Gastenboek

Hilda schreef op 4 december 2020 om 07:26

“Wat u gelooft zal gebeuren” zei Jezus tegen de blinden. Tijdens mijn gebed kreeg ik door dat ik het licht op mijn weg zal zien en waakzaam moet blljven. Dan zal gebeuren wat ik geloof. Mijn moeilijkheden en vragen zullen gehoor krijgen. Ik zal er ook naar moeten handelen, met Zijn hulp zal dat alles veel makkelijker gaan.

Trees schreef op 4 december 2020 om 07:18

Heer Jezus Zoals de blinden u riepen zo roep ik tot u Heb toch medelijden met alle mensen die de corona hebben opgelopen heb medelijden met de families die in rouw zijn omdat hun geliefde is overleden aan de corona en nu zien wij dat er zoveel besmettingen nog verder gaan oh Heer luister naar ons roepen zoals de blinden u riepen hebben wij ook geloof dat u ons niet verlaat help ons vandaag voor te bereiden zodat wij kunnen zien wat wij kunnen doen om een waardige plaats voor Jezus voor te bereiden geef licht aan hen die in duisternis leven dank u

Marianne K schreef op 3 december 2020 om 23:26

vraag me regelmatig af, waarom God zo graag wil dat we zijn wil doen; als je geliefde niet doet wat jij wilt is dat frustrerend,
pijnlijk; maar als je geliefde alleen maar doet wat jij wilt lijkt dat bijna slaafs, is je geliefde dan nog wel zichzelf…… kortom, daar zit een spanningsboog tussen. Bovendien, waarom heeft God ons dan een vrije wil gegeven, alleen om te doen wat Hij uiteindelijk wil? Wat is daar dan leuk/goed/fijn aan….maar ik weet al lang, ik kan niet buiten God, dan besta ik niet,
ik zoek in God mijn bestaan, mijn bestaansgrond……en ik vind het boeiend de ervaringen van de gasten te lezen…..

Martine schreef op 3 december 2020 om 22:37

Gewoon te weten dat ik niet alleen ben ,geefd dit mij elke dag een verlangen om er voor te kiezen positief te staan in het leven met vallen en opstaan,

Geertruida schreef op 3 december 2020 om 22:29

“ Geloof “ “ Nood “ “ Verwondering “ brengen mij bij Jezus, ik zoek onvoorwaardelijke liefde. God is liefde. Terwijl ik schrijf tikt de regen op het raam, buiten is het donker, binnen branden kaarsen, beneden is manlief bezig met de kerstboom, de stal is van zolder gehaald, Corona houdt de wereld in de greep, wat zal 2021 ons gaan brengen, mijmer over het boek openbaring, wees niet bang, gedachten borrelen zich op. Besluit om mij te richten op het Licht, op weg naar Kerst, advent een tijd van verlangen. Dankbaar sluit ik af.

Godelieve schreef op 3 december 2020 om 21:15

Waarom ga ik naar Jezus? Als ik heel eerlijk ben, dan is dat soms uit gewoonte omdat ik dat nu eenmaal gepland had, maar dikwijls ook uit pure noodzaak: ik kan niet liefhebben uit mezelf. Hij toont mij dan de weg, soms heel concreet.In het diepste van mezelf voel ik mij aangesproken. Dankbaar kan ik dan weer aan mijn dagelijkse bezigheden verder gaan.

irene schreef op 3 december 2020 om 21:09

Aan Hendrika,
Laat mij een poging doen om met je te waken:
De woorden, die bij mij opkwamen tijdens de meditatie van vandaag, waren:” Bewust zijn” en “Behoedzaamheid”. Ik realiseerde mij, dat die woorden goed weergaven hoe ik altijd weer probeer de communicatie gaande te houden met mijn zoon. Hij kampt regelmatig met depressieve gevoelens en ik blijf dan bewust en behoedzaam proberen contact te houden. .Dat helpt mij en ik denk ook hem.

luís Weel schreef op 3 december 2020 om 20:35

Jammer genoeg….mijn wil lijkt in de praktijk zo vaak te botsen met wat God wil. Mijn doen en laten wordt zo vaak nalatigheid. Het is zo vaak `Ik kan het wel, maar ik doe het niet…ik zou het anders moeten aanpakken, maar het komt er niet van.` Ik bid het zo vaak `Uw wil geschiede` en daarna ben ik te lamlendig om mezelf te verloochenen en voel me schuldig. Soms voel ik me als de lamme bij de vijver van Siloè. Jezus zegt tegen hem `Neem je krukken en sta op` Maar overwin ik dan mezelf om op te staan….Soms voel ik me als Elias die op de vlucht in de hitte van de woestijn onder een bremstruik ging liggen op de vlucht, voelend dat alles wat hij gedaan had, voor niets was geweest. Een engel kwam tot 2 keer toe om hem wakker te maken, water en brood te geven en te zeggen `Sta op…je moet verder`. Zonder zo´n engel lijkt het wel of ik niet meer overeind kan komen.

