Gastenboek

Karin schreef op 2 april 2020 om 14:20

Doe open,mijn zusje.
Sluit je niet voor mij af,kom bij mij zitten,praat met mij.Ik weet dat je het niet kan omdat alles waar jij in gelooft dan als een kaartenhuis in elkaar valt,maar toch het is het waard om de waarheid onder ogen te zien.Ik hoop dat je net als ik de liefde van God en de liefde voor jezelf en je naaste gaat voelen en durft te verwelkomen.
Ik hou van je lieve Petra en geef je alle ZEGEN en KRACHT die je nodig hebtt voor jouw diensten in het Slingeland ziekenhuis.Here God behoedt haar en haar gezin.

Mia schreef op 2 april 2020 om 12:13

Wees mijn verlangen, o Heer van mijn hart, leer mij U kennen in vreugde en smart. Laat mijn gedachten op U zijn gericht, wakend of slapend, vervuld van Uw Licht. Woorden van Elly en Rikkert…..Mijn beleving hierbij:” Hem zo betrekken bij het leven van alledag geeft een diep besef van Zijn tegenwoordig zijn, we doen er toe, want Hij zelf is onze Vrede!”

Maria schreef op 2 april 2020 om 11:39

Als ik mij bewust word van wat mij aangedaan werd of wat ik misdeed, betrek ik God er dan bij?
Hmmm…altijd moeilijke momenten…ik ervaar dan heftige emoties: onmacht, woede, verdriet, zoek dan naar erkenning, schuldbekentenissen, spijt, vergeving, zingeving. Een heftige weg om af te leggen, maar ik doe het wel. heb altijd hoop en bemoediging nodig dan, die krijg ik ook.

Veerle 1 schreef op 2 april 2020 om 11:34

Het is maar al te menselijk dat het kwaad ons raakt en ons uit balans kan halen. Mij kan het lange tijd in de kleren hangen. Of ik daar dan God bij betrek? De laatste jaren durf ik dat. We worden vatbaarder met ouder worden, dus ja ook in onze relaties met medemensen wikken en wegen we vaker af. Soms helpt het bijhouden van een dagboek me, om dan achteraf te kunben herlezen, te reflecteren en te leren omgaan met pijnlijke momenten. Zo ontdekte ik dat ik God mocht toelaten, de kracht van het gebed en dat veel vermag, en de oneindige barmhartigheid van Iemand bij wie ik terecht kan, schrijvend, denkend, en handelend.

Viviane schreef op 2 april 2020 om 11:11

Deze vastentijd is “anders” dan “anders”. Deze vastentijd laat me meer en meer stil staan bij de lijdensweg van Jezus. Wij “lijden” nu ook….. al is het op een andere manier!
Meer en meer leef ik toe naar de Goede week met als hoogtepunt het feest van Pasen!
Hopelijk mag deze Hoogdag een lichtpunt betekenen in deze moeilijke, angstige dagen!
Dankzij tv en andere kanalen zal het Hoogfeest van Pasen ons laten voelen dat verbondenheid op afstand ons hart ook diep kan raken. Met alle vertrouwen op de Heer proberen wij dagelijks ons innerlijk te versterken zodat we angst en kwaad kunnen bannen!

