Gastenboek

Wilma schreef op 20 december 2020 om 19:23

‘Ontmoeting’. Met regelmaat vraag ik mij af, wanneer ik een predikant beluister vanaf de kansel of elders, vanuit welke bron wordt hier geput. Heeft er bij de voorbereiding, het maken van de meditatie/preek een oprechte ‘ontmoeting’ plaatsgevonden met het woord. Is er geput vanuit de juiste bron? Alleen dan kan er ook iets bij mij opleven, inspiratie plaatsvinden, of dialoog. Je proeft het verschil wanneer de Geest aanwezig is, dan is er Leven en vreugde. Dan wordt mijn hart verwarmt en stroomt het vanuit de bron. Er is een wisselwerking, net als bij Maria en Elisabeth. Wellicht is dit wel de juiste onderscheiding?

Olivia schreef op 20 december 2020 om 17:59

De Heer nodigt ons uit ons voor te bereiden op zijn komst.
De Heer nodigt ons uit om geen vrees te hebben en in Hem te vertrouwen.
De Heer nodigt ons uit dienstbaar te zijn.
De Heer nodigt ons uit om vreugdevol te zijn.
De Heer nodigt ons uit zijn lof te verkondigen.

Joos schreef op 20 december 2020 om 17:57

Ik wil danken voor deze retraite waardoor ik de afgelopen weken steeds weer ruimte maakte om stil te worden. Ik groei in zelfrespect en daarmee ook in respect naar anderen. Er kwamen bijzonder open ontmoetingen op mijn pad, en ik merk hoe verbindend het is als ik mijn kwetsbaarheid durf toe te laten. Dank Heer, houdt me in uw hand.

Godelieve schreef op 20 december 2020 om 15:21

We komen stilaan op het einde van deze retraite: elke dag een kwartier – twintig minuten om exclusief voor het aanschijn van God te staan. Wat heeft dat mij gegeven? Dankbaarheid omdat het goed was, rust en stil vertrouwen voor de komende tijd,hulp om dit ook de volgende dagen en weken waar te maken, een diepe vrede ook die ik aan zoveel mensen wens. God, u ben ik toegewijd, doe verder uw werk in en met mij. Amen.

luís Weel schreef op 20 december 2020 om 14:30

Vandaag hoor ik de hele tijd dat refrein van het lied van Claudia de Breij “Mag Ik dan bij jou zijn”. Maar ik ben het niet die dat vraagt. Ik hoor de stem van God: Mag ik bij jou zijn!….Een zachte stem, die zich niet opdringt. Wat mezelf betreft, raak ik in verwarring en zeg: “Ja, Heer, U mag.., maar ik weet niet wat er dan met mij zal gebeuren.” Mij geschiede naar Uw woord, zegt Maria. Ik herhaal het vandaag maar en geef me daaraan over. Ik ga verder met al mijn onzekerheden, ben soms bang en heb slapeloze nachten en lijk te verlamd om op te staan. In het donker van de nacht ga ik verder in de zekerheid dat er aan het einde van de tunnel licht komt. Waar ik dan terecht kom weet ik niet: misschien een schaapstal van de dieren waar een lichtje flakkerend het duister doorbreekt en waar een kind wordt geboren. Jezus nog aan toe.

Carla schreef op 20 december 2020 om 13:11

Maria, mijn doopnaam. Een aantal jaren geleden werd ik me bewust dat zei de moeder van God is. Mooi, zei is wakende en heeft dit Goddelijke kind lief. Allen zijn een kind van God, zo wens ik in het leven te staan. Ik heb lief, geef zorg en aandacht en aanvaard dat dit soms moeilijk verliep zowel binnen mijn werk als daar buiten. Ik kan door gaan met de ogen van Maria, de moeder van de Liefde.

Tineke schreef op 20 december 2020 om 12:56

Bereid zijn te vergeven is goed genoeg, misschien is het nog niet de juiste tijd en is het nodig verdriet en boosheid bij God neer te leggen. Er moet niets, het is geen prestatie maar overgave.

