Gastenboek

Maria schreef op 7 maart 2020 om 16:04

Weg gaan van het vertrouwde is voor mij nu oude patronen achter me laten, open staan voor het nieuwe, niet bang zijn. Oude touwtjes in handen los laten en met lege handen verder op weg gaan.

Olivia schreef op 7 maart 2020 om 14:55

Eeuwige Vader, keer ons naar U toe. Geef dat wij U met toewijding dienen en daadwerkelijk de naastenliefde beoefenen.

” Bemint uw vijanden en bidt voor wie U vervolgen.” MT.5,43

Joke schreef op 7 maart 2020 om 09:43

Hier raak ik weer onder de indruk van Gods Naan: JAWEH: Ik ben die Ik ben en Ik zal er zijn. Zoals Jezus belooft: Ik ben met je alle dagen van jouw leven, tot aan de voltooiing van de wereld. Deze beloften en zegen geven houvast! Dank U Heer!

Lieve schreef op 7 maart 2020 om 09:32

“Trek weg”, “verlaat” Hoe dikwijls heb ik dat niet gehoord in mijn leven. Telkens opnieuw was er de pijn van het afscheid van mensen, van gezondheid, van het zich thuis voelen… maar telkens was er ook de zegen: het omringd zijn, het begrip, de verzorging… Heer, ik dank U voor het telkens weer aanspreken, vragen om met U op weg te gaan. Telkens opnieuw geeft Gij mij het nodige vertrouwen om inderdaad op weg te gaan. Doe maar verder, Heer, want ik wil met mijn leven U antwoord geven en voor mensen om mij heen een zegen zijn. Amen.

JakobMaarten schreef op 7 maart 2020 om 08:38

gezegend de onbekende weg op gaan;
‘Wanneer denk je terug te komen?’

‘Ik weet niet of ik nog wel terugkom’

Monique schreef op 6 maart 2020 om 22:42

Welke zegen kreeg Abraham mee? ik vroeg me af welke zegen ik mee kreeg? Jezus in mijn hart, dat is de zegen die ik meedraag, en hopelijk uitstraal. Vanuit Hem probeer ik de mensen te zegenen in plaats van boos te zijn, het is even jezelf overwinnen maar het resultaat mag er zijn!

lieve 2 schreef op 6 maart 2020 om 21:44

Wat ik lees kan ik aanvaarden, beamen, deels herkennen.Ik heb het in bepaalde levensmomenten op mijn weg ontmoet, ermee geworsteld. Nu ben en voel ik me te zwak om iets essentieels te veranderen. Het ‘overkomt’ me en het zal wel zo moeten zijn .Ik besluit vandaag te proberen me wat positiever te uiten. Ik maak het immers nog moeilijker voor anderen. Sorry.

luís Weel schreef op 6 maart 2020 om 21:09

Ik luister graag naar wat rijpere mensen in hun leven hebben meegemaakt. Vaak gaat het dan over zoveel strijd, zoveel moeilijkheden, impasses, ziekte, risicovolle situaties of geen uitweg zien. En toch… wat me vandaag en bij andere gelegenheden het meeste aansprak, is een vaak gehoorde slotconclusie: “We hebben een goed leven gehad.”
Die zin herinnert me altijd weer het scheppingsverhaal waarin 7 of 8 keer de uitdrukking voorkomt: “En God zag dat het goed was…” Daar spreekt voor mij geloof, vertrouwen en dankbaarheid uit het goede leven.
Misschien is het wel zo dat het noodzakelijk is om tegenslag, ontbering en twijfel in het leven te verdragen. Alleen in contrast met wat minder leuk is, kunnen we ervaren dat er ook zoiets bestaat als goedheid. In de tekst van vandaag kan er zo goed in komen dat het joodse volk te keer gaat tegen Mozes en hem beschuldigt als volksmisleider. Probeer maar eens rustig te blijven als je sterft van de dorst onder een snikhete zon!…. En toch…”paciência-geduld” is een schone zaak. Het komt allemaal wel goed. Makkelijker gezegd dan gedaan. Wat ben ik toch kortzichtig…