Nellie schreef op 2 april 2020 om 10:29

JA het kwaad is er soms zomaar om de hoek of tegenover.Een moeilijke tekst vandaag.Wat wil de Heer hiermee mij persoonlijk zeggen?Om in alle omstandigheden de Liefde te zoeken ook al is die even spoorloos verdwenen?Maar Heer U bent wel in mijn hart en in mijn leven.Helpt U mij dan ook vandaag weer liegde tegenover frustratie te zetten?Gisteravond belde ons een boze buurvrouw omdat er na jaren van belofte van gemeente -wege deze nu was ingewilligd n.l. een berkenboom kappen,die bij astma patiënten meer benauwdheid KAN veroorzaken en een groot gedeelte van het jaar door de windrichting veel rommel door de kieren blaast in ons middenwoninkje.Ze klaagde over haar privacy,die beschadigd zou zijn en ook dat WIj haar daar niet over ingelicht hadden(omdat mijn man bij de gemeente werkt?)Heer ik denk de een telefoontje niet werkt en op bezoek kwamen we nooit zoals we bij meerdere buren niet gaan, gewoon om dat we nooit teruggevraagd werdenook als wij hen wel vroegen bij naaste buren.Is dit lijden om dat we Christen willen zijn?zoveel vragen toch het goede doen een kaartje schrijven dan maar?Heer geef wijsheid in de praktijk van het leven hier en nu en het allermeest bij de zieken de verpleging en de doktoren in families die elkaar niet mogen zien en knuffelen?Wat geeft dat voor schade trouwens bij die kleintjes? Heer ontferm u over ons over onze verwarde gedachten kom ons te hulp en schenk ons Uw sjalom!
V

Sylvia schreef op 2 april 2020 om 10:25

Mijn misdoen of mij aangedane kwetsuren leg ik neer bij God. Ik probeer te horen wat Hij tegen mij zegt. Ik vraag Zijn genade en vergeving, zowel voor wat ik misdeed als voor wat mij is aangedaan. Mijn verlangen naar God wordt versterkt als ik ’s morgens vroeg in de duinen wandel. Het uitbottende groen, de zingende vogels, het nieuwe leven, het Licht. Dank U voor al dat moois dat er, naast alle zorgen, ook mag zijn.

maria2 schreef op 2 april 2020 om 10:03

Voor mij is de vastentijd bij uitstek een tijd om stil te staan bij patronen die mij geen goed doen. En vooral welke behoeften daar achter zitten. Zeker in deze tijd van ‘gedwongen’ thuiszitten, die ik ervaar als een lege ruimte waarin de dingen er mogen zijn kan ik er niet omheen. Het refrein van het lied naar psalm 25 zingt in mij:
Houd mij in leven, wees Gij mijn redding
steeds weer zoeken mijn ogen naar U. en het lied eindigt met:
Heer, mijn God ik ben zeker van U
Amen.

Lieve schreef op 2 april 2020 om 09:50

Het kwaad raakt mij inderdaad heel diep: het kwaad in de wereld én het kwaad dat mij persoonlijk is en wordt aangedaan. Het geeft een heel diepe pijn in mijn hart. Heel dikwijls blijf ik daarmee alleen worstelen tot ik niet meer kan. Pas dan keer ik mij tot de Heer: veel te laat, maar ook dat wordt mij door Hem vergeven en genezen. Dan vraag ik de genade vergeving te schenken, maar ook dat wil ik loslaten, in Zijn handen leggen. Ik kijk naar het kruis. “Vader, vergeef hen want zij weten niet wat zij doen”.In deze veertigdagentijd wil ik meer en meer geloven dat Zijn liefde zal overwinnen in de wereld, maar ook in mij, ook al is er nog een heel lange weg te gaan…

Jaklien schreef op 2 april 2020 om 09:27

Sinds zondag kijk ik enorm uit naar Pasen. Het voelt alsof Pasen het einde van de druk betekent. Eerst moeten we nog door de goede week. Dat schijnt mijn hoofd niet te vatten. Misschien kan Pasen inderdaad voor ons allemaal zegen en verlichting brengen. Ik hoop het!

Meta de Visser schreef op 2 april 2020 om 08:43

Tedere
woorden, verlangend,
kloppend aan mijn
hart. Minnaar van mijn
ziel.

Liefde
verwelkomen in
mijn hartehuis. Shalom
doorstraalt mild mijn hele
wezen

Harteklop
van de
Eeuwige, leer mij
Uw Liefde in overgave
beantwoorden.

