Gastenboek

jef schreef op 25 februari 2015 om 10:36

DAG ELLY, sorry dat ik niet vroeger gereageerd heb, maar ik had gisteren de site niet kunnen opendoen, daarom vandaag een reactie dus. Inderdaad ik begrijp het allemaal wel wat je zegt, maar begin er maar eens aan….. als je jaar en dag zo denkt. Het knaagt gewoonweg je kapot. Tot nu toe kan ik de kracht niet opbrengen en doet God met mij maar wat Hij wil… ik ben te moe om er nog energie in te steken. Men begint aan deze speciale vastentijd en men constateert al na een paar dagen dat het mis loopt. ( zo is dat nl ook met de adventstijd ) Energie er in willen steken en ontdekken dat het weinig of niets heeft uitgehaald. Ik denk soms” waarom zich kwetsen met te proberen” als men toch weet dat men gaat mislukken., dat is zelfpijniging. Ik weet het wel, ik weet het wel, ik weet het wel wat ge bedoeld maar……

Leen schreef op 25 februari 2015 om 09:42

Je leven laten bepalen door Hem, Zijn trouw wordt ons toegezegd. In dat vertrouwen, in die Nabijheid leven : zalig. Veel onrust valt dan weg. Rap verval ik in mijn eigen weg gaan, streef mijn eigen doelen na. De verbondenheid is er dan niet. Ik geloof dat door te bidden die relatie met God bodem krijgt. Dat ik die verbondenheid meer mag beleven!

Marjan schreef op 25 februari 2015 om 08:53

Goed zeg, dat er nu bij de podcats gekozen kan worden tussen met muziek en zonder. Heel gastvrij dit maatwerk 🙂

Marc schreef op 25 februari 2015 om 08:37

Leven op het ritme van God: Als Hij verder trekt, met Hem meegaan. Als Hij rust, je tent opslaan. Bij zijn tabernakel. Altijd in zijn Nabijheid.
Maar … veelal: niet zien … leven op mijn ritme … verdwaald.
Genees mij van mijn blindheid!

Ermelinda schreef op 25 februari 2015 om 08:34

Had ik ook maar zo’n wolkje om te volgen …
BEWUST ‘Leven in Gods nabijheid’ zover ben ik nog niet, voor mij is het nog steeds een ZOEKEN en vaak tevergeefs. Ik weet ook vaak niet welke weg te kiezen en blijf daardoor ‘staan/stagneren’.
Ik weet niet of ik Zijn aanwezigheid ken, hoe uit zich dat? Is pijn/ziekte een aanwijzing van Hem dat ik niet goed bezig ben, dat ik op een verkeerd pad zit, hou ik er een verkeerde basishouding op na?
“mijn weg” – “Zijn weg”: waar ligt het verschil? Is er een verschil? Komt het uiteindelijk toch niet altijd neer op Zijn weg, blunders inclusief? Waar ligt mijn verantwoordelijkheid?
Moeilijke vragen waarop ik in mijn hart nog geen antwoorden vind, misschien is het goed voor NU.

Staf schreef op 25 februari 2015 om 08:27

Samen met deze retraiteteksten kreeg ik vanmorgen een e-mail toegestuurd door een vriend. Die mail was hem doorgestuurd door een hulpverlener in de kampen in en rond Syrië. Het deed me even mezelf vergeten en bidden: “Heer Jezus, geef dat ook daar haat moge plaats maken voor broederlijkheid en wederzijdse hulp, breng ook daar bekering van haat naar liefde. Telkens weer wordt Gij gekruisigd. Breng ook daar Verrijzenis in liefde, Uw Pasen, dichterbij.

Ermelinda schreef op 25 februari 2015 om 08:19

Wat fijn de keuze podcast ‘met’ en podcast ‘zonder’, het doet me een beetje denken aan het mogen kiezen tussen bruisend en niet-bruisend water dank U dank U

henri schreef op 25 februari 2015 om 06:25

Gods aanwezigheid is zo mooi het geeft de kracht en de liefde die wij nodig hebben.
Gods zegen zal er zijn voor ons allemaal.

John schreef op 25 februari 2015 om 06:01

Lieve God, laat mij uw tekenen zien, zoals U die altijd toonde, toont en zult blijven tonen. In Liefde voor U, voor het leven, voor elkaar; mijn hart dorst ernaar! Ik zal mét U leven Heer, door en met alles heen, in Vrede. Dank U, dank jullie én dank aan mijn hart, dat zich opent. In alle Genade. Halleluja!