Riemke schreef op 6 maart 2020 om 19:51

Thuis heb ik tegeltje met de spreuk “God schiep de tijd. Over haast werd niet gesproken”.
Wij moeten leren dat niet alles op onze tijd gaat van hoe wij denken dat het moet.
Daar is meer voor nodig. Een stukje overgave en vertrouwen. We moeten onze eigen dingen aan de kant zetten.
God luistert echt wel. Wanneer wij ruimte voor Hem maken dan zul je ervaren dat Hij er is voor jou.

Carla schreef op 6 maart 2020 om 18:35

God zijn zegen ontvangen geeft mijn gedachten rust. Ik zie, hoor en het raakt mijn hart.

Olivia schreef op 6 maart 2020 om 18:06

Jezus, toont ons hoe wij een beproeving moeten doorstaan, opdat wij, wanneer kwaadaardigen ons doen lijden, aangezet worden onze toevlucht te nemen tot de goede leer en niet tot wraak.Vergelijk het geduld van God nu eens met ons eigen ongeduld. Wanneer wij gekrenkt of beledigd zijn, zullen we ons in onze woede zoveel mogelijk willen wreken, of ermee dreigen om dat te gaan doen. De Heer evenwel verdraagt de vijandigheid van de duivel zonder er anders op te antwoorden dan met vredige woorden.

Jeanne schreef op 6 maart 2020 om 16:26

Hoe ervaar ik goede en slechte ervaringen?
Meestal zijn de goede ervaringen het gevolg van de slechte.
De heer laat mij dat inzien wanneer ik het stil maak in mezelf.
Hij geeft mij inzicht in de situaties.
Heer laat mij er zijn voor anderen als die mij nodig hebben.
Ik dank U voor elke genade die ik ontvang.
Moeder Maria,bescherm mij en ook al degenen die Uw bescherming nodig hebben.

Eugenie schreef op 6 maart 2020 om 11:50

Vertrouwen hebben in het leven is niet altijd vanzelfsprekend. Soms laat bij mij ook het ongeduld toe en ben ik in paniek en wil mijn engagement staken omdat de berg zo hoog lijkt. Als ik dan door iemand wordt aangesproken over een bepaald engagement, komt er opeens terug energie opborrelen. Alsnog pak ik de taak aan… en ja hoor, het lukt wel.
Vertrouwen hebben dat alles goed komt, dat we ‘gedragen’ worden… helpt, alleen vergat ik soms hieraan te denken.

jail schreef op 6 maart 2020 om 10:31

Dit is mijn bezinning
• Ik bevraag mezelf of ik God verwijten maak of ik hem op de proef stel. Nee God verwijten doe ik niet maar wel mezelf en dan zie ik dat doen wat het woord van God (eigenlijk meer het woord van Jezus omdat ik met het nieuw testament ben opgevoed) me terug levend maakt. Want soms voel ik me levend dood als er geen liefde meer in mijn hart is.
Goede ervaring geeft dat garantie voor de toekomst eigenlijk wel het geeft hoop als alles tegen zit. Denken aan de mooie dingen geeft kracht.
Met mijn ongeduld ga ik naar de Heer met mijn gebrek aan vertrouwen ook. Maar dit lukt me meestal niet tot ik tijd maak voor het gebed of door een bezinning in stilte, door de natuur , door een mooi boek of lied. Heer blijf mij nabij.