Olivia schreef op 3 december 2020 om 20:25

Ik blijf vertrouwen op de Heer; ja, ik verwacht Hem, mijn Verlosser.
Kom in ons leven, Heer, met alle kracht die van U uitgaat. Ruim de zonde uit de weg en maak ons vrij voor het goede. Kom spoedig, en schenk ons uw barmhartigheid. Geef ons U zegen dat wij jou vrede, vreugde, licht en liefde kunnen uitstralen. Dank U Heer.

Hans van Kasteren schreef op 3 december 2020 om 19:22

Heb elkaar lief zoals ik u heb liefgehad. Gods wil, gebod “elkaar liefhebben” hóe moeilijk is dat vaak..
Moge luisteren naar Gods Woord, naar ons zelf, naar elkaar, liefde oproepen.
Liefde , daar waar liefde is, daar is God..

Inge schreef op 3 december 2020 om 19:22

Iedere dag de kans grijpen om iets te betekenen voor hen, die ik ontmoet zonder daar veel voor terug te verwachten, maar wel dankbaar zijn voor de pluim, die ik krijg en dat ook laten blijken. Dan voel ik God dichtbij.

Magda schreef op 3 december 2020 om 19:09

Hoe meer de retraite vordert, hoe meer ik verlang naar de avond en mijn gebedsmoment.

Ik kom snel tot rust en ik nodig de Heer uit om bij me binnen te komen.
Ik wil Hem ontmoeten in mijn eigen veilige ruimte. Maar deze woorden ‘Vandaag wil ik bij U te gast zijn’ klinken plots door in mijn gedachten. Hij is eveneens op zoek naar mij! Dat geeft me een fijn gevoel.

Ik kom tot het besef dat ik de wil van de Vader alleen maar kan volgen door te kijken naar Jezus, zijn Zoon en te handelen zoals hij.

Daar waar ik gisteren mijn meditatie in het donker eindigde, voel ik me vandaag door zijn Licht gedragen en besef ik dat ik zelf een Lichtdrager kan en mag zijn. Dat is voor mij een verbijsterende vaststelling.

Daarmee sluit ik dankbaar deze meditatie af, vol goede moed om het pad verder te lopen… met Hem aan mijn zijde.

Madeleine schreef op 3 december 2020 om 18:48

•Vaak is het een nood die ons naar Jezus brengt. Wat zoek ik bij Jezus? Bij Jezus zoek ik eerst en vooral “liefde” Door hem bemind worden. Maar in mijn onmacht om Hem wederliefde te schenken smeek ik Hem om bevrijding van wat me onbekwaam maakt om te beminnen. Dat Hij mij heel zou maken ,bekwaam om te beminnen. Liefste Jezus, ik heb nood naar U ,schenk mij Uw Hart.

John schreef op 3 december 2020 om 18:32

Vele jaren had ik wel veel met God, maar Jezus stond ver van mij af. Ik heb geleerd én ervaren dat Jezus de Vredesvorst en Redder is. Hoofd en hart buitelen daarbij nog weleens over elkaar. In mijn hoofd kom ik er niet. Mijn hart ‘weet’ het heel goed; vanmiddag zat ik nog in een flow van liefde; Jezus’ Geschenk, zoals Hij het zo vaak getoond heeft aan mij. Gek dat die worsteling toch blijft…Ik frustreer me niet. Menselijk. Steeds weer de Stilte zoeken. Steeds weer Zijn Naam noemen en visualiseren. ‘Alles’ wat Hij deed en…doet. Ja dán kan er dat geweldige besef komen! Dan is er de zekerheid die ook weer verdwijnt: Geloof & Vertrouwen. Misschien is dit wel dé golfbeweging voor de rest van mijn leven. Of niet. Ik laat het los en ga verder, dag voor dag. Dank U Heer!!!!!!!!!!

