Gastenboek

Sylvia schreef op 17 maart 2020 om 09:29

Als God bij de mensen woont…..we zien God in de mensen doorstralen door de spontane initiatieven die worden genomen door met z’n allen te proberen het Coronavirus zo min mogelijk te verspreiden. Laten we morgen op de Nationale Gebedsdag allemaal bidden.

Maria schreef op 17 maart 2020 om 08:29

Wat er eerst was is voorbij. Dat is een bemoedigende zin. Ik probeer te blijven vertrouwen.

Wilma schreef op 17 maart 2020 om 06:25

God doet alle dingen meewerken ten goede voor hen die Hem liefhebben. We mogen rusten in Zijn Liefde. Een paar weken geleden werd ik ineens wakker midden in de nacht. Ik voelde een Aanwezigheid in mij, de boodschap was niet mis te verstaan. Hij is mijn dragende kracht, hier put ik nu moed en inspiratie uit: “Hij geeft het Zijn beminden in de slaap”! Het is een ZEGENRIJKE 40-dagentijd. Lieve mensen we mogen vertrouwen, we zijn in Zijn hand geborgen. Liefde is de Bron. ❤

Agnes schreef op 17 maart 2020 om 03:05

ben dankbaar voor het gastenboek. Woorden van gelovige mensen die vandaag leven, in deze tijd.
Zelf bid ik als een klein kind uit nood, uit een reflex dat God een beschermer is. Als een kind die naar zijn moeder roept. Ik besef dat wel. Ik gebruik God uit eigenbelang, ik weet het. Maar ik heb het nodig want ik ben bang en Hij was vroeger in mijn kindertijd, toch onze beschermer.
Goede God, ik vraag uw hulp en uw zegen over al de mensen en over mijzelf en over onze kinderen.amen.

Hanneke schreef op 16 maart 2020 om 22:57

Wonderlijk hoe dingen , teksten in dit geval ,soms samenvallen. Ik lees ‘de verdronkene’ van Margriet de Moor . Over de watersnoodramp in 1953. Mijn vader was zo iemand die z’n kinderen in de auto stopte en zover als mogelijk was naar Zeeland reed . Daar stonden wij dan , op de dijk, in die enorme storm en keken : naar dat opgezweepte water. Ik was nog geen vier .
Mijn moeder, thuis, stierf het af ! Want ook in Kralingen [ R’dam] stroomde het water van de Maas tot aan de Hoge Oostzeedijk -200 meter van ons huis. En dan het scheppingsverhaal : God scheidde het water van het land. En zag dat het goed was. Wat een enórme metafoor over goed en kwaad. Als tiener schreef ik een opstel over de vernietigende kracht van het water en het levensbrengende dat water is voor mensen , dieren, planten , land. Ik kwam er niet goed uit hoe God beiden liet gebeuren. Pas later las ik meer in het Níeuwe Testament . Hoe Jézus sprak over water .. Ik wist niet meer wat te geloven. Dus sloot dat hoofdstuk af. Een boek, de Bijbel, zó vol van tegenstrijdige verhalen…laat maar zitten. Maar ja, bloed kruipt waar het niet gaan kan, dus Jezus liet me niet los. Alleen ,heel soms, als ik hoor, lees dat God vergeeft , als je oprecht berouw hebt , denk ik [ blasfemisch ?] : maar ik vergeef U Zeeland nooit !

Truus schreef op 16 maart 2020 om 22:48

Ook ik heb moeite met de retraite door het caronavirus. Het verplicht binnen blijven vind ik al moeilijk.Dat er iets opgelegd word maar ik begrijp het wel en zal mij moeten aanpassen. Kreeg van een familielid een berichtje om , om 9 uur te bidden dat het virus een goede afloop heeft .We kunnen alleen vertrouwen op God .

