Gastenboek

Hugo schreef op 25 maart 2020 om 07:38

De vastentijd is dit jaar voor vele mensen een beetje een echte lijdensweg aan het worden, want door de permanente negatieve berichtgeving word je als het ware de ganse dag meegesleurd. Toch weten we dat er licht is aan het einde van de tunnel, daar moeten we ons aan optrekken. Ik mis evenwel nog steeds in de zeer gevarieerde sociale media een echte oproep van onze religieuze leiders om te bidden. Bidden voor zichzelf, maar ook bidden voor alle overledenen en zieken hier en elders. God is er voor iedereen, zijn boodschap wordt helaas veel te weinig gehoord. Nochtans zijn mensen meer dan ooit op zoek naar een spiritueel ruggesteuntje, vooral de jonge mensen die God niet kennen of nog nooit van God gehoord hebben en dus buiten de boot vallen.

Karin schreef op 25 maart 2020 om 00:23

Ik ben nog bij de tekst van gisteren,omdat ik ook om de ZEGEN wil vragen voor mijn zusje en mij.Zij vind het prima zoals het gaat1 x in de 3 maanden bellen en vooral luchtig praten.Ik niet ik mis haar en we hebben een totaal andere jeugd gehad,dus ik snap het wel,maar het doet zo’n pijn.Heer laat mij alsjeblieft alle pijn van wat ik niet gehad heb loslaten en ook mijn hoop op een andere realiteit tussen mij en mijn familie.ik wil de hemel op aarde en daardoor kan ik niet zien wat er wel is,omdat ik alleen maar de hemel erken en herken.Heer laat mijn verwachtingen niet tussen mij en de ander komen.Net als ik mij open voor het nieuwe dat U aan mij vraagt,laat mij ook zo naar mijn familie en medemens kijken.Heer ik smeek u geef mij uw ZEGEN,ik kan u niet laten gaan voordat u mij zegent.Teveel mensen zijn hierbij betrokken.Ik zal vechten en doorschildeten.Ik weet dat U mij liefheeft,maar ik heb ook recht op resultaat,ik werk me uit de naad voor U en .hun familie en de wereld.Ik eis dat U mij zegent en helpt ik heb lang genoeg geleden.Amen

lieve 2 schreef op 24 maart 2020 om 22:10

Dankbaar dat dit bijbelfragment me elk schooljaar opnieuw zo geestdriftig verteld werd: de ‘wolkkolom, de vuurzuil’. Ik dronk die woorden in, ik wou meegaan, dag en nacht! Zo wou ik door het leven gaan, niet gemakkelijk, maar veilig beschut, met het volk, met de Heer. Ik doe dat nog, al ben ik geen kind meer, al loopt het volk meer verspreid. Ik zoek nog steeds de wolkkolom en de vuurzuil . Ze zijn er nog en ik zie dat leidend licht weerkaatst in de ogen van de anderen, vooral als ze om elkaar bekommerd zijn.

Johan schreef op 24 maart 2020 om 21:10

Ik verstop me voor echte stilte. Ik versluier mijn geest met wat-dan-ook. Wat is toch datgene
waar ik krampachtig voor schuil? Welk gevecht aan de oever ga ik uit de weg?

Olivia schreef op 24 maart 2020 om 19:43

God, Gij komt onze zwakheid te hulp. Doe ons in vreugde ervaren dat Gij ons vernieuwt, en laat dit zichtbaar worden in ons leven. Dank U Heer.

marlo schreef op 24 maart 2020 om 19:17

Moeilijke tekst vandaag. Het verleden loslaten? Wilt U God mij vergeven wat ik allemaal fout heb gedaan? Er is zoveel dat anders had gekund. Nu mogen verder gaan. Weer dat grote verlangen voelen om te mogen, te durven vertrouwen op Gods liefde – steeds weer opnieuw. Gelukkig is er morgen een nieuwe dag – met nieuwe kansen. Dank U God.
Dank ieder die door het delen helpt om verder te komen in het eigen proces. We doen het samen – ook al mogen we niet bij elkaar komen in een kerk. Fijn om te weten, niet alleen zijn in deze tijd.