John schreef op 2 april 2020 om 07:59

Het kwaad is er ‘zomaar’; om de hoek, plots verschijnend. Rondom ons, in onszelf, in de wereld. We kennen het allemaal!
Liefde, slechts liefde is het ultieme antwoord én doet kwaad, = duisternis = angst oplossen.
Mijn verlangen is naar Jezus te gaan. Zo voortdurend mogelijk. Oók struikelend en hakkelend.
Zijn Goddelijkheid, ook de onze, komt van de Vader. Totaal niet te bevatten, maar Hij brengt Verlossing.
Lieve Heer, medezusters en -broeders; volhard in zachtheid, in geloof, vertrouwen, in liefde. Mijn verlangen. Jouw verlangen…

wilfried De Wolf schreef op 2 april 2020 om 02:07

Nu ik mijn belletje van gisteren heb herlezen moet ik toch een aanvulling maken:de moderne technologie moet ook goed gebruikt worden: en dat is gans de groep mensen die deze retraite hebben mogelijk gemaakt; hartelijk bedankt voor al dit werk! Ook dank aan de vele gasten van het gastenboek, aan jullie verzuchtingen heb ik veel gehad. Soms waren de vragen aan het einde van de retraite voor mij zo vreemd, dat ik er vlug overging en ging grasduinen in het gastenboek. Tot groot jolijt van mijn ziel!

Francis Cueva schreef op 1 april 2020 om 22:17

Ik wil graag reageren op de tekst van vandaag uit het Hooglied. Een mooie tekst en goede vragen die erbij gesteld worden.
In deze ‘donkere’ dagen waarin we ongewild beland zijn, is het toch mooi dat ik, maar alle mensen die het nu moeilijk hebben, kunnen vertrouwen op God. Hij leeft met ons mee en ik denk dan maar, hij geeft kracht naar kruis.

Olivia schreef op 1 april 2020 om 21:23

Lieve mensen goede avond allemaal. Wel ik hoorde vandaag dat er meer en meer mensen zich beginnen te vervelen.
Wat kunnen we zoal doen ? Laat ons bidden voor elkaar. We vormen een ketting van verbondenheid. We zijn verbonden met God en met elkaar, We blijven vooral bidden en vertrouwen. dat kan niemand ons afnemen.

lieve 2 schreef op 1 april 2020 om 21:19

In mijn huidig alleen en thuisgebondenzijn, word ik eigenlijk niet ongeduldig, ben ik eerder blij om wat rust en het niet naar het uurwerk moeten leven. Louter wat betreft mijn eigen situatie natuurlijk. Ik stel het me heel realistisch voor in andere familiale, huiselijke omstandigheden en woonruimten! Ik ben bejaard en verwacht niet veel van mijn verder leven. Als ik echt die laatste stap zal moeten zetten, hoop ik op de nabijheid van de Heer. Nu al weet ik wel wat ik vooral zal missen: dat ik niet zal weten hoe het verder zal gaan met de wereld, mijn land, mijn stad, mijn wijk en allen die daar wonen. Dat heb ik al zo dikwijls gedacht.

Carla schreef op 1 april 2020 om 20:18

Gelukkig heb ik mijn balans weer gevonden. Na een periode van wikken en wegen omtrent het bestaan van God en Jezus viel ik letterlijk kort in het duister en liet al mijn activiteiten los. Wat een rust gaf dat. Lopen ging moeizaam. Geluid en licht werd snel te veel. Lezen ging niet meer. Wat overbleef was mijn blik naar binnen. Gericht op de twijfel rondom het verlangen om werkelijk te geloven. Na een aantal jaren is het goed gekomen. Ik maak me minder snel druk en zet me op een andere manier in. Ik heb zoals ik eerder aangaf Het woord van God in mijn hart laten komen. Ik overvraag mezelf niet en heb op mijn manier het leven lief.Dank u God dat ik in het reine ben gekomen met u en met mezelf.

