Gastenboek

Trees schreef op 16 december 2020 om 07:16

Mijn God Ik wil luisteren naar uw stem .verlicht mij om te begrijpen wat u vandaag van mij wilt
dank voor uw hulp ik vertrouw op u Vandaag begint hier in huis een retraite van drie dagen laat het stil in mij worden zodat ik u mag horen Trees

Martine Van Cauter schreef op 15 december 2020 om 23:08

Wakker worden daar doe ik het voor in diepe rust ,daar kies ik voor ️️

griet schreef op 15 december 2020 om 22:15

Dwarsliggers houden het spoor recht..
zij dragen mensen ter plaatse.. weldoende, menslievend en levensnabij.
Goede Herder van onze levenstrein
vervul ons met Uw werkzame Goede Geest ….ga met ons mee…
verbonden met velen op onze levensweg naar Uw Rijk.!

Stephanie schreef op 15 december 2020 om 21:14

Soms kan het voorvallen dat een woord of een gedachte in gebed echt raakt. Ik heb dat vandaag ondervonden in het gesprek met de 2 zoons. Wat zeg ik soms rap ja om een ander te helpen of een opdracht te aanvaarden en rijd ik me nadien vast in een te drukke planning of stress. Ik heb met vallen en opstaan stilletjes maar toch met meer zekerheid geleerd om neen te zeggen en grenzen te trekken. Ik leer dat ontgoocheling van de ander niet betekend dat ik in ongenade val of dat ik niet meer graag gezien zal worden. Door te oefenen in nederigheid heb ik geleerd dichter bij mezelf te staan en eigenlijk zo ook veel meer kan horen in mijn hart wat Gods plan met mij is.
Ik hen dankbaar voor zijn aanwezigheid in mij en dat ik meer kan luisteren hoe ik met mijn talenten kan werken in zijn wijngaard zonder mezelf voorbij te lopen.

Antonia schreef op 15 december 2020 om 20:50

God vraagt ons te werken in Zijn wijngaard. Welke wijngaard en wat moet ik dan doen? Soms heb ik, net als de eerste zoon, gewoon geen zin; wil ik mijn eigen ding doen. Maar toch….uiteindelijk besef ik dan wel weer dat het niet alleen om mij gaat maar ook om de ander. En dan zet ik mijn ego opzij en ga aan de slag….net als de eerste zoon. Want ik waardeer het ook enorm als er iemand is die aan mij (ons) denkt als het niet gaat in ons gezin zoals het zou moeten gaan. En vaak zijn dit mensen waarvan je het niet verwacht. Dan word ik weer wakker geschud en zie God’s Hand hierin…..zo van…..zo ga je met mensen om. Ik mag Zijn handen en voeten zijn.

Olivia schreef op 15 december 2020 om 20:20

Heer God, Gij zijt de goedheid zelf, luister naar ons bidden. Verdrijf al wat schaduw op ons leven werpt; open onze ogen voor het licht van uw genade, voor de komst van onze Heer Jezus Christus, uw Zoon.

luís Weel schreef op 15 december 2020 om 19:59

Vroeger leerde ik: “God loont het goede en straft het kwade.” Ik was bang voor God, omdat ik me er wel degelijk van bewust was dat bepaalde dingen in mijn leven niet door de beugel konden. Vandaag hoor ik: God wil alle mensen redden, dus ook mij! Ik denk aan de vader met zijn twee zonen. De één zegt “nee”, maar uiteindelijk doet hij wat zijn vader zegt. De ander zegt “ja” maar hij gaat niet aan het werk, God alleen weet hoe het kwam dat hij niet ging werken in de wijngaard. De bedoeling van dit evangelie is niet om een oordeel te vellen over wie van die twee zonen goed of slecht is. De vader heeft het beste voor met zijn twee zonen. Hij is er niet om te belonen of te straffen (dat denken wij soms vanuit onze prestatiemaatschappij) maar om aan zijn beide zonen met wie hij het beste voor heeft op weg te helpen in het leven. Zo denk ik dat de Vader in de hemel met mij bezig is. Ik twijfel vaak: Lijk ik op de eerste of op de tweede zoon? God kent mij beter dan ik mezelf ken en ik vertrouw erop dat ik met vallen en opstaan naar Hem toe kan groeien. Dat is uiteindelijk mijn diepste verlangen.

