Gastenboek

Corrie Jongejans schreef op 2 december 2020 om 19:03

Ik had nog een paar dagen in te lopen, 30 nov. Noteerde ik:wat heeft mij geraakt?
De intimiteit tussen mij en God, ik wil niet vergeten dat ik degene ben die daar voor open moet staan. Ik heb de neiging het zelf allemaal uit te zoeken.

rob schoutsen schreef op 2 december 2020 om 18:50

Ik wil God danken.
Door deze retraite, maar ook die van het
nbg mocht ik tot gebed komen en ook sommige berichten inspireerde mij
niet weg te zinken in moedeloosheid
na een dag werken. Het leven weer op te pakken en moedig verder te gaan.

Magda schreef op 2 december 2020 om 18:47

Vandaag heb ik moeite om tot rust te komen en mijn gedachtenstroom stil te leggen.
Het is zo donker om me heen, ook als ik in het lichtvlammetje van mijn kaarsje kijk.

Jezus woorden roepen me op om mee te lijden met anderen, dichtbij en veraf. Maar ik weet niet hoe ik dat moet en kan doen.
Ik voel onmacht, diep in mij. Medelijden hebben, dat is niet moeilijk. Maar wat doe ik daar nou mee?
Hoe help ik de vluchteling die ver van huis, op zoek is naar een warme thuis?
Hoe steun ik mensen die op de COVID-afdeling van een ziekenhuis liggen en langzaam wegglijden van hun familie en allen die hen dierbaar zijn?
Hoe help ik mensen die eenzaam zijn, alleen wonen en niemand zien?
En zo zijn er nog vele vragen, die door mijn hoofd spoken.
Het is wat donker om me heen, maar ‘Zie, spoedig kom ik,’ lijkt U mij te zeggen.

Ik blijf vandaag met heel wat vragen achter. Morgen… een nieuwe dag, een nieuwe kans…

John schreef op 2 december 2020 om 18:27

De Wil van de Vader is voor mij het grote verlangen naar vrede. Aangezien vrede slechts kan voortkomen uit Liefde, is dat m.i. het Grote Verlangen, de Wil, van de Vader. Met onze, ook mijn hoor, stemmetjes die strijden en/of het anders, moeizamer willen, is het heel wat om de Wil van de Vader te volgen. Overgave aan Zijn Genade is voor mij de manier, maar lichaam en geest sputteren tegen. Loslaten, laten en laten doen. Minder zelfenergie, veel meer de stilte in: VERTROUWEN!
God, ik heb U daarbij héél hard nodig. En mijn medebroeders en -zusters. Genade Heer, voor mij, ieder, deze wereld! Amen

Opa/Oma Starmans schreef op 2 december 2020 om 18:21

Heer help ons te bidden voor het zieleheil van onze spetterende kleinzoon, die ons het afgelopen weekend helaas door een tragisch ongeval is ontnomen. Geef sterkte aan de ouders broer en zus, en zegen dit gezin nu extra.

Geertruida schreef op 2 december 2020 om 17:06

Mijn aandacht richt zich op de teksten : “ Jezus heeft ook medelijden met mij “. Naar U, Eeuwige gaat mijn verlangen uit. Blader door het Gastenboek, lees en lees en lees, laat het op mijn inwerken, voel mij geraakt, stemt mij tot nadenken. “ Verwondering Dankbaarheid en Vreugde overspoelen mij letterlijk “ Ik ervaar Gods aanwezigheid “

Thea Pirenne schreef op 2 december 2020 om 16:49

voor de menigte die honger lijdt ervan ik hartpijn en tegelijker tijd onmacht… wat een menigte. die onmacht drijft me naar God ! “Ach mag Hij zich over hen buigen” zeg ik me. Hij neemt mijn last en ik ervaar vertrouwen, in Hem mag ik berusten.
Dank Heer voor je goedheid !
ik zal blijven bidden, het enige dat in mijn bereik is voor het ogenblik

Olivia schreef op 2 december 2020 om 16:16

Barmhartige God, wees met uw levenskracht aanwezig, bereid ons op de komst van Jezus voor. Dan zullen wij waardig zijn deel te nemen aan het gastmaal van het eeuwig leven. Dank U Heer.

