Gastenboek

Sylvia schreef op 9 april 2020 om 10:14

De farao laat zijn slaven niet zomaar gaan, maar God roept: “Kom, volg Mij”. We zijn meer dan slaaf van ons ego. Er is meer: een Goddelijke ruimte, waarin we vrij mogen leven, bevrijd van ons eigen vervaardigde juk van status, materie en zelfverheerlijking. Waar we kinderen van God mogen zijn en ons geborgen kunnen voelen in Zijn hand, zodat we in anderen die ons gegeven zijn God zien met al Zijn liefde. Dankbaar dat ik zo mag leven, ondanks struikelen en weer opstaan. Op weg naar het Pasen.

Lieve schreef op 9 april 2020 om 09:43

Stilte, dankbaarheid, hoop… Het Licht schijnt in de duisternis, ook in de duisternis van mijn leven, van ons leven vandaag.

John schreef op 9 april 2020 om 06:47

Dóór het lijden heen; Meelijden met de Heer. Hij gaf Zijn Leven met Zijn Bloed tot Verlossing van de mensheid, mij, jou, een ieder. Deze tijden lijken zinloos, maar zijn ze niet. We lijden weer, als mensheid. In alle bescheidenheid; dat het ons allen
Gegeven is/wordt om het Grootste Geschenk te omarmen; onvoorwaardelijke liefde. Geloven en oefenen in die onbaatzuchtigheid. Dé schitterende Weg om te gaan! Natuurlijk steeds met vallen en opstaan. Daar zijn we mens voor.
Het Wonder van een ‘blijvend Pasen’ ligt dan in het verschiet: Vreugde, Vrede, Vertrouwen, Vrijheid = Verlossing. Halleluja……

Olivia schreef op 9 april 2020 om 00:32

Jezus, die wist dat zijn uur gekomen was om uit deze wereld over te gaan naar de Vader, en die de zijnen in de wereld bemind had gaf hun een bewijs van zijn LIEFDE tot het uiterste toe.
Heer, maak ons trouw in het vieren van de gedachtenis aan uw dood en verrijzenis die Gij bij het laatste avondmaal aan de Kerk hebt toevertrouwd.

Karin schreef op 8 april 2020 om 23:23

Ik hoor,mijn God mijn God waarom heeft U mij verlate n .
Ik zeg Raboenie liefkozend.
Je zegt toch weleens,die is aan zichzelf gestorven.
Ik denk dat er b e doelt wordt Alleen.
Wij hoeven dus niet alleen te sterk ed n omdat God door Gods Zoon en God zelf dit Nooit door hoeven te maken.
Ik vind het onvoorstelbaar en zit dicht bij mijn Raboenie,b ik mijn waarlijk goede vader die met zijn wijsheid en onvoorstelbaar grote liefde mij zo blij maakt.
Ik ben zoo blij dat U altijd bij mij was en altijd zult zijn.u bent die u bent en ik ben blij dat ik met U ben.Ik houd van U.U doet mij groeien en bloeien,ALLEEN U BENT WAARDIG

lieve 2 schreef op 8 april 2020 om 22:25

Beleefde ik de Goede Week en vooral Pasen zo intens dat het mijn leven veranderde?Ik kan niet zo meteen’ja’ zeggen. Als het me aanzette tot een andere richting, een betere bron van kracht… zie ik toch eerder een intens volhouden van de 40daagse vastentijd met een gekozen programma. Pasen zelf werd menig keer een wat teleurgestelde ervaring. Het kon haast niet anders. Ik volgde de Goede week een aantal keren in een abdij of bezinningscentrum, waar ik zo goed mogelijk alles volgde. Meestal in stilte, met mooi verzorgde diensten. Jammer genoeg -voor mij toch- eindigde zo’n week al op Stille Zaterdag … om in de parochie Pasen te kunnen vieren. Sommige aanwezigen waren actief en nodig in hun parochie op Paasdag. Ik kwam dan terecht in een andere sfeer van eitjes en paaskuikentjes. Over de voorbije dagen kon ik toen ook niet vertellen.Men vond dat raar.

