Gastenboek

luís Weel schreef op 7 december 2020 om 22:57

Als iets mislukt, zeggen we wel eens: dood .zonde. Het is ook zonde, dat ik me vaak zo lamlendig voel, maar het is niet anders. De onvolmaaktheid en zonde is diep geworteld in lichaam en ziel. (Ik hou niet van die tweescheiding). De volmaaktheid is ver weg zowel fysiek als spiritueel, in de mens en in de schepping. Er is nog zoveel en zovelen die op moeten staan uit de ellende van de zonde. Ik wijs maar naar mezelf als eerste en dan ontdek ik dat het woord van Jezus; Sta op en loop me nog niet heeft opgewekt. Goede voornemens in deze lijken altijd wel in duigen te vallen. Maar ja, wie weet wat Jezus woord in deze adventstijd nog met mij gaat doen?

Olivia ♥ schreef op 7 december 2020 om 22:56

Lieve Heer, ik ben zo blij en dankbaar om samen met vele tochtgenoten aan deze retraite te mogen deelnemen.
Samen kijken we uit naar Jouw Komst: vol verwachting en met diepe vreugde!
Er is nog veel werk aan de winkel voor mij opdat ik U vredevol kan ontvangen. Ik doe mijn best maar herval dikwijls in hetzelfde kwaad.
Help me u met een rein hart te kunnen ontvangen. Dankuwel lieve Heer!

Martine schreef op 7 december 2020 om 21:56

Doordat ik steeds dacht het juiste pad te volgen ben ik tijd geleden tot conclusie gekomen dat het niet zo was tijdens het verdieping in geloof,was afgedwaald als een verloren schaap,Nu voel ik meer en meer een verlangen te hebben een herder te ontmoeten die mij op de juiste paden leid in vrijheid veiligheid en vertrouwen in wie ik ben,,

Anne-Marie schreef op 7 december 2020 om 21:42

Heer dank U voor deze tijd, tijd van verlangen,, tijd van inzien en ook uiteindelijk de stap durven zetten tot herstel van contact dat sedert kerst 2017 was verbroken. Vandaag een liefdevolle en begripvolle brief geschreven.. Dit was een afsluiten van wat erop mijn hart lag. Heer dank U voor dit inzicht en blijf me nabij . De reactie zal harteloos zijn en pijn doen, maar U staat me wel bij om ook dit te kunnen verdragen en verwerken..Kerst 2020 wordt nieuw in veel terreinen. Sta me bij Heer. Dank U

Hanneke schreef op 7 december 2020 om 19:41

Altijd moeite gehad met deze vergelijking. Jozef was timmerman , dus ik denk niet dat Jezus veel ervaring had met schapen. Ooit woonde ik aan het wad , in Friesland. De dijk was nog niet op Deltahoogte. De schapen liepen in de uiterwaarden toen er een Noord-Wester storm opstak, Met man en macht dreven de boeren en ik de schapen naar huis. ’t Zijn heel domme beesten . Ze blijven gewoon staan terwijl het water steeds hoger komt en hun vacht steeds zwaarder door het water … dan verdrinken ze. Ik had maar één schaap , en het duurde lang voordat ik haar vond.
Eenmaal in de stal wierp ze twee dode lammetjes… Uiteraard begrijp ik de metafoor . Maar een bóer , herder , kiest voor z’n kudde , niet voor die stomkop. Jézus dus wel , maar zoals ik al zei, die wist niks van schapen ………

John schreef op 7 december 2020 om 18:46

Dank U Heer dat U mij zocht en vond. Ik realiseer me dat ik mijlenver afgedwaald was en zonder U reddeloos verloren had geweest. Achteraf gezien heb ik Uw zoeken ervaren. Ik weet mij nu gedragen en gevonden al is dat nooit een vanzelfsprekendheid voor mij. U heeft mij zó gered van vele valkuilen, kwalen en kwade omzwervingen. Tjoe………

In alle eenvoud, ook weifelend en tastend, zoek ik naar ‘verdwaalde schapen’. Ik heb Uw hulp daarbij heel hard nodig, ik ‘vrees’ de rest van mijn leven. ‘Zoek en gij zult vinden’; ik proef er met graagte aan en ben heel heel dankbaar. U bent geniaal ondoorgrondelijk én zó dichtbij. Het brengt mij tot tranen……Geen woorden meer. Amen