Riemke schreef op 1 april 2020 om 19:31

Wanneer je onderdeel bent van een lange keten van gelovige mensen dan geeft dat wel een saamhorigheidsgevoel.
Je maakt deel uit van de gemeenschap die zo belangrijk is. Geloven doe je niet alleen maar met meerdere mensen. Hoe fijn is het wanneer je deze dingen samen kunt delen. Daarom vind ik deze retraite zo mooi je voelt je samen een. Wij zijn op weg naar Pasen naar de morgen die komt. Laten we die met blijdschap tegemoet gaan.

marlo schreef op 1 april 2020 om 19:27

Vandaag erg dankbaar voor de bijbelteksten bij de speciale Corona podcasts van Bidden Onderweg. In combinatie met deze 40 dagen teksten mooi om lang bij stil te staan. Ik ben dankbaar dat ik nu de rust kan vinden om stil te zijn en te luisteren – ook al komt er niet direct antwoord op mijn twijfels en vragen. Blijven geloven, hopen en liefde delen. Dank u.

luís Weel schreef op 1 april 2020 om 17:43

Ook vandaag zoveel getuigen van geloof en ze gaan ervoor. Daar word ik blij van en het geeft me hoop. Hierin herken ik de grondlegger en voltooiing van het geloof in wie ons voorgaat, Jezus Christus. Veel mensen herkennen dat niet in onze tijd. Jammer, want alle kracht die we hebben heeft in Hem zijn oorsprong. Toch is het niet nodig om daar rouwig om te zijn. Onze tijd is nu eenmaal verwarrend voor velen. Ik zing ieder vandaag maar toe: “Midden onder u staat Hij, die gij niet kent…..” Maar feit is wel: als we ons met zijn allen tot Hem keren, zal er vreugde en leven zijn.

Olivia schreef op 1 april 2020 om 17:37

Heer Jezus, geef dat wij niet ronddwalen in de duisternis, maar het levenslicht bezitten. Dank U Jezus.

Antonia schreef op 1 april 2020 om 16:15

Alles wat aandacht krijgt, groeit. Daar houd ik me maar aan vast. Ik wil het positieve aandacht geven , niet het negatieve. Ik weet dat ik soms oordeel, makkelijk ben, liever even niets meer wil. Dat is dan voor mij het duister. Maar als ik me concentreer op het goede, het Licht, dan groeit dat in mij. Vannacht schoot me te binnen dat God zich laat zien in een zachte bries, niet in een storm. Een zachte bries…..dan moet je wel heel alert zijn want voor je het weet is het voorbij. Een eyeopener…..niet denken maar luisteren (en voelen) in de stilte…..vaak gebeurt er dan iets waardoor je spontaan begint te bidden. Dank.

Temina schreef op 1 april 2020 om 15:34

Wij zijn de eerste niet die proberen te leven uit Geloof Hoop en Liefde, vele zijn ons voorgegaan en vergezellen ons nog steeds. Voel Verwondering, Vrede, Kracht, Hoop en Liefde. Laat de woorden op mij inwerken, probeer ze in mijn Hart te graveren : “ , Wereldwijd netwerk van broeders en zusters, Hemelse verbondenheid met Gods Kinderen”. Dank Heer, voelde vanochtend deze verbondenheid in de live eucharistieviering met de Paus, het ontroerde mij, de zon ging schijnen door mijn slaapkamerraam, hoorde buiten de vogeltjes fluiten. De Paus, Jezus aan het kruis, de oproep om Discipel te worden. Heer ik ben niet waardig dat ik tot u kom, maar spreek en ik zal gezond worden. Mijn gedachte gaan uit naar de Paus, Geestelijke, mede Broeders en Zusters, de Zwakkere in de Samenleving. Heer u houdt onvoorwaardelijk van alle mensenkinderen, mogen de kinderen die u nog niet kennen u gaan zoeken.