luís Weel schreef op 8 april 2020 om 22:11

De tekst van vandaag doet me denken aan een soortgelijke situatie in het evangelie: Maria die aan de voeten van Jezus zat om te luisteren en Martha die het zo druk had met het werk in de keuken en een beroep deed op Jezus om de hulp van haar zus. Jezus zegt dan: Maria heeft het beste deel gekozen en het zal haar niet ontnomen worden
In de corona-tijd denk ik aan een soortgelijke discussie; waar moeten we ons meer zorgen over maken? De materiële welvaart die teloor dreigt te gaan in deze crisis of het welzijn van de kwetsbare mensen en daarom alles op slot gooien. Ik denk dat er eigenlijk veel van de bestaande orde begraven moet worden, want in het huidige bestel lijkt op wereldniveau de armoede alleen maar toe te nemen! Misschien is de geurige balsem die de vrouw uitgiet over de voeten van Jezus vergelijkbaar met de goede zorg van zovelen, die zich met hart en ziel aan de zorg voor anderen wijden in deze moeilijke tijden. We zullen bereid moeten zijn om de “ego”cultuur en materiële welvaart te begraven en ons keren tot de begrafenis van Christus die daarmee bron van leven wordt voor de hele mensheid.

marlo schreef op 8 april 2020 om 19:21

Ik merk dat ik wil weglopen – niet kijken naar Pasen, naar opstanding en licht. Alles lijkt zo zinloos en zo donker in deze tijd. Mensen die alleen sterven, mensen die elkaar niet meer mogen knuffelen, kinderen die niet op bezoek mogen komen ed. Ik wil dit allemaal niet zien maar het is er wel. En Pasen zal er ook zijn – over een paar dagen al. Ik blijf maar hopen dat God ons zal blijven liefhebben en ons niet laat vallen – wat we ook doen of gedaan hebben. Misschien kan Pasen toch het feest van licht worden – ook in eenzaamheid en met verdriet.

Carla schreef op 8 april 2020 om 18:54

Aanvaarden, jezelf aanvaarden.Ketenen los, ik heb lief. Iedere dag een stukje dichter bij U Heer. Heb elkaar lief, geen oordeel, wel meewerken aan wat U behaagt. Moeder van God ontfermt u zich over onze broeders en zusters wereldwijd.

Veerle 1 schreef op 8 april 2020 om 17:55

Jezus is onder ons , dichter dan we durven denken .

jail schreef op 8 april 2020 om 16:49

Laetitia ik kende dit verhaal ook niet, neem dan mijn bijbel en bij Marcus 14:3-9 De tekst is wel niet volledig. Ik herinner mij als kind vertelde ze dat er over zijn voeten dure balsem werd gegoten. Ik heb het altijd begrepen als een daad van liefde voor Jezus. Nooit verder met aandacht gelezen. Jezus zei: ‘Laat haar met rust, waarom vallen jullie haar lastig? Ze heeft iets goeds voor mij gedaan. Armen hebt gij altijd in uw midden en gij kunt weldoen wanneer je maar wilt; maar mij hebt gij niet altijd. 14:8 Zij heeft gedaan wat in haar macht was; zij heeft mijn lichaam op voorhand gezalfd met het oog op de begrafenis.
Heel raar en soms heb ik me geërgerd dat de Bijbelteksten anders zijn dan in mijn bijbel. Mijn oude bijbel is van 1976 vertaling Willebord. Misschien is dit een nieuwe versie en ik weet nog niet of ik dat wel goed vind waarom teksten veranderen. Toch is deze retraite zo goed en ben heel dankbaar voor de mooie teksten.
Dit is mijn gebed ; In het verhaal zeggen ze nog met dat geld van de dure balsem kunnen we vele armen redden. Jezus zegt daar krijgen jullie nog de gelegenheid voor. Maar deze vrouw doet goed. Nee ik proef de daad van de vrouw niet. Ze is vol van Jezus. Ze aanbied hem. Ze wilden hem doden wist deze vrouw dat? Zo ja dan was het een moedig vrouw die tegen de soldaten in durfde handelen.
De realiteit niet uit het oog gaan en er nog iets mooi aan doen. Dit doet de vrouw. Hoe mooi als je het zo bekijkt.

Nellie schreef op 8 april 2020 om 14:33

Waarom zou ik de realiteit van Jezuz’ dood uit de weg gaan.Het geeft ons/mij perspecrief on het leven.de reden waarom ik niet hoef te wanhopen.En ja terugziende op mijn leven zeker verkeerde beslissingen genomen, Dat heb ik alleen maar bij het kruis kunnen brengen en zal dat blijven doen dan alleen kan je steeds weer verder als we steeds weer met Hem opnieuw mogen beginnen met een schone lei.Waar ik noout spijt van heb gehad is dat ik op mijn 21e volmondig belijdenis van het geloof heb afgelegd!en daarmee toegang tot het H.A. heb gekregen.Jezus Uw verzoenend sterven,is het rustpunt van mijn hart.Enja dat soms zwakke geloof wordt herhaaldelijk aangevochten ook door “Spijtsituaties”uit het verleden waar we mee te daelen hebben,ook de Tegenstander is daar goed in.Het enige eat ik kan doen is hem wegsturen en vlichten naar het Kruis….Duizend duizend maal o Heer,zij Udaarvoor dank en eer!
Voor een ieder bij dag en bij nacht:sjalom !

