Gastenboek

Mia schreef op 14 maart 2020 om 10:49

Prachtige bijbeltekst vandaag…de laatste zin, en Hij werpt al onze zonden, kwetsbaarheden, tekorten, ongeloof in de diepten van de zee. VERBODEN te VISSEN heeft Corrie ten Boom ooit toegevoegd. Zo leven, dat elke dag NIEUW mag beginnen, zonder ballast van verleden. Levenskunst! Wij mogen het leren van onze goede God!

Lieve schreef op 14 maart 2020 om 10:14

Schuld en schaamte blijven aan het leven kleven, ook al zijn ze verweven met opgelopen wonden waar men geen schuld aan heeft. En toch is er onze God die vriendelijk naar ons blijft kijken, en die ons oproept niet bij de pakken te blijven zitten. Wij mogen, ook ik mag weer opstaan en een nieuw leven tegemoet gaan. Nu en dan een goed biechtgesprek kan ons, ook mij helpen die stap te zetten. Het is geen magie maar een voorname stap om ook naar de medemens te gaan en bij hem/haar dit nieuwe leven concreet gestalte te geven. Dank U, Heer, voor uw hartelijk ontvangen van elke mens die schuld en schaamte ervaart. Uw liefde is onbegrensd.

Hugo schreef op 14 maart 2020 om 08:06

Nu dat het dagelijkse leven bijna tot stilstand komt en we alleen nog naar buiten gaan voor een frisse neus en wat inkopen, valt het mij toch op dat er in de media nauwelijks over God wordt gesproken. Er is een tijd geweest dat iedereen zich tot God wendde wanneer er slechte, barre tijden aanbraken. Nu zullen christenen in alle stilte dat altijd nog doen, maar in de media wordt God doodgezwegen. Ik zou willen dat onze religieuze leiders van zich laten horen en praten over God. Wie dat niet wilt lezen, slaat het sowieso over, maar wie in deze onzekere tijden behoefte heeft aan een arm rond de schouder, vindt allicht wat soelaas in troostende woorden.

Bovendien zullen vele jonge mensen de volgende weken de ganse dag op de sociale media aanwezig zijn, om met elkaar contact te houden en misschien ook uit verveling. Welnu, een spirituele boodschap van de religieuze leiders zal zijn doel niet missen. Jonge mensen hebben meer dan ooit behoefte aan spiritualiteit, ook al zijn er zeer velen afgedwaald van het rechte pad.

Ik wacht dus geduldig op een teken van leven !

Temina schreef op 13 maart 2020 om 22:49

“ Blijf Kalm “ “ Vrees Niet “ De Bijbel staat er vol mee “ Vertrouwen: makkelijker gezegd dan gedaan “
Hoe ga ik met mijn spoken om: Ik vraag om de Genade van Wijsheid en Rust.
Wat mij helpt: Bewustwording “ Ga weg Satan “ Bidden, Visualiseren dat ik mij in de nabijheid van God of Jezus bevindt, Maria is mijn grote steun en toeverlaat. Neemt niet weg dat angst zich niet zomaar laat verdrijven, het is inderdaad een Geestelijke oefening om er licht bij te brengen, mijn ervaring is dat het de ene keer beter lukt als de andere keer. Zalig de mens die Gelooft en zijn Vertrouwen stelt op de Heer.

Veerle 1 schreef op 13 maart 2020 om 22:30

Schuld is waar een mens ( naar mijn gevoel ) nooit helemaal van af raakt .Zelfs al heb ik me voorgenomen om het beter te doen , het oude leven laat hier of daar sporen na .
Toch , door schuld en vergeving naar elkaar te brengen , maakt God juist dààr iets los . Is dat een moment om te kúnnen loslaten ? Het oude leven los laten . Ik durf zeggen : Dat is een sprong in het duister .
Bidden helpt me om die moeilijke overbrugging te kunnen maken . De stilte maakt het mogelijk om God te ontmoeten . Stilaan krijg ik zicht op wat voor mij ertoe doet , als ik als christen dichter bij Jezus wil komen . Voor elk van ons is dit een spannende maar daarom ver-rijkende zoektocht , waarin we ( soms ) veel moeten achterlaten als we willen weten wat God van ons verwacht .
Sommigen noemen het kantelmomenten . Ik noem het momenten om te aanvaarden of niet te aanvaarden een echter mens te willen worden .