Nellie schreef op 1 april 2020 om 13:58

Dar er zo’N grote wolk van getuigen rondom mij zijn geeft me meer moed om vol te houden.Geliefde die heen zijn gegaan,broers zussen zwagers vader en moeder.Van de meesten mogen we weten dat zij bij die wolk zijn, Een soort van “aanvuurkolom”die ons de weg helpen /geholpen hebben aan te wijzen en het hebben voorgedaan in hun “gewone” lenen.Waarvan we hebben geleerd om dat nu weer door te geven. b.v. een prakje maken voor een zieke of vergevingsgezind zijn.
Ja waar ik persoonlijk veel mee zit is dat er soms zo maar oordelende gedachten opkomen naar (geliefden) mensen om me heen .Heel hinderlijk probeer dat dan letterlijk de grond in te stampen met:satan weg ermee!!!!of Heer vergeef te roepen. Ook zingen of mooie muziek helpt dan.En soms verlang ik naar die Eeuwigdurende vrede die komt.Vrede met mezelf,vrede met mijn omgeving totale vrede.Wat zou dat heerlijk zijn.Dat betekent niet dat ik geen levensvreugde meer zou hebben maar meer dat ik dan zo moe ben van de strijd.Ben nu aan het werk in de kledingzaak en we hebben 2 klanten gehad die ook oprecht blij waren met hun aankoop,blij voor de baas blij met die mensen blij met een goed gesprek met collega’s.onvoorstelbaar misschien voor jullie, maar toch die beleving!Heer dank voor alles wat U ons nog laat in deze tijd of misschien wel juist in deze tijd,de mogelijk heid anderen te bemoedigen die juist nu daar zo ontvankelijk voor zijn.voor hulp die we kunnen bieden in de buurt en familie, de zon en natuur Dank Dank!

Mia schreef op 1 april 2020 om 13:16

Nu ik de dingen om mij heen aanschouw, zie ik niets of eenmaal gaat het voorbij, maar in U is onvergankelijkheid, Jezus meer dan alles bent U mijn!

Maria schreef op 1 april 2020 om 11:47

Ik overweeg welke fouten, patronen of oordelen in mijn leven geslopen zijn die ik zou willen loslaten omdat ze eerder het donker versterken dan het licht.
Telkens weer kom ik bij het nadenken hierover terug bij: oordelen en angsten te veel toelaten, emoties wegduwen, mezelf kleiner maken, wantrouwen, het donker veroordelen…
Ik wil in het licht zonder het donker te accepteren, daar begint het ergens.

Sylvia schreef op 1 april 2020 om 11:18

Heer Jezus, geef ons genadig vrede in deze dagen. Moge onze innerlijke blik voortdurend gericht zijn op U. Verlos ons van onze angsten. Geef ons kracht als wij er niet meer tegen kunnen. Maak ons één. In U is onze bevrijding.

Lieve schreef op 1 april 2020 om 10:13

Soms is het zo moeilijk doorheen de schaduw in het leven het licht te zien dat aan de einder opkomt. We blijven verstrikt in onze onmacht , en toch, stilaan doorheen deze retraite komt het licht meer op de voorgrond. Dat maakt mij diep dankbaar, dat geeft mij moed om niet op te geven. Jezus, U bleef geloven in de overwinning van de liefde, zelfs in de verschrikkelijke momenten op het kruis. Geef mij, geef ons die genade van standvastig geloof en vertrouwen. Dank U Heer, dat Gij ons niet verlaat. Amen.

Carla schreef op 1 april 2020 om 09:49

Een nieuwe dag, ochtendgloren. Nieuw leven is geboren. Duisternis komt en gaat. Het woord van God geeft raad. Zijn zoon tot leven gebracht heeft aan ons Uw woord gegeven. Ik neem het op in mijn hart.

John schreef op 1 april 2020 om 08:35

We zijn op aarde om te leren, én af te leren wat ons op valse sporen bracht/brengt. Menselijk!
Van schuld en schaamte, vanuit het verleden en nu, naar Schittering!
Wezenlijke, Helende Schittering IS Jezus. Daarin vinden we de puurste Zuivering die mogelijk is.