Aafke schreef op 24 februari 2015 om 23:41

Wat bijzonder om al die bemoedigende reacties te lezen. Het is steeds worstelen om dicht bij God te blijven. Maar Hij houd mij vast,zo trouw is onze God.!,!

ALEX JANSSENS schreef op 24 februari 2015 om 23:10

Het is een mooie tijd. Deze korte tijd van samen bidden en bijbellezen doet mij denken eigenlijk wat betekent God voor mij, en mondt steeds uit in dankzegging.

claire schreef op 24 februari 2015 om 22:58

vandaag echt overvraagd………ik ga in vrede slapen.

Emile Gerards ofm schreef op 24 februari 2015 om 22:57

Een heel mooi initiatief van jullie waar ik dagelijks verdieping uit haal voor deze Veertigdagentijd! Zou die iemand anders waar je je gebed tot richt ook niet de H.Geest kunnen zijn? Dit ter aanvulling, geen correctie.

Nelly Palmans schreef op 24 februari 2015 om 22:37

God, ben vaak verstrooid , maar wil ze aanbieden als een gebed.
Dat ik mag groeien in geloof , hoop en liefde, maar ook geduld, geduld met mezelf en met de ander.

hanneke schreef op 24 februari 2015 om 22:28

Mieke 20.00 uur; wat een mooi verhaal over die wolk die boven jullie huis heel wat teweeg bracht. Het bracht licht en leven! En onrustige betrokkenheid rond de keukentafel. Mag ik dat de humor van god noemen? Ik vind dit zi leuk om te lezen! Mijn verhaal van vandaag is dat ik in een wolk god’s aanwezigheid voor een moment ervoer. Nu ik de tekst van vandaag lees denk ik; oh ja……hij was er vandaag ook voor mij.

maria schreef op 24 februari 2015 om 22:06

“Waar ben ik met mijn hart”, waren woorden die binnen kwamen donderen, me wakker schudden en
als een echo bleven doorklinken. Dit zal mijn mantra worden tot de rust weer gekeerd is in mijn hart.

lenie schreef op 24 februari 2015 om 21:53

lees vaak gebedstip 3 ; verstrooiingen

Godelieve schreef op 24 februari 2015 om 21:11

Na enkele dagen waarin wij op een fijne manier ongedompeld worden in de vastentijd wil ik dankbaar zijn dat mooie bezinningsteksen geboden worden. Ik vraag dagelijks de Heer mij de kracht te geven een goed mens te zijn.

Geert schreef op 24 februari 2015 om 21:07

Ermelinda, wie kent er geen twijfel of angst in zijn of haar leven, probeer niet krampachtig te leven, want wij mogen door het offer van Jezus in vrijheid leven. God ’s liefde is werkelijk onvoorwaardelijk als wij Hem aangenomen hebben als onze verlosser en redder. God zegt “zover het oosten verwijderd is van het westen, zover zal ik de zonden van je weg doen!
Het mooie is dat God geen archief bij houd, Hij denkt nooit meer terug en ziet ons als volmaakt geborgen in Jezus.

God ’s zegen toegewenst!

olga schreef op 24 februari 2015 om 20:51

Een week onderweg. Dankbaar voor het mogen volgen van deze digitale tocht.. Geconfronteerd met een verdeeld hart dat God zoekt maar ook zichzelf en allerlei andere zaken en mensen. Dank voor jullie reacties, zo weet ik dat ik niet de enige ben die zoekt, soms een spoor vindt, dan weer uit het oog verliest en uit het hart. Nog een hele weg te gaan om onverdeeld op Gods uitnodiging in te gaan.

Lisette. schreef op 24 februari 2015 om 20:39

Mijn hart is bij mijn gezin, familie, zieke,weduwe, eenzame en nog zo veel meer. Moeilijk op tot rust te komen om tijd te nemen om te bidden. Mijn hart is ook bij het hebben van een gezellig proper huis. Het hebben van dingen computer. Het leren van dingen. Talen computer er is zo veel dat ik graag doe. Tijd maken voor God is soms mijn werk opdragen aan God. Ik denk dan aan Franciscus van Assisi die zich afzonderde om te bidden. Werken is goed maar het wordt zo snel weer een afgod
Hou ik van God dat weet ik echt niet. Het zeggen tegen anderen doe ik niet. Over God spreken is moeilijk de meeste mensen kennen hem niet meer.
Ja de voorschriften en de verboden daar denk ik aan. God is meer een uitnodiging om bij hem te zijn. Toch wil ik zijn wil wat kennen. Maar de tv roept. Er zijn zo veel verleidingen.
De vragen beantwoorden er over denken is weer leren. Een nieuwe manier van Vasten. Vandaag bid ik het onze vader zo als het evangelie het vraagt.

