Gastenboek

Marina schreef op 20 februari 2021 om 10:04

Hetgeen mij ontroerde en goed deed was de verbondenheid van alle deelnemers van deze geleide meditatie. Juist in deze tijd. Prachtig om zo elkaar te zien voor het aangezicht van God. Dank iedereen en een mooi weekeind

Sara schreef op 20 februari 2021 om 10:01

Lieve Joke,
Mag ik voor jouw bidden. Ik heb je verhaal gelezen. Wat je schrijft is een groot verdriet. Ignetiaans bidden laat je ook VOELEN. Meer dan ik als christenen ooit gevoeld heb. Ik denk dat door dat voelen herstel mogelijk is. Ga kaarsjes branden, mooie muziek luisteren. Zoek het herstel bij God. Mijn dochter heeft al 15 jaar een hersenaandoening. Het herstel heb ik uiteindelijk bij God gevonden. De heilige geest en Jezus❤LIEFDE

Rozemie Couckuyt schreef op 20 februari 2021 om 09:54

Dank u voor het online-gebed en het gebed dat begeleid werd via youtube door pater Bert.

Wilma schreef op 20 februari 2021 om 08:30

Jezus stelt ook mij de vraag “Volg mij”. Op die oproep durf ik ja te zeggen, Zijn talmied zijn. Hij zegt daarmee dat ik goed genoeg ben, dat je kunt worden als Hij. De bijbel zegt dat we worden gered door ons geloof, niet door onze goede werken. Geloven is vertrouwen dat God is wie Hij zegt dat Hij is en dat Hij zal doen wat Hij heeft beloofd. Ik ben door Jezus gerechtvaardigd voor God. Hij zegt zelfs; jullie zullen nog grotere dingen doen, je kunt zijn zoals Ik. “Alles zal ten goede meewerken voor hen die mij liefhebben”, hier wil ik op vertrouwen uit het diepst van mijn hart. Die Rabbi wil ik volgen en mij laten verlichten!

Trees schreef op 20 februari 2021 om 07:21

Goede morgen God
Op dit vroege uur wil ik u gelaat zoeken. ik zie u niet zoals ik hoopte, en toch weet ik Gij zijt groter dan mijn geest u kijkt mij aan tot in het diepste van mijn hart u kent mij nog voor ik geboren werd God help mij uw gelaat te zien in de ander om hen oprecht lief te hebben zodat uw licht over de wereld mag schijnen en ik uw liefde zo mag doorgeven Gij houd van alle mensen dat geloof ik dank u voor uw licht Jezus

An schreef op 20 februari 2021 om 00:58

De incongruentie in Bonhoeffer zijn tekst is herkenbaar. En uiteindelijk toch die overgave: ik ben van U, mijn God. Laat mij vanuit deze kracht ook, in alle nederigheid, herkennen wanneer rust te nemen, en wanneer er voor een ander te zijn.

Joke Hilhorst schreef op 19 februari 2021 om 23:45

Op 9 November 2005 werd onder de zeer talentvolle handen van Cees de Nie, neurochirurg van het St. Elisabeth Ziekenhuis in Tilburg mijn hersentumor verwijderd. Tot die tijd was ik een heel gelovige vrouw. Werkzaam in het pastoraat voor mensen met epilepsie en andere beperkingen. Ik kon hen, vanuit mijn gelovige levensinvulling met vreugde en overtuiging begeleiden.Na de operatie leek het alsof er een leegte was gevallen. Ik kon God niet meer vinden en ik kon niet meer bidden. Het was een vervreemdende ervaring die tot nu toe duurt. Ik sprak erover met de neurochirurg. Hij vertelde mij dat de tumor precies zat op de plek waar in de hersenen “het vermogen tot geloven” wordt gedacht, Met de tumor is die plek verwijderd. Cees de Nie vond dat een interessant gegeven waar hij wel verder over wilde denken en onderzoeken. Helaas werd hij ziek en overleed hij snel. Het Ignatiaans bidden, kwam op mijn pad en trok aan mij. Ik wil weer kijken of ik weer kan leren bidden.

