Gastenboek

Kees schreef op 10 maart 2020 om 22:59

Vanmorgen was het mij vergund om de lezing `Lux Magistra` te presenteren. Het is een cirkellezing. Start bij het kerkje te Spaarnwoude in het tegenlicht en eindigt bij datzelfde kerkje in het volle zonnelicht. In deze lezing van het donker naar het licht kwamen veel voorbeelden naar voren die ook in het Evangelie van 10/3/2020 voorkwamen. Velen lopen graag in het volle licht (Mattheus 23:5 Alles wat zij doen, doen zij om bij de mensen op te vallen;) zo ook schenkers van kerkvensters die duidelijk hun schenkers naam op het venster laten zetten. ( Mattheus 23:12 Al wie zichzelf verheft zal vernederd worden en wie zichzelf vernederd zal verheven worden). Beide citaten van Mattheus liepen door de lezing heen, zonder dat ik mij ervan bij de voorbereiding bewust was. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk maar wonderbaar. Mij door een hogere macht gegeven talent heb ik deze morgen in praktijk proberen te brengen. En in alle nederigheid hoop ik dat de toehoorders een luisterend oor hadden en de boodschap hebben begrepen.

Temina schreef op 10 maart 2020 om 22:47

Hoe lieflijk is uw woning. Heer van de Hemelse machten. Van verlangen smacht mijn ziel, naar de voorhoven van de Heer.. Als ik door Gods ogen kijk, dan zie ik dat hij onvoorwaarlijk van de mensenkinderen houdt, maar ik zie ook verdriet, de schriften gaan in vervulling, de wereld is in chaos, Natuurrampen, Oorlogen, Vluchtelingen, Corona, de liefde voor geld. Heer wij zoeken onze toevlucht bij U, schenk ons Uw Genade.
Heer wees alle zieken en kwetsbaren ouderen in deze verwarrende tijd nabij, amen.

maria2 schreef op 10 maart 2020 om 20:03

Als ik door Gods ogen kijk naar de wereld om mij heen zie ik een wereld in crisis. Mensen lijden aan hebzucht, machtsmisbruik en vooral aan angst. Dit alles tast de schepping aan. God lijdt hieronder; het gaat Hem aan het hart; hij vreest voor zijn Liefde. Doorheen de pijn van de wereld ziet Hij ook mensen die naar elkaar omzien, troost bieden voor de pijn van de ander en Gods Liefde behoedzaam door dit leven dragen. Daarin ligt Zijn hoop en verlangen, dat Zijn Liefde niet verloren gaat. Help ons God, om die hoop levend te houden.

marlo schreef op 10 maart 2020 om 19:36

de berichten over het coronavirus maken me onrustig, wat moet ik nu doen (wel of niet naar Brabant?). Dan tijdens de meditatie over het huis van God komt er rust. Ik mag luisteren wat HIJ mij te zeggen heeft, niet zelf maar doordrammen maar stil worden en vertrouwen dat het antwoord er zal zijn. Laten we samen blijven bidden om het vertrouwen in de God die liefde is.

Carla schreef op 10 maart 2020 om 19:16

Sjoemelen met mijn gedachten om mezelf goed te praten kan een vorm van bedrog zijn. Inzicht in de reden hoe het komt dat ik sjoemel zorgt ervoor dat ik begrip krijg en anders kan handelen. Het wordt helder. Me bewust zijn van verleidingen die in relatie staan met gedachten patronen vraagt naar innerlijke vrijheid en dat kan ik afstemmen op de klank en kleur van dat wat is.Mijn ziel, mijn kind wees moedig, dankbaar en blij dat de Morgen komt en Avond rust geeft.

Stephanie schreef op 10 maart 2020 om 19:01

Wachten in de duisternis is volhouden, het soms uithouden ook. Je ogen wennen in de duisternis… het licht kan dan verblinden. Ik bid dat de kwade geesten me niet weghouden van dat licht en dat ik besef dat er hoop en warmte te vinden is. Het en toch verhaal van stille zaterdag doet mij daaraan denken.