Cecile schreef op 2 december 2020 om 15:42

Woensdag 2 december
De Heer zegt : “Geef gij hun maar te eten”. Maar Heer ze hebben geen honger, of ze beseffen het niet. Hoe moeten wij hun honger stillen ? Leer het ons, leg ons de woorden in de mond. Kom, Heilige Geest.

Linda schreef op 2 december 2020 om 15:21

Ik ben blij en dankbaar dat we weer met zijn allen deze, al vanaf het begin inspirerende en boeiende retraite, kunnen meedoen.
Dank aan de auteur Gregory Brenninkmeijer.
Ik probeer het intens te beleven.
Jezus ik heb u lief en u wilt met ons zijn.
Laten we er ook zijn voor onze medemensen. We bidden.

Wilma schreef op 2 december 2020 om 15:10

Mede door de covid-19 crisis ben ik steeds meer per dag en in het ‘hier en nu’ gaan leven, met als motto: ‘er is manna voor iedere dag’. Ook het wijsheidsboek Prediker is hierbij realistisch en behulpzaam. Bovendien geeft het mij innerlijke rust, vrede en meer overgave.

Godelieve schreef op 2 december 2020 om 14:43

Wanneer ik naar onze wereld kijk, de kleine in mijn onmiddellijke omgeving en de grote wereld in alle continenten met zijn armoede, natuurrampen, oorlogen, geweld en uitbuiting….. dan voel ik mij zo onmachtig. En dan treft mij de zin dat de Heer ook medelijden heeft met mij. Ik leg die onmacht aan zijn voeten zodat Hij mij de tip kan geven hoe verder te gaan. Ik vraag Hem ook om zijn barmhartig geduld te schenken, niet alleen aan mij, maar aan heel velen op onze aarde.Doorheen alles voel ik mij toch ook veilig en geliefd door Hem en dat is toch een groot geschenk.

Maria schreef op 2 december 2020 om 14:25

Ik vind het moeilijk om even tot rust te komen na een drukke dag . Ik heb 2 banen per dag waarin ik 2keer 100 % moet geven en dan heb ik geen vut meer om nog te lezen . Toch heb ik het gevoel dat het mij toch wat doet na het openen van de site.In het weekend ga ik het beter lezen.

Agnes schreef op 2 december 2020 om 13:44

Zoveel woorden over het onzichtbare, onverstaanbare mysterie ! Waarom hebben wij dat nodig ?
In mijn ogen willen wij vastgrijpen.

Ik verlang om te mogen leven zonder die eeuwige onrust. Is het niet en nooit genoeg ?
Gewoon maar mens te zijn op aarde” is dat niet genoeg en leven van genade …

Hans van Kasteren schreef op 2 december 2020 om 12:57

Medelijden met de ander, maar ook met jezelf. Het woord ‘zelfmedelijden’ ontdoen van ‘klaaglading’.
God verlangt ons medelijden, niet alleen met de ander,maar ook met ons eigen lijden, zelf-mede-met-God-lijden.

Thea Aalders schreef op 2 december 2020 om 11:46

Het begin van het gebed bij punt 3. raakt ons diep.
Het besef dat stil vallen zo lastig is, waardoor er ruimte komt voor God, blijft een verlangen en vraagt oefening.
Daarom staat het gebed bij ons op het schoolbord in de keuken ipv ons boodschappenlijstje.
Dank voor uw adventsretraite, God zij met u.
Groeten, Leo en Thea Aalders Dordrecht

Riki Koster schreef op 2 december 2020 om 11:40

Lieve Geertruida ik beloof voor jou te bidden. Kan jij hulp vragen? Jouw kracht schiet tekort, je kan niet alles alléén! Ik denk aan Mozes met zijn moeilijke taak: een heel volk door de woestijn leiden. Hij kon Gods opdracht ook niet alléén aan. Jetro gaf hem de raad om taken te delegéren! Dank God voor de liefde in jouw hart. Laat die niet verloren gaan door teveel zorgtaken… Bid om húlp! Sterkte en Zegen, Vrede en Rust toegewenst!