Annie Wijnant schreef op 19 februari 2021 om 23:36

Ik ben soms bang onzeker
Maar door mijn gebed en meditatie
Begin ik mij beter te voelen
Vandaag een gesprek gehoord dat blij en vreugde verschilt van betekenis
Men kan beter vreugde hebben
Dat is ik God toelaat in mij.

Harald Pilwin schreef op 19 februari 2021 om 23:31

Ik worstel met deze retraite, maar langzaam gaat het beter. Het vergt geduld. Maar vandaag had ik voor het eerst het gevoel een tip van een sluier te hebben opgelicht. Heel even, en onverwacht, zowel voor als ook tijdens mijn gebedsmeditatie, werd mijn duisternis verlicht, “als het licht van het middaguur”. Ik ben verrast dit terug te vinden in de tekst van vandaag. Hoe wonderlijk.

Christine V schreef op 19 februari 2021 om 23:01

wie zijn die hongerige en die verdrukte? Iemand die lichamelijk hongerig en verdrukt is kan geholpen worden. Iemand die geestelijk hongerig of verdrukt is, kan ook geholpen worden, maar dan moet hij zich willen openstellen voor het woord van God om geholpen te willen worden. Ik voel me zelf veeleer ook nog hongerig en heb zelf nog veel geloof nodig om het Licht in het donker te zien schijnen. Heer, geef me moed om vol te houden en misschien om andere hongerigen te kunnen spijzen met Uw Liefde en Uw Woord.

claire schreef op 19 februari 2021 om 22:57

laat mij u zien…ik weet dat gij HEER mij graag ziet…
ik zou u ook graag zien… maar ik vraag het u niet…
ik heb zoveel op het oog… herken ik u niet ?
en toch blijft gij HEER mij waard vinden ,naar mij om te zien…
altijd weer zijt gij voor mij VREDE…
moet ik sorry zeggen ? eerder DANK U.

Joke Diekerhof schreef op 19 februari 2021 om 22:57

Als ik bid voel ik Gods aanwezigheid.

Godelieve schreef op 19 februari 2021 om 21:52

“Volg Mij ” die roep hoorde ik niet alleen meer dan 5o jaar geleden, maar sindsdien zo dikwijls en nog altijd is het soms moeilijk onmiddellijk op te staan en Hem daadwerkelijk te volgen. Volgen wil zeggen mezelf verlaten, meer aandacht hebben voor Hem meestal in de mens naast mij. De ervaring van de vreugde achteraf wordt vergeten en toch herniew ik vandaag mijn ja want mijn geloof is niet in de eerste plaats “voelen ” maar “willen “

Olivia schreef op 19 februari 2021 om 21:42

De schrift nodigt ons, bij het begin van de vastentijd, uit om na te gaan welk vasten aangenaam is in Gods ogen: echte bekering van het hart waardoor we open komen voor de noden van de anderen.
God, wijs ons gebed niet af, nu wij onszelf oefenen in barmhartigheid tegenover onze naaste.

Rita schreef op 19 februari 2021 om 21:38

“Omdat Gij het zijt, groter dan ons hart, die mij hebt gezien, eer ik werd geboren” zing ik dikwijls in de liturgie of komt me spontaan in gedachten.
En “geef ons heden ons dagelijks brood”.
Twee beden waar ik aan denk bij de vraag “Wie ben ik?” “Waar ben ik toe geroepen?”. Soms vertwijfeld, soms diep geraakt door besef dat ik ben wie ik mag zijn van Ham/Haar die mij die gaven gaf. Ook al ben ik in Hem/Haar nog niet voltooid, toch is er Die Liefde die oproept en zeg “Vooruit, je kan het, doe maar, vallen mag, opstaan kan je”.

Hans schreef op 19 februari 2021 om 21:34

gewis
gaat geloven
doorheen het doods
gelaat hopen op en toch
verbond in het willen
wezen wat ik
nu nog
mis.

