Gastenboek

Rika Geurink schreef op 9 december 2020 om 17:08

9- 12
Bedankt dat ik mee mag doen! Dankbaar voor wat is!

Gedicht van Sytze de Vries over koesteren van een licht:

Diep in mij koester ik een licht,
een onuitwisbaar vergezicht,
dat steeds weer
mijn verlangen voedt
en mij de morgen open doet.

Wilma schreef op 9 december 2020 om 16:03

‘Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven.’
Wanneer ik sommige reacties lees in het gastenboek, dan denk ik het lijkt wel een soort van coping mechanisme en denk ik aan bovenstaande tekst, het maakt me moe.
Ontspannen leven, vertrouwen en wandelen met God, ontvankelijk en open zijn, met eigen verantwoordelijkheid.
Je mag zijn zoals je nu bent en je bent geliefd, is dat zo ingewikkeld?
Zonder je steeds af te vragen: wat komt van Hem, wat verwacht ik, alles te willen analyseren, verklaren, interpreteren….etc. Gewoon God God laten zijn, Mysterie. Wat gekend wil worden laat zich wel weten.
We zijn in de vrijheid gezet, dat geeft mij rust. Een hele kunst, ‘levenskunst’, met en in alles wat zich aandient in het concrete gewone dagelijkse leven.
In alles de Liefde. ❤

Antonia schreef op 9 december 2020 om 15:54

Het feit alleen al…..dat we altijd terecht kunnen bij God met onze zorgen maar ook met ons blij zijn stemt mij dankbaar.
Ik geloof zeker dat er een wisselwerking is…..als je zelf Go(e)d doet ontmoet je Go(e)d.
Dank hiervoor.

Olivia schreef op 9 december 2020 om 14:10

Heer, richt ons weer op wanneer we vermoeid zijn. Gij die onze kracht zijt, ons leven, onze liefde. Geef dat wij niet verdrinken in ons geklaag maar ons hart en onze blik gericht houden op U.

Almachtige God uw woord is wet. Gij vraagt ons de weg te banen waarlangs uw Zoon zal komen. Wees ons genadig dat wij niet ontmoedigd raken, maar vertrouwen dat zijn aanwezigheid ons sterkte en genezing brengt.

Nellie schreef op 9 december 2020 om 13:57

Wat me raakt is dat God geen eisende God.Hij vraagd alleen om te komen en bij Hem kwetsbaar te durven zijn, Hem te vertrouwen. Hij vraagt niets van ons! HIJ wil óns RUST geven!Hij vraagt niet eerst waarom we zo vermoeid zijn geraakt(dat weet Hij toch allemaal wel)Hij zegt ook niet ” dit is je eigen schuld”Dat merk ik bij mezelf: Als ik er voor kies de dag te beginnen bij en met Hem: neem je die rust de hele dag met je mee.Zelf ben ik zó onrustig( dat is de aard van het beestje: ik moet ik wil ik zal)maar dat vraagt Híj niet!Met al je lasten , ook uit het verleden, Hij weet er wel raad mee! SHALOM! aan jullie allen!

Francine schreef op 9 december 2020 om 13:47

In gebedsteksten over God spreken als over ‘de Heer’ roept zoveel weerstand op… Weerstand waar ik maar niet over kan…
Een mannelijk Godsbeeld is zo beperkend. Ik geloof, kàn enkel geloven in ‘niet-weten’, kan mij enkel zo openstellen voor wat mij overstijgt. En dan is er dat woord ‘de Aanwezige’. Een woord dat mijn hart, mijn ziel raakt. Dankjewel daarvoor.

jean schreef op 9 december 2020 om 12:00

gedurende de oorlog van 1940 werd mijn jongere broer door de gestapo op school aangehouden en in een kamp opgesloten. Ik was 20 j. jaar oud en ben dan naar de kerk gelopen om dit aan de Heer toe te vertrouwen. Ik kreeg aldaar de rust en het vertrouwen dat God mij kon helpen en gelukkig kwam mijn broer meer dan een jaar later terug . Dit heeft gans mijn leven gemerkt en Gods aanwezigheid in mijn dagelijks leven warm gemaakt .

Gerda schreef op 9 december 2020 om 11:50

Heer, ik leg de last van eenzaamheid en rouw voor u neer. Ik verwacht uw nabijheid en troost, niet alleen voor mezelf maar voor een ieder van ons. Amen.