Joge schreef op 24 februari 2015 om 20:33

Heer, schenk mij de nodige momenten van stilte en rust in het lawaai en de drukte van de dag.
Leer me naar binnen te keren en mij af te sluiten voor de wereldse geluiden.
Geef mij de luisterbereidheid naar uw stem en te zeggen: spreek Heer, uw dienaar luistert.

mieke schreef op 24 februari 2015 om 20:00

Een luchtige berichtgeving voor vandaag, maar een realiteit voor ons deze avond die tot nadenken stemt.
Er hing een wolk boven ons internet in de vooravond, totaal geen verbinding mogelijk via wirliss op alle afzonderlijke kamers van ons huis.
En er straalde op dat moment meer licht en leven en onrustige betrokkenheid over dit probleem, rond de keukentafel.

Truus schreef op 24 februari 2015 om 19:52

Vind het nog steeds moeilijk mij over te geven aan U. Ik doe mijn best wetend dat U er voor iedereen bent.

Marijke schreef op 24 februari 2015 om 19:20

Wat heerlijk om gebedstip 3 te lezen over verstrooïngen!! Het is zo moeilijk!!. Frans van Sales verdient hiermee wéér zijn heiligdom voor mij! Dank je wel!!

Lieve schreef op 24 februari 2015 om 19:16

Het stil maken in mezelf en de vrede en de rust van de Heer over mij laten komen,als het ware even “zonnen” in de stralen van Zijn vrede,Zijn rust! Deze laten binnendringen in mijn hart,er geheel van doordrongen worden.Dat zal ook mijn doen en laten anders maken,wat ook op mijn omgeving invloed zal hebben.Zo mag ik op mijn beurt meebouwen aan Zijn rijk van liefde.

Martin schreef op 24 februari 2015 om 19:14

Een verbond aangaan met God, van mijn kant: dat is toch een hele sprong… Daarvoor moet ik toch echt moed voor verzamelen…

martin Hermans schreef op 24 februari 2015 om 18:47

Vanuit het verbond met God ook een verbond aangaan met mensen, heel concreet met zieken mede mensen en dan proberen het verdriet samen te dragen.

lilian schreef op 24 februari 2015 om 18:20

Mijn Gebed: Heer zoals gij met Mozes een verbond is aangegaan, zo trekt Gij ook met ons op. Gij behoedt ons op de weg die wij moeten gaan. In moeilijke tijden geeft Gij ons kracht en ons overeind . Ik mocht Uw nabijheid ervaren. Hoe waardevo0l zijt Gij voor mij Heer Als ik wankelde mocht ik uw steun en nabijheid ervaren. Eindeloos is uw erbarming .Ik dank u voor Uw erbarming.

.

Jojanne schreef op 24 februari 2015 om 15:37

Achter het venster in de zon, een moment voor God, een moment voor mezelf. In gebed kom ik tot mezelf en ervaar ik: God is er, ook voor mij. En ja, ik wil Hem dienen. Ik wil beantwoorden aan Zijn verbond. Het komt niet van een kant, ook ik wil mijn aandeel hebben. Ik wil me afstemmen op Hem. Deze retraite helpt daarbij.

Jojanne schreef op 24 februari 2015 om 15:36

Achter het venster in de zon, een moment voor God, een moment voor mezelf. In gebed kom ik tot mezelf en ervaar ik: God is er, ook voor mij. En ja, ik wil Hem dienen. Ik wil beantwoorden aan Zijn verbond. Het komt niet van een kant, ook ik wil mijn aandeel hebben. Ik wil me afstemmen op Hem. Deze restraite helpt daarbij.

John schreef op 24 februari 2015 om 14:35

Lieve Ina, heel inuïtief ‘kreeg ik door’; laat het gewoon gebeuren! Kortom, jouw, mijn hart openstellen voor de Liefde van de Grote Heler, Vader en Geliefde tegelijkertijd. Wij Westerlingen zijn vooral ‘in ons hoofd’ gaan zitten. Daar zit de liefde/ het beminnen niet! DANK JE WEL voor jouw opmerking, want…..dit geldt evenzeer voor mij (en voor vele anderen :)).
Prima, het is NOOIT ’te laat :)’. HIJ wacht. Ik stel mijn hart open. Doe je mee? Vast-en-zeker (lijkt op Vast-en-tijd). Dank je wel, God zij geprezen in Zijn onbegrijpelijke maar NOOIT aflatende Liefde voor IEDER mens. Halleluja!

ina schreef op 24 februari 2015 om 12:43

wat een uitdaging, dit te gaan doen, zo mooi- EN moeilijk!
mij trof in het stuk van 22 februari” je door God laten beminnen” (vanwege het verbond)en het dringt tot me door dat dit nieuw voor me is…..wie kan daar wat over zeggen?Hoe doe je dat?