lieve 2 schreef op 13 maart 2020 om 21:38

Ik ben zo blij dat,blijkbaar,na mijn vraag om hulp, mijn computer weer volledig werkt en ook de citaten, impulsen en gebedstips weer op mijn scherm verschijnen. En ook het gastenboek, waar ik zo gesterkt word door al die verschillende geloofsgetuigenissen. Zeker op dit moment (op weg naar Pasen dan nog!) dat er hier door het corona-virus alle kerkelijke diensten totaal afgeschaft zijn, geen samenkomsten meer van de hier heel actieve parochiale verenigingen…Wat nu verder met Broederlijk Delen? Ik ben zo blij dat ik hier toch steun en inspiratie blijf vinden. Dank u vanuit mijn quarantaine!

maria2 schreef op 13 maart 2020 om 21:24

U neemt de angst van mij weg God
Vaker mocht ik dit ervaren wanneer ik hoorde::
Vrees niet dochter, ik ben bij je.
Want Uw wegen zijn onvoorstelbaar en onvoorspelbaar,
gaan buiten mijn menselijke logica om.
Maak mij ontvankelijk God,voor Uw wegen
en doe mijn vertrouwen groeien. Amen.

Karin schreef op 13 maart 2020 om 21:01

Wat ik eigenlijk wel troostrijk vind is dat corona “krans van licht” betekent.
Gods wegen zijn ondoorgrondelijk en ik hoef het niet te begrijpen,maar wel vertrouwen.
Vertrouwen dat of ik nu aan deze zijde ben of aan gene zijde,Hij met mij is.

Truus schreef op 13 maart 2020 om 20:23

Vrees niet zegt Jezus, met het coronavirus is dit wel op zIjn plaats. Ondanks alles toch de boodschappen halen voor mijn buurvrouw(82) en met haar naar het ziekenhuis want haar bloed was niet goed. Hopen dat we er niets aan overhouden , het zijn rare tijden. Maar vertrouw op God dat alles goed komt.

Riemke schreef op 13 maart 2020 om 19:53

Het steunt mij om al de reacties te lezen in het gastenboek. Het voelt alsof je verbonden bent met iedereen.
Ook ik lig wel eens in mijn bed met gedachten die je dan niet los kunnen laten.Is dit angst? Soms wel.Gelukkig kunnen we altijd terecht bij God. Hij luistert altijd naar je. Maar soms bid ik ook wel eens het wees gegroet Maria…
Dat geeft mij ook rust.Fijn dat je met Maria ook altijd de dingen kunt delen.

marlo schreef op 13 maart 2020 om 19:29

Angst onder ogen zien, angst in de ogen zien – lastig. Vooral in de nacht als het stil is en elk geluid een alarm lijkt te zijn. Ik oefen dan in vertrouwen door Taize liederen te zingen (in mezelf om anderen niet wakker te maken). Licht dat nooit dooft … V
Blijven vertrouwen op God die Liefde is. Lastig als je alles moet afzeggen ed maar zo ook meer mogelijkheid echt tijd te nemen om stil te zijn of te zingen en te bidden. Weten dat we dat samen doen met velen is een steun-gedachte.

Hanneke schreef op 13 maart 2020 om 19:14

Marcus 6 : 47-50 , de lezing voor vandaag, eindigt met de uitspraak van Jezus :” Blijf kalm.” !
Al meer dan 20 jaar houden we met een kleine groep eens per maand op donderdag de ‘Middag Pauze Viering’.
Die is eucumenisch in de rúimste zin van het woord ! Van vrijgemaakt gereformeerd , doopsgezinds , hervormd tot katholiek.
En hoewel we maar met zo’n man of 12/15 zijn , is er áltijd een priester of dominee te vinden die ons wil begeleiden in het bespreken van een gedicht of tekst. Gister was dat een Ierse zegen. Te lang om hier te citeren , maar het begon met : “Niet dat je weg altijd over rozen gaat, ” en en eindigt met :” en dat Hij of Zij je mag zegenen overvloedig en rijk. Amen ”
Nee, we schudden geen handen , maar hadden het niet eens over bang zijn voor …, maar we zijn wel allemaal tussen de 70 en 95 , dus bij de koffie bespraken we wel degelijk de risico’s die we liepen. Conclusie ? God heeft ons een hárt èn verstand gegeven . En nee, wij kunnen niet over water lopen, maar wel beide geschenken gebruiken om er te zijn ! voor wie bang is . Of alleen.