Riemke schreef op 24 maart 2020 om 18:41

Het is niet alleen dat je met het verleden in het reine wilt komen maar ook met degene die jou iets hebben aangedaan.
Wanneer je die ander kunt vergeven en je eigen fouten ziet en wilt verbeteren, voel je je pas echt vrij. God is genadig voor iedereen.

luís Weel schreef op 24 maart 2020 om 17:22

Wie niet sterk is, moet slim zijn. Jacob, een moederskind in de tent, had het eerst-geboorterecht en later de zegen van zijn vader aan zijn tweeling broer Esau ontfutseld. Hij moest vluchten maar met lang en geduldig werk bij zijn neef Laban was hij op een slimme manier toch rijk geworden (in kinderen en bezittingen). Nu komt het moment: de confrontatie met zijn broer met wie hij zich wil verzoenen. Hij stuurt vrouwen en kinderen vooruit en alles wat hij bezit om zo een boodschap te geven aan zijn broer. Hijzelf blijft alleen achter in de nacht. Hij vecht: met wie? Zichzelf? zijn angsten en demonen? een engel? en verliest de strijd. Zijn heup raakt ontwricht en hij gaat verder mankend door het leven. Maar Jakob laat niet los en vraagt om een zegen…
Niet loslaten….weten dat je alleen verder kunt gaan wanneer je gezegend word.! Strijdlust behouden met God en mens en niet opgeven. Die zegen vraag ik vandaag en dan wil ik ook nog bidden en danken voor 50 priesters in Italië, die inmiddels aan het corona-virus zijn overleden.

Temina schreef op 24 maart 2020 om 15:18

De 40 – dagentijd, is een periode van stilte, reflectie, vergeving inkeer, beproeving. De worsteling van Jacob is herkenbaar, gedane zaken nemen geen keer, het is een gevecht, niet makkelijk, ik lees de reacties en wordt bemoedigd. Heer wilt u mij vergeven en helpen het verleden los te laten, amen.
Wat zou ik willen Verzoenen in mijn leven, waar wil ik Vrede mee maken: De uitdaging aan te gaan, keer op keer, met de ogen van Jezus naar mijn naaste te kijken, Vertrouwen op God en Dankbaarheid. Iedere dag, opnieuw mag ik het proberen. Heer wees mij genadig, en ontferm u over mij.

Karin schreef op 24 maart 2020 om 15:09

Zit verbinding alleen in jezelf met God of is ze ook daarbuiten te vinden??
En ik bedoel niet in de natuur maar bij mensen.
Een vraag????,,maar misschien komt hier nog antwoord op,God laat het mij zien,in uw handen beveel ik mijn geest

Dank dat U altijd klaarstaat voor verbinding en ik doe mijn best mij de hele d a g op U af te stemmen

Karin schreef op 24 maart 2020 om 15:04

Licht en Donker.in duizend zachte armen,licht.
In uw handen beveel ik mijn geest,donker.Voor mij was het donker altijd veilig.Het licht was te fel te onverbiddelijk,ik zag geen schoonheid.Alleen maar worsteling,competitie en de naakte waarheid van mensen die pijn hebben elkaar pijn doen.Het kaarslicht is voor mij te verdragen.Hoe te lopen in het onverbiddelijke licht van de dag,de pijn verdragen.weten het niet te kunnen veranderen.
Het licht moet van binnenuit komen ,niet van buiten.van binnenuit van de ene mens naar de andere en zo wordt de dag mooi,anders kan het zo licht zijn maar dan is het geen troostend of veilig donker,maar koud en hard.

Nellie schreef op 24 maart 2020 om 14:22

Wat zou je veranderd willen zien in je leven.?Net een ernstig gesprek gehad met mijn man,We zijn elkaar steeds kwijt, terwijl we met onze verkeringstijd erbij,al 40 jaar samen gaan.,en ook nog allebei geloven.Heer waarom toch moet het zo moeizaam gaan?Bent U er nog steeds bij Heer?We voelen ons vaak zo verdrietig en machtelos en alleen.We vallen vaak in oude verkeerde patronen.U had toch ons geluk voor ogen.We hebben elkaar zo nodig in deze tijd,waarom dan deze aan vechtingen steeds weer?Vegeef Heer en geef ons toch nieuwe moed en krachten en help ons in herinnering te brengen wat we op al die therapieën hebben geleerd.Vernieuw ons persoonlijk,en daardoor ook ons huwelijk.Heer maak mij weer krachtig ik ben van deze dingen zo moe,en ik schaam mij bijna om dit neer te schrijven want soms voelt het of wij de enige zijn.En dit terwijl we U willen dienen en liefhebben.HElP om niet te vluchten waar meten we heen? Tot U alleen?