Wat Luis Weel schrijft doet me nadenken en vind ik goed geschreven. Hij schrijft Om te beginnen moeten we maar proberen die geboden op ons hart te drukken en te beoefenen. Als dat niet gebeurt, zetten we God buiten spel en blijven we dansen rond het gouden kalf, doof en blind….
Iedereen bedankt om de getuigenissen het help me als ik het niet begrijp dan zijn er jullie getuigenissen er om me te helpen Oprecht dank. Heer blijf ons nabij Amen .

jail schreef op 6 maart 2020 om 10:30

foutje gebrek aan vertrouwen even recht zetten Haha. Iedereen nog een fijne dag

Lieve schreef op 6 maart 2020 om 09:38

Heer, hoe ga ik om met mijn ongeduld, met mijn gebrek aan vertrouwen? Zo dikwijls geef ik het geduld geen tijd, zo gemakkelijk zeg ik “foert” en begeef mij naar andere onderwerpen. Wat is dat toch Heer, dat ik dan zo gemakkelijk afhaak? Vergeef mij voor de zoveelste keer en kom met uw Heilige Geest. Gij zijt genadig en barmhartig. Vandaag wil ik vanuit U leven. Dank U, Heer, voor uw geduld met mij.

Nellie schreef op 6 maart 2020 om 09:12

Het treft me deze keer zo dat er staat dat het de Heer Jezus is die met mij waakt,terwijl ik vaak no geen uur met Hem kan waken.En ja dat partje van de vrucht v.d.Geest:GEULD is bij mij nog steeds een heel ding.Ik verlang nu al een soort hemel op aarde,en dat kan niet.Het perfecte komt nog.Hij zegt telkens weer:”Mijn genade is voor jou genoeg”.Heer leer me toch van Uw genade te leven,en genadig te zijn naar anderen.En ja de uitreddingen en vergeving zouden genoeg moeten zijn om geduldig vertouwen in Hem,altijd te hebben!

Olivia schreef op 6 maart 2020 om 00:20

Heer Jezus, zonder U heeft ons bestaan geen zin. Maak ons steeds aandachtig voor het goede dat Gij ons wilt schenken.
Dank U Jezus.

Joke schreef op 5 maart 2020 om 23:58

‘God kan niet onverschillig zijn, bij het horen en zien van ellende en onrecht.’
Wat zou ik dat graag willen geloven. Maar ik zie het nog niet.
Hoe kan het mogelijk zijn, dat wij met z’n allen laten gebeuren wat er gebeurd. Stromen met mensen die een onderdak zoeken en net als ik willen leven in vrede. Ik voel me machteloos, maar ben ik dat ook?
Ja, ik vraag wel aan God om te helpen. Maar dat is lekker makkelijk vanuit mijn comfort zône.
Werkelijk, ik zie niet wat ik zou kunnen doen.
Van uit dat gevoel, een gevoel van niet te weten wat ik kan doen, blijf ik dicht bij mezelf, en maak me druk om onnozele dingen.
Heer leer mij zien wat mij tegen houdt, om te kunnen zien met Jouw ogen.

Geert schreef op 5 maart 2020 om 22:25

‘Meester, wat is het grootste in de wet?’ Hij antwoordde: ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf. Deze twee geboden zijn de grondslag van alles wat er in de Wet en de profeten staat!’ Matteüs 22-36:40.

Dit is alles wat we van de Wet nodig hebben en dat is een dagtaak. Heer leer mij lief te hebben met Uw liefde!

Marcel schreef op 5 maart 2020 om 22:20

Moet ik niet dansend, zingend, jubelend en dankbaar in het leven staan als ik Gods Woord hoor: “ik ben uw God, gij zijt mijn volk”.

lieve 2 schreef op 5 maart 2020 om 22:16

Gebrek aan vertrouwen na smeekgebed kan leiden naar twijfel: bestaat Hij wel? Is Hij wel begaan met ons? Voor mij is er niet zozeer verband met vroegere ervaringen over verhoring van gebeden. Smeekgebed ligt ook niet zo in mijn aard. Wat veel sterker doorweegt zijn vroegere ervaringen van Gods aanwezigheid, soms in gebed, maar ook in heel andere situaties vol drukte om me heen. Dat was zo voelbaar, zo reëel en dat geeft me kracht en dieper geloof. In deze tekst valt me weer op hoe het Joodse volk zo sterk reageert als volk, als massa. We zitten daar zo elk apart te zitten op zijn kerkstoel. Zie je die Joden in hun woestijn daar zo in rijen op zitjes?