Frans schreef op 20 december 2020 om 11:43

Ik ben niet iemand die zijn gevoelens goed kan uitdrukken, zoals ik met bewondering en ontzag in het gastenboek mag lezen. Wat mij in deze retraite ontzettend geraakt heeft, is de simpele weinige woorden. Zelf ben ik vaak druk aan het zoeken om in de bijbel de juiste inspiratie te vinden. Ik heb sinds 5jaar contact met een Syrisch gezin met drie kleine kinderen, gevlucht alles achter moeten achterlaten. Familie prachtig huis ,werk etc. Ik bezoek ze eens per week en drink s’avonds dan gezellig een kop koffie etc. Het is allemaal zo minimaal, maar je krijgt er zoveel voor terug. Laatst kwamen ze met een pannetje soep voor ons, ( geen restjes!). Wij wilde het aanvankelijk niet. Zo hebben het niet rijk. Bijna huilend zeiden ze: “ Waarom niet? Jullie zijn voor ons van zoveel betekenis….) Daardoor bijna twee huilende gezinnen. Ik ben verder nog steeds sprakeloos, maar heb steeds meer het allerminste zeer hoog weten te waarderen. God kan zo dichtbij zijn…..

Magda schreef op 20 december 2020 om 11:30

Ik heb een bijzondere plek om vandaag te bidden. Zittend bij de kerststal in onze parochiekerk ervaar ik, dat God zo onmetelijk groot is en toch heel nabij. Ik zie Maria en Jozef, nederig en klein, geknield bij de kribbe. Klaar om Gods zoon te ontvangen.
Zo voel ik me ook, nederig en klein maar o zo gelukkig dat ik in stilte een tijdje in de stal mag verblijven. Kaarsjes branden, vrede en rust over spoelen me… Dank U wel, lieve Heer!

Machteld schreef op 20 december 2020 om 09:18

Jezus betekent “God redt”. Jezus is mijn Redder, mijn Verlosser. Hij heeft my verzoend met de Vader en ik mag nu rechtstreeks met de Vader praten , ik ben Zijn kind. Jezus heeft het heilswerk van God volbracht. Hij zal terugkomen om het volmaakte Koninkrijk van God te vestigen op aarde. Wij mogen al een begin maken door Zijn Koninkrijk in liefde aan de anderen dichterbij te brengen. Dank u, Jezus, omdat u onze zwakheden op u genomen hebt, omdat u onder ons bent komen wonen, als één van ons. Wil ons sterken met uw liefde zodat we die kunnen delen met anderen. Amen.

Wilma schreef op 20 december 2020 om 08:29

Onze duistere wereld heeft het licht zo nodig, speels zoals op de foto. Loslaten en overgave. Stap voor stap achter Jezus aan en wandelen in Zijn liefde. Het hoe en het wat is niet aan mij. “Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde”, zegt Jezus. Vertrouwen en overgave is wat er gevraagd wordt. De Duitse theoloog D. Bonhoeffer is voor mij daarin een voorbeeld. Daarin te mogen groeien. Ik hoop dat het mij gegeven zal worden. Hij is de weg en maakt de weg, stap voor stap Hem volgen en na volgen, in het nu. Naar vermogen. Meer wordt er niet gevraagd en is genoeg. De uitkomst wordt gegeven, ook dat is loslaten.

John schreef op 20 december 2020 om 08:26

Van harte kan ik zeggen dat ik wakker ben geworden en dat ik Maria, het vrouwelijke, het gevoelige, het ge-eerde en kwetsbare, heb toegelaten in mijn leven. God laat mij middels Jezus zien om voortdurend met Hem én Maria in liefdevol contact te zijn en mijn ‘leven te verliezen opdat ik het win’: een proces dat NOOIT stopt, zowel hier op het aardse als daarna: EEUWIG!
Ik ga de rest van de Advent in de Grote Stilte. Dank jullie wel broeders en zusters, in liefde en compassie, met de Heer. Zalig Kerstmis en een Gezegend 2021. En bovenal, ONUITSPREKELIJKE DANK HEER VOOR HET WONDERBAARLIJKE LEVEN, AMEN…………… Uw nederige, sterke & schitterende dienaar van de waarlijk ALMACHTIGE. Gloria in excelsis Deo…………….