Paulien schreef op 13 maart 2020 om 19:07

GOEDENAVOND, Iedereen bedankt voor zijn/haar reakties. Leerzaam om te lezen wat een ander ervaart. In deze onrustige tijden bid ik veel voor alles omtrent corona maar ook voor vervolgde christenen. Zegen anderen op straat en in winkel. En prevel mezelf stabiel door God’s beloften en denk aan al Zijn beloften in de Bijbel. Luister Chr liederen en Podcast. Wat een bemoedigingen die we krijgen van Hem. We zijn verlost door het wonder van het Kruis. Hij belooft ons Vrede en verlaat ons nooit!

Joke schreef op 13 maart 2020 om 18:18

Waar ben ik werkelijk bang voor? dit n.a.v. de bijbeltekst van Markus ons gegeven op deze dag in de retraite.

Bang ben ik, om mezelf te verliezen. Niet durven uitkomen voor wat mij echt beweegt. Iets anders zeggen dan dat ik eigenlijk bedoel, omdat ik anders niet aardig gevonden wordt. Mee gaan met de grote stroom, omdat je anders zo alleen staat.
Uitkomen voor je eigen principes, doen waarvan je vind dat je het doen moet, omdat je trouw wilt zijn aan wie je bent en de plaats wil benutten die je gegeven is. Op komen voor diegene die aan je zorg is toevertrouwd. Ook al geeft dat scheve ogen, roddels, of als je dan lastig wordt gevonden. Trouw blijven aan wie je bent. Ook al is dat dan lijden …
Later mogen we dan misschien ontdekken dat we de goedheid of je taak omwille van de taak wilden doen. Met geen ander doel dan dat. Misschien is dat wel de grootste schat in ons leven.
Dat te moeten verliezen boezemt me angst in!

God, bron die nooit opdroogt. Houdt ons dicht bij jou!

Olivia schreef op 13 maart 2020 om 17:50

Vrees niet, houd goede moed, zegt Jezus. De Heer zelf gaat voor ons uit, hij zal ons bijstaan en geen moment van onze zijde wijken. Wees niet bang en laat je door niets ontmoedigen. Want waar we ook gaan, de Heer, onze God, staat ons bij.

Jeanne schreef op 13 maart 2020 om 17:25

Angst isoleert, angst sluit je af van anderen.
Als ik bang ben maak ik het stil in en rondom mij.
Ben blij als er iemand komt waar ik mijn angsten aan kan delen.
Iemand die zegt: “het komt goed.”
Jezus zegt:”vrees niet”
Ik vertrouw op de Heer die de gebeden van zoveel mensen niet kan negeren.
Heer, help ons in deze angstige tijd van het “corana”.

Veerle 1 schreef op 13 maart 2020 om 16:56

Ja , ik moet het leren … om te vertrouwen op Jezus . Maar eerlijkheidshalve durf ik bekennen dat men het gaandeweg leert met ouder worden , wanneer een mens al blootgesteld werd aan beproevingen . Daarom luister ik met respect naar oudere mensen , hoe zij – in de kracht van hun leven – zichzelf veilig stelden door het geloof en door hun gebed . Een hart dat vertrouwvol bidt zoekt Jezus , Hij die zelf vele malen op de proef werd gesteld en het kwaad wist te doorstaan . De nachtelijke ruimte biedt me kansen ( al ervaar ik dat niet altijd zo ) om te worden omringd door Jezus , om met een zuiver hart het Licht te mogen aanschouwen . In de angst die me soms bekruipt , smeek ik in gebed om rust , en dat vraagt toch enige discipline , maar wat krijg ik er niet allemaal voor terug ? Vertrouwen .Blijven vertrouwen en bidden voor elkaar .