Ik wil echt niet stellig zijn, maar ik heb zóveel meegemaakt. Vandaar…..Vanuit oprechte nederigheid.
Dank U Heer, zonder U is het leven leeg. Verblijf in en met ons. Licht ons op in Uw Schittering. Halleluja!

wilfried De Wolf schreef op 1 april 2020 om 01:26

Dat wij ondanks virussen en quarantaines toch gewoon kunnen verder gaan in deze retraite en met elkaar delen is een wonder van de moderne techniek. Ik vind het verbazend dat ik het toch tot heden toe heb volgehouden en het ook nog wel zal volhouden tot Pasen ( nu is het echt doodzonde om niet door te gaan ) Het zal wel een bijzondere Pasen worden: zo op mijn eentje Pasen vieren. Bij uitstek het feest van de vreugde – daar moeten medegelovigen aan te pas komen…maar helaas, niks nougabollen; moederziel alleen voor het scherm! Gelukkig heb ik nog wat dvd’s met de passionen van Bach!!

Christine schreef op 31 maart 2020 om 23:27

‘Doe mij recht in het geschil met mijn tegenstander.’ Wat doet mij tot actie komen? Ik heb vandaag actie genomen omdat de media het uitstel van eerste communie- en vormselvieringen enkel beschrijft als materialistische nadelen. Jezus, die het brood breekt in de communie, mag helemaal niet in het verhaal meedoen. Ouders kennen Hem niet meer, laat staan hun kindjes. Wij moeten blijven terug gaan om dit recht te kunnen bekomen dat ouders inzien dat er méér is en dat het geestelijke ons rijker en blijer kan maken. We moeten eindeloos verder blijven aankloppen.

Veerle 1 schreef op 31 maart 2020 om 22:39

Hemelse Vader ,
Aan U behoren wij toe . Met vallen en opstaan leren we begrijpen , maar het lijkt nooit genoeg . Het heeft vast en zeker te maken met loslaten .
Vandaag zie ik mensen rondom mij en die in onzekerheid leven , wat deze crisis teweeg zal brengen . Ik hoop dat we niet zullen geneigd zijn om vlug alles maar te vergeten , maar verder zullen doen wat wij met ons allen vandaag doen : zorg dragen voor elkaar en voor onze wereld , want daarin leeft God in ons . Ik hoop dat meer mensen leren bidden en de weg naar U zullen vinden in het gelaat van onze medemens .
Vader , blijf bij ons en verlaat ons niet .

luís Weel schreef op 31 maart 2020 om 21:27

De aanhouder wint. Dat hebben we allemaal nodig in deze tijd en er zijn er vandaag de dag zoveel die volhouden.. De arme weduwe is een goed voorbeeld. Vaak voel ik verwantschap in me met die zelfgenoegzame rechter. Hij stelt haar in het gelijk vanwege haar gezeur en niets anders. Vandaag vraag ik me af of ik wel voldoende aan bidden toekom in het besef dat de Vader in de hemel me bemoedigt om op de eerste plaats dag en nacht tot Hem mijn toevlucht te nemen.”Heer, leer mij bidden…” Ik mag de moed niet verliezen. Vandaag las ik in de krant: “Moed is niet de kracht om door te gaan. Moed is doorgaan terwijl je de kracht eigenlijk niet hebt.” Vandaag maar een extra gebed en een bijdrage aan de vastenactie voor een collega met wie ik 43 jaar geleden samen aan het altaar stond en nog steeds werkzaam is in Congo, waar hij de ambachtsschool wil vergroten met drie lokalen

marlo schreef op 31 maart 2020 om 19:48

Blijven volharden klinkt vaak als zeuren. Ik kwam er in deze stilte vandaag achter dat ik vaak volhard in de overtuiging dat het allemaal toch zinloos is in dit leven. Ik wil wel blijven geloven in liefde, in vertrouwen ed maar zeker nu is dat lastig. Inzien dat het een overtuiging is ipv realiteit. God is er altijd – dat geloof ik zeker. Dus ook ieder leven is zinvol ook al zien we het zelf niet altijd hoe dan. Niet nu al richten op het einde van het leven – durven leven is veel belangrijker. IK LEEF dus mag ik ook geloven in de eindeloze liefde. God wilt u blijven helpen svp. Dank u voor het gesprek vandaag. Ik zie weer lichtpuntjes.