Magda schreef op 7 december 2020 om 18:24

Wat verlamt mij? En wat zou Jezus daar van denken?
Eerlijk gezegd is er heel wat in mij dat me belet vrij te zijn, me vrij te voelen.
Ik probeer te vechten tegen mijn verlammende gedachten en gevoelens die regelmatig de kop opsteken. Dat is nog al te vaak een hele strijd. Verlamming belet me om naar mijn medemens te kijken en met hem een eindweegs mee te gaan.
Maar ik geloof en vertrouw erop dat God aan mijn zijde staat. Deze retraite heeft mijn ogen al af en toe geopend.
En daar ben ik ongelooflijk blij mee. Maar er is nog heel wat werk te doen. Mijn pad loopt door, ik ben op weg.
Ik sta op de uitkijk en ik wacht op God. Binnenkort zal Hij aan mijn deur kloppen en die deur zal ik maar al te graag open doen…

Nellie schreef op 7 december 2020 om 18:18

Wil God mens worden in mij?de Heer Jezus wordt wel Immanuël genoemd:God met ons en na Pinksteren hebben we de inwoning met de H.Geest en psalm 8 zegt dat we bijna goddelijk gemaakt zijn.!Ben aan het mijmeren wat het betekent dat God mens wil worden in mij?intrigerend: het raakt me.Is het dat God al mijn zwakheden te hulp wil komen? Heer!wat bent U subliem!Kom in de verlamming van m.n perfectionistiche aard in m.n verlamming van m.n angsten b.v. alleen in de auto rijden m.n onrust vaak….,.Dank voor de vogels in de tuin vandaag het schilderijtje wat af kwam .de mooie apjes van vandaag het werk in huis waarvan ik nu lig te rusten en nu het innemen van deze retraite.Op U mijn Heiland blijf ik hopen.En geef dat vertrouwen ook aan mijn ernstig zieke moedige zus!Wat kunnen we zonder U?

Olivia schreef op 7 december 2020 om 18:18

Heer God, we dromen van een andere, nieuwe wereld waarin mensen andere wegen gaan, waar de krokelpaden van heb en zelfzucht, van onechtheid en alles moet maar kunnen, verlaten worden. Waar mensen rechte wegen bewandelen van; menslievendheid, vertrouwen in elkaar, lotsverbondenheid en meer aandacht en respect voor Uw schepping.

Wilma schreef op 7 december 2020 om 16:48

Wat een voorrecht, zeker nu in deze coronatijd, om te kunnen en mogen deelnemen aan deze retraite.
Het ontroerd mij diep om deelgenoot te mogen zijn van al die oprechte berichten, wat zijn we kwetsbare (en krachtige) mensenkinderen.
Delen is soms ook helen.
En wat leer ik veel van iedereen, dank jullie wel.
Ik voel me rijk gezegend, verbonden met geloofsgenoten en onze God!
With

Lucia schreef op 7 december 2020 om 14:15

Lieve vader , u weet precies wat er in mij omgaat en hoe het zich zal oplossen.
Ik weet en geloof dat Uw Almacht mij kan genezen en de weg wijst bij alles wat ik doe .
Wat ik nu heb zijn tranen die verdrietig maar ook weer gelukkig maken,
omdat ik U mag aanroepen om mij te helpen .
En dan word ik mij bewust van Uw nabijheid en dank daarvoor .
Het lieve kind in mij , gelooft en hoopt,
in liefde en verlangen,
ziet vertrouwend naar U uit.
Mijn Jezus Kom….. mijn deur staat open,
En Uw Geest verlicht mijn verstand .
En mijn tranen stromen , ondanks,,,,
ja ondanks alles……,want ik geloof dat u er voor mij bent .
Amen… Amen .

Godelieve schreef op 7 december 2020 om 14:07

Door anderen gedragen tot bij de Heer. Zo voel ik mij op dit ogenblik. En Hij doorziet mij. Ik hoef zelf niets te zeggen. Hij vergeeft al het kwaad in mij. Dankbaar mag ik verder gaan. God, gij zijt een betrouwbaar God!