luís Weel schreef op 13 maart 2020 om 16:46

Vanochtend voorgegaan bij de begrafenis van een eenzame vrouw. Striemende regenvlagen en ijskoude wind. Speciaal voor haar en een paar familieleden een “ter nagedachtenis” gemaakt. In de kou warmte uitstralen. Nee, dat is niet gemakkelijk. Daarna, vanwege het corona-virus, was het verboden toegang voor buitenstaanders in het zorgcentrum. Ik heb bewondering voor het personeel dat in deze uiterst moeilijke omstandigheden, zonder klagen, er wat van proberen te maken, schipperend tussen de regels en zoekend naar mogelijkheden om voor ieder een warm hart te hebben. Deze gouden mensen hebben het al zo moeilijk met hun werk in deze woelige tijden. Vandaag bid ik het gebed dat onze bisschoppen gepubliceerd hebben in verband met het corona-virus. Ik draag het aan God op, speciaal voor onze lieve zorgmedewerk(st)ers.

Lieve schreef op 13 maart 2020 om 16:07

Het coronavirus speelt de hoofdrol in het theater van vandaag en veel mensen zijn bang. Uiterlijk blijf ik kalm, maar als ik heel eerlijk ben, dan is er toch een zekere angst in mij: er zelf mee geconfronteerd te worden of mensen in mijn omgeving , een van mijn dierbaren…. En dan hoor ik Jezus die zegt: “Vrees niet, Ik ben hier” Ja, vrees niet… Al zo dikwijls in mijn leven waren er moeilijkheden, stormen, en telkens opnieuw was er de Heer met zijn aanwezigheid, zijn hulp in nood, meestal langs lieve medemensen. Ook nu gaat mijn hoop daarnaar uit. Het is altijd goed gekomen. Waarom dan nu niet. Heer Jezus, maak ook mij zo’n medemens om anderen moed en vertrouwen in te spreken, desnoods alleen maar door mijn eenvoudig bidden voor hen. Dank U, Heer, voor uw stem in mij, voor uw woord: “vrees niet” Het doet mij groeien in vertrouwen. Amen.

Louise schreef op 13 maart 2020 om 15:30

Voor de parochianen die geen zondags Mis kunnen bijwonen,op Radio Maria dagelijks H.Mis om 9 uur en zondag om 10 uur.
Op Facebook H.Mis door Andy Penne.

Maria schreef op 13 maart 2020 om 14:59

Angst is een slechte raadgever. Ik vraag om steun om in vertrouwen te blijven!

jail schreef op 13 maart 2020 om 11:30

Vandaag spreken jullie over angst. En ja er is angst in mij. Nu met de corona ziekte het maakt me bang. Jezus zegt vrees niet wat doet dat met me. Heel moeilijk om nu niet bang te zijn Vader. En toch doen die woorden me iets als ik ze uitspreek. Vrees niet, angst maakt het alleen maar erger. Heer geef me nu liefde voor de andere en voor mezelf. Laat me rust uitstralen geef me wijsheid om in deze moeilijke dagen ook nog het mooie te zien. Heer blijf me nabij Amen.

Nellie schreef op 13 maart 2020 om 09:41

Het stormt ook hier in Nederland,corona,geen diensten meer a.s. zondag .het is enerzijds goed om de overheden te gehoorzamen,en te doen wat doenlijk is.Anderzijds zegt Jezus ook vandaag:”vreest niet”.was vorige week bij de kapper en er werd gevraagd:bent u niet bang voor corona ?Het “floepte” er maar zo uit dat er zonder de wil van mijn Hemelse Vader er geen haar van mijn hoofd zal vallen.Maar tegelijkertijd het me maar zo soms aanvliegt,wat als 1 van de 7 kl.kids het zou krijgen?Dus ook gewoon bang soms..Veel zingen houd in de duistenis op de been.”Als alles duister is,ontsteek dan een lichtend vuur,dat nooit meer dooft”,zingen we met ons koor.Verder mogen we dankbaar zijn dat Hem mogen kennen,Die volmaakte Liefde is.
Verder mogen we vandaag weer vreugde vinden in wat e vandaag kunnn doen,liefde geven aan de mensen om ons heen,en in de dingen die we doen,zoals ik vanmorgen leerde vanuit de bijbelpodcast,uit Prediker dit keer.
En wat vind ik het leerzaam om van anderen de stukjes te lezen uit dit gastenboek.Zelf heb ik een zgn. Refo-achtergrond, met natuurlijk ingesleten gedachten en patronen,en vind het heel leerzaam te ontdekken ,hoe puur anderen reageren op deze retraite,dak jullie wel,en dank U Heer,dat zo de gemeensvhap der heiligen ervaren mag worden.