Antonia schreef op 31 maart 2020 om 16:44

De rechter heeft zelfkennis…hij weet van zichzelf hoe hij in elkaar zit en toch…hij verschaft recht omdat hij niet langer lastig gevallen wil worden. Hij is dus wel oprecht en…rechtvaardig! Hij accepteert zichzelf met zijn goede en zwakke kanten. Dank voor dit inzicht. Amen

Temina schreef op 31 maart 2020 om 14:11

Wie mij volgt, wandelt niet in de duisternis, ik zie God op de afbeelding met uitnodigende houding, een mensenkind en daartussen een trap die verbindt. De weduwe volhardt in haar recht, ze blijft erin geloven, ze geeft niet op, uiteindelijk wordt er recht gesproken door een slechte rechter. Het Licht zal de Duisternis overwinnen. God volhart keer op keer ons te vergeven en spoort aan om in het licht te wandelen. Heer wees mij genadig en help mij de weg van de weduwe te volgen, amen

Olivia schreef op 31 maart 2020 om 13:21

Twijfel nooit, zelfs geen moment, aan de liefde en vriendschap van Jezus, onze enige Redder, noch aan de liefde voor ons van de hemelse Vader. Wat zou er ons kunnen overkomen met zo’n Vader en zo’n Vriend Jezus, zijn Zoon ? We moeten ons verheugen, en ons vreugde zal blijven duren.

Maria schreef op 31 maart 2020 om 11:05

‘Je zult het leven kennen, en door het leven erkend worden, naar de maat van je dorozichtigheid-dat is de mate van je vermogen om te verdwijnen als doel en alleen maar middel te blijven. ‘
Inspirerende woorden dwarrelen als lichte herfstbladeren in de wind om me heen. Ik ben dankbaar ‘voor de adem die doorgaat, voor de mensen om mij heen, voor weer een dag, de natuur die na een winter steeds opnieuw begint.’
Dankbaar voor het kunnen delen hier tijdens deze retraite, wetende dat zoveel andere mensen ook bezig zijn met deze woorden.

Nellie schreef op 31 maart 2020 om 10:51

“Bidt en u zal gegeven worden,zoekt en gij zult vinden,klopt en u zal open gedaan worden.”! Deze rechter lijkt het zeuren zat en geeft daarom wat de weduwe verlangt.maar doet zo wel wat recht is. Ik bid steeds of ik van harte de mensen die op mijn pad komen , mag dienen en recht doen.Met Jezus als voorbeeld die de voeten van zijn leerlingen waste,ja zelf zijn leven gaf!en daarvoor uit de hemel kwam…..soms wordt er gevraagd 1 uur met Hem te waken…en altijd val ik mezelf zo tegen…..maar ook daarvoor kwam Hij…..en nu is Hij de voorspraak bij de Vader ook voor hen die in deze tijd in de frontlinies staan,in het ziekenhuis maar ook voor ieder in zijn of haar klein hoekje en ik in het mijn zoals het kinderliwd zingt:Jezus zegt dat Hij hier van ons verwacht,dat wij zijn als kaarsjes,brandend in de nacht,en dat ieder kaarsje tot Zijn ere schijn’ jij in jouw klein hoekje, en ik in het mijn! Voor allen sterkte hiermee en sjalom!