Veerle 1 schreef op 16 maart 2020 om 22:41

Het waarachtig leven… uit Openbaring 21:1-4 Kan ik het me voorstellen ? Dit gaat mijn verstand te boven . Het Eeuwig leven… dat gebeurt hier en nu en meer kan ik niet vatten . Sta ik nog te dikwijls en te vaak met mijn hoofd en hart bij de dingen die gebeuren in de wereld van vandaag? Het zijn andere beelden dan wat deze Bijbeltekst doet vermoeden ? Op dit ogenblik worden we opgeroepen om uiterst waakzaam te zijn en ons te houden aan voorzorgsmaatregelen , om de gevolgen van het Coronavirus mondiaal in te kunnen dijken . Ik ben in gedachten bij mensen die nu volledig geïsoleerd leven van de buitenwereld , en menselijke warmte moeten missen . Ik denk ook aan zoveel solidariteitszin onder de actieve bevolking , and last but not least : alle mensen uit de zorgsector . Heer, als wij mogen uitzien naar een teken van Uw aanwezigheid , dan is dat toch hier en nu , te vinden in al het moois dat zich ontpopt om elkander en met elkander . Wilt Gij onze gids zijn , in Wie wij ons vertrouwen stellen , in deze heilzame tijd van troost , nabijheid en verstilling .

lieve 2 schreef op 16 maart 2020 om 21:26

Heb een paar dagen de retraite maar vluchtig kunnen volgen en zeker zonder diepgang. Ik leefde ongewild in twee werelden:druk met telefoon, aanbellen door allerlei: mensen, voortgejaagd door corona berichten en beperkende maatregelen, anderen die blijkbaar in een super-actieve bui van alles wilden doen, alsof er niets aan de hand is. Die vreemde leegte op straat, terwijl ik weet hoe bepaalde families daar nu met talrijke kinderen opgesloten zitten in een kleine ruimte. Die dreiging van de klimmende getallen …Het verbod van bezoek aan homes en ziekenhuizen.;maak het maar mee, leg het maar uit aan die mensen.Het “hemelse Jeruzalem”: de tekst vandaag maakte me blij, maar ik kan daar moeilijk nu lang bij stilstaan. Echt bidden gaat nu niet. Ik ken mezelf een beetje: als ik pas in een nieuwe situatie zit, moet dat enkele weken bezinken. Dan ben ik te onrustig, te zoekend om tot stilte te komen. Heb geduld, zeg ik tegen mezelf, het komt wel.

Riemke schreef op 16 maart 2020 om 20:22

De aarde als veilige en vrije plek om te wonen dat zou prachtig zijn. Voor veel mensen op deze aarde is dat nog niet het geval. We kunnen proberen dit in eigen omgeving tot stand te brengen. Willen wij dat God tussen ons in woont? Maken wij ruimte voor Hem? ” Hij is er'” altijd al geweest maar wij moeten Hem wel toelaten. We moeten in beweging blijven om deze plek te realiseren.

luís Weel schreef op 16 maart 2020 om 19:02

“Ter land en ter zee” Interessant: het schijnt dat ons menselijk lichaam voor zo’n 70 procent uit water bestaat en 30 procent droge stof. Is dat de reden dat we op vaste grond willen staan en tegelijkertijd graag aan het strand uitkijken over de wijde zee. Een mens wil vaste grond onder zijn voeten en tegelijkertijd wil hij verder komen en uitzien naar het oneindige. Dat is spanning in het leven. Er zit iets goddelijks in ons wezen van vaste grond en water die van elkaar gescheiden worden. Zo zijn we geschapen als schepselen naar Gods beeld, maar we worden op het harde feit gedrukt dat we ondanks alles maar gewone mensen zijn en dat het spreekwoord “Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd” vooral vandaag een grote uitdaging is. Voor elkaar zorgen en elkaar bijstaan. Het corona-virus lijkt een ramp en ontregelt alles, maar kan tegelijkertijd een zegen zijn: een tijd van liefde, mededogen en solidariteit en iets doen voor de zwakkeren op deze wereld en onze naaste omgeving.

Madeleine schreef op 16 maart 2020 om 18:33

Wij hebben de Eucharistie gevold op “Kerknet”. Nu zie ik dat er al heel wat meer keuze is op Kerknet . We krijgen het normaal steeds voorgeschoteld, maar nu maakt het gemis ons creatief. Nu voel ik ook meer aan wat mensen moeten missen in de landen waar weinig of geen priesters of voorgangers zijn en dan vooral in de brousse .Heer, nu besef ik wat honger is ,Gewoonte zwakt af. Schenk ons grote honger, steeds meer honger en dorst naar U, de God van Leven , de Bron die onze dorst stilt.

Carla schreef op 16 maart 2020 om 18:16

Blijf bij mij ,wakend en biddend, wakend en biddend. Welkom in ons midden Gij die ons Liefheeft.