Lucia schreef op 13 maart 2020 om 08:57

Om daarboven de poort open te houden is net zo moeilijk als makkelijk.
Om te doen wat aan je doorgegeven wordt ondersteunt en leidt je op weg
te worden wie je wilt zijn. Door de indaling van wat binnenkomt,
door de poort die open staat, en naar het hart toe leidt;
ga ik , sta ik en onderga ik ZIJN aanwezigheid bij het meeste wat ik doe .
Dat wil niet zeggen dat er geen foutjes zijn , zeker niet met de situatie
die allen bezig houdt.Gelukkig kan ik door Zijn liefde, die poort open houden
en in gesprek gaan met HEM die IS en zal Zijn tot in eeuwigheid . Het gebed
gaat wel door het grootste gedeelte van de dag in al mijn bezigheden, ook schietgebedjes.
Ik ervaar dat onze Heer steeds aanwezig is , ook kan ik dan met een vertrouwd hart gaan slapen .
Hij zorgt voor ons ! Laat ons BIDDEN……..

Temina schreef op 12 maart 2020 om 23:08

Ik denk regelmatig aan God en ja als de nood hoog is nog meer. Mijn aandacht is nu bij de ouderen en de zwakkere in onze samenleveing. Heer wilt u onze regeringsleiders bijstaan en hun wijsheid schenken om de Corona terug te dringen. De bijbel is heel duidelijk betreffende hygiene,

marlene schreef op 12 maart 2020 om 22:50

Wat een mooie gedachten om te lezen en even bij stil te staan. Vanbuiten kunnen we elkander niet lezen, vanbinnen wel.

luís Weel schreef op 12 maart 2020 om 21:21

We zeggen zo vaak: “Nood leert bidden.” Oudere mensen zeggen of hopen: “Als er een tijd van crisis komt, lopen de kerken wel weer vol.” Het is allemaal zo verwarrend in het leven van vandaag. Het corona-virus gooit roet in het eten. Nee, Jonas had het niet gemakkelijk. Hij stopt zijn oren dicht om te vluchten voor God. Gelaten neemt hij de schuld op zich als het lot hem als verantwoordelijke aanwijst voor de dreigende scheepsramp. Eenmaal in de muil van de zee, blijkt hij God niet te zijn vergeten. Hij bidt en wordt gered.
Vandaag bid ik voor al diegenen, die het even kwijt zijn in hun leven, geen licht meer zien en voortgaan in angst en wanhoop. Heer, red mij en hen, want we dreigen te vergaan. Laten niet de angst en vrees onze leermeesters zijn, maar help ons om op U te vertrouwen, al is de benauwenis nog zo groot. Meer dan mezelf en zovelen overleveren aan het lot, leg ik ons leven in Uw hand, want U bent de bron en de toekomst van alle leven. Niet het noodlot bestaat, maar U bent er als de rots in de branding van de levens-zee.

Antonia schreef op 12 maart 2020 om 19:51

Morgen heb ik een gesprek met iemand bij wie het water tot zijn lippen staat…..de nood is heel hoog en het duister overweldigt hem nu. Zijn duister handelen is aan het licht gekomen. Luisterende God, fluister mij morgen de juiste woorden in, waardoor er voor hem een opening kan komen in zijn nu duistere wereld. Ik wil hier niet voor wegvluchten!!

