Gastenboek

Bea schreef op 1 december 2020 om 11:08

Zien wat God ziet. Door de zorgen en lasten die mensen meedragen kijken naar wie iemand werkelijk is. Het Licht dat hoop geeft en straalt: God heeft alles onder controle. De mens is mooi zoals hij is. Wie ben ik? Waar gebruikt God mij? Ik ben zoekende. Ik verlang ernaar om anderen door de ogen van God te zien en aan anderen te laten zien.

Hilda schreef op 1 december 2020 om 11:06

Mijn hart is vreugdevol, ik ontvang het goede nieuws. Met Jezus zijn leerlingen kijk ik en zie het goede. Maria is dat nu ook in deze tijd. En met Maria draag ik deze blijdschap nu in mijn hart. Wat ik voel hoop ik dan nu ook uit te stralen.

Truus schreef op 1 december 2020 om 10:53

Naar U gaat mijn verlangen Heer. Het raakt me diep. Want dat is ook zo, zeker in deze nare tijd.

Machteld Stassijns schreef op 1 december 2020 om 10:38

Op de vraag “Waar wil je dat Jezus je van geneest?” kan ik antwoorden, “Van angst”. Angst is mijn constante gezel en het heeft gemaakt dat ik bindingsangst had. Ik heb mijn grote liefde laten gaan. Er is zo veel dat ik niet gedaan heb in mijn leven uit angst, maar er is ook veel dat ik wel gedaan heb ondanks die angst. Dat te zien is genade en genezing. Ik heb zeven jaar in Canada gewoond en één jaar in Turkije. Niet iedereen durft dat. God laat me toe mijn onvolkomenheden te zien met dapperheid, maar zonder er wanhopig van te worden. Hij laat mij immers ook de dingen zien die ik verwezenlijkt heb ondanks de angst.

Peter schreef op 1 december 2020 om 09:49

In de drukte van het bestaan leveren de eerste ervaringen met deze adventsretraite al meteen effect op. Niet dat het mij daarom te doen was, maar ik ervaar het wel als een kado. God is goed!

Gerda schreef op 1 december 2020 om 09:38

Heer, leer mij doen wat Jezus deed in simpele dagelijkse dingen. Dat ik vandaag liefdevol naar de ander kan kijken. Dat ik mooie dingen tegen de ander zeg. Dat ik iemand uitnodig aan mijn tafel. Dank u voor dit inzicht vandaag. Amen

Frans Carsau schreef op 1 december 2020 om 08:25

Gelukkig zijn er vaste gebeden: bv. het Onze Vader.
Ik sta even stil bij : “Vergeef ons onze schulden zoals wij vergeven aan onze schuldenaren!”
Deden we dat maar : Al de oorlogen doofden uit, misschien kunnen we ze zo zelfs voorkomen !
Vrede op aarde aan de mensen van goede wil !

Hugo schreef op 1 december 2020 om 07:41

Vandaag is de feestmaand begonnen, anders dan andere jaren, meer ingetogen, met ingehouden adem, rustiger. We denken meer na door de crisis, zal het wel allemaal goedkomen ? Het zal bij Kerstmis stiller zijn door de maatregelen, maar dat is misschien wel goed. Dichter bij God, dichter bij het Kind in de kribbe, veel stiller dan gewoonlijk, misschien hebben we dat allemaal wel nodig. Hopelijk wordt het een mooie kerst, anders dan anders, gewoon mooier !

Lucia schreef op 1 december 2020 om 07:05

Door de Almacht van Onze God en ZIJN Volmaaktheid durf ik tot hem te komen
en te vragen om Mij te helpen in mijn tekortkomingen. Ja , die heb ik en zou die graag
opgeruimd zien voordat ik op deze bijzondere manier , in dit bijzonder jaar Kerstmis
te vieren. Hoewel het voor mij wel elke dag Kerstmis is, vraag ik Heer Jezus , kom !