Agnes erk schreef op 7 december 2020 om 14:06

Zo’n retraite is voor mij weeral een worsteling. Ik wil wel maar kan het niet.ik kan de oude woorden niet meer gebruiken, niet meer voelen en ik zou zo graag erbij horen.
ik zou zo graag gezien worden door Hem. Als een kleuter loop ik aan zijn rokken te trekken. Pak mij, troost mij,stel mij gerust. Zeg dat ik erbij hoor. Jaag mij niet weg.
Ik voel mij weg gejaagd. Ik hoor er niet meer bij, bij het gelovige volk. Ik voel mij verdwaald, alleen op de weg. Het doet mij verdriet. Ik kan niet meer meevolgen. Het is voorbij. Het wordt nu echt eenzaam en toch …

Waardoor voel ik mij verdwaald en weg gejaagd ? Waarom loop ik op een eenzame weg, is het vuur gedoofd.waardoor heb ik het koud ? Herken ik mijzelf niet meer . Wie of wat heeft mij zo achtergelaten op deze eenzame weg ? Wie of wat heeft het vuur, het licht in mij gedoofd ?

Het gemis aan een gemeenschap misschien, aan leiding, aan Liederen, aan inspiratie, aan samenhorigheid.
Het gemis aan de Geest van God.
Bedankt dat ik deze inzicht-bekering mocht delen.

Geertruida schreef op 7 december 2020 om 12:35

Pijn en te weinig Hulp kunnen mij beletten vrij te leven. Hoe voelt het dat Jezus dat ziet, eerlijk gezegd sta ik daar niet zo bij stil, “ een eyeopener “ misschien wel gedeelde smart is halve smart. Het werk van God dat nu aan mij mogen geschieden is: Vertrouw op de Heer en de kracht van Heilige Geest, Vrees niet hij is nabij, Verlochen jezelf niet, wees moedig “ Eer aan God.

Conny Nelissen-Visser schreef op 7 december 2020 om 12:05

Lieve God, ik kan er niet inkomen. Ik ben veel te onrustig van binnen. Het ongeluk van Bart mijn man vraagt veel verzorging van hem. Dat houdt me overdag dan ook veel te veel bezig. Ik probeer dan ’s avonds even een uurtje te tekenen en daarna lees ik de tekst van de retraite door. Meestal komt er wel een woord wat me raakt en dat neem ik dan mee voor de volgende dag. Ik denk dat het zo ook mag zijn. Ik voel me niet verlaten door U . Eerder voel ik de kracht die er is om alles toch met rust iedere dag af te maken en te blijven geloven dat Bart in de zomer van 2021 weer helemaal de oude kan zijn.

Sara schreef op 7 december 2020 om 11:42

Lieve Heer Jezus Christus,
Het belet mij in VRIJHEID te leven. De klok, de tijd en de haast. Maakt onrustig, alles gaat zo snel. Het maakt mij ontevreden en ondankbaar. Hierdoor wordt het leven krampachtig. Heer wilt u mij helpen eenvoudig te leven. Samen te spelen met mijn kinderen. Of leer mij weer op te gaan in hobby of creatie. Genieten van de tijd samen. Of van het moment van plezier. AMEN

Harald schreef op 7 december 2020 om 11:18

Twee jaar geleden stond God onverwacht naast me. Nu weet ik dat hij altijd naast me heeft gestaan, maar pas toen ik me ervoor opende kon ik hem ervaren en zien. Meer dan vijftig jaar atheisme in 1 keer weggevaagd!. En nu, na het lezen van een paginagrote advertentie in Trouw voor het eerst een digitale retraite, wat heerlijk. Iedere dag opnieuw leer ik meer, van mezelf en van God, en ik verdiep mijn inzichten, ook door de reacties van anderen die aan deze retraite mee doen. Wat is het werk van God dat nu aan mij moge geschieden? Het doet me denken aan een tekst die ik vorig jaar bij toeval las in de Karmelietenkerk in Beilstein: “Heer, ik ben onderweg”, en dat past heel goed bij de meditatie van vandaag.