Bernadette schreef op 16 maart 2020 om 17:51

De aarde, een mooie plaats, waar we kunnen samenkomen, delen, ontmoeten, maar ook ontdekken.
In alles wat we mogen bewonderen, verwonderen is God nabij. Heer wijs ons de weg nu het sociale leven beperkt is.
Heer, wees mensen nabij die zich inzetten voor de zieken zodat ze in deze moeilijke tijd hun gedragen weten.
Misschien kan deze moeilijke tijd dan een inspiratie zijn tot meer menslievendheid.

Temina schreef op 16 maart 2020 om 17:33

“ Hij zag dat het goed was “ God schiep de aarde. Ik zie op de afbeelding een jonge man, die savonds aan het werk is, om een fijne lichte leefplek te creëren. Zoveel mensen op de aarde, ieder zijn eigen veilige plekje, dat gun ik ieder mensenkind van harte, best iets om over na te denken.

Christi Bartelink schreef op 16 maart 2020 om 16:33

bij de geloofsimpuls: nieuw vertrouwen dat hebben we vooral op dit moment allemaal heel hard nodig. Ik bid voor ieder die nu anders moet werken, thuis moet blijven, of juist extra moet werken. In het bijzonder voor een moeder die net een tweeling kreeg maar nu zelf besmet is, mag ze niet bij haar kindjes komen… Heer, ontferm U over deze wereld! Heer, leer ons uw lijden recht betrachten, en geef kracht voor een nieuwe manier van samenleven, die beter is voor iedereen. Dat zo de crisis een nieuwe kans mag worden

Lieve schreef op 16 maart 2020 om 13:41

De aarde als veilige plaats voor iedereen en waar God aanwezig kan zijn: mijn diepste verlangen wanneer ik naar onze aarde van vandaag kijk. Er is nog zoveel onrecht, zoveel ziekte, zoveel ellende… en dan durven geloven in die veilige plek. Het gebeurt niet zomaar, ook ik moet de handen uit de mouwen steken, mijn bijdrage leveren om God te helpen goedheid te laten zegevieren vooral hier in mijn onmiddellijke omgeving en misschien ook verder af afhankelijk van mijn mogelijkheden. Ik keer diep in mij om concreet te zien wat de Heer nu van mij verwacht. Heer, schenk uw Geest en vervul de harten van uw gelovigen. Amen

Olivia schreef op 16 maart 2020 om 11:56

Heer Jezus, wees Gij onze kracht in deze moeilijke tijd, blijf ons leiden op de weg naar heiligheid die voert naar U.
Dank U Jezus.

Marry schreef op 16 maart 2020 om 11:00

Ik moest nog een dagje inhalen en las over Gods water dat wij mogen ontvangen en dat zal opwellen tot in het eeuwige leven. Wat een prachtig beeld en een belofte. Ik mag dat water uitdelen aan de mensen om mij heen en dat zal niet ledig wederkeren. Zo bemoedigend. Dat geld dus ook voor onze gebeden denk ik.Goed om me dat bewust te zijn, vooral in tijden dat je denkt dat het weinig uitwerkt.

Nellie schreef op 16 maart 2020 om 10:51

De aarde als veilige woonplek kan in het hier en nu alleen als we samen leven en samen delen,aandacht voor een ieder die op ons pad komt.Echt veilig word het pas als Jezus terug komt,en recht zal doen.Maranatha,kom spoedig,mogen we ondertussen spreken van Hem die aanstaande is,en ons erbarmen over hen die Hem nog niet kennen!

jail schreef op 16 maart 2020 om 10:36

De aarde zou een veilige plek moeten zijn voor iedereen maar is dat zo ik denk aan de oorlogen aan de natuur rampen. Nu corona.
Ik stel me de aarde voor als een plek waar God zou kunnen wonen. Zondag was er een mooie viering op Nederland. Hij zei God zit tussen de mensen. Niet met deze woorden misschien. Zo zie ik God op deze aarde wonen. Wij met liefde met elkaar om gaan. Zijn woord ter harte nemen zo al in het gastenboek werd geschreven . De getuigenissen uit het gastenboek geven me een gevoel van troost.
Ook het Geloofsimpuls geeft me sterkte heel mooi. Dank daar voor. Ook het citaat is prachtig, ook daar voor dank. We hebben blijkbaar toch ieder onze taak. Ieder is op zijn manier belangrijk van het kleinkind dat wat soep komt halen bij moeke aan de buitendeur nu met de corona, tot de priester met zijn mooie preek. Nu vooral de verzorgers maar ook wij hebben onze taak iedereen in nodig in deze wereld waar God in zou willen wonnen. Hij tussen ons als mens tussen mensen. Ter informatie er was een mooie viering op Nederland Louise 10:15. Heer blijf ons nabij amen.