Laetitia van Haren schreef op 8 april 2020 om 14:13

Ik ben altijd een beetje huiverig voor alsmaar verder speuren naar nog meer symboliek op basis van dezelfde teksten. Voor je het weet sla je aan het fantaseren. Ik heb nooit gelezen dat Maria Magdalena Jesus parfumeerde met het oog op zijn naderende dood. Ik heb nergens gelezen dat zij dat aanvoelde. Ik dacht dat de mensen het een verkwisting vonden, en dat Jesus daarom zei. Laat haar toch. Ik ben er maar eenmaal, en de armen zul je altijd hebben om voor te zorgen. En dat vind ik inspiratie genoeg! Want ik ben een alles-kan-minder-om-de-natuur-te-sparen activist, en het is dankzij het verhaal van Maria Magdalena dat ik begrijp dat sommige uitspattingen GOED zijn mogen en moeten.

Carla schreef op 8 april 2020 om 14:08

Jezus nam zijn diepgaande verantwoordelijkheid voor de mens die in nood en twijfel verkeerde. Hij luisterde vol vertrouwen naar het Woord dat Hij ontving. Gaf vergeving en liep met Zijn kruis op de rug Zijn dood tegemoet.Hoe triest kan het zijn, deze verlatenheid.

Agnes schreef op 8 april 2020 om 13:14

Vele oude mensen sterven een eenzame dood door covid19. Dat is een realiteiit van nu. Zij sterven in een bed en nog omringd door mensen als buitenaardse wezens. Geen warme hand, alleen machines. Hoe wreed is dat ! Zij worden opgeteld en in grafieken gestoken zo lijkt het allemaal minder erg. Mensen worden getallen.
Een van mijn zonen vertrouwt erop dat ook deze mensen omringd zijn door engelen en zo door de poort van de dood gaan. Ik weet het niet, ik kan mij alleen hun grote verlatenheid voorstellen.
Weet je ik bid terug mijn paternoster, vijf tientjes weesgegroeten en vijf keer onze vader. Ik ben er wat beschaamd over, het toont zo heel ouderwets en zo kwezelachtig. Het voelt alsof ik zo iets kan doen voor de anderen. Het maakt mijn gemoed ook zachter. Ik zou graag weten wanneer dit gebed ontstaan is ?
Ik voel zo’n groot medelijden met die stervenden van vandaag. Ik voel ook uitgesteld medelijden met Maria de moeder van Jezus het is onmenselijk zo je zoon beschimpt en bespot te zien sterven. En je niet verbergen voor die pijn. Zij verdient alle lof en eer en tevens alle moeders.

Sylvia schreef op 8 april 2020 om 11:12

Heb ik weleens iets verzuimd waarvan ik later spijt had? Deze vraag sloeg in als een bliksemslag. Plotsklaps schoot het mij te binnen. Ik heb meer dan 40 jaar geleden iets verzuimd waarvan nu mijn tranen overvloedig stromen. In de jaren daarna heb ik getracht dit goed te maken. God vergeef mij. Heer ontferm U. Ik dank U in het besef dat zoveel in mijn leven er zomaar is. U heeft het mij toch gegeven. Ik koester het, denk erover na en bewaar alles in mijn hart.

Antonia schreef op 8 april 2020 om 10:50

De vrouw zag wat de anderen niet zagen…dat Jezus moest sterven. Ik vermoed dat ik eerder bij de anderen zou horen….dat ik het verspilling zou vinden omdat ook ik het niet zou (willen) zien. We willen graag het goede in het leven en niet het lijden. Ook de leerlingen gingen er van uit dat Jezus de Messias was…dan moet Hij natuurlijk niet sterven, ten onder gaan. Wat is dit ontzettend moeilijk; het lijden aanvaarden dat ook bij het leven hoort. Etty Hillesum schrijft hierover: “Door z’n eigen zwaktes en ontoereikendheden te leren kennen en te aanvaarden, vergroot men zijn kracht”. Dan kun jij, door jezelf heen er zonder oordeel zijn voor anderen. Dank voor dit inzicht.