Christianne schreef op 1 december 2020 om 06:40

‘ wat in mij heeft genezing nodig? ‘ Hoe treffend is deze vraag voor mij letterlijk? Afgelopen nacht door keelpijn en zware verkoudheid slecht geslapen en de coronatest aangevraagd. Dus letterlijk had ik genezing nodig? Maar zeker ook figuurlijk,
‘geestelijkee ‘ genezing. Van mijn onrust, van mijn onhebbelijkheden , van mijn perfectionisme, etc. En dan lees ik bij de Citaten van Thomas Halik, dat God liefhebben ook betekent het lot accepteren, ook daar waar het niet aan onze plannen en verwachtingen voldoet. Treffend, en zo zeer nodig om me er aan te spiegelen.

micheline schreef op 1 december 2020 om 05:35

Mijn verlangen gaat naar God uit maar ik denk dat ik het volle bezit van God maar ga bereiken in het leven na de dood. Dan pas zal ik bij God zijn, Hem ten volle kunnen aanschouwen en volledig kunnen delen in het goddelijke leven. God blijft nu voor mij een Mysterie dat zich dan pas zal onthullen. Het ‘gelukkig leven’ valt daarom samen met het ‘eeuwig leven’. Hier op aarde bestaat ons geluk in het verlangen naar God, en in de hemel het aanschouwen van God. Sint Augustus zegt iets heel mooi : “Dit is nu het gelukkige leven: zich verheugen naar U, uit U en omwille van U: dat is het en niets anders. Wie echter menen dat het iets anders is, zijn op een andere vreugde uit en niet op die ene ware.”

Inge Adam schreef op 30 november 2020 om 22:43

Gelovend in genezing voel ik mij omhoog getrokken, mijn kwetsbaarheid geborgen, mijn onvermogen omgeschakeld tot vertrouwen, mijn falen achtergelaten: groter worden.

Cilia schreef op 30 november 2020 om 22:07

Ik voel onrust in mijn hart, na een derde overlijden in ons gezin op tien maanden. Het maakt me verdrietig, ook al geloof ik sterk in de Verrijzenis
Er is een verlangen en de liturgische teksten roept op om waakzaamheid.
De covid 19 roept ons al een jaar op om steeds waakzaam te zijn. Je weet niet wat, waar wanneer en hoe het virus komt.
Dit leert me de waakzaamheid van de Heer die komt op een uur dat je het niet verwacht. Eén groot verschil is wel; Hij brengt Licht en genezing mee. Ik zie krachtig daar naar uit. Ik dank Maria die door haar ‘JAWOORD’ het verlossingsmysterie mogelijk maakt

Hilda schreef op 30 november 2020 om 21:31

De oneindige grootheid van God de vader die mij tot zich neemt. Jezus Christus, een glorievolle lichtende stralende verschijning die tot mij komt en luistert. Hij geeft mij de kracht waarom ik vraag om in zijn voetsporen de in nood verkerende medemens genadevol tegemoet te mogen treden.

Bart schreef op 30 november 2020 om 20:58

Goede Vader, ik dank u voor de mooie dingen welke ik vandaag gedaan ontvangen en doorgegeven heb. Ik heb meer vrede en verzoening en openheid gebracht tussen mensen, omdat ik verlang dat de mensen het goed met elkaar hebben en elkaar ook elkaar verstaan. Vriendschap en liefde voor elkaar zijn toch zulke belangrijke zaken in het leven en dat te laten zien en te doen groeien. Mijn familie heeft weer aan mij gedacht.vMijn geluk en dankbaarheid zijn daardoor weer gegroeid alsook onze banden ondanks mijn verblijf in een woonzorg-centrum en mijn familie niet kan komen vanwege verblijf in buitenland en toch denken ze aan mij en dat helpt om me op te doen staan en verder te gaan vol verlangen naar U. Amen.!

vic Hendrickx schreef op 30 november 2020 om 20:38

Heel dankbaar dit alles, deze bezinningsmomenten met de uitspraken van Jezus, dagelijks en begeleid te mogen aanschouwen en te overwegen.
Gewoon luisteren en kijken vol bewondering en verwondering, brengt rust en vrede én liefde in jouw leven, jouw leefwereld.