Magda schreef op 15 december 2020 om 19:50

Ik heb het gevoel dat ik, na twee weken gebedsretraite, enorm veranderd ben. Daar waar ik in het begin nog heel zeker was van mijn inzet en volledig ‘ja’ kon zeggen, merkte ik na een tijdje dat ik toch weer afdwaalde. De tweede zoon, ik herken me in hem. Heel enthousiast in het begin, maar naarmate ik verder ging brokkelde dit enthousiasme af.
Ook in de eerste zoon, herken ik mezelf . Vooral tijdens de tweede gebedsweek. Die was voor mij niet gemakkelijk. Ik zei meermaals tot mezelf ‘Waarom moet ik het doen? Waarom spreekt God me aan? Ik denk dat ik het niet kan, waarom zou ik me dan nog inzetten? Er zijn genoeg anderen die dat veel beter kunnen dan ik.’
Maar ik werd geraakt door God, ik voelde zijn Aanwezigheid plots zo sterk! Mijn schuchter ‘waarom ik’ veranderde in ‘ja, ik wil mee de weg voor U bereiden, ik wil meewerken aan Uw plan om iedereen te redden.’

Sindsdien kan ik me beter voor Hem openstellen, Hij komt naderbij… Ik word er zowaar stil van.

Hanneke schreef op 15 december 2020 om 19:08

Kreeg vandaag een grappig verhaal aangereikt :’Een man ging naar de Welkoop en stond te aarzelen bij de pakken hooi en stro. Een medewerker vraagt :”Kan ik u helpen ? Zoekt u iets voor uw konijn ?” – ” Nee, het is voor het kindeke Jezus..” Hij blijkt een kribbe , en een beeld van het Christuskind gekocht te hebben voor in de kerk. Maar waar moet het nu op liggen ? Het liedje zegt ‘ bedekt met wat hooi’ … Medewerker resoluut :” Stro is voor comfort , hooi om te eten. Stro is wat uw kindeke Jezus nodig heeft.” ‘ ’t Lijkt om te lachen , maar , als je verder denkt : zouden wij dat stro willen zijn ? [ ja stug; maar wel de stengels van het kóren ] Of toch liever dat zachte hooi ..dat geen voedsel is voor mensen. Heerlijk om over na te denken …

AgnesErk. schreef op 15 december 2020 om 19:01

Ja,die twee zonen…ik zie mijn houding ineens klaarder. Ik zeg wel dat ik in Jezus geloof, in zijn leer, zijn leven hier op aarde, in zijn Heilige Geest maar doe niks met een gelovig hart. Spreek niet tot Hem als tegen iemand die echt bestaat.ik geloof in de Heilige Geest als een wolk die ons omringt. Heel vrijblijvend. En dan maar klagen dat ik mij afgedwaald voel en alleen op de weg.
Ik ben blij met dit inzicht. Ik verlang ernaar om oprecht ‘ja’ te kunnen zeggen.
Mijn lichaam is moe en versleten om daadwerkelijk veel te kunnen doen in de wijngaard.
Misschien kan ik een lamp aansteken en wat water drinken uit de Bron om de hoop en de blijdschap in mijn eigen hart te ontsteken. Dat is nodig. Ik voel mij gefaald als ik geen hoop kan doorgeven.
Ik zal niet geloven in het recht van de sterksten
Ik zal niet geloven dat alle liefde begoocheling i
Ik zal niet geloven dat alle moeite vergeefs is
Maar ik durf geloven in de nieuwe mens, een nieuwe hemel en een nieuwe aarde !

Hilda schreef op 15 december 2020 om 18:42

Wat een mooie ervaring is het om te willen werken in de wijngaard. Ik had een moestuin waarin het moeilijk werken is op de klei zeker met wijnstokken.
Maar deze opdracht van God heb ik nu volledig met alles wat erbij hoort begrepen.
Om zo in het leven te staan is een hele kunst. Maar God verwacht van mij te doen wat ik kan wat in mijn vermogen ligt.
Te dragen wat ik kan en te doen wat ik kan geniet ik van de bloeiende wijnstokken, de bloeiende rozen en de blauwe hemel daarachter.
God geeft mij vreugde te zijn om wie ik ben.