Machteld schreef op 2 december 2020 om 10:54

Jezus heeft mededogen met ons. Hij weet dat we maar stof zijn. Vroeger stelde ik altijd de waarom vraag bij moeilijke periodes. Waarom moet dat mij overkomen? Waarom grijpt God niet in? Ik ben toch een kind van Hem? Nu weet ik, God grijpt niet altijd in, maar Hij is er bij. Hij sterkt mij met Zijn aanwezigheid. Zijn naam is Ik ben en Ik zal er zijn.

Sylvia schreef op 2 december 2020 om 10:40

Hongerig en dorstig zijn wij, verlangend naar verlossing. De mensen die al drie dagen bij Jezus zijn, zijn betrokken op elkaar. Ze hebben in hoop op genezing, hun zieken meegenomen. Heer Jezus, mijn verlangen gaat uit naar U, genees ook mij; dat ik Uw instrument mag worden en zijn om zo Uw liefde te mogen (uit)dragen en baren. Amen

Eveline schreef op 2 december 2020 om 10:24

Wat een krachtige psalmtekst en leidraad die de hele week mag meegaan.Elke dag word ik geraakt, herken het verlangen geliefd te zijn.
Dankbaar voor de momenten dat ik dit ervaar, maar worstelend op andere momenten.
Dat deze retraite mij dichter bij God mag brengen.

An schreef op 2 december 2020 om 09:48

Ik heb medelijden met al die mensen, zei Jezus. Wat moet Jezus een . gevoelige mens geweest zijn . Ik werd dan ook diep geraakt door de opdracht/ iIk kijk naar mijn wereld heel aandachtig en gedetailleerd “. Voor mijn ogen zag ik zoveel gezichten hier op de gang, in het woonzorg centrum waar ik zelf als bejaarde bewoner verblijf/, zoveel eenzaamheid, soms onverschilligheid of zelfs kwaadheid. Ook hier kan de “kleine goedheid” wonderen doen. Ik heb dan ook een twintigtal namen genoteerd in en buiten het huis naar wie mijn aandacht zal gaan.Wetend dat Jezus ook naar kijkt vol medelijden want ook ik heb honger naar God

Anke schreef op 2 december 2020 om 09:21

Jezus heeft medelijden. Ik bid dat ik liefdevol naar mijn medemens kijk en hen kan geven wat zij nodig hebben
Luisteren, bidden, iem opzoeken een kaart sturen. Heer leid mij vandaag om de ander door Uw ogen te zien. Vanuit rust ..

Kristin schreef op 2 december 2020 om 09:16

Wat mij vandaag raakte in de aangereikte impulsen: ‘Getuig’ opdat anderen zien wat ik zie.

Peter schreef op 2 december 2020 om 08:41

Brood, al wat nodig is om te bestaan. Brood een krachtig symbool voor christenen. Brood delen is voor ons het woord van Jezus doen. Dat woord van Jezus vermenigvuldigt zich in deze bijbelpassage en er is genoeg voor iedereen, zelfs over …
Jezus toonde ons hoe je brood, maar ook tijd en vriendschap, vreugde en verdriet met elkaar kunt delen. Hij toonde hoe je brood kunt zijn voor anderen. Jezus houdt het delen in ons wakker en wil dat het stillen van honger naar brood en vriendschap iedere dag gebeurt. Laat ons in deze adventstijd daar zeker mee bezig zijn.

Alda schreef op 2 december 2020 om 08:30

Meer en meer kom ik tot het besef dat het belangrijk is om er te zijn voor anderen, luisteren naar mijn medemens, naar God. en dan doe ik heel veel….

Jeanny schreef op 2 december 2020 om 08:10

Laten we dat beetje dat we samen hebben bij de Heer brengen en met Zijn zegen van Liefde gaan uitdelen aan hen rondom ons….we zullen genoeg hebben!

Christianne schreef op 2 december 2020 om 07:31

Mij spreekt heel erg aan dat Jezus zegt: ‘ gelukkig de ogen die zien wat jullie zien’. En dan de suggestie om aandachtig met de leerlingen mee te kijken. Heel aandachtig en gedetailleerd naar onze wereld kijken. Want wat is er veel te zien! Sprekende, lachende ogen boven een mondkapje, een hand omhoog als groet, twee handen die als groet op elkaar tegen het hart worden gehouden. We kunnen niet even anders doen dan verlangen, maar intussen de hoop niet verliezen, als het plantje dat tussen stoeptegels heen naar het licht groeit. En laten we Jezus over onze schouder meekijken., Hem op onze kijktocht meenemen.