Temina schreef op 5 maart 2020 om 21:25

Op de afbeelding zie ik dat zowel het licht, als de duisternis toenemen. Ik neem 2 mannen waar, 1 oudere, en een van middeljarige leeftijd, armen gekruist voor hun borst, ongeïnteresseerd, met vastberaden blik, afgewend Van het licht en donker. De wereld staat in brand, veel problemen worden door de mensen zelf veroorzaakt. Toch zal het het licht “ uiteindelijk “ de duisternis overwinnen. Heer ik vraag u de Genade van
“ Vertrouwen “

JakobMaarten schreef op 5 maart 2020 om 21:23

Jij die er zijn zal, je verbond echoot nog na op mijn voorhoofd. Ik geloof dat ik je nog nooit fatsoenlijk geantwoord heb. Ik ben een ontsnappingsartiest geworden in plaats van bevrijd volk. Achter Houdini aangelopen in plaats van Mozes. ‘Kijk hoe knap hij ontsnapt aan zijn bevrijding!’
Maar stel dat ik mij nu naar jou richtte, als antwoord, en dat jij dan nog steeds degene was die er zal zijn. En dat ik dan mee mocht helpen om de ochtend mogelijk te maken!

Agnes schreef op 5 maart 2020 om 20:54

Ik zou zo graag een nieuwe taal vinden, nieuwe gedachten of woorden, om het gevoel te hebben dat ik Hem kan bereiken. Misschien moet ik het gewoon maar aanvaarden dat ik vervreemd ben, teveel geloof in de mens. In de goede mens. Laat ons mekaar steunen en liefhebben.

Hanneke schreef op 5 maart 2020 om 19:42

Soms , kun je heel even anderen een geluksmoment bezorgen. Met het talent dat God je gaf. Voor Advent en Pasen maak ik transparanten op mijn raam aan de straatkant [ soort glas-in-lood, maar dan van transparantpapier] voor de voorbijgangers.Dit keer staat de Jezus-figuur voor een groot , open kruis , waardoor ík naar buiten kan kijken. Achter Hem zie je zo de oude stadswal , waarop voor een pasgeplante boom nog geen gras groeit. Vanmorgen scheen de zon … dus ik zaaide in die lege aarde bloemenzaad en graan van de kippen. En zette drie grote [ plastic !] lelies aan de rand. Passanten riepen :”Goed zo !” en ” O, wat mooi ! ” . Nog vóór het zaad opkomt geeft het al vreugde ! Voor mij , en anderen. Ook dát is onze werkelijkheid. Naast al het lijden in de wereld. Als je maar kijkt , en handelt.

Joop schreef op 5 maart 2020 om 18:46

Wat een mooie verandering elke dag op jullie website. De blauwe muur die elke dag iets anders onthult. Vorm is inhoud.

Madeleine schreef op 5 maart 2020 om 18:32

Voor God leidt het horen en zien van ellende en onrecht tot betrokkenheid en handelen, tot het openen van toekomst, een ander perspectief. God kan niet onverschillig zijn. Heer, ik sta machteloos , waar is mijn betrokkenheid en handelen ? Mijn lichaam en hoofd wil niet meer mee en ik voel me vastgeketend , niet bekwaam om te handelen. Leer mij de kracht van het gebed te ontdekken voor hen die schreien tot U . Leg Uw en hun bekommernissen diep in mij mijn Liefste.

luís Weel schreef op 5 maart 2020 om 18:01

Zo veel evenementen in deze tijd om 75 jaar bevrijding te vieren. Ik vraag me af wat we in de wereld van vandaag echt te vieren hebben. Vluchtelingen worden opgejaagd als wild waarop geschoten wordt. Barricades worden opgeworpen om hen tegen te houden. In de sensatiepers wordt het corona-virus een doornenkroon op het hoofd van Jezus bij zijn veroordeling. De wereld lijkt te schudden op zijn economische grondvesten. Ergens van verre hoor ik een stem: “Ik heb uw jammerklachten gehoord; ik zal u bevrijden.” In de stormen van de wereld lijkt die stem verloren te gaan en je moet ook niet denken dat het dan vanzelf wel goed zal komen! In de woestijn komt Mozes, in Gods naam met de tien geboden, gebeiteld in stenen. Om te beginnen moeten we maar proberen die geboden op ons hart te drukken en te beoefenen. Als dat niet gebeurt, zetten we God buiten spel en blijven we dansen rond het gouden kalf, doof en blind….