cathy schreef op 16 maart 2020 om 10:29

God heeft de aarde als een veilige plaats bedoeld voor iedereen,het aards paradijs.Wij hebben de macht gekregen om ervoor te zoegen dat het een paradijs zou blijven voor iedereen.Zoals we zien lukt het niet,we maken grenzen,ieder voor zig.
Door onzelf open te stellen voor anderen en te delen zoals God het voorzien heeft,ons niet aan de aardse dingen te hechten,dan zou het een plaats voor God kunnen zijn.Jezus heeft het ons gezegd:zoekt niet naar het aardse maar naar de levende God die ons nabij is in alles wat leeft.
Ik probeer elke dag opnieuw me tot God te richten in gebed in nederigheid bekennen dat ik een zondares ben en het zonder zijn hulp niet kan.
Dat HIJ me zou leiden op deze dag om zorg te dragen voor al wat ik van Hem gekregen heb :de mensen om me heen als mantelzorgster,eerbied voor de natuur,ook door te vasten zodat ik minder gehecht word aan de luxe die eigenlijk overbodig is.
Zo kan ik geld geven aan wie het nodig heeft.Ook mensen met liefdevolle woorden bemoedigen.Zo zie ik dat de aarde voor God een plek kan zijn waar Hij graag zou vertoeven.

Louise schreef op 16 maart 2020 om 10:15

Niet opstandig,maar droevig,geen tv mis op vrt op zondag ,internet dat uitvalt,uiteindelijk de Eucharistie kunnen volgen op de radio,een kaars in het midden van de tafel ,onze ogen dicht ,en we waren in de geest in de kerk.
Elke dag een Mis om 9 uur op Radio Maria,de pastoor zei = even waardig als een fysiek bijgewoonde Mis,bijzonder in deze tijden.
Zag gisteren een filmpje van een pastoor die in Italié die al zegenend met het Allerheiligste door de straten van Rome ging,mensen knielden,een man stapte uit zijn vrachtwagen en ging de knieén op ,mensen die het Sacrament kuste.Heel ontroerend. In tijden van carona stond er bij geschreven.

Jaklien schreef op 16 maart 2020 om 09:54

“De aarde is een vrijplaats, een woonplek waar iedereen recht en oprecht kan staan.”God, help ons mensen om iedereen een plaats te gunnen op deze aarde. Help ieder mensenhart om verdraagzaam te zijn. Dan moet niemand vluchten voor de haat van de medemens. Beschermd de vluchtelingen in de vluchtelingenkampen tegen het coronavirus, want dat zou de vluchtelingenkampen in vernietigingskampen kunnen veranderen.
Help hen Heer.

Maria schreef op 16 maart 2020 om 08:21

De aarde als veilige woonplaats voor iedereen! Dat wens ik met heel mijn hart! Een Veilige en liefdevolle woonplaats.

Elfi schreef op 15 maart 2020 om 23:54

Het maakt me opstandig. In plaats van open te zijn is de kerk dicht. In plaats van delen gaan we hamsteren. In plaats naar hun toe te gaan die het zo nodig hebben, laten we ons in ons veilig hokje opsluiten. Net nu! De kerk is groot genoeg om ruimte te geven aan iedereen. Samen bidden is de kracht. De eucharistie te beleven. Het wc papier kan je straks op marktplaats zetten, en kunnen niet genoeg hygienische maatregelen genommen worden voor soms werkelijk nodige ontmoetingen? Moet brengen! Jezus wat zeg jij ons? Wat zou jij doen?

Nellie schreef op 15 maart 2020 om 23:47

Ondanks gesloten kerken,bij de Bron mogen komen,op deze rustdag .samen met mijn man de retraite gedaan,samen bidden en de dienst op Groot Nieuws radio mogen beluisteren,met woorden van troost,rust en schuilen bij God,vanuit de psalmen.Wat zegent de Heer ons nog met en door de techniek ook.Mogen wandelen in de natuur met kids en kl.kids,om ook bij elkaar te schuilen.Wij bidden voor eenzamen,werkers in de zorg en de regering voor wijsheid en kracht ook voor jonge ouders die nu de kids thuis hebben enz enz.Heer wees ons genadig!Vul ons met Uw liefde,de bron van alle leven!