Lieve schreef op 8 april 2020 om 10:37

Jezus’ dood op het kruis vandaag. In gedachten ga ik naar familieleden, vrienden en gemeenschappen, ook mensen in oorlog, waarmee ik diep verbonden ben. Hun leed raakt mij vandaag nog meer dan anders en leg het in de handen van de Heer. Meer kan ik niet doen. Zoals Maria en Johannes aan de voet van het kruis, wil ik hen biddend nabij zijn, hun leed in mij opnemen en de fysische pijn die ik voor het ogenblik heb, in overgave aanbieden, en zoals Jezus niet klagen maar zorgend denken aan hen. Heer, vergeef wat ik in het verleden verzuimd heb, en dan denk ik vooral aan die zorgende nabijheid toen ik daar de kans toe had. Dank Heer, uw liefde bedekt een menigte zonden. Amen.

Maria schreef op 8 april 2020 om 09:46

Heb ik wel eens iets verzuimd waarvan ik later spijt had?
Zeker, het is net zo erg om iets wel te doen of te zeggen dan om iets niet te doen of te zeggen. Vroeger als kind dacht ik dan…ik doe/zeg toch niets verkeerds en hield mijn mond stijf dicht of deed niets meer. Zo werkt het niet zeg ik nu glimlachend, het gaat erom vanuit mijn hart die verantwoording te nemen die nodig is gezien de situatie. Oefening baart kunst.

Olivia schreef op 8 april 2020 om 00:21

Moge de crisis waarin onze wereld zich nu bevindt voor gans de mensheid en ieder afzonderlijk een gelegenheid zijn om terug te keren naar het plan van de liede van God, Vader en Schepper, door Jezus Christus, die geleden heeft en de Kruisdood voor ons gestorven is, met de kracht van de Heilige Geest. Mogen allen doorheen lijden en sterven uiteindelijk delen in de onpeilbare vreugde van de Verrijzenis.

Temina schreef op 7 april 2020 om 22:58

Droefheid en eenzaamheid ieder mensenkind heeft hiermee te dealen, dat Jezus deze emoties ook had, sta ik eerlijk gezegd niet vaak bij stil, als ik er over nadenk dan kan het voor mij een troost betekenen.. Niet wegkijken, heb ik ervaring mee, lastig, toch kies ik hier bewust voor. Niet mijn wil maar u wil geschiede, kan ik dat nazeggen, dat is een moeilijke, weet ik even geen antwoord op, Gods wegen zijn ondoorgrondelijk, mooie uitdaging om daar eens goed over te mijmeren.

Hanneke schreef op 7 april 2020 om 22:20

Overigens heeft ISIS in Syrië in 2014 nog mensen gekruisigd. Omdat ze niet de ‘juiste’ Moslim lijn volgde.
Uit hun dood zal geen nieuwe godsdienst ontstaan.Hoe weerzinwekkend hun sterven ook was.
‘

Hanneke schreef op 7 april 2020 om 21:58

Rare vraag, die voor morgen. Iederéén heeft toch wel eens iets gedaan ,of nagelaten, waarvan hij spijt heeft ? Wonderlijk is veel meer dat die vrouw áánvoelde wat te gebeuren stond . Nog voordat Jezus bad “Laat deze beker aan mij voorbij gaan, maar Uwe wil geschiede ..” Jezus was bang … en terecht. Het is geen lolletje de marteldood te moeten sterven aan een kruis.
Z’n eerste volgelingen vluchtten wèg, En gelukkig maar , want anders hadden wij nooit iets over de verhalen die Hij vertelde toen Hij lééfde gehoord. En de eerste Christenen, in Rome, hadden de Ichthus, de vís als symbool. Ik denk omdat Jezus na de beroemde Bergrede , met honderden toehoorders, hen liet voeden met maar zes vissen en zes broden. Ze waren meer bezig met wat Hij vertelde en vóórgeleefd had, dan met zijn dood. Dát kunnen we tenminste proberen na te leven.
Maar ja, er liepen wel meer predikers in die tijd rond in Israël. Alleen : Jezus werd te gevaarlijk voor de machthebbers. Dus ze vermoordden hem op de meest vernederende manier. Tussen moordenaars aan een kruis. ‘k Had liever nog steeds de VIS als symbool gehad . Voelt minder schuldig ….

