me vaak af: wat en hoe bad hij die avond? Was het danken voor het mooie van de dag, nadenken over wat er gebeurd was, zich zorgen maken over het lot van het volk, of misschien de leegte voelen na een drukke dag?
Vroeger leerde ik: bidden is praten met God. Vandaag weet ik vaak niet meer of ik tijdens het alleen zijn met mezelf praat of met God. Het is vaak zo dood stil om me heen en in me. Ik sluit mijn ogen. Wel te rusten, Heer en ik maak maar een kruis.

Temina schreef op 27 februari 2020 om 23:32

Ik blader door het gastenboek en voel vrede en rust opkomen.
Helaas was ik vandaag niet altijd Wakker en Waakzaam: “ Heimelijk Gemopper “
Op mijn vertrouwde plek reflecteer ik en overdenk de dag.
Ik lees psalm 51: Wees mij genadig, God, in uw trouw,
U bent vol erbarmen, doe mijn daden teniet.
Morgen een nieuwe dag: “ Sta klaar, doe je gordel om en houd de lampen brandend en wees als knechten”

jakob schreef op 27 februari 2020 om 23:00

alleen op de berg. Ik ben er zelf opgeklommen, nadat ik iedereen heb uitgezwaaid. En nu het nacht is vraag ik me ernstig af, wat ik hier eigenlijk doe. Het afscheid en het klimmen leken nog daden, dit zitten in het donker lijkt nergens op.

Sander schreef op 27 februari 2020 om 22:44

Goed luisteren is vandaag niet goed gelukt, omdat ik tijdens het gebed meerdere malen gestoord werd. Merk dat ik me beter moet afzonderen(en daarvoor alles gedaan moet hebben qua taken in huis). Werd te snel afgeleid vandaag… Hoop dat ik de genade mag ontvangen zodat ik het een volgende keer beter kan doen. Amen

lieve 2 schreef op 27 februari 2020 om 21:43

Die verzen al zo dikwijls gelezen, toch vallen een paar woorden deze keer op: die heer komt terug van een BRUILOFTSFEEST, niet van een doorsnee bezoek. Ik zie het plots voor mij: hij heeft van de overvloed een aantal netjes verpakte overschotten mee gekregen. De trouwe knechten mogen dat allemaal opeten, de meester deelt het zelf uit, vertelt daarbij een en ander. Hij is vol vreugde, de knechten ook. -Ik heb bij deze tekst voorheen misschien teveel de nadruk gelegd op dat woord “bedienen”, zag het enkel als een voorbeeld van nederigheid. Nu zie ik het meer als vreugde, vriendschap,doorbreken van standenverschil. – “I have a dream”: ik droom mee , het zou moeten anders zijn…Maar concreet is mijn droom van een nieuwe wereld nooit geweest. Het blijft een vage wensdroom.

Olivia schreef op 27 februari 2020 om 20:25

Heer God, ik wil alles wat me bezielt om een waardige woestijntocht door te maken, in Uw handen leggen…. Van kleine verstrooidheden tot gehecht zijn aan zovele onbelangrijke dingen….want Gij zijt: ‘een God-met-ons’…. Gij zijt ons zo nabij als onze eigen adem…. zodat we, in alles wat we zeggen, denken en doen, helemaal geinspireerd zijn door de ‘ God-in-ons, wiens liefde eeuwig is. Zo mogen we onze kleine pogingen tot liefde voor de medemens, zien als een afspiegeling van Gods voortdurende liefde, zodat we elkaar onze beperktheden kunnen vergeven en blij zijn met de liefde die wij kunnen bieden. Amen

Karin schreef op 27 februari 2020 om 19:52

Bizar.
In mijn schilderijen straalt het licht.
Mijn hele zolder ligt bezaaid met schilderij en mijn man zegt zoo mooi wat vrolijk.
Mijn dochter zo ook mooi hoor heel veel natuur.
Hoe kan het dat zij zien wat ik niet zie en niet voel maar wel maak.
Als ik werk weet ik wat ik moet doen,Ik handel en laat mij leiden.
Als ik leef bedenk ik zoveel.
Ik lees het citaat van Martin Buber en weet ik laat God toe op de plek waar ik leef en dat is mijn zolder,daar zijn Hij en ik samen.Daar kan ik toelaten of misschien beter gezegd LOSLATEN.
Ben doodmoe dus ik weet niet wat bedoelt wordt met waken maar ik vind dat ik mijn hele dag i n gebed heb gestaan en vraag nu of God over mij wil waken✨

Aletta schreef op 27 februari 2020 om 19:48

Mijn wens is dat ik God mag ontmoeten.
Dat ik aangeraakt word door zijn Licht
te weten dat ik zijn kind ben

René schreef op 27 februari 2020 om 19:42

Een prachtige tekst vandaag.
Een tekst waar ik naar verlang.
Een tekst die mij doet denken aan de Grote Stilte waar ik naar verlang om samen met hen die het daadwerkelijk doen, elke nacht weer, waakzaam te zijn. Totdat Hij komt.

marlo schreef op 27 februari 2020 om 19:27

Mijn verlangen is weer contact terug vinden met God en weten wat Hij van mij verwacht in dit leven. Na wat aanrommelen nu echt stilte hoekje gemaakt en “klaar” om de volgende dagen echt een tijdje stil te zijn. Fijn te weten dat we met zovelen dit zelfde doen en contact zoeken met God.

Constand schreef op 27 februari 2020 om 19:22

Een mens roept om hulp. Juist op deze dag. De lezing was Matt 25. “voor Mij gedaan” . Sta op en ga je naaste helpen. De opdracht van de Heiland voor alle tijden komt nu luid en duidelijk binnen. Spreek Here, want uw knecht hoort. Zend mij,