Sylvia schreef op 7 december 2020 om 11:17

Ik sta voor Jezus met wat mij verlamt en Jezus ziet het. Heer U ziet mijn machteloosheid; de verwijdering tussen mij en mijn dochter, die zichzelf van ons isoleert door het aanhangen van een complottheorie. Laat U mij alstublieft zien hoe ik haar nabij kan blijven. Geeft mij wijsheid, ik verlaat mij op U.

Gerda schreef op 7 december 2020 om 10:50

Heer, bevrijd mij van het oordelen over anderen. Ik ben niet beter dan hen. Amen.

Viviane schreef op 7 december 2020 om 10:24

Vergeven onder voorwaarde is niet echt vergeven….
Je dient in onvoorwaardelijke liefde te zitten… dit gebeurt maar wanneer je de “andere” vergeeft en ook ” jezelf” want je bent ook niet zonder zonde ( de perfectie!)
God leeft in ons… God is liefde, dus IK ben liefde. Ik heb het volste vertrouwen in God dat Hij Zijn zoon stuurt om ons veel lessen te leren en het is aan ons om Hem met open armen te ontvangen en te concretiseren wat we aankunnen… Ook al is dit niet eenvoudig! Oprecht ons best doen is meehelpen aan het koninkrijk Gods.

verdriet schreef op 7 december 2020 om 09:57

Was God bij mijn zoon die in maart in volledige eenzaamheid is gestorven, na een jarenlang proces van vallen en opstaan.?
Hoe heb ik niet gebeden en gehoopt al die tijd voor zijn geestelijke en lichamelijke genezing. In deze tijd van voorbereiding en verwachting blijven mijn vragen en komt mijn verdriet hoe langer en meer naar buiten.
De woorden van troost in de advent blijven zo ambivalent.

Wilma schreef op 7 december 2020 om 09:55

Jezus zei: Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken, zonder mij kunnen jullie niets. Jezus leefde in Zijn leven Zijn vrijwillige afhankelijkheid en grote intimiteit met Zijn Vader ons voor. God is de geestelijke Levens en Krachtbron, toen al voor Jezus. Het gaan om groeien in ‘zijn’, in het hier en nu. God en de mens zijn liefdespartners, wij zijn Zijn beminden. Hij is van mij en ik ben van Hem. Vanuit die intimiteit en relatie leven in het dagelijkse leven, meer heeft een mens niet nodig! Het is het hele jaar door kerst, pasen en leven vanuit de opstanding. ❤

Veerle schreef op 7 december 2020 om 09:54

God, ik zou tijdens deze advent graag milder worden voor mezelf, mijn vriend, mijn ouders en de jongeren die me werden toevertrouwd.

Trees schreef op 7 december 2020 om 07:22

Dank u Heer voor uw woord van vertrouwen .ja ik wil het zei u tegen de lamme en hij werd genezen vanmorgen breng ik bij u alle mensen die ziek zijn genees hen Heer ik vertrouw ook vandaag op u maar laat ook in mij .mijn
tekortkomingen en zonde zien . en genees mij om een waardige woonplaats voor Jezus te bereiden dank u Heer
Trees

Anita schreef op 7 december 2020 om 04:41

Wat mij nog verlamd is misschien juist het moeilijkste om te genezen. Vergeving geven.
Zou het ook gelden met de voorwaarde: zolang je maar niet in mijn buurt komt is ok, vergeef ik je. ??? (Ik wil vergeven, maar niet meer omgaan, is dat ook vergeven???)

Willem schreef op 6 december 2020 om 23:36

Ik heb het moeilijk om God mijn onvoorwaardelijk vertrouwen te schenken temidden van mijn lijden als Parkinsonspatiënt. Toch blijf ik hopen op de onvoorwaardelijke trouw van de Eeuwige Aanwezige. En, na momenten van verzet, verwarring en vertwijfeling, zing ik zachtjes maar met aandrang en koppig geloof: Kom o kom, Emmanuel!

Diane schreef op 6 december 2020 om 23:12

Wat is het toch fijn dit alles samen te kunnen beleven.Laten we luisteren naar ons hart of Jezus niet op de deur klopt.Laten we we Hem binnen laten.