Magda schreef op 30 november 2020 om 19:47

Deze meditatie begon anders dan de vorige. Er was onrust diep in mij. Ik was er niet klaar voor om mijn God te ontmoeten.
Zachte muziek bracht me uiteindelijk rust.
Bij het zien van het beeld van vandaag had ik een heftige reactie. Ik zag en keek en keek steeds verder in dat Licht in de verte. Mijn hart maakte een sprongetje, tranen rolden over mijn wangen, van ontroering… Want daar was U, mijn Heer.
Ik ben een hele poos bij U gebleven, in zalige stilte, allesomvattende Liefde, woordenloos…

Met de teksten van vandaag heb ik weinig gedaan. Maar dat hoefde ook niet.
Zo dankbaar voor dit alles!

John schreef op 30 november 2020 om 18:21

Ogen die kijken, maar niet zien; ik kijk nog te vaak en daarbij is mijn hoofd aan het werk. Als ik echt KIJK ervaar ik in beelden en gevoel door de vensters van mijn hart, daar waar ik God ervaar. Dáár te blijven, in Stilte, gebed en eerbiedig, is de Roep
die ik ‘hoor’ voor de tijd tot aan Kerstmis…….Om te beginnen………….
Lieve God, DANK U wel voor zoveel goeds, zoveel beminnelijks, zoveel ZICHT. Laat mij het in dienst van U stellen, Vader, Zoon en Heilige Geest. En laat het (mij) delen met mede-mensen; Zicht IS Licht. Uw Licht is komende. Halleluja. Amen………..

Kees schreef op 30 november 2020 om 16:24

Sinds een Alpha cursus verleden jaar verdiep ik mij in mijn katholieke verleden. Voortdurend word ik geconfronteerd met iets dat mij leidt. Zo’n 30 jaar geleden maakte ik kennis met de protestantse liedtekst: “Wat de toekomst brenge moge ons geleid des Heren hand” Bidden vind ik moeilijk. Op deze voor mij Off-day , prees de VPRO-gids de Franse speelfilm : La prière , uit 2018 aan. Vol bewondering heb ik deze film bekeken en beschouw hem, na het zien, als mijn gebed voor deze dag. Iets heeft mij naar deze beleving geleid.

Gertruida schreef op 30 november 2020 om 16:17

Ik toon mijn wonden: God niet op de eerste plaats zetten, Boosheid, Verdriet, Machteloosheid, Gekwetst Ego.
En wacht op zijn woord “ Mens zijn naar Gods beeld, is willen deelhebben aan de onmacht van een ander, opeens zag ik het!!!!!! God wees mij genadig en toon mij mijn kleinheid, zodat gevoelens van Leven: Liefde, Vergeven, Rust, Acceptatie en Dankbaarheid de overhand weer gaan hebben. Afgelopen weken waren moeilijk Heer wees mij genadig U kent mijn Hart. God is nabij en deelt in mijn onmacht, amen

Olivia schreef op 30 november 2020 om 16:04

Heer, onze God, wek in ons de bereidheid om klaar te staan voor de komst van Christus. Laat uw zoon, wanneer Hij komt en aanklopt, ons waakzaam vinden in gebed, vol vreugde U lovend.

luís Weel schreef op 30 november 2020 om 12:30

De tekening roept iets bij mij wakker uit een lied: “De bladren zijn oud en ze prevelen zacht, hoe heerlijk zij waren in lentepracht, toen allen hun knoppen ontsproten. Hoe stil, tegen het purperen avondrood. De lindeboom droomde van bloesemgeur en vogels hun avondlied floten. Maar het goede getijde is lang weer voorbijde: de winter, de winter is heel nabij.”
Nee, geen heimwee naar het verleden maar kijken naar een toekomst waarin heden en verleden tot voltooiing komen. Niet zozeer door onszelf maar meer doordat iemand met liefde op ons toeziet en ons zijn eigen zoon gaf die tot in de dood met ons meegeleefd heeft om ons en onze armetierigheid te dragen en tot de genade van het leven te brengen, nu en tot in de eeuwen der eeuwen. “Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw: de hemel en de aarde.