Trees schreef op 20 december 2020 om 07:08

Dank u God
Voor alles wat ik via deze retraite mocht horen en wat ik in mijn hart mocht ontdekken Vol verlangen wacht ik op uw komst u komt voor alle mensen Heer laat mij u nooit vergeten, en laat mij u op recht liefhebben Trees

Anita schreef op 20 december 2020 om 06:56

Ik kwam tot rust.., wat mij een hele tijd in mijn gedachten spookte en mijn gevoelens beïnvloede …, van voor de retraite begon.
Ontevredenheid en twijfels op een antwoord naar ik zocht hele lange tijd. Met snak, verlangens en wanhoop, maar toch weer een sprankje hoop in het diepste van mijn hart … kan ik dankbaar zijn in het einde van de retraite.
Voor mij weer een klein gebaar geprobeerd dichterbij de Heer …., en met resultaat.
Super bedankt voor deze gelegenheid, aan allen en zeker de schrijver en iedereen die mogelijk maakt tot een digitale retraite. Ik ben nog niet aan toe voor online.

Roel schreef op 20 december 2020 om 06:14

Het mooiste en sterkste wat ons gegeven is, is het gebed. Ik mag zomaar met God in verbinding komen. Hij stelt geen eisen, hij hoort mij, NB. De stem van een die zegt dat God geen interesse in mij heeft verdwijnt. Vrede , rust en vreugde. De retraite heeft daaraan zeker bijgedragen. Zodanig dat mijn naaste nu ook meer belangstelling en liefde mag rekenen.
Dank voor de afgelopen weken, die mij dichter bij het doordeweekse leven brachten, retraite , o paradox !

micheline schreef op 20 december 2020 om 05:47

Ik zou graag willen zijn als Sint-Jozef, een rechtvaardig man, omdat hij weet hoe hij de plannen van zijn leven moet veranderen, hij weet hoe hij nieuwe dingen moet verwelkomen door te proberen er met liefdadigheid op te reageren. Sint-Jozef, schenk mij uw nederigheid om altijd met liefde te handelen, zelfs in moeilijke omstandigheden.

wilfried De Wolf schreef op 20 december 2020 om 02:48

De retraite was weer heerlijk om mee te maken: blijkbaar doet dat voor mij toch goed om de teksten en gedachten terug te herkauwen en dan nog eens met muziek ondersteund, wat mij meer doet voelen!. Het is ook anders de teksten zelf te moeten lezen en antwoorden te moeten vinden op de vragen, dan alles nog eens te laten voorbij trekken, en men wordt meer geleid, en de teksten zijn niet meer nieuw en plaatsen zich beter in een groter geheel!!
Spijtig dat het de laatste meditatie was, maar heb weer echt genoten! Dank u daarvoor!

Christine V schreef op 19 december 2020 om 23:02

God, geef mij zoals Johannes de doper de kracht van Elia om ouders met hun kinderen te verzoenen. Niet dat er onmin is tussen wij, ouders en onze kinderen, maar we staan zo ver van mekaar als het gaat om het geloof in U; Ons, ouders, rest niet veel tijd meer. Is onze zaad dan op de rots gevallen? Laat ons de smaak de ruimte proeven van de vrede die nog ooit zou kunnen ontstaan als dat puin geruimd is.

Hilda schreef op 19 december 2020 om 23:01

Vandaag weer heel lang gelopen voor Jin werk. Dit doe ik vanuit de kracht die mij gegeven wordt wetende dat er ok een eind aan komt.
Nu ben ik gaan mediteren over deze gebedssuggesties en hoorde een andere persoon zeggen dat ze ook niet wist hoe of wat ze goed had gedaan dat ik haar niets kwalijk moest nemen.
Dingen die ik fout heb gedaan of juist beter moeten worden gedaan om tot verzoening te komen? Dat groeit volgens mij vanzelf want het een hangt met het ander samen. Bijvoorbeeld tevreden zijn met kleine dingen, geen eisen stellen aan de ander want het moet van binnenuit komen.
Zo vind ik stukje bij beetje dat stukje verbinding waardoor het leven weer waarde heeft. Kan ik mijn gezin een andere waardevolle richting geven. Ja Elia en Johannes zijn hele mooie Bijbelse mensen met een zeer belangrijke boodschap!

luís Weel schreef op 19 december 2020 om 22:36

Maria, tempel van de heilige Geest. Zij laat het gebeuren in de armoede en vaak vijandigheid van de wereld en trekt op met haar Zoon tot onder het kruis. Ik bid vandaag: “Heer, ik ben niet waardig dat U tot mij komt, maar spreek en ik zal gezond worden.” Helaas ben ik, menselijk gesproken niet in staat om zoveel puin op te ruimen in mijn leven. Daarom is de biecht een zegen. Er zijn dingen die mijn krachten te boven gaan, maar ik vertrouw op zijn genade. Dit alles heeft me wel nederig gemaakt. In deze coronatijd probeer ik mensen nabij te zijn via bezoek, telefoon, e-mail en goede wensen en met diegenen die van nature zo anders zijn dan ikzelf bruggen te slaan. (Wat is dat soms moeilijk!) Geloven is een gave en tegelijkertijd een opgave. Ik probeer het maar om elke dag opnieuw de hand aan de ploeg te slaan.