Agnes Erk. schreef op 9 december 2020 om 11:44

Verwacht en onverwacht staat Hij naast ons.
Ik heb het nooit zo aangevoeld dat God mij zou dienen terwijl ik toch gezegend ben, veel geluk gehad heb op alle terreinen in mijn leven, heel veel geluk. Nee, zo heb ik het nooit bekeken.ik geloof ook niet dat God daar voor iets tussen zit. Het is toch de vrucht van goede mensen om mij heen …niet alles natuurlijk.
Ik heb nooit geloofd dat God zich bezig hield met ons kleine leventje. Als kind natuurlijk wel, dan dierf ik bidden zelfs voor mijn hondje. Daarna kwamen er allerlei theorieën bij zoals we moeten het zelf oplossen. En nu ,…?
Diep van binnen weet ik wel dat dit niet mogelijk is, blijf ik hunkeren naar Iemand die mij graag ziet, DIE DE WERELD. GRAAG ZIET.
Wel ja, ik voel mij belast en beladen, wie kan nog rustig leven met zoveel verdriet op de wereld. Dat is toch onmogelijk. Belast voel ik mij ook door mezelf, door mijn uitgeblust vuur.
Kan ik dit alles op Zijn schouders leggen ? Zal ik dan rust hebben ?
Ik wou dat ik nog een kind was en weer voor mijn hondje kon bidden..
Ik dank alle gastboek schrijvers, zo’n goede mensen !

Voel mij belast en beladen

Jeanette schreef op 9 december 2020 om 11:27

Wat Kees schreef op 8 december om 14.18 uur bracht een lach op mijn gezicht . Volgens mij valt het wel mee met jou Kees en ben je op de goede weg !

lode schreef op 9 december 2020 om 11:08

Dankbaar zijn…. Dat is mijn dagelijkse daad.

Sylvia schreef op 9 december 2020 om 10:52

Niet ooit, maar verschillende keren heb ik ervaren dat God mij van dienst is geweest doordat ik een ingeving kreeg om een conflict in de relationele sfeer eens vanuit een heel ander gezichtspunt te bekijken. Hij gaf mij het inzicht, de troost, de juiste woorden. Dank U Heer voor deze wonderen die U mij gaf.

Lucia schreef op 9 december 2020 om 09:57

Nooit mag en zal ik vergeten Heer dat ik
bij U alles mocht leggen aan Uw voeten Heer.
Mijn last en vermoeidheid en verdriet , ook vreugde en blijdschap.
Bij U Heer vind ik rust , een rust met vreugde tranen,
of tranen van verdriet . U nam het allemaal van mij weg.
Lovend en prijzend Heer , bid ik U , ja smeek ik , BLIJF MIJ NABIJ.
Kom Heer Jezus ….Kom!!

Wilma schreef op 9 december 2020 om 09:02

Jezus gebruikte metaforen, taal en uitleg die passend waren in die tijd. Ik blijf nu ook bij mezelf en zie mezelf als een van Gods geliefde mensen, behorende bij Hem. De termen ‘kuddedieren en schaap vertalen naar woorden die passen deze tijd, lijkt mij aansprakelijke. Herijken en vertalen naar onze tijdsgeest. Juist ‘geloof’ is continu beweging, herschepping en groei, heel gezond gelukkig.

Hilde schreef op 9 december 2020 om 08:57

Mijn leven wordt getekend door angsten en die angsten verlammen mij op vele niveaus van mijn mens-zijn. Ik bid tot de heilige Geest voor bevrijding zodat mijn hart een kribbe kan worden waar de Heer zich te rusten kan leggen.

Kristin schreef op 9 december 2020 om 08:21

“Gods dienst aan ons”, zo mooi! Het sluit aan op het verhaal van dat ene schaap dat Hij zoekt, een dienst aan ons!
Wat zijn we gelukkige mensen te kunnen en mogen geloven!

