Gastenboek

John schreef op 23 februari 2015 om 19:45

Morgen is de zevende dag van de Vastentijd. Mijn God, wat is er veel gebeurd in één week. Wat ben ik onder de indruk van alle angsten, twijfels, vreugden, de dankbaarheid, het loslaten, etc. dat zich allemaal in mijn innerlijke wereld afspeelt en afspeelde. Ik ‘weet’ en voel dat ik nog wel bang ben om mij aan U toe te vertrouwen. Het is aan mij. Maar ik leer met veel compassie te leven, ook en juist naar mezelf. En de steun van alle teksten doen mij bijzonder goed. Wat geweldig dat we nog 33 (!) dagen te gaan hebben. En daarna….. DANK U HEER! Uw Liefde en Trouw zijn echt niet te bevatten. Laat ik dat vooral ook niet proberen te begrijpen. Dank jullie allemaal, lieverds. Allemaal onderweg, een kruis dragend én vreugdevol. Wat geweldig dat we dit samen doen en samen BLIJVEN doen. In gemeenschap & Liefde

Elly schreef op 23 februari 2015 om 18:46

HALLO JEFF , vind je het goed dat ik reageer op je vraag? Waarschijnlijk ben je een strenge cipier voor jezelf, die jou kleine Jeff gevangen houdt , eronder houdt! Wees niet zo streng voor jezelf. Probeer van je zelf te houden op de manier zoals je weet dat God van jou houdt! God aanvaard jou precies zoals je bent. Hij weet hoe het gekomen is dat jij zo streng en veroordelend bent naar jezelf toe. JIJ MAG ER ZIJN, precies zoals je bent. Accepteer dit. En vertrouw erop dat God intussen jou gaat vormen naar hoe je bedoeld bent te zijn. Als je dat wilt. ( want God doet niets als wij dat zelf niet willen), de strengheid naar jezelf heb je waarschijnlijk opgelopen als kleine jongen door dat jouw omgeving streng voor jou was. En jij hebt misschien onbewust gedacht dat je zó ook over jezelf moest oordelen. ( klopt dit?) ik heb geleerd: niets is goed, niets fout, het is de manier waarop je iets doét! En jouw intentie is goed. Laat de rest gerust over aan God, Hij weet hoe Hij jou liefdevol kan leiden naar acceptatie van jezelf en Hij wil je helpen en leren om van jezelf te houden zoals hij van jou houdt! Veel liefs.

Leny schreef op 23 februari 2015 om 17:10

Ik vind bidden moeilijk. het is zo abstract tot wie bidt je dan? God, ja……………………. Vandaag voor het eerst wankelde mijn vertrouwen niet. Ik kon praten met God, met Jezus. Dat stemt mij dankbaar. Ik heb God gevraagd of hij mijn tochtgenoot wil zijn op op deze weg van mijn leven, want ik ga een nieuwe fase in, de pensioneringsfase en ik wil deze fase gebruiken om nu met alle levenservaring echt naar mezelf te kijken en te leren wie ik ben en ik ben niet meer alleen.

Rav schreef op 23 februari 2015 om 16:51

Dank u, lieve God, dat U met ons mee wilt gaan. Bij U zijn wij veilig.
Dank voor de prachtige dingen die U doet.

Leen schreef op 23 februari 2015 om 16:18

het verhaal dat God meegaat met je op je levensweg is niet louter verhaal. Dat besef ik plots : het is werkelijkheid. Hij ging reeds vele malen met mij mee, ook als het donker was. Daarben ik dankbaar voor. Ik ben niet alleen.

birgitta schreef op 23 februari 2015 om 16:15

Lieve Vader in de hemel, het kost me moeite me los te maken van zorgen en angsten, wilt U me hierbij helpen? Mijn helpen om op U te vertrouwen en steeds een beetje meer los te laten? Amen

len schreef op 23 februari 2015 om 15:50

Eindeloos is Zijn erbarmen , ook voor mij. Bij mijn eerste zware verleiding mijn ogen los te maken van mijn Jezus en mij te verdiepen in andere ogen heb ik midden in mijn kamer geknield en hem gesmeekt de verleiding van mij weg te nemen. Weg was ze , De tweede kwam mij bekoren en ik knielde in ontzetting neer en Hij nam ze van mij weg. De derde maal vond ik het aanbod te verleidelijk . Ik zat al vlug rotsvast.. Geen uitweg meer…wanhoop…Tot ik riep tot God en God smeekte en veel ,veel heb geschreid. Jezus heeft Zijn moeder “deur van de hemel” toegestaan om mij met haar geur van erbarmen op slag te bevrijden van mijn boeien ,in de nacht om twaalf uur. Eindeloos is Zijn erbarmen ,ook voor mij,