Lieve schreef op 5 maart 2020 om 13:59

God, U hebt de ellende van onze wereld vandaag gezien en gehoord. En U gaat tot handelen over. Dat wil ik echt geloven. Ook ik zie en hoor: vluchtelingen, oorlog, ziekten, natuurrampen…. en ik voel me zo machteloos! Toch wil ik U zoals Etty Hillesum zei, U helpen, al is het een kleine zandkorrel verleggen. Geef dat het telefoontje naar één zieke deze namiddag uw aanwezigheid voor haar mag waar maken.Doe mij verder inzien wat ik kan en mag doen. Dank U, mijn Heer en mijn God.

Agnes schreef op 5 maart 2020 om 11:35

Ik lees heel graag die bijbelse teksten, wat een beeldrijke, poëtische taal . Voeden zij mijn ziel ? Door hun schoonheid wel. Maar voeden ze mijn geloof ? Ik kan zo moeilijk geloven in een betrokken God. Spijtig maar het is zo. Waar geloof ik dan wel in ? In de onzichtbare liefde tussen mensen. Ik zou wel graag als vroeger kunnen bidden, zoals in mijn kindertijd. Dat gaat niet meer. Toch geloof ik dat Hij,Zij, Het er is . Eigenlijk zouden we moeten zwijgen over Hem en gewoon leven Hij is er toch.

janmartin schreef op 5 maart 2020 om 10:09

“Met opgeheven arm zal ik …de Egyptenaren straffen.”
Ik begrijp die harde woorden niet,maar wie ben ik?
Heer Jezus,help me geloven dat God vooral een liefdevolle Vader is voor alle mensen,welke dan ook.

Carla.. schreef op 5 maart 2020 om 08:35

Vanmorgen is het eerste wat er voor mij uitspringt de regel boven de tekst: Ik richt me tot God die met liefdevolle ogen omvat wat is, die ook mij ziet. Weer word ik geconfronteerd met de diagnose kanker in mijn familie, weer is de 40 dagen tijd.
Dit doet mij veel verdriet maar ik ben niet onderuit gegaan mede door de woorden “die ook mij ziet!” God ziet ons wat er ook gebeuren zal en dat vertrouw ik, dank Heer dat ik dat nu ook voor 100% kan geloven en voelen. God gaat met ons mee.
Dank Heer dat U ook mij uit mijn slavenbestaan hebt gered.

Cécile de Munnik schreef op 5 maart 2020 om 08:24

Ik vond het een goede vraag gisteren bij de meditatie : begeerte, afgeleid en weggetrokken worden; hoe ga ik daarmee om?
Eerst wist ik geen antwoord, in het leven doe ik geen echt ‘kwaad’. Maar in de herhaling heeft deze vraag me bewuster maakt. Ik neem nu scherper waar, wat er in mij op zo n moment van dagelijkse verleiding gebeurt.

Johanna schreef op 5 maart 2020 om 08:06

Wat raakt mij tot in mijn ziel? Foto op voorpagina van Trouw vandaag. Drie kinderen, ziekte, honger, koude in vluchtelingenkamp in Idlib. Wat brengt het mij? Diep gevoel v onmacht en wanhoop. Laat ons huilen en huilen en huilen. Zoals in het beroemde gedicht v Less Murray.