Hilda schreef op 9 december 2020 om 07:34

Al je asten bij de Heer neerleggen is een grote troost. Er kwamen veel vragen in mij op zoals hoe die ik dat, wat kan de Heer voor mij dragen als het om puur fysieke lasten gaat, kan deHerr mijn pijn dragen?
Ik heb gevraagd of hij dat wil doen en mij wil helpen deze lasten ook op te lossen op aards niveau.
En ik kreeg de boodschap door dat Kerst vieren niet louter luxe maaltijden zijn maar vooral vieren met overgave aan de Heer.
Dat God in mij ag komen. Amen

Trees schreef op 9 december 2020 om 07:22

Goede God Wat is het goed al vroeg in de morgen tot u te komen en al onze zorgen bij u te brengen wetende dat u dit zelf gezegd heeft. Vandaag vraag ik toch Heer dat de besmettingen minder worden dat wij allen vreugdevol mogen op gaan naar de geboorte van uw Zoon Geef de zieken gezondheid en het verplegend personeel de kracht om hun werk vol te houden dank u Heer Trees

John schreef op 9 december 2020 om 06:45

Lieve God, pas in een laat stadium ervoer ik vele diensten, zelfs Wonderen die U in mijn leven bracht. Daarvóór werd ik veel te veel in beslag genomen door een tomeloze angst. Het restant van die angst die ik nog ervaar leg ik in Uw Handen. Ik ben intens dankbaar, uiteindelijk, wat U mij heeft laten zien. En nog. Soms laat ik het zelf nog afweten in mijn denken…..Uw dienst is mij inmiddels prachtig genoeg! U laat zich toch wel zien in…..al Uw Glorie!!! Het is aan mij om dat nog dieper te laten komen. En mijn geloof te delen met anderen. Dank U, Dank U Here. Halleluja. Amen!

Anita schreef op 9 december 2020 om 04:43

Van Boven komt het goede en perfecte, niet van mijzelf. Alle andere komen door verkeerd gekozen …. ikzelf.
Wat niet wonderbaarlijk is als ik niet goed weet. Daarom heb ik zo nodig de Goede Herder

Olivia ♥ schreef op 8 december 2020 om 22:46

Wat een zalige en rustgevende foto vandaag:
met een vreugdevolle blik kijkt ze in de verte: heel gerust, erop vertrouwend dat de Goede Herder haar komt zoeken en haar ook zal vinden.
Dat we dit vertrouwen nimmer mogen kwijt raken: ieder mens doet er toe voor de Heer, niemand wordt te min geacht om te gaan zoeken en terug bij de kudde te brengen.
Een geruststellende gedachte die een diepe innerlijke vreugde teweeg brengt. Dank u wel lieve Heer!

Geertruida schreef op 8 december 2020 om 22:42

Jezus verwacht van ons geen offers of mooie gebeden. Hij vraagt om onze lasten en vermoeidheid. Dan kan hij ons zijn liefde schenken. “ Een welkome opsteker, een lichtje, geeft de burger moed. Ik wil mijn zorgen bij Jezus leggen, en verhoop ze daar ook echt te laten in vertrouwen dat hij voorziet

luís Weel schreef op 8 december 2020 om 21:34

Wie ben ik eigenlijk? Een afgedwaald schaap dat de weg kwijt is of maak ik deel uit van die 99 andere kuddedieren die achtergelaten worden? Eén ding is zeker: mocht ik het afgedwaalde schaap zijn, dan zal ik pas de ervaring hebben van iemand die zich om mij bekommert, nadat hij of zij mij de weg naar de kudde wijst! Echter, als ik een kuddedier ben (eerlijk gezegd lijkt het me een beetje saai dat zelfde gemekker van al die 99 schapen) dan is het leven nog geen lolletje! Onrust en zoeken zijn twee elementen van mijn leven. Vandaag op het feest van Maria Onbevlekte ontvangenis kijk ik naar de herdersfiguur. Is dat een man of een vrouw? Mijn ogen zoeken haar maar ik weet niet waarheen ik moet kijken om te zien. In elk geval vanwege haar was ik vandaag in een viering met 10 senioren. Daarna samen praten. Werd blij van de uitwisseling van lief en leed en zorgzaamheid voor het wel en wee van mensen die door ziekte of ongeluk in de put zitten.

Stephanie schreef op 8 december 2020 om 20:42

Als Godly play verhalenverteller speel ik graag dit verhaal. Zo vertel ik : Hij kent al zijn schapen bij hun naam en zij kennen Hem.
In deze persoonlijke relatie gaat Jezus vanzelfsprekend op zoek naar dat verloren schaap. Zijn liefde is groot. Als ik verdwaal in troosteloosheid op mijn eigen levensweg, dan weet ik me dankbaar dat Hij me de hand rijkt en me komt zoeken. Aan mij om het te zien!