Trees schreef op 2 december 2020 om 07:19

Het is nog vroeg Heer maar wat ben ik blij dat u mij aanneemt zoals ik ben ik wil u geven mijn hart om er een waardige woonplaats van te maken u denkt niet meer aan het verleden maar hoe is het nu houd mij ver van zonde Heer dank voor deze retraite Trees

Rosa Vanderschueren schreef op 2 december 2020 om 06:48

dit heeft me getroffen: “Eeuwige, naar U gaat mijn verlangen uit”
De mens ,zijn verlangen kan hier en nu nooit gestild worden en zoals Edith Stein schrijft zal de Heer van de tijd::-het wanneer behoort de heer toe- ons eens vervulling schenken in het eeuwige nu

luís Weel schreef op 2 december 2020 om 00:02

Met gesloten ogen keek ik naar de documentaire over het leven van Hannie Schaft – het meisje met het rode haar. Na het verliezen van haar voorbeeld in het verzet en de dood van haar ouders, was haar beslissing genomen om zich beschikbaar te stellen voor de meest gevaarlijke acties van het verzet. Dat werd het enige dat voor haar nog telde en zin gaf aan haar leven. Ook mediteerde ik over het boek van Dietrich Bonhoeffer – Verzet en overgave.
Jezus prijst ons gelukkig als we zien en ernaar handelen. Wat is het moeilijk in de wereld van vandaag om te handelen bij wat we zien aan onrecht, concurrentiezucht, egoïsme, rivaliteit? Vaak voel ik me zo onmachtig om er iets aan te doen. Jezus inspireert zijn leerlingen om eropuit te trekken als schapen onder de wolven. Ze hebben de moed om te gaan en keren enthousiast terug van hun missie. Vandaag vraag ik Jezus dat hij mij inspireert om in het klein te handelen tegenover het grote leed wat wij als mensen elkaar aandoen.

Gerard schreef op 1 december 2020 om 23:24

Ik probeer de stilte en de rust te vinden. Ik bewonder de wijze waarop velen in dit gastboek dat klaarblijkelijk wel lukt. Ik bid dat ik die rust en bezinning ook mag vinden. Maar ik heb nog een hele weg te gaan om dat punt al te kunnen bereiken. Ik vraag om de rust, de verbondenheid en dank voor de vele keren dat ik hulp heb mogen ontvangen van Onze Vader. Een retraite is wel een uitdaging waarvoor ik hoop en bid dat ik die innerlijke rust ook mag gaan ontdekken.

INGE schreef op 1 december 2020 om 21:48

Zien hoe mensen opnieuw geloven dat ze er mogen zijn, dat wat ze doen belangrijk is, dat hun woorden uitmaken, waardoor ze zich gaan inzetten voor een betere samenleving, doet beseffen dat Hij verrezen is.

Bart schreef op 1 december 2020 om 21:22

Ik begin stilaan op ritme te komen in deze Adventstijd met Ignatius en anderen. Ik heb mijn tijd eraan besteed alsook mijn mailvrienden God boodschap door te geven met een oproep tot meer licht in deze Advent en ik heb er deugd van, omdat ik anderen op een eigentijdse wijze ook kan oproepen tot meer Godgerichtheid, want we hebben dat zo van harte nodig.om ten volle te leven naar Kerstmis toe. Wij moeten elkaar blijven oproepen tot liefde, dienstbaarheid en dankbaarheid zoals Christus dat ons heeft voorgedaan. Wij mogen niet leven als schapen zonder Herder, maar door Hem met ups en downs blijven leiden naar een bestaan dat duren zal tot in eeuwigheid en dat alles met hat en ziel. Amen !