luís Weel schreef op 7 april 2020 om 20:58

Wat een contrast! Jezus, die zich bewust is van wat er gaat gebeuren en in doodsangst is. Tegelijkertijd zijn overgave in gebed aan de wil van zijn Vader…De leerlingen, slapend. Het dringt nog niet tot hen door wat voor verschrikkelijks Jezus te wachten staat. Misschien vielen ze wel in slaap omdat ze eigenlijk niet wisten hoe je moet bidden. Dat laatste is zo vaak gebeurd met mezelf, wanneer tijdens de gebedstijd mijn gedachten zo gemakkelijk afdwaalden naar dingen die niets met gebed te maken hadden.
Mijn leven lang worstel ik al met de vraag: kan ik uit de grond van mijn hart met Jezus meebidden, in angst en pijn: “Uw wil geschiede op aarde en in de hemel…” Het gaat mijn krachten te boven. Ik voel me maar al te vaak een slapende leerling die het allemaal wegwuift, niet wil geloven wat er te gebeuren staat en misschien als een struisvogel zijn kop in het zand steekt om het echte lijden te ontvluchten….En toch ben ik en blijf ik dankbaar dat ik dichtbij Hem in slaap gevallen ben en vertrouw erop dat Hij mij wakker maakt als het uur gekomen is en gaat zeggen: Sta op….

lieve 2 schreef op 7 april 2020 om 20:19

Heb ik dikwijls verzuimd iets te doen? Spontaan denk ik: ja. Door gebrek aan interesse, door luiheid of vergetelheid. Soms ook bewust en na keuze. In kleine, dagelijkse dingen , maar ook in belangrijke. Dat besef ik. Maar het rare is dat ik in mijn herinnering niet meteen voorbeelden daarvan kan vinden. Ik heb die blijkbaar weggestopt. De moeite waard om daar wat dieper op in te gaan.

Carla schreef op 7 april 2020 om 19:08

Waak voor het leven. Dat is een diepgaande verantwoordelijkheid, dat gepaard gaat met dankbaarheid en liefde voor het Leven. Een zegening voor velen, zo ook voor mij op tijd en plaats.

Carla schreef op 7 april 2020 om 13:02

Zien wat is, de stilte in.Wat is Uw wil? Naar vermogen kan ik handelen en hoef me niet te overvragen.Jesus vol liefde ging Zijn weg.Een groot voorbeeld tijdens de kracht van zijn leven.

Maria schreef op 7 april 2020 om 11:23

Niet wegkijken of weglopen maar erbij blijven, kome wat komt; hoe is dat voor mij? Heb ik daar ervaring mee? Niet mijn wil, maar uw wil geschiede…zit hier voor mij ook nog aan vast. Een heftige. mag ik dan geen eigen wil hebben? Dat raakt aan oude trauma’s. Daar doorheen voelen en ervaren dat overgave aan het leven, aan je zielsbestemming uiteindelijk tot vrede in mezelf leidt…Daar raak ik wel regelmatig ook weer ver vanaf. Niet wegkijken dus van wat er om me heen en in mij gebeurt, maar erbij blijven…dat is de kunst.

Agnes schreef op 7 april 2020 om 11:14

maria kon haar zoon niet beschermen in zijn droefheid en eenzaamheid. Een moeder of vader kunnen hun kinderen niet beschermen voor het leven. Ieder moet zijn weg gaan. Dat inzicht is pijnlijk.
Ik leef met Jezus zijn moeder mee. Waarom moest Hij die weg kiezen, ge ziet wat er van komt. Hij wordt nog vermoord . Arme moeder die dat moet doorstaan ! De stad in rep en roer Jezus toch waarom ? Een opstandige zoon, een rebel, een eigenzinnige zoon die zijn opdracht volgde, een heilige zoon en ik zijn moeder ? Waarom ik? Waarom verscheur je mijn hart van verdriet terwijl ik je niet kan helpen ?
Zonen loslaten steeds weer en opnieuw een hartverscheurende daad. Steeds weer een opdracht.

Nellie schreef op 7 april 2020 om 10:42

Soms is dat waken er heel letterlijk en dan wil je alleen maar slapen.En soms val ik al biddend in slaap.Ben als protestant helemaal niet opgevoed met vasten maar wel met een sobere leefstijl sowiso..In deze week proberen we al een aantal jaren geen t.v
te kijken geen wijn te drinken bij de maaltijd niet te snoepen maar als er dan een verjaardag valt in die week ben ik haast opgelucht.Hebben we in deze tijd geen last van…kun je dan niet 1 uur met mij waken?uit Liefde voor Mij!? Belijd het aan de Heer dat ik het heel lastig vind.Tegelijkertijd weet ik dat ik mijn behoud niet meer hoef te verdienen.Dat IS al gebeurd door Hem!Soli Deo Gloria!Voel heel erg de drang m.n scilderwerkje met korenschoven af te maken, vorige week al verder gekomen,nu helemaal daar die schoven ook in de psalm voorkomen waar ik laatst mee wakker werd.Als getuigenis voor degene die het zien,als herinnering aan deze mooie retraite als eer aan Hem!Uw wil geschiede weer leren beamen in deze tijd van ziekten en rouw in de wereld.Maranatha !en voor als Hij vertoeft: vandaag sjalom voor jullie allen!