Nellie schreef op 30 november 2020 om 11:31

Mijn protestante bijbelpodcast ging over de gelijkenis van de talenten.Zijn er ook die ik begraven heb? Genees mij Heer in gevoelens van onvermogen, eenzaamheid, ondanks het hebben van man kids en kl.kids.Leer mij meer en meer te vertrouwen op dat Uw genade voor mij genoeg is en dat Uw kracht in zwakheid wordt volbracht.En dat Uw aanwezigheid in mijn leven voor mij genoeg zal zijn…En ik bidt om niet te hoeven wachten tot kerst dat U komt maar dat allen nu al vervuld mogen worden van Uw aanwezigheid door de H.Gesst!

Marian schreef op 30 november 2020 om 11:26

Tranen bij het lezen van de citaten en gebedsinpuls. Vanwege de schoonheid, zorgvuldigheid en diepte van levend Woord & het verbinden van licht en donker. “…verlangen als inhoud het mysterie dat ons met Kerstmis meer nabij komt dan ooit,..dat wat groter is dan AL ons zijn en toch in machteloze kwetsbaarheid wil leven en sterven als een van ons?” deel van ons dat met ons gaat, ons omvormt. Deze periode bewust willen beleven. Dat hij mijn nieren proeft, mij begeleide naar “een rijp en trouw “Ja” tegen het leven”.. Een worden en een zijn, met vallen en opstaan, ook dat 🙂

Lucia Neus Wong-Loi-Sing schreef op 30 november 2020 om 10:34

Dankbaar en blij dat de sluier weer langzaam opgetrokken wordt om op nieuw en op nieuw te ervaren, die liefde die de Vader voor ons heeft. Zelfs al zijn wij nog zo klein …..HIJ IS ER !

Christiane schreef op 30 november 2020 om 10:25

ik ben dankbaar deze retraite opnieuw te kunnen meemaken ,dan bevind ik mij in de nabeiheid van god.
Ik wil mij in god verdiepen, hem nabij zijn, zijnliefde en goedheid voelen.en mij afvragen of ik mijntalenten goed heb besteed, Mijn tyd is beperkt ,ik ben91 j en woon in een service flat,Wat mij geraakt heeft is willendeelnemem aan de onmacht van de anderen.

Greet schreef op 30 november 2020 om 10:17

Beste medereizigers. Vandaag voelde ik de vraag “Wat in mij heeft genezing nodig?” sterk aan…Genezen van de schaamte, schaamte om wie ik ben, het oordeel over mezelf. Jezus kwam bij me zitten en zei me:” Wat is opgetekend uit Mijn leven betreft de drie laatste jaren die ik heb geleefd. Summier mijn geboorte en hier en daar iets over mijn kindtijd. De dertig jaar die ik leefde, was ook met vallen en opstaan, leren hoe ik het best tot de mensen sprak, leren hoe ik mijn taak als ik naar de wereld toe ging het best op kon nemen. Moet ik me daarover schamen? Dan had ik mijn levenstaak gedurende de laatste drie jaren niet kunnen opnemen. Het leven is leren, het is nooit af…”
Dank je voor deze woorden Jezus.
Een fijne dag voor iedereen.

Anneke schreef op 30 november 2020 om 10:07

In de dagelijkse opeenvolging van werk, werk, werk (en doe ik het allemaal wel goed?) weer even met de voeten op de grond worden gezet: De werkelijkheid overstijgt het geneuzel van alledag. I voel me gedragen. Ik wandel niet alleen.

Sara schreef op 30 november 2020 om 10:07

Jezus om hulp vragen.

Mijn dochter is meervoudig gehandicapt. Wat heb ik Jezus toch vaak om hulp gevraagd. En elke keer wordt mijn gebed verhoord. En nog steeds vraag ik hem om hulp. Maar nog steeds vind ik het moeilijk. Als ik 1 ding heb geleerd van mijn dochter. Is het hulp vragen van de allerhoogste. En nog zit er een stemmetje in mij kan je dat niet zelf. Ik zou graag dat stemmetje loslaten. En mijn eigen kwetsbaarheid als moeder accepteren. Gwoon DANKBAAR zijn.