Hans schreef op 19 december 2020 om 22:34

Opmerkelijk, deze retraite leer ik veel over mijzelf, over mijn te volgen weg. Alleen daarom waardevol en reden tot dankbaarheid.

Andrea schreef op 19 december 2020 om 21:15

ik vond het fijn om de dagelijkse berichtjes van het “Ignatiaans bidden” te ontvangen en het het doorlezen ervan gaf mij een heel aangenaam gevoel. Bedankt voor alle moeite!

Geertruida schreef op 19 december 2020 om 21:01

Mijn Harte wens is dat mijn zus tot inkeer komt en zich los weekt van trauma’s en wereldse obsessies. Zij heeft geen makkelijk leven, is moeilijk voor anderen en voor haar zelf, toch heeft zij een groot Hart. Mijn droom is dat er een tijd zal komen dat wij hand in hand samen door het leven wandelen. Ik probeer mij Hart open te zetten, dat lukt niet altijd. Heer geef mij wijsheid en moed en dat ik het juiste woord op het juiste moment spreek, maar ook dat ik dicht bij mijzelf blijf, en mijzelf niet verloochen. Ik hoop dat mijn zus en zwager en hun nazaten mogen ervaren dat zij allen Gods geliefde kinderen zijn en dat God hun onvoorwaardelijk lief heeft.

André Criegers schreef op 19 december 2020 om 20:27

Ik kom tot het besef dat ik een controle ingenieur ben voor EKSKOG AB die de Heer geschapen heeft om een steunpunt te zijn van waaruit de revolutie van LIEFDE waar onze paus Franciscus al zo lang van droomt te beginnen hier in België en de wereld in brand te steken met het vuur van de liefde. Misschien zijn we tegen pasen zover dat iedereen het voelt gebeuren in zijn of haar hart als het opengezet wordt voor de Heer nadat de liefdesverdusitering is weggetrokken uit de wereld.

Anne-Marie schreef op 19 december 2020 om 18:53

Lieve God, u was me zo nabij deze week. Gisteren stierf een beste vriend., ontvang hem met open armen, hij had u zo lief, hij heeft zijn leven aan u gewijd. Dank je Lieve Vrouwke van Lourdes, je hebt mijn gebed verhoord na de rozenkrans via KTO. Je hebt hem meegenomen en tot bij uw zoon gebracht. In mijn hart is pijn en verdriet en toch vreugde omdat ik zo dichter bij de Heer ben en er rust vindt. Dank je Heer voor alles. U bent me zo nabij. Kerstmis zal inniger zijn dan voorheen. Heer steun alle mensen die een geliefde mogen afgeven aan U. .

Magda schreef op 19 december 2020 om 18:11

Ik heb tijdens de afgelopen weken heel wat puin kunnen ruimen. Vrede en rust heb ik in de plaats gekregen.
Het besef dat ik mag zijn wie ik ben geeft me heel wat moed en kracht! Het is alles bij elkaar, dat deze adventstijd zo bijzonder voor me maakt. Mijn deur voor God gaat meer en meer open, ik verwacht Hem en verlang naar Hem.
‘Zie, ik kom spoedig!’ Het klinkt zo vreugdevol in mijn oren. Hij is echt heel nabij, nog even…

Antonia schreef op 19 december 2020 om 17:14

De weg bereiden, puin ruimen. Zo langzamerhand heb ik al heel wat puin geruimd bij mezelf (je bewust worden van je goïsme, hebzucht, oordelen etc.) Daar gaat het volgens mij om. Zo kun je je hart beter openstellen voor het goede…..voor je Bron. En toch komt er geregeld weer puin op mijn weg…(.het is net als het huishouden…je bent nooit klaar). Maar dankzij een stukje bewustwording heb ik eerder in de gaten wat puin is en wat niet. .God werkt in en door mij heen….als ik me maar openstel. Dank hiervoor.