Kim schreef op 23 februari 2015 om 15:41

Dit is de eerste keer dat ik bewust probeer tijd te maken om te bidden. Meer dan ’s avonds kort een gebed als ik er nood aan heb of tijd voor maak. Toch vond ik het moeilijk om te bidden met de teksten die ik kreeg. Vandaag ontdekte ik de podcast en iemand die vertelt met de rustige muziek maakt het mij gemakkelijker om meer bewust deel te nemen aan deze retraite. Ik vond het bijzonder om plots te beseffen dat God van ons houdt, ook al maken we soms dwaalwegen…

jef schreef op 23 februari 2015 om 15:41

Ik weet niet hoe ik er aan moet beginnen, maar er ligt me iets op het hart. Telkens als ik in de fout ga, me zondig voel ( ik ben namelijk heel streng op mijn innerlijke gedachten en gevoelens), kwaad ben op mezelf omdat ik weeral een ben afgedwaald, ik spijt van iets heb enz… dan mag ik terugkeren naar God. Hij is het die mij zevenmaal zeventigmaal vergeeft. Ik vind dat allemaal heel goed en wel, maar…… ik word daar zo moe van. Ik besef dat God mij telkens vergeeft, maar door mijn strengheid op mezelf kan ik daar moeilijk mee omgaan. Na dat ik me weer in orde gebracht heb met God, weet ik dat ik niet onfeilbaar ben en dat ik toch weer ergens zal hervallen en dan ik daar die God die telkens weer vergeeft. Dat is natuurlijk heel gemakkelijk voor mij, want Hij is er toch telkens toch weer voor mij. Dat wil dus zeggen dat ik er niets mee in moet zitten dat ik serieus afdwaal, (wat maakt me dat uit !!) als ik weer spijt heb is die God daar weer…. Ik kan “dat ” juist nu niet meer aanvaarden. Ik ben dat beu en ik word daar zo moe van heb ik al gezegd. Hoe moet ik verder als telkens die gedachten in me opkomen ??

Mark Van de Velde schreef op 23 februari 2015 om 15:03

Een gebed met woorden leidt me te gemakkelijk af, kan een gebed ook een stille wandeling in een pastoraal landschap zijn, waar de wandeling een alternatief kan zijn voor een dankgebed aan God voor de schepping en de instandhouding van de natuur?

Godelieve schreef op 23 februari 2015 om 14:28

God, naar U mag ik telkens en telkens weer terugkeren. Nu en dan het sacrament van de verzoening ontvangen is daarvoor een grote hulp, een kracht ook om het weer even anders aan te pakken. Zo wordt Hijook meer en meer mijn tochtgenoot. Dank U, Heer, dat U bij mij blijft.

Chris schreef op 23 februari 2015 om 14:27

Ik kan best s’nachts bidden of héél vroeg in de ochtend. Mijn godsbeeld is ruimtelijk om mij en in mij. God is overal..Ik praat niet met veel woorden eerder met gevoelens, ik uit dan dankbaarheid of spijt, of vraag om hulp.Ik laat mij leiden en voel mij geborgen.
Dit wou ik met jullie delen.

Lieve schreef op 23 februari 2015 om 14:14

Heer,Gij zijt de bron van mijn vreugde,dank u wel dat U voor er voor zorgt dat overdag de zon schijnt en ’s nachts de maan en de sterren,zodat ik niet in het donker hoef te leven.
U,bent het licht dat in mijn leven sprankelt en mijn hart met vreugde vult.
Dat licht wil ik met u allen delen.

lenie schreef op 23 februari 2015 om 14:14

wim verschuren 23.02.2015 9.51u
elk mens is een individu,
elk mens heeft een ander “beeld” van “god”, elk mens “praat,bidt” als een individu
vaak is mijn beeld van God “de tijd” : de tijd heelt alle wonden, geef “het” de tijd, en “de tijd”zal het je leren enz.
De gruwelijke dingen in deze wereld weet ik óók geen raad mee, ik kan het niet met: “God is liefde” verklaren …
fijne dag ….