Maria schreef op 19 februari 2021 om 20:49

“ Laat het licht van Uw gelaat over ons schijnen “ prachtig beeld, die houd ik erin. Wie is de hongerige, ten diepste zijn wij allemaal de hongerige, als ik aan de verdrukte denk, dan denk ik aan de zieke, de gehandicapte, de eenzame, de dakloze, de dronkaard, de ongewenste, de bejaarde, de gevangene, drugsverslaafde, de bedelaar, de prostituee, de hopeloze, hulpeloze, de onbeminde, enzv.enzv. misschien behoren wij allemaal wel onder de noemer verdrukte. Ik kan mijn bijdrage leveren door God toe te laten in mijn leven en mij door Jezus laten inspireren.

pierre schreef op 19 februari 2021 om 20:39

ik, waarom altijd ik ,laat ons ook eens luisteren naar onze medemens,wij hebben het zo nodig in deze triestige tijd van de corona

Bart schreef op 19 februari 2021 om 20:28

Vele van onze medebewoners hebben honger naar aandacht krijgen, naar erkentelijkheid wie ze zijn en dat bevestigen, naar liefde en zorg en als ze die krijgen en dankbaar daarvoor zijn. De leerlingen van Jezus werden verweten, dat ze niet vasten, maar velen onder ons vasten wel door de Corona, mekaar niet mogen zie of knuffelen en toch we aandachtig en liefdevol zijn door woord, per telefoon ea. Ik zie dat God daaraan ook meegewerkt heeft en dit nu nog doet. Wij kunnen dankzij God en dankzij elkaar daarin helpen en sturen om zo beter te kunnen zien wat wij kunnen en mogen doen dankzij Hem.

Karen schreef op 19 februari 2021 om 20:18

Ontoereikend ben ik in de schaduw van de machteloosheid. Het voelt als een geketend vasten waarin ik me niet-aflatend blijf optrekken aan de koord naar toereikendheid om, eens daar, elke schaduw weg te vegen met een smetteloze stoffer aan kansen. (Ook al kan ik ‘de ander’ niet voldoende helpen, toch voel ik me ook nu dankbaar gedragen.)

luís Weel schreef op 19 februari 2021 om 19:25

Merkwaardag! Elke dag opnieuw vond ik bij mijn ongewenste e-mails de teksten voor de retraite. Maar nu krijg ik deze e-mails niet meer, nog bij binnenkomende en ook niet bij de ongewenste…Ik red me natuurlijk wel via het archief, maar vraag me af, hoe het komt dat ik geen rechtstreekse berichten meer krijg van de retraite?

luís Weel schreef op 19 februari 2021 om 19:20

Mijn diepste ervaring in het leven is het besef dat ik altijd door anderen geholpen ben om me door het leven te slaan. “Nooit heeft het mij aan iets ontbroken” zowel geestelijk als materieel. Hoe dat kwam? Voor mij het bewijs van goddelijke voorzienigheid via de hulp van mens en natuur. Wel blijft steeds het gevoel: Ik heb meer te danken aan anderen, het andere en de Andere, dan dat ik zelf kan geven aan anderen. Dat is een gewetensvraag, waar ik in mijn kleinheid probeer mee om te gaan, elke dag opnieuw en ik hoop in deze vastentijd te kunnen groeien in “het er zijn voor wie ik kan helpen.”

Wouter schreef op 19 februari 2021 om 18:45

Het is een mooi geschenk om als zondaar een zuiver pad te mogen volgen. Een vriendelijk woord is vaak onvindbaar. Heer geef mensen een zacht gemoed.

Francine schreef op 19 februari 2021 om 18:33

Wie ben ik: ben ik de sterke vrouw die wordt bewonderd: ‘wat doe je het toch goed, dit jaar na het overlijden van je man’. Of ben ik de bange eenzame die wanhopig opziet tegen de (statistische) 25 jaar te gaan zonder mijn geliefde? Als God echt mijn geluk ten diepste wil….waarom dan deze weg, die ik niet wil gaan? God weet wie ik ben, ook als ik het zelf niet weet …hij hoort mijn woordeloze bidden….Al begrijp ik hem niet niet, ik moet Hem wel vertrouwen want dat is het enige wat mij nog rest. Misschien ook wel het enige wat ik echt nodig heb om te kunnen overleven?