Hans van Kasteren schreef op 3 december 2020 om 17:27

‘Heb elkaar lief zoals ik u heb liefgehad’.
Gods wil, gebod “elkaar liefhebben”, hóe moeilijk is dat vaak.
Moge het luisteren naar Gods Woord, de woorden in onszelf, en de woorden van onze medemens liefde bij ons oproepen. Daar waar liefde is, daar is God.

Nellie schreef op 3 december 2020 om 17:21

Gods wil doen! Dat is soms lastig te ontdekken.ik bidt ‘ s morgens: Heer geef dat ik vandaag de dingen doe die U wilt dat ik doe….Vandaag gekookt voor m.n buurvrouw waar ik zelden kom.Maar ze heeft een goed jaar ná haar vader nu in een week tijd,ook haar moeder verloren!De buren doen niets meer met het geloof.Hoe evangeliseer je dan? Heb zo geprobeerd iets van Jezus’ liefde door teven.En ook dwars door alle negatviteit soms van mensen een vergevingsgezinde houding aan te nemen.Alles i.d.d.met vallen en weer opstaan en me laten vullen door Zijn Geest.; Mijn zin en wil aan de kant:Zijn wil doen is ook totale overgave”neem mijn wil en maak hem vrij,dat zij U geheiligd zij, neem mijzelf en ,t’ alle tijd, ben ik aan u toegewijd” dat is nogal wat….en geeft soms strijd, maar uitendelijk ook rust….zegen allen Algoede, neem ons in Uw hoede!

Wilma schreef op 3 december 2020 om 16:39

Verlangen; God levert geen Messias die het allemaal wel even op knapt. Wat de Messias doet is mens worden. De uitnodiging van Jezus is misschien wel Leven te midden van alles en toch hoopvol in het leven staan. Als we straks kerst vieren blijft het ook nog altijd advent. Verwachtingen koesteren we misschien wel omdat er zoveel niet maakbaar is en we ook niet goed kunnen maken. Zou Jezus al de problemen oplossen? Wat is onze houding……….?

Agneserk. schreef op 3 december 2020 om 16:34

Ik geloof uit angst. Omdat ik het alleen niet bolwerk. God als een houvast. Ik kan het echt niet alleen.
Diep van binnen, in mijn onderste laag, geef ik mij niet over. Buig ik niet, kniel ik niet..
Mijn hart verlangt naar Zijn liefde, o ja echt en waarachtig, maar is Hij geen schim.

Maria schreef op 3 december 2020 om 15:48

Voor de eerste keer neem ik deel aan deze thuisretraite van Ignatiaans bidden. Mijn idee over religie is ruim, oecumenisch. Samen met anderen, iedereen is welkom. De tekst van vandaag komt op mij streng over. Niet iedereen mag bij de Heer komen. Alleen als je je best doet. Wanneer ben je goed genoeg?
Ik moest denken aan een gevluchte vrouw in het asielzoekerscentrum waar ik jaren geleden werkte. Zij was gevlucht uit Afrika, al ver zwanger van een verkrachting. Ik wilde graag zwanger worden maar het lukte niet zo. Zij was gelovig. Ik zei: “misschien bid ik niet genoeg”. Ze begon te lachen en zei: “Maar God is er voor iedereen!” Haar antwoord heeft me veel geleerd.Zo wil ik ook in het leven staan; iedereen heeft zijn eigen verhaal maar mag er zijn. En ik geloof dat God dit met mij eens is!

Linda schreef op 3 december 2020 om 15:46

Hoe zie ik de wil van God?
De geboden van God naleven. Barmhartig zijn, zoals God ook barmhartig voor ons is.
Liefdevol zijn tegenover elkaar, zoals God liefdevol tegenover ons is.
Vergevingsgezind zijn, zoals God vergevingsgezind is voor ons allen.

Herman Jansen schreef op 3 december 2020 om 15:36

Dank voor het plaatsen van de advertentie in ‘Trouw’ waardoor ik van het bestaan van de retraite op de hoogte ben en kan deelnemen. Blij dat ik in dit bijzondere jaar op een speciale manier naar het Licht mag toeleven!

Henk Eleveld schreef op 3 december 2020 om 14:48

Het is enorm bemoedigend om in complete rust met God in gesprek te gaan.! Vaak valt elke last van je schouders en mag je een enorm blij gevoel krijgen.! De kracht van ons gebed.!