Luc schreef op 7 april 2020 om 10:39

In mijn tuîn staat een olijfboom, 5 jaar geleden geplant na het overlijden van mijn vrouw, die met haar chemokuren en bestralingen ook vaak bedroefd in de hof van olijven was. Met Palmzondag, bij gebrek aan palmtakken, heb ik takjes van mijn olijfboom geplukt, ze gezegend en op mijn kruisbeelden geplaatst, zo heeft de “heilige week” voor mij toch iets heilig en verbonden met mijn lieverd in de zielewereld.

Mia schreef op 7 april 2020 om 10:37

Niet weglopen, erbij blijven…ik hoor de woorden van Petrus:” Ik ken die Man niet:” Persoonlijk geloof ik dat Petrus hier geen onwaarheid spreekt. Hij kent Jezus echt niet. Jezus..de zo Andere, niet te begrijpen, na te volgen Messias, wie kent Hem? Nooit zal ik het wondere feit verstaan, Jezus die Mens wou zijn, om heel de weg naar het kruis te gaan, lijdend mijn angst en pijn…..
Hij kent ons!!! De omgekeerde wereld.:” is er ruimte voor Mij, mensenkind……….mogen wij elkaar leren ont – dekken:” Van harte zeg ik ja, Heer Jezus.

Sylvia schreef op 7 april 2020 om 10:27

Als het tot mij doordringt wat er aan de hand is, dan kijk ik niet weg, maar aan. Ik probeer niet op de zaken vooruit te lopen, want dan wordt het erger. Als het moment van handelen daar is, dan doe ik naar beste kunnen wat er gedaan moet worden. Ik voeg mijn lijden bij dat van Christus, dat geeft troost. Het niet omzien naar, het zich bedroefd en onbegrepen voelen, herken ik. Maar, met mijn gevoelens van wanhoop en moedeloosheid stel ik mijn vertrouwen in U. Laat het geschieden naar Uw wil, laat mij Uw paden gaan. Heel veel later, wordt het duidelijk, waarom het gegaan is zoals het is gegaan. God was er al die tijd.

Lieve schreef op 7 april 2020 om 09:55

Droefheid en eenzaamheid van Jezus in zovele mensen vandaag. Ik voel mijn onmacht en bid: God, kom ons ter hulp, Haast u ons te helpen! Het heeft ook mij ooit diep getroffen en toen was er maar één gebed: “Doe met mij wat Gij wilt” In naam van zovelen bid ik dat nu in de hoop dat ook zij het licht van Pasen mogen ervaren. Samen met hen ga ik de weg naar Pasen…

Madeleine schreef op 7 april 2020 om 09:54

De droefheid en eenzaamheid van Jezus is voor mij de droefheid en eenzaamheid van alle mensen en van alle tijden. Jezus heeft ons aller droefheid en eenzaamheid gedragen. Al wat een mens maar kan meemaken heeft Hij in zijn lichaam meegemaakt. Jezus zoet ,het was voor mij ,dat Gij werd aan ’t kruis geklonken….Hoe zal ik U ooit naar waarde kunnen danken….Schep in mij een dankbaar dankend hart.

John schreef op 7 april 2020 om 07:40

Meeleven en meelijden in Uw droefenis, roept de tekst bij mij op.
Wij mensen zijn kwetsbaar. Onze Heil ligt bij de Heer. Nederig
en Groots tegelijk.
Volmondig JA:”Uw Wil geschiede”. Ons laten leiden.
Van lijden naar leiden. Van Goede Vrijdag naar Pasen. Halleluja.
Gezegende dagen voor een ieder, zusters en broeders!!!