Magda schreef op 19 februari 2021 om 18:31

Ik ben wie ik ben: licht en duisternis tegelijkertijd.
Maar ik voel dat Hij me neemt zoals ik ben. Hij kijkt me aan en laat me voelen dat mijn kostbare tijd niet alleen voor mezelf is.
Ik probeer God te ontmoeten in de mensen die ik dagelijks tegenkom en in de natuur die stilaan weer haar pareltjes laat zien.
Een klein sprongetje van vreugde welt dan in me op. Het zet me aan om over mijn eigen zwakheden heen te kijken en de anderen te zien als tochtgenoten… samen onderweg…

Anne Marie van Wieringen schreef op 19 februari 2021 om 18:24

Het gebed van Dietrich Bonhoeffer trof me. Deze woorden uit het gebed gaan met me mee: “Wie ik ook ben, Gij keer mij, ik ben van u, mijn God.”
Vanmorgen baadde mijn woonkamer in het zonlicht. Ik voelde me intens te-vrede-n. En dacht: wat een heerlijk licht is dit. Lieve God, schenk ons “het licht van uw gelaat”. Verwarm ons en maak ons zacht vanbinnen, voor onszelf en voor de ander.
“

Ron schreef op 19 februari 2021 om 17:29

Wie ben ik ? , is een vraag die iemand zich stellen kan . Veel mensen weten het antwoord al zonder verder meer : IK . Het relativeren van dat ik , in het gekregen leven , het met anderen gedeelde leven , het met God gedeelde leven, het leven dat je alleen doet geeft genoeg huiswerk voor een heel leven lang

Wilma schreef op 19 februari 2021 om 17:26

De schrijver Cabriel Carcia Marguez zei over de 30 jarige relatie met zijn vrouw “ik ken haar nu zo goed dat ik niet het minst idee heb wie ze echt is”. Het mysterie van de ander en jezelf kun je beter in verwondering gadeslaan, echt kennen is een illusie. Mysterie vieren!

Jenny schreef op 19 februari 2021 om 14:08

Wie is hongerig of verdrukt?
De liefde van God is onvoorwaardelijk, volkomen, heeft geen verborgen agenda. Het streeft niet naar rijkdom, eigen voldoening, macht of eer. Het is een complete gave van zelf door Jezus Christus. We zijn allemaal hongerig en verdrukt. Hongerig naar deze liefde, verdrukt omdat we het iedere keer weer, bewust of onbewust, zoeken in het streven naar rijkdom, eigen voldoening, macht of eer. Om het goede van een ander in liefde te willen en te kiezen, vereist dat we ook onszelf willen geven zoals Jezus dit heeft gedaan, maar wat blijft dat soms moeilijk. Metanoia komt bij mij boven. Nadenken, je bezinnen op de liefde van God en iedere keer weer je naar Hem toekeren. Je leven lang, in de hoop dat Zijn liefde steeds meer groeit in jezelf om het zo aan andere door te kunnen geven.

Truus schreef op 19 februari 2021 om 13:56

Wat geef ik een ander? Liefde en aandqcht en waar nodig hulp met boodschappen doen. Niets voor de buitenwereld want ik doe het voor U.

Anita schreef op 19 februari 2021 om 12:07

Wij hebben afstand, angst en verdriet ervaren, zochten het licht in de duisternis. Laat ons ook als Corona verleden tijd zal zijn, Uw getuige zijn dat U zichtbaar ‘leeft’ in ons mensen…”Wek in me de geest dat ik U toelaat!”

Anita schreef op 19 februari 2021 om 12:01

Wij hebben afstand, angst en verdriet ervaren, zochten het licht in de duisternis. Laat ons ook als Corona verleden tijd zal zijn, Uw getuige zijn dat U zichtbaar ‘leeft’ in ons mensen…””Wek in me de geest dat ik U toelaat!