Jojanne schreef op 23 februari 2015 om 13:34

Een adempauze in de dag, moment voor God en voor mezelf. Help me Heer, met de dingen die ik moeilijk vind. Dank u wel dat u er altijd bij bent, ook op de moeilijke momenten. Leer me op u te blijven vertrouwen, door alles heen. Wijs mij de weg die ik moet gaan en ga a.u.b. met me mee!

Elly schreef op 23 februari 2015 om 11:10

Vandaag kon ik er mijn gedachten niet zo goed bij houden, die gingen om zo maar te zeggen: dwaalwegen! Jammer! Dan is het fijn te weten en er op te vertrouwen dat de Heer ook bij mij is op die dwaalwegen en me telkens weer behoedzaam en liefdevol terug leidt naar Zijn weg.
Als mijn weg soms door diepe duisternis gaat, dan zie ik God niet altijd meer bij me, ik zie dan niets! Maar achteraf kan ik dan toch telkens weer constateren dat Hij er bij moet zijn geweest en word ik soms Zijn stille, ondergrondse leiding gewaar. Dank U Heer, voor uw liefde, uw zorg voor mij!

Lilly schreef op 23 februari 2015 om 10:48

Dat de Heer ook via dwaalwegen te vinden is , wat een troostrijke gedachte ! Hoe veel mensen hebben de Heer niet gevonden via dwaalwagen , dat is toch wonderlijk en nogmaals troostrijk ! Als de intentie maar goed is , dan komt de Heer ,of zijn lieve Moeder ons wel te hulp , laten we daar maar op vertrouwen en hopen ! Binnenkort is het Pasen , en een nieuwe lente en een nieuw geluid..Heeft de Heer zelf niet gezegd : “Ziet , ik maak alle dingen nieuw”. Daar snak ik naar !!!

maria.verspeel schreef op 23 februari 2015 om 10:43

Wat mij zeer getroffen heeft in de lezing van het oude testament is de grote liefde van God die altijd uitnodigt tot vertrouwen in Zijn bermhartigheid en zijn liefde voor ons, voor mij en dat in alle vrijheid .Mij zo laten vullen door Hem dat ik me diep bewust wordt dat ik zijn handen ben ,zijn voeten ,zijn hart .Zijnliefde .Daarom vraag ik Hem mij Zijn liefde te mogen doorgeven aan anderen .Zelf kan ik het niet ,alleen als Hij mij Zijn liefde leent .Maria

Carmelita schreef op 23 februari 2015 om 10:06

Ik ben heel dankbaar om deze 40 dgn bij mezelf te komen en na te denken!
Dankbaar Godsliefde mee te maken, maar dit gebeurt altijd.
Even stil zijn en voelen en denken zonder in tevullen.
Dank hiervoor

Wim Verschuren schreef op 23 februari 2015 om 09:51

Al bij deze eerste meditatie stoot ik op een pijnlijk probleem. Steeds toch op de achtergrond de vraag: bestaat God we.l.Dan is moeilijk tot hem te bidden of in gesprek te gaan.. Maar ook: hoe kan ik gods trouw rijmen met de velen die gruwelijk te lijden hebben.. Veel gebedsteksten komen mij zo onecht over daarom..

célina schreef op 23 februari 2015 om 09:50

Heel dankbaar voor deze gelegenheid, om rustig en stil deze 40-dagen mee te maken. Gods liefde en erbarmen te mogen overwegen en te ervaren samen met zovelen!
Heer kom in mijn hart wonen verbonden voor heel mijn leven. Laat dit een nieuw begin zijn van bewust met U verder te gaan in volle vertrouwen dat U er altijd bent.

Jeanne van der Lee-Thijssen schreef op 23 februari 2015 om 09:33

“De God van het verbond, is Barmhartig.
Ik laat mij hierdoor inspireren.

Ermelinda schreef op 23 februari 2015 om 09:28

God… U weet hoe groot mijn verlangen is naar richting in dit leven. Ik zie de wondere dingen die U voor mij doet niet meer. Ik voel mij doelloos, nutteloos en verloren. Hoe geef ik het leven, dit leven nog zin?
Hoe luister ik naar mijn hart? Is mijn hart zo beladen, zo gesloten?
Lieve God, schenk mij openheid zodat ik Uw begeleiding kan ontvangen.
Dank U

Marc Van Iseghem schreef op 23 februari 2015 om 08:40

God die met mij, met ons meetrekt … Maar soms ben ik als het volk in de woestijn: nukkig, zelfgenoegzaam, … wil Hem niet zien, daag Hem uit, verdraag Hem niet aan mijn zijde. Maar dan dood-lopen, verdwaald zijn, geen uitweg meer zien. En dan toch weer telkens zijn barmhartigheid en geduld met mij, met ons mogen ervaren: nieuwe kracht om ook vandaag van zijn wondere werken met ons te getuigen in al wie ik vandaag zal ontmoeten.

claire schreef op 22 februari 2015 om 22:58

me verbonden weten werkt oh zo bevrijdend…weten dat er iemand is die op je rekent en die zielsveel van je houdt geeft LICHT en KRACHT…een “geschenk”om met zorg mee om te gaan. danke…en goeie nacht.

