Gastenboek

Hans schreef op 17 februari 2021 om 21:11

Kan ik met deze mens voor het Aangezicht staan? blijkt ons te ijken.

Iet van Os schreef op 17 februari 2021 om 20:51

voel me vandaag beter en veiliger en blij de nader, een vriendin , gelukkiger gemaakt te hebben door afleiding in deze moeilijke tijd. we konden samen dit delen en waren happy

Monique schreef op 17 februari 2021 om 20:28

Oh zo mooi, juist in deze vreemde tijd, middels deze retraite, met elkaar verbonden te mogen zijn. Tijdens het lezen van de zin: God wil dat we gelukkig zijn, en vrij…. voelde ik een onrust opborrelen, maar werd gevolgd door een geruststellend gevoel.

Ginette schreef op 17 februari 2021 om 20:07

Wie zag ik vandaag,
wie zag ik niet?
ja, ik weet het antwoord daarop…
en de latste vraag: wie zag God vandaag?
En daar werd ik vredig van, een glimlach om de lippen, dankbaarheid voelde ik.
Ja, God heeft nog veel meer mensen vandaag Gezien.
Dat geeft vrede in mijn gevoel.

camilla steen schreef op 17 februari 2021 om 19:43

Meer en meer besef ik dat ik moet durven vragen, maar of dat is tot God de Vader of een Moeder weet ik niet.
Daar heb ik problemen mee. Ik heb het moeilijk met die mannenwereld.
Jezus, als ge dat splitst is dat Je zus. , sorry……

Truus schreef op 17 februari 2021 om 19:43

Langzaam open ik mijn handen.Heer zie mij. Wat een mooie tekst om een gebed te beginnen.Vandaag Aswoensdag begint de vasten, heel anders als andere jaren. Met de gebedskaart van het bisdom Roermond kon je toch nog mee bidden.

Wouter schreef op 17 februari 2021 om 19:28

Dankuwel voor de korte bemoediging. Iedere dag het kruis opnemen en het leven verliezen brengt korter bij Jezus. Dat beeld vasthouden kan zo immens moeilijk zijn. Focus onze blik op u Heer Jezus.

Nikolaas Sintobin schreef op 17 februari 2021 om 19:25

Mocht u nog geen mail ontvangen hebben, dan is die waarschijnlijk in bij de spam terechtgekomen. U vindt de mails ook altijd terug in de archiefsectie van de website: https://www.ignatiaansbidden.org/categorie/archief/

Vriendelijke groet,

Nikolaas

Isabelle schreef op 17 februari 2021 om 19:19

Deze morgen ging ik een boodschap doen en op de terugweg heb ik iemand gezien die ik ken. Deze persoon had mij ook gezien en we deden een gebaar tegen elkaar. Van afstand vroeg ik hoe het was met haar en haar man en zij maakte een gebaar zonder woorden en trok haar schouders omhoog. Wij hebben even gebabbeld en daarna gingen we onze eigen wegen. Haar stilte heeft me geraakt. God heeft haar zeker opgemerkt.
Ik wens iedereen een genadevol vasten op weg naar Pasen. Moge de Heer ons raken met zijn liefde en vrede en dat Hij in ons hart zal aanwezig zijn en wij in Hem.

Ru schreef op 17 februari 2021 om 19:14

Ik keek uit naar een gebed om mee te doen maar ik vond niets bij de mails.
Toch hartverwarmend en hoopvol zoveel berichtjes te kunnen lezen bij reacties.

Annie Wijnant schreef op 17 februari 2021 om 19:12

Opgelucht en dankbaar
Heer laat mij U zien
Ik vertrouw Hem toe wat mij vandaag geraakt heeft en vertrouw erop dat het bij Hem in goede handen is

Hanneke schreef op 17 februari 2021 om 19:11

in de katholieke kerk ZINGEN wij :

” Zegen ons en behoedt ons,
doe lichten over ons uw aangezicht,
en geef ons vrede ….”