Christine V schreef op 6 december 2020 om 21:26

Waar moet ik mij van af keren om te kunnen inkeren?
Ik zou mij moeten kunnen afkeren van de verwachting dat meer mensen tot dezelfde gedachte zouden komen als onze gelovige gedachten. Heer, laat me tot inkeer komen dat Gij mij steeds helpt.

Olivia schreef op 6 december 2020 om 21:11

Heer, maak van de woorden die wij spreken, een gebed dat tot U doordringt. Maak het zuiver en oprecht, zodat wij het feest van de menswording van uw Zoon waardig kunnen vieren. Dank U Heer.

John schreef op 6 december 2020 om 20:47

Het werk van God dat momenteel aan mij mag plaatsvinden is de combinatie van loutering, ontdekken, en loslaten van ballast en ruis die een onbevangen relatie met Onze Lieve Heer regelmatig in de weg staat. Ik realiseer mij dat het een spiritueel proces is, dat ik wezenlijk bijgestaan wordt en dat de ‘uitkomst’ hoe dan ook een Schitterende zal zijn. Dat klinkt allemaal heel zeker, maar na vele beproevingen is het mij Gegeven om Gods Genade, Liefde en Trouw heel regelmatig te ervaren en dat is en blijft een voorrecht en ook zeker een Wonder. Zó fijn om díe liefde ook zo prachtig met JOU, medemens te delen. Nederigheid, wijsheid én kracht & geloof gaan uitstekend samen! Amen!
DANK U LIEVE LIEVE GOD, Schepper van Hemel en aarde. Creator van ons mensen; allemaal UNIEK en ieder zonder meer GELIEFD. Menselijk feilbaar, maar in Uw ogen Smetteloos. Halleluja!

Olivia ♥ schreef op 6 december 2020 om 20:17

Advent = de weg voorbereiden in de harten van de mensen.
Maar dit kan alleen wanneer het eerst in ons eigen hart gebeurt. En we moeten daarbij alle kamers opruimen en niet alleen de gemakkelijke.
Laten we ons hart ruimer maken met liefde, eerbied, respect, verwondering, bewondering, hulpvaardigheid, nederigheid, medemenselijkheid, …
God staat hierbij altijd achter ons als we zouden wankelen of vallen om ons op te vangen.
Laten we ook achter andere mensen staan om hen nabij te zijn en op te vangen.
Lieve Heer, help ons allen hierbij op weg naar Kerstmis…

Antonia schreef op 6 december 2020 om 19:59

Als ik stil ben verwacht ik niets. Ik luister en soms, heel soms valt mij dan een stukje hemel toe. Maar dan ga je weer naar buiten en dan is het de kunst om dat stukje hemel vast te houden: niet oordelen…niet naar mensen toe maar ook niet naar jezelf toe. Jouw gevoelens mogen er zijn maar ook de gevoelens van al die anderen. Ik ben dankbaar dat ik dat stukje hemel soms nu al mag ervaren in mezelf en in dat van anderen. Het is de kunst om het te willen zien en ervaren in alles wat er op ons pad komt.

Carla schreef op 6 december 2020 om 19:14

Gij die woont in licht en luister, drijf de schaduwen uiteen.Vreugde vreugde, louter vreugde..Lied 357 EL . Wij gaan dit zingen anders had ik het niet paraat.

Riemke schreef op 6 december 2020 om 19:11

Leven in verwachting van wat komen gaat. Ieder jaar in de adventsperiode probeer ik de hobbels uit de weg te ruimen.
Sommige dingen blijven knagen je komt er niet van los. Toch moet ik ruimte maken voor de Heer. Op Hem vertrouwen je zelf overgeven en Hem uiteindelijk welkom te heten. Heer help mij hierbij.

Machteld schreef op 6 december 2020 om 18:57

Johannes De Doper verwachtte de komst van de Messias, “iemand wiens schoenen ik niet waardig ben om vast te maken”. Wij verwachten Jezus ook met Kerstmis, wij vieren dan Zijn komst naar deze wereld, Zijn menswording. Johannes verwachtte het begin van het Koninkrijk van God met de komst van de Messias, dat verwacht ik ook. Met Jezus’ openbaar leven, zijn wonderen en zijn onderricht, kwam het Koninkrijk van God op deze aarde. Er werd in ieder geval een begin gemaakt. De vervolmaking van het Koninkrijk Gods zal pas komen met Jezus’ wederkomst, die wij ook verwachten. Zoveel om te verwachten, zoveel om blij over te zijn, er wacht ons een prachtige toekomst.