Veerle 1 schreef op 15 maart 2020 om 23:39

In de verwondering voor heel de schepping en door Wie alles geschapen is , voel ik me soms heel klein . Zou God dit weten ? God heeft ons hier gezet en heeft een plan met ieder van ons , ook als het mocht zijn dat Hij voor ons niets meer betekent . Die tijd heb ik gekend . Na al die jaren kwam ik plots niet meer tot geloof . Het tij keerde , en ik kan niet meer zeggen waar , wanneer , of wat daarvoor gezorgd heeft . Maar wat ik weet is dat ik opnieuw hoop kreeg , en dit was nog maar een begin . Hoe klein ik me in Zijn schepping soms voel , dat doet er niet meer toe , ik besef meer en meer dat ik hier mag zijn . Zo heeft God me vast wel bedoeld .

marlene schreef op 15 maart 2020 om 22:44

We zouden bij wijze van spreken, allemaal ons kerstgerief terug vanonder het stof kunnen halen en genieten van de gezellige sfeer binnen, ieder in zijn eigen huisje. OF allemaal nederig buigen, smeken tot de bijbelse Jahweh, Vader van Abraham, Isaak en Jacob, dus ook van ons. Tot Hem, Die de zee haar perken stelde:”Tot hier en niet verder, Vader. In de naam van Jezus Christus.
Amen.

Temina schreef op 15 maart 2020 om 22:29

Ik zoek de bron in mij, waar ik mij verbonden voel met de stroom van het leven, en verwijl daar een tijdje.
Jezus heeft Dorst, wij Mensenkinderen kunnen Jezus zijn Dorst lessen en hij wil ons Levend Water geven.

John schreef op 15 maart 2020 om 20:48

Wij worden bijna letterlijk stilgezet momenteel! Naast menselijke tragedie, zou het niet de liefdevolle Roep van de Here zijn om weer te leren naar elkaar om te zien, te onthaasten, het milieu te sparen en veel meer mededogend te zijn en éénheid met elkaar én met de Goddelijke wereld te ervaren! Dit is geen toeval, WERELDWIJD. Dit valt ons toe. Het is aan ONS ALLEN!
Zo zie ik God in al Zijn/Haar Almacht zich manifesteren; geen kwaad, geen straf, maar vanuit Zijn Gigantische Wijsheid…………

luís Weel schreef op 15 maart 2020 om 20:47

Beeld-meditatie: Ik zie Jezus zitten bij een diepe put, met niets en niemand bij zich, hongerig, dorstig en vermoeid. Een vrouw komt water putten. Wat is de voornaamste dorst van Jezus? Als je dorst hebt, wil je drinken. Het maakt niet uit wie je helpt. Jezus, in gesprek met de Samaritaanse vrouw, zegt: als je wist wie om water vraagt…dan zou jij om de bron van levend water vragen.
Vandaag probeer ik dat te doen. Uiteindelijk ben ik geen haar beter dan de Samaritaanse.
Ik was bij een doopviering in een klein kerkje, in allerijl voorbereid vanwege de peter van de dopeling, die aan het einde van zijn krachten is, maar tegelijkertijd dankbaar, omdat hij de peter van de dopeling mocht zijn. In een ambulance werd hij vanuit een ver gelegen ziekenhuis naar de kapel gebracht. Dankzij zoveel technisch vernuft en medewerking van de verpleging kon het rijdende bed via de smalle gang tot in het kerkzaaltje komen. De doopviering vond plaats bij zijn bed. De naam van de peter: Anjo = Engel. Bij het weggaan moest het bed omhoog en de wielen naar elkaar toegeschoven worden om de draai te kunnen maken. Zijn zoon van een jaar of 12 huilde. Dit alles meemakend kwam er bij mij maar één gedachte boven: Luís, waar maak je je zo druk om in het leven?… en ik voelde de liefde van alle aanwezigen en de goede zorg. Al het andere viel in het niet.