Madeleine schreef op 10 maart 2020 om 18:39

Ooit had ik een beeld, voor mij was het een levende ervaring. Ik lag in het nest van een vogel. Het voelde zo warm aan ,het was er zo veilig ….
Psalm 84:2-4 ‘Hoe lieflijk is uw woning, HEER van de hemelse machten.
Van verlangen smacht mijn ziel naar de voorhoven van de HEER.
Mijn hart en mijn lijf roepen om de levende God.
Zelfs de mus vindt een huis en de zwaluw een nest waarin ze haar jongen neerlegt,
bij uw altaren, HEER van de hemelse machten, mijn koning en mijn God.’
Heer ,bij U is het goed om zijn! Mijn hart en heel mijn wezen gaan uit naar U ,de God die Leeft….

Wilma schreef op 10 maart 2020 om 15:45

Gisteren nam onze RK pastor afscheid in de PI, hij is overgeplaatst. Ik mocht fluit spelen tijdens de viering. Zijn afscheidswoorden: “dank jullie allemaal voor wat jullie mij hebben gegeven aan vertrouwen, aan liefde. Wij hebben elkaar geholpen op onze weg omhoog. En ik hoop dat jullie elkaar blijven helpen naar de toppen van de bergen in dit leven. Ik wens jullie alle goeds van de hemel en de aarde en ik neem jullie mee in mijn hart. Wie goed doet staat in een lange traditie. En tegen de gedetineerden, ik zeg jullie weer: ” geloof in jezelf, want God doet dat in jou”. De morgen komt!

marleen schreef op 10 maart 2020 om 13:18

Wacht kind op
de nieuwe morgen
die komt
de zee laat het
ook gebeuren
ze ademt in
ze ademt uit
soms stil soms luid
onderwijl herinnert
ze zich Mij als
kind aan huis
voelt ze zich thuis
in bewegen.

marleen

Louise schreef op 10 maart 2020 om 12:17

Laten we bidden voor de hele wereldbevolking :’Moge het Heilig Bloed van Onze Heer Jezus Christus het mensdom en het dierenrijk beschermen’Amen.

Olivia schreef op 10 maart 2020 om 11:42

Gebed van Priester Penne, voor deze tijd van crisis van het coronavirus.

Vader in de Hemel vol vertrouwen bidden we tot U en vragen dat het coronavirus geen
slachtoffers meer maakt, dat de epidemie snel onder controle is en Gij de getroffenen hun
gezondheid weergeeft, zodat de rust terugkeert.
Neem in Uw liefde op, zij die aan deze ziekte overleden, en biedt troost aan de getroffen families.
Sta dokters en verpleegkundigen bij in hun strijd tegen deze ziekte, Zegen met inspiratie
hen die zoeken naar een remedie.
Heer Jezus, Gij die lichaam en ziel genezen kunt, ondanks onze machteloosheid in deze wereldwijde
gezondheidscrisis, stellen wij al ons vertrouwen in U, schenk ons vrede en gezondheid.
Moeder Maria, wees onze bescherming, draag blijvend zorg voor ons en leid ons
door uw liefde tot Jezus, Uw Zoon.
Amen

Olivia schreef op 10 maart 2020 om 11:29

Wees ons nabij Heer, Geef ons nieuwe levenskracht, wees ons altijd nabij en leid ons naar uw godelijke gaven. Dank U Heer.

Mia schreef op 10 maart 2020 om 10:31

Ik wandel alleen in de tuin als de dauw nog ligt op de bladeren. En dan hoor ik Zijn stem als ik wacht op Hem……..mijn hart voelt Jezus naderen. Zo ontmoet Hij mij en begroet Hij mij en noemt mij teder Zijn kind. Zo goed en puur is zo’n stil uur, waarin ik Hem steeds weer vind. Ik wil blijven bij Hem in de tuin ook wanneer de avond zal vallen, maar Hij toont mij aan dat ik heen moet gaan naar het leed van duizend-tallen………stil zijn en dan in beweging komen, deze volgorde zal Hij zegenen!