Hanneke schreef op 1 december 2020 om 20:28

Tja, ik ben ook opgevoed met de God uit het Oude Testament. [ Exodus 20 – 2 etc.] Erger nog , met het credo :” God ziet alles ! ” . Vond dat een doodeng idee … Maar gelukkig leerde ik lézen ! [ toen ik vijf was] en ontdekte later in de , nog wel heel ouderwetse , kinderbijbel , dat diezèlfde God van ‘Mij is de wrake’ , Zijn zoon Jezus naar ons toegestuurd had. Hij onkènde niet dat zijn vader de baas was [ ‘Uw wil geschiede ….’] , maar gaf ons iets ánders in handen. Lees maar eens dat héle stukje van Lucas 10 – 21 tot en met 24 . Dan ontdek je :” Gelukkig de ogen die zien ” !!! En laten we maar blij zijn dat Maria zo uitgebreid aan de orde komt in de Bijbel. In een land , en een tijd dat vrouwen niet belangrijk waren , komen ze in het verhaal over Jezus voortdurend voor ! Maria bewaarde de WIJSHEID in haar hart.

Gertruida schreef op 1 december 2020 om 20:28

Ik kijk naar mijn wereld heel aandachtig en gedetailleerd, wat kan ik doen! Een heleboel en dat doe ik ook. Ik ben mantelzorger. Zorgde destijds voor vader, moeder, nu nog voor gehandicapte zus en broer in GGZ en in zekere zin ook voor jongere zus met zware emotionele problemen. Jezus prijst ons Gelukkig als wij zien en er naar handelen. De eerlijkheid gebied mij te zeggen, dat de zorg mij zwaar valt, bij tijd en wijle te zwaar, de afwezigheid en kritiek van jongere zus maken mij verdrietig, boos en onzeker. Zie ik het wel Goed, handel naar eer en geweten, ik weet het even niet meer, ben ook maar een mensje met vele gebreken, “ Er boven staan “ . God schenk mij Wijsheid en Onderscheidingsvermogen.

marlo schreef op 1 december 2020 om 19:48

Fijn om weer mee te mogen doen. Heer laat me met open ogen kijken zodat ik kan zien wat u mij wilt laten zien. Help me om er dan ook naar te handelen – vanuit liefde. Dank u.

Mieke schreef op 1 december 2020 om 19:36

Ik volg heel graag deze retraite heb ook geprobeerd om de voorgaande te volgen maar het is nog steeds heel moeilijk om to die stilte te komen, mijn gedachten dwalen af, kan moeilijk zorgen loslaten enz… heel jammer

Hanneke schreef op 1 december 2020 om 19:30

Gij hebt aan hoop een naam gegeven, aan de belofte een gelaat. Een inspirerende zin uit een adventslied die bij mij opkwam bij de start dezer dagen van de retraite.

Magda schreef op 1 december 2020 om 18:49

Vandaag start ik met het lied ‘AVE MARIA’. Zo maak ik me klaar om JA te kunnen zeggen.

Op het beeld ontdek ik een persoon, een vrouw in al haar eenvoud. In haar herken ik mezelf. Ik bid steeds met de ogen gesloten en wacht waakzaam af. Wat brengen de woorden van de Heer bij me teweeg?

Jezus’ woorden borrelen in mijn hart, kijk en je zal zien! En ja, ik kijk, mijn leven in. Ik word er tegelijkertijd blij en verdrietig van. Want ik zie heel wat zaken waarvan ik denk: ‘dat kan beter, doe daar je best nog eens voor. En, dat deed je geweldig!’

Met stomheid word ik geslagen. Zijn het mijn eigen gedachten of is het mijn Heer die me deze woorden influistert?

Ik word er stil van en sluit af met de zekerheid dat ik God gehoord heb. En dat voelt zalig…

John schreef op 1 december 2020 om 18:32

In alle bescheidenheid en tegelijkertijd krachtig mag ik uitreiken naar hen, die nood kennen. Actueler dan ooit in deze tijden! Dit besef wordt voor mij versterkt in de Adventstijd. Het voelt als op stoffige wegen lopen en met elkaar uitzien naar hen die écht ‘honger en dorst’ hebben. Soms vliegt het mij aan, maar Hij wijst mij de Weg. Luister hart, Luister……
Dank U wel Here. Wonder-baarlijk……..