John schreef op 15 december 2020 om 18:20

God laat mij Zijn Trouw en Liefde zien en van harte probeer ik daar op mijn beurt aan mee te werken door mijn licht & liefde te laten schijnen én te delen met anderen! En daar ben ik héél dankbaar om!!!!

Wilma schreef op 15 december 2020 om 17:32

Bijzondere parabel van de 2 zonen. Waarom de ene zoon zich bedacht, tot inkeer kwam, is niet helder. De andere zei ‘ja vader’ en ging niet. Hoe zuiver zijn drijfveren van mensen waarom ze iets doen: is het een ‘verdienmodel…..’, het geeft voldoening……., eigen ontwikkeling……en vul verder zelf maar in. Wanneer er werkelijk met en vanuit liefde iets gedaan wordt, dan proef je het verschil feilloos. Misschien deden ze beide wel de wil van de vader. De zoon die niet ging was vroom en zei ja en was naderhand eerlijk door niet te gaan en dicht bij zichzelf te blijven? Jezus deed de wil van de vader uit liefde en niet vanuit de wet, dat is wellicht de diepere uitleg van deze parabel? Jezus was anders en genas gerust een zieke op zondag, dwars tegen de wet en de regels in, liefde was de drijfveer. Ik zie prachtige mensen die niets met geloof, religie of spiritualiteit hebben, heel veel betekenen voor anderen in deze maatschappij, vanuit een goed hart. Onze God is daar vast ook heel blij mee, of ik moet mij wel erg vergissen.

Geertruida schreef op 15 december 2020 om 16:16

Het is Gods wil dat alle mensen gered worden, snap ik, wij zijn allemaal Gods schepselen, als moeder houd ik ook van mijn kinderen en hoop en bid dat het goed met ze zal gaan. Maar het gaat verder, ik ben zoveel meer als moeder, echtgenoot, oma, schoonmoeder, buurvrouw, zus, vriendin, parochiaan, voorbijganger, toeschouwer, mantelzorger, de grote uitdaging blijft dat ik een “ lichtdrager “ mag zijn. Het is ook goed om te ontvangen, samen muziek maken, buurvrouw brengt een kaars met een Kerstwens, een parochiaan bakt koekjes en maakt zelfgemaakte jam, samen de rozenkrans bidden en bijbelteksten op ons in laten werken, de postbezorger is blij met de fooi, samen thuis gymen nu alles op slot gaat, de vrijwilliger die aanbied zorg voor mij zus over te nemen, dit alles maakt mij stil en stemt mij dankbaar. Op weg naar Kerstmis, je Hart openen, Jezus ontvangen.
God vraagt van mij te werken in de wijngaard, mijn antwoord is ik doe mijn best en de Geest doet de rest.

Machteld schreef op 15 december 2020 om 15:11

De Heer wil dat ik in Zijn wijngaard ga werken. Wat hebt U in petto voor mij, Heer? Van nature ben ik meer gericht naar binnen voor mijn geestelijke groei, help mij om ook naar buiten te treden, in de ontmoeting met andere mensen. Daden van kleine goedheid, zoals De Burggraeve het noemt, gaan een lange weg om Gods goedheid te betonen aan anderen. Dank u omdat u volmaakt bent en beide kanten in Uw persoon verenigt; innerlijke verdieping en ontmoeting.

Hans van Kasteren schreef op 15 december 2020 om 15:03

‘God vraagt ons te gaan werken in zijn wijngaard. Zijn wijngaard zijn de mensen om ons heen.’ Daarop wil ik graag reageren met een fragment dat ik onlangs las in het boek van José van Aelst ‘Vruchten van de Passie’, een fragment dat mij is bijgebleven:
‘In de eerste eeuw van het Christendom stond de gedachte van de hostie als het lichaam van Christus niet centraal. Het lichaam van Christus was de kerk en het corpus verum waren de gelovigen.’
(Hilversum, uitgeverij Verloren, 2011, blz. 23)

ANNIE schreef op 15 december 2020 om 15:01

Bedankt voor deze prachtige innerlijke retraite. Wat hebben mij die woorden van afgelopen zaterdag vastgehouden. Als ik iets met een ander kan delen dan wordt ik een wij en gaan we samen op weg naar Kerstmis.
Ik ben er enorm mee bezig en die zin opgeschreven.