Marjolein Povel schreef op 22 februari 2015 om 22:53

Wat heb ik het bidden aan jullie hand de afgelopen maanden gemist. Dank dat jullie er weer zijn.
Een verbond met God betekent God loopt mee met…… Die ander ….in dit geval ik….. heeft wel moeite om altijd met God mee te lopen d.w.z. hem steeds te vertrouwen.

Margaret schreef op 22 februari 2015 om 22:29

Ik voel me gezegend dat ik al die moije gedachten , gebeden en ervaringen mag lesen. Dank ! ! ! Ik beluister. Graag het woord in de podcast; dat find ik beter dan het lesen van de text. Ofwel het zingen erg moij is find ik het moielijk binnen te gelangen war ik zijn will. Ik luister na de musik.. Darom luister ik eerst en daarna kan ik de stilte finden war de Heer mij beminnt. Rust en vreede. Dank ! Dank! Dank !

alice gerits schreef op 22 februari 2015 om 21:25

God sluit een verbond met mij. Hij is bij mij en gaat op weg met mij zowel in goede als in minder goede dagen. Vanuit deze ervaring van verbondenheid zendt God mij vandaag naar zijn mensen. Hij lijkt te zeggen: “wil jij ook op weg gaan , een verbond sluiten met de mensen op jouw weg?”
God, mijn trouwe Gids, dit wil ik proberen maar dan samen met Jou en vanuit Jouw grote liefde .

John schreef op 22 februari 2015 om 21:22

Het Grote Heilige Verbond; God heeft het met ons mensen gesloten. Wij hoeven niet gebukt te gaan onder gevoelens van schuld en zonde. Hij heeft ons allang vergeven. Geloven = léven = vreugde. De aardse ‘pijn’ en verdriet horen bij het leven. Onvermijdelijk. OMARMEN, in Liefde. HIJ weet de weg. Hem laten leiden. Vanuit ons hoofd naar ons hart.
Jezus wil dat wij in Zijn voetsporen stappen. In Zijn lijdensweg, maar nog veel meer in Zijn leidensweg! Liefde!
Zes dagen onderweg in deze memorabele 40 dagen Vastentijd. Onderweg met God. Onderweg met elkaar. Een krachtiger ‘waarheid’ is er niet, toch!? Laten we vooral leren VERTROUWEN en WAAR-NEMEN, juist in deze tijd.Liefs!

Frank schreef op 22 februari 2015 om 21:20

Thank you God for the covenant that is there before history and today and tomorrow. You continue to bless even in misfortune.

zr Trees schreef op 22 februari 2015 om 20:33

Goede God al zoveel jaar sloot u mij in uw armen een verbond zo diep en innig ik dank u daar voor maar ook nu vraag ik laat mij u steeds dieper kennen en laat ik vooral uw vreugde doorgeven ondanks alle ellende die wij dagelijks via de TV zien Heer heb ook nu medelijden met uw volk onderweg dank u God

Bas schreef op 22 februari 2015 om 20:18

Beste mensen, de laatste twee dagen heb ik me nauwelijks bezig gehouden met meer rust, bezinning en soberheid. Het is maar bezig zijn en veel te veel eten. Het voelt beperkt. Toen ik het evangelie van vandaag las, zakte de moed in mijn schoenen. Maar gek genoeg ook een lichte troost. Ook al lijkt het een onmogelijke opgave. Hoe kan ik die woestijn in mijn leven opzoeken waardoor al het tijdelijke en onnodige even van me afgeschud wordt? Het is iedere dag een continue tweestrijd die soms in mijn hoofd spookt. Hoe kan ik berusten in het feit dat ik zwak en zondig ben?

Petra Oostenrijk schreef op 22 februari 2015 om 20:04

God is en was altijd bij mij, ik wist niet hoe… Sinds afgelopen oktober ben ik door mijn doop definitief met Hem verbonden, ik ben Hem diep dankbaar. Deze retraite is heel mooi, ik hoop dat mijn gevoelens en gebed mijn verbondenheid met God nog intenser zal worden.