Wat heerlijk toch dat die regel uit psalm vier gelijk al fijne herinneringen oproept .
Hanneke

Trees schreef op 17 februari 2021 om 18:46

God laat mij Uw gelaat zien in de ander, Dank u voor deze dag dat wij vanmorgen het Askruisje mochten ontvangen als teken dat wij van stof zijn maar dat wij op weg zijn naar U, Doormiddel van de ander kunnen wij Uw gelaat reeds nu al zien laat mij de ander oprecht lief hebben Trees

Leonardo Jacobs ofs schreef op 17 februari 2021 om 18:36

De onrust in onze Amsterdamse parochie na het ontslag van een zo geliefde pastoor even opzij zetten om in onthouding en bezinning opnieuw het wonder van Pasen te kunnen gaan beleven.

Bart schreef op 17 februari 2021 om 18:36

Wat mij geraakt heeft zijn de woorden ‘God toelaten in je leven’. Dat is vaak heel moeilijk en je moet je er bewust voor openstellen. Er zijn zoveel momenten in je leven, dat je vragen of opmerkingen heb tov personen en dat je dan onrustig maakt of boos of opgelucht of aandacht krijgen voor wat ik belangrijk vind. Ik ben ook attent geweest in dit rusthuis, dat d extra zondagviering niet nodig is voor 4 van de 160 bewoners, want iedere zondag zijn er een of meerdere vieringen via radio en tv en dat heb ik durven zeggen en k vond het heel goed van me. Zo bevestig ik mezelf wie ik ook wil zijn voor alle mensen.

Ivan schreef op 17 februari 2021 om 18:36

De adventsretraite is een goed moment om mij volledig open te stellen voor het Woord van God.

Martine schreef op 17 februari 2021 om 18:27

“Wie zou God vandaag hebben opgemerkt?”. Het kind in de klas dat werd misverstaan. Hij bedoelde het niet slecht maar zijn leerkracht schatte het verkeerd in. Ook zou God vast de leerkracht zelf hebben opgemerkt in al haar verwarring en het ongemak van de situatie. Hij merkt ons op.

Gert Vantantanna schreef op 17 februari 2021 om 18:25

Ik heb zoveel te vragen Vader God
Er is zoveel dat ik niet vatten, niet begrijpen kan van U Die altijd was en is en zijn zal God ………………………
…………………………………………………..
Ik heb zo veel te vragen Vader God
hoewel ik uit ervaring weet dat overgave slechts het antwoord is!!!
…

luís Weel schreef op 17 februari 2021 om 17:43

Het is nooit leuk als je naar iemand toegaat en de deur is gesloten. Daarom, vooral in deze coronatijd, bel ik op of vraag of het gelegen komt om langs te komen. Vaak zie ik ertegenop om iemand te bezoeken. Komt dat door mijn angstvallige geslotenheid en binnenvetterij? Vandaag maar een eerste stap zetten: mijn deur openen en aandacht geven aan Hem die ik wil ontmoeten, me ervan bewust: “Hij kent me toch en is niet vergeten dat ik gemaakt ben uit het stof van de aarde.” Ik kan mezelf niet opwekken uit het stof van de aarde. “Kom binnen, Heer, als U het wilt, kan ik helen en genezen.”

Anita schreef op 17 februari 2021 om 17:00

Ik probeer en wil toelaten het leven nu voor HEM openstellen, ik laat het vrijwillig toe.

Mia Scholte schreef op 17 februari 2021 om 16:50

de adventsretraite is bij mij niet zo goed verlopen, maar nu heb ik het vaste voornemen deze vastenretraite wel te doen slagen. Ik heb er een goed gevoel bij. Wat mij trof was de zin: “Heer, laat mij U zien”. Een goed begin van deze retraite. Ik wil mij openen voor Hem. Ik voel mij gelukkig na deze overweging. En wens een ieder die deelneemt hetzelfde gelukkige gevoel.