Nellie schreef op 8 december 2020 om 20:30

Moest hier goed over nadenken! Ik denk dat het de grote liefde van onze Herder is dar Hij niet wil dat er maar 1 schaap verloren zou gaan.Hij appelleerd daarmee naar mij.Zijn wij ook begaan met al die afgedwaalde schapen? Soms ook bij broers en zussen? Heer ontferm U.Soms maak ik me er ook boos over.dat Satan zoveel kracht heeft, deze gaat rond sls een briesende leeuw!machteloosheid wat kan ik ermee? Mensen missen soms niets…Zelf behoor ik al levenslang tot Zijn kudde: daarmee geeft Hij mij ook veel verantwoordelijkheid net als de oudste zoon…wat kan / moet ik hiermee?Heb ik net zoveel liefde als hij?

Carla schreef op 8 december 2020 om 20:24

Wat een geruststellende woorden van Christus de zoon van God en dat Matheus dit genoteerd heeft . Dit geluk wordt ons gegund na het gedane werk, zo worden mijn gedachten kalm en dat geeft ruimte voor het dagelijkse.

Ineke Koops schreef op 8 december 2020 om 19:12

Deze tekst uit Math. 11 ontroert mij: zij stond aan het begin van een langdurig proces van verlossing en redding door Christus. Dat Jezus “ons dient” kan ik uit ervaring beamen.

Geertruida schreef op 8 december 2020 om 18:51

Jezus heeft onvoorwaardelijk lief en houdt van alle mensenkinderen, je mag telkens opnieuw beginnen. Jezus veroordeelt het afgedwaalde schaap niet. Verdwalen is gewoon iets wat gebeurt. Heer wees mij genadig mag ik uw voorbeeld hierin proberen te volgen, “ Verdwalen is gewoon iets wat gebeurt, punt geen oordeel, “ Goed om te onthouden, nu nog uitvoeren

Viviane schreef op 8 december 2020 om 17:36

Wij zijn de schapen….. Als we rondom ons kijken verdwalen er heel veel. Maar als je leeft in het volste vertrouwen tot God dan weet je dat je de keuze hebt om steeds het juiste pad te kiezen want God leeft in ons.
Wij hoeven wel te luisteren naar ons innerlijk ZIJN.

Wilma schreef op 8 december 2020 om 16:59

Voor mij is het juist de kunst om te durven verdwalen in het leven, ik ben niet zo’n ‘kudde dier’. Wat het criterium van Jezus was, weet ik niet, wellicht dat z’n hart naar alle mensen uitgaat? Of hij kende het schaap persoonlijk en wist dat het zelf niet de weg terug zou kunnen vinden? Handelt hij bij ieder schaap anders? Wie het weet mag het zeggen……

Magda schreef op 8 december 2020 om 16:32

Ben ik dat verdwaalde schaap misschien, waar Jezus naar op zoek is?
Of ben ik één van de 99 anderen die bij elkaar blijven en wachten tot Jezus terugkeert met het verdwaalde schaap?
Ik denk dat ik ergens tussenin zit. Soms verdwaal ik, soms heb ik vertrouwen en wacht ik geduldig.
Of ben ik misschien diegene die wordt opgeroepen om hetzelfde te doen zoals Jezus? Op pad te gaan naar de ander die me nodig heeft?
Allemaal vragen die me bezig houden.

Kees schreef op 8 december 2020 om 14:18

Behorende tot de verloren schapen, moet mij een herinnering van het hart. Een zeer rechtschapen collega van mij zei in de 80/er jaren tegen mij: “Kees jij komt terug”. Mijn antwoord: “Job er zal meer vreugde zijn over één zondaar die zich bekeert dan over negen en negentig rechtvaardigen”. “Als ik op de drempel naar het hiernamaals mij bekeer, dan kom ik straks aan in de hemel en jij zit op de achterste rij der rechtSCHAPENEN en ik naar voren en wordt, vol vreugde, door het koor der engelen met gezang ontvangen.”
Klinkt hovaardig en dat ben ik mij bewust. De retraite kan mij helpen om me weer bij de kudde te voegen. Nog een lange weg te gaan !

Machteld schreef op 8 december 2020 om 13:51

Dit is een hele mooie tekst, maar raadselachtig. Jezus verlaat de kudde om één schaap te zoeken dat is afgedwaald. De economie van het Koninkrijk is niet gelijk aan onze economie. Aardse economie zou misschien het ene schaap opgeven, om te verhinderen dat de andere schapen ook op de dool raken. Ik moet Jezus wel bewonderen. Deze gelijkenis spreekt over de grote liefde die Jezus voor ons heeft, een reddende liefde. Hij is nabij in mijn moeilijkheden. Hij komt langs mij wandelen, aan mijn zij. Reisgezellen zijn wij. Wat een voorrecht! Dank u, Jezus voor uw niet-aflatende liefde voor mij.