John schreef op 5 maart 2020 om 03:00

Ik ervaar het Verbond met God in mijn dagelijkse bestaan en juist de beproevingen hebben mij doen inzien dat er niets
totaalomvattender is dan (de GEWELDIGE Liefde van) God. Dat raakt mij tot in mijn Ziel, steeds meer en meer.
Het enige wat mij van Hem afhoudt zijn alle aardse illusies. God is het enige ware perspectief, dé Belofte en ware zingeving.
Natuurlijk uit zich dat ook via mensen. Gelukkig maar! Maar Hij is de ultieme Bron, waar we uit voortkomen én naar terugkeren, door de aardse dood heen. Ook dát is illusie, maar nog moeilijk te aanvaarden. Heer, help mij ook daarbij.
Dank U wel voor Uw eindeloze Wijsheid en Trouw. Uw Dienaar, die kwetsbaar en tegelijkertijd heel krachtig is, in U……

Anne Dedeurwaerder schreef op 4 maart 2020 om 23:03

En dan …. bidden we in het Onze Vader ‘en breng ons niet in beproeving’ ..,,,Quid ??? ik worstel ….

Karin schreef op 4 maart 2020 om 22:55

Gebedsimpuls gelezen en van daaruit gekeken naar mijn agressie, frustratie.
Het heeft te maken met mijn vastenvoornemen om iedere dag te schilderen.
Door gebruik van oliegrond moet ik wachten,zijn mijn penselen beschadigd en komt mijn voornemen niet uit.Heb het verkeerde materiaal en alles gaat mis.
Dit is altijd zo,dus eigenlijk kan ik geen belofte aan God doen,want ik hou het nooit vol.
Iedere keer trap ik er weer in om vol goede .moed en wil te beginnen met maar of mijn lichaam laat het afweten en nu weer materiaal wat anders uitpakte dan ik had verwacht.
En i.p.v dan te gaan schrijven ben ik helemaal uit het lood geslagen..Gelukkig door dit nu op te schrijven,zie ik wat nu kan doen.
Ik weet dat God minder streng is voor mij dan ikzelf,maar het is voor mij belangrijk dat als hij zover voor mij gaat ik dat ook voor hem doe en het feit dat ik niet geschilderd heb en er niet opkwam om te schrijven ,zag ik als falen.
Vooral het in frustratie blijven hangen en geen uitweg zien,heb ik nu ontdekt.
Dank U Heer,morgen ga ik het beter doen

Kees schreef op 4 maart 2020 om 22:47

Vrij naar Exodus 6:6
Daarom moet je dit tegen hen zeggen: “Ik ben Europeaan. Ik zal de last die wij vluchtelingen opleggen van hen afnemen. Ik zal jullie uit je vluchtelingen bestaan bevrijden. Met opgeheven arm zal ik jullie verlossen en jullie leiders zwaar straffen”.
Jammer genoeg kijk ik toe en doe niets voor mijn naaste. Ik mag mij geen katholiek noemen. Ook al blijf ik de retraite volgen.

luís Weel schreef op 4 maart 2020 om 22:19

Ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben, die in het leven te maken heeft (gehad) met allerlei soorten beproevingen. En wat een verlammende werking heeft dat op mijn leven. Niets van wat ik vanuit mijn roeping als Gods kind zou moeten doen, lijkt in die beproevingen nog zin te hebben in het leven. Ik voel me vaak een slaaf van de zonde en wil alleen maar bevrijd worden uit die boeien van de beproeving. Maar hoe? Je hoort wel eens “Mijn genade is u voldoende”. Maar ook dan….blijft mijn vraag: “Heer, waar blijft U met die genade, want ik voel me verloren!” Vanavond alleen maar een kort gebed: Kom Heer, als het u belieft mijn ongeloof en vertrouwen op U te hulp want maar al te vaak zie ik het niet meer zitten en is de toekomst duisternis.