Lieve schreef op 10 maart 2020 om 09:57

Vandaag is alles donker in mij. Zojuist nog die veroordelende blik! “Van verlangen smacht mijn ziel naar de voorhoven van de Heer, mijn ziel en mijn lijf verlangen naar de levende God” die mij echte liefde leert: vergeving, geduld, begrip. Hij is het Licht voor ons, mensen, die het maar moeilijk beamen. Er is nog een hele weg te gaan, maar uiteindelijk zult Gij, God van Liefde, zegevieren, ook in mij. Dat is mijn hoop, dat is mijn vertrouwen. Ik dank U.

Nellie schreef op 10 maart 2020 om 09:30

Wil graag iedereen ,waar ik van houd,maar ook hen die zo lijden in het hier en nu, meenemen naar die woning van de Heer,om bij Hem te schuilen,vandaag maar ook in de Toekomst.Daar geen rouw meer en geen tranen.De ontmoetin met alle lieve mensen die ons zijn voorgegaan.Hoe zal de ontmoeting met Hem zijn?licht vriend,lijk licht,straalt van Zijn aamgezicht,zingt een oud lied.!Soms vliwgt het me aan:verlsng ik net zo naar Hem,als naar mijn geliefden?Maar als ik dan zoals nu in deze dagen denk wat Hij voor ons volbracht heeft,kunnen we Hem er dan eeuwig voor prijzen.En ook dat zal dan Volmaakt zijn!

Sylvia schreef op 10 maart 2020 om 09:12

Ik zie mijzelf op de drempel van Gods woning staan, mag ik binnenkomen? HEER van de hemelse machten, gelukkig de mens die op U vertrouwt. Ps.84:13

John schreef op 10 maart 2020 om 08:44

Lieve Vader in de Hemel, er is voortdurend beweging in mij en hopelijk geldt dat voor iedereen! Het is een kwestie van Uw Wil te volgen (luisteren naar Uw zachte, liefdevolle stem!) en weten dat alleen U de gebrokenheid in deze wereld kan doen oplossen. Dóór Uw Kinderen ook, die daar een vrije wil in hebben! Dát is wat ik zie. Heb erbarmen, Here God, met deze wereld. We zijn U ‘vergeten’. Wijst ons de Weg én het inzicht, in Jezus’ Naam. En wees alstublieft bij allen die het behoeven, speciaal bij het Italiaanse volk, dat Uw steun o zo node kan gebruiken. U, de Almachtige, Genezer en Verlosser. Amen!!!

den Dirk schreef op 10 maart 2020 om 07:35

Als bescherming tegen het Corona virus bid ik elke morgen Psalm 91 en een schietjgebedje van een Amerikaanse dominee dat luidt ; ” I preach the protective blood of Jezus Christ around my body and the bodies of my family and friends”

JacobMaarten schreef op 9 maart 2020 om 22:14

Ik probeer al die beelden te visualiseren, het water, het gewelf, en alles wat hier voorbij komt, en kom terecht in kinderlijke taferelen van woeste zeeen, mannen met baarden, devoot knielende gelovigen, dat werk. En altijd met een hardnekkig vernis van dreiging. Momenten van inzicht en waarheid wisselen zich deze dagen af met religieuze kitsch; het ene moment is open, op het andere voelt het alsof ik een gelovige nadoe, als een verkleed kind, in de hoop dat ik word wat ik uitbeeld. Ik voel me het volk van afgelopen vrijdag, dreinend om water. Dit is mijn gebed vandaag: ontdoe mij van de beelden van jou die in mij gegrift staan, schep ruimte in mij zoals je deed met de watermassa’s.