Olivia schreef op 7 april 2020 om 01:51

Zondag hebben vele mensen , via verschillende kanalen, samen Palmzondag gevierd: Jezus blijde intrede in Jerusalem. Ook wij konden, symbolisch, op onze beurt de ‘ Mantel van ons hart’ voor de voeten van Jezus leggen. Een symbool dat we de ganse Goede week kunnen meedragen. Tegelijkertijd kunnen we in alle eerbied ons hart openen, om daar Jezus zijn intrede te laten doen…. Daar waar ieder zijn diepste geheimen beschermd, samen met de vreugde en de pijn van elke dag…. juist daar wil Jezus wonen, met Zijn Liefde….Als we spreken over liefde, dan komt men vroeg of laat altijd bij Jezus terecht….Want Hijzelf was gewoon: één en al liefde….Met deze liefde wil Hij ons nabij zijn: In tijden wanneer we in een wanhoopsstilte geraken en het niet meer zien zitten….In tijden dat we niet begrepen werden….In tijden dat we de weg van waarheid hebben ontlopen….In die duisternis ontfermt Hij zich over ons en brengt ons het licht van de genade….Jezus weg naar Jerusalem was bezaaid met vernedering, ontgoocheling, droefheid en uiteindelijk beschimping….Die weg wil Hij ons besparen, omdat Hij “De laatste veiligheid” in ons leven is.

Veerle 1 schreef op 6 april 2020 om 23:54

Vader ,
Ik vraag U om vergiffenis en om te waken over mijn doen en laten . Vandaag was ik in de gelegenheid om na te denken over Jezus ‘ droefheid en eenzaamheid . Omwille van het feit dat ik tijdelijk werkloos ben , heb ik nu meer tijd om stil te staan bij het dagelijks Evangelie en de Eucharistie , dat ik volg op radio Maria . In deze dagen is dat een geschenk uit de hemel ! Of ik me zou kunnen verplaatsen in Jezus toen zijn stervensuur genaderd was ? Ben ik wel goed geplaatst om te voelen wat Jezus voelde ? Dat kan ik niet , dat gaat mijn verstand te boven . Elk jaar wanneer we de Kruisweg herdenken , voel ik droefheid en onmacht . Alsof het beelden oproept van feiten die zich vandaag ook voordoen , hier en elders . Maar wie gelooft leert ook overwinnen . ” Wees niet bang .” – zegt Hij , aan wie op Hem zijn vertrouwen stelt , aan wie we alles mogen afgeven , opdat we ons telkens opnieuw zouden willen richten naar Wie ons is voorgegaan .

Karin schreef op 6 april 2020 om 21:38

De tegenstellingen zijn in mijn leven op dit moment enorm.twee mensen die het niet meer zien zitten en ergens door mensen gevonden worden,totaal in de war.een vrouw met terminale kanker.een zusje in paniek op de IC.
Wat er gebeurt met mensen is erg,maar het ergste is dat er geen verbinding is.Het hoeft niet in eenzaamheid lijden,maak je dierbaren deelgenoot,maak God deelgenoot.
Laat in Godsnaam mij toe,praat met me.
Zo voelt God zich denk ik heel vaak.Ik snap niet hoe hij het kan a accepteren zonder zijn liefde terug te trekken,zonder verbitterd te raken,zonder moedeloosheid,zonder…….
God geef mij uw draagkracht om ook al wil de ander mij niet liefhebben,laat mij blijven liefhebben en laat mij vol goede moed mijn werken.voor U doen
Lieve God,lieve Jezus Dank U voor Uw Grootse Voorbeeld op elk denkbaar menselijk gebied.
ONZE VADER…………………………..WAAK OVER MIJ VANNACHT WANT IK BEN BANG,WANT VAN U IS DE KRACHT EN DE HEERLIJKHEID,
AMEN

Roos schreef op 6 april 2020 om 21:00

Dit vond ik een moeilijke meditatie. Wij mensen lijken op God en dan de vraag wat zegt dat over God…Het roept bij mij de gedachte op dat alle tegenstijdigheden van de mens( goed-kwaad, haat-liefde enz..) in God opgaan, dat alle categorieën overstegen worden…Ook met het beeld van de mens als middelpunt en “heerser” over andere schepselen, heb ik moeite…

luís Weel schreef op 6 april 2020 om 20:17

Gefeliciteerd Termina, met kleinkind Elisa: de naam van de profeet “Elisa oftewel Eliseüs”. De naam betekent: God is redding. Moge hij-zij(?) teken zijn dat ons aller redding nabij is, al moeten we daarvoor maar al te vaak door donkere dalen. Als God ons schept naar zijn beeld en gelijkenis: man-vrouw, betekent dat ook dat God man en vrouw, bron van alle vruchtbaarheid, tegelijk is. Groot is zijn vertrouwen in ons mensen om goed voor al het geschapene te zorgen. Moge juist de ervaring van het duister in het leven ons opwekken om door Hem en met Hem en in Hem te leven en te zijn.

lieve 2 schreef op 6 april 2020 om 18:01

We zijn door Hem geschapen naar zijn evenbeeld, man en vrouw…Dan zijn ook zijn gevoelens in ons verwekt, tot leven ontvonkt. Die woorden zeggen ons iets over de manier waarop we met de Heer ook in woorden moeten omgaan, over onze manier om met Hem te praten. Hij is geen onbekende, we weten dat er een weerklank zal zijn in zijn antwoord. Maar we moeten dieper luisteren naar wat hij in dat antwoord zegt..