anneke schreef op 24 maart 2020 om 13:45

Dit coronavirus zal een breuk in de tijd veroorzaken. Een ‘ervoor’ en een ‘erna’. Als ik dit gegeven zie als de rivier die Jacob overstak: wie en wat breng ik dan aan de overkant, het nieuwe gebied in? Met wie en waarmee worstel ik en wie en wat laat ik achter? Misschien kom ik ontwricht, gemankeerd uit deze periode. Maar hoop dit vast te mogen en kunnen houden: ik laat U niet gaan, tenzij Gij mij zegent.

Agnes schreef op 24 maart 2020 om 11:54

Ik voel mij zo verlicht. Gisteren belde ik naar een vriendin met mijn nood, ik wist niet meer hoe ik kon bidden. Zij stelde mij gerust. Als het mij steun gaf om als een kind om bescherming te vragen dan kon dat geen kwaad want Jezus wilde toch altijd helpen.
Zij voegde daar een citaat aan toe “het goddelijk licht dat door jou schijnt, schijnt ook door alle anderen. ” door bewust de stilte op te zoeken kunnen we ons verbinden met het goddelijk licht in ons. Ja, dat gaf mij zo’n verlichting omdat ik nu weet en geloof dat alle zieken en zelfs ook de stervenden omhuld worden door het goddelijk licht . Het geeft mij zo’n opluchting dit te kunnen geloven. Ik zou haast denken dat zij mij van mijn blindheid heeft genezen.

Maria schreef op 24 maart 2020 om 10:37

Wat zou ik willen verzoenen in mijn leven? Waar wil ik vrede mee maken?
Vrede met mijn verleden, met hoe ik geweest ben, met wat ik gedaan en gelaten heb en vrede met de mensen die daar een rol in hebben gespeeld.

Lieve schreef op 24 maart 2020 om 10:13

Terugkeren naar het verleden, teruggaan naar huis. Het verleden laten voor wat het was, mensen aanvaarden zoals ze zijn, niet zoals ik ze zou willen. Het is een strijd, niet van één nacht, maar van dagen, van weken en maanden. En wat zeg ik op het einde van die strijd? “Maak mij sterk, maak mij soepel door uw genade. Ik wil wel, maar laat mij niet alleen. Blijf over mij waken, de weg is nog lang.” Amen.

Mia schreef op 24 maart 2020 om 09:56

De worsteling van Jakob, zo herkenbaar in het leven. Maar meer nog…Uw barmhartigheden houden nooit op, elke morgen zijn ze nieuw! Blijkbaar moeten beiden een plaats “veroveren” in het leven van alledag!

Sylvia schreef op 24 maart 2020 om 09:15

Kan ik verantwoordelijkheid nemen voor mijn leven? Wat ik gedaan heb, heb ik gedaan. Wat ik heb nagelaten heb ik nagelaten. Heer vergeef mij.Ik bid tot U, dat mij het inzicht en de wijsheid geeft om vandaag en alle komende dagen mijn verantwoordelijkheid te nemen voor mijn leven en het leven van anderen te beschermen.

Carla.. schreef op 24 maart 2020 om 08:50

De tekst van deze morgen deed me terug denken aan de tijd dat ik terug kon keren na een leven vol strijd.
God laat ons niet aan ons lot over.
Het was een strijd van moeite en pijn maar God was daar en gaf mij 2 keer een teken dat hij erbij was.
Zo mooi en ik vergeet dat nooit!
Nu moest ik gelijk aan het volgende lied “Houd vol, houd vol” denken:

Wij zijn het volk van God
Wij zijn als vreemdelingen hier met elkaar
Een levenlang te gast
Er ligt een hemels vaderland voor ons klaar
Hou vol, Hou vol
Hij laat niet los
Het is een zegetocht
Van heiligen en twijfelaars bij elkaar
Maar kijk wij lopen nog
Wij lopen wat God heeft beloofd achterna
Hou vol, Hou vol
Hij laat niet los
God is voor ons
God is naast ons
God is altijd om ons heen
Laat maar komen
Wat hierna komt
Want Hij laat ons nooit alleen

Laten we hiermee de nieuwe dag en tijd ingaan dat we thuis moeten blijven!
Gods zegen voor jullie allemaal.