Temina schreef op 4 maart 2020 om 21:57

Ik zie op de afbeelding dat het licht toeneemt, de ladder is zwart, de mens ontbreekt. Ik weet mij in Gods verbond opgenomen. Het “ Gejammer “ raakt mij, het geeft reflectie. Wat houdt mij tegen om echt te zien?…Niets. Het begint bij het Hart “ Liefde “ Stap voor stap openen mijn zintuigen zich, God is mij nabij, amen

lieve 2 schreef op 4 maart 2020 om 21:29

Hij hoorde hun klachten,bleef niet onverschillig, gaat over tot handelen. Zijn volk gelooft Hem en doet wat Hij opdraagt, hoe moeilijk en vreemd ook. Zij trekken naar het land dat Hij hun beleefd heeft. Ook nu gaat het moeilijk op allerlei gebied. Ik hoor en zie het dagelijks: al die ellende in de wereld, honger, ziekte(!),oorlog. De wereld is klein geworden door de media. Het raakt me wel, onverschillig ben ik niet. Maar de ellende is te groot. Ik zie en hoor het al zo lang. Ik voel me machteloos mijn medeleven is een druppel water in een kokende zee. Ik zou meer en harder naar God moeten roepen om hulp, maar ik hoor zo weinig stemmen om me heen..

maria2 schreef op 4 maart 2020 om 19:58

Ik kampte met een lastige afhankelijkheid. In het begin van deze vastentijd besloot ik me van deze afhankelijkheid te ontdoen met Zijn hulp. Ik wil alleen van Hem afhankelijk zijn; daarin ligt mijn vrijheid. Dank U God, hiervoor.

godelieve schreef op 4 maart 2020 om 19:28

Mogen God ons ook verlossen van de slavernij, nl luxe, reclame, economische groei

Hanneke schreef op 4 maart 2020 om 18:55

Uiteraard begrijp ik wel dat het een metafoor is. En dat we alles wat ons onderdrukt, belet dus om te gelóven en de juiste weg te vinden van ons af moeten werpen.

Karin schreef op 4 maart 2020 om 18:52

Zowel gisteren als vandaag staan degebedsteksten mij tegen.
Harde woorden,dwingende en dreigende taal.
Ik wordt er niet door getroost of bemoedigd.
Ook on de citaten vind ik geen soelaas.
Heer geef mij uw liefdevolle leiding en laat mij zien wat ik hiermee moet.

Hanneke schreef op 4 maart 2020 om 18:49

Natuurlijk kijk ik met de ogen van nu naar dit verhaal over de uittocht [ tekst van morgen]. Maar er waren wel eerst TIEN verschrikkelijke plagen voor nodig voordat de pharao Moses en zijn volk liet gaan. Slavernij keuren wij nu af. Maar de hele bevolking van van Egypte , die ook niks te zeggen had , te straffen voor wat hun pharao deed ? Niet erg liefdevol.
Die Oud Testamentische God heeft in mijn ogen niet veel te maken met wat Jezus later predikte.

william schreef op 4 maart 2020 om 17:25

Volgens Jacobus brengt God ons niet in verleiding. Toch voel ik me soms op de proef gesteld; in het Onze Vader bidden we: breng ons niet in beproeving. Ik wil nadenken over de vraag: ‘wat is het verschil tussen verleiding en beproeving ?’ Moge God mij daar bij helpen.

Olivia schreef op 4 maart 2020 om 15:01

Dank U Heer, omdat U er altijd bent voor ons. Onze lasten draagt U mee, onze vreugde hebben een oorsprong bij U, U verjaagt dag na dag alle angst, U geeft ons die vrede zelf in soms moellijke tijden, lastige momenten en beslissingen, U geeft ons die liefde om ze aan anderen door te geven. Dankzij U Heer, mogen wij alle dagen zingen, elke dag U eren . Wij prijzen Uw naam voor eeuwig.

Stephanie schreef op 4 maart 2020 om 14:57

Aandachtig wachten om te kunnen onderscheiden en luisteren.
Ik laat me verleiden door de drukte van het bestaan. Er moet zoveel voor ik kan stilstaan, is dat wel zo?
Heer help mij elke dag opnieuw te luisteren naar de stilte van u bestaan in mijn leven en deze wereld.