Lieve schreef op 31 maart 2020 om 10:08

Die vrouw blijft aandringen. Zij weet dat zij geen recht kan opeisen uit zichzelf. Zij is uitgeleverd aan de goodwill van de rechter. En uiteindelijk zal de rechter recht verschaffen. Is het zo ook niet met mijn gebed? In mijn gebed kan ik niets eisen van de Heer. Daarin ben ik ook uitgeleverd aan zijn goodwill. Maar dikwijls heb ik het uithoudingsvermogen van de vrouw niet in mij. Al te dikwijls geef ik het op. En dan moet ik niet verwonderd zijn dat er niets gebeurt, dat de Heer zich als het ware terugtrekt. Alles in mij vraagt om los te laten: mijn ideeën, mijn willen, mijn ongeduld… en plaats te geven aan vertrouwen, het aan Hem over te laten, zijn tijd af te wachten. Dat is de genade die ik in alle eenvoud vraag. Heer, kom op uw tijd. In uw handen leg ik mijn leven. Amen.

Thea Janssen schreef op 31 maart 2020 om 09:59

Leren inzien dat ook ik blijf aandringen bij God. Blijf vragen. Dat ik dit doe ondanks mijn angst en twijfels. Komt het wel goed? Zeker nu met dit verschrikkelijk virus. Heb ik wel geloof?
Heb ik nu maar ook voor straks geleerd en probeer ik verder te leven volgens Gods wil? En niet alweer ikke, ikke!….

Sylvia schreef op 31 maart 2020 om 09:52

Wat doet mij bidden? Het verlangen om te horen wat God wat tegen mij zegt, mij met Hem te verenigen. Laat mij toch nooit van U gescheiden worden. Zoals de weduwe, volharden, vertrouwen op het goede, ook al is het donker en nog geen spoortje licht. De morgen komt!

John schreef op 31 maart 2020 om 09:24

Waarin ik leer, juist in deze tijden, is me te verlaten op Hoop; Gods Genade over een ‘welvarende wereld’ die zelfgenoegzaam het idee had dat het leven maakbaar is, dat we onoverwinnelijk zijn én superieur. Ik weet het; ik overdrijf, wetende dat velen wél bereid zijn tot eenvoud, oprechtheid, compassie, enz. Ik houd vast aan Geloof en Liefde, ‘wetende’ dat wij o zo kwetsbaar zijn én tevens Groots in de ogen van God. Hij nodigt ons m.i. uit om vanuit rust de wereld met totaal andere ogen te benaderen, ook handelend. Deze correctie is geen straf, maar een liefdevolle wenk, al het menselijk leed ten spijt. Dat doet pijn en zet aan tot wezenlijke meeleven, soms zelfs meelijden. Lieve Heer, sta ons mensen in Godsnaam bij!!!

Christine schreef op 31 maart 2020 om 00:22

Hanneke, mooie tekst van jou ! Hier zit d echte waarheid in.

lieve 2 schreef op 30 maart 2020 om 23:32

Die parabel met die rechter heb ik altijd onaangenaam gevonden. Het zal bij de rechtsspraak op die manier soms wel gebeuren, slordig, overgelaten aan het toeval of eigenbelang. Maar dat we met dat MOTIEF voor ogen tot de Heer zouden bidden, dat Hij verveeld zou worden door ons herhaald gebed en ons daarom verhoren, kan en wil ik niet voorstellen, niet geloven.

Martine schreef op 30 maart 2020 om 22:59

Het mooie aan groeien in gods liefde verander niet alleen mijzelf maar ook diegene die mij dierbaar zijn .Iets van onschatbare waarde voor mijn ziel ..

Temina schreef op 30 maart 2020 om 22:50

De Heer zag dat het goed was, amen. De Maria verschijningen zijn geen toeval, zij roept de mensheid op om terug te keren naar God. De wereld is in de macht van Satan. Wij leven in een onzekere en angstige tijd. Heer wees ons Genadig en ontferm U over ons.

lenie schreef op 30 maart 2020 om 21:52

dank je wel … ! Hanneke 30 maart

Riemke schreef op 30 maart 2020 om 19:55

In deze tijd van het jaar hoor je de vogels weer volop zingen. Ik geniet er elke keer van. Wat is Gods schepping toch mooi. Wij hebben het beheer maar we maken er soms een potje van. Leer ons om zuinig met de schepping om te gaan en haar te bewaren.