Joke schreef op 12 maart 2020 om 19:22

Ja, ik overzie mijn leven, als een geschenk van God.
Maar ik herken ook het Jonas verhaal. ‘ Weggaan van de plaats die je is gegeven’.
Het zelf beter te weten, zelf de regie willen behouden enz. enz.
Om uiteindelijk te beseffen, dat je de verkeerde kant bent uitgegaan.
Wat een geluk dat God een vergevende God is, die ons Liefdevol weer opneemt, waar wij opnieuw weer kansen krijgen om het beter te gaan doen.

Liefdevolle God, dank dat U er altijd voor ons bent, en ik niet altijd voor U.
Dank U dat U ons nieuwe kansen biedt, En ons laat opstaan!
‘Sta op en schitter’
Dank o Liefdevolle God.

Hanneke schreef op 12 maart 2020 om 19:21

Eerst wilde ik schrijven dat ik nooit bang ben in het donker. Maar dat is niet waar . Eéns liep ik een berg op en kon het pad terug niet meer vinden. In het dal kon ik mijn lief en de kinderen zien . Ik riep naar ze , maar de padvinders op de camping maakten zóveel lawaai , dat ze me niet konden horen. Ik bad. Niet eens tot Jezus, maar tot Christoforus , de beschermheilige van de verdwaalden …. Het werd donker en wonderlijk genoeg viel ik in slaap. Ik werd wakker van de kou en de stilte.
Beneden zag ik mijn man en de campinghouder met lantarens bij onze tent staan. Ik riep opnieuw ! Ze hoorden me en riepen kennelijk terug , maar hun stem bereikte me niet. Ze zwááiden , en ik riep terug op ze te wachten. Toen ze me een uurtje later vonden bleek ik maar drie meter van het pad verwijderd te zijn. Ik schaamde me dood ! Nooit zó dankbaar geweest. Met een man vóór me en een man achter me [ met lantarens] werd ik als een klein kind de berg weer af geloodst.
De volgende morgen vroegen m’n kinderen:” Mam, was je bang ? ” Even wel , toen het donker werd. Maar bidden helpt .
Via mensen die van je houden.

John schreef op 12 maart 2020 om 18:46

Alleen het Licht van de Almachtige verdrijft alle angst. Dát mogen wij vol-ledig geloven en omarmen, ik ook. Keer op keer. Amen!

Madeleine schreef op 12 maart 2020 om 18:37

Schoonheid
Veel te laat heb ik jou lief gekregen
schoonheid wat ben je oud wat ben je nieuw
veel te laat heb ik jou lief gekregen.
Binnen in mij was je, ik was buiten
en ik zocht jou als een ziende blinde
buiten mij, en uitgestort als water
liep ik van jou weg en liep verloren
tussen zoveel schoonheid die niet jij was.
Toen heb jij geroepen en geschreeuwd,
door mijn doofheid ben jij heengebroken.
Oogverblindend ben jij opgedaagd
om mijn blindheid op de vlucht te jagen.
Geuren deed jij en ik haalde adem,
nog snak ik naar adem en naar jou.
Proeven deed ik jou en sindsdien dorst ik,
honger ik naar jou. Mij, lichtgeraakte,
heb jij doen ontbranden. En nu brand ik
lichterlaaie naar jou toe, om vrede.
Augustinus van Hippo (354-430)
 

Cilia schreef op 12 maart 2020 om 12:25

Ik erken mij in Jonas: “Jona vlucht de andere kant op, weg van de plek waarheen hij geroepen is. ”
Herken ik dat in mijn leven?
Wat bewoog mij daartoe? Angst het niet aan te durven
Uitstelgedrag.
Doe ik dan toch nog, dan dank ik God voor de stuwing en de wetende dat Hij mijn aarzelen vergeeft..

Lieve schreef op 12 maart 2020 om 11:11

God geeft mij telkens weer een nieuwe kans, ook als ik voor Hem ben weggevlucht zoals Jona die bang is voor zijn nieuwe opdracht. Soms gaat het ook zo snel in een opwelling als reactie op een uitspraak van een medemens. Dan is de weg naar het duister als vanzelf te nemen. Maar ook dan bij het inzien van eigen falen is de Heer daar met een nieuwe kans. Dat geloof ik, dat ervaar ik telkens en telkens opnieuw. Heer, dank daarvoor. Amen.