luís Weel schreef op 9 maart 2020 om 21:37

Ik vond het vroeger heerlijk om op mijn rug in het gras te liggen en naar de blauwe lucht en de grillige wolken te kijken of, als het avond was naar de sterren aan de hemel. Ze hadden me verteld dat dat kijkgaatjes waren in de hemel, waardoor de engelen me in de gaten konden houden.
Later kwam ik er wel achter dat het er zowel boven als beneden bepaald niet vreedzaam toegaat. De natuur, de wolken, de wateren en de hemel zijn prachtig, maar tegelijkertijd ook schrikwekkend. Ze dagen ons uit om zoekend een weg te gaan, die ons leidt naar geluk, evenwicht en vrede, niet alleen voor mezelf maar voor iedereen. Jezus spoort me aan: “zoek en je zult vinden, klop en de deur zal open gaan voor jou.” Vandaag schiet het door mijn hoofd: “Wat is er toch veel moois te beleven en wat is er nog veel te doen …” Een lied klinkt in de stilte van deze avond: Geef mij kracht, heel mijn leven, Heer. Heer, geef mij Uw kracht……Wel te rusten allemaal.

Marjolein schreef op 9 maart 2020 om 20:07

Hoe lieflijk is uw woning Heer. In week 2 schreef ik bij mijn aantekeningen in rood: De Eeuwige is ons adres, ik kan bij hem terecht. Het kan niet vaak genoeg gezegd worden. Dank schrijfster.

Sylvia schreef op 9 maart 2020 om 18:54

Hoor, de zachte suizeling van de wind fluistert hoop, het licht van de morgen……ik wacht, met open hart op de Heer. Groots boven mij, om mij heen, in mij Zijn inwoning; behoed en bescherm alle schepselen op aarde.

Maria schreef op 9 maart 2020 om 10:10

Die hand die mij gereikt wordt. Een vriendelijke blik.

Lieve schreef op 9 maart 2020 om 09:52

Gods zorg en trouw mocht ik al zo dikwijls ervaren doorheen mensen die goed waren en zijn voor mij. Wat een weelde. Ik zou dat graag aan iedereen die ik ontmoet willen doorgeven, maar soms voel ik mij ook machteloos. Dat zijn dan de momenten dat ik weer eens iemand opzoek bij wie ik mijn verhaal mag doen of met wie ik samen voor iemand mag zorgen. Ook dat is een weelde. Daarin is Gods zorg en trouw voelbaar aanwezig. Het vervult mij met dankbaarheid.

Olivia schreef op 9 maart 2020 om 09:31

Goede Vader, groot zijt Gij in Uw barmhartigheid. Altijd opnieuw zijn wij bij U welkom. Schenk ons de genade uw omhelzing toe te laten. Lof eer en glorie aan U Heer.

Nellie schreef op 9 maart 2020 om 09:16

Gisteren i.p.v.naar de kerk te gaan deze retraite voor het eerst samen met mijn man gedaan.Het “liep” al een poosje weer even niet samen.i.p.v te vluchten en afst and,dit gedaan en het zette ons weer op het goede spoor.Wat bemoedigend dat God niet in het verleden bljft hangen,maar steeds weer opnieuw weer met ons wil beginnen.Wij mogen Hem daarin navolgen.Hij helpt ons soms hoge drempels,over.Vandaag de glimlach gebruikt om de Heer te naderen,een glimlach voelt als dat God zegt”Ik houd van je,t is goed kom eens hier,Ik omarm je,maar ook:ga maar je kunt het wel!