Lisette schreef op 6 december 2020 om 18:00

Hij zal u dopen met de heilige Geest en met vuur. Zegt Johannes de Doper.
Verwachten naar de heilige Geest . Daar hoop ik op daar bid ik voor.
Waar moet ik mij van afkeren? Afkeren van angst, van twijfel, van macht zucht, van hoogmoed, Van liefdeloosheid, van oordelen, van jaloersheid, van al het negatieve.
Geloven is dank U zeggen, en iemand die dat niet kan, zal altijd op zich zelf teruggeworpen worden, en goddeloos eenzaam zijn. Schrijft Manu Verhulst vandaag, in zijn gebed, van Kerk en leven.
Een mooie doordenker voor mij naar kerstmis toe.
Blijven geloven in mijn verwachtingen. Mijn verwachtingen zijn, dat het goed mag gaan met mijn kinderen en kleinkinderen met mijn familie . Met de wereld. Dat we vlug terug een normaal leven mogen hebben. Verlost van de corona virus . Durven uitkijken naar betere tijden. Zonder te verwachten dat het dat is wat gelukkig maakt.
Ook als deze verwachtingen niet uit komt toch kracht te vinden om gelukkig te zijn met alles wat op mijn pat komt.
Dit is misschien utopisch, toch wil ik er voor bidden .
Heer blijf me nabij. Amen

luís Weel schreef op 6 december 2020 om 17:39

Misschien was het in de tijd van Johannes de Doper wel zo dat hele menigten zich afvroegen: “Hoe moet het nu verder? Wat is er fout gegaan in onze wereld?” Dat zijn ook vragen en onzekerheden voor ons. We leven in een tijd van conflicten en dreigende wanorde, vervolging van mensen en volken die zo verschillend van aard, kleur, cultuur en ras zijn. Het onderlinge begrip en verdraagzaamheid en willen oordelen over anderen neemt de overhand. De wereld is niet zoals God hem geprojecteerd heeft. Wat staat ons te doen?
Johannes roept op tot inkeer. Mijn vader zei altijd: “Bezint, eer gij begint, kom tot inkeer en zie wie je bent.” Maar weet tegelijkertijd dat je jezelf moet richten op Hem, die onze duisternis kan doorlichten. Met God is alles mogelijk, zonder Hem kunnen we niets.

Geertruida schreef op 6 december 2020 om 16:33

Ik probeer op mijn manier het pad te effenen voor de komst van Jezus, leven in eenvoud op het ritme van de natuur, verwondering, gebed, stilte, dankbaarheid en bovenal mijn hart onderzoeken. “ Kom tot Inkeer “ Waar moet ik mij van afkeren: mij niet laten leiden door “ gebazel “ niet bang zijn, gewoon mijn eigen koers volgen en vertrouwen op God.

Hendrik schreef op 6 december 2020 om 14:52

Wij mensen zijn niet volmaakt. Wij doen nog altijd verkeerde dingen. Wie zonder zonde is werpe de eerste steen.
Alleen Jezus is volmaakt en zijn hemelse Vader. Toch probeer ik hem te volgen.

Godelieve schreef op 6 december 2020 om 14:41

Verwachten: dat uw liefde in mij mag triomferen. Kom, Heer Jezus, kom!

Anja schreef op 6 december 2020 om 14:26

Ik ervaar het ook als heel mooi, dat God mensen gebruikt, om de mooie woorden van Hem aan ons door te geven. Wat een zegen. Wat ik vandaag doorkreeg, was duidelijk een zegen voor mij. Me afkeren van niet goede invloeden van anderen, me afkeren van angst, zodat ik God kan vertrouwen. Het geeft me zo’n rust dat ik lees dat alle gevoelens er mogen zijn, dat het niet geeft wanneer iets je een keer niet aanspreekt.