Olivia schreef op 19 december 2020 om 16:59

Almachtige God, Gij hebt uw heerlijkheid aan de wereld geopenbaard door de geboorte van uw Zoon uit de Heilige Maagd. Wij vragen U dat wij het verheven mysterie van zijn menswording in ons hart bewaren en steeds in oprecht geloof gedenken.

Maria, wikkelde haar pasgeboren kindje in doeken, en legde het neer in een voederbak als wieg. Jezus had een paleis kunnen kiezen om in geboren te worden, maar Hij koos voor een beestenstal. Zo wilde Hij ons leren ons hart niet te stellen op rijkdom, pracht en praal en aardse goederen, maar te kiezen voor eenvoud, respect voor zijn schepping en mee te helpen aan een betere wereld.

Truus schreef op 19 december 2020 om 16:47

Vergeving is de manier om U te ontvangen.U brengt ons de vrede zelf zit ik met mijn geweten in de knoei en zal dit andersmoeten oplossen. Vind dit heel moeilijk.

Carla schreef op 19 december 2020 om 15:55

Dank voor de prachtige meditatie. De tekening met het gouden blad leek op het altaar voor de Heer, ter voorbereiding voor Zijn komst. Hoe mooi kan het zijn om hier samen steeds weer aan mee te werken. Hartelijk dank voor deze Hemelhoog diepgaande Kerst meditatie.

Kees schreef op 19 december 2020 om 15:42

Grafische beelden tijdens de You Tube presentatie brachten mijn gedachten naar het volgende.
Twee personen, naar mijn interpretatie uitkijkend over de Golf van Napels, zij staan op een bed van olijfbladeren.

De Golf van Napels.
15/12 mailde het reisbureau info over een bestemming Napels. De stad van San Gennaro heeft mij altijd al getrokken, in januari zag ik in 1943 het levenslicht. In 1965 kocht ik het boek “Het wonder van Napels”. Op miraculeuze wijze wordt het gestolde bloed van de Heilige Januarius een paar keer per jaar vloeibaar. Paus Franciscus had die ervaring in september dit jaar.
16.12 werd door gelovigen weer op het mirakel gewacht toen Monseigneur Vincenzo de Gregorio de reliek toonde. Echter het verwachte resultaat bleef uit, ook de dag erna. Voor veel inwoners van Napels een slecht voorteken. Zij verwachten voor het komend jaar rampspoed.Voor mij een teken om met boeken te wachten tot 19.09.2021 wanneer de reliek opnieuw getoond zal worden op de naamdag van de Heilige.
ZALIG ZIJ DIE NIET ZIEN EN TOCH GELOVEN.

Joke schreef op 19 december 2020 om 15:40

Ik heb het gevoel dat ik dichter bij Jesus kom ik denk veel aan Maria en krijg daar kracht van.

Carla schreef op 19 december 2020 om 11:13

Genade, vergeving en vrede ontvangen Het woord van Christus vol met wijsheid, De mens verdwaalde in Zijn woord, er wordt veel recht gezet. De schoonheid van het geloof ontroert me en roept me iedere dag weer. Ik heb vertrouwen gekregen in het licht dat neerdaalt. Zijn licht blijven volgen en dat dit wordt voortgezet door U maakt me dankbaar. Dank u Gij die ons roept tot Glorie van de Heilige Geest. Amen.

Godelieve schreef op 19 december 2020 om 10:54

Heer, bij het overwegen van de vragen bij de tekst van vandaag, gaan mijn gedachten automatisch naar het verleden in mijn naaste omgeving die in grote onenigheid leefde, een onenigheid waar ik echt onder leed. Wat kon ik doen om tot eenheid te komen? En ik mocht een uitzicht zien: een persoonlijke ontmoeting met één persoon als eerste stap. Ik ging op weg en de ontmoeting werd aan de ene kant een pijnlijke confrontatie, maar ook een opnieuw geboren worden in een wereld die er nu heel anders uitzag. Ik vergelijk dat een beetje met een glas: het ene heel helder en doorzichtig, het andere gekrakeeld. Het tweede is niet hetzelfde als het eerste, maar de schoonheid is verbluffend. Dankbaarheid aan Gods Geest die mij de weg wees en de moed gaf door te zetten niettegenstaande de kritiek van sommigen. Sindsdien probeer ik meer en meer een verbindingsteken te zijn tussen mensen, ook nu, in kleine dingen. Wat een weelde verzoend te geraken met mekaar!