Antonia schreef op 3 december 2020 om 14:27

Eigenlijk weet ik best wat Uw wil is…..als ik met mijn hart handel en niet met mijn verstand. Soms zijn ze allebei wel nodig…soms moet je iets goed afwegen. Maar als ik mijn ego opzij zet kom ik al een heel eind. Ik voel, weet, dat ik nooit alleen ben (God loopt altijd met me mee) en het ligt aan mezelf of ik God door en in mij laat werken. Hij/Zij is er altijd….in de goede, maar ook in de slechte momenten. Er is een lied waarin God antwoordt op “mijn” vraag waarom er maar één paar voetstappen in het zand staan in plaats van twee op de momenten toen ik het moeilijk had…..”toen jij het moeilijk had heb Ik jou gedragen”. En ook wij mogen/kunnen mensen “dragen”.

Viviane schreef op 3 december 2020 om 12:32

Waar bid ik voor….. omdat ik de belangrijkste regels van de Heer zou kunnen toepassen nl. mijn vertrouwen schenken aan één God en mijn naaste beminnen zoals mijzelf!
Als ik ’s avonds mijn dankbaarheid kan voelen en uitspreken kan ik gemakkelijk rust vinden. Te kunnen zeggen : vandaag heb ik iemand gelukkig gemaakt ( misschien enkel door een wuifmoment) betekent voor mij iets heel groots!!!!!

Hendrika schreef op 3 december 2020 om 12:04

Tijdens de meditatie kwamen deze woorden bij mij op:..blijf bij mij en waak dan met mij…
Mijn man zit in een diepe depressie…is er iemand die met mij waakt?

Christiane schreef op 3 december 2020 om 11:56

wij bidden=uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel. waar bid ik voor,, Ik bid omdat ik zorg wil dragen oor gods schepselen op aarde: Mijn evennaaste. Ik probeer elke dag eengoede daad te doen zoals tijdens mijn gidsen tijd.
kanik mijnwil in harmonie brengen met de goddelijke wil, niet gemakkelijk ,soms bots het maar ikdoe mijn best.

Sylvia schreef op 3 december 2020 om 11:00

Kan ik mijn wil in harmonie brengen met de goddelijke wil? Of: kan ik de goddelijke wil in harmonie brengen met mijn wil? Het botst bij mij niet soms, maar meestal. Als ik dan de tijd neem om aan de roep van Christus te beantwoorden dan weet ik weer: “O ja, niet mijn wil maar Uw wil geschiede”. De aanvaarding biedt mij een nieuwe ingang om de goddelijke weg te gaan.

Kees schreef op 3 december 2020 om 10:55

Dat sterke Gods vertrouwen bij de deelnemers is iets wat mij ontbeert. Maandag en Dinsdag de Eucharistie bijgewoond met daarna aanbidding. Vraag me wel af : “Wat zoek ik daar”.
Ook de teksten over liefde sturen mij in de richting dat het mij aan liefde geven heeft ontbroken. Desondanks draag ik het geloof op mijn manier uit, maar dat het vrucht draagt, dat ervaar ik nog niet.

Eugenie schreef op 3 december 2020 om 10:49

Wat ik wil/wens botst soms met het christelijk aanvoelen hoe een bepaald probleem best wordt aangepakt. Maar ik wil me ook niet laten doen of alles zomaar uit handen geven. Maar hoe pak je die tweestrijd best aan? Moet ik hierover bidden tot God of… graag raad van anderen (lezers…) a.u.b.
Dank je wel!

Hilda schreef op 3 december 2020 om 10:42

Ik zal zeggen wanneer het tijd is en wat u moet doen, ik zal mij openbaren. Zo sprak God tot mij.
En dat geeft een enorm gevoel van vrijheid en vertrouwen en warmte.
Ik dank God vanuit heel mijn hart.

Agnes schreef op 3 december 2020 om 10:36

Heer, maak dat ik steeds duidelijker mag zien wat Uw wil is.

Sara schreef op 3 december 2020 om 10:22

De wil van de Vader kennen. Ik voel mij nu weer ineens dat kleine meisje. Doe ik het wel goed genoeg? Leef ik wel genoeg volgens de regels? Maar als ik kijk naar waar ik nu ben. Dan ben ik enorm gegroeid in mijn leven. Maar ik heb u nodig in de stormen van mijn leven. En na elke storm ontvang uiteindelijk een hemelse boodschap. Dat u altijd aanwezig bent in mijn leven. U spreekt duidelijke taal. Soms wordt ik dan een beetje bang. Dan denk ik dat u boos op mij bent. Maar is dat wel zo? Het roept vragen op?