Anja schreef op 15 december 2020 om 13:54

Wat leuk Nellie, dat je mailt: “Wilt U vandaag over mij Vaderen”? Zo mooi en lief.
Groet aan allen.

Harald schreef op 15 december 2020 om 13:05

Lieve Heer, sinds U zich aan mij kenbaar hebt gemaakt zoek ik naar Uw wil. Dit zoeken gaat langzaam, maar wel vooruit. Voortdurend vraag ik mij af waarheen ik U volgen mag. Ik ben maar een kleine gelovige, met kleine vermogens, maar ik vermoed dat elke gedachte, elke daad gedaan in Uw geest, een goede gedachte en een goede daad is. Ik vertrouw op U en Uw weg die voor mij ligt.

Gerda schreef op 15 december 2020 om 10:46

Heer, intens dankbaar ben ik voor deze retraite. Wilt U mij helpen met het werken in Uw wijngaard? Dat ik ja zeg en het ook echt doe? Amen.

Godelieve schreef op 15 december 2020 om 10:25

Heer, de twee zonen zijn aanwezig in mijn leven, in mijn hart. Soms voel ik zo’n tegengoesting om aan het werk te gaan, maar na enige bezinning doe ik het dan toch. Maar soms begin ik dan weer de dag vol enthousiasme, maar door een of andere opmerking van iemand, komt er niets meer van het werk waaraan ik begonnen was. Wanneer ik nu vandaag lees dat God ook mij wil redden, dan welt er een diepe dankbaarheid op in mijn hart. Ik ben het dikwijls niet waard en toch…. God laat zich niet tegenhouden. Geloof ik dat echt? Heer, Jezus, kom mijn ongeloof te hulp. Amen.

Maria schreef op 15 december 2020 om 09:38

Wat fijn deze retraite. Werken in de wijngaard, ja 41 jaar gedaan en daarnaast vrijwilligerswerk binnen parochie. Nu al jaar nauwelijks, de corona samenleving beteugelt mij. Heer geef mij kracht deze veilig te trotseren en laat Uw wil geschiedde. Wil zó graag er zijn voor die ander, ik heb het zó goed en wil delen, er zijn voor die ander nu het mantelzorgen ook voorbij is.

Wilma schreef op 15 december 2020 om 09:11

Ik ben heel dankbaar voor de goede opleiders die ik heb gehad. Wij zijn Gods mensen en het wordt aan ons gedaan. Hij is het die de groei en de wasdom geeft. Er zijn niet voor niets zoveel zelfhulp boeken, die werken nlm niet. Gods werk is van een heel andere orde. Hij alleen is daarin betrouwbaar. Hoe denken wij een ander te kunnen oordelen of beoordelen. De mens is feilbaar, ook in zijn oordelen. God ziet de hele mens, de ander vaak alleen een hoofdstuk van iemands leven en heeft daar dan een mening over. Ik heb veel geleerd bij justitie met gedetineerden, er past ons nederigheid, genereuze naastenliefde en veel genade. We zijn geen haar beter, we zijn allen zondaars.

Nellie schreef op 15 december 2020 om 07:35

Voor iedereen shalom! deze dag al is de vrede misschien ver te zoeken door de onrust van de verregaande maatregelen die zijn afgekondigd.Maar niets of niemand kan ons scheiden van Zijn liefde vlgs Romeinen 8 ,mijn lijftekst. We zijn gered door Hem! En vandaag mag ik vieren? dat ik 63 jaar ben geworden.Om te werken in Zijn wijngaard: daarin voel ik me soms heel beperkt!Hoe dan Heer? Mag deze week niet meer naar m.n werk in de winkel.We worden zo op onszelf terug geworpen of…….op U!?Wat kan ik vandaag voor U betekenen?Kom in mijn onvermogen Heer !Dank dat ik ondanks mijn zonden en tekort Uw kind mag zijn.Wilt U vandaag over mij Vaderen?