Adriana schreef op 22 februari 2015 om 19:08

Dat God een verbond met mensen sluit…. Ik vind dat zoiets groots!
Maar ik ben een individu.
Kan Hij ook met mij een verbond sluiten? Vroeg ik me af. En toen, ineens, drong het tot me door: dat hééft Hij gedaan! Toen ik gedoopt werd… Zo heb ik nooit naar de doop gekeken, mee als van meet af aan lid van Zijn kerk zijn. Wat ben ik nu blij dat mijn oiders mij lieten dopen!

dethier Stephanie schreef op 22 februari 2015 om 18:59

Ik maak tijd en ruimte in mijn hart en in mijn dagelijkse bezigheden om me telkens opnieuw verbonden te weten met de weg, de waarheid en het leven.
ik kijk uit naar onze eerste bijeenkomst in Leuven.
Me verbonden weten met jullie allemaal maakt me telkens weer blij en vreugdevol.Lieve groet.

Joge schreef op 22 februari 2015 om 18:58

Hij is trouw, lankmoedig, barmhartig. Wat voel ik mij klein als ik bedenk hoe vaak ik faal, mezelf zoek, twijfel aan zijn nabijheid en denk dat Hij zijn geduld met mij opgegeven heeft en er voor mij geen hoop op beterschap lijkt.
God van Liefde, vervul mij, genees mij, vernieuw mij. Gij moet het doen.
Ik vertrouw op U.

Petra schreef op 22 februari 2015 om 16:41

Zelf ben iknu een paar dagen aan het stoeien om Ignatiaans bidden me eigen te maken. De gebedssuggesties zijn voor mij meer Bijbelstudie vragen dan gebedspunten. “het nog praten met God” is voor mij (als protestant) bidden. Op deze manier kwam er geen stilte maar lawaai, “doe ik het wel goed, wat is nu de bedoeling, ik sta meer in het midden dan God”. Ik vergeet nu de kopjes maar van de tekst en ga me vanaf nu concentreren op de tekst, beantwoord voor mezelf de vragen en ga daarna in gebed met God en geniet van deze mooie 40-dagentijd die ik samen met jullie mag delen. Een goede tijd op weg naar Pasen toegewenst iedereen.

Lilly schreef op 22 februari 2015 om 16:14

Zo slecht ben ik toch ook weer niet , 2 dagen besteed om naar foto’s te zoeken ,waar mijn zuster naar gevraagd had. Of het genoeg is , ik weet het niet ,wel weet ik dat na 50 jaar van schofferen en beledigingen [ ook ten opzichte van mij ouders ,] de beker wel een beetje overloopt. . IK heb mijn best gedaan, en een hand uitgestoken ,en de rest moet van de andere kant komen. ..Maar met schreeuwen alleen kom je er niet ,mijn moeder zei altijd : “Schreeuwen , kan ik nog veel harder dan jij “. WE wachten af! Lilly

Ria Ketelslegers schreef op 22 februari 2015 om 16:11

Ik droom van zo’n verbond! Maar een verbond werkt niet als het maar van één kant komt. Sorry Heer.
Ik zal blijven proberen

birgitta schreef op 22 februari 2015 om 16:03

Dank U wel Vader dat U van ons houdt. Help ons om elke dag aan U te denken en U te danken voor het offer van Uw Zoon en van zijn heilige moeder Maria. Vul ons met uw liefde. Amen

Lisette schreef op 22 februari 2015 om 15:39

Ik word me bewust van God die zijn
liefdevolle blik op mij gericht heeft. Deze zin doet me goed. Het geeft me kracht. Het leert me, mezelf aanvaarden en de anderen ook. De eerste mooie intensie. Zaterdag was het de zin, gezonden hebben geen dokter nodig,maar wie ziek is wel. Ik wist niet hoe ziek ik was. Jullie hebben me geleerd naar mezelf te kijken. Mezelf beoordelen in plaats van anderen. Wat heb ik bij mezelf gezien. Mijn tekorten, fouten, schult in mijn leven. Eerste gedacht ik,die heb ik niet zo veel. Tot ik diep in mijn hard keek. Met de hulp van de Geest. Niet om me te kleineren maar om mezelf te begrijpen te vergeven. Om het beter te doen. Het is mijn eerste ervaring om op deze manier te vasten. Ik vind het heerlijk. Nu zie ik engelen en de wilde dieren. Zondag laten jullie ons aan de regenboog van verbondenheid met Gog,voelen. Dit laat ik bezinken en geniet ik van de verbondenheid met Jezus Maria God onze allen Vader. Zo als magdaleen schrijft’ jezus is er voor mij … laat ik me wel vinden en/of kennen… ik zou zo graag ! Dankbaar om zo samen op weg te gaan naar Pasen. Nog een fijne zondag voor iedereen.