Godelieve schreef op 8 december 2020 om 13:47

Vandaag vind ik deze tekst moeilijk omdat de vanzelfsprekendheid ervan in mijn leven ver te zoeken is, zoals ook het geloven voor mij niet meer vanzelfsprekend is. Alles in dat opzicht vraagt telkens weer een persoonlijke keuze. Ik versta mezelf daarin niet meer. Kom, Heer Jezus, en wacht niet langer.

Godelieve schreef op 8 december 2020 om 13:38

U navolgen. Heer Jezus, op dit eigenste ogenblik die ene mens mijn volle aandacht geven hoewel ik liever iets anders zou doen. Het is niet vanzelfsprekend, het vraagt telkens opnieuw een keuze in uw geest. Kom met die Geest in mijn hart. Amen.

Sylvia schreef op 8 december 2020 om 13:36

Jezus zoekt naar wat broos is; op de dool geraakt.. Gezonde mensen hebben geen dokter nodig, maar zieken wel. (Mt. 9:12)
Wat zijn de criteria die mijn leven richting geven? Ik probeer de mensen met een open blik tegemoet te treden, aandacht te hebben voor wat hen raakt. Gods aanwezigheid proberen te zien in degenen die op mijn levenspad komen. Ik zeg proberen omdat het ook weleens niet helemaal lukt. Ik vraag aan Jezus om wat meer geduld. Met de ander, maar ook met mezelf.

Godelieve schreef op 8 december 2020 om 13:28

Jezus, u vindt het verloren schaap belangrijk en gelijk vertrouwt u erop dat de 99 anderen samen zullen blijven. Daaruit besluit ik dat elke mens voor u van eindeloos belang ik. Ik ben belangrijk, waardevol in uw ogen. Hoe kan ik u daarvoor danken, tenzij door zelf die houding aan te nemen tegenover ieder mens, arm of rijk, behoeftig of herstellend. Kom, Heer Jezus en leg uw geest in mijn hart.

Agnes Erk schreef op 8 december 2020 om 12:53

Eens was mijn hart vol liefde en ook gelovig, vol moed en hoop
Ik weet dat ik mijn best deed om mezelf en zelfs de wereld te verbeteren. Dat ik mij goed voelde tussen religieuze gezangen en gebeden. Dat ik mij geborgen voelde in Gods hand.
Dat weet ik nog. En nu ?

‘Verwacht of onverwacht staat Hij naast ons’.
Jezus veroordeelt het afgedwaalde schaap niet. Verdwalen is iets dat gebeurt.’
Als dat zo is dan kan ik gewoon weer meelopen. Herbeginnen niet zoals ik vroeger was. Dat is voorbij.
Maar alles in het klein, in de realiteit van mijn leven nu. Zonder macht of kracht. Voorzichtig gelovig.

Margot schreef op 8 december 2020 om 11:44

In de bergen van Judea, heb ik een schaapherder met zijn kudde mogen zien. Samen met mijn dochter toen Psalm 23 gelezen. Jezus gaat terug in een onherbergzaam gebied, om dat ene schaapje te redden. Wat een bemoediging en Houvast.
Wij leven in een dorre woestijn, maar Jezus leidt ons. Zo veel Dank daarvoor.

Olivia schreef op 8 december 2020 om 10:52

Vandaag Hoogfeest van Maria.
Veelgeliefde Moeder, bron van alle genaden, mijn hart richt zich vandaag speciaal tot U. Groots is het wat er van U wordt gezegd, Maria. Koningin van Barmhartigheid. Leer ons te volharden in het luisteren naar het woord van uw Zoon, omwikkel ons met uw mantel van liefde, bewaar ons onder uw bescherming, verlicht ons met uw vrede. Kortom blijf bij ons lieve hemelse Moeder. Dank U, Heilige Maria bid voor ons.

Gerda schreef op 8 december 2020 om 10:41

Gevonden worden door Hem, dat is waar ik naar verlang.

Carla schreef op 8 december 2020 om 10:15

Maria wordt bezocht door de engel , de H. geest daalt in haar neer. Hoe mooi is dat en wij mensen mogen ontvangen en een verlangen hebben om dit te mogen koesteren.