Carla schreef op 15 december 2020 om 07:24

De Liefde laat me lopen, soms is het spoorzoeken in mij. De Levensweg van Christus, hij zag en sprak. Geen gemakkelijke weg. Wel te doen en dat is hoopgevend. God zij dank.

Trees schreef op 15 december 2020 om 07:16

God vraagt ook mij te werken in Zijn wijngaard. Jezus in deze moeilijke periode waarin wij nu leven met het het land op slot voor zoveel weken help ons allen een optimistische geest te brengen met de mensen met wie wij samen leven
laat mijn voorbereiding op Uw geboorte, niet vertroebelen maar leg de vrede in mijn hart dank U Jezus voor deze retraite Trees

Lutgarde schreef op 15 december 2020 om 07:02

God houdt onvoorwaardelijk van ons zoals we zijn. Dat wil nog niet zeggen dat we aan onze schaduwkanten niet mogen werken. Want iedereen heeft die. Ik zie rond mij mensen die veel positieve tekstjes op f-book plaatsen. Je mag geloven dat die mens het allemaal doorheeft. In niks van zijn stuk te brengen….Ja, soms erger ik me daaraan!
Een beetje zelfreflectie zou soms niet slecht zijn.

Roel schreef op 15 december 2020 om 05:38

God wil voortdurend bij mij zijn. Ik moet dat alleen wel willen opmerken. Het dagelijks leven is vol van Gods aanwezigheid. En de afleiding is groot en veelzijdig. Daarom: Heer, maak mij ziende en maak mij op mijn hoede voor de bekoring en de verleiding die mij wil zijpaden laten inslaan. Laat me niet verdwalen .

Anne schreef op 15 december 2020 om 02:43

Shalom
Dank voor het Geestelijk voedsel van mijn ziel, iedere dag zie ik uit na deze nieuwe dagelijkse uitdaging van meditatie ,in tijd voor de Heer vrij te maken,Zijn stem te vernemen waar ik op mijn levensweg hier op Aarde ook ga,die uiteindelijk mijn eindbestemming zal zijn samen met mijn Engelbewaarder thuis te komen bij De HEER, Ave Maria

Anke schreef op 14 december 2020 om 22:22

Dank voor alle bemoedigingen, kwetsbare levensomstandigheden
Wat mooi om Gods liefde te delen!
Hij heeft de regie. Op Groot Nieuws radio was vanmorgen een mooie toespraak van Martin Koornstra over het Koninkrijk.( nieuw boek van hem) Wij mogen met Jezus heersen. Wat een plaats geeft Hij ons
Ik was onder de indruk. Uw Koninkrijk kome!

Olivia ♥ schreef op 14 december 2020 om 22:18

Jezus, een man uit 1 stuk!
Hij twijfelt er geen seconde aan om het goede te doen. De tempel is een gebedshuis en geen marktkraam.
Geweldig toch…
Hier kijk ik enorm naar op. Dikwijls betrap ik mezelf erop dat ik achteraf denk: ” Ik had zus of zo moeten reageren, ik had dit of dat moeten doen, … ”
Maar dat zijn dan natuurlijk vijgen na Pasen.
Heer, wijs mij uw wegen, Jij die immens goed en rechtschapen bent. En maak mij met uw paden bekend zodat ik het goede en juiste spoor kan volgen.
Jouw weg is een weg van Liefde en Waarheid die ik wil navolgen. Uw weg is een weg die redt in tegenstelling tot de vele wereldse wegen die bedrukkend en verslavend werken en vaak geen perspectief bieden.
Help mij lieve Heer om de juiste wegen te bewandelen die veel liefde, vreugde en voldoening schenken.

Punter schreef op 14 december 2020 om 22:08

Wat een mooie retraite is dit!

Danny schreef op 14 december 2020 om 20:38

Armoede zoals jezus het toeliet was en is ons voorbeeld. De situatie die zich voordoet tenvolle toelaten en beleven niet vluchten en het in Gods handen leggen dat is ook vluchten aan wat zich voordoet… Jou pijn tenvolle leven er in gaan en kwetsbaar zijn en verlaten voelen……pas dan kan iets nieuws geboren worden, los komen van onze gecondensioneerde gedachten. Dat is vrijheid ervaren en toelaten.