NELLIE schreef op 23 maart 2020 om 23:48

Had gisteravond voor het slapen gaan gebeden om een mooie droom als teken van Zijn aanwezigheid.Was net in een nieuw boek begonnen met als titel:hoe ziet de hemel eruit?van Henk Binnendijk.Werd midden in de nacht van m.n eigen geschreeuw van een nachtmerrie wakker.Was dit een verkeerde vraag aan God.?”Kom met Uw licht Heer en schijn helder in mijn geest,met Uw Geest vernieuw mij en maak mij rein voor U.Laat door de zon van Uw gerechtigheid Zien wat niet tot U eer is.En laat me nu slapen gerust in Uw nabijheid “

Jos van Halen schreef op 23 maart 2020 om 23:08

Laten we in deze veertigdagentijd elke dag in gebed gaan en laten we zeker het Corona gebed niet vergeten, dat is het gebed wat onze Bisschoppen op papier hebben gezet. Laten vooral Bidden voor onze wereldleiders dat ze wijze beslissingen nemen. En laten we ook bidden voor al onze artsen en verzorgende op de IC,s, en laten we zeker de mensen niet vergeten die het CORONA VIRUS hebben en positief zijn dus laten wij ook voor hen bidden dat ze dit overleven. En ik denk dat GOD zeker wilt dat iedereen zijn gezonde verstand gaat gebruiken in deze onzekere tijd. En GOD laten we met z,n alle op weg gaan naar dat mooie LITTURGISCHE FEEST n.l. PASEN.

Temina schreef op 23 maart 2020 om 22:34

Even niet naar het journaal gekeken. “ mondkapjes genaaid “ gisteren en vannacht overheerste het donker het lukte maar niet om mij op het licht te richten. Gaan in het licht is een keuze tegen het donker in!!!! natuurlijk wil ik die keuze aangaan, maar soms wordt je overweldigt, ik begrijp het niet, waar komt dat vandaan, gelukkig vandaag weer in het licht. Ga slapen, het is de hoogste tijd. Als ik de Sterrrenhemel aanschouw word ik stil en ervaar verwondering.

luís Weel schreef op 23 maart 2020 om 22:15

In de moderne wereld wereld hebben we de neiging om alleen maar licht te willen zien en geen donker om ons heen en in ons te dulden. Kunnen we de schepping dit geweld wel aandoen? Niet voor niets werd het donker van het licht gescheiden. Beiden hebben betekenis. Het donker is er om stil te staan, te slapen en te rusten, ook bij jezelf te rade gaan, overdenken, bidden en verwachtingen koesteren, je klaar maken voor een nieuwe dag in het leven. Dat geldt voor ieder persoonlijk, maar ook voor de wereldorde, het economisch systeem waarin we beland zijn. Soms snakken we ernaar, dat de tot voor kort gevestigde orde zo snel mogelijk weer in zijn oude vorm hersteld kan worden. Gemakkelijk vergeten we dan dat we nu tijd hebben om stil te staan en mogelijkheden te overdenken van een wereldorde waarin we de kloof tussen arm en rijk, gezond en ziek, sterk en zwak, machtigen en vernederden gedicht kan worden. Moge Gods Geest ons verlichten en wijsheid geven.

lieve 2 schreef op 23 maart 2020 om 21:27

Niet veel tijd vanavond na een drukke dag: raar, maar juist als je ‘opgesloten’ bent, worden velen geneigd om me telefonisch (of moderner) te contacteren. Ik antwoord nu enkel op die vraag wat ikzelf zou zeggen tegen die tegenstander met wie ik zo lang geworsteld heb. Waarschijnlijk iets lijk dit:” We gaan nu uit elkaar zonder elkaar echt te kennen. Ik hoop u later terug te ontmoeten en met u te praten. Dan zullen we elkaar anders zien en beter begrijpen, omdat we geleefd hebben. Om dat we anders geworden zijn. Moge de Heer ons helpen.”