Hanneke schreef op 15 maart 2020 om 20:14

Vandaag [ zondag] waren alle kerken gesloten. Dus maar de mis op TV gevolgd. Uit Sneek. Nogal wonderlijk , een priester, misdienaars , een organist met zelfs een kóór in een verder volkomen lege kerk. Zelfs de technici van de NOS hadden kennelijk genoeg vertrouwen om dit voor alle thuiszitters te doen .Chapeau ! En de preek ging over hetzelfde stukje uit Johannes dat wij als overdenking hadden gekregen. Alleen legde die priester de nadruk op de krúik , die de overspelige vrouw achterlaat bij de bron . Ze had het lévende water van Jezus gekregen en en holde weg om al haar dorpsgenoten op te halen. We worden nu opgeroepen tot ‘sociale onthouding’ door de overheid. ’t Lijkt me liefdevoller om daar maar geen ‘algehéle onthouding’ van te maken. Eenzame buren , ouderen die misschien bang zijn de straat op te gaan – ga daar maar even langs voor een praatje , of de vraag of ze soms boodschappen nodig hebben. Lijkt me meer in de lijn van wat Jezus van ons vraagt. Lévend water !!!

Karin schreef op 15 maart 2020 om 19:14

Het kan verkeren,zei Bredero.
Ik heb verbondenheid. Ik heb verbondenheid. Dat wil niet zeggen dat die verbondenheid er daardoor ook is met ………
Ik ben niet van deze wereld.God is hoog.En als hij komt komt hij in mijn hart maar waar blijft dan de verbinding van mens tot mens.Ik kan heel veel van mijn medemens ho kus en en met hem of haar begaan zijn,maar ik voel het niet van die ander naar mij toe.
Dat maakt me heel verdrietig,machteloos en soms ook kwaad,omdat ik het niet snap.
In deze tijd voelt het belang dit een plek te geven of te snappen groot.ik wil in Vrede zijn.Maar Vrede kan alleen geschonken worden en niet ge wilt.
Ik hoop God dat U mij de Vrede schenkt over mijn leven en alle wrok naar mijn moeder,zus en vader wegneemt.Ook alle wrok die ik koester naar vrienden die mij in de steek hebben gelaten tijdens mijn leven.Laat mij aub vruchtbaar voor U zijn door te schilderen en onvoorwaardelijk lief te hebben.
Dank U voor Uw Aanwezigheid

Madeleine schreef op 15 maart 2020 om 18:26

Bron van levend water
ontspring nu in mij
zend Uw Geest, o Heilig God
en maak mij vrij
van elke situatie
die mijn hart bezwaart
‘k geef mijn last aan U
die heel mijn ziel bewaart
Heer, U bent de Herder
die mij geneest
neem mij in Uw armen
leid mij door Uw Geest
neem mijn trots mijn twijfels
en mijn angsten nu
trek mij met Uw liefde
ik verlang naar U
strofe 3
Geef jezelf aan Jezus
die jou geneest
laat Hem je omarmen
en ontvang Zijn Geest
als je Hem vertrouwt
word je door Hem bevrijd
zul je met Hem leven
tot in eeuwigheid

Carla schreef op 15 maart 2020 om 18:22

Heel de aarde, heel mijn ziel. Geschenken komend van God, om lief te hebben, om zorg te dragen. Koester de bloem, de vogel en zuiver de lucht. Het kabbelend water mag blijven stromen en de kinderen zingen hun lied. Er wordt nu een groot beroep gedaan op de gezinssaamhorigheid. De scholen gaan 3 weken dicht. Laten we bidden.

Danny schreef op 15 maart 2020 om 18:10

Een wandeling gemaakt alle gedachten en obstakels wat in me opkwam losgelaten er kwam een geweldige verbondenheid en eenheid met de natuur met de mens die mijn weg kruiste. Ieder mens is één goddelijke identiteit zeker weten, wat zouden we ons druk maken over personen die zogezegd in zonde leven volgens onze theorie en overtuiging. Wat zijn we arm van geest met ons denken, leer die mens kennen zijn levensgeschiedenis en we zullen anders denken vanuit Gods gedachten en openbloeien in onvoorwaardelijke liefde. Zie in de zogezegde moordenaar de goddelijke blik in hem en alles zal veranderen wijzelf moeten ons bekeren..