Agnes schreef op 9 maart 2020 om 03:40

Midden in de nacht wakker geworden met een onrustig hart en een veel te hoge bloeddruk. Ik ben bang en heb bijna de dokter van wacht gebeld. Nu wil ik als een klein kind Gods hulp inroepen ” Heer, sta mij bij aub , mag ik als een klein kind om bescherming vragen ? Terwijl ik zo graag een volwassen gelovige zou zijn.
Ik voel een rust over mij neerdalen, alsof mijn moeder mij zegt ” stil maar het is goed zo” Mag ik God als een moeder ervaren ? Ik voel mij een kleine en kwetsbare mens in deze nacht. Slaapwel allemaal.

Carla schreef op 8 maart 2020 om 23:02

Hemelse gevoelens maken het leven licht, het geeft blijheid, rust en vrede. Het samen zijn maakt gelukkig, het zien dat mensen intens blij zijn. Het beleven van de schoonheid van de natuur, de glimlach van een kind en de zachte blik van wie dan ook.Er is zo veel schoonheid waar ik geen weet van heb, Er is zo veel liefde voor de lijdende zodat deze opgetild wordt. Mijn hemelse gedachten zijn gekoppeld aan fracties en daar kan ik dankbaar om zijn. Toch leven we in een pijnlijke ontroerende wereld en hemelhoog worden we gedragen.

luís Weel schreef op 8 maart 2020 om 22:35

Als kind ’s avonds in het donker buiten keek ik graag naar de kust (15 kilometer afstand). Af en toe zag ik dan de lichtbundel van enkele vuurtorens het donker van de nacht doorbreken. Ik was gefascineerd door dat geheimzinnige licht en bleef maar kijken…Vandaag voor het eerst roept de afbeelding bij de retraitetekst iets bij mij wakker. Ik wil kijken tot ver over de horizont, tot in het oneindige.
Juist nu Jezus zich bewust is van de lijdensweg die hij moet gaan, gaat hij met 3 van zijn leerlingen de berg op, waar ze een ervaring kregen van “Het is goed om hier te blijven. Laten we hier drie tenten bouwen”. De drie horen een stem: “Dit is mijn geliefde zoon….luister naar hem.” Deze gebeurtenis voelt alsof Jezus hen moed en kracht wil geven om de brute werkelijkheid van het alledaagse leven te doorstaan. In the struggle for fife is het vaak moeilijk om de heerlijkheid te zien die aan het licht komt. Helaas moeten we het in ons dagelijks bezig zijn maar al te vaak doen met wat Miskotte schrijft: “Het zwijgen van God”.

Temina schreef op 8 maart 2020 om 22:34

Bescherming van de Hemel is essentieel voor mij. Ik ervaar Gods zorg en trouw bij zwaar weer, maar ook in rustig vaarwater. Het uit zich in Gesterkt en Gedragen voelen.
De toekomstverwachting van de aarde is benauwend, zoals voorzegd in de schriften. Echter, Het Licht zal de Duisternis overwinnen, op deze belofte mag je vertrouwen.

Hanneke schreef op 8 maart 2020 om 20:08

Mijn kinderen had ik al RK laten dopen , dat moest op záterdag , want voor mezelf had ik die stap nog niet kunnen zetten.
Op mijn zoektocht hóe mijn geloof vorm te geven [ en gelóófde ik eigenlijk wel echt in een God die mij nabij was ?] volgde ik in de winter van 2005 een achtdaagse retraite in Doetinchem. Ignatiaans dus. In stilte. Het was er ontzettend koud. En de jezuïet die me begeleide pakte me keihard aan. Maar hij liet ons ook zingen ! En gaf me teksten die m’n hersens deden kraken , maar m’n hart raakten. Op een nacht liep ik naar buiten – het vroor en het sneeuwde …. ik verdwaalde in de bossen … midden in al die witheid vond ik een spoor van autobanden. Die volgde ik. [ later bleek het van de bakker te zijn die bróód bracht] Toen hoorde ik een klok luiden : oproep tot het morgengebed ! Dwars over een omgeploegde akker worstelde ik me
struikelend terug. Tot op het bot verkleumd en nat kwam ik in de warmte van de tot kapel omgedoopte ruimte. Ik was gered !
Telkens als ik nu weer twijfel , is het wel wáár ! ? , heeft God mij lief ? , grijp ik terug naar dat moment. Nee, m’n jezuïet heeft er geen wóórd aan gespandeerd. Maar ik las in zijn blije ogen : je hebt het gezien, gehoord, begrepen. Zo dankbaar …