Madeleine schreef op 23 maart 2020 om 18:51

Voor mensen die geen rust kennen in de nacht , bid ik U Heer.
Voor hen die in het duister zitten en in de schaduw van de dood.
Voor mensen die alles donker inzien en het Licht schuwen.
Voor alle verslaafden ,depressieven ,allen die roepen in hun nacht , naar U ,Licht in onze duister wereldje .

Godelieve schreef op 23 maart 2020 om 18:18

Laat ons in deze veertigdagentijd heel intens bidden voor alle mensen op aarde en voor alle wereldleiders want ik denk dat GOD ons via de coronacrisis met de voeten op de grond wil zetten. Ik denk dan terug aan de platen van Egypte, de zonvloed en de huidige stormen, branden, overstromingen enz… Dat zij de VADER ZOON EN HEILIGE GEEST opnieuw aanroepen.

Hans Beumer schreef op 23 maart 2020 om 17:18

Heeft het mysterie ingegrepen om ons te laten beseffen dat niet alles ongebreideld door kan gaan.? Na een lange nacht(het Coronavirus) komt de nieuwe dag als bevrijding. Zullen we dan onze verantwoordelijkheid nemen en, in navolging van zij die geloven in een andere wereld, zorgen dat het beter gaat met deze aarde.

Jeanne schreef op 23 maart 2020 om 16:46

Als ik s’avonds naar de lucht kijk, dan beweegt er zich altijd iets in mijn binnenste.
Het gevoel is niet te beschrijven. Bewondering??? Wat is God toch groot.
Lieve Heer,lat mij een sterretje zijn voor de mensen die ik ontmoet op mijn levensweg

Anke schreef op 23 maart 2020 om 14:05

Dan denk ik aan onze trouwtekst.. Komt laten we wandelen in het Licht des Heren… Hij verlicht ons hart! Hij is voor mij het Licht! Heer geef dat wij een licht mogen zijn voor de ander die op ons pad komt. Geef ons open ogen en open oren

Olivia schreef op 23 maart 2020 om 13:53

Heer Jezus, laat de beleving van deze vastentijd uitdrukking zijn van de toewijding waarmee wij U willen eren.
Mogen wij met U op weg gaan tot het uiterste….Trouw en in overgave.

maria2 schreef op 23 maart 2020 om 12:47

Mijn gedachten gaan in deze dagen naar de vluchtelingen in de kampen aan de grenzen van Europa en elders in de wereld.
Zij lijken vergeten door de media. Naar aanleiding van de leidraad voor het gebed (22 mrt) kwam bij mij op: hoe lang duurt HUN nacht al niet? hoe groot zal hun verlangen niet zijn naar een nieuwe morgen? Wanneer zal voor hen de lang verhoopte morgen aanbreken waarop gerechtigheid gloort?
God wees hen nabij in hun verlangen en hoop
op een nieuwe morgen
schenk hen Uw troost en kracht
om het vol te houden
En laten wij hen nabij blijven in gebed
zodat zij niet in de vergetelheid raken.
Moge ook voor hen een nieuwe morgen in zicht komen. Amen.

Paul schreef op 23 maart 2020 om 12:13

Na Zondag Laetare moeten we door ons gebed voor alle bewoners van deze aarde doorgevers zijn van Gods’ gerechtigheid en Zijn Koninkrijk waarop wij zijn lichtdragers mogen zijn. Ik lees dat in Jesaja 65 vanaf vers 17. Nog voordat zij hun God aanroepen zal Hij antwoord geven. Terwijl zij nog aan het bidden zijn doet `Hij al wat zij vragen

anneke schreef op 23 maart 2020 om 12:00

Dank voor de teksten. Dank voor de sprekende beelden. Voor mij betekent dit in deze 40 dagentijd: manna voor iedere dag.