Ingo Heinen schreef op 30 november 2020 om 09:50

Ik wens jullie allen een fijne adventstijd toe. Ik luister nu naar de podcast van vandaag van bidden onderweg. De centrale vraag wanneer heb je het goede nieuws gehoord. Ik wordt tot op de dag van vandaag beïnvloed door de Geestelijke Oefeningen die ik bij Gregory Mocht doen. Ik ben nog altijd dankbaar dat ik dit mocht doen. Het werkt nog altijd door in heel mijn leven.

Françoise schreef op 30 november 2020 om 09:32

Hallo iedereen,mijn gebed is verbonden blijven. Alleen en toch samen.

Liesbeth schreef op 30 november 2020 om 09:29

Vooral de rust hebben, nemen om hieraan deel te nemen.
God komt op de eerste plaats in mijn leven.
Dank dat ik aan deze retraite mag meedoen

Sara schreef op 30 november 2020 om 09:14

Ik heb gebeden dat ik verbinding mag voelen tussen de andere retraitre gangers. Leren van elkaar. God’s zijn aanwezigheid voelen. Voelen dat we samen Christen zijn die naar het LICHT toe leven. Klaar te staan om bewust te gaan leven in Gods LICHT. De nacht is voorbij, de dag gaat beginnen. Redding uit het duister. Redding van de zonde. We mogen leven in God zijn LICHT. Zichtbaar dat je mag horen bij de Heer Jezus Christus. AMEN

Griet schreef op 30 november 2020 om 09:04

Tijdens de advent zet ik in mijn bureau op een tafeltje de icoon van Christus Koning. Waar ik loop Hij kijkt mij steeds aan .Ik word telkens uitgenodigd iets tot Hem te zeggen inwendig.

Maria schreef op 30 november 2020 om 08:34

Willen deelhebben aan de onmacht van een ander. Amen

Kristin schreef op 30 november 2020 om 08:19

Jezus maakt de brug tussen God en mensen korter. Kan ik Jezus zien en ervaren in mensen? En voor wie wil en kan ik Jezus zijn vandaag? Ik wil zien en luisteren met Zijn zintuigen om te doen wat Hij deed.

Tineke schreef op 30 november 2020 om 08:00

In de trein de retraite doen. Vooral het mezelf geestelijk laten genezen geeft de vrede die alle verstand te boven gaat

Trees schreef op 30 november 2020 om 07:22

naar u gaat mijn verlangen Heer U bent het ware licht geef dat ik u licht in de ander mag zien want ieder is bemind door God en dat ook ik uw Licht mag doorgeven aan de ander Trees

Savine schreef op 30 november 2020 om 06:16

Eigenlijk is de Heer altijd onder mijn dak. Hij woont in mij. Hoe ‘klein ‘ ik ook ben en hoeveel ‘genezing’ ik ook nodig heb, Hij is mijn huisgenoot en draagt zorg voor mij.

Eveline schreef op 30 november 2020 om 05:38

Woede en onbegrip word ik als ik de almachtige God aanbid
Want Hij laat het gebeuren en Hij kijkt alleen maar toe
Nederig en met liefde vevult word ik als ik juist zijn onmacht mag aanschouwen
Want Hij kijkt niet toe van boven
maar juist samen met ons, naast ons meelopen en draagt ons in zijn armen
als wij geen raad meer wisten, gebukt in onze ellende.

luís Weel schreef op 29 november 2020 om 23:45

Vrijdag – Black Friday, een donkere dag. Iedereen gaat gaat op koopjesjacht. Drukke straten. Het lijkt op Bethlehem waar de families uit het geslacht van David van Bethlehem samen kwamen. Er was geen plaats meer voor die arme Jozef en Maria die op het punt staat en stond om een kindje ter wereld te brengen. Uiteindelijk vindt de bevalling plaats in een donkere grot. Elk jaar opnieuw vraag ik me af: hoe kan ik de ware kerstvreugde ervaren bij het zien van zovelen voor wie geen veilige vluchtplaats lijkt te bestaan in deze wereld met zijn kunstlichtjes. Woorden echoën binnen in me: “Zoek en je zult vinden..”.