Maria schreef op 15 maart 2020 om 14:00

Zodra ik de bron niet meer in me kan voelen voel ik me leeg en afgesloten. Het wordt steeds belangrijker voor me een stromende verbinding met de bron gaande te houden. Ik vraag hulp daarbij in het vertrouwen dat ik geholpen word.

Olivia schreef op 15 maart 2020 om 12:31

Wie van het water drinkt dat Ik hem zal geven, krijgt in eeuwigheid geen dorst meer, integendeel, het water dat Ik hem zal geven, zal in hem een waterbron worden, opborrelend tot eeuwig leven.
Woorden van de Heer.

Lieve schreef op 15 maart 2020 om 11:37

De bron waar ik naar verlang: dat woord waarvan ik kan leven. Soms zit het zo diep, als het ware zo ver af en toch, hoe meer ik verlang, hoe dichter ik bij dat woord kom. “Ik geef u levend water, water waarvan je nooit meer dorst krijgt”, zegt de Heer. Het is voor mij weer opnieuw een uitnodiging om meer in Hem te geloven, om met meer aandacht naar zijn woord te luisteren. Heer, kom mij te hulp, haast u mij te helpen. Spreek, Heer, ik luister. Amen.

John schreef op 15 maart 2020 om 07:06

Het Levende Water is God de Vader. Daar mogen we vol-ledig op vertrouwen, ook in onze menselijke angsten.
Anders gesteld: Wij mogen ons onderdompelen in Zijn niet te bevatten Grootse Liefde, vóórbij alle hersenspinsels
die wij mensen geneigd zijn te weven! Slechts ons hart ‘kent’ de ultieme Waarheid, Vrijheid en Liefde.
Nederig, Groots, dienend en vertrouwend; een waarachtigheid om heel bewust STEEDS te ervaren. Juist nu!
Halleluja Heer, kom ons nabij. Wij naderen U. Een andere Verlichting is er niet, van en door U, én dóór mensen. DANK U!

Nellie schreef op 15 maart 2020 om 00:05

Wat een heftige vragen vandaag.oude zonden en wonden worden nogal eens opengereten.Er is er 1 die dat graag wil:de grote verleider.ik wil me vastklampen aan het volbrachte werk van onze Heer Jezus Christus,.En probeer iedere dag maar weer opnieuw te beginnen,met de kracht van de H.Geest,die ons wil helpen het goede te doen en wil helpen stijden tegen zonden.Heer ook deze nacht beveel ik mijn geest in Uw handen.

Veerle 1 schreef op 14 maart 2020 om 23:08

Iets waar ik zo naar uitgezien heb , maar wat ( door omstandigheden ) uiteindelijk zonder antwoord bleef…Het raakt aan het vertrouwen . Plots slaat alles om in twijfel , onzekerheid , vervreemding . Dit maakt elke mens ongetwijfeld mee . Mocht een mens me niet kostbaar zijn , ik zou er niet van afzien . Enerzijds wil ik me niet laten gaan , en denk : Elke mens is een vrij wezen . Dus laat die enge gedachten toch varen , Veerle . Anderzijds wil ik dat mijn gevoelens van betrokkenheid ergens aankomen . Dan ga ik in relatie met God , met Jezus , ook met Maria , en vraag hen om vergiffenis om wat me niet duidelijk werd en waaraan ik deze twijfel toeschrijf . Bidden is een dankbaar gegeven , als je in het reine wilt komen met wat een mens in verwarring kan brengen . ‘ Vraag en het zal je verkregen worden. ‘ Wat ik vraag is rust in mijn hoofd en in mijn hart , om te kunnen zien wat moet gedaan worden . Alles keert zich in het goede , zolang je vertrouwen stelt op de Heer . Zo herstel ik mezelf , beetje bij beetje , en leer ik mijn blik anders richten .

luís Weel schreef op 14 maart 2020 om 22:52

Gedane zaken nemen geen keer. Gedurende mijn hele leven zijn er wel dingen gebeurd, die niet hadden moeten gebeuren. Zonde….. Het sacrament van biecht en boete is een kracht. Toch moet ik eerlijk erkennen dat het toch niet zomaar bevrijdend werkt, zodat ik alles los kan laten en opnieuw ga leven. Ik vertrouw erop dat alles goed komt en zoals het er nu voorstaat ben ik ook niet bang om te sterven in de overtuiging dat Hij die mij geschapen heeft en zich ontfermt over mij. De laatste vraag van de meditatie: “Wat in mij vraagt om nader onderzoek of het zetten van een andere stap?”
Met die vraag ga ik naar bed en hoop dat er een nieuwe dageraad zal gloren.