Olivia schreef op 6 april 2020 om 15:17

Moge wij in deze goede week vol eerbied en liefde meegaan met Jezus, op zijn laatste tocht waar Hij voor ons om onze zonden gestorven is. Zijn liefde tot het uiterste ! Alle lof en eer komt U toe Heer Jezus

Temina schreef op 6 april 2020 om 14:22

De mens wordt beeld van God door medeschepper en behoeder te zijn, door te doen zoals God doet. In verantwoordelijkheid en dienstbaarheid waken voor Het leven. Ik probeer in Jezus voetspoeren te treden, hoe meer ik hierin groei, des te meer het besef dat ik struikel, het zij zo, God is een God van vergeving, keer op keer, ik ga gewoon door op de ingeslagen weg. Heer ontferm u over mij.

Maria schreef op 6 april 2020 om 14:15

bevrijding naast verraad, verlatenheid naast omzien naar, doodsnood naast overgave…
Dat woordje …naast…dat is een bevrijding. Niet tegenover elkaar of het een na het ander, maar naast elkaar…tegelijkertijd dus. Dat is hoopvol!

Luc schreef op 6 april 2020 om 11:42

Heb het iets moeilijk met de benaming “Goede Week”. Wat we in die week gedenken is, met uitzondering van Pasen, verre van rooskleurig. In het Latijn (Hebdomas Sancta), Frans (Semaine Sainte), Italiaans (Settimana Sancta), Spaans (Semana Sancta) en Portugees heeft men het steeds over iets Heilig, dat is de kern van de vieringen van de “Heilige Week”!

Nellie schreef op 6 april 2020 om 11:33

Psalm 8 zegt over de mens:Toch hebt U hem weinig minder gemaakt dan de engelen en hem met eer en glorie gekroond!U doet ons heersen over de werken van Uw handen, U hebt alles onder zijn voeten gelgd.Wat hebben wij/ik er dan een potje van gemaakt.En wat was het nodig dat Jezus kwam en ons vergeving wil schenken! Dit is moeilijk te comminiceren in een wereld waar iedereen alles zelf wil doen niet afhankelijk wil zijn van Genade.Help ons te rusten in Uw genade er hoeft niets meer van ons bij!Dan mogen wij Hem aanbidden en onze dankbaarheid tonen in hoe wij omgaan met elkaar en de schepping! HELP ons Heer!Uit de mond van klein (e)kinderen en zuigelingen hebt U een sterk fundament gelegd. Help ons in onze taak als opa’s en oma’s op dat fundament door te bouwen en te zaaien ook d.m.v.gebed.voor vandaag sjalom!aan een ieder!

Nellie schreef op 6 april 2020 om 11:17

Psalm 8 zegt over de mens:Toch hebt U hem weinig minder gemaakt dan de engelen en hem met eer en glorie gekroond!U doet ons heersen over de werken van Uw handen, U hebt alles onder zijn voeten gelgd.Wat hebben wij/ik er dan een potje van gemaakt.En wat was het nodig dat Jezus kwam en ons vergeving wil schenken! Dit is moeilijk te comminiceren in een wereld waar iedereen alles zelf wil doen niet afhankelijk wil zijn van Genade.Help ons te rusten in Uw genade er hoeft niets meer van ons bij!Dan mogen wij Hem aanbidden en onze dankbaarheid tonen in hoe wij omgaan met elkaar en de schepping! HELP ons Heer!Uit de mond van klein (e)kinderen en zuigelingen hebt U een sterk fundament gelegd. Helpbons in onze taak als opa’s en oma’s op dat fundament door te bouwen en te zaaien ook d.m.v.gebed.

Wiske schreef op 6 april 2020 om 10:22

Wat zou er met mij – met ons – gebeuren,
als ik – als wij – in elke mens die we ontmoeten,
hoe ambetant die ook is,
een stukje van God zouden ontdekken.
Iedereen is toch geschapen naar zijn beeld!

Lieve schreef op 6 april 2020 om 09:55

Lijken op God, onvoorwaardelijke liefde. “Kom, liefde, kom…. zoen mij zoen dat ik zie” zong Herman van Veen. Zien wat moet gedaan worden. God, kom mij ter hulp, Heer, haast u mij te helpen….