Rosa schreef op 3 december 2020 om 10:05

De laatste tijd gebeurt het me haast elke dag; ik maak plannen en moet die wijzigen omdat er altijd onverwachte zorgen opduiken. Daar iets mee doen zie ik ook als Gods wil; ik moet dan mijn plannetjes loslaten.Dat is soms heel moeilijk, maar ik ‘zeg’ het aan God (alhoewel Hij het wel weet !). Soms moet er zelf om glimlachen omdat zo de dagen altijd weer zin krijgen.

Gerda schreef op 3 december 2020 om 10:03

Heer, mijn verlangen is dat ik mezelf niet beter acht dan de ander. Heer, laat het gemis van kinderen en kleinkinderen niet te groot voor me zijn. Amen.

Anke schreef op 3 december 2020 om 08:42

Dank U dat Uw hart naar ons uitgaat
Ik verlang naar eenheid als broers en zussen in Jezus (Johannes 17)
Ik verlang naar leiding van de Heilige Geest
Ik verlang er naar per dag te leven
Ik zie uit naar vreugde en vrijheid
Advent.. verwachten
God is trouw en genadig
We hoeven niets te verdienen en komen zoals we zijn
Het kind van Bethlehem
Prijs Hem!
Een fijne dag allemaal

Anita schreef op 3 december 2020 om 08:33

In harmonie leven met de wil van God is wat ik naar streef. Maar het is een levenslange strijd merk ik tot nu toe. Of het geluk is weet ik NIET Wat is Zijn wil? Ik denk dat Hij als Genezer alles wat kapot is weer goed maakt en dan voel ik me misluk. Heb zoveel kapot gemaakt …., (ruzies, oneens en afhaken, boosheid en wrok).hoe te handelen in het leven??? Ik dank voor het nieuwe dag en vraag begeleiding van boven om de dag door te brengen zoals Hij wil, zeker weet ik dat Zijn wil de beste is. Niet mijn wil met eigen theorieën. Toch handel ik niet altijd goed. Maar zonder Hem kan ik niet, ben afhankelijk Van Hem .. met mijn eigen wil.

Nikolaas Sintobin schreef op 3 december 2020 om 08:12

Even gaan kijken in de spambox. Zoniet, kunt u alle mails ook terugvinden in de archiefsectie van de website.

Tineke schreef op 3 december 2020 om 07:57

Heel veel sterkte opa en oma na het verlies van jullie kleinzoon.

Annemar schreef op 3 december 2020 om 07:20

Het is voor mij moeilijk om me open te stellen voor God.
Mijn gebed is erg kort. Ik vind het fijn om de dagelijkse teksten en ervaringen van anderen te lezen

Trees schreef op 3 december 2020 om 07:19

Goede morgen Jezus en mede retraitanten Dank u Kris voor de aangeboden stof deze morgen Ja de Wil van de Vader kennen is ook mijn grote verlangen deze dag Laat mij u stem horen Jezus om uw woord om te zetten in daden Laat mij in de ander u aangezicht zien en hen beminnen uit geheel mijn hart haal alle jalousie uit mijn gedachten maar laat mij open staan voor u die komen gaat als een klein kind Trees

Kees Penning schreef op 2 december 2020 om 22:41

Tot nu toe heb ik geen enkele adventretraite ontvangen.
Ik doe al jaren mee dus ik ben bekend.
Ben ik de enige die niets ontvangt?

luís Weel schreef op 2 december 2020 om 21:45

Vroeger werd het me geleerd: Honger maakt bruine bonen zoet. Vandaag ervaar ik: als het eten smakeloos is, verdwijnt mijn honger. Ik weet dat ik zonder Jezus niets kan, maar al te vaak is het zo dat Hij en het voedsel dat Hij mij geeft, zonder smaak zijn. Dan verdwijnt mijn honger naar Hem en zink ik weg in mezelf, lamlendig en zonder initiatief. Ben me ervan bewust dat Hij alleen me kan opwekken, maar voel me krachteloos en onverschillig. Vandaag neem ik me maar voor: Ik blijf zoeken en hoop dat Hij mij daartoe opwekt.