Atie schreef op 17 februari 2021 om 16:43

Ik ga het vanavond voor het eerst mee beleven. Hoop dat het lukt met zoom.

Riemke schreef op 17 februari 2021 om 15:55

In de protestantse kerk werd bij ons deze zegen vaak gezegd aan het einde van de dienst.
Uit Numeri 6:24-26:
De HERE zegene en behoede u.
De HERE doe zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig.
De HERE verheffe zijn aangezicht over u en geve u vrede. Amen.
Aan deze tekst moest ik denken bij het thema het licht van uw gelaat.
Voor mij betekent dit dat God altijd met ons mee wil gaan ook nu we de 40 dagenretraite gaan volgen.
Wij hoeven alleen maar de deur open te zetten en Hem binnen te laten.
Ik wens iedereen een gezegende retraite toe.

Martine schreef op 17 februari 2021 om 15:51

Zo had ik het nog nooit gezien: bidden is als op bezoek gaan bij God. Eerst jas uit en vragen hoe het met hem gaat…, heerlijk gemakkelijk, hartelijk en eenvoudig.
Dit beseffen is een klein gelukje dat mij helemaal vervult.

Jos van Halen schreef op 17 februari 2021 om 15:44

Vandaag weer de eerste stap gezet in de voorbereiding van de veertig dagen tijd op weg naar Pasen. Vanmorgen eerst het askruisje gekregen, en vandaag mezelf verdiept in de teksten en dat we God moge toelaten en en licht van de Genade over ons gelaat moge laten schijnen. Amen.

Marieke schreef op 17 februari 2021 om 15:11

Toen ik in stilte bij Jezus was en Hem vroeg mij te zien, kwam de tekst in mij op ‘Heer, die mij ziet zoals ik ben, dieper dan ik mijzelf ooit ken.’ (psalm 139)
En daarna opwekking 600: ‘Open mijn hart, laat mij zien met Uw ogen, open mijn hart, maak het sterk en bewogen.’ https://youtu.be/1eOrz3NGwa0

Marion schreef op 17 februari 2021 om 14:19

God spreekt mij in de woorden toeals hoopvol

Marion schreef op 17 februari 2021 om 14:17

Ik hoop dat het me gaat lukken voor mij ook een eerste keer zo.
Ik heb een niet aangeboren hersenletsel dus ik ga kijken wat ik kan

Agnes Erk schreef op 17 februari 2021 om 14:08

Het mysterie Gods herkennen in Jezus zijn gelaat. Als retraitant voel ik mij in de menigte staan die naar Jezus luistert. Misschien vang ik zijn blik, maar ik sta verborgen met twintig eeuwen tussen ons in.
Toch sta ik met hetzelfde verlangen naar “licht” als de mensen van toen naar Hem te luisteren. Hij trekt ons naar zich toe, er is geen ontkomen aan. Ik laat het gebeuren en wil nu dichterbij.amen.

denise schreef op 17 februari 2021 om 13:21

Dit is voor mij de eerste online-retraite. Samen op weg naar Pasen.
Wat mij in deze eerste bezinning het meest raakte was “dat we God toe mogen laten”. Een kans die we moeten aangrijpen in ons leven. “Laat de mensen U zien”. Voor velen is Hij verborgen of naar de achtergrond verdwenen………….

Kees van Vulpen schreef op 17 februari 2021 om 12:29

Op de eerste dag overheerste de vrede bovenop mijn ‘vuilnisbelt’.
#blij mee

Kees schreef op 17 februari 2021 om 12:27

Vandaag lezing uit het boek Joël 2. ….Blaast de bazuin op Sion, kondigt een heilige vastentijd af, roept een plechtige bijeenkomst bijeen !…. De plechtige bijeenkomst zal ik vanavond ervaren tijdens de Aswoensdag mis. Er kunnen echter maar 30 mensen bijeenkomen, er is nauwelijks gelegenheid elkaar moed in te spreken. We zijn teruggevallen op onszelf. De vasten retraite zorgt mogelijk voor een ruimere blik naar onze naasten.