Christine schreef op 8 maart 2020 om 19:50

Ik keek vandaag op internet naar het verhaal van Fokke Obbema, redacteur buitenland bij de Volkskrant die vertelt over zijn hartstilstand en het wonder van zijn redding. Wat mij treft is dat hij zegt: “onze huidige wereld heeft geen houvast /iedereen zoekt/ het geloof is weggevallen en er is niets in de plaats gekomen/we leven in een individualistische maatschappij zonder waarden/ overheid en ook ouders zeggen “zoek het zelf maar uit”./ Ik prijs me dan gelukkig dat ik de berg kan beklimmen om in alle rust bij Hem in veiligheid het geluk te vinden in dit leven en ook om na dit leven de eeuwige rust bij Hem te krijgen./ Onderaan de berg wacht inderdaad het gewone leven met al zijn sores./ Ik bid dat ik ook hier onder iets positiefs kan bijbrengen al was het maar door te zeggen dat ik wel rust kan vinden.

Jeanne schreef op 8 maart 2020 om 17:14

DE MORGEN KOMT.
Heer, ik wil eventjes bij en met U zijn.
Gewoon Uw nabijheid proeven.
Gewoon Uw zien in het licht van Uw geest.
Gewoon Uw liefde voelen.
Gewoon de stilte waarderen.
Gewoon het alleen zijn apreciëren.
Leer mij luisteren Heer.
Leer mij zien,Heer.
Leer mij bidden,Heer.
Heer, help mij om altijd en overal in alle omstandigheden Uw licht te blijven zien.

Antonia schreef op 8 maart 2020 om 15:07

Ooit stond ik op een hoge heuvel in Schotland….een intense ervaring maar wat een wind!! Alsof je er zo weer van afgegooid wordt. En zo is ook het leven voor mij….momenten van heel dicht bij God zijn en momenten van machteloosheid. Het zijn bij je Bron geeft je weer kracht en vertrouwen om bewust te leven. Zelfs Jezus vroeg zich af waarom God Hem verlaten had….zo kun je jezelf soms voelen. God verlaat ons niet maar wij zijn af en toe de weg kwijt. Dank voor dit inzicht.

Lieve schreef op 8 maart 2020 om 11:25

Met Jezus de berg op en daar op de top de Godsontmoeting: de Vader die zegt: “Dit is mijn geliefde Zoon, in wie Ik welbehagen heb. Luister naar Hem.” Ook ik keer graag terug naar die bergtocht, naar de top van Godsontmoeting. Zoals de leerlingen zou ik daar willen blijven: het was zo mooi, zo goed. Maar het leven in al zijn realiteit riep en roept nog altijd naar beneden. Opnieuw gesterkt door de herinnering aan die ervaring, aan het ja van toen, wil ik elke dag die realiteit omarmen en meer en meer luisteren naar Hem. Dank U, Heer, voor uw genade. Amen.

Miek schreef op 8 maart 2020 om 11:14

Agnes ik zou kunnen schrijven wat jij deelde op 7.3 . Zo ervaar ik God al jaren. En toch……. “ zingt in mijn hart nog het sterke, het juichende lied van mijn trouw” ( oud Chiro lied) hij is er, in een weten en voelen dat boven alle denken en voelen uitstijgt. Ik wens je de troost van dit weten.