Cilia schreef op 23 maart 2020 om 11:22

Door de dag en natuurlijk ook merk ik hou verlangen en gemis ons uitnodigen tot opstaan en beweging. Dit merk ik nu ik geen zieken en bejaarden kan bezoeken. Ik leg hun intenties in het gebed in Gods Lieve Hart.
Bij mijn telefoongesprekken naar die mensen die ik anders bezoek, voel ik soms eenzaamheid en verdriet. Als ik dan door onze parochie fiets wuif ik naar hen die voor het raam zitten. Ik ben nu anders in beweging gekomen. De solidariteit groeit in onze geloofsgemeenschap. Dan denk ik :” Jezus ging al weldoende rond…”

Maria schreef op 23 maart 2020 om 10:53

Het licht in het wuivende riet vanmorgen, de zon op het water, de fel blauwe lucht waarin de vleugels van de reiger oplichtte, de lichte tred die ik hierdoor kreeg bij het lopen in de natuur…dankbaar voor het licht:

Viviane schreef op 23 maart 2020 om 10:21

Kijken naar de sterrenhemel brengt mij in een rusttoestand. In alle stilte mijn bewondering en dankbaarheid uiten voor het wondermooie en steeds veranderend hemelgewelf. Naar boven kijkend probeer ik ook mijn dag in gedachte te brengen en op zoek te gaan naar een tweetal positieve momentjes die me een blij gevoel gegeven hebben. Vol vertrouwen ga ik de nacht in me de Heer , want Die is er al ( in ons hart )! Gesterkt door mijn gebed vat ik de slaap! Dankbaarheid en vertrouwen zijn mijn grote steunpilaren!

Lieve schreef op 23 maart 2020 om 09:49

Gaan in het licht tegen het donker in. Geen woorden vandaag, alleen een stil en groot verlangen. God, doe het in mij.

Karin schreef op 22 maart 2020 om 23:13

Dank mede retraitant voor psalm 91,ga ik morgen mee bidden om nog dieper te begrijpen,samen met mijn lied voor deze week,Salve Regina
Alle ZEGEN en goeds voor deze nacht en blijf beschermd en gezond.in gebed verbonden

Temina schreef op 22 maart 2020 om 23:08

Ik ben mantelzorger en heb een groot verantwoordelijkheids gevoel, overbelasting is mijn valkuil, ik worstel hiermee. De bezuinigingen in de zorg eisen hun tol, heb ik ook oog voor de verzorgende, vertrouw ik op Gods Voorzienigheid !!!!! Allemaal vragen, best een eyeopener! , Kijk ik teveel door mijn eigen ogen!!!! Heer wilt u mij helpen om met Jezus ogen te kijken naar mijn Naaste.

Karin schreef op 22 maart 2020 om 23:04

Wat een heerlijke dag,cirkel van gebed.
Voelde alsof ik eindelijk bij de kerk hoorde,nu zit iedereen bij mij in het bootje.God verhoort mijn gebed.Hij ontdoet de gelovig van alle opsmuk en brengt haar terug naar een afhankelijke positie,net als de zieke,de blinde.Wachten op de genade van God.Alles kreeg ik van Hem vandaag terug,waar ik zo verdrietig om was.Dankuwel Go de voor Uw grootse gaven.U weet wat ieder mens nodig heeft en U weet wat ik nodig heb.U heeft mij de hoop en bemoediging gegeven die ik zo nodig had.u heeft mij in mijn dromen gezalfd met olie toen ik U aanroep.U bent mijn Licht.
En ik ga vanaf nu in Uw Licht.ik HOU van U en U van mij

JakobMaarten schreef op 22 maart 2020 om 22:36

uit het stof naar het speeksel

JakobMaarten schreef op 22 maart 2020 om 22:32

het zou zijn als kijken uit de schelp naar de krab, uit het gras naar de koe.
Dat soort ogen.

lieve 2 schreef op 22 maart 2020 om 21:22

Een wachter in de nacht zijn. Iets dat me heel vaak overkomen is in diverse perioden van mijn leven: als wagonverantwoordelijke op treinbedevaarten naar Lourdes, als volwassen begeleidster in geïmproviseerde turnzalen met honderden slaapmatten en luchtmatrassen tijdens jongerentochten (en die werkelijk sliepen ,omdat ze doodmoe waren) . Later in beurtrollen bij volwassen hulpdiensten. Veel romantiek zat daar niet in. Ik had telkens die inzet beloofd en deed dat gewoon. Wel raar dat ik bij een me voorstellen van “een wachter in de nacht” nog steeds een beeld krijg van een geharnaste krijger op de tinnen van een middeleeuws kasteel. Zo was het niet. De maan was bij mijn wachturen ook zelden aanwezig. Maar ik genoot nu van het heroproepen en inspireren bij dit stukje scheppingsverhaal. Dank u.