Lilly schreef op 24 februari 2015 om 11:36

Dank je Isabella ,voor je lieve woorden van troost ,zoiets doet een mens goed , daar heb je wat aan. DE tekst van deze dag ,moet je denk ik niet letterlijk nemen ,want dan krijg je zoiets wat Calvinisten wel eens praktiseren : “Wij zijn braaf en werken hard en daarom gaat het ons goed. ! Iets dergelijks heb ik ze zelf wel eens horen zeggen , maar zo werkt het toch niet.
Hoeveel goede mensen zijn er wel niet ,die zo goed zijn ,maar straat- en straatarm ,of op een andere manier lijden ? IK denk, en weet ,dat de Heer juist bij deze mensen aanwezig is , Laat ik me daar maar aan vast houden , want zonder de steun van de Heer en zijn lieve Moeder, waar mijn moeder heel erg mee was, zal ik het niet redden, dat is iets wat ik zeker weet.!

Antoi schreef op 24 februari 2015 om 10:57

Een geschenk is het als je iedere dag van deze 40dagentijd een podkast kunt beluisteren
Gelezen op een aansprekende manier,door muziek begeleid.

Zo maar.?

Frea schreef op 24 februari 2015 om 10:32

Vandaag heb ik me zo sterk gerealiseerd, dat God zich niet heeft verbonden met grote gebouwen en pracht en praal, maar in mensen is gaan wonen, in mij is gaan wonen, zoals Jezus zegt in Johannes 14:23 Mijn Vader en Ik zullen bij hem (mij) komen wonen. Dat God zich thuis voelt in mijn hart, in mijn leven! Mijn verlangen groeit om ‘mijn hart steeds weer terug te brengen bij God.”

Marc schreef op 24 februari 2015 om 09:22

Soms allemaal gemakkelijker gezegd dan gedaan. Letterlijk. Hoe vlug zeg ik niet “ja”, maar is mijn hart bij iets anders. ‘Dit volk nadert Mij wel met de mond,
en eert Mij wel met de lippen,
maar zijn hart is ver van Mij
en zijn vrees voor Mij is niet meer dan een wet van mensen,
die door mensen wordt aangeleerd.’ (Jes.29,13)
Help mij niet alleen mijn woorden, maar vooral mijn hart naar U te richten.

Leen schreef op 24 februari 2015 om 09:16

Het was ditmaal moeilijk om in de stemming van de vastenretraite te geraken. Maar heb elke dag geprobeerd en ook met en voor jullie gebeden. Nu lukte het beter door citaat nr 1 te lezen.” Niemand is uitgesloten van de vreugde die de Heer brengt” Daarom dank ik God om de zwakheid van mijn hart te laten voelen, dat wijzelf die hinderpaal zijn die Gods Werk en Verbondenheid beletten. Blij dat we met zovelen zijn om Gods Liefde te mogen ervaren . Bijzonder dank aan allen die dit voor ons bedacht en uitgewerkt hebben.

Ermelinda schreef op 24 februari 2015 om 08:19

Ergens in mij leeft er twijfel Zijn weg te gaan, angst van Zijn kracht. Ik merk dat ik vooral leef met ‘verboden’ (dit mag niet, dàt mag niet, en soms doe ik die dingen toch). Is Gods liefde werkelijk onvoorwaardelijk?
Vermoedelijk huist er heel diep in mij de overtuiging van een moraliserende, straffende God waarmee ik als kind opgegroeid ben.

God, kijk in mijn hart want ikzelf slaag daar vaak niet in, zie daar het verlangen naar vertrouwen om U lief te hebben, onvoorwaardelijk, Help me om Uw aanwezigheid te ervaren als liefdevolle uitnodigingen. Dank U

Martin schreef op 24 februari 2015 om 06:00

De tekst van vandaag wijst ons er op dat we het Verbond met God ook van onze kant gestalte moeten geven. Een zeer interessante opmerking. Ik vind het de laatste 20 tot 30 jaar niet altijd eenvoudig in de geseculariseerde en materialistisch ingestelde maatschappij, waarin het Geloof praktisch “tot achter de voordeur is verbannen”.. Dat voelt wel eens eenzaam. Ik blijf echter wegen zoeken….Met deze 40 dagen meedoen en jullie reacties lezen geeft me zeker veel steun… Daar ben ik heel blij mee. Bedankt allemaal.!. .