Isabella schreef op 19 december 2020 om 10:42

Hartelijk dank voor de mooie bezinning via Zoom; ik heb er veel vaan genoten. Alleen deze morgen moest ik even van afwijken spijtig genoeg maar, ik neem het terug via YouTube. Ook dank voor de prachtige foto’s heel zinvol. Ik ga verder genieten van de laatste dagen van deze mooie Advents retraite en misschien wie weet zal er nog eens een Zoom komen in de toekomst?!

Sylvia schreef op 19 december 2020 om 10:31

Heer, U verwarmt mij. U troost mij. Uw kracht maakt dat ik met vertrouwen door het leven ga. Wijs mij dan Uw weg en geef mij Uw woorden zodat ik Uw liefde kan dragen en uitdragen. Amen.
Rechtvaardigheid. Zo probeer ik te leven. Als het niet goed gaat, vraag ik vergeving. Vergeven bij onrecht mij aangedaan kan moeilijk zijn als het net is gebeurd. Maar uiteindelijk is vergeven de enige weg, elke keer opnieuw.
Dank voor deze mooie retraite en de inspirerende meditaties. Het is fijn om mij met u allen verbonden te voelen.

Wilma schreef op 19 december 2020 om 10:02

Het is de vraag of alles te vergeven en te verzoenen is in het leven, en/of je dat wel ‘moet’ willen. Jezelf daar ook niet mee kwellen. (familie)Systemen kunnen zo ziek makend zijn. Patronen die generaties lang doorgegeven worden. Jezelf daar uit bevrijden, ontworstelen, kan een leven lang duren, als het al lukt. Zieke systemen, zoals de uitkomst bv van het onderzoek naar de toeslagenaffaire, zomaar een voorbeeld. Soms is de enige manier jezelf te beschermen door er ver uit de buurt te blijven, indien mogelijk. Het is niet mijn taak een ieder te ‘redden’, ik laat dit over aan God. Hij is de Messias, niet ik. Het is wel mijn taak mijn eigen grenzen te bewaken en mezelf zo goed als mogelijk te beschermen. Sommige ‘scherven’ kun je beter met rust laten en/of aan God geven. Wij zijn maar gewoon mensen, met onze mogelijkheden en onmogelijkheden. Hij zal recht doen, hier vertrouw ik op. Wellicht heeft Hij het puin geruimd en niet ik? In mijn hart is er vrede en liefde, wellicht Zijn vrede en Liefde. En dat ervaar ik als genade, dank U! Zo kan ik in vertrouwen verder mijn weg gaan, hoe zich dat ook zal ontvouwen, stappen zetten in geloof.

Nellie schreef op 19 december 2020 om 09:26

Onze Heer verwachten en ontvangen in je le ven is iets wat we dagelijks opnieuw kunnen/willen/moeten doen.Pas dan komen we tot onze bestemming en kunnen we dit leven aan met alles wat daarin speelt , roert , gebeurd.Verzoening brengen is soms een geweldig grote stap wat we zeker niet zonder Hem kunnen en de manier waarop hebben we de werking van de H.Geest voor nodig!shalom aan allen!

Trees schreef op 19 december 2020 om 07:17

Jezus goede morgen
Ook vandaag Jezus kom ik tot u laat het stil worden in mij Dank u Jezus dat u ons hoort ,dat u van ons houd en vraagt aan mij de ander liefdevol vergeven en van haar te houden zoals u van ons houd het is soms zo moeilijk Jezus de ander met uw ogen te zien en hen oprecht lief te hebben help mij daarbij Trees

Anita schreef op 19 december 2020 om 07:05

Ik probeer voor rechtvaardigheid te kiezen met alle risico van dien. Ook met het opsluiten van je vrije omgaan met het onrechtvaardigen. Verzoening deel ik met de Heer en alleen de Heer kan je op vertrouwen.