camilla steen schreef op 29 november 2020 om 23:45

Ik ben een moeder en grootmoeder, 85 j, alleenstaande. Leef in de stilte met God. Bid altijd dezelfde gebeden . Een Weesgegroet , Glorie zij…… en een stuk van de litanie, ’s morgens en ’s avonds. Maar moet leren met mijn eigen woorden
bidden en vragen. Ik hoopte altijd dat iemand me zou helpen om mijn zoon uit de psychiatrie te krijgen, en na al die jaren niet…Maar alleen God moeder kan me helpen denk ik. , of Moeder Gods…Met al die theorie van buiten verlies ik mezelf.
Ik heb de stilte nodig en de hulp van God, want uiteindelijk is de mens alleen…. ….met God , en hoop ik verder te geraken.
Hoop ook dat hij met Kerstavond of namiddag mag komen. Camilla

Gerda schreef op 29 november 2020 om 21:57

Wat een wonder dat God mij Zijn aanwezigheid toont in deze adventsretraite. Mijn gebed is dat ik dit wonder mag blijven voelen en volhouden.

Martine schreef op 29 november 2020 om 21:57

Halo,allen dagelijks mediteer ik ,voor mij is meditatie te beginnen met ademhaling tot rust te brengen op deze manier kom ik in de stilte in wie ik ben en laat dan de aanwezigheid zijn werk doen op juiste orde en ! timing op deze manier groei ik in volmaaktheid,deze ervaring van advent zal mij alweer dichter brengen in verbinding dankbaar daarvoor,

lode gysemans schreef op 29 november 2020 om 21:42

Dank voor alles!

Nadia schreef op 29 november 2020 om 21:34

De correlatie tussen God en mij zag ik het verband. Deze tijd centreer ik op het cognitieve. Kwetsbaarheden vormen een instrument van verbondenheid. Zie, jij en ik komen spoedig.

wilfried De Wolf schreef op 29 november 2020 om 21:17

Ik voel mij terug als op de eerste dag van een nieuw schooljaar. Wie zijn er allemaal van vorig jaar, wie zijn de nieuwe gezichten?
De teksten kwamen bij mij binnen als zoete broodjes! Heel eigenaardig: vorige keer moest ik denken en denken en het deed mij zoveel verdriet gewoon niet te kunnen antwoorden en tegen een muur te botsen!, en nu kwam alles als vanzelf in mij binnen en liet het ook toe, Zou dit genade kunnen zijn!?

Godelieve schreef op 29 november 2020 om 21:10

Door de meditatie van vandaag ken ik heel concreet de kleine stap richting genezen die ik moet zetten. Dank God, voor die genade.

Nellie schreef op 29 november 2020 om 20:48

In het begin van de coronatijd leefden we met de 40 dagentijd naar het komende licht van de zomer toe.Mijn man en ik hebben deze week ons huis al versierd voor het komende Kerstfeest:licht in de duisternis.Iets wat we anders nooit zo vroeg doen.In deze tijd waar we niet zoveel hoeven/mogen/kunnen buiten ons werk om geeft Hij ons tijd om thuis onze dingetjes te doen,waar we anders vaak met anderen bezig zijn.Tijd ook om in de rusttijd van de winter ons meer op Hem te kunnen richten,ook hebben we het in deze tijd ook meer over de Advent van Zijn grote Koninkrijk:Op U mijn Heiland blijf ik hopen,dwars door alles wat er in het hier en nu aan ziekte en rouw(is)gebeurd.

rob schoutsen schreef op 29 november 2020 om 20:39

wakker geschud uit mijn apathie. Open te staan voor de krant van vandaag en de rust van het leven om me heen ondanks dat ik alleen was en toch verbonden met mijn broeders. door een telefoon of een app. ik verwacht hoop deze week meer
dankbaar te mogen zijn voor het wonder van mijn leven niet door te denderen met
oog kleppen, ontvankelijk te zijn en liefdevol voor mezelf en mijn naaste