Marie-Jeanne schreef op 17 februari 2021 om 12:26

al enkele jaren uitnodiging gekregen ,maar vandaag beslis de retraite te volgen om JEZUS te ontmoeten zoals een goede vriend en met de hulp van het gastenboek
wat me aansprak je te laten bekijken van JEZUS aan de hand van icoon of foto .

Agnes schreef op 17 februari 2021 om 12:26

Vandaag ga ik een assekruisje halen. Ik probeer ook de teksten te lezen, maar het laten doordringen is moeilijk! Maar ik ga deze vasten zeker moeite doen om tot bezinning te komen.

annie schreef op 17 februari 2021 om 12:18

Het is de eerste keer dat ik deelneem aan deze retraite..Heb deze morgen de tekst doorgenomen en ben er stil bij geworden
Wie heb ik vandaag al gezien? Niet veel mensen, we leven in coronatijd en we zijn en leven afgezonderd van elkaar. Namiddag komt mijn kleinzoon Ik ga hem uitvoerig bedanken voor zijn komst en zijn hulp.

irène schreef op 17 februari 2021 om 11:47

As woensdag normaal een eucharistie viering en samen zijn. Dit jaar niet door corona. Daarom koos ik voor deze vorm van bidden. Ik vind het een speciale ervaring om via deze site te bidden en na te denken over een tekst van de bijbel. Wat mij voor al trof in de bijbel lezing was laat je linker hand niet weten wat je rechter doet. Hier mee bedoelen ze dat je bidden niet moet opvallen maar ergens rustig. Ook als je mensen helpt is het niet bedoeling dat je dat van de daken schreeuwt maar er gewoon zijn een luisterend oor. een troostend woord is meer dan genoeg.

Veronica schreef op 17 februari 2021 om 11:43

Ik begin aan deze retraite met een diep verlangen dat Gods gelaat over mij mag schijnen en ook over allen die aan deze retraite meedoen.

Toos Vergouwen schreef op 17 februari 2021 om 11:28

Ik werd Sleen beetje blij door te proberen Jezus toe te laten, mijn hart voor hem te openen.Zijn aanwezigheid in mij en in mijn omgeving te realiseren. En dat ik Hem dan ook meteen iets kon toevertrouwen.

Gerda schreef op 17 februari 2021 om 11:14

Hallo medereizigers, wat een fijn vooruitzicht dat ik samen met jullie deze reis kan maken, terwijl we allemaal in onze binnenkamer verblijven. God is met ons.

Jantje schreef op 17 februari 2021 om 11:03

Het citaat “ Vandaag kwam ik een kleine vreugde tegen “ heeft mij geraakt. Tijdens mijn ochtendwandeling word ik altijd heel erg geraakt door de natuur en de mensen die ik ontmoet. Dit citaat geeft mij hetzelfde gevoel.

Marianne schreef op 17 februari 2021 om 10:46

Gerechtigheid niet alleen laten zien voor de mensen om gezien te worden. God zal je belonen. Lastige tekst. Denk niet teveel aan jezelf, gezien worden? Maar leef gerechtigheid vanuit je hart? Poefff de praktische vragen neem ik mee op mijn wandeling..Dank, deze pelgrim is gestart.

jozef schreef op 17 februari 2021 om 10:25

Ik ben vandaag een askruisje gaan halen. Het was helemaal anders dan vroeger: as op de hand strooien en zelf op het hoofd aanbrengen, ik heb ook de vastenkalender gekocht en door deze speciale manier van handelen tijdens deze coronaperiode was ik meer bezig hoe het verliep dan stil te blijven zitten in de kerk om te overdenken. Ineens stond ik ” te vlug” terug buiten en besefte dat ik meer had binnen moeten blijven zitten om wat te mediteren op deze speciale dag. Niet goed begonnen dus door stresssituatie, pijnlijk.
Nochtans heb ik een mooi gedicht gevonden op de kalender van Kerk en Leven voor hen ( ook ik) die het moeilijk hebben :
“God, toen ik echt niet meer kon,
toen de constante pijn me uitputte,
ik geen weerstand meer had,
toen hebt u zich laten horen.