Karin schreef op 8 maart 2020 om 10:36

Bidden met een bijbeltekst,vorige week vond ik vreselijk wat er resoneert in mij is boete,straf,niet goed genoeg zijn.
Deze week bidden met bijbeltekst staat hier haaks op en is dan ook mijn favoriete bijbeltekst.
Hij is mijn welbeminde Zoon,in hem vind ik Welbehagen.
Ik ook in deze Onvoorwaardelijke Liefde van Jezus wil ik ook wonen,je hoeft niet eens familie te zijn.
JEZUS LAAT ZIEN WAT LIEFDE IS.
STRALEND,PUUR EN ONVOORWAARDELIJK.
GEVEND EN VOEDEND,WARS VAN EIGENBELANG EN EGO.
ZO IS IETS MOEILIJKS DOEN GEEN WET MAAR VRIJHEID
DANKUWEL

Maria schreef op 8 maart 2020 om 10:05

Kom maar. Ik reik je mijn hand. Ik glimlach naar je.
Is er dan echt iemand die voor mij zorgt…?

Temina schreef op 7 maart 2020 om 23:45

Ik neem een blauw vlak waar: het symboliseert de Heilige Geest en Communicatie: Het Licht van de morgen zal je compas zijn. Groen betekent Nieuw Leven en Vertrouwen. Jezus nam Petrus, Jacobus en Johannes met zich mee een hoge berg op. Zijn gezicht ging stralen als de zon en zijn kleren werden wit als licht. Uit de wolk klonk een stem: Dit is mijn geliefde zoon, luister naar hem. De Hemel gaat even open, Heer schenk ons de genade om het licht te bewaren in moeilijke perioden.

Agnes schreef op 7 maart 2020 om 22:50

Het eerste gebod zegt ” bovenal bemin een God ” ik zie onze kinderen gaarne, heel onze grote familie, jong en oud, ik voel zelfs genegenheid of toch simpathie voor de buren en heb medelijden met de verdreven mensen. Maar ik kan God niet gaarne zien, ik voel zelfs geen warme genegenheid. Dat is mijn waarheid. Ik kan alleen het niet laten met Hem bezig te zijn, te lezen en te zoeken … Dus het eerste gebod kom ik niet na. Dit inzicht treft mij diep.
Kan ik Hem ooit beminnen met mijn mensen hart. Ik voel mij wat verslagen.

Temina schreef op 7 maart 2020 om 22:04

Wie zich toevertrouwt aan Gods stem, mag zijn zegen verwachten. mag ik een zegen zijn voor mijn naasten, amen.
Heer wil u onze bestuurders Wijsheid en Inzicht schenken ivm corona, mogen de belangen voor de zwakste het zwaarst wegen. De bijbel geeft duidelijke hygienische adviezen, hopelijk worden dez ten harte genomen!

Agnes schreef op 7 maart 2020 om 21:59

Wie zijn toch al die mensen die zo gelovig kunnen bidden tot Jezus of de Eeuwige Vader ! Leven zij in een andere tijd , ja ik gebruik ook nog die woorden maar mijn verstand is er dan niet bij. Dan kruip ik terug in mijn kinderziel dan wil ik terug beschermd worden zoals bij mijn moeder die mij een kruisje gaf bij het slapen gaan. Dan vraag ik zijn zegen omdat ik zo bang ben in deze wereld. En als ik niet kan slapen dan lees ik in een psalmboek dat kalmeert mij dan.en tevens weet ik dat ik alleen uit zelfzucht bezig ben. Ik wil God niet gebruiken voor mijn eigen noden. Ik kan Hem niet beminnen zoals ik mijn liefste bemind heb, ik ken Hem niet. Waar is Hij te vinden ? Waar ben je vinden , vergeef mij deze woorden, lieve gelovigen van deze retraite.

lieve 2 schreef op 7 maart 2020 om 21:04

Er waren inderdaad Tabor momenten, al zie je dat niet direct als zoiets in. Het is ook moeilijk het achteraf te beschrijven. We stonden met een groep reisgenoten ergens naast een oude abdij , rondom de grote opgegraven doopvont uit de middeleeuwen,meer een soort vijver. Er klonk oude muziek en een bezinning en dan het verzoek samen traag het Onze Vader te bidden. Geen licht dat plots scheen, maar wel een intense ervaring van geloof en liefde in mij, ik kon niet anders dan wenen. Door mijn tranen heen, zag ik bij al die vrienden een even intense emotie, allen voelden blijkbaar dat ongewone. Ook anderen weenden. We bleven er nog lang zwijgend staan. Ik kan het niet verklaren, maar ben nog gelukkig om die ervaring.