Temina schreef op 14 maart 2020 om 22:36

Wie is een God als u, die schuld vergeeft en aan de zonde voorbijgaat. Ik kan Gods aanbod van een nieuw begin
aannemen. Waar ik op moet letten: het besef dat ik mij er meer van Bewust dien te worden, om ook andere te vergeven. Kan hier wel wat hulp bij gebruiken!

Trees schreef op 14 maart 2020 om 21:04

Onze zonden weg werpen in het diepste van de zee. Geld dat ook voor hen die niet willen geloven maar heel lang in zonden hebben geleefd? Hoe maak ik dat het voor die persoon ,zo dichtbij , in geloof groot ge bracht, helder wordt dat Gods Liefde er ALTIJD is. Ik voel me zo machteloos.

Madeleine schreef op 14 maart 2020 om 18:49

Wat laat ik los omdat het mij verhindert om echt te leven?
Schuldgevoelens loslaten na deze uitgesproken te hebben en vergeving te hebben ontvangen., of herhaaldelijk uitgesproken te hebben en herhaaldelijk vergeving te hebben ontvangen. .het helpt niet als we niet geloven in Gods barmhartige liefde voor ons. Eens doordrongen van Zijn liefde, Zijn barmhartigheid ,Zijn vergevingsgezindheid ,kunnen wij leren vergeven. Onszelf en de ander vergeven en op lange termijn leren liefhebben. Jezus ,dank om Uw mateloze barmhartigheid voor mij ,schenk mij een barmhartig hart voor anderen. Maak mijn hart gelijk aan het Uwe.

Carla schreef op 14 maart 2020 om 18:40

Liefde is de bron. Niet het hamsteren, wel zorgen voor de juiste hygiëne, ruimtes inrichten voor de zieken, andere dienst regelingen waar gezinnen mee te maken krijgen aanvaarden. Dat de economie het heeft te verduren raakt velen. Hoop dat het goed komt en een gebed om tot God te komen laat me extra bezinnen om te vertrouwen in de liefde die we zo hard nodig hebben.

Karin schreef op 14 maart 2020 om 18:13

Ik voel mij een gezegend mens.ik zat al vanaf December in quarantaine door gezondheidsproblemen en nu komt door het Coronavirus zelfs mijn eigen kerk bij mij via Jou tube.
Ik voel me ineens weer verbonden met de buitenwereld.Wat fijn dat ik me naast me verbonden te voelen met God dit nu ook heb met de wereld.De kwetsbaarheid en angst wordt nu zichtbaar en daardoor wordt de intimiteit groter.Ik heb de wereld draait door nog nooit zo goed gevonden als nu.De menselijkheid en onmenselijkheid liggen naast elkaar.Het donker en het licht.
Het hamsteren en het vertrouwen. Ik vind het een boeiende vastentijd en ik ben niet bang om in een krans van licht te sterven mocht het Coronavirus mij treffen.ik hoop dat iedereen van iedere dag ieder moment dat God geeft geniet en ook daarna is hij er,dus wat kan ons gebeuren.
Dankbaar diep dankbaar ben ik

Tineke schreef op 14 maart 2020 om 12:27

Prachtige belofte voor het joodse volk èn voor ons, dat God zich opnieuw zal ontfermen. Dat viert het joodse volk letterlijk op de eerste dag van het Bazuinenfeest, met de symbolische onderdompeling en het strooien van broodkruimels in de rivier.

Nicole. Hoedemakers schreef op 14 maart 2020 om 11:37

LATEN WIJ NUU BIDDEN IN DEZE VASTENTIJD BIDDEN VOORAL DE OUDEREN DIE NU GEEN BBEZOEK MOGENONTVANGEN IK HE ZELF MIJN VADER DIE ZEER OUD IS 101JAAR EN ZO ZINN ERNOG VELE DIE NU GGEN BEZOEK MOGEN HEBBEN EN DIE NIET KUNNEN BELLEN OF E-MAILEN HELP Deze mensen om toch contact te brengen kunnen leggen met hun familie ook zijn die op afstand of ver van huis laten wij bidden dart dit vlug mag opgelost worden hé groetjes nicole