Ik was in een diep dal gezonken,
ik had alle hoop opgegeven.
Dan klonk diep in mij uw stem;
“”Geloof maar dat ik voor je zorgen zal
en je de juiste weg zal wijzen””.
(J. Dewaele)

Iet van Os schreef op 17 februari 2021 om 10:09

het bidden heeft gedeeltelijk geraakt maar ten volle in het liefdevolle ondersteunen van mij kleindochter(19 jaar) die het even heel moeilijk had.
Dat was voor mij en hopelijk ook voor haar een gebed op zich en liet me daardoor zien samen met het gelaat van Jezus.

Erica schreef op 17 februari 2021 om 10:06

Het gedichtje ‘vandaag kwam ik een kleine vreugde tegen’, maakt mij bewust van die kleine dingen die er om mij heen zijn. De momenten om bewust stil te staan – te zien, te observeren, mij te verwonderen. Hoe mooi dat er vanmorgen op het keukenraam een kleine nachtvlinder zat. Haar vleugels gespreid. Achter die nachtvlinder/dat beeld, de wereld van buiten. Bijzonder moment (ik heb er een foto van gemaakt).
Stil staan…

Winnifred schreef op 17 februari 2021 om 09:45

Vandaag mijn eerste stap gezet op het pad van de Vastentijd, voel blijdschap dit te mogen doen en laat de teksten op mij inwerken.

joop schreef op 17 februari 2021 om 09:30

Ik moet telkens mezelf dingen om zo te bidden. Maar bij het stilhouden voor God ervaar ik een diepe vrede.
Ook al ken ik mijn verlangens niet.

Toke schreef op 17 februari 2021 om 09:24

Best lastig dit bidden. Weet ik ook nog van de adventsretraite. De gebedssuggesties helpen mij altijd. Ik neem er vandaag twee mee door de dag. Ben ik opgemerkt en heb ik opgemerkt. Lekker praktisch.
God toelaten hoe doe ik dat? Mildheid toepassen, denk ik. Hiermee ga ik vandaag op pad.

Rita schreef op 17 februari 2021 om 09:18

“De Droom die Jezus had voor een Betere Wereld, wat hij het Rijk Gods noemde”. Vandaag de start voor deze 1e keer dat wij meedoen met de retraite. Er gebeurt een heleboel zo’n eerste dag. Gesprek, vragen, diepte , laat … ook dat. Voel. Mooie tocht .

Suzanne schreef op 17 februari 2021 om 09:14

Wat prachtig om de veertigdagentijd met deze retraite te beleven. Het is inderdaad wéér vanachter een scherm, terwijl we al zoveel tijd achter onze schermen doorbrengen. Maar tegelijkertijd is het ook een unieke kans om met elkaar op weg te zijn. Ik zie erg uit naar het delen van onze belevenissen op deze tocht. Aan de organisatie zeer veel dank dat u ons deze mogelijkheid biedt.

Linda schreef op 17 februari 2021 om 09:08

Bert Daelemans, Jezuïet, dank u voor deze retraite.
Ik zoek het Licht van Gods aangezicht en zal dat heel intens oefenen in deze retraite samen met u allen.
Ik bid dat God Zijn Helende Kracht en Wijsheid over ons allen zal doen schijnen en dat wij het allen zullen ervaren.
Lieve God en Vader blijft u met ons.