claire schreef op 24 februari 2015 om 00:02

het wonder gebeurde… jezus hielp me overeind…heel mijn wezen trilde van verrassing maa vooral van DANK

Isabella schreef op 23 februari 2015 om 22:50

Lieve Lilly, al enkele keren las ik je wanhopige woorden in ons gastenboek, je verdriet om het verliezen van je lieve moeder en de treurige reacties van je familie… Ik voelde zo met je mee, en hoopte dat je ZIJN troost zou vinden…maar kijk nu vandáág, in je bericht van 10.48…!!! Een blije en dankbare Lilly! Wat was ik blij verrast!!!
De Heer en Zijn Lieve Moeder ZIJN je ook te hulp gekomen! Ook in jouw tranen waren Zij héél dicht bij jou! En jouw lieve moeder in de hemel is veel dichter bij jou dan jij denkt! Je bent niet alleen….
Recht je rug en houd je stevig vast aan het grote Verbond, dat God ook met JOU sloot!!! Je schreeuwende familieleden kunnen je niet zoveel pijn meer doen, wanneer je de intens liefdevolle blik van God steeds op jou gericht voelt!!! Daar kan niets tegenop!!!

Marjan schreef op 23 februari 2015 om 21:31

Nu mijn leven best wat onzeker is, is het geweldig te mogen weten dat we een God hebben die groot en machtig is ,dat Hij mijn tochtgenoot wil zijn, dat Hij naar me omkijkt en me niet loslaat. Dank U voor Uw eeuwig trouw Heer

Adriana schreef op 23 februari 2015 om 20:51

De Heer gaat met Mozes om als een vriend. Hij zegt tegen Mozes: jouw volk! Dankzij het gebed van Mozes gaat de Heer verder met het volk.
Ik moest aan mijn oma denken, die zo van God heeft gehouden; en aan de Tien geboden, waarin God de Heer zegt dat Hij barmhartig is aan duizenden geslachten van hen die Hem liefhebben. Eén mens met liefde voor God kan dus voor duizenden generaties na hem van belang zijn als het op Gods barmhartigheid aankomt… Zo’n gedachte duizelt me! Tegelijk denk ik wel eens: hoe houdt een mens het leven uit zonder liefde van en voor God?

Claire schreef op 23 februari 2015 om 20:50

Dit is mijn reflectie van zondagavond 22.02.2015

Eeuwig duurt Zijn trouw… Dat is voor mij ‘Zijn verbond met mij.’ Hij verbindt zich en vraagt me dat ik me nog meer zou binden aan Hem. De woorden: ‘Ik sluit het … deze belofte … ‘ waarin Zijn trouw mij raakt, me uitnodigt om in de vloedgolf staande te blijven ( Liturgie : thema van deze zondag van Broederlijk delen) met vertrouwen. Hij is er en dat maakt het verbonden zijn met Hem en met anderen nog sterker- dieper…
Ik was ook geraakt door de belofte: Nooit meer… Nooit meer… In mijn bidden zeg ik dit ook soms tot Jezus: nooit meer zal het me gebeuren en toch gebeurt het opnieuw. Herken ik mijn zwakheid… een mensenkind ben ik die het altijd weer opnieuw probeert…
Verbonden weet ik me gedragen door Hem, bindt Hij me aan Hem en aan Zijn mensen om trouw te blijven aan Zijn belofte: Ik zal er altijd zijn…

speranza schreef op 23 februari 2015 om 20:37

Oh no, dear Frank, our Lord Jesus Christ washed us in His Holy Blood. Under the wings of the Almighty we are safe. He will never expose us.

Frank schreef op 23 februari 2015 om 20:19

Do I buy this God stuff? God bought me and is going to show me off with all my failing.

Joge schreef op 23 februari 2015 om 20:02

Dank U Heer voor deze tochtgenoten in deze retraite.Gij geeft Uzelf aan ons en Gij geeft ons aan mekaar.Hoe herkenbaar zijn onze gemeenschappelijke gevoelens van twijfel, angst, leegte, onmacht en allerlei andere zwakheden.
Gij zijt onze kracht. Kom onze zwakheid tegemoet met Uw Kracht en trek ons steeds dichter naar U toe, Gij de God met ons.
Heer ontferm U over ons..

Mia Schoenmaeckers schreef op 23 februari 2015 om 20:01

Wat een overgroot geluk: onze God is barmhartig… altijd… Laat mij dat onthouden!

Marc Depuydt schreef op 23 februari 2015 om 19:48

Tot hiertoe lukt het mij niet om de dagelijkse meditaties tot een goed einde te brengen. En het ging vlotter met de adventmeditaties.