Sara schreef op 8 december 2020 om 09:45

Wanneer ik een schaapherder zou zijn. En ik ken al mijn honderd schapen bij naam. Dan zou ik ook op zoek gaan naar dat verdwaalde schaap. De Heer wil geen
1 gelovige kwijtraken. Maar als er mede gelovige dwalen binnen de kerkwaar ik lid ben, dan heb ik het niet eens door. We zijn een grote kerk met 600 leden. Jezus had 100 schapen. Hoe groter de groep gelovige hoe minder wij door hebben dat 1 van ons aan het dwalen is. Daarom ben ik ook al een langere tijd op zoek naar een kleinere gemeente. Heer help mij hiermee. We kijken altijd op naar die grote geloofs gemeenschappen. Maar misschien is daar wel de meeste dwaling. Vooral in deze individualistische maatschappij. Heer ik ben opzoek naar meer EENHEID en VERBINDING. Elkaar vasthouden.

Inge schreef op 8 december 2020 om 09:18

Als de aandacht uitgaat naar een ander, dan betekent het niet dat ik niet van tel ben, maar dat ik word vertrouwd. Jezus laat de kudde achter om met het verdwaalde schaap terug te keren. Hij blijft niet weg. Hij komt terug en brengt diegene mee, die we missen. En als ik verdwaald ben, hoef ik maar te roepen.

Hilda schreef op 8 december 2020 om 08:42

Zo lang heb ik gewacht en daar ben ik nu door Jezus gevonden om mij weer bij de overige 99 schapen in de kudde te voegen. Ik graas op uw groene weide onder uw hoede!
Het waren zoveel blokkades waardoor ik nooit de kans heb gezien hoe ik mij tot Jezus kon wenden. Nu ben ik echt geroepen en dat vind ik toch de mooiste weg en het meest bijzondere wat ik ooit heb meegemaakt. Heer ik dank u dat ik u heb leren kennen met heel mijn hart dank ik Maria uw moeder dat zei zo veel kan laten zien wat heiligheid en een sterk geloof en vertrouwen betekent. Amen

René schreef op 8 december 2020 om 07:47

Inmiddels lijkt het me beter niet meer na te denken over wat ik met mijn leven wil, het gevaar bestaat daarmee Hem in de wielen te rijden. Het gaat er toch om dat Zijn wil geschiede. Beter is het te ondergaan wat Hij op mijn pad brengt.

Anita schreef op 8 december 2020 om 07:30

In eerste instantie zou ik denken: ik red de rest van de schapen wel. Ik heb ze nog…, hou ik op ze de wacht. Mijn gedachten zou naar de ene verdwaalde… ik zal zorgen maken …, Ik denk als mijn zorgen zo groot is met mijzelf in de plaatst van het verdwaalde schaap plaatst te nemen…, zou ik opstaan en zoeken om te redden. Zou “liefde” het antwoord zijn waarom de Herder de ene verdwaalde zoekt en redt terwijl Hij de rest achterlaat?

Trees schreef op 8 december 2020 om 07:13

Goede Morgen Lieve God en moeder Maria Vandaag bent u op zoek naar het verloren schaap dat verloren schaap ben ik ook Heer zo dikwijls zie ik mijn eigen fouten niet dank u voor het licht in deze retraite en help mij een waardige woonplaats voor u voor te bereiden Trees

Christianne schreef op 8 december 2020 om 06:37

De teksten van elke dag in de retraite probeer ik zo goed mogelijk tot mij te nemen. En dat lukt de ene dag beter dan de andere. Ik ben vooral te veel bezig met de dingen van alle dag. Maar dan helpen soms de gebedtips mij om mijn concentratie weer te vinden. ‘ Zit je goed? ‘ bijvoorbeeld….alleen die vraag al kan me rustig maken in mijn hoofd. Vanochtend lees ik over het verloren schaap. Ieder zal misschien wel de ervaring hebben zich eens verloren gevoeld te hebben. Dat Jezus daar dan oog voor heeft, je ziet, komt zoeken, is zo gerust stellend. Vandaag neem ik me voor me regelmatig te vragen of ik goed zit, loop, sta, om me dat ook bewust te zijn van de richtingwijzers die mijn leven sturen, mijn keuzes doen maken . Groots? Nee hoor, het zit vaak in hele kleine dingen.

Punter schreef op 7 december 2020 om 23:04

Vertrouw op God in alles en altijd.