AgnesErk schreef op 19 februari 2021 om 11:38

Uit ervaring weet ik vrijwillig, niet uit sociale verplichting, weggeven moeilijk is. Ik wil het liefst behouden wat van mij is, heb het misschien nog nodig in de toekomst.
Vrijwillig, ongezien weggeven alleen uit omwille van de menselijkheid, de broederlijkheid is moeilijk. Geld geven, oprechte aandacht geven, willen weten van tekorten is moeilijk.
Leven naar Jezus zijn droom is moeilijk.
Zijn hele persoon is vol overvloeiende liefde, zo anders dan een gewone mens, zoals ik.
Heer, ik voel uw licht in uw Liefde voor ons mensen.
Mag ik vandaag wakker worden en blijven. Amen

Machteld schreef op 19 februari 2021 om 11:35

De verdrukte gul onthalen betekent voor mij vandaag luisteren naar iemand die zelf luistert naar iemand die verdrukt is, om die middenpersoon te laten voelen dat zij niet alleen luistert, maar dat er ook iemand is bij wie ze terecht kan, als het luisteren haar te veel wordt. Zo zijn wij een kleine keten van helpende handen.

Martine schreef op 19 februari 2021 om 11:17

Het is niet belangrijk te weten wie ik ben want ik ben nooit dezelfde. Gij zijt diegene door wie ik mij wil laten leiden.

Sylvia schreef op 19 februari 2021 om 10:58

Heer, laat mij U zien. Eventjes schijnt Zijn volle licht mij tegemoet. Oh Heer, help mij vertrouwen. Zo onzeker als ik mij voel over de toekomst. Amen.

Rumolda schreef op 19 februari 2021 om 10:38

Deze zin trof me: “wat schenk ik een ander?”
Tijd? Aandacht? Luisterbereidheid? Bezit?

Maar ook deze: ” God verlangt dat we gelukkig zijn.”

Christiane. schreef op 19 februari 2021 om 10:34

lk ben weer blij om deze retraite weer te mogen meemaken en dank de organisators hier voor.
ook de mede retraitanten wens ik veel innerlijke verdieplng om het gelaat van God te zoeken en te vlnden.
ik zoek gods gelaat in anderen want hij heeft ons gemaakt naar zijn geest en alichaam.
gods glimlach vind ik ook in de natuur, in muziek,in bloemen, in alles wat ons gelukig maakt, daar ben ik zeer dankbaar voor, dit geeft rust en vertrouwen.

Wilma schreef op 19 februari 2021 om 10:22

De Frans Joodse filosoof Emannuel Levinas spreekt over de blik en het gelaat van de Ander. De Ander is als jij. De Ander en jezelf zien door de ogen van God. We mogen leven uit genade, in en door de Geest ben ik in de vrijheid gezet, er is geen oordeel meer. God vindt mij ieder moment goed zoals ik ben en ikzelf ook. Halleluja, wat een Verademing en levens vreugde!

Alice schreef op 19 februari 2021 om 08:45

Als ik mijn ziel open voor de hongerige, de verdrukte….
Wat me raakt is de gedachte dat het me echt wat mag kosten. Ik mag dat stapje verder gaan, en dat ik tevens mag zijn hoe ik nu ben:
Mijn duistere kant erkennen en geven van wat ik heb, van wie ik ben. Vrijuit! Ik hoef alleen maar liefdevol en eerlijk te kijken. Dan zie ik God in de ander, in deze schrijfsels, in m’n duistere kant (zo onbeholpen en onzeker roepend om gehoord te worden). En ik voel Gods liefde en ik zie a.h.w. zijn Aangezicht over mij lichten als in een glimlach.