Carla schreef op 12 maart 2020 om 11:04

Adem in en adem uit, ontvang de geest van God. Dat dwaalwegen en afleidingen oplossen en wij ons pad kunnen volgen. Heer wees genadig in deze onstuimige wereld. Sta ons nabij en behoed ons mensen. Amen.

Olivia schreef op 12 maart 2020 om 10:41

Als Christenen bidden wij geregeld: “Vader, Uw wil geschiede.” “Dank U Heer, voor wat U van mijn leven maakt. U geeft mij kracht om beproevingen te doorstaan; Ik vertrouw mij leven aan U toe Heer. Vervul mij met U liefde, goedheid, zachtheid en rechtvaardigheid. Dank U Heer. Ik zie mijn leven als een geschenk van U Heer God.

els Meeùs schreef op 12 maart 2020 om 10:02

Hoewel ik het moeilijk vond in het begin mij op God te concentreren en te bidden, gaat het mij nu beter af, en brengt
het bidden een nieuwe kracht. Els

Nicole hoedemakers schreef op 12 maart 2020 om 05:24

DAG IEDEREEN GRAAG HAD IK HET OVER HET. LIJDEN CHRISTUS HIJ HEEFT ZIJN LEVEN GEGEVEN VOOR ONZE ZONDEN MAAR HOE KUNNEN WIJ DE HEER BEDANKEN VOOR DIT ALLES.. Want Elke Dag OPNIEUW GEEF D EHEER ZONDER DAT WIJ HET VRAGEN EN DAT IS WEL EEN WAARD EEN KLEINGEBED OF EEN BOETE DOENNING. IK WENS JULLIE ALLEN NOG EEN GOEDE VOORBEREIDING OP PASEN GROETJES

Joke schreef op 11 maart 2020 om 23:13

Sta op en schitter

Sta op en schitter.
Want lang was de nacht en bitter
de strijd met oude fantomen
maar nu is het morgen
nu wordt het tijd om met blinkende dromen
Waar te maken weet je geborgen
in een nieuw licht.

Vat moed en schitter en richt
je op wat komen gaat
Want je hart wordt wiiter
en de dag verwacht
Je eigen, herboren gelaat.

Catharine Visser
( naar Jesaja 60:1)

Deze coupletten van een gedicht van Catharine Visser, komen bij mij naar boven bij het lezen over donker en licht. Dan is er een nieuw begin een nieuwe morgen, Paasmorgen. En dat kan/is iedere dag!! Het wordt ons gegeven, maar vaak zien we het niet, ik zie het vaak niet! Dank aan U God voor dat wat is, sorry als ik dat vaak niet kan zien of op waarde schatten.

luís Weel schreef op 11 maart 2020 om 22:08

Premier Rutte en koning Willem Alexander erkennen in het openbaar dat er misdrijven zijn begaan tijdens de koloniale oorlog in Indonesië. Niet iedereen zal daar blij mee zijn. Ik kan me voorstellen dat vooral mensen die indertijd de gruwelen hebben beleefd het daar moeilijk mee hebben. Ik ken mensen die levenslang met zichzelf in de knoop zaten en daarna getraumatiseerd geleefd hebben vanwege hun ervaringen uit die tijd.
Men zegt weleens: “Vergeven is mogelijk, maar vergeten doe je niet gemakkelijk. Vandaag denk ik aan de duistere kanten van mijn eigen leven en zoek licht. Ik hoor een stem: “Ook ik veroordeel jou niet. Ga heen en zondig niet meer.” Een goede biecht kan een keerpunt betekenen in het leven om niet te blijven tasten in het duister maar in Jezus het licht van en voor de wereld te zien. Het wapen tegen het duister is het licht.

Temina schreef op 11 maart 2020 om 21:25

Vecht niet tegen het donker, versterk eerder het licht. “ EEN EYEOPENER “ Ieder mensenkind heeft een donkere en een lichte kant, door mijn lichte kant ( Liefde ) te versterken verdrijf ik het donker. Het nachtelijk duister kan verwarring zaaien. God echter schenkt ons een lichtbeeld als kompas in het donker. Wat een bemoedigende en uitdagende teksten. God wees mij genadig, amen.