Sylvia schreef op 7 maart 2020 om 20:20

Vanmorgen wist ik nog niet dat mijn voeten mij hier zouden brengen, waar ik nu sta. Met de zegen van God ben ik op weg gegaan en ik merk op dat ik onderweg heel veel vragen heb gekregen. Ik wacht en laat mijn pretenties varen, ik wacht op de morgen die gaat komen.

Olivia schreef op 7 maart 2020 om 20:06

De verheerlijking op de berg. Jezus, veranderd van gedaante, en zijn aangezicht schiterde als de zon, zijn klederen werden wit gelijk het licht. God de Vader, zegt van Jezus, “Deze is mijn geliefde Zoon, en Hij voegt erbij: ” Luister naar Hem ! Het voorwerp van Gods liefde en welbehagen is dus het voorwerp onze aanschouwing en onze vreugde. Waarlijk, God kon ons geen grooter voorrecht, geen heerlijker genade geven ! Dank U Heer God.

Carla schreef op 7 maart 2020 om 19:11

God, u bent voor mij een bron van leven gevend water dat harten laat oplichten en de ziel vormt. Dat gegeven heb ik lief.Dank hier voor.

luís Weel schreef op 7 maart 2020 om 18:47

Een spreekwoord zegt: “Met lijden en strijden bouw je huizen als kastelen.” De vraag is alleen: Wat voor kastelen denk je te bouwen? Arme Abram… Hij volgt een impuls die God hem ingeeft en durft land, familie, enz. te verlaten en op zoek te gaan naar naar de belofte van God. Helaas heeft hij ogenschijnlijk bijna niets bereikt. Het enige stukje land dat hij zich verwerft is een terrein met een grot bij Hebron om zijn vrouw te begraven, ter waarde van 400 sikkels in zilver. (Zie genesis 23). De man, die de slaven uit Egypte wegleidt naar de bevrijding, keek vanaf de berg Nebo naar het beloofde land, maar heeft er nooit een voet gezet. (Deuteronomium 34,1) Het is zelfs onduidelijk, waar eigenlijk zijn graf is. Wat voor ons richtsnoer is, zijn alleen de levende verhalen. Bijna zou je zeggen: Veel gespin, maar weinig wol. En toch….
In ons leven zoeken we tastbare resultaten, maar tenslotte kom ik tot de conclusie dat die dingen niets te betekenen hebben. Wat het leven waardevol maakt is het geloof in Hem die was en is en ons zal brengen naar het land van zijn belofte. Dat is het geheim van onze vreugde en blijdschap.

Madeleine schreef op 7 maart 2020 om 18:41

Maria en Lieve verwoorden zo mooi mijn gedachten. Heer Jezus, leer mij los te laten en al mijn zekerheden achter mij te laten. Vang mij op als ik de sprong waag. Houd mij vast, gedragen door Uw Liefde.

Nikolaas Sintobin schreef op 7 maart 2020 om 17:33

De mails worden elke dag opgestuurd naar ieder. Indien je ze niet terugvindt, even kijken bij de spam. Zo niet in de archiefsectie van de website!

Maria schreef op 7 maart 2020 om 17:28

Helaas heb ik vandaag zaterdag 7 maart geen tekst ontvangen, ik zou het fijn vinden, die als nog te ontvangen.
Bijvoorbaat hartelijk dank.