Han Raeijmaekers schreef op 19 februari 2021 om 07:52

voor vandaag, vrijdag 19 februari: Jesaja 58:10
Wanneer je de hongerige schenkt wat je zelf nodig hebt en de verdrukte gul onthaalt, ……

we gaan iedere vrijdag in de 40dagentijd vastensoep maken en delen die uit

An schreef op 19 februari 2021 om 00:24

“Wie zijn leven verliest omwille van mij zal het behouden. Wat heeft een mens eraan als hij de wereld heeft wint, maar zichzelf verliest of schaadt” Deze zin raakt mij recht in het hart. Deze vraag staat momenteel zo centraal. Wat zou er gebeuren als ik voor God kies. Als ik voor de Liefde kies? Om blind te gaan voor dat waar mijn hart voor juicht. Van gaat stralen? Waar krijg ik kippenvel bij, waar voel ik een spark.. God bent u daar? Tijdens deze vastenperiode wil ik iedere keuze die ik maak opdragen aan u. Uit Liefde voor U. Ik vind het spannend, maar ik wil dit zo graag. “ik vraag u om Genade, dat ik intiemer mag kennen waarom de Zoon van God voor mij mens is geworden, zodat ik Hem vuriger kan liefhebben en dus nauwkeuriger kan navolgen”. Amen.

Olivia schreef op 18 februari 2021 om 23:50

Wanneer we ons met hart en ziel toewijden aan de Heer, zijn wegen gaan, zijn geboden nakomen, zullen we Gods zegen ontvangen. Kiezen voor het leven en het geluk is iedere dag de weg gaan die Jezus gegaan is, en samen met Hem ons eigen kruis opnemen.
Heer, leer ons U beminnen, naar U te luisteren om aan U gehecht te blijven. Dank U Heer.

claire schreef op 18 februari 2021 om 22:55

mijn leven verliezen…loslaten…
niet doen wat ik liever wil doen…
doen wat me niet zo goed ligt…
kijk HEER…wat ik in mijn handen heb
GIJ ZIET wat ik in de hand wil houden…
in uw handen /hart…leg ik mijn leven…

camilla steen schreef op 18 februari 2021 om 22:24

Laat mij je zien, dat bleef me bij.
Camilla

Karen schreef op 18 februari 2021 om 21:57

Niets van wie ik ben en niets van wat ik heb is van mezelf, maar ontving en ontvang ik van ‘Hem’ die ik zoek.

Hans schreef op 18 februari 2021 om 21:53

‘Je leven verliezen.’
In de bijbels Griekse grondtekst staat ‘psyche’,
dus onze vermogens tot zelfhandhaving in de wereld;
het gaat om je psyche niet van het geheel losmaken,
van het geheel van je wezen,
want dan ben je geestelijk
niet meer doorgankelijk voor Gods Geest.

Godelieve schreef op 18 februari 2021 om 21:31

Heer God, soms is het zo moeilijk mijn eigen werk even te verlaten om te luisteren naar de mens naast mij. Hier tegenover uw icoon mag ik het duister van vandaag in uw handen en in uw hart neerleggen. Geef dat het weer licht wordt in mij zodat ik morgen van U getuig in mijn doen en laten. Amen.

Hilda schreef op 18 februari 2021 om 21:22

Vanavond mijn gebed gedaan en ervaar de Heer, hij is bij mij als een parel in mijn . Hij geeft mij zijn kracht om vol te houden waar ik ook mee bezig ben. Zijn Geest is met mij en hij ziet mij.
Ik voel me er levenslustiger en veerkrachtiger en blij van worden!
Het lijkt wel of ik napraat wat er staat maar mijn gebed werd wel zo beantwoord.

Bart schreef op 18 februari 2021 om 21:13

Mij heeft vandaag getroffen van meer vrijheid en duidelijkheid te krijgen in het leven van iedere dag door mijn aanhoudendheid om meer echt leven te krijgen en te doen uitstralen zeker ook nu een goede vriend ernstig ziek is. Ik ben blij en dankbaar dat ik dank zij God en dank zij de dagelijkse mis in mijn woonkamer nog kan doen en opbrengen voor al die mensen die het nodig hebben. Wie zijn leven verliest om mijnent wil, zal het terugvinden en dat is werkelijk, als wij maar blijven geloven in hét Leven, dat ons elkaar draagt en nabij is.