Maria schreef op 2 december 2020 om 21:40

Wat wekt mijn medelijden op?
Heer ik zie dat zij nood hebben aan geestelijk voedsel. Hoe kan het dat ze niet zien dat u hen dat voedsel geeft? Open hun ogen en ontferm u over hen.
Geef ook vandaag aan hen die hongeren naar barmhartigheid uw ontferming. Maak mij barmhartig jegens mijn naasten. Amen

n
aar

Bart schreef op 2 december 2020 om 21:19

Hierbij schrijf ik opnieuw ter verduidelijk van vorig bericht, die niet is overgekomen, want ik voel met blij en dankbaar en vreugdevol voor het vaccin, dat de goede richting opgaat om mensen gelukkiger te maken met minder verdriet en zorg, omdat de huidige medische wereld toekomst en genezing langzaam aan vinden, dat God ook heeft gewild. Gods Hand heeft hieraan meegewerkt en zal dit blijven doen, als wij blijven bidden en volhouden dat God zijn geestelijk ng steeds blijft doorgeven ook nu in deze woelige en onzekere tijden. Dank God en we blijven U volgen en liefhebben alle dagen tot in eeuwigheid. Amen.

Bart schreef op 2 december 2020 om 21:11

Deze avond ben ik meer dankbaar en blij geworden om de wonderen van de geneeskunde ivm de vaccins, die binnenkort op de markt komen en die mensen onder ons in verschillende landen en medische centra gevonden hebben en die mensen terug tot herleven kunnen brengen. Ik zie daarin ook de hand van God hierbij, onze gebeden, ons geduld, onze hoop, dat mensen weer samen mogen komen in liefde en dankbaarheid voor datgene wat God aan ons en anderen hebben gegeven: brood en wijn van leven en welzijn en hongerige mensen weer het ware voedsel zal geven om het echte LEVEN weer te hervinden en elkaar dat gunnen. Dank, goede God en lieve Heer en moeder Maria voor dit alles en blijven ons stevig en hoopvol geleiden begeleiden ook ter bescherming van ons allen, gelovigen en ongelovigen en ook allen die nu bij U leven!

Geertruida schreef op 2 december 2020 om 21:07

Ik bid dat U wil uiteindelijk zal overwinnen, volgens mij velangt ieder mensenkind hiernaar “ Uw Koninkrijk op aarde “ De wil van de vader ontmoet ik door in de voetsporen van Jezus te treden “ een glimlach, luisterend oor, helpende hand, respect, bemoediging, enzv. Struikelen doe ik keer op keer telkens weer, heel menselijk, je kop buigen, reflecteren en weer opnieuw beginnen, het zij zo.

Stephanie schreef op 2 december 2020 om 20:50

Ik ben blij dat Jezus ‘ mee lijdt’ met de mensen. Hij komt telkens opnieuw ook in onze wereld nabij. Ik probeer daarop te reageren door het instrument te zijn van zijn handen en met de talenten die ik heb gekregen, het goede te doen in alle nederigheid.
Zo voel ik Hem heel nabij op de covid afdeling waar ik werk als verpleegkundige. Het helpt mij te weten dat Hij het licht is in deze duisternis.

Christine schreef op 2 december 2020 om 20:42

Jezus roept zijn leerlingen; Hij roept ook mij. Hij heeft medelijden met de menigte (ook met mijn eigen kinderen, die geen geestelijk voedsel meer hebben). Hoe kan ik hierop reageren? Wij, ouders kunnen niets meer dwingen aan onze volwassen kinderen. Wij blijven alleen maar het goede voorbeeld geven.
Jezus heeft ook medelijden met de Syriërs; bidden we dat de wereldleiders zich samen zetten om hieraan iets te willen doen. God, verhoor ons gebed!

Frederik Wynants schreef op 2 december 2020 om 20:09

“Ik probeer op Gods golflengte te komen. Dat vraagt aandacht, stil vallen, de gedachtestroom een halt toeroepen.” Dit is voor mij een aandachtspunt in het gebed. Even de wereld loslaten. Even een moment alleen tussen God en mij. Zonder afleiding. Daarvoor moet ik een rustig plaatsje of rustig moment opzoeken. Zoniet ben ik direct afgeleid. Een gebed. Is dat persée het ‘onze Vader’ of een weesgegroet ? Of kan men onder een persoonlijk innerlijk gesprek met God, Jezus, … ook een gebed verstaan ? Dat is een vraag waar ik ook al langer mee worstel.

Remco schreef op 2 december 2020 om 19:35

Dank voor jullie bericht in het dagblad waardoor ik me heb ingeschreven!
Ik heb een hele reis gemaakt naar dit punt: al jong van de kerk weggelopen, naar het humanisme, de wetenschap, de vooruitgang. Daarna spirituele interesse verbreed (Buddhism), toen meditatie gaan doen, toen op een dieptepunt weer God gevoeld en nu lijkt veel samen te komen in Ignatiaans bidden. Wederom dank aan allen die dit mogelijk maken!