luís Weel schreef op 22 maart 2020 om 19:59

Mijn leven lang is de blinde Jules de Korte me bijgebleven met zijn lied “Ik zou wel eens willen weten, waarom…” (zie you tube). Een blinde die meer ziet dan de anderen. Vragen en een eenvoudig antwoord vinden. Vandaag een blindgeborene, die wil zien. Jezus strijkt aarde nat gemaakt met speeksel over zijn ogen en geeft de opdracht zich te wassen in de vijver van Siloam. De blinde gehoorzaamt, hoewel hij ook zou kunnen afvragen: waarom moet dat? Hij doet wat Jezus zegt en is niet bang om voor zijn geloof uit te komen, zelfs niet als hij bedreigd en beledigd wordt en uitgesloten uit de gemeenschap.
Ik stel mezelf de vraag of ik geloof in de wonderen van Jezus. Dan zeg ik nu volmondig: JA. Zonder Hem ben ik niets. Met Hem zal het allemaal goed komen voor ons allen! We zullen natuurlijk wel geduld moeten hebben. Geduld is een schone zaak. Het gaat niet vanzelf goed komen. Je moet er wat voor doen en je niet overgeven aan de krachten van de duisternis: moedeloosheid, irritatie, bij de pakken neer zitten en gevoelens van frustratie de vrije loop laten. En dan nog vandaag: bidden in volledige overgave en vertrouwen: “Uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel.”

Nellie schreef op 22 maart 2020 om 19:50

Wij zijn memsen die leven na Pinksteren,we hebben de Heilige Geest ontvangen
We mogen Hem steeds aanroepen en vragen:Maak ons ziemde Heer,vervul ons met Uw liefde,en doe ons ervaren dat U als een perfecte Vader voor ons zorgt
De preek die wij net hoorden ging over Romeinen 8,dat niets en niemand ons kan scheiden van de liefde van God !wat bemoedigend is dat!
Help ons Heer in de verwarring van deze tijd.

Madeleine schreef op 22 maart 2020 om 18:45

Het gebed van Lieve is ook mijn gebed. Sommige mensen kunnen zo mooi verwoorden wat er in je hart leeft. Dank aan allen die zich willen uiten ,die in het dieps van hun hart willen laten zien , die je laten proeven van hun intieme omgang met God.

Agnes schreef op 22 maart 2020 om 17:51

Zou het mogelijk zijn dat Jezus mijn blindheid genas ? Dan zou ik kunnen geloven zoals Hetty Hillesum. Dan liep ik met God in mij door de keuken, en las ik met Hem in mij deze tekst. Stel dat ik kon geloven dat Hij met mij meeloopt, dag en nacht ! Stel dat ik niets moest dan leven en Hij er toch is, zonder enig geloof . Hij is toch aanwezig in alles en iedereen. Waarom dan niet in mij. Ik ga het nooit brgrijpen dus laat ik het maar gebeuren. Het zal wel goed komen zei mijn man zaliger. Met zijn geest voel ik mij nog verbonden want hij was echt.

Truus schreef op 22 maart 2020 om 17:06

Het enige Licht is Christus op U vertrouwen wij in deze nare tijd.

Olivia schreef op 22 maart 2020 om 16:21

Heer Jezus, wek in ons een geest van gebed en boetvaardigheid, vergroot onze liefde tot U en tot alle mensen.

Jaklien schreef op 22 maart 2020 om 16:03

Gods licht mag ons verlichten. Licht is voor ons allemaal belangrijk. Gods licht is geestelijk licht. Het is essentieel dat het boven ons opgaat opdat wij zien, weten, hoe we verder moeten gaan met en in ons leven. Dank u God voor uw licht, uw leiding in ons leven. Alleen gaat het niet.