Nellie schreef op 14 december 2020 om 20:10

Vanmiddag belde mijn (ongelovige,anti) zus vast voor m.n verjaardag morgen.Ze zei angstig te zijn voor corona en dat ze een mondkapje thuis draagt als de kinderen en kl.kids komen en of ik ook angstig was met m.n astma in aanleg.Heb durven zeggen dat mijn tijd in Gods hand ligt, dat er Een is die beslist over mijn leven .Dat corona me soms ook” aanvliegt” maar als er goed over nadenk weer rustig wordt omdat mijn tijd in Zijn hand ligt.Zo probeer ik “de weg te bereiden” voor de ingang van Jezus in het hart van m.n 75 jarige zus, want zolang er leven is ,is er hoop dat ze Hem toelaat in haar leven. Wat ik mezelf radicaal moet veranderen !? Steeds meer vertrouwen en me overgeven aan God…?

Magda schreef op 14 december 2020 om 19:59

Het is Gods Geest die me drijft! Ik voel en zie dat soms. Pretlichtjes in de ogen van mensen aan wie ik een helpende hand reik. Een lieve lach en een groet van wandelaars die ik tegenkom. Ik groet hen terug met een even blije lach.
Een prachtig lied dat ik beluister en me tot tranen toe kan beroeren.
De woorden op de kalender van Welzijnszorg, ze raken me soms diep en nodigen me steeds uit na te denken over deze kwetsbare groep van mensen en wat ik daar dan aan kan doen? Heel wat dingen rondom mij raken me tot in het diepste van mijn zijn.
Ik wil God hiervoor danken want Hij heeft mij ogen gegeven om te zien, handen om te helpen, oren om te horen en een taal om bemoedigende woorden te spreken. Voeten om te lopen naar diegenen die mij het meest nodig hebben en een hart om lief te hebben.
Ik vraag dan ook aan U, God, om me te helpen de kaart van de meest kwetsbaren in onze samenleving te blijven trekken en er ten volle voor te gaan. Geef me geduld, respect, verdraagzaamheid, vergevingsgezindheid en vooral veel liefde om door te zetten…

John schreef op 14 december 2020 om 18:36

‘Redden’ is voor mij de grote bereidheid in te zien én er naar te handelen dat we het zonder de Here God níet redden: Overgave aan Zijn Genade en Gratie, die onberispelijk en werkelijk onmetelijk groot zijn! Liefde. Geloof.
We zijn dreuzels als we denken het op eigen kracht te redden. We hebben Zijn Hulp, Liefde en Trouw hard nodig.
Volgen en dienstbaar zijn door Zijn Pad te volgen en bescheiden & tevens krachtig in Zijn voetsporen te treden:
SCHITTEREND. Maar…..ook zeker niet gemakkelijk. Here God, geef mij, een ieder, de mensheid de kracht, liefde, wijsheid en vastberadenheid om Uw Werken tot Uw Eer tot, verdere, grote bloei te brengen! Halleluja. Amen

Wilma schreef op 14 december 2020 om 17:47

De liefde van God is onvoorwaardelijk. Je mag zijn zoals je bent, in het hier en nu. Je bent goed zoals je bent. Naar jezelf kijken door de ogen van God. Leven in vrijheid. In de geest zijn we vrij. Ik schrik soms van de berichten in deze retraite waar mensen van zichzelf allemaal menen aan te moeten voldoen. Is het zo moeilijk van jezelf te houden zoals je bent?!

luís Weel schreef op 14 december 2020 om 16:34

Ik drijf op Gods Geest, maar wat is het moeilijk om, gedreven door die Geest, concreet te handelen zoals Jezus doet, namelijk de kooplieden en wisselaars uit de tempel verdrijven. Ik kijk naar de Klaagmuur op het plaatje en de mensen in het zwart die daar staan te bidden en voel me een klager die niet weet wat te doen om een radicale keuze te maken. Mijn ja-woord op Gods aanzoek om Jezus te volgen komt nog niet veel verder dan opboksen tegen een muur van onverschilligheid, onbegrip, geslotenheid. Het is allemaal vlees noch vis. “Heer, help me en geef ook wijsheid aan onze bestuurders dat we het vertrouwen in een goede toekomst niet verliezen, omdat U degene bent, Die ons toekomst en leven geeft.”