Ton Timmer schreef op 18 december 2020 om 23:48

Mijn Vrouw heeft een zware depressie. Ik ben hele dage thuis om haar te helpen. Ik merk dat God diep in mij aanwezig is Want ik krijg elk moment ingevingen om de volgende stap te nemen om mijn lieve parel te helpen. Wanneer geneest U haar (Francoise.) De nachten zijn donker en mijn leven. Bedankt God dat U er steeds bent

Olivia ♥ schreef op 18 december 2020 om 23:36

Wat knap van Jozef dat hij zijn angsten aan de kant kon schuiven en er ten volle voor kon gaan.
Angst is een slechte raadgever, hoort men vaak. Toch kan ik mijn angsten vaak niet op 1 hand tellen.
Het werkt verlammend, belet je ten volle te leven.
Heer help me dat ik mijn angsten ook aan de kant kan schuiven zoals Jozef, dat ik ten volle kan geloven en vertrouwen.
Dank u lieve Heer!

Hilda schreef op 18 december 2020 om 23:17

Het mysterie van Jezus verwekking door de Heilige Geest, dat is iets hel nieuws voor mij. Sinds deze week weet ik pas dat dat zo gegeven is.
Hoe dan ook, Jozef ontfermt zich over Hem in Maria’s schoot, en hoe! Het mysterie leeft in ons door, wat er ook gebeurd.
Ik kijk vol ontzag naar deze aanstaande ouders en hoop dat Jozef en Maria tot ieders voorbeeld dienen.

Martine schreef op 18 december 2020 om 22:55

Doordat ik steeds de leiding vraag over mijn denken voelen handelen aan God onze vader in rust en kalmte gebeurd dit ook rondom mij daar kies ik voor gewoon voor die rust ,

Christine V schreef op 18 december 2020 om 22:17

Op onze slaapkamer hangt er een ouderwetse wassen schilderij :Heilige Joseph, redder in den nood , bid voor ons.
Joseph heeft de verantwoordelijkheid genomen om Maria tot zich te nemen. Hij heeft door dit Kind te aanvaarden ons gered uit onze nood. Hij moet toch wel een ‘lieve’ man geweest zijn. Iedere avond bid ik deze schilderij alsook de andere van Onze Lieve Vrouw van altijd durende bijstand Bid voor ons

luís Weel schreef op 18 december 2020 om 20:21

Ik bewonder de eenvoudige, altijd zwijgende Jozef. Menselijkerwijze gesproken wil hij in stilte Maria verlaten en haar niet ten schande maken. De mens wikt, maar God beschikt. Hij volgt de goddelijke droom en neemt Maria in bescherming. Tja, dat heb ik me op een bepaald moment in mijn leven voorgenomen en mede dank zij veel mensen met een soortgelijke droom heb ik geprobeerd om niet bang te zijn en me te laten leiden door wat God openbaart als weg: evangelische optie voor armen en kwetsbaren. Of ik dit waar kon maken in mijn leven, weet ik niet. Ik heb het geprobeerd in mijn zwakke pogen en blijf het proberen elke dag opnieuw. “Heer, geef mij kracht, heel mijn leven, Heer”.

Harald schreef op 18 december 2020 om 19:50

Sinds twee jaar weet ik dat God altijd bij me is geweest, en altijd bij me zal blijven. Maar ik kreeg voor mezelf eerder meer dan minder vragen hierdoor. Deze retraite helpt me geweldig verder in het vinden van antwoorden. En de meditatie van vandaag liet me begrijpen wat mijn werkelijke angsten zijn. Dank daarvoor.

Christiane schreef op 18 december 2020 om 19:41

Dagelijks lees ik een korte meditatie uit “Vrede in je hart” van Frère Roger van Taizé . Een meditatie voor elke dag.
De meditatie voor vandaag 18 december is
‘Heilige Geest die troost brengt, als eenzaamheid ons hart binnensluipt, doe ons dan beseffen dat Christus altijd aanwezig is en ons hart tot rust wil brengen.’
Deze wil ik graag met jullie allemaal delen.
De adventsretraite is helemaal nieuw voor me, ik moet er nog even ingroeien, waardevol en mooi!

Hans van Kasteren schreef op 18 december 2020 om 19:41

Ik bid dat we werkelijk geloven en ervaren broeders en zusters te zijn.

Riemke schreef op 18 december 2020 om 19:28

In de bijbel staat 365 keer “vreest niet”. Voor iedere dag een keer. Geeft dat niet een geruststellende gedachte?
Aan God zal het niet liggen. Mijn droom is om dienstbaar te zijn naar andere mensen toe. Wat voor een ander betekenen en er zijn voor de ander. De ander de waarde geven die hij of zij toekomt.