Margaret schreef op 22 februari 2015 om 14:42

Genesis 9 : 12 – 15. Lieve Heer GOD, vandaag bid ik dat UE belofteaan noah ook nnue geldt. Bescherm en safe your peoplein orlog en bedrijging. Lieve GO D, bewaar en redt UE volkeren van de demonen van geweld en destructie. Heb erbarmen met ons , UE once liefdevolle father en scheppper. ,ik vraag lieve mede pilgrims, dat jullie meedoon met mijn gebed…..samen hebben wij power;; zamen met de heer Jesus. , the.FATHER. Bidden.

Frans schreef op 22 februari 2015 om 14:24

Kiezen tussen leven en dood! Hets is niet niks, het is alles of niets, zwart of wit! Maar ik ben zo graag een beetje grijs, een te lauwe vried van Jezus. Kom Heilige Geest, breek mijn hart open en maak me heel!

Elly schreef op 22 februari 2015 om 14:04

Wat ik graag van deze dag en tekst in herinnering wil houden is dat God er alles aan gelegen is om ons , zijn telkens weer ontrouwe kinderen, bij zich te houden. Hij wil dit zó graag dat Hij besluit ÉÉNZIJDIG een verbond met ons te sluiten. ( van ons verwacht Hij niéts, al hoopt Hij dat wij zullen antwoorden op Zijn roep) In gedachten zag ik een moederkloek voor me, met al haar kuikentjes, die krioelen om haar heen en die voortdurend van haar weg lopen op zoek naar al wat de wereld hen te bieden heeft. Die moederkloek zie ik dan haast angstvallig pogen , uit zorgzaamheid en liefde voor hen, haar kuikens bij haar te krijgen om ze onder haar vleugels te beschermen tegen de gevaren van buitenaf. Dit beeld komt zeer liefdevol bij mij over en ik kan me voorstellen dat zó God ook om ons geeft, en alleen maar wil dat wij gelukkig zijn ( zie tekst van eergisteren) dat kan alleen maar als wij binnen de bescherming van God blijven. Dank U Heer, voor uw liefdevolle trouw, en al uw beloftes!

Jojanne schreef op 22 februari 2015 om 12:56

Wat fijn dat het geluid hersteld is, het heeft zoveel meerwaarde. Vanmorgen in de kerk werd gelezen over Noach en de preek ging over ‘de woestijn’. Sluit mooi aan bij deze meditatie! Hartelijk dank!
Voor Magdaleen: geef je over, ga in gebed, laat het gebeuren, Hij is er ook voor jou en wacht op jou!

Naomi schreef op 22 februari 2015 om 12:53

Jullie gebdsimpulsen zijn heel inspirerend, dank hiervoor. Ook word ik er aan herinnerd dat God me bemint. Heel goed om dit weer te voelen!

magdaleen schreef op 22 februari 2015 om 00:25

jezus is er voor mij … laat ik me wel vinden en/of kennen… ik zou zo graag !

Aafke schreef op 21 februari 2015 om 23:40

Groot is Uw trouw en genade.!!! IIk ben zo dankbaar onze kinderen zijn allemaal veilig thuis gekomen. Het is niet onze verdienste maar Gods genade. Ik wil Hem eren door dicht bij Hem te leven..

hanneke schreef op 21 februari 2015 om 23:05

Baaf…..22.10 uur…..wat gaaf om te lezen dat u al 65 jaar religieuze broeder bent! Mijn vader is 84en wil nog steeds niets met God te maken hebben (Ik bid al 25 jaar voor hem). Wat een verschil. Iemand die god al zolang kent en iemand die er al zolang tegen vecht.

MTP schreef op 21 februari 2015 om 22:24

Wie rechtvaardig is heeft pech gehad……zijn zij dan niet de uitverkoren van de Heer?
De Heer is gekomen voor zondaars en zileken mensen en wat dan voor rechtvaardigen?
Moeilijk om echt te begrijpen .
Aan allen fijn weekend goegewenst
MTP