Geertruida schreef op 14 december 2020 om 15:02

Gods Geest, de wil van de vader drijft Jezus voort, ik doe wat mij gegeven is, ondankbaarheid, oneerlijkheid, geschreeuw en gebasel, raken mij diep, te diep en maken mij boos, onzeker en machteloos. Het besef dat het niet mijn verdienste zijn, maar Gods Eer moet ik mij meer eigen maken, ik ben gewoon een mensenkind, die zijn talenten inzet. Geef om niet, Ego zit in de weg, blijf geworteld. Groot respect hoe Jezus met harde hand de tempel reinigde, kan ik jaloers op zijn, “ wees niet bang, vertrouw op de Heer, waarom is dat zo moeilijk, gelukkig mag ik ervaren dat ik hierin groei.
Gods Geest en de Geest van de wereld botsen met elkaar, zeker de praktijk van alledag, de wereld is in de macht van Satan. Ik bid dat ik mij mag laten leiden door onderscheidingsvermogen. Ik beaam dat mijn keuzes best wat steviger mogen zijn, tja mooie uitdaging, wij gaan gewoon door met vallen en opstaan, heel menselijk, het zij zo. Op weg naar Kerstmis, puin ruimen, blokkades opheffen. “ mijn Hart openstellen, maar ook loslaten en vertrouwen op de komt van de Heer.

AgnesErk. schreef op 14 december 2020 om 14:28

De gebedsimpuls geen haast helpen mij. Inderdaad deze retr gaat te vlug voor mij. Ik ben blijven hangen bij de Herder die het verdwaalde schaap zoekt.
Ik voel mij geen schaap, wel een mens op een weg en ik weet niet waar hij toe leidt.ik zie een beeld van opengespreide armen. Mijn behoefte om opgevangen te worden. Door wie ? Ik ben bang dat ik God zou gebruiken. Altijd maar smeken en bidden om bijstand. Zoals kleuters. Ik zou willen zeggen ‘zwijg nu eens met al dat smeken en bidden. Laat onze Grote, Heilige Geest nu eens gerust.
Ik zou zo,graag al dat bidden niet meer nodig hebben. Alleen maar zijn, alleen maar mens zijn. Alleen maar leven en weten dat alles goed komt.
Ik geloof in de Heilige Geest die ons omringt als een wolk van Liefde. Ik geloof ook in Jezus van Nazareth. Hij heeft geleefd maar liet zich vermoorden. Tot de Vader kan ik mij moeilijk wenden. Hij heeft teveel macht en kracht. Hij kan scheppen en doden en verjagen uit het paradijs.
Oude Godsbeelden ? En wees als een kind ach hoe verlang ik naar die blijdschap en eenvoud om het leven te verstaan.
Het samen zijn in deze online retraite heeft mij al zoveel verlichting gegeven. Dank daarvoor.
Lieve mensen, ik leef al tien maanden alleen in mijn huis, met wat telefoontjes en wat korte bezoekjes. Ik ben stilaan aan het verdrogen…sorry dus als ik teveel ik gericht ben.

Olivia schreef op 14 december 2020 om 13:44

Lieve Moeder Maria, Moeder van God en ook onze Moeder, Mag ons hart zo ontvankelijk zijn als het Uwe…. Mag ons hart zijn als een brandend vuur om mensen nabij te zijn…. Mag ons hart ook nederig zijn om samen met U, de Heer te loven en te prijzen…. Moeder van alle gelovigen, bid voor ons dat we de moed niet verliezen in deze tijd van Corona, zodat onze hoop sterker is dan de wanhoop. Blijf ons nabij, Maria, met Uw bescherming. Dank U Maria.