Cecile De Coninck schreef op 1 december 2020 om 17:48

Dank U, Jezus, omdat telkens opnieuw die woorden opborrelen in mijn hart die ik in een retraite ontving : “gij zijt mijn dochter, mijn welbeminde, mijn genade rust op u”.
Het evangelie van vandaag doet mij inzien dat ik niet alleen mag vragen om de genezing van het hart van mijn kinderen en kleinkinderen maar ook voor mezelf. Ik weet dat ik o de Heer mag vertrouwen dat Hij luistert naar ons gebed. Dank u, mijn God.

Nellie schreef op 1 december 2020 om 17:46

Ik verlang er steeds naar dat Jezus mij persoonlijk ziet. Maar is dat zien van Jezus niet dit: dat ik naar anderen” kijk” hen bemoedig en “in hun kracht” mag zetten?zoals ik vandaag vertelde aan mijn dochter over de contacten die ik fe afgelopen tijd mocht hebben 1 op 1?En ook het verlangen naar het volmaakte.Want Hij is volmaakt!

Olivia schreef op 1 december 2020 om 17:14

Heer God, luister genadig naar ons bidden, reik uw hand aan hen die in verdrukking leven. Neem alle kwaad en kleinmoedigheid van ons weg. Sterk ons door de komst van uw Zoon Jezus, en bemoedig ons door zijn aanwezigheid. Dank U Heer.

Maria schreef op 1 december 2020 om 17:13

Ik zie de pijn van mensen in de samenleving om mij heen die lijden onder de onbarmhartigheid van het economische systeem. Dan voel ik me machteloos. Ik kan me in die machteloosheid tot God richten en bidden de hoop te behouden dat het anders kan. Heer erbarm U over hen die lijden.

Jeanne schreef op 1 december 2020 om 16:19

Jezus richtte zich apart tot zijn leerlingen. Hij richt zich ook naar elk van ons APART.
Wat zijn wij toch gelukskinderen. Hij doet mij zien hoe ik mij moet openstellen in elke situatie.
Soms is het zeer moeilijk, dan probeer ik Jezus te zien die tot mij komt in die bepaalde omstandigheid.
Dan voel ik Hem als ’t ware zó nabij,alles gaat dan veel gemakkelijker. Met Hem op pad dan komt alles goed.
Moeder Maria,help mij met een open geest en veel liefde te leven voor Hem.

elly witte schreef op 1 december 2020 om 16:19

ik heb wat moeite met “Jezus” en “Maria”. ik ben opgegroeid met Exodus 20:2-5a !

Carla schreef op 1 december 2020 om 13:49

De adem ontvangen, mijn ademhaling tellen 1- adem in en adem uit, 2 en ik ga door tot 10 of begin halverwege opnieuw. Gedachten gaan, angst , ik wil, die persoon is, ik ben .. en adem uit . 1 – God is Liefde. Het patroon herhaald zich, zo ook het verlangen naar dat innerlijke licht dat ziet en kan handelen.

Marina schreef op 1 december 2020 om 13:23

Altijd ontzettend mijn best gedaan terwijl ik nu tijdens de meditatie uw aanwezigheid zomaar voelde en zag. Ik mag dit blijkbaar nu zien en ervaren. Tranen van ontroering.
Dank voor deze meditatie

Joos Gestel Van schreef op 1 december 2020 om 12:09

Zwaar gewond werd ik, niet omdat ik zo kwetsbaar was, maar omdat ik onvoldoende besefte wat U in me legde aan mogelijkheden, aan betrokkenheid. Ik richtte me naar mensen die ik ruimte bood om me te kwetsen; die me niet zagen.
Nu ben ik op weg naar herstel; besef wat ik deed en word me meer en meer bewust van uw aanwezigheid in mij, in mijn leven.

Wilma schreef op 1 december 2020 om 11:29

Aandachtig meekijken met de leerlingen van Jezus: kijken naar de ander en jezelf door de milde ogen van God/Jezus. Emmanuel Levinas: God staat niet boven de mens maar is terug te vinden op Aarde in het gelaat van de weerloze Andere. Zo kunnen en mogen wij meewerken aan Zijn Koninkrijk en ernaar handelen, hier en nu. We zijn allen Lichtwerkers en mogen groeien in ‘zijn’, door liefde en genade, met vertrouwen en in afhankelijkheid van de Geest.