Karin schreef op 11 maart 2020 om 18:51

Het wordt steeds donkerder,moedeloze,kwader.
Alles waar ik niet aan wil denken komt deze dagen naar boven.
Ik vind het zeer zwaar.

Cilia schreef op 11 maart 2020 om 11:42

Herinneren, dat is pogen het verleden aan een toekomst te binden die openligt, die nieuw is, anders dan wat geweest is. Vergeten we, dan vergeten we onszelf. De les uit het verleden doe mij bidden: ‘ Ps 119, 66 a
” Leer mij onderscheiding en inzicht…”

Louise schreef op 11 maart 2020 om 11:21

Heer,toon mij,de duisternis in mij die ik niet zie ,die ik niet zie.Voor U zijn licht en duisternis gelijk.
Heer,laat geen duistere gedachten verhinderen dat we blind zijn voor de schoonheid van de natuur.

Ik dank U ,Heer, voor de kleur van de bloemen ,voor de zang van de vogels,voor de pracht van de bomen in elk seizoen.

Olivia schreef op 11 maart 2020 om 10:34

Heer God, Shepper van alle dingen, Christus, zoon van God die straalt van licht. Uw gehele schepping is omgevormd naar Uw beeld, en het is op een betere wijze herschapen …..

Lieve schreef op 11 maart 2020 om 10:27

“Vecht niet tegen het duister, versterk eerder het licht; help het duister te ontmaskeren met licht.” Licht: goedheid, dienstbaarheid, een glimlach, een goed woord, zoeken naar begrip… allemaal uitingen van licht tegen de duisternis. Daar wil ik me vandaag op toeleggen zodat het licht wat meer zou stralen. Heer, zend uw Heilige Geest opdat die dat in mij zou bewerken. Amen.

Sylvia schreef op 11 maart 2020 om 10:23

In deze dagen zet ik het volle licht op mijn duisternis, Heer ik vraag U om genade, ik kijk het aan en zie.

Maria schreef op 11 maart 2020 om 09:50

Vecht niet tegen het duister, versterk het licht zodat het duister aan het licht komt. Niet sjoemelen in het schemergebied.
Mooie tekst vandaag om verder over na te denken. Vooral ook over omzetten in het leven van alle dag. Wat ga im dan anders doen?

luís Weel schreef op 10 maart 2020 om 23:53

Mijn hart en mijn lijf roepen om de levende God. Op bezoek bij een familie voelde ik vandaag zo’n heerlijke sfeer van een moeder, die leeft met en voor haar kinderen, kleine en grotere. Het was een verademing. Concrete liefde en toewijding. Het kwam bij me op: “Hoe lieflijk is uw woning, Heer.” Wat is het fijn om op die plek te zijn. Het is meer dan een illusie van een toekomst die nog komen moet. Het begint hier en nu: alles verandert als het aangeraakt wordt door een liefdevolle hand, blik, streling, aandacht, een goed woord. Zo gaat het het niet over een hemel van het hiernamaals, maar een hemel die zich openbaart, hier en nu in de dagelijkse wereld van het steeds ontdekken van en werken aan een nieuwe wereld.

John schreef op 10 maart 2020 om 23:00

Het menselijk leven bestáát nu eenmaal uit licht én donker. Bijna niemand die zich puur in het licht waant voortdurend, want dan zit onze missie op aarde erop. Ik heb moeite met het woord ‘sjoemelen’. Ik zie het meer als de illusies en overtuigingen die ons maar ook zeker de Here God niet dienen. Maar zijn wij juist niet op aarde om dát te doorzien en te leren, wat in de praktijk heel vaak AFleren betekent. Laten we niet vergeten dat God ONS nooit loslaat. Wij ZIJN feilbaar, maar als onze intenties oké zijn (je hart volgen) is goed óók goed genoeg. Anders deprimeert of is het op zijn minst nog niet goed genoeg, naar ons idee. Ik geloof er NIETS van dat God dat van ons vraagt. Bereidheid en overgave, incl. onze fouten & twijfels!!!!!!!!
Dank U Heer voor Uw Onnoembare Liefde & Ongeëvenaard geduld. Laten we dat ook delen met IEDER medemens. Amen!