Godelieve schreef op 6 december 2020 om 14:25

Heer, vaak negeer ik uw roepstem. U bent er en u toont mij heel concreet wat ik zou moeten doen om in liefde te leven. Het zijn soms maar heel kleine dingen die u mij vraagt, en toch kies ik dan mezelf. Heer, kom en genees mij van die ikgerichtheid. Mag ik verwachten dat uw liefde in mij de bovenhand krijgt? Kom Heer Jezus kom !

Agnes Erk. schreef op 6 december 2020 om 12:09

Zoveel woorden, zoveel vragen. Ik denk dat deze retraite te moeilijk is voor mij. En toch blijf ik hongerig op zoek.
Maar het bereikt mij niet echt. Ik wil wel maar kan het niet.
Moet het allemaal zo moeilijk zijn ! Is leven niet genoeg ?

Sylvia schreef op 6 december 2020 om 12:09

Hoe fijn is het met alle tochtgenoten op weg te zijn, samen met u naar binnen te keren. De stilte in. Waar ben ik buiten mezelf geraakt? Waar de verstrooiing de overhand heeft gekregen. Dank u voor deze mooie retraite! Het brengt mij terug naar God en mijn verlangen in overgave aan Hem te willen leven.

Gerda schreef op 6 december 2020 om 12:08

Heer, leer mij een mens te zijn van goede wil. Amen.

Bieke De Meulder schreef op 6 december 2020 om 12:01

Het koninkrijk der hemelen is begonnen met de komst van Christus. Ik verwacht het niet enkel in een verre toekomst maar ik mag er nu al in wonen…

John schreef op 6 december 2020 om 08:55

Ik beaam het geweldige inzicht van Johannes de Doper: Kom tot inkeer. Mijn God, wat ben ik ontzettend vaak gestruikeld, dacht dat ik het wel wist en voelde élke beproeving als een loden last. Pas na decennia én mij open te stellen voor de Almachtige, is de dageraad gekomen. Het Licht toont zich aan mij. Ik heb geleerd dat God werkelijk ondoorgrondelijk is. En tevens zó AANWEZIG, LIEFDEVOL. Ik volg, struikel nog steeds, maar ik weet mij gedragen. Uw Koninkrijk kome. Absoluut. Stilte past voor mij het beste bij dat magnifieke besef. Wat bent U een adembenemend liefedevolle God!!! Ik buig diep voor zóveel Geweldigs, en…..ik buig voor JOU, heerlijk mede-mens!
AMEN!

Mia schreef op 6 december 2020 om 08:32

Met Covid 19 dat zijn gang maar blijft gaan, wordt er wat afgetobd en afgeklaagd, want deze virus baart ons immens grote zorgen. Zal het tij ooit keren en wat is de rol van Jezus hierin? Zou Jezus hiervan weten? Jezus leefde maar een korte tijd en díe tijd is niet te vergelijken met die van nu! Maar in zijn talloze verhalen liet hij ons veel goeds na, waarvan wij de vruchten mogen plukken. De oogst is groot! Een man zaait en oogst, maar vogels doen dat niet, want God zorgt voor hen. Een vrouw koopt of maakt kleren, de lelies in het veld doen dat niet, want God zorgt voor hen. Als God voor de vogels en bloemen zorgt dan doet Hij dat toch ook voor ons? God zorgt voor alles en allen. Wij worden geroepen om liefdevol, rechtvaardig en zorgzaam inhoud te geven aan ons leven. En wij hoeven niet alles te kunnen, maar alle beetjes helpen.
Maar nooit zonder een gebed of een blik naar ‘boven’!

Alda schreef op 6 december 2020 om 08:30

Ik zal er zijn…..Hij is er …en ik? Waar ben ik.? Hij verwacht me. Ben ik bereid.? Deze gedachten houden me bezig.
Hij kent mijn verlangen, ik ben er zeker van. Dank U wel

Trees schreef op 6 december 2020 om 07:17

Heer laat mij niet hoogmoedig worden maar leer mij mijn zonden zien en laat mij zoals Jezus zich liet dopen door Johannes Hij die zonder zonde was trad naar voren om gedoopt te worden .en ik ben vol van zonde en tekortkomingen doorheen mijn leven. Heer maak mij rein en blijf bij mij in het zoeken naar u ik vertrouw op u Trees