Marina schreef op 14 december 2020 om 11:46

De meditatie van zaterdag was fijn maar wat er achteraf gebeurde nog meer. Ik was al bezig geweest met het opruimen waar ik al veel te lang mee had gelopen. Opeens was ik mij gedurende de dag bewust wat er allemaal gebeurde, het werd steeds duidelijker.
Tot tranen geroerd dat ik dit mocht ontvangen. Zo vreselijk dankbaar.

Jos schreef op 14 december 2020 om 11:37

Er gaat grote rust uit van deze meditatie. Ik voel me daardoor beter.

Gerda schreef op 14 december 2020 om 11:25

Heer, ik weet niet zo goed waarin ik een stevige keuze zou moeten maken. Wilt u mij een klein begin geven van Jezus’ bewogenheid, liefde, zorgzaamheid, aandacht, eerlijkheid en betrouwbaarheid. Amen.

Godelieve schreef op 14 december 2020 om 09:54

Enkele jaren geleden heb ik heel concreet Gods geest in mij ervaren die mij een beslissing liet nemen tegen de passiviteit van sommige mensen in. Wat er toen in mij gebeurde is niet in woorden te vatten: die diepe vrede, het besef dat het goed was, tegen alle agressie van sommigen in. Woorden schieten te kort. nadien moest ik zulke beslissingen niet meer nemen, maar de vruchten ervan, werken nog steeds door. Nu stuwt Gods Geest mij verder naar geduld, zachtmoedigheid, het inleven van anderen die minder kansen gekregen hebben dan ik. Dankbaar ben ik ook voor hen die altijd klaar staan met advies, bedenkingen… telkens wanneer ik daarom vraag. Een mens leeft niet om alleen te zijn en Gods Geest werkt ook door mensen om ons heen. Zo kom ik dan weer tot die innerlijke zekerheid. Dank u, Heer.

Trees schreef op 14 december 2020 om 07:10

Heer laat mij altijd juiste keuze maken Soms zie ik mijn eigen fouten niet en denk ik heb toch gelijk maar later zie je in dat de ander gelijk heb help mij Heer klein te worden opdat u groot kan zijn laat mijn hart echt helemaal open staan om u een waardige plaats te geven kom Heer Jezus kom Trees

Anita schreef op 14 december 2020 om 07:08

Het worstelen,het op en af, het strijden dat is wat ik wil weten.
H o e dat zal mij kunnen helpen, de w e g er naar toe. Voorbereid zijn voor mij is accepteren wat bestemd is voor mij. Als dat Zijn wil is…, helpt mij te accepteren.
H o e weet ik, en w e l k e is Zijn wil???
Het antwoordt ligt in bij mij, maar ik laat me leiden er naartoe. Ik laat het beetje bij beetje toe tot het volledig zichtbaar is voor mij. Met mijn beperkte kennis met alles wat ik kan.

Andréa Alliët schreef op 14 december 2020 om 03:27

Bedankt die zeer gedegen leiding te mogen volgen om de weg open te maken voor een intens , innerlijk kerstgebeuren.
te mogen beleven.
Kom ons bevredigen met Jouw
barmhartigheid en warme, diepe vrede.

wilfried De Wolf schreef op 14 december 2020 om 00:35

Was vandaag terug telaat voor de meditatie, maar niet zoveel als de vorige keer. Gelukkig was er terug het inhaal manoeuver -door te klikken! Geniaal !!!
Bij deze meditatie ( de 2de ) heb ik nu gemerkt dat er muziek is!? Dit is iets waar ik meer gevoeliger voor ben – muziek kan mij zo diep raken!!?Alhoewel dat beeld van dat meisje met een zonnestraal op haar dijbeen, sprong er voor mij toch echt uit!
Het heeft mij weer deugd gedaan alles nog eens te herbeleven! Dank u wel!!

Hilda schreef op 13 december 2020 om 23:51

Plots voelde ik het, zo’n grote blijdschap. Ik had gevoeld wat het is om heel dicht bij God te willen komen.
Mijn vragen om zijn aanwezigheid werd Stefs heftiger. En nu na dik een jaar heb ik Christus de trooster, de verlosser de Messias heel vaak ontmoet.
Puin ruimen is zeker een voorwaarde om God te kunnen ontmoeten. Ik ben. Jezus Christus erg dankbaar en ga door op mijn weg het goede te doen.